«Καλήτεροι οι Δύο Υπέρ τον Ένα»

ΓΙΑ ΝΑ είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να αισθανόμαστε ότι οι άλλοι μας εκτιμούν και μας θέλουν—ναι, ότι μας αγαπούν. Και για να μας αγαπούν οι άλλοι, πρέπει κι’ εμείς οι ίδιοι να δείχνωμε αγάπη. Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να περιλάβωμε τους άλλους στις δραστηριότητές μας. Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών παρετήρησε: «Καλήτεροι οι δύο υπέρ τον ένα· επειδή αυτοί έχουσι καλήν αντιμισθίαν εν τω κόπω αυτών.»—Εκκλ. 4:9.

Ποια είναι αυτή η αντιμισθία; Ο Σολομών συνεχίζει; «Διότι, εάν πέσωσιν, ο είς θέλει σηκώσει τον σύντροφον αυτού· αλλ’ ουαί εις τον ένα, όστις πέση και δεν έχη δεύτερον να σηκώση αυτόν. Πάλιν εάν δύο πλαγιάσωσιν ομού, τότε θερμαίνονται· ο είς όμως πώς θέλει θερμανθή; Και εάν τις υπερισχύση κατά του ενός, οι δύο θέλουσιν αντισταθή εις αυτόν.» (Εκκλ. 4:10-12) Έτσι, το να συνεργαζώμαστε μ’ ένα καλό σύντροφο φέρνει ανταμοιβές με τη μορφή βοήθειας, ενθαρρύνσεως και προστασίας. Επί πλέον, δεν έχετε διαπιστώσει ότι όταν κάνετε μια δουλειά μ’ ένα φίλο σας, η δουλειά γίνεται ευκολώτερη και ο χρόνος φεύγει πολύ γρήγορα; Ακόμη κι’ όταν πρόκειται για κάποια δυσάρεστη εργασία, η έννοια της αγγαρείας σβήνει.

Ο αξιόπιστος σύντροφος δεν αποτελεί δώρο μόνο στις κοσμικές επιδιώξεις. Το ζωτικό έργο του κηρύγματος των «αγαθών νέων» αποτελεί επίσης μια δραστηριότητα όπου ‘οι δύο είναι καλήτεροι υπέρ τον ένα.’ Αυτό επιβεβαιώνεται απ’ ό,τι έκανε ο Ιησούς Χριστός όταν έστειλε τους 70 μαθητές να κηρύξουν: «Επλησίασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.» «Απέστειλεν αυτούς ανά δύο.» Αυτή η διευθέτησις συνέβαλε πολύ στην εποικοδόμησί τους και στην αμοιβαία βοήθεια που έλαβαν.—Λουκάς 10:1, 5-9.

ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΩΝ «ΑΓΑΘΩΝ ΝΕΩΝ»

Μετά την ανάστασι του Ιησού και την ανάληψί του στον ουρανό, αποδείχθηκε συχνά ότι ήταν εξυπηρετικό για τους μαθητές του να συνεργάζωνται με άλλους. Οι απόστολοι, όταν έμαθαν ότι πολλοί στη Σαμάρεια είχαν ανταποκριθή στο κήρυγμα του Φιλίππου, έστειλαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη έτσι ώστε να δοθή και στους πιστούς Σαμαρείτες «πνεύμα άγιον.» (Πράξ. 8:14, 15) Μολονότι ο Βαρνάβας εστάλη μόνος από την Ιερουσαλήμ για να βοηθήση την εκκλησία στην Αντιόχεια, σύντομα διείδε την ανάγκη ενός συντρόφου που θα μπορούσε να τον βοηθήση στην επέκτασι των «αγαθών νέων» εκεί. Έτσι, έφυγε για την Ταρσό για να πάρη τον Σαύλο (Παύλο). Κατόπιν, και οι δυο άνδρες συνεργάσθηκαν κάνοντας μαθητές και διδάσκοντάς τους στην Αντιόχεια. Η συνεργατική τους προσπάθεια ευλογήθηκε πλούσια με αύξησι. (Πράξ. 11:22-26) Αργότερα, το άγιο πνεύμα κατηύθυνε ώστε ο Παύλος και ο Βαρνάβας να συνεργασθούν στη διακήρυξι των «αγαθών νέων» στο νησί της Κύπρου και στη Μικρά Ασία.—Πράξ. 13:2.

