Τι Οφείλομε στον Θεό;

1, 2. (α) Ποιες συνθήκες που υπάρχουν στον «Χριστιανικό κόσμο» δείχνουν πώς η πλειονότης των ανθρώπων αισθάνεται τις υποχρεώσεις της στον Θεό; (β) Πώς σκέπτονται για τον Θεό αυτοί που βρίσκονται σε επίσημες θέσεις σε Κομμουνιστικές χώρες;

ΕΧΕΙ ο άνθρωπος κάποια υποχρέωσι να δώση κάτι στον Θεό; Τι οφείλομε στον Θεό; Είναι προφανές ότι ο δημιουργημένος νοήμων άνθρωπος οφείλει να θεωρή τον εαυτό του οφειλέτη κατά κάποιον τρόπο στον Δημιουργό του, τον Ιεχωβά Θεό. Αλλά αποδίδει ο μέσος άνθρωπος σήμερα στον Θεό αυτό που του οφείλει; Στο ηγετικό έθνος του «Χριστιανικού κόσμου» ένας εξέχων θρησκευτικός ηγέτης εθρήνησε: «Τι έχει καταντήσει η ζωή του μέσου Χριστιανού, στη μέση εκκλησία στη μέση κοινωνία μας; Αυτή συνίσταται στο να παρευρίσκεται σε μια λειτουργία της εκκλησίας την Κυριακή . . . να είναι μέλος μιας ή περισσοτέρων κοινωνικών λεσχών της εκκλησίας εκτός από το ν’ ανήκη στη μια ή την άλλη ‘στοά’, που η νομιμοφροσύνη σ’ αυτή συχνά βρίσκεται σε σύγκρουσι με τη νομιμοφροσύνη προς την εκκλησία. Αν αυτός είναι ένα αρκετά ευσυνείδητο μέλος της εκκλησίας, προσπαθεί να είναι συνεπής στις οικονομικές του υποχρεώσεις στην εκκλησία. Στέλνει τα παιδιά του στο κατηχητικό Σχολείο. Δεν προσεύχεται άλλοτε παρά μόνο στη διάρκεια των εκκλησιαστικών λειτουργιών. Πολύ σπανίως διαβάζει τη Γραφή εκτός από την εκκλησία. . . . Η οικογένειά του πολύ σπανίως συγκεντρώνεται για προσευχή ή για συζήτησι Χριστιανικών ζητημάτων. Είναι τραγικά αμαθής όσον αφορά τις Χριστιανικές του πεποιθήσεις.» Εν τω μεταξύ στη δυτική Ευρώπη η εφημερίς Νιους Κρόνικλ του Λονδίνου έγραφε: «Η σφυγμομέτρησις της κοινής γνώμης από το Ινστιτούτο Γκάλλοπ απεκάλυψε πριν από λίγο καιρό ότι δύο Κυριακές τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο όχι περισσότεροι από 12 τοις εκατό άνδρες στην Αγγλία και όχι περισσότερες από 18 τοις εκατό γυναίκες είχαν πάγει στην εκκλησία.» Και μερικές χώρες της δυτικής Ευρώπης αναφέρουν πολύ μικρότερο ποσοστό εκκλησιαζομένων από την Αγγλία.

