πρέπει ο Ιεχωβά να ενδιαφερθή; Βεβαιότατα! Ο Ιεχωβά, μέσω του προφήτου του Ησαΐα διακόπτει τον κομπαστικό μονόλογο του Ασσυρίου ιμπεριαλιστού και λέγει:

²¹ «Δια τούτο, αφού ο Ιεχωβά εκτελέση άπαν το έργον αυτού επί το όρος Σιών και επί την Ιερουσαλήμ, θέλω παιδεύσει, λέγει, τον καρπόν της επηρμένης καρδίας του βασιλέως της Ασσυρίας και την αλαζονείαν των υψηλών οφθαλμών αυτού. Διότι λέγει, Εν τη δυνάμει της χειρός μου έκαμον τούτο και δια της σοφίας μου, επειδή είμαι συνετός· και μετέστησα τα όρια των λαών και διήρπασα τους θησαυρούς αυτών και καθήρεσα, ως ισχυρός, τους εν ύψει καθήμενους· και η χειρ μου εύρηκεν ως φωλεάν τα πλούτη των λαών· και καθώς συνάγει τις ωά αφειμένα, ούτω συνήγαγον πάσαν την γην εγώ· και ουδείς εκίνησε πτέρυγα ή ήνοιξε στόμα ή εψιθύρισεν.»—Ησ. 10:12-14.

22. Για να κάμη ο ‘Ασσύριος’ παγκοσμία την κατάκτησί του, ποιο πολεμικό κατόρθωμα έπρεπε να επιτύχη;

²² Απ’ αυτόν τον λόγο που εξεστόμισε ο ‘Ασσύριος’ φαίνεται καθαρά ότι η Ασσυριακή Παγκόσμιος Δύναμις δεν θα ικανοποιείτο με την κατάληψι της Σαμάρειας. Θα ήθελε να ‘συναγάγη πάσαν την γην.’ Η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα θα ήσαν ωραία αυγά για να τα μαζέψη. Ο Ασσύριος κατακτητής θα εσκέπτετο ότι είχε τη δύναμι, τη σοφία και τη σύνεσι να κάμη παγκόσμια την κατάκτησί του.

23, 24. (α) Με ποιον τρόπο, όπως νόμιζε ο ‘Ασσύριος,’ θα έμοιαζε η κατάκτησις όλης της γης σαν έναν που μαζεύει αυγά από μια φωλιά που έχει εγκαταλειφθή; (β) Γιατί ο Ιεχωβά έπρεπε κάτι να πη γι’ αυτό;

²³ Προφανώς αυτό θα ήταν εύκολο πράγμα για τον «Ασσύριο,» όπως ακριβώς μαζεύει κανείς αυγά από τη φωλιά που έχει εγκαταλειφθή από το πουλί που τρόμαξε. Δεν θα υπήρχε κανένα φτερούγισμα για να διώξη το επιθετικό χέρι που απλώνεται για να τα πάρη. Ούτε στόμα δεν θα άνοιγε για διαμαρτυρία. Δεν θα υπήρχε ούτε ένας ψίθυρος παραπόνου για τη λεηλασία και τη λαφυραγώγησι και τους εκτοπισμούς που θα εγίνοντο από την Ασσυριακή πολεμική μηχανή. Έτσι ο ‘Ασσύριος’ θα έκανε ό,τι ήθελε στα κατακτημένα εδάφη, αλλάσσοντας ή εξαφανίζοντας τα σύνορα ή εκτοπίζοντας ανθρώπους από την πατρίδα τους, όπως ακριβώς όταν ο ‘Ασσύριος’ εξετόπισε τους επιζήσαντες Ισραηλίτες από τη Θεόδοτη γη του Ισραήλ στην Ασσυρία και εγκατέστησε στην άδεια γη ανθρώπους από άλλα έθνη.

²⁴ Ο Ιεχωβά εγνώριζε ότι το έπαθλο που ιδιαίτερα ποθούσε ο ‘Ασσύριος’ ήταν η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα. Αυτό ήταν το τελευταίο οχυρό της λατρείας του Ιεχωβά που είχε απομείνει στη γη. Δικαιολογημένα ο Ιεχωβά θα έπρεπε κάτι να πη γι’ αυτό. Ήταν υποχρεωμένος να ενεργήση σ’ αυτή την περίπτωσι!

