Δείχνετε Εκτίμησι;

«Απόκτησον σοφίαν, απόκτησον σύνεσιν·. . .Ανάλαβε αυτήν και θέλει σε υψώσει.»—Παροιμ. 4:5, 8

1, 2. (α) Ποια είναι μερικά από τα πράγματα της ζωής που πρέπει να εκτιμούμε; (β) Τι ακριβώς σημαίνει «εκτίμησις» και πώς γίνεται φανερή;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλά πράγματα στη ζωή που πρέπει πραγματικά να εκτιμούμε. Πρέπει να εκτιμούμε τους γονείς μας. Αυτοί μας έφεραν στον κόσμο και δαπάνησαν πολύ χρόνο για να μας αναθρέψουν. Πρέπει να εκτιμούμε τις φροντίδες που κατέβαλαν για μας. Αν έχωμε αληθινούς φίλους, έχομε σοβαρό λόγο να τους εκτιμούμε επίσης. Και τι θα πούμε για όσα μαθαίνομε, για την εργασία που κάνομε και τα δώρα που λαμβάνομε—δείχνομε εκτίμησι για όλ’ αυτά; Συχνά, όταν κάποιος λαμβάνη ένα δώρο, λέγει «Ευχαριστώ, το εκτιμώ πολύ αυτό.» Αλλά θα μπορούσε να τεθή το ερώτημα: Το εκτιμά πραγματικά; Μήπως στην πραγματικότητα επιθυμεί να του είχαν δώσει κάτι άλλο ή και να μη του είχαν δώσει τίποτε; Τι θα το κάμη αυτό; Τι ακριβώς σημαίνει «εκτίμησις»;

² Η λέξις «εκτιμώ» σημαίνει «υπολήπτομαι, δίνω μεγάλη αξία, επιδοκιμάζω θερμώς.» Ποια είναι τα πρόσωπα που εκτιμάτε σεις ως άτομο; Ποια είναι τα πράγματα που εκτιμάτε πολύ και τα επιδοκιμάζετε θερμώς; Πώς το δείχνετε αυτό; Αν υπάρχη πραγματικά εκτίμησις, θα γίνη φανερή με τα πράγματα που λέτε και κάνετε.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

 3. Μολονότι υπάρχει συνήθως μια έντονη προσήλωσις των παιδιών στους γονείς, πώς μπορεί να δείξη ένα παιδί ότι πραγματικά δεν έχει εκτίμησι γι’ αυτούς;

³ Ένα πολύ νεαρό παιδί δεν έχει πραγματικά αντίληψι της εκτιμήσεως. Εν τούτοις, έχει μια έντονη ενστικτώδη προσήλωσι στον πατέρα του και στη μητέρα του. Όταν υπάρχη κίνδυνος, ξέρει που να τρέξη για προστασία. Λόγου χάριν, ένα μικρό μπορεί να χοροπηδά στην αυλή του σπιτιού, κοντά στη μητέρα του. Ξαφνικά, μπορεί να μπη στην αυλή ένας ξένος, και το παιδί μπορεί να τρομάξη. Τρέχει και αρπάζεται από τη μητέρα του, κρύβει το κεφάλι του στο φουστάνι της μητέρας του και αισθάνεται προστασία. Αν η μητέρα φέρθηκε στοργικά στο παιδί στο παρελθόν, το παιδί αισθάνεται ασφάλεια εκεί. Πιστεύει πραγματικά ότι αυτή είναι όλη η προστασία που χρειάζεται από κάποιον παρείσακτο. Αλλά το παιδί ενστικτωδώς ενδιαφέρεται για τον εαυτό του. Το ότι μπορεί πραγματικά ένα παιδί να μη έχη εκτίμησι για τη μητέρα του και την καθοδήγησί της μπορεί να το δείξη με την αντίδρασί του όταν του γίνη επίπληξις για κάποια κακή συμπεριφορά.—Παροιμ. 12:1.