² Ώστε το μέσο άτομο σε πολλές χώρες του «Χριστιανικού κόσμου» πηγαίνει στην εκκλησία κατά καιρούς ή πηγαίνει σ’ ένα ναό ή σε μια συναγωγή κατά περιστάσεις, αλλά γνωρίζει σχετικώς λίγα για τη θρησκεία του και φαίνεται απορροφημένο με το εμπόριο ή τις κοινωνικές επαφές και τις απολαύσεις της ζωής. Ακούμε ανθρώπους να λέγουν, «Πηγαίνω στην εκκλησία.» Συχνά νομίζουν ότι οι υποχρεώσεις των τελειώνουν εκεί και δείχνουν λίγο ή καθόλου ενδιαφέρον για τη Γραφή ή για τη μελέτη της. Μερικοί λέγουν ότι ζουν σύμφωνα με τις Δέκα Εντολές ή τον «χρυσούν κανόνα», αλλά σπανίως σταματούν για να προσευχηθούν ή να ευχαριστήσουν τον Θεό για οτιδήποτε έχουν λάβει. Ένας μεγάλος αριθμός δεν ενδιαφέρονται για εκκλησία ή λατρεία καθόλου και αισθάνονται ότι θέλουν να ‘είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι τους αρέσει’. Σε μια καταφανή προσπάθεια να δικαιολογήσουν την αδιαφορία τους για πνευματικά πράγματα, οι άνθρωποι εγείρουν ερωτήσεις για το αν υπάρχη καθόλου Θεός. Μερικοί αρνούνται ότι υπάρχει Θεός. Στον αιώνα μας ο Κομμουνισμός επέτυχε ν’ ασκή κυριαρχία σε πολλές χώρες και καταβάλλει ισχυρές προσπάθειες να προωθήση τις θεωρίες του αθεϊσμού. Στη Σοβιετική Ένωσι, μετά την αποστολή των δορυφόρων και πυραύλων σε μια συγκριτικώς μικρή απόστασι στο διάστημα, οι Σοβιετικοί αθεϊσταί διεκήρυξαν την ιδέα των ότι «αν πραγματικά υπάρχουν υπερφυσικά όντα, θα έπρεπε να είχαν προ πολλού ανακαλυφθή με τα ισχυρά μέσα επιστημονικής ερεύνης, Το γεγονός ότι οι δορυφόροι και οι πύραυλοι δεν ανεκάλυψαν τον Ύψιστον, αγγέλους και λοιπά, μαρτυρεί εναντίον των θρησκευτικών πεποιθήσεων και ενισχύει την απιστία σε Θεό.» Αλλά είναι αυτά λόγια λογικών ανθρώπων;

 3. Τι έχουν ειπεί μερικοί διακεκριμένοι επιστήμονες για τον Θεό;

³ Η αληθινή επιστήμη υποστηρίζει το γεγονός ότι Θεός υπάρχει. Η δημιουργία του αποτελεί απόδειξι. Αυτό έχει αναγνωρισθή από ανθρώπους της επιστήμης. Ο διάσημος επιστήμων Αϊνστάιν, πιστοποιώντας την ύπαρξι του Θεού, είπε: «Είναι αρκετό για μένα να αναλογίζωμαι το μυστήριο της συνειδητής ζωής συνεχιζόμενο σε όλη την αιωνιότητα· να σκέπτομαι την θαυμασία κατασκευή του σύμπαντος, το οποίον αμυδρώς διακρίναμε, και να προσπαθώ ταπεινά να εννοήσω μόλις ένα απειροελάχιστον της νοημοσύνης που εκδηλώνεται στη φύσι.» «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Θεός παίζει κύβους με τον κόσμο.» Ο γνωστός κοσμήτωρ των Αμερικανών επιστημόνων, Δόκτωρ Ρόμπερτ Α. Μίλλικαν, ο οποίος εκέρδισε το Βραβείον Νόμπελ, σε μια προσφώνησί του σε μια συγκέντρωσι της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρίας στην Ουάσιγκτον, εδήλωσε: «Υπάρχει μια Θεότης, η οποία διαμορφώνει τον σκοπό μας . . . Το πόσο ακριβώς προσαρμοζώμεθα στα σχέδια του Μεγάλου Αρχιτέκτονος και πόσο μας έχει αναθέσει να κάνωμε δεν γνωρίζομε, . . . Αλλά είναι βέβαιο ότι κάπως προσαρμοζώμεθα, άλλως δεν θα είχαμε ένα αίσθημα της ευθύνης μας. Είναι μια καθαρώς υλιστική φιλοσοφία για μένα το ύψος της ελλείψεως νοημοσύνης. Σοφοί άνθρωποι σ’ όλες τις εποχές, έχουν ιδεί πάντοτε αρκετά για να τους κάμουν τουλάχιστον να δείχνουν ευλαβικό σεβασμό.»

