Βρήτε τη Θέσι σας στην Κοινωνία Νέου Κόσμου

«Αλλά τώρα ο Θεός έθεσε τα μέλη έν έκαστον αυτών εις το σώμα, καθώς ηθέλησεν.»—1 Κορ. 12:18.

 1, 2. (α) Ποια φυσικά γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός τάξεως; (β) Ποια διάταξι, λοιπόν, πρέπει να περιμένωμε ότι θα βρούμε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου;

ΚΥΤΤΑΞΤΕ επάνω, στον θόλο του ουρανού, μια καθαρή ασέληνη νύχτα και μετρήστε τον αριθμό των άστρων αν μπορήτε. Χιλιάδες είναι ορατά με γυμνό οφθαλμό. Πραγματικά είναι δισεκατομμύρια, μάλιστα εκατοντάδες δισεκατομμυρίων από αυτά τα αστρικά σώματα μπορούν να παρατηρηθούν όταν τα απεριόριστα βάθη του εξωτερικού διαστήματος εξετάζωνται επιμελώς με ισχυρά τηλεσκόπια και ειδικόν φωτογραφικόν εξοπλισμό. Βέβαια, οι απλοί άνθρωποι σμικρύνονται από αυτή την επίδειξι ακαταμέτρητης μεγαλωσύνης. Αλλά ιδού κάτι που είναι ακόμη πιο θαυμαστό και που εμπνέει δέος αν το σκεφθή κανείς: Τα αμέτρητα υλικά πλήθη του ουρανού δεν είναι ριγμένα μαζί σε μια τυχαία χαώδη διαμάχη χωρίς σκέψι ή λογική, αλλά, μάλλον, σύμφωνα με μια εξαιρετικά πολύπλοκη διάταξι μιας Υπερτάτης Νοημοσύνης, το καθένα έχει την καθωρισμένη του θέσι στην απεριόριστη έκτασι του ουρανίου διαστήματος. Επί πλέον, αντί να είναι στάσιμα ή παγωμένα σε μια θέσι σαν κόκκοι άμμου σε πηγμένη σιμεντοκονία, το κάθε άστρο βρίσκεται σε εντατική κίνησι και ταξιδεύει με καταπληκτική ταχύτητα. Κάθε άστρο έχει την ατομική του τροχιά, την προδιαγεγραμμένη πορεία του, στην οποία κινείται με ακριβή κανονισμό του χρόνου· το καθένα διέπεται από καθιδρυμένους νόμους του Δημιουργού.

² Ο Ιεχωβά, ο Ποιητής των ουρανών και της γης, με δικό του σχέδιο και διάταξι, έθεσε τα άστρα, όλα γενικώς, στις θέσεις των. Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι κάθε άστρο έχει μια Θεόδοτη θέσι, ένα θείο προσδιορισμό, την κατάλληλη ατομική του θέσι. (Γέν. 1:1· 2:1· Νεεμ. 9:6· Ψαλμ. 8:3· Ησ. 45:12) Το ίδιο συμβαίνει και σε όλα τα δημιουργικά έργα του Ιεχωβά. Αυτός είναι Θεός ευτάκτου διατάξεως. «Ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας.» Επομένως, τα πάντα στην οργάνωσί του γίνονται «ευσχημόνως και κατά τάξιν», με θείο προσδιορισμό. Είναι, λοιπόν, πολύ λογικό να περιμένωμε ότι στην κοινωνία του Νέου Κόσμου, που είναι επίσης μια ειδική δημιουργία του Ιεχωβά, θα υπήρχε μια θέσις διατεταγμένη για κάθε μέλος ατομικώς. Μια εξέτασις των Γραφών και των γεγονότων μάς δείχνει ότι έτσι έχει το πράγμα.—1 Κορ. 14:33, 40.

 3. Από το 1918, ποια θέσι επλήρωσε το υπόλοιπο;

³ Κάποτε το επίγειο υπόλοιπο της «νύμφης» του Χριστού ήταν στη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, αλλ’ ασφαλώς εκεί δεν ήταν η κατάλληλη θέσις γι’ αυτή την αγνή, παρθένο τάξι εκείνων που ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού. Όταν, λοιπόν, ο Ιεχωβά ήλθε στον πνευματικό ναό για κρίσι το 1918, αυτή η τάξις του πιστού υπολοίπου διετάχθη να εξέλθη από το ρυπαρό Βαβυλωνιακό σύστημα του Σατανά. Υπήκουσε. Τότε ο Θεός έθεσε το αποκαταστημένο υπόλοιπο στην κατάλληλη θέσι του, στο κέντρον ακριβώς της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, προσδιορίζοντάς το ως τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» για να επιτηρή και επιμελήται όλα τα υπάρχοντα του Κυρίου. (Αποκάλ. 18:4· Ματθ. 24:45-47) Άλλα εδάφια μιλούν για τον πνευματικό ναό του Θεού—του οποίου το υπόλοιπο είναι μόνο το ορατό μέρος που απομένει στη γη—και λέγουν ότι εκείνοι που τον αποτελούν είναι ‘οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρουν πνευματικάς θυσίας, ευπροσδέκτους εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού’. «Εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν τω Ιεχωβά.»—1 Πέτρ. 2:5· Εφεσ. 2:19-21, ΜΝΚ.