 4. (α) Με τον καιρό τι μπορεί να συμβάλη στην εκτίμησι ενός ατόμου για τους γονείς του; (β) Όταν αναπτυχθή αυτή η εκτίμησις πώς μπορεί να εκδηλωθή;

⁴ Εν τούτοις, όταν ένα άτομο μεγαλώση βλέπει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι τα έβλεπε όταν ήταν παιδί. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμουν· ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου.» (1 Κορ. 13:11) Για να έχη κανείς εκτίμησι πρέπει να έχη γνώσι, και αυτή η γνώσις πρέπει να φθάση στην καρδιά. Καθώς ένα άτομο προχωρεί προς την ενηλικίωσι αποκτά γνώσι, και οι προσωπικές του πείρες μπορούν να κάμουν τη γνώσι να φθάση στην καρδιά του. Τότε φθάνει στο σημείο όπου μπορεί να εκτιμήση ή να διακρίνη την αξία των όσων έκαμαν ο πατέρας του και η μητέρα του γι’ αυτόν όταν ήταν νήπιο. Ίσως τώρα αυτός ν’ ανατρέφη δικά του παιδιά, ν’ αντιμετωπίζη τα προβλήματα της πειθαρχίας, να χάνη τον ύπνο του για να περιποιήται τα μικρά του όταν είναι άρρωστα, και να εργάζεται πολλές ώρες φροντίζοντας για τη διατροφή τους, τον ιματισμό τους και τη στέγασί τους. Τώρα μαθαίνει ο ίδιος την υπομονή και το στοργικό ενδιαφέρον που απαιτούνται για να αναθρέψη κανείς τα παιδιά του «εν παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4) Αυτές οι πείρες μπορεί να κάμουν αυτόν και τη σύζυγό του να θυμηθούν τις μέρες που ήσαν και αυτοί μικρά παιδιά, και ίσως για πρώτη φορά στη ζωή τους να εκτιμούν πλήρως αυτά που είχαν κάμει οι γονείς τους γι’ αυτούς. Τώρα είναι σε θέσι να εκτιμήσουν πολύ και να αναγνωρίσουν με την καρδιά τους εκείνα που είχαν κάμει οι γονείς τους. Όταν αναπτυχθή αυτή η εκτίμησις, καλό είναι να εκδηλώνεται, και αυτό μπορεί να γίνεται κατ’ επανάληψιν με διαφόρους τρόπους.—1 Τιμ. 5:4.

 5. Τι λέγει η Γραφή για τη στάσι που πρέπει να καλλιεργούν ακόμη και τα μικρά παιδιά προς τους γονείς των;

⁵ Μολονότι είναι πιθανόν ότι η εκτίμησις για όσα έχουν κάμει οι γονείς ενός ατόμου μπορεί να μη αναπτυχθή πλήρως ώσπου να φθάση το άτομο σε ώριμη ηλικία, εν τούτοις η Αγία Γραφή λέγει ακόμη και σε μικρά παιδιά: «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, καθώς προσέταξεν εις σε Ιεχωβά ο Θεός σου· δια να γείνης μακροχρόνιος και διά να ευημερής επί της γης.» (Δευτ. 5:16, ΜΝΚ) Αν τιμάτε τον πατέρα σας και τη μητέρα σας, θα δείξετε μεγάλο σεβασμό ή εκτίμησι γι’ αυτούς.

 6. (α) Τι παρατηρείται σε πολλά σπίτια σχετικά με την εκτίμησι των παιδιών για τους γονείς των; (β) Ποιοι παράγοντες μπορεί να συνετέλεσαν σε μια τέτοια κατάστασι στο σπίτι, και πώς μπορεί ν’ αποφευχθή;

⁶ Δυστυχώς, σε πολλά σπίτια τα παιδιά δείχνουν μια σκανδαλώδη και επίμονη έλλειψι εκτιμήσεως για τους γονείς των. (2 Τιμ. 3:1, 2· Δευτ. 27:16) Το βασικό πρόβλημα μπορεί να είναι ότι οι ίδιοι οι γονείς δεν εκτιμούν τα παιδιά των. Ίσως στην πραγματικότητα να μην τα ήθελαν και γι’ αυτό δεν τα βλέπουν με τον τρόπο που εκφράζεται στον Ψαλμό 127:3: «Ιδού, κληρονομιά παρά του Ιεχωβά είναι τα τέκνα· μισθός αυτού ο καρπός της κοιλίας.» Οι γονείς που δεν έχουν μια τέτοια ορθή άποψι, ίσως να μη δαπανούν χρόνο για τα τέκνα τους, να μη παρέχουν σ’ αυτά την απαραίτητη συντροφιά του γονέως και να μη απαντούν στα πολλά τους ερωτήματα. Σε άλλες περιπτώσεις, τα παιδιά είναι εκείνα που, κάτω από την επιρροή κακών συναναστροφών, παραλείπουν ν’ ανταποκριθούν στη στοργική επίβλεψι των γονέων των. Αλλ’ αν οι γονείς και τα παιδιά με σοβαρότητα εφαρμόζουν την ορθή συμβουλή του Λόγου του Θεού, αυτό θα βοηθήση ν’ αποφευχθή η ανάπτυξις μιας τέτοιας δυσάρεστης ατμόσφαιρας. Πρέπει, όμως, να γίνη κατανοητό ότι το να λέγη κανείς απλώς ότι έχει εκτίμησι δεν αποδεικνύει τίποτα. Το αποδεικνύουν αυτό η καθημερινή στάσις και οι πράξεις του;