4, 5. (α) Πώς μπορούν όλοι οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι ο Θεός υπάρχει; (β) Πώς επλάσθη ο άνθρωπος;

⁴ Όχι μόνο η έντιμη, βαθιά σκέψις και η λογική υποστηρίζουν το γεγονός της υπάρξεως του Θεού. Η Αγία Γραφή το διακηρύσσει, λέγοντας στο εδάφιο Ρωμαίους 1:20 για τον Θεό ότι «τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης.» Όλα τα θαυμάσια της δημιουργίας είναι απόδειξις του Θεού στον άνθρωπο για την υπεροχή και τη δύναμί του. Είτε ο άνθρωπος θεωρεί το απέραντο ηλιακό μας σύστημα και τους γαλαξίας του σύμπαντος, είτε τον μικρό σπόρο, που, όπως βλαστάνει, παράγει ένα μικροσκοπικό φύλλο χόρτου, το οποίο παραμερίζει το βαρύ χώμα για ν’ αντικρύση το φως του ηλίου, αποκομίζει μια απόδειξι του γεγονότος ότι ο Θεός υπάρχει. Οι εποχές έρχονται και φεύγουν μ’ ένα κανονικό τρόπο όπως καθώρισε ο Θεός. Και τι θα πούμε για το μυστήριο της ιδίας της ζωής; Ναι, η δημιουργία από τον Θεό είναι η μόνη λογική και ικανοποιητική εξήγησις για όλα όσα βλέπομε γύρω μας. «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει Ιεχωβά.»​—Ψαλμ. 14:1, ΜΝΚ.

⁵ Ο ζων Θεός Ιεχωβά δεν παρέμεινε στο μυστηριώδες άγνωστο. Επρομήθευσε την ακριβή ιστορία της δημιουργίας, περιλαμβανομένης και της καταγωγής του ανθρώπου, στα πρώτα δύο κεφάλαια της Αγίας Γραφής. Για τον άνθρωπο είναι γραμμένο: «Και έπλασεν Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.» (Γέν. 2:7, ΜΝΚ) Πώς επλάσθη ο άνθρωπος; Για να είναι ένα ρομπότ; Κάθε άλλο. Επλάσθη με μια διάνοια και ελευθέρα βούλησι να εκλέγη την πορεία της ζωής του. Η Γραφή λέγει ότι επλάσθη κατ’ εικόνα Θεού, με το ότι του εδόθη ένα μέτρον σοφίας, δικαιοσύνης, αγάπης και δυνάμεως. Αλλά η ιδιότης της ελευθέρας βουλήσεως ήταν μια ιερή παρακαταθήκη που έπρεπε να κάμη σοφή χρήσι ο άνθρωπος.

 6. (α) Υπάρχει διαφορά μεταξύ της θέσεως του ανθρώπου και των ζώων; (β) Λαμβάνουν πάντοτε οι άνθρωποι τη νοήμονα θέσι;