 4, 5. (α) Σύμφωνα με τις προφητείες του Ησαΐα και του Μιχαία, ποια άλλη τάξις ανθρώπων βρίσκει θέσι στην κοινωνία Νέου Κόσμου; (β) Είναι αυτός ο «πολύς όχλος» μια οκνηρή τάξις χωρίς ευθύνες;

⁴ Σήμερα μεγάλα πλήθη άλλων ανθρώπων έρχονται σ’ αυτόν τον οίκον ή ναόν του Θεού και συναθροίζονται γύρω σ’ αυτή την ορατή τάξι του ναού, στον κεντρικόν πυρήνα της κοινωνίας Νέου Κόσμου, όπως ακριβώς προείπαν ότι θα ελάμβανε χώραν στις έσχατες ημέρες οι προφήται Ησαΐας και Μιχαίας. «Εν ταις εσχάταις ημέραις, το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ.»—Ησ. 2:2, 3· Μιχ. 4:1, 2, ΑΣ.

⁵ Με πάνω από επτακόσιες δεκαέξη χιλιάδες ήδη άτομα, που μιλούν περισσότερες από εκατό γλώσσες και προέρχονται από εκατόν εξήντα και πλέον χώρες και νήσους της θαλάσσης, και που όλοι είναι συναθροισμένοι ως μια κοινωνία Νέου Κόσμου γύρω στο Αρνίον Χριστόν Ιησούν ως τον Καλόν Ποιμένα, είναι πάρα πολύ σπουδαίο για τον καθένα ν’ αναγνωρίση την οικεία του θέσι στην οργάνωσι, ν’ αναγνωρίση αν αυτός είναι από το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ ή από τον «πολύν όχλον» που είναι συνταυτισμένος με το υπόλοιπο. (Αποκάλ. 7:4-10· Ιωάν. 10:16) Ότι εκείνοι που αποτελούν τον «πολύν όχλον» πρέπει επίσης να βαστάσουν ένα βαρύ φορτίο ευθύνης, το δείχνει η προφητεία του Ησαΐα, διότι, αφού περιγράφει την κατάστασι του αποκαταστημένου υπολοίπου, λέγει ότι εκείνοι που ανήκουν στον «πολύν όχλον» θα ήσαν σαν ξένοι που βόσκουν τα ποίμνια και σαν αλλογενείς που χρησιμεύουν ως γεωργοί και αμπελουργοί. Ο καθένας, λοιπόν, είτε ανήκει στην τάξι του υπολοίπου είτε σ’ αυτόν τον «πολύν όχλον», είναι υπεύθυνος στον ένα Κύριον να λάβη τη θέσι του σ’ αυτή την εύφορη, καρποφόρο οργάνωσι και έπειτα να εκπληρώση τα καθήκοντα που του ανατίθενται. Κανείς δεν εξαιρείται από την υπηρεσία του Βασιλέως, «Έκαστος το εαυτού φορτίον θέλει βαστάσει.»—Ησ. 61:4, 5· Ρωμ. 14:4· Γαλ. 6:5.

 6. Ποια θέσι υπεροχής και εξουσίας κατέχει ο Ιεχωβά σ’ αυτή την οργάνωσι;

⁶ Η κοινωνία του Νέου Κόσμου είναι και πρέπει κατ’ ανάγκην να είναι θεοκρατική στη διάρθρωσί της, δηλαδή, κυβερνώμενη από τον Θεό από την κορυφή ως τον πυθμένα. Επί κεφαλής της οργανώσεως, πιστά διαμένοντας στην πιο δικαιωματική του θέσι, είναι ο Ιεχωβά Θεός, ο Ύψιστος και ο πιο ένδοξος Κυρίαρχος του σύμπαντος. «Συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.» Σ’ αυτόν μόνο διαμένουν και οι τρεις κλάδοι κυβερνήσεως, ο δικαστικός, ο νομοθετικός και ο εκτελεστικός. «Διότι ο Ιεχωβά είναι ο κριτής ημών ο Ιεχωβά είναι ο νομοθέτης ημών ο Ιεχωβά είναι ο βασιλεύς ημών.» «Ο Ιεχωβά ητοίμασε τον θρόνον αυτού εν τω ουρανώ, και η βασιλεία αυτού δεσπόζει τα πάντα.»—Ψαλμ. 83:18· Ησ. 33:22· Ψαλμ. 103:19, ΑΣ.

