τα κατευθύνει. Ο ισχυρός Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ, επί παραδείγματι, αναγκάσθηκε να παραδεχθή: «Και πάντες οι κάτοικοι της γης λογίζονται ενώπιον αυτού ως ουδέν, και κατά την θέλησιν αυτού πράττει εις το στράτευμα του ουρανού και εις τους κατοίκους της γης, και δεν υπάρχει ο εμποδίζων την χείρα αυτού ή ο λέγων προς αυτόν, Τι έκαμες;» (Δανιήλ 4:35) Καμμιά προσπάθεια για προσθήκη ή αφαίρεσι θα επιτύχη επειδή το γενικό σχέδιο της ζωής επάνω στη γη συνεχίζεται με την ανοχή του Θεού και για τον σκοπό του. Το γεγονός ότι ολόκληρο το σχέδιο των έργων του Θεού σ’ αυτή την περιοχή δεν μπορεί να κατανοηθή πλήρως από τους ανθρώπους, πρέπει να γεμίζη το ανθρώπινο γένος με φόβο ή δέος.

Ταυτόχρονα, η ανθρώπινη ιστορία δείχνει ότι στα γεγονότα που συμβαίνουν στη γη υπάρχουν επαναλαμβανόμενοι κύκλοι, της γεννήσεως και του θανάτου, του πολέμου και της ειρήνης, του γέλιου και του κλάματος, κλπ. Αυτοί οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι συνδέουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Γι’ αυτό, ο Σολομών μπορούσε να πη: «Ό,τι έγεινεν, ήδη είναι· και ό,τι θέλει γείνει, ήδη έγεινε.» Εν τούτοις, τα επόμενα λόγια του, δεν είναι τόσο κατανοητά. Ο Σολομών είπε: «Και ο Θεός αναζητεί τα παρελθόντα.» (Εκκλησ. 3:15) Αυτό μπορεί ν’ αναφέρεται στο γεγονός ότι τα δίκαια άτομα συχνά διώκονται από τα πονηρά. Ο Θεός «αναζητεί» το καλό για τους δούλους του και, εφόσον αυτός έχει πλήρη έλεγχο του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, μπορεί να κάνη τα λάθη των πονηρών διωκτών να στραφούν εναντίον τους και μπορεί να εξασκήση δικαιοσύνη για τους ευθείς. Ή, μπορεί να σημαίνη ότι, μολονότι οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι συνεχίζουν και φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτε πραγματικά καινούργιο, μπορούμε όμως να είμεθα βέβαιοι ότι ο Θεός επεξεργάζεται τον αγαθό του σκοπό. Έτσι, μολονότι ο άνθρωπος μπορεί να μην έχη δύναμι να ελέγξη ωρισμένες περιστάσεις, ο Ύψιστος μπορεί πάντοτε να χειρίζεται τα ζητήματα για το καλύτερο συμφέρον των ευπειθών δούλων του.

Αυτό είναι παρηγορητικό διότι σ’ αυτόν τον ατελή κόσμο, ένα άτομο δεν πρέπει να αναμένη ότι οι άνθρωποι θ’ αποδίδουν δικαιοσύνη σε κάθε περίπτωσι. Ο Σολομών περιέγραψε καλά την κατάστασι: «Και είδον έτι υπό τον ήλιον τον τόπον της κρίσεως, και εκεί είναι η ανομία· και τον τόπον της δικαιοσύνης και εκεί η ανομία.» (Εκκλησ. 3:16) Ένα άτομο ορθά αναμένει δικαιοσύνη από ένα δικαστήριο. Αλλά η δωροδοκία και η μεροληψία μπορεί να υπερτερήσουν, καθιστώντας αδύνατο για πολλούς ανθρώπους να βρουν το δίκιο τους. Πώς θα μπορέσουν να εξαλειφθούν αυτές οι αδικίες; Ο Σολομών απαντά: «Ο Θεός θέλει κρίνει τον δίκαιον και τον ασεβή· διότι δι’ έκαστον πράγμα και επί παντός έργου είναι καιρός εκεί.» (Εκκλησ. 3:17) Έτσι, αντί να ενοχλήται για όσα συμβαίνουν στον κόσμο, ο σοφός άνθρωπος με υπομονή περιμένει τον Θεό, ο οποίος θα ενεργήση στον ωρισμένο Του καιρό και για το αιώνιο καλό των πιστών Του δούλων.—1 Σαμ. 26:7-10· Ψαλμ. 37:12, 13.

«Ευλογούν τα Άρματα Μάχης»

● Ο Καθολικός ημερήσιος χρονογράφος Γκέρυ Γουίλς εσχάτως εσχολίασε για την πρώην στενή συνεργασία των Καθολικών Υπηρεσιών Περιθάλψεως με τους στρατιωτικούς στο Βιετνάμ. Έγραψε ότι «οι Καθολικοί είναι οι πιο υπεύθυνοι νεοσύλλεκτοι στον ψυχρό πόλεμο της Αμερικής.» Αλλά παρατηρεί ότι «αυτό έβλαψε τόσο την πολιτική μας όσο και τη θρησκεία μας συγχωνεύοντάς τες έτσι σε μια φιλοπόλεμη ευσέβεια που κάνει τη στρατιωτική ισχύ μας βραχίονα του Θεού.» Ο Γουίλς επίσης παρατηρεί ότι το σώμα των στρατιωτικών ιερέων έφερε τους Καθολικούς και Διαμαρτυρομένους της Αμερικής σε «μια ενότητα γύρω στη πράξι του φονεύειν. . . . Οι ιερείς ακόμη ευλογούν τα άρματα μάχης.»

Η παγκόσμιος ιστορία ομιλεί στεντορείως ότι ποτέ δεν έγινε πόλεμος που να μην έχη την ευλογία της εκκλησίας. Καθόλου, λοιπόν, δεν είναι θαυμαστόν γιατί η Γραφή αποκαλεί όλες τις θρησκείες «Βαβυλών η Μεγάλη,» και προτρέπει τους ειλικρινείς λέγοντας: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.»—Αποκ. 18:4, 5.