⁶ Μήπως ο άνθρωπος επλάσθη μόνο για να ζη, να τρώγη, να γελά, να κλαίη, να κοιμάται, να εργάζεται, ν’ αναπαράγη το είδος του; Μόνο τα ζώα ζουν, τρώγουν, αναπαράγουν και κοιμούνται. Ο άνθρωπος έχει πλασθή για ένα ανώτερο σκοπό. Του εδόθη λογική, νοημοσύνη. Εν τούτοις, φαίνεται ότι κατά καιρούς μερικοί άνθρωποι δεν ενεργούν τόσο καλά όσο τα ζώα. Στην ιστορία του αρχαίου έθνους του Ισραήλ υπήρξε ένας καιρός, που ο Θεός ωμίλησε για τους ανθρώπους, λέγοντας: «Υιούς έθρεψα και ύψωσα, αλλ’ αυτοί απεστάτησαν απ’ εμού. Ο βους γνωρίζει τον κτήτορα αυτού, και ο όνος την φάτνην του κυρίου αυτού· ο Ισραήλ δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί. . . . Εγκατέλιπον τον Ιεχωβά, κατεφρόνησαν τον Άγιον του Ισραήλ, εστράφησαν εις τα οπίσω.» (Ησ. 1:2-4, ΜΝΚ) Ναι, ένας άνθρωπος καλεί τον σκύλο του και αυτός ανταποκρίνεται, αλλά πόσοι άνθρωποι ανταποκρίνονται στους λόγους του Θεού; Οι άνθρωποι του αρχαίου εκείνου έθνους δεν ενεθυμούντο την υποχρέωσί τους προς Εκείνον ο οποίος τους έπλασε. Δεν έδειξαν αρκετή νοημοσύνη για να υπακούσουν στον Θεό. Ποιος θα ήθελε σήμερα να πη γι’ αυτόν ο Δημιουργός ότι είναι ολιγώτερο νοήμων από ένα βουν ή ένα όνο;

ΣΧΕΣΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 7. Πώς η Γραφή περιγράφει τη σχέσι μεταξύ Θεού και ανθρώπου;

⁷ Ποια ήταν και εξακολουθεί να είναι η αληθινή σχέσις του ανθρώπου με τον Θεό του; Η Γραφή το περιγράφει με τον εξής τρόπο: «Ο λόγος, ο γενόμενος προς Ιερεμίαν παρά Ιεχωβά, λέγων, Σηκώθητι, και κατάβηθι εις τον οίκον του κεραμέως, και εκεί θέλω σε κάμει να ακούσης τους λόγους μου. Τότε κατέβην εις τον οίκον του κεραμέως· και ιδού, ειργάζετο έργον επί τους τροχούς. Και εχαλάσθη το αγγείον, το οποίον έκαμνεν εκ πηλού, εν τη χειρί του κεραμέως· και πάλιν έκαμεν αυτό άλλο αγγείον, καθώς ήρεσεν εις τον κεραμέα να κάμη. Τότε έγεινε λόγος Ιεχωβά προς εμέ, λέγων, Οίκος Ισραήλ, δεν δύναμαι να κάμω εις εσάς, καθώς ούτος ο κεραμεύς; λέγει Ιεχωβά. Ιδού, ως ο πηλός εν τη χειρί του κεραμέως, ούτω σεις, οίκος Ισραήλ, είσθε εν τη χειρί μου.» (Ιερεμ. 18:1-6, ΜΝΚ) Αλλά μάλιστα, συ, ω άνθρωπε, τις είσαι όστις ανταποκρίνεσαι προς τον Θεόν; Μήπως το πλάσμα θέλει ειπεί προς τον πλάσαντα, Δια τι με έκαμες ούτως; Ή δεν έχει εξουσίαν ο κεραμεύς του πηλού, από του αυτού μίγματος να κάμη άλλο μεν σκεύος εις τιμήν, άλλο δε εις ατιμίαν;» (Ρωμ. 9:20, 21) Η καρδιά κάθε ανθρώπου θα έπρεπε να είναι γεμάτη ευγνωμοσύνη στον Θεό διότι είναι ζων.

