Συλλογίζεσθε «Τα Θαυμάσια του Θεού»

«Ακροάσθητι τούτο . . .· στάθητι, και συλλογίσθητι τα θαυμάσια του Θεού.»​—Ιώβ 37:14

 1. Γιατί όλοι πρέπει να αινούν τον Ιεχωβά για τα δημιουργήματά του;

ΟΛΑ τα έθνη του ανθρωπίνου γένους πρέπει να αινούν τον Ιεχωβά, τον μέγαν Θεόν, για τα θαυμάσια έργα της δημιουργίας του. Όλα πρέπει να τον εξυμνούν ως τον Δημιουργόν του μεγαλοπρεπούς σύμπαντος και για το πλήθος και την αρμονία των δημιουργημάτων του σ’ αυτή τη γη. (Ψαλμ. 104:24· 150:1-6) Δεν σταματά την αναπνοή μας η δημιουργία όταν την θαυμάζωμε μέσα στην εκτασί της και την ωραιότητά της; Από τα ισχυρά νησιωτικά σύμπαντα των ουρανών ως το πιο λεπτό άνθος και τον μικροσκοπικώτερο οργανισμό που είναι γνωστός στον άνθρωπο, ναι, ως την πολύπλοκη διάρθρωσι του ίδιου του ατόμου, όλα τα έργα του Ιεχωβά αντανακλούν νοημοσύνη και τάξι σε μια καταπληκτική κλίμακα. Τι πλούσια ποικιλία! Τι ενότης και ισορροπία! Αληθινά ο Ιεχωβά έκαμε τα πάντα «καλά εν τω καιρώ εκάστου.»​—Εκκλησ. 3:11.

 2. Ποια ήταν η έκφρασις του ψαλμωδού όσον αφορά τον Ιεχωβά και τα έργα του;

² Σε όλους τους αιώνες, άνθρωποι που αγαπούσαν τον Ιεχωβά και τη δικαιοσύνη έχουν αινέσει τον Ιεχωβά για τα ασύγκριτα έργα του. Ακούστε, παραδείγματος χάριν, το εξυψωτικό άσμα του ψαλμωδού: «Ευλογητός Ιεχωβά ο Θεός, ο Θεός του Ισραήλ, όστις μόνος κάμνει θαυμάσια· και ευλογημένον το ένδοξον όνομα αυτού εις τον αιώνα· και ας πληρωθή από της δόξης αυτού η πάσα γη.» (Ψαλμ. 72:18, 19, ΜΝΚ) Ομοίως, ο Ψαλμός 136 εξυμνεί τον Ιεχωβά ως «τον Θεόν των θεών» και «τον Κύριον των κυρίων,» «τον μόνον ποιούντα θαυμάσια μεγάλα», «τον ποιήσαντα τους ουρανούς εν συνέσει» και «τον στερεώσαντα την γην επί των υδάτων». Όλα τα έργα του γίνονται με έλεος και «εις τον αιώνα το έλεος αυτού». (Ψαλμ. 136:1-5 ) Έλεος μαζί με σοφία και σύνεσι μπορεί να διακριθή σε όλα τα δημιουργήματά του.​—Παροιμ. 3:19.

 3. Πώς αναγκάσθηκαν άνδρες της επιστήμης ν’ αναγνωρίσουν το έργον των χειρών του Ιεχωβά;

³ Διάσημοι άνδρες της επιστήμης, αν και μπορεί να μην τον αινούν, αναγκάσθηκαν συχνά να αναγνωρίσουν το έργον των χειρών του Ιεχωβά. Έτσι ο Σερ Ισαάκ Νεύτων, ο εισηγητής του νόμου της βαρύτητος, είπε για το ηλιακό μας σύστημα: «Αυτό το ωραιότατο σύστημα του ηλίου, των πλανητών και των κομητών θα μπορούσε μόνο προέλθη από τη βουλή και κυριαρχία ενός νοήμονος και ισχυρού Όντος.» Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν απέδωσε «τη θαυμαστή διάρθρωσι που σύμπαντος» σε μια υπέρτατη «νοημοσύνη». Εσχάτως, στις 11 Φεβρουαρίου 1961, Βρεττανοί επιστήμονες, χρησιμοποιώντας το πιο μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, ανήγγειλαν το «συμπέρασμα ότι το σύμπαν είχε αρχή όπως η Βίβλος λέγει ότι είχε.»