 7. (α) Ποια στάσι προς τα παιδιά του δείχνει η προθυμία ή απροθυμία του πατέρα να τους παράσχη διαπαιδαγώγησι; (β) Πώς μπορεί να δίδεται αυτή η διαπαιδαγώγησις ή παιδεία;

⁷ Για να δοθή απάντησις σ’ αυτό το ερώτημα, πρέπει να ληφθή υπ’ όψιν η στάσις που εκδηλώνεται στο σπίτι απέναντι στη διαπαιδαγώγησι. Ένας πατέρας που αγαπά τα τέκνα του θα φροντίση να λαμβάνουν την απαιτούμενη διαπαιδαγώγησι. (Παροιμ. 13:24) Το βιβλίο των Παροιμιών στο τέταρτο κεφάλαιο και εδάφιο 1, μας παροτρύνει να εκτιμήσωμε τη διαπαιδαγώγησι, λέγοντας: «Ακούσατε τέκνα παιδείαν πατρός και προσέχετε να μάθητε σύνεσιν.» Παιδεία δεν σημαίνει πάντοτε τιμωρία που επιβάλλεται με επίπληξι ή εκπαίδευσι μέσω παθημάτων. Η πρωταρχική σημασία της λέξεως παιδεία, σύμφωνα με τα λεξικά, είναι «η μεταχείρισις που είναι κατάλληλη για ένα μαθητή ή μαθητευόμενο, είναι η εκπαίδευσις, η ανάπτυξις των ικανοτήτων με τη διδασκαλία, την άσκησι, την εκγύμνασι, είτε σωματική είναι αυτή είτε διανοητική είτε ηθική.» Όταν λοιπόν διαβάζωμε ότι ένας πατέρας δίνει παιδεία δεν πρέπει να φανταζώμεθα έναν άνθρωπο ο οποίος απλώς δίνει ξηρές διαταγές στα παιδιά του και κατόπιν επιβάλλει σωματική τιμωρία όταν αυτά παραλείπουν να κάνουν εκείνα που τους είπε. Εδώ πρόκειται για ένα πατέρα, ο οποίος πραγματικά φροντίζει για τα παιδιά του, δαπανά χρόνο μαζί τους και δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τη σωματική, διανοητική και ηθική τους ανάπτυξι. Αυτός θέλει να βοηθήση τα παιδιά του να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό και τις οδούς του όπως κάνει και ο πατέρας τους. Θέλει να έχουν εμπιστοσύνη στη θεία φροντίδα και στην εκπλήρωσι όλων εκείνων που Αυτός υποσχέθηκε. (Γέν. 18:19· Δευτ. 11:18, 19) Ένας τέτοιος πατέρας θα βοηθήση υπομονητικά τα παιδιά του να καλλιεργήσουν θείες ιδιότητες, όπως είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η χρηστότης, η αγαθωσύνη, η πίστις, η πραότης και η εγκράτεια. (Γαλ. 5:22, 23) Ενώ, λοιπόν, είναι αλήθεια ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η τιμωρία μπορεί να χρειάζεται, όταν η Γραφή λέγη, «Ακούσατε τέκνα παιδείαν πατρός, και προσέχετε να μάθητε σύνεσιν,» πρέπει να σκεπτώμεθα κυρίως ένα πατέρα ο οποίος υπομονητικά παρέχει πνευματική και ηθική διδασκαλία στα παιδιά του.

