με μια γερή κέδρινη σανίδα για να εμποδίζεται το άνοιγμα της σε κάποιο ανεπιθύμητο, μη υγιές άτομο.

43. Χωρίς κανένα αυτοθαυμασμό, τι μπορούσε αυτή τώρα να πη για τον εαυτό της, αναγκάζοντας έτσι τους αδελφούς της να προβούν σε κατάλληλη ενέργεια;

⁴³ Η Σουλαμίτις, έχοντας θριαμβεύσει εναντίον όλων των δελεασμάτων ενός ενδόξου βασιλέως, έχοντας σταθή σαν τείχος εναντίον όλων των θελγήτρων των τεχνητών υλικών πραγμάτων του κόσμου τούτου, είχε αποδείξει το ανάστημά της, ότι είναι πλήρως ωριμασμένη γυναίκα με μαστούς, και σταθερή στις αρχές της αρετής που της είχε διδάξει η μητέρα της. Χωρίς κανένα αυτοθαυμασμό, μπορούσε ορθά να πη: «Εγώ είμαι τείχος, και οι μαστοί μου ως πύργοι [επάνω στο τείχος]· τότε ήμην εις τους οφθαλμούς αυτού ως ευρίσκουσα ειρήνην.» (Άσμ. Ασμ. 8:10) Ας χτίσουν, λοιπόν, τώρα επάνω της οι αδελφοί της μια έπαλξι αργυρή, σε αναγνώρισι της ακεραιότητός της. Ας συναινέσουν στο γάμο της με τον ποιμένα που την αγαπά.

44. (α) Ως ποιο γεγονός πρέπει το υπόλοιπο ν’ αντιμετωπίση τη δοκιμή της αγάπης για τον Χριστό; (β) Πώς θα μπορέση να θριαμβεύση στη δοκιμή, σύμφωνα με τις εκφράσεις της Σουλαμίτιδος;

⁴⁴ Ώσπου η μάχη του Αρμαγεδδώνος να καταστρέψη τον υλισμό του παλαιού αυτού κόσμου, το μνηστευμένο υπόλοιπο του Χριστού του Ποιμένος πρέπει ν’ αντιμετωπίση τη δοκιμή της απαρέγκλιτης αγάπης γι’ αυτόν. Πώς θα θριαμβεύση σ’ αυτή τη διερευνητική δοκιμή; Έχοντας αγάπη γι’ αυτόν τέτοια που είχε η Σουλαμίτις για τον αγαπητό της ποιμένα. Ας έχη ο Σολομών τους χιλίους αμπελώνας του· τέτοια υλικά αποκτήματα δεν την βάζουν σε πειρασμό. Είναι ευχαριστημένη με τον δικό της αμπελώνα. (Άσμ. Ασμ. 8:11, 12) Γιατί; Επειδή αγαπά έναν πραγματικά αγαπητόν σ’ αυτήν, και τέτοια αγάπη δεν μπορεί να αγορασθή με υλικά πράγματα αξίας. «Θέσον με», λέγει σ’ αυτόν, «ως σφραγίδα, επί την καρδίαν σου, ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου· διότι η αγάπη είναι ισχυρά ως ο θάνατος· η εμμονή εις αποκλειστικήν αφοσίωσιν ανένδοτος ως ο Άδης· αι φλόγες αυτής φλόγες πυρός, η φλοξ του Γιαχ! Ύδατα πολλά δεν δύνανται να σβέσωσι την αγάπην, ουδέ ποταμοί δύνανται να πνίξωσιν αυτήν· εάν τις [ακόμη και ο Βασιλεύς Σολομών] δώση πάντα τα υπάρχοντα του οίκου αυτού δια την αγάπην, παντελώς θέλουσι καταφρονήσει αυτά.»—Άσμ. Ασμ. 8:6, 7, ΜΝΚ.

45. Τι θέλει τώρα ν’ ακούση ο αγαπημένος της ποιμήν, και ποια επιθυμία γι’ αυτόν εκφράζει εκείνη;

⁴⁵ Μια τέτοια ακατανίκητη αγάπη την εβεβαίωσε για την αγάπη του ποιμένος γι’ αυτήν. Αυτός θέλει ν’ ακούση τη φωνή της που μιλεί από πιστή καρδιά: «Ω συ η καθημένη εν τοις κήποις, οι σύντροφοι προσέχουσιν εις την φωνήν σου· κάμε με να ακούσω αυτήν.» Σ’ αυτή την πρόσκλησι, εκείνη εκφράζει την επιθυμία να έλθη ο αγαπητός της πηδώντας, διασκελώντας τα όρη που τους χωρίζουν και μεταμορφώνοντας τα σε αρωματώδη όρη των ενδόξων υψωμάτων της ενότητος μαζί του: «Φεύγε, αγαπητέ μου, και γίνου όμοιος με δορκάδα, ή με σκύμνον ελάφου επί τα όρη των αρωμάτων.»—Άσμ. Ασμ. 8:13, 14.

46. Επειδή παρέμεινε αληθινή στον αγαπημένον της, με τι εστεφανώθη η Σουλαμίτις, και γιατί θα στεφανωθή επίσης το υπόλοιπο, και ποιοι θα συμμετάσχουν σ’ αυτή την όμοια με στεφάνωμα πείρα τους;

⁴⁶ Στεφανωμένη με αγάπη είναι η αγαπώμενη Σουλαμίτις γυναίκα αυτού του άσματος ασμάτων του Βασιλέως Σολομώντος. Στεφανωμένο με χαρά θα είναι επίσης το μνηστευμένο υπόλοιπο με το ν’ αντισταθή στον κοσμικό υλισμό και να παραμείνη αληθινό στον Ποιμένα-Νυμφίον. Όλα τα «άλλα πρόβατα», ως «παρθένοι σύντροφοι αυτής, κατόπιν αυτής», θα μετάσχουν στη χαρά του πιστού υπολοίπου. Ας είναι δόξα στον Ιεχωβά Θεό γι’ αυτό το εμπνευσμένο Άσμα που μας διεγείρει όλους σε ακεραιότητα στην αγάπη μας για τον Δίκαιον Ποιμένα του, Ιησούν Χριστόν.

Πληθώρα Θεών

Ο Πετρώνιος, που έζησε στον πρώτον αιώνα της Χριστιανικής εποχής, ήταν διευθυντής των διασκεδάσεων στην αυλή του Νέρωνος. Στο βιβλίο του Σάτυροι, κεφάλαιο ΙΖ΄, ο Πετρώνιος μάς λέγει τι φρονούσε για τη θρησκεία του Ρωμαϊκού κράτους. «Η χώρα μας,» έγραφε ο Πετρώνιος, «είναι τόσο πλήρης από θεότητες ώστε μπορείτε να βρήτε ένα θεό ευκολώτερα από έναν άνθρωπο.»