Προσέξτε ότι ο Βαρνάβας κατέβαλε αξιόλογη προσπάθεια για να βρη ένα σύντροφο που πίστευε ότι θα τον βοηθούσε. Αν ακολούθησε τη διά ξηράς οδό, διήνυσε 200 περίπου χιλιόμετρα (120 και πλέον μίλια) για να πάη στην Ταρσό και κατόπιν έψαξε με επιμέλεια για να βρη τον Παύλο. Μολονότι η από μέρους σας εξεύρεσις ενός συντρόφου για το κήρυγμα των «αγαθών νέων» στους συνανθρώπους σας, μπορεί να μην περιλαμβάνη τόσο μεγάλη προσπάθεια, είσθε κι’ εσείς όπως ο Βαρνάβας, θέλοντας πραγματικά ένα σύντροφο; Στην εκκλησία με την οποία είσθε συνταυτισμένος, με ποιον θα θέλατε να κάνετε αυτό το έργο; Έχετε πάρει την πρωτοβουλία να ρωτήσετε το άτομο ή τα άτομα;

ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ

Φυσικά, δεν πρέπει να περιμένωμε πάρα πολλά από τους συντρόφους μας· ούτε και πρέπει να εγκαταλείπωμε την προσπάθεια όταν οι διευθετήσεις δεν έχουν τόσο καλό αποτέλεσμα όσο θα θέλαμε. Μολονότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας δαπάνησαν μαζί αρκετά χρόνια σαν ευαγγελιστές, δεν συνέχισαν σαν σύντροφοι. Αφού είχαν συνεργασθή στην ίδρυσι πολλών νέων εκκλησιών, ο Παύλος πρότεινε να επιστρέψουν και να επισκεφθούν αυτές τις εκκλησίες. Ο Βαρνάβας συμφώνησε, αλλά ήθελε να πάρη μαζί του τον εξάδελφό του Μάρκο. Ο Παύλος, όμως, δεν ήθελε ν’ ακούση κάτι τέτοιο, διότι ο Μάρκος δεν ήταν μαζί τους στην πρώτη ιεραποστολική τους περιοδεία. Σαν αποτέλεσμα, ο Βαρνάβας αποφάσισε να πάη με το Μάρκο στην Κύπρο, ενώ ο Παύλος εξέλεξε το Σίλα σαν σύντροφό του και περιώδευσε τη Συρία και την Κιλικία, «επιστηρίζων τας εκκλησίας.»—Πράξ. 15:36-41.

Όπως αποκαλύπτει το Γραφικό βιβλίο των Πράξεων, αυτή η αλλαγή δεν εμπόδισε τη διακήρυξι των «αγαθών νέων.» Με όμοιο τρόπο, αν πρέπει να χάσετε ένα σύντροφο με τον οποίο έχετε απολαύσει τη συνεργατικότητα στο έργο μαρτυρίας για κάποια χρονική περίοδο, μην αποθαρρυνθήτε. Υπάρχουν άλλα μέλη στην εκκλησία που μπορούν να γεμίσουν το κενό, αν είσθε πρόθυμος να τους το επιτρέψετε. Μπορεί να εκπλαγήτε όταν διαπιστώσετε πόσο εποικοδομητικό μπορεί να είναι το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι με άλλους ομοπίστους σας. Ασφαλώς, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει πάντοτε να συνοδευώμαστε από κάποιο άλλο άτομο. Πολλά μπορούμε να επιτύχωμε όταν εργαζώμαστε μόνοι μας, ενώ οι σύντροφοί μας μπορεί να κάνουν έργο μαρτυρίας κάπου εκεί κοντά.

ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Τα Βιβλικά παραδείγματα εκείνων που συνεργάσθηκαν πιστά με άλλους στην εξάπλωσι των «αγαθών νέων» μπορούν να μας βοηθήσουν σήμερα ν’ απολαύσωμε ‘καλήν αντιμισθίαν εν τω κόπω ημών.’ Ο Βαρνάβας ήταν ένας θερμός, πονετικός άνθρωπος. Στην πραγματικότητα, γι’ αυτό και οι απόστολοι του έδωσαν την επωνυμία Βαρνάβας, που σημαίνει «υιός παρηγορίας.» (Πράξ. 4:36) Μολονότι είχε θαυμάσιες ιδιότητες, τα πράγματα δείχνουν ότι ο Παύλος είχε ωρισμένα ανώτερα χαρίσματα. Στην παρουσίασι των «αγαθών νέων,» ο Παύλος προφανώς «ήτο ο αρχηγός του λόγου.» (Πράξ. 14:12) Αλλά δεν αναφέρεται πουθενά ότι αυτό το γεγονός ήγειρε ποτέ αισθήματα ζηλοτυπίας ή ανταγωνισμού. Έτσι, αν θέλωμε ν’ απολαύσωμε τη συνεργασία μας με άλλους, πρέπει να εκτιμούμε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιεί όλα τα μέλη της εκκλησίας στην εκτέλεσι του έργου του. (1 Κορ. 3:9) Μπορούμε να μάθωμε ο ένας από τον άλλο, να ενθαρρυνθούμε και να εποικοδομηθούμε αμοιβαίως. Ο απόστολος Παύλος το ανεγνώριζε αυτό και, συνεπώς, μπορούσε να γράψη στους Ρωμαίους: «Επιποθώ να σας μεταδώσω χάρισμα τι πνευματικόν προς στήριξιν υμών, τούτο δε είναι, το να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας διά της κοινής πίστεως υμών τε και εμού.»—Ρωμ. 1:11, 12.