 4. Ποια έργα του Θεού είναι ασυγκρίτως ανώτερα από εκείνα των επιστημόνων του αιώνος του διαστήματος;

⁴ Τα Σοβιέτ εκόμπασαν μεγαλοφώνως για το κατόρθωμά των να στείλουν ψηλά τον πρώτο κοσμοναύτη, και τον ανεκήρυξαν «αθάνατον»​—θεόν. Εν τούτοις, ποιος από τους επιστήμονας του αιώνος του διαστήματος θα μπορούσε να κατασκευάση ή να στείλη σε τροχιά ένα διαστημόπλοιο του μεγέθους της γης μας, να δημιουργήση το θαύμα της ζωής στο διαστημόπλοιο το ίδιο, και να το περιβάλη με ωραία φυτά, πουλιά, ψάρια και ζώα, που το κάθε είδος διαιωνίζει τον εαυτό του δια μέσου χιλιετηρίδων χρόνου; Ποιος απ’ αυτούς θα μπορούσε ν’ αρχίση να σχεδιάζη κάτι τόσο θαυμαστό όσο ο τέλειος άνθρωπος; (Ψαλμ. 100:3· 139:14) Υπέροχα πράγματι είναι τα θαυμαστά έργα του Δημιουργού Θεού μας, ο οποίος ‘εκρέμασε την γην επί το μηδέν’ και ο οποίος σκοπεύει να την γεμίση με δισεκατομμύρια τελείων ανθρώπων, που θα ζουν σ’ ένα ευτυχές περιβάλλον διαρκούς χαράς.​—Ιώβ 26:7· Ησ. 45:18.

5, 6. (α) Σε ποιο βαθμό μπόρεσαν οι άνθρωποι της επιστήμης να ερευνήσουν τα έργα του Θεού; (β) Τι πρέπει να προσέξουν σήμερα εκείνοι που αγαπούν δικαιοσύνη;

⁵ Άθεοι άνθρωποι της επιστήμης μπορεί προσωρινά να θάπτουν τους πυρηνικούς των πελέκεις και να ενώνωνται σε επιμελείς επιστημονικές έρευνες όπως στο πρόσφατο γεωφυσικό έτος, αλλά το πολύ-πολύ μπορούν να ανακαλύψουν μόνο ένα ελάχιστο μέρος των μυστικών του σύμπαντος. Κανείς απ’ αυτούς δεν έχει τη γνώσι του πώς να ‘δεσμεύη τα ύδατα εις τας νεφέλας’ και να κάνη ‘η νεφέλη’ να μεταφέρη και να αποθέτη δροσερές βροχές επάνω από το πρόσωπο της γης. Κανείς απ’ αυτούς δεν μπορεί να βυθομετρήση τη δύναμι του Ιεχωβά με την οποία «ταράττει την θάλασσαν», ή παράγει τον θυελλώδη άνεμο με τον οποίον «εκόσμησε τους ουρανούς.» Ερευνούν στο κράσπεδο της δημιουργίας του, ενώ αγνοούν τον Δημιουργό τον ίδιο. Συμβαίνει ακριβώς όπως ανεφώνησε ο τηρητής ακεραιότητος Ιώβ: «Ιδού, ταύτα είναι μέρη των οδών αυτού· αλλά πόσον ελάχιστον πράγμα ακούομεν περί αυτού;»​—Ιώβ 26:8, 12-14.

⁶ Μολονότι σπανίως μπορεί ν’ ακουσθή ένας ψίθυρος όσον αφορά τον Θεό μεταξύ των διανοουμένων του αιώνος του διαστήματος, αυτός δεν είναι χωρίς μάρτυρας της δυνάμεώς του και της δόξης του, ακόμη και σ’ αυτόν τον υλιστικό εικοστό αιώνα. Ο ίδιος ο Ιώβ ήταν ένας προφητικός τύπος αυτών των συγχρόνων μαρτύρων του Ιεχωβά. Όλοι αυτοί, και πράγματι όλοι όσοι αγαπούν δικαιοσύνη σε όλη τη γη, θα κάμουν καλά να προσέξουν το παράδειγμα του Ιώβ τηρώντας ακεραιότητα με φόβο του Ιεχωβά.​—Ιώβ 28:28.

«ΑΚΡΟΑΣΘΗΤ1 ΤΟΥΤΟ»

 7. Ποια πρόκλησι έκαμε ο Σατανάς όσον αφορά τον άνθρωπο, και ποιον εξεικόνιζε ο Ιώβ αντιμετωπίζοντας πρώτα την πρόκλησι; Πώς;

⁷ Ο Σατανάς, ο υπερήφανος και κομπαστικός προκλητής της υπεροχής του Ιεχωβά, ήταν εκείνος που επροκάλεσε τον Θεό να θέση άνθρωπο επάνω στη γη, ο οποίος θα κρατούσε σταθερά την ακεραιότητά του κάτω από δοκιμασία. Ο Ιώβ, ο πιστός αυτός δούλος του Θεού, αντιμετωπίζοντας τις δοκιμασίες που αναγράφονται στο ομώνυμο βιβλίο, κεφάλαιο πρώτο, υποτυπεί τον Υιόν του Θεού, ο οποίος έγινε ο «άνθρωπος Χριστός Ιησούς», και ο οποίος έπραξε το θέλημα του Θεού σ’ αυτή τη γη παρ’ όλες τις δοκιμασίες και τις θλίψεις που ο Σατανάς μπόρεσε να επισωρεύση επάνω του.​—Εβρ. 5:7-9.