 8. Πώς πρέπει ν’ ανταποκρίνωνται τα παιδιά στην παιδεία των γονέων, και γιατί;

⁸ Οι γυιοι και οι θυγατέρες που τιμούν τους γονείς των, και μ’ αυτόν τον τρόπο τιμούν τον Θεό, δεν καταφρονούν στασιαστικά αυτή την παιδεία. Ακούουν όταν τους λέγουν οι Γραφές: «Ο άφρων καταφρονεί την διδασκαλίαν του πατρός αυτού· ο δε φυλάττων έλεγχον είναι φρόνιμος.» (Παροιμ. 15:5) Σκέπτονται σοβαρά αυτό που είναι γραμμένο στις Παροιμίες 4:13: «Δράξον την παιδείαν, μη αφήσης αυτήν· φύλαττε αυτήν, διότι είναι η ζωή σου.» Ποια είναι η δική σας στάσις;

 9. Τι σημαίνει ‘απόκτησις σοφίας’ και πώς μπορεί ένα νεαρό άτομο να δείξη ότι εκτιμά την αξία της;

⁹ Οι θεόπνευστες παροιμίες παροτρύνουν επίσης τα εξής: «Απόκτησον σοφίαν, απόκτησον σύνεσιν μη λησμονήσης αυτήν· μηδέ εκκλίνης από των λόγων του στόματός μου· μη εγκαταλείπης αυτήν, και θέλει σε περιφυλάττει· αγάπα αυτήν, και θέλει σε διατηρεί. Η σοφία είναι το πρώτιστον· απόκτησον σοφίαν· και υπέρ πάσαν απόκτησίν σου, απόκτησον σύνεσιν. Ανάλαβε αυτήν, και θέλει σε υψώσει· θέλει σε δοξάσει, όταν εναγκαλισθής αυτήν.» (Παροιμ. 4:5-8) Καθώς ένας νεαρός ακούει τη διδασκαλία του πατέρα του και δέχεται την παιδεία του, αποκτά σοφία. Μαθαίνει πώς να θέτη σε εφαρμογή στη ζωή του όσα του έχει πει ο πατέρας του. Δεν αφήνει απλώς τη διδασκαλία ‘να μπαίνη από το ένα αυτί και να βγαίνη από το άλλο’ Όταν ένας νεαρός αληθινά συλλάβη το νόημα αυτής της Γραφικής νουθεσίας, διακρίνοντας ότι «η σοφία είναι το πρώτιστον,» θα είναι πρόθυμος ν’ ακούη τους γονείς του και θα επιθυμή να επωφελήται από την πείρα της ζωής των. Θα εκτιμά πολύ τη σοφία που του παρέχουν, ιδιαίτερα όταν είναι σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή.

10. Πώς η θεία σοφία επηρεάζει ευεργετικά τις σχέσεις των συζύγων επίσης;

¹⁰ Όταν η θεία σοφία κατευθύνη τους διαλογισμούς των γονέων, αυτοί όχι μόνο θα έχουν επιτυχία στις σχέσεις των με τα τέκνα τους, αλλά και η σχέσις που έχουν μεταξύ των ως σύζυγοι θα είναι οικοδομητική και ενισχυτική. Η σύζυγος δεν θα υφίσταται την εξουθένωσι που προέρχεται όταν εκτελή πράγματα για τα οποία ο σύζυγος δεν δείχνει εκτίμησι και ο σύζυγος θα είναι πεπεισμένος για την πιστή υποστήριξι της συζύγου του. Το βιβλίο της θείας σοφίας, βοηθώντας τους να αναπτύξουν ένα πνεύμα εκτιμήσεως ο ένας προς τον άλλον, λέγει: «Όστις ευρήκε γυναίκα, ευρήκεν αγαθόν και απήλαυσε χάριν παρά του Ιεχωβά.» (Παροιμ. 18:22) Επίσης, «η . . . γυνή ας σέβηται τον άνδρα.»—Εφεσ. 5:33.