 7. Περιγράψτε μερικά από το ειδικά προνόμια υπηρεσίας που είναι εμπιστευμένα στον Χριστόν Ιησούν.

⁷ Ο Χριστός Ιησούς, «ο μονογενής Υιός του Θεού», έχει επίσης μια πολύ κατάλληλη θέσι σ’ αυτή τη διάρθρωσι Νέου Κόσμου. Είναι ο Λυτρωτής και Εξαγοραστής, «εις τον οποίον έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτιών». Επίσης, «είναι η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας· όστις είναι αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, δια να γείνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα.» Επί πλέον, «ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν δια να γείνη αρχιερεύς [από δική του πρωτοβουλία], αλλ’ ο λαλήσας [Ιεχωβά] προς αυτόν, . . . “Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ”.» Αυτός ο Βασιλεύς-Ιερεύς βασιλεύει τώρα στους ουρανούς ως «Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων», και ως ο μέγας Διεκδικητής του Ιεχωβά προελαύνει επί κεφαλής όλων των στρατευμάτων του ουρανού, προχωρώντας στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, όπου θα συντρίψη την ίδια τη ζωή της ασεβούς οργανώσεως του Σατανά. Η από πολύν καιρό υποσχεμένη κυβέρνησις του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά ‘είναι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού καλείται Άρχων Ειρήνης, και εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος’, διότι θα κυβερνήση επί χίλια έτη, αποκαθιστώντας τον παράδεισο σε όλη την ένδοξη τελειότητά του. (Κολ. 1:14, 18· Εβρ. 5:5, 6· Αποκάλ. 19:11-16· Ησ. 9:6, 7) Αυτός είναι ο ιερός θησαυρός υπηρεσίας που είναι θεόθεν εμπιστευμένος στον Ιησού Χριστό· και κανείς εχθρός του, ούτε ακόμη ο Διάβολος και όλοι οι δαίμονες του εξωτέρου σκότους, δεν μπορούν ν’ απομακρύνουν ή ν’ αποστερήσουν τον Χριστόν από τη θέσι του στο νέο σύστημα πραγμάτων του Ιεχωβά!

ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΜΕΛΗ

 8. Πώς το ανθρώπινο σώμα στη διάρθρωσι του ομοιάζει με την κοινωνία του Νέου Κόσμου;

⁸ Όπως ακριβώς ‘η κεφαλή του Χριστού είναι ο Θεός’, έτσι και ο Χριστός είναι «κεφαλή της εκκλησίας». (1 Κορ. 11:3· Εφεσ. 5:23) Λογικώς έπεται ότι δεν υπάρχουν πολλές οργανώσεις, ούτε καν δύο, κάτω από αυτή τη συγκεντρωμένη αρχηγία. Υπάρχει μία μόνο θεοκρατική οργάνωσις, έστω και αν, μέσα σ’ αυτή τη μία διάρθρωσι, υπάρχουν πολλοί κλάδοι υπηρεσίας και διαμερίσματα έργου, πολλές θέσεις που πρέπει να πληρωθούν ατομικώς, και πολλοί προσδιορισμοί καθηκόντων, που το καθένα συνεπιφέρει τον δικό του βαθμό ευθύνης. Έτσι διαβάζομε στην προς Εφεσίους επιστολή 4:4-12: «Έν σώμα και έν πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεως σας· είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα· είς Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων, και δια πάντων, και εν πάσιν υμίν.» Μόνο μία οργάνωσις, ναι, όμως το ενδέκατο εδάφιο λέγει, «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους.» Γιατί; «Προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού», του ενός σώματος ή οργανώσεως. Αυτό επίσης δείχνει ότι στην πρώτη Χριστιανική οργάνωσι εγίνοντο πολλοί διορισμοί, και εγίνοντο θεοκρατικά, όχι δημοκρατικά.—Πράξ. 10:44, 45, 48· 14:23· 20:28.

 9. Πώς η πρώτη Χριστιανική οργάνωσις εκρατείτο ενωμένη, και με ποια αποτελέσματα;

⁹ Με την εξάπλωσι της Χριστιανοσύνης στον πρώτον αιώνα, πολλές εκκλησίες ιδρύθησαν σε διάφορα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλ’ αντί να γίνουν μεμονωμένες και ανεξάρτητες οργανώσεις, οι διεσπαρμένες αυτές ομάδες εκρατούντο στενά προσκολλημένες προς το κεντρικό κυβερνών σώμα της Ιερουσαλήμ με επιστολές και με τις περιοδικές επισκέψεις ταξιδευόντων αντιπροσώπων. «Ως δε διήρχοντο [οι επισκεπτόμενοι αντιπρόσωποι] τας πόλεις, παρέδιδον εις αυτούς [στις τοπικές εκκλησίες] διαταγάς να φυλάττωσι τα δόγματα τα εγκεκριμένα υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων [του κεντρικού κυβερνώντος σώματος] των εν Ιερουσαλήμ.» Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα του ότι ο καθένας τηρούσε τη θέσι του στη νέα εκείνη και αυξανόμενη οργάνωσι; Το επόμενο εδάφιο απαντά: «Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι εστερεούντο εις την πίστιν, και ηυξάνοντο τον αριθμόν καθ’ ημέραν.»—Πράξ. 16:4, 5.