8, 9. (α) Πώς ο Ιώβ αντιμετώπισε περαιτέρω δοκιμασία, και τι «εικονίζεται με τούτο; (β) Σε τι απέτυχε ο Ιώβ, και τι προεσκίαζε αυτό;

⁸ Όπως ο Ιεχωβά επέτρεψε περαιτέρω δοκιμασία του Ιώβ (κεφάλαιο 2), έτσι έχει επίσης επιτρέψει στον Σατανά να επισωρεύση όνειδος και παθήματα σ’ εκείνους που ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού. (1 Πέτρ. 2:19-23) Παρά τις πικρές δοκιμασίες και τους διωγμούς, και παρά την πολλή εναντίωσι από μέρους ψευδών ποιμένων και «παρηγορητών» του «Χριστιανικού κόσμου», αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να διακηρύξουν όπως ο Ιώβ: «Έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ’ εμού.»​—Ιώβ 27:5.

⁹ Ο Ιώβ εκράτησε σταθερά την ακεραιότητά του, εμπιστευόμενος με πεποίθησι στον Ιεχωβά. Εν τούτοις, μη έχοντας πλήρη γνώσι του επιμάχου ζητήματος, έπεσε στο σφάλμα να δικαιώνη τον εαυτό του μάλλον παρά να δίνη την τιμή που οφείλεται στο όνομα του Ιεχωβά. Σε τούτο Ιώβ εξεικόνιζε τους συγχρόνους μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι σε καιρό δοκιμασίας το 1918 μ.Χ. εδίστασαν επί ένα μικρό διάστημα να δώσουν μαρτυρία τολμηρά και ασυμβίβαστα προς υπεράσπισιν του μεγάλου ονόματος του Ιεχωβά. Σε κάθε περίπτωσι ο Ιεχωβά έδωσε διόρθωσι.

10. (α) Ποιος ήταν ο αγωγός του Ιεχωβά για τη διόρθωσι του Ιώβ, και γιατί έσπευσε να το πράξη αυτό; (β) Ποια είναι η προφητική εκπλήρωσις;

¹⁰ Το μέσον που εχρησιμοποίησε ο Θεός για τη διόρθωσι του Ιώβ ήταν ο νεανίας Ελιού. Όπως ακριβώς σημαίνει το όνομά του «ο Θεός είναι αυτός», έτσι έσπευδε να ομιλή για την υπεράσπισι του Θεού. «Ιδού, τώρα ήνοιξα το στόμά μου· η γλώσσά μου λαλεί εν τω στόματί μου. Οι λόγοι μου θέλουσιν είσθαι κατά την ευθύτητα της καρδίας μου· και τα χείλη μου θέλουσι προφέρει γνώσιν καθαράν.» (Ιώβ 32:6· 33:2, 3) Σε προφητική εκπλήρωσι, ο Ελιού εξεικονίζει το κυβερνών σώμα της κοινωνίας Νέου Κόσμου του Ιεχωβά επάνω στη γη σήμερα. Μέσω αυτού του ζηλωτού συνηγόρου, ο Ιεχωβά έφερε διόρθωσι και νουθεσία στους μάρτυράς του επάνω στη γη, εποικοδομώντας τους σε ορθή διδασκαλία, καθαρίζοντάς τους από ευσεβοφανείς θρησκευτικές συνήθειες και καθιστώντας σαφή την ευθύνη των να διακηρύξουν την ένδοξη βασιλεία του δια του Χριστού.​—Ιώβ 36:1-6, 11, 12· Ψαλμ. 145:10-13.

11. Ποια επείγουσα συμβουλή δίδεται τώρα σ’ εκείνους που αγαπούν ζωή;

¹¹ Σ’ αυτή την ημέρα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του, όλοι όσοι αγαπούν ζωή πρέπει να είναι προσεκτικοί στις απαιτήσεις του Ιεχωβά για επιβίωσι. Καθώς πιέζουν το ανθρώπινο γένος τα προβλήματα του αιώνος του διαστήματος και η απειλή της πυρηνικής εκμηδενίσεως, ο συνήγορος του Θεού δίνει επείγουσα συμβουλή όσον αφορά το θέλημα του Θεού για τον καιρόν αυτόν: «Ενθυμού να μεγαλύνης το έργον αυτού, περί του οποίου έψαλαν άνθρωποι. Ιδού! ο Θεός είναι περισσότερον εξυψωμένος από όσον δυνάμεθα να γνωρίσωμεν.» (Ιώβ 36:24, 26, ΜΝΚ) Είναι καιρός να δοθή μαρτυρία όπως ποτέ προηγουμένως για τη μεγάλυνσι του ονόματος και των έργων του Ιεχωβά. Από τους αρχαίους χρόνους, άνθρωποι του Θεού έψαλαν προφητικά για τη μεγάλη ημέρα της διεκδικήσεως του Ιεχωβά. Η ημέρα αυτή είναι τώρα παρούσα! Δώστε, λοιπόν, προσοχή στα λόγια του Ελιού προς τον Ιώβ: «Ακροάσθητι τούτο . . . · στάθητι, και συλλογίσθητι τα θαυμάσια του Θεού.»​—Ιώβ 37:14.