11. Αντί να απαιτή εκτίμησι από τον σύζυγό της, ποια πορεία είναι καλύτερη για μια σύζυγο;

¹¹ Μολονότι είναι αλήθεια ότι οι σύζυγοι, άνδρες και γυναίκες, οφείλουν να δείχνουν εκτίμησι μεταξύ τους, οι εκδηλώσεις εκτιμήσεως έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία όταν δεν τις απαιτή κανείς, αλλά τις κερδίζει με το να ελκύη την καρδιά του άλλου προσώπου. Πώς μπορεί να γίνη αυτό; Μολονότι είναι φυσικό για μια γυναίκα να θέλη να είναι ελκυστική, άλλα πράγματα είναι πολύ πιο σπουδαία. Το εδάφιο Παροιμίαι 31:30 λέγει: «Ψευδής είναι η χάρις και μάταιον το κάλλος· η γυνή η φοβουμένη τον Ιεχωβά, αυτή θέλει επαινείσθαι.» Ακόμη και ο άνδρας που μπορεί να είναι άπιστος, συχνά μεταπείθεται από «την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν» της Χριστιανής συζύγου. (1 Πέτρ. 3:1, 2) Η γυναίκα που αποδεικνύεται ‘ενάρετος σύζυγος’ επιμελής στην εργασία της, κερδίζει τη θερμή επιδοκιμασία του συζύγου της. Μη ξεχνάτε ότι «εκτιμώ» σημαίνει «δίνω μεγάλη αξία.» Γι’ αυτό μια τέτοια σύζυγος «είναι πολύ τιμιωτέρα υπέρ τους μαργαρίτας,» λέγει η παροιμία. «Η καρδία του ανδρός αυτής θαρρεί επ’ αυτήν και δεν θέλει στερείσθαι αφθονίας. Θέλει φέρει εις αυτόν καλόν και ουχί κακόν, πάσας τας ημέρας της ζωής αυτής.» (Παροιμ. 31:10-12) Αν, λοιπόν, ένας έχη μια καλή σύζυγο, όπως εκτίθεται στις Παροιμίες 31:28, είναι επόμενο ότι αυτός θα την επαινή.

12. Ποια πράγματα μπορούν να κάμουν τη σύζυγο και τα τέκνα να εκτιμούν την κεφαλή της οικογενείας των;

¹² Ομοίως, ένας Χριστιανός σύζυγος κερδίζει τον στοργικό θαυμασμό της συζύγου του όταν επιδεικνύη καλές ιδιότητες. Αν είναι σκληρός και αδιάφορος στα άλλα μέλη της οικογενείας, μπορεί αυτά να σέβονται τη θέσι του, αλλά δυσκολεύονται να δείξουν εκτίμησι σ’ αυτόν ως άτομο. Εξ άλλου, όταν ασκή την αρχηγία στην οικογένειά του με βαθύ συναίσθημα της ευθύνης του σ’ εκείνον που είναι η κεφαλή του, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και τον μιμείται, τότε είναι πολύ φυσικό τα μέλη του οίκου του ν’ ανταποκρίνονται με εκτίμησι. (1 Κορ. 11:3· Ματθ. 11:28-30) Δεν είναι αρκετό να δίνη γενναιόδωρα τον χρόνο του στις σχέσεις με άτομα έξω από την οικογένεια· και η οικογένειά του επίσης είναι αξία προσοχής. Εκείνος που δαπανά λίγο χρόνο κάθε μέρα σε εποικοδομητική συνομιλία με την οικογένειά του θα εκτιμηθή βέβαια πολύ περισσότερο από εκείνον ο οποίος απλώς φέρνει στο σπίτι χρήματα και κατόπιν σκύβει το κεφάλι του σε μια εφημερίδα ή στρέφει την προσοχή του στην τηλεόρασι. Και μολονότι η σύζυγός του μπορεί να τον θαυμάζη που υποβοηθεί τους άλλους στην κοινότητα, η προθυμία του να διαθέτη χρόνον τακτικά για να μελετά τη Γραφή μαζί της θα ενισχύση την αγάπη της γι’ αυτόν.

