Παρότρυνσις για Ταπεινοφροσύνη στην Αποφοίτηση της Σχολής Γαλαάδ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ, 6 Μαρτίου 1972, στις 2 μ.μ. δύο χιλιάδες ένα άτομα ήσαν συνωστισμένα στην Αίθουσα Συνελεύσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλι της Νέας Υόρκης. Η ευκαιρία; Η αποφοίτησις της 52ας σειράς της Βιβλικής Σχολής της Σκοπιάς Γαλαάδ.
Προήδρευε του προγράμματος ο Ν.Ο. Νορρ, πρόεδρος της Σχολής. Αφού έγινε η έναρξις με ύμνο και προσευχή ο αδελφός Νορρ έκαμε μερικές παρατηρήσεις για τη νεαρή ηλικία και τον ενθουσιασμό αυτής της σειράς σπουδαστών.
Ακολούθησε μια σειρά από σύντομες ομιλίες, που έδωσαν οι εκπαιδευταί της Γαλαάδ και άλλοι. Η πρώτη απ’ αυτές τις ομιλίες ετόνισε ότι δεν υπήρχε κρίσις ταυτότητος απόψεων ανάμεσα στους μάρτυρας του Ιεχωβά όπως είναι παραδεκτό ότι συμβαίνει μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών διακόνων. Ο δεύτερος ομιλητής ετόνισε την σπουδαιότητα της εκδηλώσεως ενδιαφέροντος για την ευημερία των Χριστιανών αδελφών μας. Τον ακολούθησε άλλος ο οποίος προειδοποίησε εναντίον του κινδύνου του να βλέπη κανείς με νοσταλγία τα πίσω, διότι αυτό καταλήγει στο να λυπάται τον εαυτό του και να αποθαρρύνεται. Η επομένη ομιλία έδειξε τη σπουδαιότητα της ικανότητος του να παίρνη κανείς αποφάσεις με τον τρόπο που εκπαιδεύει η Γραφή. Ένας άλλος ομιλητής ετόνισε την ταπεινοφροσύνη, το ταπεινό πνεύμα και ενεθάρρυνε τους ιεραποστόλους να δέχωνται τους ανθρώπους στον ιεραποστολικό διορισμό τους. Η τελευταία απ’ αυτές τις σύντομες ομιλίες υπενθύμιζε στους ιεραποστόλους την ευτυχία που επιφυλάσσεται γι’ αυτούς επειδή έθεσαν στον εαυτό τους σοφούς αντικειμενικούς σκοπούς.
Κατόπιν εδιάβασαν πολλά μηνύματα, περιλαμβανομένων και τηλεγραφημάτων, ύστερ’ από τα οποία μίλησε ο Φ.Β. Φρανζ, αντιπρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά. Ετόνισε τη σοβαρότητα της υποχρεώσεώς των και της αφιερώσεώς των ως δούλων του Ιεχωβά. Ανέπτυξε επίσης λεπτομερώς τα εδάφια Εκκλησιαστής 5:1-7, σχετικά με την ευχή. Μεταξύ άλλων ετόνισε ότι τα «όνειρα» που αναφέρονται εκεί ότι προέρχονται από ‘το πλήθος των περισπασμών’ δεν είναι τα όνειρα τα οποία έχει κανείς όταν κοιμάται ύστερ’ από μια πολυάσχολη μέρα. Μάλλον είναι ιδιοτελή προσωπικά όνειρα που προκύπτουν όταν κανείς απομακρύνεται από την υπηρεσία του Θεού και αναμιγνύεται σε υλιστικές δραστηριότητες. Αν επιτρέψη κανείς να συμβή αυτό, θα προκύψουν πολλές «ματαιότητες» και ‘λόγοι’ για αυτοδικαίωσι. Κατέληξε τονίζοντας τη σπουδαιότητα του να φοβήται κανείς ‘τον αληθινό Θεό’ για να βοηθηθή να είναι συνεπής στον ιεραποστολικό διορισμό του.
Κατόπιν ήλθε η κυρία ομιλία της αποφοιτήσεως, που εδόθη από τον Ν.Ο. Νορρ. Αυτός ανεσκόπησε με συντομία την ιστορία της ιεραποστολικής σχολής και του θαυμασίου έργου που έχουν επιτύχει οι απόφοιτοι. Από την έναρξι της Σχολής την 1 Φεβρουαρίου 1943, πέντε χιλιάδες και πλέον σπουδασταί έχουν αποφοιτήσει και οι μισοί περίπου απ’ αυτούς εξακολουθούν να είναι δραστήριοι στην ολοχρόνια υπηρεσία.
Ο ομιλητής παρετήρησε ότι η έκφρασις «προσκολλάσθε εις το αγαθόν» σημαίνει κατά γράμμα ‘να είσθε κολλημένοι σ’ εκείνο που είναι καλό’ και παρώτρυνε τους σπουδαστάς να είναι κολλημένοι στον διορισμό τους. (Ρωμ. 12:9, 11) Εγκαρτέρησις δεν σημαίνει μόνο να δέχεται κανείς τις κακουχίες αλλά να συνεχίζη για μακρό χρονικό διάστημα μια ωρισμένη πορεία, καθώς είπε. Σήμερα, ύστερ’ από 29 χρόνια, 36 από τους πρώτους εκατό σπουδαστάς της Γαλαάδ συνεχίζουν κάπου την ολοχρόνια διακονία.
Ο Αδελφός Νορρ ετόνισε ιδιαιτέρως την ανάγκη να είναι οι ιεραπόστολοι ταπεινοί, να έχουν ταπεινό πνεύμα, όταν διδάσκουν άλλους. Το να προσπαθούν να κάμουν εντύπωσι στους άλλους με το να τους λέγουν την μόρφωσί τους και την ειδική εκπαίδευσι που έχουν λάβει θα μπορούσε να εμποδίση αυτούς τους ανθρώπους να προσπαθήσουν να τους μιμηθούν στη διακονία του αγρού. Αντιθέτως, «η ταπεινοφροσύνη σας και η ταπεινότης του πνεύματός σας θα τους βοηθήση να κατανοούν,» συνεβούλευσε. Όπως ο Ιησούς βοήθησε εκείνους τους κατά γράμμα τυφλούς να βλέπουν, έτσι και οι ιεραπόστολοι μπορούν να βοηθήσουν εκείνους που είναι από πνευματική άποψι τυφλοί να βλέπουν, και αυτό θα συντελέση στη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά. Τελειώνοντας ο αδελφός Νορρ παρώτρυνε: «Εκτιμούμε πάρα πολύ την ανάγκη να έχωμε ταπεινότητα πνεύματος και να είμεθα πρόθυμοι να δίνωμε. Έχετε την αλήθεια. Καθώς προχωρείτε—ΔΙΝΕΤΕ.»
Το απόγευμα οι σπουδασταί παρουσίασαν ένα έξοχο μουσικό πρόγραμμα, το οποίο ακολούθησε ένα Βιβλικό δράμα που επίσης ετόνιζε την ανάγκη να είναι οι Χριστιανοί ταπεινοί, να έχουν ταπεινό πνεύμα ο ένας απέναντι του άλλου.