12. Ποιο θαυμάσιο έργο του Θεού πλησιάζει, και τι, επομένως, πρέπει να πράττωμε;

¹² Σ’ αυτά τα θαυμάσια τώρα περιλαμβάνονται πολύ περισσότερα από τα έργα της δημιουργίας του Θεού στο υλικό σύμπαν. Περιλαμβάνεται, κατ’ εξοχήν, το «ασύνηθες έργον» διεκδικήσεως του Ιεχωβά, η απ’ αυτόν εξόντωσις των πονηρών στον Αρμαγεδδώνα, η οποία απεφασίσθη γι’ αυτή τη γενεά. (Ησ. 28:21, 22, ΜΝΚ· Αποκάλ. 16:14-16) Δεν είναι τώρα καιρός να ενεργούμε ανεξάρτητα από την κοινωνία Νέου Κόσμου Του Θεού, ή να ζητούμε την τιμή του εαυτού μας ή την αυτοδικαίωσι. Είναι καιρός να εξετάζωμε τα φοβερά έργα του Ιεχωβά και να ‘κοπιάζωμεν και ονειδιζώμεθα,’ «διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών».​—1 Τιμ. 4:10.

13. Γιατί πρέπει οι άνθρωποι να φοβούνται τον Θεόν, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹³ Ιδέτε τη μεγαλοπρέπεια της δόξης του Ιεχωβά καθώς έρχεται να εκτελέση το έργο της διεκδικήσεώς του! «Χρυσαυγής καιρός [έρχεται] από βορρά. Φοβερά δόξα υπάρχει εν τω Θεώ. Τον Παντοδύναμον, δεν έχομεν εξιχνιάσει αυτόν· είναι υπέροχος κατά την δύναμιν, την δε κρίσιν και την αφθονίαν της δικαιοσύνης δεν θέλει σμικρύνει. Δια τούτο οι άνθρωποι ας φοβούνται αυτόν· δεν υπολήπτεται εκείνους οίτινες είναι σοφοί εις την [ιδίαν αυτών] καρδίαν.» (Ιώβ 37:22-24, ΜΝΚ) Εκείνοι που φοβούνται τον Θεόν και που τιμούν το όνομά του θα επιζήσουν για να απολαύσουν την εύνοιά του σε όλη την ερχόμενη αιωνιότητα.​—Ψαλμ. 84:11, 12.

ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

14. Μέσω ποιας κτίσεως θα διοικήση ο Ιεχωβά το σύμπαν, και τι είπε ο Παύλος μελετώντας την;

¹⁴ Ο Ιεχωβά σκοπεύει να εγκαταστήση ισορροπία και τάξι σε όλο του το αχανές σύμπαν, ορατό και αόρατο. Με το όνομά του δικαιωμένο, θα υπάρξη αιώνια αρμονία, η οποία ουδέποτε θα διαταραχθή από σατανική πρόκλησι. Για τον σκοπόν αυτόν, ο Ιεχωβά παρήγαγε μια «νέαν κτίσιν» σε ενότητα με τον Χριστόν Ιησούν, και αυτήν την διαμορφώνει σε ουράνια κυβέρνησι για να διοικήση το σύμπαν με δικαιοσύνη. Είναι θαυμαστό ότι 144.000 από το ανθρώπινο γένος, οι «κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί», έπρεπε να εξαγορασθούν από τη γη για να συμμετάσχουν σ’ αυτή τη διοίκησι μαζί με το Αρνίον, τον Χριστόν Ιησούν! (Εφεσ. 2:10· Αποκάλ. 17:14· 14:1, 3) Είναι θαυμαστό ότι ο Χριστός ήδη άρχει ως Βασιλεύς σ’ αυτή την κυβέρνησι από το 1914 μ.Χ.! Μελετώντας προσεκτικά αυτή την ουράνια κτίσι, ο Παύλος αναγκάσθηκε να αναφωνήση: «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού!»​—Ρωμ. 11:33.