 8. Γιατί είναι λογικό να προσέξη ο άνθρωπος τις οδηγίες του Θεού;

⁸ Ο Θεός όχι μόνο είχε το δικαίωμα να κάμη τον άνθρωπο όπως επιθυμούσε, αλλά ως Δημιουργός Θεός είχε το τέλειο δικαίωμα να θέση κανόνες για τις λειτουργίες του ανθρώπου, οι οποίοι καταλήγουν στο καλό του ανθρώπου. Κανείς δεν αμφισβητεί το δικαίωμα ενός εφευρέτου ή κατασκευαστού να θέση κανόνες λειτουργίας γι’ αυτό που έχει κατασκευασθή. Αν μια εταιρία παράγη αεροπλάνα, δεν προμηθεύει και οδηγίες για τη λειτουργία και τη φροντίδα που πρέπει ν’ ακολουθήση προσεκτικά ο κάτοχος του αεροπλάνου για την ασφαλή και ικανοποιητική λειτουργία του αεροσκάφους; Ποιος μπορεί να πη ότι η εταιρία δεν γνωρίζει τι κάνει, όταν εκδίδη τις οδηγίες λειτουργίας; Εντούτοις, ο άνθρωπος δεν θέλει λογικά να προσέξη τις οδηγίες που επρομήθευσε ο Κατασκευαστής του ανθρώπου για το καλό του ανθρώπου. Ο Αδάμ ήταν ο πρώτος άνθρωπος, ένας τέλειος άνθρωπος, κι εν τούτοις παρεσύρθη να ενεργήση εναντίον των κανόνων για τον άνθρωπο, και απέτυχε να λάβη υπ’ όψιν τις οδηγίες του Κατασκευαστού πράγμα που κατέληξε, στη φθορά και το θάνατό του. Έως σήμερα η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους αποτυγχάνουν να προσέξουν στις οδηγίες που εδόθησαν από τον Κατασκευαστή του ανθρώπου. Αυτό που ο Θεός εξέθεσε στον λόγο του για τον άνθρωπο ήταν για το καλό του ανθρώπου, τόσο σωματικώς όσο και διανοητικώς. Καταχρήσεις του σώματος και άγνοια του Θεού ωδήγησαν τον άνθρωπο σε πρόσθετα παθήματα, ασθένεια και δυστυχία. Η αποτυχία του ανθρώπου ν’ ακολουθήση την οδό του Θεού εξηγεί εν μέρει γιατί υπάρχουν τώρα τόσο πολλές διανοητικές και συγκινησιακές διαταραχές μέσα στην ανθρωπίνη οικογένεια.​—Γέν. 2:16, 17· 3:17-19.

9, 10. (α) Σε αντίθεσι με ό,τι έκαμαν ο Αδάμ και η Εύα, τι επιθυμεί ο Θεός να βλέπη να κάνη το ανθρώπινο γένος, (β) Τι σημαίνει καθήκον;

⁹ Ο Θεός ευηρεστήθη να κάμη τον άνθρωπο τέλειο, αλλά με ελευθερία εκλογής. Η πιο ισχυρή φυσική έλξις, που έθεσε ο Θεός στον άνθρωπο, είναι η επιθυμία για λατρεία. Είναι καθήκον του ανθρώπου να εκλέγη πάντοτε να ευαρεστή και να λατρεύη τον Δημιουργό του και να ζη μέσα στα πλαίσια των κανόνων που έχει θέσει ο Θεός. Ο Αδάμ και η Εύα ενόμισαν ότι εγνώριζαν καλύτερα από τον Δημιουργό τι ήταν καλό γι’ αυτούς. Έτσι αμάρτησαν. Γι’ αυτό, ο θάνατος ήλθε σ’ όλο το ανθρώπινο γένος. Μολονότι αυτό είναι πολύ γνωστό, η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους εξακολουθεί να δείχνη ανυπακοή στους κανόνες που έθεσε ο Θεός για το καλό του ανθρώπου.