Η ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ

13. (α) Μολονότι μέλη οικογενειών μπορεί μερικές φορές να μη εκτιμούν τις ειλικρινείς προσπάθειες ενός ατόμου προς το καλό, ποιος τις προσέχει; (β) Πώς ο Δαβίδ έδειξε εμπιστοσύνη σ’ αυτό;

¹³ Μερικές φορές, ακόμη και όταν καταβάλλωμε μια ειλικρινή προσπάθεια να εκδηλώσωμε καλωσύνη στους άλλους, συναντούμε μια έλλειψι εκτιμήσεως. Αλλά πρέπει να κατανοήσομε ότι υπάρχει κάποιος που βλέπει και εκτιμά αυτό που κάνομε, και αυτός είναι ο Ιεχωβά. Ο Δαβίδ, ο γυιος του Ιεσσαί, ήταν ένας που το κατανοούσε αυτό. Η ζωή του είχε γίνει δύσκολη από τον Σαούλ βασιλέα του Ισραήλ, ο οποίος, αν και ήταν πεθερός του Δαβίδ, επεδίωξε να καταστρέψη τον οίκο του Δαβίδ, τελικά πάντρεψε τη Μιχάλ, σύζυγο του Δαβίδ, με άλλον άνδρα και επανειλημμένως προσπάθησε να φονεύση τον ίδιο τον Δαβίδ. Πόσοι άνθρωποι υπέστησαν δοκιμασίες που είναι τόσο σοβαρές! Εν τούτοις ο Δαβίδ επανειλημμένως ενήργησε με καλωσύνη προς τον βασιλέα. Και μολονότι ο Δαβίδ δεν ανέμενε εκτίμησι από τον βασιλέα, είπε: «Ο Ιεχωβά ας αποδώση εις έκαστον κατά την δικαιοσύνην αυτού και κατά την πίστιν αυτού.» (1 Σαμ. 26:23) Ο Ιεχωβά φροντίζει να μη μείνη χωρίς ανταμοιβή η καλωσύνη τον δούλον του.—Παροιμ. 25:21, 22.

14. Με τι τρόπους έδειξε ο Ιεχωβά το στοργικό ενδιαφέρον του για όλο το ανθρώπινο γένος;

¹⁴ Ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται ζωηρά για το ανθρώπινο γένος, και το δείχνει αυτό με τις γενναιόδωρες προμήθειες που κάνει για να τις απολαμβάνουν. Ακόμη και σε ανθρώπους που δεν υπήρξαν λάτρεις του αληθινού Θεού, ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας μπορούσαν ορθώς να λέγουν: «Καίτοι δεν αφήκεν αμαρτύρητον εαυτόν, αγαθοποιών, δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών.» (Πράξ. 14:17) Και ο βασιλεύς Σολομών κάτω από έμπνευσι έγραψε: «Είδον τον περισπασμόν, τον οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους υιούς των ανθρώπων δια να μοχθώσιν εν αυτώ. Τα πάντα έκαμε καλά εν τω καιρώ εκάστου· . . . Εγνώρισα ότι δεν είναι άλλο καλόν δι’ αυτούς, ειμή να ευφραίνηταί τις και να κάμνη καλόν εν τη ζωή αυτού. Και έτι το να τρώγη πας άνθρωπος και να πίνη και να απολαμβάνη καλόν εκ παντός του μόχθου αυτού, είναι χάρισμα Θεού.» (Εκκλ. 3:10-13) Είναι φανερό ότι ο Θεός αγαπά τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους και θέλει ν’ απολαμβάνουν αυτή τη γη, να εκτιμούν ο ένας τον άλλον και να δείχνουν αγάπη και εκτίμησι σ’ αυτόν ως τον Δημιουργό.

15. Απ’ όλα τα γήινα πλάσματα δείχνει μήπως ο Θεός μόνο στους ανθρώπους στοργικό ενδιαφέρον;

¹⁵ Αλλά το στοργικό ενδιαφέρον του Θεού δεν περιορίζεται στο ανθρώπινο γένος. Διότι ο Ιησούς Χριστός, όταν έλεγε στους αποστόλους του για την αγάπη του Θεού σ’ αυτούς είπε τα εξής: «Δύο στρουθία δεν πωλούνται δι’ εν ασσάριον; Και εν εξ αυτών δεν θέλει πέσει επί την γην, άνευ του θελήματος του Πατρός σας. Υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβηθήτε λοιπόν· πολλών στρουθίων διαφέρετε σεις.» (Ματθ. 10:29, 30) Σκεφθήτε το—ο Θεός ενδιαφέρεται ακόμη και για τα πτηνά τα οποία οι άνθρωποι μπορεί να θεωρούν ως «μικρής αξίας.» Και γιατί να μη ενδιαφέρεται; Και αυτά επίσης είναι έργον των χειρών του Θεού. Ο Ιεχωβά τα εδημιούργησε και τα ο διεφύλαξε μέσα από τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε.