15. Ποιο περαιτέρω θαυμαστό έργον προχωρεί σήμερα, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁵ Εκείνοι που αποτελούν το υπόλοιπο αυτής της πνευματικής τάξεως που τηρεί ακεραιότητα είναι τώρα ολίγοι επάνω στη γη, αλλά μέσω αυτών ο Ιεχωβά εκτελεί ένα περαιτέρω θαυμαστό έργον προς υπεράσπισιν του ονόματός του. Είναι ένα έργο μαρτυρίας που σείει τον κόσμο και που κάνει ανθρώπους όλων των εθνών να είναι προσεκτικοί στα θαυμαστά έργα του Θεού. «Και θέλω σείσει πάντα τα έθνη, και θέλουσιν ελθεί τα επιθυμητά πάντων των εθνών· και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» (Αγγαίος 2:7, ΜΝΚ) Ακούοντας το άγγελμα της βασιλείας του Θεού, οι πράοι της γης σείονται και απελευθερώνονται από τον καταδικασμένο κόσμο του Σατανά, για ναι μπουν με χαρά στην αρμονία του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά. Υπηρετώντας τον Θεό ημέρα και νύχτα στον ναό του, είναι προωρισμένοι να γίνουν οι επίγειοι υπήκοοι της ουρανίας Βασιλείας, κατοικώντας με αιώνια ενότητα και ειρήνη.​—Ησ. 2:2-4· Αποκάλ. 7:15-17.

16, 17. (α) Ποια ωραιότητα φέρνουν τα «έθνη» στον οίκον του Ιεχωβά; (β) Από τι πρέπει να είναι προσεκτικοί να απαλλάσσωνται; (γ) Πώς δείχνουν προσεκτικό τον εαυτό τους;

¹⁶ Αυτοί οι επιθυμητοί στα όμματα του Ιεχωβά στέκουν τώρα μαζί με την τάξι Ιώβ σε μια διοργανωτική παράταξι που είναι ισορροπημένη και αρμονική, όπως και κάθε άυλο μέρος της παγκοσμίου δημιουργίας του Ιεχωβά. Υπάρχει ωραία ποικιλία στις πολλές εθνικές καταγωγές των, και την ωραιότητα αυτή την φέρνουν μαζί τους στην κοινωνία Νέου Κόσμου. Εν τούτοις, είναι επίσης προσεκτικοί να καθαρίζωνται, απαλλάσσοντας τον εαυτό τους από τα επιβλαβή έθιμα που εγνώριζαν μεταξύ των εθνών. Όπως και οι κεχρισμένοι Χριστιανοί, εκτιμούν ότι «αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις.»​—1 Πέτρ. 4:3.

¹⁷ Οι επιθυμητοί του Ιεχωβά από τα έθνη αποφεύγουν την ειδωλολατρία σε κάθε μορφή, είτε στην οικογενειακή είτε στην κοινοτική λατρεία, την ειδωλοποίησι ανθρωπίνων δικτατόρων, τον υπερπατριωτισμό ή την εξύψωσι ενός προσωρινού μέτρου «ειρήνης» όπως τα Ηνωμένα Έθνη. Απορρίπτουν το άπληστο, φιλόνεικο πνεύμα του κόσμου του Σατανά, καλλιεργώντας τον καρπό του πνεύματος του Θεού, ο οποίος είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22, 23) Χαίροντας στη γνώσι του Ιεχωβά, ζητούν να εμπλησθούν ολοένα περισσότερο με το διαφωτιστικό, ζωοποιό πνεύμα του, το ίδιο πνεύμα που εφοδιάζει και υποστηρίζει τη θαυμαστή αρμονία και ενότητα που βλέπομε σε κάθε δημιουργία του. Δείχνουν ότι είναι προσεκτικοί στο προνόμιο του να προσέλθουν στον μέγαν Ενοποιόν, Ιεχωβά, σε αφιέρωσι.​—Πράξ. 10:34, 35.

ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ ΣΕ ΘΕΟΣΕΒΗ ΑΦΙΕΡΩΣΙ

18, 19. (α) Πώς πρέπει να βλέπωμε την αφιέρωσι; (β) Τι το θαυμαστό υπάρχει στον τρόπο που ο Ιεχωβά κυβερνά το σύμπαν; (γ) Από ποια άποψι ο άνθρωπος είναι ο πιο προνομιούχος μέσα σε όλη την υλική δημιουργία;

¹⁸ Αφιέρωσις​—τι προνόμιο! Είναι ένα βήμα που πρέπει να γίνη αυθόρμητα και από καρδιά γεμάτη αγάπη και εκτίμησι προς τον Ιεχωβά και όλη την αγαθότητά του. (Ψαλμ. 34:8) Παρατηρήστε πώς ο Ιεχωβά κυβερνά το σύμπαν στο οποίο ζούμε. Οι αχανείς ουρανοί κινούνται με τελεία τάξη και αρμονία, σύμφωνα με τους νόμους που ο Ιεχωβά ενεφύτευσε σ’ αυτούς τον καιρό της δημιουργίας των. Ομοίως, θείοι νόμοι κυβερνούν τις εποχές και τις περιόδους της ζωής σ’ αυτή τη γη. Περαιτέρω, στο βασίλειο των ζώων διακρίνομε Θεόδοτες δυνάμεις ενστίκτου, με τις οποίες άλογα κτήνη μπορούν να κάνουν αξιοσημείωτη προμήθεια για να ζουν το διάστημα της ζωής των.​—Ψαλμ. 145:16· 147:9.