10. Δείξτε πώς η βασική διοργανωτική διάρθρωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα προσαρμόζεται προς εκείνη που ιδρύθη στον πρώτον αιώνα.

¹⁰ Αν και απέχομε χίλια εννιακόσια χρόνια περίπου από τη νηπιακή ηλικία της Χριστιανοσύνης, όμως υπό την αρχηγία των ιδίων Υπερεχουσών Εξουσιών, του Ιεχωβά Θεού και του Χριστού Ιησού, παραμένει ακόμη μία μόνο θεοκρατική οργάνωσις, που αντιπροσωπεύεται στη γη σήμερα από τη μία Θεοσύστατη και Θεοκυβέρνητη οργάνωσι της κοινωνίας Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μολονότι η επέκτασις αυτής της αληθινά πρωτόγονης Χριστιανικής κοινωνίας στον εικοστόν αιώνα υπήρξε πρωτοφανής, εν τούτοις στη βασική διάρθρωσι αυτή προσαρμόζεται προς το θείο υπόδειγμα που εδόθη στον πρώτον αιώνα. Όπως τότε, έτσι και τώρα στη σύγχρονη κοινωνία των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά «ο Θεός έθεσε τα μέλη έν έκαστον αυτών εις το σώμα, καθώς ηθέλησεν.» (1 Κορ. 12:18) Όπως τότε, έτσι και τώρα, η θεία ηγεσία ευηρεστήθη να ιδρύση ένα κεντρικό ιθύνον σώμα, που υπηρετεί και κυβερνά τους μάρτυρας του Ιεχωβά σε όλη τη γη. Το κεντρικό αυτό σώμα το αντιπροσωπεύουν πολλοί υπηρέται τμημάτων και χιλιάδες ταξιδευόντων διακόνων που υπηρετούν υπό διάφορες ιδιότητες, ως υπηρέται ζώνης, περιφερείας και περιοχής. Οι αντιπρόσωποι αυτοί, εκτός του ότι επισκέπτονται πολλούς μεμονωμένους διαγγελείς των αγαθών νέων, υπηρετούν τακτικά 16.883 ωργανωμένες εκκλησίες. Σ’ αυτές τις συγκροτημένες εκκλησίες υπάρχουν διάφοροι υπηρέται διωρισμένοι από το κεντρικό κυβερνών σώμα και τους ειδικούς αντιπροσώπους του για να εποπτεύουν την τοπική δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά.

11. Περιγράψτε την παγγήινη ενότητα μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά. Πώς είναι δυνατή;

¹¹ Αυτή η διοργάνωσις από την κορυφή ως τον πυθμένα για προσαρμογή προς το θεοκρατικό υπόδειγμα, επέφερε μια ένωσι και ενότητα μεταξύ του λαού του Ιεχωβά, που δεν βρίσκεται σε άλλη ομάδα επάνω στο πρόσωπο της γης. Σε σκέψι και πίστι, σε δόγμα και διδασκαλία, σε δράσι και διαγωγή και σε ζωντανές συνήθειες και πράξεις υπάρχει ταυτότης και ενότης μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά που υπερπηδά όλα τα γεωγραφικά σύνορα, όλους τους γλωσσικούς φραγμούς και όλα τα εθνικά και φυλετικά έθιμα. Τώρα αυτή η ενότης και η αρμονία γίνονται δυνατές μόνο επειδή ο καθένας, με το να περιπατή στην ακεραιότητά του, βρίσκει την κατάλληλη θέσι του σ’ αυτή την κοινωνία και έπειτα ανταποκρίνεται στις Θεόδοτες ευθύνες του με πιστότητα.