¹⁰ Τι περίμενε ο Θεός να ιδή στον Αδάμ και την Εύα; Τι περιμένει απ’ όλο το ανθρώπινο γένος; Ο άνθρωπος δεν έχει αφεθή από τον Θεό σε αμφιβολία, διότι ο Θεός έχει ειπεί: «Εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» (Έξοδ. 20:5, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά έδωσε στον άνθρωπο δυνάμεις νοημοσύνης και λογικεύσεως και αναμένει να κάμη ο άνθρωπος καλή χρήσι αυτών των δώρων. Σαφής λογίκευσις και σοφία θα οδηγήσουν ένα άνθρωπο στο ν’ αφιερωθή οικειοθελώς στη λατρεία και την υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού, του Δημιουργού του, διότι γνωρίζει ότι αυτό είναι ορθό. Αποκλειστική λατρεία του Ιεχωβά Θεού είναι το καθήκον κάθε ανθρώπου προς τον Πλάστη του. Καθήκον σημαίνει διαγωγή που οφείλεται σ’ ένα ανώτερον· περιλαμβάνει σεβασμό και υπακοή. Η μελέτη της ηθικής δείχνει ότι μια πορεία διαγωγής αποτελεί καθήκον, όταν η αποχή από αυτήν είναι κακό. Βαρύνει τον άνθρωπο η ηθική υποχρέωσις να υπηρετή τον Θεό· επομένως περιλαμβάνεται η συνείδησίς του. Ακούομε ανθρώπους να ομιλούν ελεύθερα για το καθήκον του πατρός ή των τέκνων στις οικογενειακές σχέσεις, και το καθήκον των υπηρετών, ιατρών ή διακόνων. Αλλά δεν έπρεπε πρώτα να λαμβάνεται υπ’ όψιν το καθήκον του ανθρώπου προς τον Θεό;

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΙΣΤΙΣ

11. (α) Ποιο είδος λατρείας θέλει ο Θεός; (β) Ποιος πραγματικά έχει πίστι;

¹¹ Ο Θεός αναμένει τ’ ανθρώπινα πλάσματά του στη γη να κινηθούν με νοημοσύνη, να τον λατρεύουν μέσω πίστεως και όχι με εικόνες και βοηθήματα. Η δημιουργία αποδεικνύει την ύπαρξί του. Πέραν τούτου, ο Θεός επρομήθευσε τον γραπτό οδηγό, τη Γραφή, η οποία δίνει ακριβή γνώσι για τον Θεό. Η χρήσις εικόνων, σύμφωνα με τα εδάφια Ρωμαίους 1:18-23, αποδεικνύει τον άνθρωπο ότι και άδειο κεφάλι έχει και στερείται νοημοσύνης. Συνδυάζοντας τη γνώσι που είναι διαθέσιμη μέσω παρατηρήσεως της δημιουργίας με τη μελέτη της Γραφής ένας άνθρωπος αποκτά πίστι, η δε λατρεία του Θεού που βασίζεται στην πίστι είναι αυτό που αναμένει ο Θεός από τον άνθρωπο. «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Πώς, όμως, μπορεί ένας άνθρωπος να γνωρίζη ότι έχει την πίστι εκείνη που ευαρεστεί τον Δημιουργό του; Η πίστις δεν είναι μια κρυφή ιδιότης, η οποία δεν έχει καμμιά εκδήλωσι. Μπορεί κανείς να κρίνη πολύ εύκολα τη δύναμι της πίστεώς του με το να εξετάζη αυτό που κάνει σε σχέσι με τα πράγματα του Θεού. Κάνει, άρα γε, το θέλημα του Θεού όπως τον συμβουλεύει ο γραπτός Λόγος του Θεού; Τα εδάφια Ιάκωβος 2:14, 24, 26, εξετάζοντας τα πράγματα, που έκαμαν ο Αβραάμ και η Ραάβ, θέτουν το ζήτημα ως εξής: «Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν λέγη τις ότι έχει πίστιν, και έργα δεν έχη; μήπως η πίστις δύναται να σώση αυτόν; Βλέπετε λοιπόν ότι εξ έργων δικαιούται ο άνθρωπος, και ουχί εκ πίστεως μόνον; Διότι καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.»