¹⁹ Εν τούτοις, στον άνθρωπο βρίσκομε μια δημιουργία μοναδική σε όλο το υλικό σύμπαν. Ο άνθρωπος μόνος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού. (Γέν. 1:26) Ο άνθρωπος μόνος έχει δύναμι λογικεύσεως και μπορεί ν’ αποκτήση ακριβή γνώσι για τον Ιεχωβά και τα θαυμάσια έργα του. Ο άνθρωπος μόνος μπορεί ν’ αφιερωθή στον Ιεχωβά μέσω του Χριστού, μπαίνοντας έτσι στην ισορροπία, την αρμονία και την ενότητα της οργανώσεως του Ιεχωβά. Διατηρώντας αυτή την ισορροπία, μπορεί να περιπατή στην οδό της αιωνίου ζωής και χαράς.​—Παροιμ. 20:7· 28:26.

20. (α) Πώς θα ιδή ο σοφός την αφιέρωσι; (β) Πώς ο Ιεχωβά ανταμείβει εκείνους παν αφιερώνονται σ’ αυτόν; (γ) Σε τι πρέπει ν’ ακολουθούμε στενά τα ίχνη του Ιησού;

²⁰ Αυτή η αφιέρωσις και το να κρατή κανείς τη θέσι του στην κοινωνία Νέου Κόσμου του Ιεχωβά έχει σπουδαιότητα ζωής και θανάτου για κάθε άνθρωπο στο πρόσωπο της γης σήμερα. Σοφοί είναι εκείνοι του δείχνουν ότι είναι προσεκτικοί στη θεόπνευστη συμβουλή: «Εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήτε, συ και το σπέρμα σου· με το να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, με το να υπακούης εις την φωνήν αυτού, και με το να ήσαι προσηλωμένος εις αυτόν· διότι τούτο είναι η ζωή σου, και η μακρότης των ημερών σου.» (Δευτ. 30:19, 20, ΜΝΚ) Αν δείξωμε αγάπη στον Ιεχωβά με το ν’ αφιερωθούμε σ’ αυτόν και να υπακούωμε σ’ αυτόν, αυτός, με τη σειρά του, θα δείξη τη μεγάλη του αγάπη σ’ εμάς. Με αγάπη θα μας οδηγή, με τον ίδιο τρόπο που κυβερνά το αχανές σύμπαν του με αγάπη. Ο Υιός του Θεού Ιησούς έχαιρε ν’ αφιερωθή στον Ιεχωβά και να πράττη πιστά το θείο Του θέλημα. Αυτός είναι το «παράδειγμά» μας, για να ‘ακολουθήσωμεν τα ίχνη αυτού’.​—Ψαλμ. 40:7-9· 1 Πέτρ. 2:21.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

21. (α) Ποια πρέπει να είναι η διάθεσίς μας απέναντι της διαπαιδαγωγήσεως; (β) Πώς μπορεί ο Χριστιανός ν’ αποφεύγη τις παγίδες και να διατηρή πνευματική ισχύ;

²¹ Όπως ένας θεοσεβής πατέρας διαπαιδαγωγεί τους γυιούς του, έτσι και ο ουράνιος Πατέρας, ο Ιεχωβά, διαπαιδαγωγεί και διαπλάσσσει εκείνους που τον υπηρετούν με αφιέρωσι. (Εβρ. 12:5-11) Δεχθήτε την παιδεία του ευγνωμόνως. «Ακούσατε, τέκνα, παιδείαν πατρός, και προσέχετε να μάθητε σύνεσιν. Διότι δίδω εις εσάς καλήν διδασκαλίαν· μη εγκαταλίπητε τον νόμον μου.» (Παροιμ. 4:1, 2) Αυτή η καλή διδασκαλία περιλαμβάνει τις δίκαιες αρχές του λόγου του Ιεχωβά. Προσέχοντας αυτή τη διδασκαλία, οι Χριστιανοί σήμερα μπορούν ν’ αποφύγουν τις παγίδες αυτού του κόσμου της ανισορροπίας προστατεύοντας την ηθική ακεραιότητα για ζωή στον νέο κόσμο του Θεού. «Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου.» (Ψαλμ. 119:9) Μελέτη των αρχών της Γραφής, διαρκής ανασκόπησις και ομολογία στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις είναι ουσιώδη για τη διατήρησι πνευματικής ισχύος.​—Εβρ. 2:1-4· 10:23-25.