12. Πώς το 1 Κορινθίους 12:20-30 κάνει τόπο στην κοινωνία Νέου Κόσμου για ευαγγελιζομένους εκκλησίας που δεν είναι επίσκοποι;

¹² Είσθε διωρισμένοι επίσκοποι σε μια τοπική εκκλησία αυτής της κοινωνίας Νέου Κόσμου; Αν είσθε σε μια τέτοια θέσι, ο απόστολος Πέτρος λέγει ότι πρέπει να ποιμάνετε «το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως· μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου.» (1 Πέτρ. 5:2, 3) Ή είσθε ένας τιμημένος ευαγγελιζόμενος εκκλησίας χωρίς ιδιαίτερες ευθύνες επισκόπου; Αν συμβαίνη αυτό, τότε και σεις επίσης έχετε μια κατάλληλη και σπουδαία θέσι στη Θεία διάταξι πραγμάτων. «Τώρα είναι μεν πολλά μέλη, έν όμως σώμα. Και δεν δύναται ο οφθαλμός να είπη προς την χείρα, Δεν έχω χρείαν σου· ή πάλιν η κεφαλή προς τους πόδας, Δεν έχω χρείαν υμών. Αλλά πολύ περισσότερον τα μέλη του σώματος τα οποία φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα, ταύτα είναι αναγκαία· και εκείνα τα οποία νομίζομεν ότι είναι τα ατιμότερα του σώματος, εις ταύτα αποδίδομεν τιμήν περισσοτέραν . . . ο Θεός συνεκέρασε το σώμα, δόσας περισσοτέραν τιμήν εις το ευτελέστερον, δια να μη ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζωσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων. . . . Μη πάντες είναι απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες ενεργούσι θαύματα; μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι;»—1 Κορ. 12:20-30.

13. Όταν οι νέοι λαμβάνουν την καλή και υγιεινή θέσι που παρέχεται γι’ αυτούς μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά, ποιες ευθύνες πρέπει επίσης ν’ αναλάβουν;

¹³ Σ’ αυτή την κοινωνία Νέου Κόσμου που κυκλώνει την υδρόγειο, υπάρχει επίσης άφθονος χώρος για τα παιδιά μας και τη νεότητα. Επομένως, σεις νέοι πρέπει να γνωρίζετε τη θέσι σας και να την λάβετε. Η Γραφή αναφέρει μερικά παιδιά στο παρελθόν που έκαμαν αυτό ακριβώς το πράγμα. Ακολουθείτε, λοιπόν, τα καλά παραδείγματα που εδόθησαν από τέτοια αγόρια και κορίτσια όπως ο Σαμουήλ, ο Ιερεμίας, η θυγατέρα του Ιεφθάε, ο Τιμόθεος και ο Ιησούς, για να αναφέρωμε ολίγα μόνο. Προπαρασκευάζεσθε για μεγαλύτερα προνόμια που θα σας ανατεθούν όταν αποδειχθήτε ικανοί να βαστάσετε ένα βαρύτερο φορτίο ευθύνης. Προς τον σκοπόν αυτόν λάβετε γνώσι από τις Γραφές, με προσωπική καθώς και με ωργανωμένη ομαδική μελέτη, η οποία γνώσις θα σας ‘σοφίση προς σωτηρίαν’. Να μελετάτε από πριν ό,τι σας ανατίθεται και να έρχεσθε προπαρασκευασμένοι να λάβετε ενεργό μέρος στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Αυξάνετε σε ωριμότητα πνευματικής σοφίας και κατανοήσεως, όχι μόνο με επιμελή μελέτη, αλλά και με το να λαμβάνετε μέρος στις διάφορες μορφές της διακονικής δράσεως. Τακτικά ενασχολείσθε στο από σπίτι σε σπίτι έργο κηρύγματος και στην εβδομαδιαία διανομή των περιοδικών. Μάθετε πώς να επανεπισκέπτεσθε κατάλληλα τα ενδιαφερόμενα άτομα και πώς να διεξάγετε οικιακές Γραφικές μελέτες μαζί τους. Να δείχνετε τον κατάλληλο και οφειλόμενο σεβασμό στους γονείς σας καθώς και στους επισκόπους της οργανώσεως. «Ενθυμού τον Πλάστην σου εν ταις ημέραις της νεότητός σου.» Αυτή ασφαλώς είναι η θέσις, και είναι μια καλή και υγιής θέσις, για τη νεότητα μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά. Και, δόξα στον Ιεχωβά! οι συνετοί νέοι που βρίσκουν και κρατούν αυτή την ευτυχισμένη θέσι, δεν αριθμούνται μεταξύ των εγκληματικών παραβατών αυτού του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων.—Εκκλησ. 12:1.

ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΙΣ ΣΑΣ ΘΕΣΙΣ ΣΚΑΠΑΝΕΩΣ;

14, 15. (α) Μήπως η κοινωνία του Νέου Κόσμου κάνει επίσης τόπο για σκαπανείς και ιεραποστόλους; (β) Ως σκαπανεύς ιεραπόστολος, ποιες ευλογίες και προνόμια απήλαυσε ο απόστολος Παύλος;

¹⁴ Συχνά υπάρχουν ολοχρόνιοι σκαπανείς και ιεραπόστολοι ευαγγελιζόμενοι συνταυτισμένοι με τοπικές εκκλησίες. Και αυτοί, επίσης, έχουν μια θέσι σ’ αυτή την κοινωνία των Χριστιανών διακόνων. Επειδή είναι ελεύθεροι από Γραφικές υποχρεώσεις που θα τους εμπόδιζαν να υπηρετούν ως ολοχρόνιοι διάκονοι, ζητούν πρώτα τη βασιλεία του Θεού αντί να έχουν ιδιοτελείς επιδιώξεις και, όπως ο απόστολος Παύλος, θεωρούν ως σκύβαλα ή κοινά απορρίμματα την κοσμική θέσι και τις υλικές πολυτέλειες.—Ματθ. 6:25-34· Φιλιππησ. 3:8.

¹⁵ Σταματήστε και εξετάστε τι προνομιούχος άνθρωπος ήταν ο απόστολος Παύλος. Ήταν ο «πρώτιστος απόστολος» για τα έθνη. Εταξίδεψε σε μια σημαντική έκτασι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και επεσκέφθη πολλούς τόπους ιδρύοντας πολλές εκκλησίες. Ο Παύλος είχε επί πλέον το προνόμιο να γράψη μεγαλύτερο μέρος των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών από οποιονδήποτε άλλον. Στας Αθήνας έδωσε μαρτυρία ενώπιον των πιο διακεκριμένων φιλοσόφων και μορφωμένων ανθρώπων της εποχής του. Μαρτυρία έδωσε, επίσης, ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ, του Ιουδαϊκού Σάνχεδριν. Είχε το προνόμιο να κηρύξη το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, του Άρχοντος του Νέου Κόσμου, ενώπιον αρχόντων του παλαιού κόσμου, όπως ήσαν οι Κυβερνήται Φήλιξ και Φήστος, ο Βασιλεύς Αγρίππας, και τελικά ενώπιον της Αυτοκρατορικής Αυλής του Ρωμαίου αυτοκράτορος Νέρωνος. Όλα αυτά τα προνόμια και πολλά άλλα ακόμη προνόμια και ευλογίες απήλαυσε ο Παύλος όταν ως σκαπανεύς διέβη το κατώφλι που χωρίζει τη μερική από την ολοχρόνια διακονία.

16. (α) Μπορούν όλοι να μπουν στην υπηρεσία σκαπανέως; (β) Πώς η παραβολή του Ιησού δείχνει τον κίνδυνο του να είναι κανείς τόσο απασχολημένος με προσωπικές υποθέσεις, ώστε να παραλείπη να δεχθή το προνόμιο της υπηρεσίας σκαπανέως;

¹⁶ Η ίδια ανοιχτή θύρα ευκαιρίας βρίσκεται μπροστά σ’ εκείνους που ανήκουν στην κοινωνία Νέου Κόσμου σήμερα. Αλλά μερικοί φρονούν ότι δεν μπορούν να μπουν στις τάξεις των σκαπανέων επειδή έχουν μικρά παιδιά ή άλλους που εξαρτώνται απ’ αυτούς, ή επειδή βρίσκονται σε ασθενή κατάστασι υγείας. Άλλοι φρονούν ότι είναι τόσο βεβαρημένοι με οικονομικές υποχρεώσεις που πρέπει ν’ αντιμετωπισθούν, ώστε είναι αδύνατον γι’ αυτούς να γίνουν σκαπανείς. Εξ άλλου, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων συνταυτισμένων με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, που ομολογούν ότι είναι τελείως αφιερωμένοι στην υπηρεσία του Θεού και είναι ελεύθεροι από δεσμευτικές Γραφικές υποχρεώσεις, και όμως, για τη μια ή την άλλη δικαιολογία, προσπαθούν να παραιτηθούν από το ν’ αναλάβουν την ευθύνη που συμβαδίζει με το έργο σκαπανέως. Δεν μπορεί να λεχθή ότι τα άτομα αυτά είναι έξω από την κατάλληλη θέσι τους στην κοινωνία του Νέου Κόσμου; Δεν βρίσκονται έξω από την τροχιά, περιπλανώμενοι αφρόντιστα μακριά από την πορεία του καθήκοντος, προσπαθώντας να παραμείνουν ελεύθεροι από τους περιορισμούς και τη «ρουτίνα» της ολοχρονίου υπηρεσίας σκαπανέως; Αυτό είναι ασφαλώς επιδίωξις μιας ανόητης και επικίνδυνης πορείας, διότι συνορεύει με τη διάθεσι που είχαν οι άνθρωποι της παραβολής του Ιησού, οι οποίοι παρητήθησαν από το να παρευρεθούν σ’ ένα ειδικό συμπόσιο επειδή απλώς είχαν αγοράσει έναν αγρό ή κάποια βόδια ή επειδή είχαν νυμφευθή μια γυναίκα. Τώρα δεν ήταν μήπως η κατάλληλη θέσις για τους προσκεκλημένους εκείνους ξένους η τράπεζα του συμποσίου; Και δεν ήσαν οι δικαιολογίες τους εξαιρετικά ασήμαντες και τετριμμένες; Δεν είναι παράδοξο ότι εξήφθη η οργή του οικοδεσπότου εναντίον εκείνων που επρόβαλαν δικαιολογίες και ήσαν τόσο απασχολημένοι με ιδιοτελή συμφέροντα, ώστε αντιπαρήλθαν μια ευκαιρία ολοκλήρου ζωής! Είναι αλήθεια ότι θα τους έφερνε κάποια δυσκολία το να ακυρώσουν, αναβάλουν ή διευθετήσουν εκ νέου τις προσωπικές των υποθέσεις για να δεχθούν την ειδική πρόσκλησι. Αλλά ποιες υπέροχες χαρές και ευλογίες θα είχαν αν έκαναν απλώς τόπο στη ζωή τους για το εξαιρετικό προνόμιο που τους προσεφέρθη!—Λουκ. 14:16-24.