16. Πώς ο Θεός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για τα ανθρώπινα πλάσματά του;

¹⁶ Για τους ανθρώπους όμως ο Θεός έχει μια ιδιαίτερη αγάπη. Όχι όταν έκαμε τα ζώα, αλλ’ όταν ετοιμάζετο να δημιουργήση τον άνθρωπο είπε ο Θεός στον Υιό του: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών.» (Γεν. 1:26) Μολονότι οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς μας εστράφησαν στην αμαρτία, δεν εψυχράνθη η αγάπη του Θεού για την ανθρώπινη οικογένεια. Ο Θεός στοργικά έλαβε πρόνοια ώστε όλοι όσοι θα ανταπεκρίνοντο με πίστι και εκτίμησι στον Δημιουργό τους να μπορούν να ζήσουν για πάντα, όπως εξήγησε ο Ιησούς: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.»—Ιωάν. 3:16.

17. Γιατί είναι τόσο ευχάριστη η προοπτική αιωνίου ζωής στην υπηρεσία του Ιεχωβά;

¹⁷ Πόσο ευχάριστη είναι η προοπτική αιωνίου ζωής στην υπηρεσία του Ιεχωβά! Αυτός δεν είναι ένας Κύριος χωρίς εκτίμησι. Και τώρα, ακόμη, μολονότι η υπηρεσία μας αμαυρώνεται από την ατέλειά μας, μάς καθησυχάζει. Για την ενθάρρυνσί μας υπεκίνησε τον απόστολο Παύλο να γράψη στους πιστούς Χριστιανούς: «Δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήση το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποία εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντες τους αγίους και υπηρετούντες.» (Εβρ. 6:10) Ο Θεός είπε στον Αβραάμ, επειδή κατ’ επανάληψιν είχε δείξει γνήσια πίστι στον Ιεχωβά: «Ο μισθός σου θέλει είσθαι πολύς σφόδρα.» (Γεν. 15:1) Και ως προς τις κρίσεις του Ιεχωβά, ο ψαλμωδός έγραψε: «Εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη.» (Ψαλμ. 19:11) Ο Ιεχωβά με εκτίμησι ανταμείβει εκείνους που κάνουν το θέλημά του, είτε μικρές είναι οι πράξεις των είτε μεγάλες. Πόσο μας επηρεάζει η γνώσις αυτής της θαυμαστής στάσεως εκτιμήσεως που δείχνει ο Θεός; Ανταποκρινόμεθα εμείς με εκτίμησι;

ΥΨΗΛΗ ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΣΧΕΣΕΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

18. Όταν πρόκειται ν’ απολαύσωμε μια σχέσι με τον Ιεχωβά, ποια κατάστασι αντιμετωπίζομε όλοι μας;

¹⁸ Το να έχωμε μια επιδοκιμασμένη σχέσι με τον Ιεχωβά δεν είναι κάτι που εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να το θεωρούμε ως δεδομένο. Δεν είμεθα γεννημένοι με αυτή τη σχέσι. Αντιθέτως, η θέσις μας είναι σαν εκείνη του Βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος έγραψε: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου.» (Ψαλμ. 51:5) Κανείς μας δεν αποτελεί εξαίρεσι. Οι Γραφές ειλικρινά λέγουν: «Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού.» (Ρωμ. 3:23··βλέπε επίσης 1 Ιωάννου 1:8, 10.) Αλλ’ ο Ιεχωβά παρέσχε τα μέσα με τα οποία μπορούμε ν’ αποκτήσωμε την επιδοκιμασία του.

19, 20. Ποιο είναι το μόνο μέσον με το οποίο μπορούμε να σχετισθούμε με τον Ιεχωβά, και γιατί είναι τόσο μεγάλο το προνόμιο να τον υπηρετούμε;