Όταν πραγματικά εκτιμούμε τις ικανότητες και τις θαυμάσιες ιδιότητες των ομοπίστων μας, θα υποκινηθούμε να κάνωμε καλύτερη χρήσι των δικών μας χαρισμάτων. Παραδείγματος χάρι, μπορεί κανείς να φρονή ότι είναι φιλικός και ευγενικός προς τους ανθρώπους που συναντά στο έργο μαρτυρίας που κάνει. Ωστόσο όταν συνεργασθή με κάποιον πονετικό παππού ή γιαγιά, μπορεί ν’ αντιληφθή ότι κατέχει απλώς επιφανειακή φιλικότητα. Αν συνοδεύση κάποιον που είναι προσεκτικός μελετητής των Γραφών, ένα άτομο από το στόμα του οποίου τα λόγια φαίνεται να ρέουν, μπορεί κανείς ν’ αντιληφθή ότι χρειάζεται να σκέπτεται περισσότερο αυτά που λέει. Εκτός του ότι βοηθούμε ο ένας τον άλλον μέσω παραδείγματος, το να συνεργαζώμαστε με κάποιον σύντροφο συχνά σημαίνει ότι θα δαπανούμε περισσότερο χρόνο στο έργο μαρτυρίας, επειδή δεν θέλομε ν’ αφήσωμε το σύντροφό μας μόνο του ή μόνη της.

Αποτελεί ευχαρίστησι για τον Ιεχωβά Θεό και τον Κύριο Ιησού Χριστό να χρησιμοποιούν συνηθισμένους ανθρώπους για να επιτελέσουν το πιο σπουδαίο έργο που έχει γίνει πάνω στο πρόσωπο της γης. Αυτό το έργο είναι να βοηθηθούν άλλοι να γίνουν και να παραμείνουν πιστοί δούλοι του Υψίστου σαν νομιμόφρονες μαθητές του Υιού του. (Ματθ. 28:19, 20· 1 Κορ. 1:26, 27) Επειδή πρόκειται για έργο Θεού, δεν γνωρίζομε με ποια μέσα ο Ιεχωβά Θεός θα ανοίξη τις καρδιές των ατόμων. Δεν πρόκειται απλώς για ζήτημα του λαληθέντος λόγου. Ιδιαίτερα σπουδαίο είναι το πνεύμα με το οποίο παρουσιάζεται το άγγελμα. Όταν δυο άτομα συνεργάζωνται, και οι δυο συμβάλλουν σ’ αυτό το πνεύμα. Μετά από μήνες ή ακόμη και χρόνια μπορεί να μάθωμε ότι δεν ήταν η από μέρους μας εύγλωττη παρουσίασις του Λόγου του Θεού εκείνο που έκανε κάποιον να μας ακούση. Αντιθέτως, μπορεί να συνέβαλε σ’ αυτό, το λαμπερό χαμόγελο του συνεργάτη μας ο οποίος μόλις πρόσφατα είχε ενωθή μαζί μας στη διακήρυξι των «αγαθών νέων.»

Απολαμβάνετε τώρα την ευλογία που προέρχεται από το να δίνετε μαρτυρία μαζί με κάποιο συνεργάτη; Διαπιστώσατε ότι αυτό σας έχει βοηθήσει ν’ αφιερώνετε περισσότερο χρόνο στην εξάπλωσι των «αγαθών νέων» και ότι απολαμβάνετε αυτό το έργο τώρα περισσότερο; Από την άλλη πλευρά, αν κάνετε αρκετό έργο μαρτυρίας μόνος σας, μην ξεχνάτε τον Φίλιππο τον ευαγγελιστή. Λόγω του διωγμού που ξέσπασε στην Ιερουσαλήμ, ο Φίλιππος κατέφυγε στη Σαμάρεια και βάπτισε τους πιστούς Σαμαρείτες. Αργότερα, ο άγγελος του Ιεχωβά, τον έστειλε να κηρύξη και να βαπτίση τον Αιθίοπα ευνούχο. Κατόπιν, «πνεύμα Κυρίου ήρπασε τον Φίλιππον . . . ο δε Φίλιππος ευρέθη εις Άζωτον, και διερχόμενος εκήρυττεν εις πάσας τας πόλεις, εωσού ήλθεν εις Καισάρειαν.» (Πράξ. 8:1-40) Με όμοιο τρόπο, στους σύγχρονους καιρούς, θαρραλέοι Μάρτυρες, που εργάζονται μόνοι τους με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, έχουν φέρει το έργο μαρτυρίας της Βασιλείας σε πολλές περιοχές.

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Όπως στην εποχή του Ιησού, η συνεργατικότητα στο κήρυγμα των «αγαθών νέων» είναι εποικοδομητική