17. Ποια ήταν η διάθεσις του σκαπανέως Παύλου απέναντι της διακονίας του;

¹⁷ Το ίδιο είναι αληθινό και με την ευκαιρία της ολοχρονίου υπηρεσίας που προσφέρεται σήμερα σ’ εκείνους που είναι ελεύθεροι να την δεχθούν. Δεν είναι εύκολο ν’ αναλάβη κανείς έργο σκαπανέως. Μπορεί να παραστή ανάγκη να ματαιωθούν προσωπικά προγράμματα πανεπιστημιακής, λόγου χάριν, εκπαιδεύσεως ή εξειδικευμένης σταδιοδρομίας, για να διευκολυνθή η όλοχρόνια υπηρεσία σκαπανέως στη ζωή ενός ατόμου. Πολλά εμπόδια και πολλή εναντίωσις πρέπει να υπερνικηθούν. Ο Παύλος είχε να υπερπηδήση όμοια εμπόδια για να διαβή το κατώφλι και να μπη στον ευρύν αγρόν της δράσεως ως σκαπανεύς. «Ηνοίχθη εις εμέ», λέγει, «θύρα μεγάλη και ενεργητική, και είναι πολλοί εναντίοι.» Πάλι αυτός ο ολοχρόνιος δούλος Κυρίου του Θεού έγραψε: «Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις, ή στενοχωρία, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα;» Αν ήταν στη γη σήμερα ο Παύλος θα μπορούσε να προσθέση: ‘Θα μας εμποδίση ο υλισμός και οι πολυτέλειες αυτού του αιώνος από το ν’ αποδείξωμε την αγάπη μας για τον Θεό στην ολοχρόνια υπηρεσία;’ Θετικά και με δύναμι απαντά σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, λέγοντας, «Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.» Το «άλλη τις κτίσις» θα μπορούσε να περιλαμβάνη όχι μόνο έμψυχα κτίσματα, αλλά και όλες τις άψυχες πολυτέλειες και τα περιττά πράγματα αυτού του συγχρόνου πολιτισμού, τα οποία πράγματα, εκείνοι που έχουν το ίδιο φρόνημα με τον Παύλο, δεν επιτρέπουν να παρεμβούν μεταξύ αυτών και της αποδείξεως της αγάπης των προς τον Θεό στην πλήρη έκτασι της ικανότητος των.—1 Κορ. 16:9· 2 Κορ. 4:7-11· Ρωμ. 8:35-39.

18. Είναι δυνατόν να έχη κάμεις σήμερα την ίδια ειρήνη διανοίας και ικανοποίησι που είχε ο Παύλος;

¹⁸ Η ειρήνη διανοίας και η ικανοποίησις του Παύλου και η χαρά του και η ευτυχία στη ζωή ασφαλώς δεν εμειώνοντο λόγω των στερήσεων, των οποίων ελάμβανε πείραν. Η δε απώλεια πολλών ανέσεων της ζωής δεν εμετρίαζε ούτε έσβηνε τη φλόγα του ζήλου του. Τα συγγράμματά του κοχλάζουν από ενθουσιασμό και αισιοδοξία καθώς προτρέπει άλλους να τον ακολουθήσουν στη Χριστοειδή του πορεία ζωής. Αυτός ποτέ δεν παρεπονέθη όταν ήταν ανάγκη να εργασθή μέρος του χρόνου του στην κοσμική του τέχνη για να διατηρηθή στην αποστολική διακονία. Και σεις επίσης μπορείτε να συμμετάσχετε σε παρόμοιες ευλογίες σαν εκείνες που απήλαυσαν ο Παύλος και άλλοι, αρκεί να εισέλθετε και σεις επίσης στα ίδια προνόμια υπηρεσίας μ’ εκείνους.

