μπορούσα να τον λατρεύω σαν Χριστό, αφού τον γνώριζα σαν δένδρο γκουάβα;» Η ιστορία πίσω απ’ αυτό είναι ότι κάποιος ιερέας ζήτησε από κάποιον πλούσιο του τόπου λίγο ξύλο για να φτιάξη μια εικόνα του Χριστού. Ο πλούσιος έδωσε στον ιερέα ένα κομμάτι δένδρου γκουάβα και η εικόνα κατασκευάσθηκε. Αλλά αργότερα, στη διάρκεια της Λειτουργίας, ο ιερέας παρατήρησε ότι ο πλούσιος χαμογελούσε στην εικόνα. Όταν η Λειτουργία τελείωσε, ο ιερέας επέπληξε τον πλούσιο λέγοντας ότι δεν ήταν τρόπος αυτός να αποδίδη λατρεία, και πήρε την απάντησι· «Πώς θα μπορούσα να τον λατρεύσω σαν Χριστό, όταν τον ήξερα σαν δένδρο γκουάβα;»

Αποφύγετε την Κατάχρησι του Δώρου του Θεού

Τα αστεία με θέμα το σεξ είναι πολύ κοινά σε πολλά μέρη του κόσμου. Ωστόσο, ο Λόγος του Θεού, η Βίβλος, καταδικάζει τη «βωμολοχία» (άσεμνος αστεϊσμός, ΜΝΚ ) και έτσι εκείνοι που επιθυμούν να ζουν σε αρμονία με τις υψηλές της αρχές, την αποφεύγουν (Εφεσ. 5:4) Αυτά τα αστεία είναι, μια μορφή διανοητικού ρύπου, κάτι το εντελώς άτοπο για μια Χριστιανική κοινωνία.

Τα αστεία και τα ανέκδοτα που είναι καθαρά και υγιή, είναι καλά στον κατάλληλο τόπο και χρόνο και δημιουργούν κέφι και διασκέδασι—όλοι μας έχομε ανάγκη από χαλάρωσι κατά καιρούς. Αλλά πολλές φορές παραγίνεται. Μερικά άτομα έχουν ένα μακρύ ρεπερτόριο ανέκδοτων και δαπανούν πολύ χρόνο να τα λένε. Η Βίβλος προειδοποιεί και εναντίον τούτου επίσης. Μολονότι ο σοφός βασιλιάς Σολομώντας είπε στο εδάφιο Εκκλησιαστής 3:4 ότι υπάρχει «καιρός του κλαίειν και καιρός του γελάν,» εν τούτοις στο κεφάλαιο 2 εδάφιο 2 γράφει: «Είπα περί του γέλωτος, είναι μωρία.» Τι εννοούσε; Ο Σολομώντας μπορούσε να χαρακτηρίση το γέλιο ως «μωρία», επειδή το απερίσκεπτο γέλιο θολώνει την υγιή κρίσι. Μπορεί να κάνη ένα άτομο να πάρη στα ελαφρά πολύ σοβαρά ζητήματα και μ’ αυτό τον τρόπο να προσβάλη ή να ερεθίση άλλους, Έτσι η αίσθησις του χιούμορ είναι ένα δώρο του οποίου μπορεί να γίνη κατάχρησις, όπως συμβαίνει και με τόσα άλλα θαυμάσια δώρα του Ιεχωβά.

Αναφορικά με το ανόητο γέλιο, το εδάφιο Εκκλησιαστής 7:6 λέει: «καθώς είναι ο ήχος των ακανθών υκοκάτω του λέβητος, ούτως ο γέλως του άφρονος.» Τα αγκάθια δεν είναι τα καλύτερα καύσιμα, επειδή ανάβουν γρήγορα, καίγονται με θόρυβο, αλλά συχνά δεν καταφέρνουν να μαγειρέψουν αυτό που βρίσκεται, στο λέβητα. Το επιδεικτικό τους, θορυβώδες τρίξιμο αποδεικνύεται έτσι άχρηστο. Έτσι είναι και τα επιπόλαια ‘χάχανα’ των ανοήτων. Το ανόητο, θορυβώδες γέλιο και οι εκτός χρόνου απόπειρες για χιούμορ, μπορεί να είναι ερεθιστικές και επιβλαβείς.

Καθώς συλλογιζόμαστε τις πολλαπλές εκδηλώσεις του χιούμορ, μπορούμε να συμπεράνομε ότι είναι ένα απολαυστικό δώρο του γενναιόδωρου ουράνιου Πατέρα μας. Ωστόσο πρέπει να χρησιμοποιήται με μέτρο και σε αρμονία με την υγιή κρίσι. Όταν γίνεται αυτό, η αίσθησις του χιούμορ μπορεί να προσθέτη κέφι και λάμψι στην καθημερινή μας ζωή.

Τα Πολλά Πρόσωπα του Γέλιου

Η Ισπανική Εγκυκλοπαίδεια Εσπάζα-Κάλπε, δίνει μια ενδιαφέρουσα περιγραφή των διαφόρων τύπων γέλιου: «Άσχετα με το πόσο μικρή γνώσι της ανθρώπινης καρδιάς μπορεί να έχη κανείς, μπορεί να διακρίνη τέλεια το αθώο γέλιο από το κακόβουλο· το γέλιο του ειλικρινούς ατόμου και το γέλιο εκείνου που έχει ταπεινό κίνητρο· την τρυφερότητα του γέλιου μιας μητέρας από την τρυφερότητα του γέλιου ενός φίλου· το προστατευτικό γέλιο ενός ατόμου με εξουσία και το γεμάτο σεβασμό γέλιο ενός κατώτερου· το περιπαικτικό γέλιο ενός χλευαστού από το καλοπροαίρετο και ελκυστικό γέλιο ενός συμπονετικού συντρόφου· το αμήχανο γέλιο ενός που έχει ανάμεικτα συναισθήματα, από το ειλικρινές και ευθές γέλιο· το αναγκαστικό και επιβεβλημένο γέλιο από το αυθόρμητο και φυσικό.»—Παγκόσμια Εικονογραφημένη Εγκυκλοπαίδεια, σ. 803, Τόμ. 51.