22, 23. (α) Ποια «σπουδή» είναι αναγκαία, και γιατί; (β) Πώς πρέπει να θεωρούμε την προφητεία, και τι μπορεί να λεχθή για την ακρίβειά της;

²² Ο Πέτρος μάς λέγει ότι υπάρχει ανάγκη «σπουδής» για την ανάπτυξι θεοσεβών ιδιοτήτων, ώστε να είμεθα καρποφόροι «εις την επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» (2 Πέτρ. 1:5-8) «Όθεν», προσθέτει, «δεν θέλω αμελήσει να σας υπενθυμίζω πάντοτε περί τούτων, καίτοι ειδότας, και εστηριγμένους εις την παρούσαν αλήθειαν.» (2 Πέτρ. 1:12) Αυτή η επίγνωσις περιλαμβάνει όχι μόνο ορθές αρχές και ορθή διδασκαλία, αλλά και γνώσι του ισχυρού λόγου της προφητείας. Στον καιρό της μεταμορφώσεως στο όρος, ο Πέτρος έλαβε μια έντονη εκ των προτέρων όρασι της μεγαλοπρεπείας του Κυρίου Ιησού Χριστού στην ημέρα της παρουσίας και δυνάμεώς του στη βασιλεία του Θεού. (Ματθ. 17:1-9) Συνεπώς μπορούσε να δηλώση με βαθιά πεποίθησι: «Έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε, ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω.»​—2 Πέτρ. 1:19.

²³ Όπως ακριβώς η εκτεταμένη ορατή δημιουργία του Θεού είναι μια εκδήλωσις τάξεως και ωραιότητος, έτσι και η αποκάλυψις του προφητικού λόγου του Ιεχωβά είναι εύτακτη, αρμονική και εποικοδομητική στον σπουδαστή αυτού του λόγου. «Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν.» (Εκκλησ. 3:1) Η εκπλήρωσις της Βιβλικής προφητείας δίνει πειστική απόδειξι τούτου. Πριν από μακρούς αιώνες, και με απόλυτη ακρίβεια, η προφητεία του Δανιήλ προείπε την πρώτη έλευσι του Μεσσία Χριστού για το έτος 29 (μ.Χ.), και τη δευτέρα του έλευσι στην ουράνια δόξα για το έτος 1914 (μ.Χ.), δίδοντας επίσης πολλά άλλα χρονικά χαρακτηριστικά γύρω στα σπουδαία αυτά γεγονότα.​—Δανιήλ, κεφάλαια 4, 9, 11 και 12.

24, 25. (α) Ποια δυνατή προφητεία έδωσε ο Ιησούς, και πώς πρέπει η εκπλήρωσίς της να μας επηρεάση; (β) Εν όψει των καιρών, σε τι άλλο πρέπει να είμεθα προσεκτικοί;

²⁴ Εξέχουσα είναι η προφητεία του Χριστού για το «σημείον» που θα μαρτυρούσε την παρουσία του στη δύναμι της Βασιλείας και το τέλος του κόσμου. Τι ισχυρή εκπλήρωσι είχαν αυτά τα κεφάλαια του Ματθαίου 24 και 25, του Μάρκου 13 και του Λουκά 21, στον εικοστό μας αιώνα! Σ αυτόν τον πολύ έξυπνο αιώνα του διαστήματος, η «στενοχωρία εθνών» εντείνεται ‘ενώ οι άνθρωποι αποψυχούν εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην’. Εν τούτους, εκείνοι που εννοούν την προφητεία ‘σηκώνουν τας κεφαλάς των’ με γεμάτη εμπιστοσύνη ελπίδα απελευθερώσεως. (Λουκ. 21:25-28) Το θαυμαστό έργο του Ιεχωβά, έργο διεκδικήσεως και σωτηρίας, είναι πλησίον!

²⁵ Δείχνοντας τον εαυτό μας προσεκτικόν στον προφητικό λόγο, πρέπει επίσης εξακολουθητικά να εξετάζωμε την πορεία μας, ώστε να κρατούμε στερεή ακεραιότητα στον Ιεχωβά. Ο Ιησούς, αφού περιγράφει πολυάριθμα χαρακτηριστικά του «σημείου», που μαρτυρεί το τέλος αυτού του σατανικού κόσμου, προσθέτει μια προειδοποίησι: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» (Λουκ. 21:34-36) Αυτός είναι ο κατ’ εξοχήν καιρός για να αγρυπνούμε!

26. Πώς μπορούμε να προσέξωμε το παράδειγμα του φύλακος του Ιεχωβά στο να είμεθα προσεκτικοί;