19. Για να βεβαιωθούμε ότι βρίσκομε την κατάλληλη θέσι μας στην κοινωνία Νέου Κόσμου, ποιές ερωτήσεις πρέπει να υποβάλωμε στον εαυτό μας;

¹⁹ Ερωτήστε τον εαυτό σας αν έχετε εύρει την κατάλληλη θέσι σας υπηρεσίας στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Μήπως έχετε οικογενειακές ευθύνες που σας κωλύουν και σας εμποδίζουν από το να ενασχοληθήτε στην υπηρεσία σκαπανέως; Αν ναι, οι Γραφές λέγουν ότι βεβαιότατα πρέπει να λάβετε φροντίδα για τις ευθύνες αυτές. (1 Τιμ. 5:8) Ή είσθε ελεύθερος από νόμιμες Γραφικές υποχρεώσεις, ελεύθερος να διέλθετε τη μεγάλη θύρα που οδηγεί σε δράσι στην υπηρεσία σκαπανέως; Είσθε πρόθυμος και ανυπόμονος να γίνετε ένας ιεραπόστολος και να ταξιδέψετε σε ξένες χώρες και εκεί να υπηρετήσετε όπου η ανάγκη είναι μεγάλη; Ίσως να έχετε την προθυμία και την επιθυμία, αλλά να σας λείπη η σωματική υγεία για να πάτε σε αγρούς υπηρεσίας στο εξωτερικό. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη ολοχρονίων διακόνων σε κάθε χώρα του «Χριστιανικού κόσμου». Τα λεγόμενα Χριστιανικά έθνη χρειάζονται Χριστιανούς ιεραποστόλους εξίσου όσο και ο υπόλοιπος κόσμος. Υπάρχουν πολλές απομονωμένες περιοχές μεταξύ ανθρώπων που μιλούν τη δική σας γλώσσα, όπου υπάρχει εξαιρετική ανάγκη για περισσοτέρους σκαπανείς. Η εκκλησία του τόπου της κατοικίας σας χρειάζεται αναμφιβόλως περισσοτέρους ολοχρονίους διακόνους για να θρέψουν, να εκπαιδεύσουν και να επιμεληθούν κατάλληλα τα «άλλα πρόβατα» που συρρέουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Τώρα, αν η κατάλληλη θέσις σας σ’ αυτή την οργάνωσι των ποικίλων διορισμών, είναι η θέσις ενός ολοχρονίου σκαπανέως ή ιεραποστόλου, τότε είναι ασφαλώς άδικο και ανόητο να επιτρέψετε να σας εμποδίσουν οι φροντίδες και οι μέριμνες του συστήματος πραγμάτων του παλαιού κόσμου από το να καταλάβετε τη δικαιωματική σας θέσι.

20. Γιατί είναι επείγουσα ανάγκη τώρα να βρούμε και να διατηρήσωμε τη θέσι μας στον αστερισμό της κοινωνίας του Νέου Κόσμου;

²⁰ Ο Ιεχωβά Θεός έχει μια θέσι για τον καθένα από μας στην οργάνωσι του, όπως ακριβώς έχει μια θέσι για τα διακόσια εκατομμύρια φορές διακόσια δισεκατομμύρια άστρα του διαστήματος. Υπό τον Ιεχωβά και τον Χριστόν Ιησούν, για κείνους που ανήκουν στο υπόλοιπο και για κείνους που είναι από τα «άλλα πρόβατα», για τους διωρισμένους υπηρέτας και για τους ευαγγελιζομένους εκκλησιών, για κείνους που είναι πρεσβύτεροι και για κείνους που είναι νεώτεροι στα χρόνια, για διακόνους που διαθέτουν μέρος μόνο του χρόνου των στη διακονία και για τους ολοχρονίους διακόνους—ναι, πράγματι, σ’ αυτή την εξόχως ωργανωμένη κοινωνία του Νέου Κόσμου υπάρχει μια κατάλληλα προσδιωρισμένη θέσις για τον καθένα και για όλους. Είναι, επομένως, πάρα πολύ σπουδαίο για κάθε ζωντανό άτομο να βρη την κατάλληλη θέσι του γρήγορα σ’ αυτή την κοινωνία. Δεν είναι ολιγώτερο σπουδαίο, επίσης, όπως δείχνει το επόμενο άρθρο, ότι έχοντας εύρει κανείς τη θέσι του στον αστερισμό της Κοινωνίας Νέου Κόσμου, πρέπει πιστά να παραμείνη σ’ αυτήν αν ελπίζη να επιζήση από τον Αρμαγεδδώνα και να ζήση για πάντα με αιώνια ειρήνη και ευτυχία.