¹⁹ Όταν σταθούμε και σκεφθούμε τι είναι οι άνθρωποι σε σύγκρισι με τον Θεό, αυτή η προμήθεια θα έπρεπε να συγκινήση την καρδιά μας. Οποιοσδήποτε έχει ταξιδέψει με αεροπλάνο γνωρίζει ότι, ακόμη και από ύψος ολίγων χιλιάδων ποδών, οι άνθρωποι ουσιαστικά εξαφανίζονται και τα σπίτια τους και τ’ αυτοκίνητά τους φαίνονται σαν παιχνιδάκια. Από την πολύ πιο υψηλή θέσι του, λοιπόν, καθώς ο Ιεχωβά κοιτάζει κάτω στη γη, πόσο μικροί, και ασήμαντοι πρέπει να του φαίνωνται οι άνθρωποι! (Ησ. 40:15) Μήπως είναι παράδοξο λοιπόν που έγραψε ο ψαλμωδός: «Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνη ν και τους αστέρας, τα οποία συ εθεμελίωσας, τι είναι ο άνθρωπος ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; Ή ο υιός του ανθρώπου ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;»—Ψαλμ. 8:3, 4.

²⁰ Ωστόσο, σ’ εμάς τους θνητούς ανθρώπους αυτός που είναι ο Ύψιστος, ο Δημιουργός, ο Υπέρτατος Άρχων του σύμπαντος, παρέχει την ευκαιρία να σχετισθούμε μαζί του. Και για να καταστήση δυνατόν αυτό, απέστειλε τον μονογενή του Υιό στη γη να καταθέση τη ζωή του ως λυτρωτική θυσία. Αυτός ο Υιός, ο Ιησούς Χριστός, ο ίδιος εξήγησε: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» Είπε επίσης στους αποστόλους του: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ειμή δι’ εμού.» (Ιωάν. 3:16· 14:6) Ο Ιησούς, μετά τον θάνατο και την ανάστασί του, παρήγγειλε στους μαθητάς του: «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Εκείνοι έκαμαν ό,τι τους είπε, εκτιμώντας το μεγαλειώδες προνόμιο να τον υπηρετούν μ’ αυτόν τον τρόπο.

21. Στη διάρκεια του περασμένου έτους πώς άνθρωποι σε όλη τη γη έδειξαν ότι πολύ εκτιμούν μια αγαθή σχέσι με τον Θεό;

²¹ Ως αποτέλεσμα τούτου, άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη της γης γνωρίσθηκαν με τον Ιεχωβά, τον μόνο αληθινό Θεό και τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν. Το περασμένο έτος σε 207 χώρες πολλοί άνθρωποι βοηθήθηκαν να το κάμουν αυτό από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Μερικοί έβαλαν στην καρδιά τους όσα άκουσαν. Είδαν την ανάγκη να μετανοήσουν από την προηγούμενη πορεία τους, να μεταστραφούν και να χρησιμοποιήσουν τη ζωή τους για να κάμουν το θέλημα του Θεού. Εκτιμώντας τη θαυμαστή πρόνοια που έλαβε ο Θεός να λυτρώση την ανθρωπότητα από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου, προθύμως απαρνήθηκαν τον εαυτό τους και βαπτίσθηκαν για να συμβολίσουν την αφιέρωσί τους στον Ιεχωβά να πράξουν το θέλημά του. (Ματθ. 16:24· 28:19, 20) Δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που έκαμαν το σπουδαίο αυτό βήμα. Άτομα από 181 χώρες βαπτίσθηκαν πέρυσι. Συνολικά, 297.872 άτομα παρουσιάσθηκαν για να βαπτισθούν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά σε διάστημα ενός έτους μόνον. Όλοι αυτοί είναι άτομα που μελέτησαν την Αγία Γραφή, γνωρίζουν τι διδάσκει και δεν συστέλλονται να κάνουν δημοσία διακήρυξι της πίστεώς των. (Ρωμ. 10:9, 10) Αυτοί με ζήλο εργάσθηκαν για να γίνουν κατάλληλοι για το βάπτισμα, επειδή εκτιμούν πολύ μια αγαθή σχέσι με τον Θεό. Έχετε και σεις μια τέτοια εκτίμησι; Μεγάλες ευλογίες, και τώρα και στο μέλλον, επιφυλάσσονται για κείνους που έχουν τέτοια εκτίμησι.

[Εικόνα στη σελίδα 207]

Οι γονείς που πραγματικά αγαπούν τα παιδιά τους θα φροντίσουν να λαμβάνουν την απαραίτητη παιδεία—όχι απλώς τιμωρία, αλλά προσωπική διδασκαλία που προάγει τη διανοητική και την ηθική ανάπτυξι