²⁶ Κρατείτε τη θέσι σας στην κοινωνία Νέου Κόσμου καθώς πλησιάζει η ημέρα της μάχης του Θεού—Αρμαγεδδών! Να είσθε προσεκτικοί σε όλες τις ευκαιρίες μελέτης, υπηρεσίας του Θεού και συναναστροφής με τον λαό Του. Να είσθε σταθεροί. Ν’ ακολουθήπε προσεκτικά την ηγεσία της τάξεως του πιστού φύλακος των μαρτύρων του Ιεχωβά στη γη σήμερα, καθώς διακηρύττει τολμηρά ό,τι βλέπει σε εκπλήρωσι του λόγου της προφητείας του Ιεχωβά: «Και επρόσεξεν επιμελώς μετά πολλής προσοχής. Και εφώναξεν ως λέων, Ακαταπαύστως, ω Ιεχωβά, ίσταμαι εν τη σκοπιά την ημέραν, και φυλάττω πάσας τας νύκτας.» Ο Ιεχωβά ανταμείβει τον άγρυπνον φρουρόν του με μια πρόβλεψι της μάχης και του αποτελέσματός της στον Βαβυλωνιακό κόσμο του Σατανά: «Και απεκρίθη και είπεν, Έπεσεν, έπεσεν η Βαβυλών, και πάσαι αι γλυπταί εικόνες των θεών αυτής συνετρίφθησαν κατά γης.»​—Ησ. 21:7-9, ΜΝΚ.

27. Ποιο φανερό έργο πλησιάζει, και πώς πρέπει να ενεργήσουν οι τηρηταί ακεραιότητος;

²⁷ Μην κάμετε λάθος! Το πιο θαυμαστό, το πιο φοβερό από όλα τα έργα του Ιεχωβά εισορμά σ’ αυτή τη γενεά του ανθρωπίνου γένους. Τώρα, προτού εξαπολύση τον ανεμοστρόβιλο της καταστροφής, ο Ιεχωβά απευθύνεται στους τηρητάς ακεραιότητος στην κοινωνία του Νέου Κόσμου: «Ζώσον ήδη την οσφύν σου ως ανήρ.» Εξακολουθήστε να δίνετε μαρτυρία άφοβα, προς τιμήν του ονόματος του Ιεχωβά! Καθώς ξεσπά ο Αρμαγεδδών, ο Θεός ο ίδιος θα βροντήση «θαυμασίως με την φωνήν αυτού, κάμνων μεγαλεία, τα οποία δεν δυνάμεθα να εννοήσωμεν.» Ο ουράνιος εξοπλισμός του θα βρυχηθή καθώς θα τεθή σε ενέργεια, χτυπώντας με μεγαλύτερη ακρίβεια από οποιαδήποτε βλήματα γνωστά στον άνθρωπο. Ποιος ξέρει ποιες κοσμικές ή άλλες δυνάμεις θα καλέση ο Ιεχωβά να παίξουν τον ρόλο τους καταστρέφοντας τους ασεβείς; «Εισήλθες εις τους θησαυρούς της χιόνος; ή είδες τους θησαυρούς της χαλάζης, τους οποίους φυλάττω δια τον καιρόν της θλίψεως, δια την ημέραν της μάχης και του πολέμου;» (Ιώβ 37:5, ΜΝΚ· 38:1, 3, 22, 23). Ω, είθε εμείς όλοι να διατηρήσωμε την αφιερωμένη μας στάσι μέσα στην κοινωνία Νέου Κόσμου του Ιεχωβά ως τον Αρμαγεδδώνα, και πέρα απ’ αυτόν τον θαυμαστό καιρό της μάχης!​—1 Κορ. 16:13· Ψαλμ. 46:1, 2.

28. (α) Τι εξεικονίζεται με το ότι ο Θεός αντήμειψε τον Ιώβ; (β) Τι ψάλλουν τώρα οι προσεκτικοί υμνηταί του Ιεχωβά;

²⁸ Όπως ο Ιώβ αντημείφθη πλούσια επειδή ήταν προσεκτικός στα θαυμάσια έργα του Θεού, κι ιδιαίτερα στο άγγελμα του Ελιού όσον αφορά τη διεκδίκησι του Ιεχωβά, έτσι και το πνευματικό υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα έχει εισέλθει σε μια θαυμαστή ευημερία. Ευλογήθηκαν μ’ ένα πλήθος «τέκνων», που περιμένουν να ζήσουν για πάντα σ’ αυτή τη γη και που είναι ωραία πραγματικά στην παγκόσμια υπηρεσία των προς τον Θεό. (Ιώβ 42:12-15) Όλοι αινούν τον Ιεχωβά σε μια αρμονική ενότητα, χαίροντας μαζί με την προσδοκία επιβιώσεως στον νέο του κόσμο. Ευτυχισμένα ψάλλουν: «Μέγας ο Ιεχωβά, και αξιύμνητος σφόδρα· και η μεγαλωσύνη αυτού ανεξιχνίαστος. Γενεά εις γενεάν θέλει επαινεί τα έργα σου, και τα μεγαλείά σου θέλουσι διηγείσθαι. Θέλω λαλεί περί της ενδόξου μεγαλοπρεπείας της μεγαλειότητός σου, και περί των θαυμαστών έργων σου.» (Ψαλμ. 145:3-5, ΜΝΚ) Όλοι μαζί κρατούν ακεραιότητα δίνοντας προσοχή στα θαυμάσια έργα του Θεού.