12, 13. (α) Πώς οι Γραφές συνοψίζουν τις υποχρεώσεις του ανθρώπου προς τον Θεό; (β) Πώς είναι δυνατόν να κάνουν οι άνθρωποι αυτά τα πράγματα;

¹² Ο Ιεχωβά Θεός δεν αφήνει αμφιβολία για το τι επιθυμεί να βλέπη να κάνουν τα ανθρώπινα πλάσματά του. Αυτό μπορεί να κατανοηθή με την ανάγνωσι μερικών εδαφίων από την Γραφή σας: «Τι ζητεί Ιεχωβά ο Θεός σου παρά σου, ειμή να φοβήσαι Ιεχωβά τον Θεόν σου, να περιπατής εις πάσας τας οδούς αυτού, και να αγαπάς αυτόν, και να λατρεύης Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, να φυλάττης τας εντολάς του Ιεχωβά, και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε, σήμερον δια το καλόν σου;» «Αγάπα λοιπόν Ιεχωβά τον Θεόν σου, και φύλαττε τα φυλάγματα αυτού, και τα διατάγματα αυτού, και τας κρίσεις αυτού, και τας εντολάς αυτού, πάσας τας ημέρας.» (Δευτ. 10:12, 13· 11:1, ΜΝΚ) «Προσέχετε όμως σφόδρα να εκτελήτε τας εντολάς και τον νόμον, τον οποίον Μωυσής ο δούλος του Ιεχωβά προσέταξεν εις εσάς, να αγαπάτε Ιεχωβά τον Θεόν σας, και να περιπατήτε εις πάσας τας οδούς αυτού, και να φυλάττητε τας εντολάς αυτού, και να ήσθε προσηλωμένοι εις αυτόν και να λατρεύητε αυτόν εξ όλης της καρδίας σας, και εξ όλης της ψυχής σας.» (Ιησ. Ναυή 22:5, ΜΝΚ) «Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» (Μιχ. 6:8, ΜΝΚ) «Υιέ μου, δος την καρδίαν σου εις εμέ, και ας προσέχωσιν οι οφθαλμοί σου εις τας οδούς μου.»​—Παροιμ. 23:26.

¹³ Αλλά, θα ρωτήσετε, πώς είναι δυνατόν να κάνη ένας άνθρωπος αυτά τα πράγματα; Λογικώς, για να είναι ένας σε θέσι να τηρήση τις εντολές του Θεού πρέπει να τις γνωρίζη. Αυτό δείχνει την ανάγκη μιας προσεκτικής αναγνώσεως του Λόγου Του, της Γραφής. Η γνώσις είναι η βάσις της πίστεως. Είναι καθήκον του ανθρώπου να δείχνη πίστι στον Θεό. Η πίστις θα βοηθήση ένα να κάμη πράξεις οι οποίες αρέσκουν στον Δημιουργό. Άνθρωποι πίστεως στους περασμένους αιώνες ετήρησαν τις υποχρεώσεις των προς τον Θεό, ώστε μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη ότι είναι δυνατόν να κάνωμε το ίδιο, και ν’ αποδώσωμε στον Θεό εκείνο που του οφείλομε. Το έξοχο παράδειγμα ενός που απέδωσε στον Θεό εκείνο που οφείλεται σ’ αυτόν βρίσκεται στο πρώτο νοήμον πλάσμα του Θεού. Ποιο; Όχι τον Αδάμ. Όχι, αλλά στον Λόγο, ο οποίος έγινε άνθρωπος στη γη. (Ιωάν. 1:1· Κολ. 1:15· Αποκάλ. 3:14) Ο Ιησούς Χριστός απέδειξε στο ανθρώπινο γένος πώς ένας πληρώνει εκείνο που οφείλεται στον Θεό. Παρακαλείσθε να ιδήτε το επόμενο άρθρο.