25. Γιατί εκείνο τον καιρό ο Ιεχωβά είχε να κάμη ένα έργον στο Όρος Σιών και στην Ιερουσαλήμ;

²⁵ Σ’ εκείνον τον κρίσιμο καιρό του ογδόου αιώνος π.Χ. ο Ιεχωβά, ως «το φως του Ισραήλ . . . και ο Άγιος αυτού,» είχε ένα έργο να κάμη στο όρος Σιών και στην Ιερουσαλήμ, που ευρίσκετο στο όρος Σιών. (Ησ. 10:17) Στη διάρκεια της βασιλείας του αποστάτου βασιλέως Άχαζ η γη του Ιούδα, περιλαμβανομένης και της Ιερουσαλήμ, είχε μολυνθή από την ξένη ειδωλολατρία. Αλλά στις αρχές της βασιλείας του υιού του Εζεκία, το πνεύμα του Ιεχωβά υπεκίνησε τον νέο βασιλέα της Ιερουσαλήμ να καθαρίση τη γη από την ψευδή λατρεία και τους ψευδείς θεούς και ν’ αποκαταστήση την αγνή λατρεία του Ιεχωβά στο όρος Σιών και στην Ιερουσαλήμ, όπου ήταν ο ναός του Ιεχωβά. Ο Εζεκίας άρχισε να βασιλεύη πέντε χρόνια προτού ο «Ασσύριος» ανατρέψη τη Σαμάρεια. Εβασίλευσε με δικαιοσύνη εικοσιεννέα χρόνια, έως το 716 π.Χ.

26. Για ποιο πράγμα βρήκε τώρα ο Ιεχωβά ώριμη την ευκαιρία να ενεργήση, και για ποιον Ασσύριο βασιλέα επρόκειτο ιδιαίτερα εδώ;

²⁶ Ο βασιλεύς Εζεκίας διέρρηξε την πολιτική συμμαχία που είχε κάμει ο πατέρας του, ο βασιλεύς Άχαζ, με την Ασσυρία. Αυτό προκάλεσε μια μετωπική ρήξι μεταξύ του ‘Ασσυρίου’ και του Ιεχωβά, του Θεού του Εζεκία. Κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις ο Ιεχωβά βρήκε ότι ήταν ώριμη η ευκαιρία για να τιμωρήση τον βασιλέα της Ασσυρίας που προκαλούσε το Θεό, για να ‘παιδεύση τον καρπόν της επηρμένης καρδίας του βασιλέως της Ασσυρίας και την αλαζονείαν των υψηλών οφθαλμών αυτού.’ (Ησ. 10:12) Ο βασιλεύς για τον οποίο πρόκειται ιδιαίτερα εδώ ήταν ο Σενναχειρείμ, γυιος του Σαργκόν Β΄. Το μεγάλο του όνομα σημαίνει «ο Σιν έχει πολλαπλασιάσει τους αδελφούς» ή «Είθε ο Σιν να αντικαταστήση τους (χαμένους) αδελφούς.» Η λέξις «Σιν» είναι το όνομα του Ασσυρίου θεού της σελήνης.

27. Πώς θα μπορούσε ο Ιεχωβά, χωρίς να παρέμβη στην εσωτερική οργάνωσι του ‘Ασσυρίου’ να τον χρησιμοποιήση ωστόσο ως συμβολική «αξίνη»;

²⁷ Ο Σενναχειρείμ έχει το αντίστοιχό του στις ημέρες μας. Ο τρόπος με τον οποίο ο Ιεχωβά χειρίζεται τη σύγχρονη αντιτυπική «αξίνη» με την οποία θα κάμη κάποια ‘εκκοπή’ μας παρέχει τώρα ένα ενδιαφέρον θέμα για εξέτασι. Καθώς εξετάζομε αυτή τη μελέτη, ας έχωμε υπ’ όψιν ότι ο Ιεχωβά άφησε την αρχαία Ασσυριακή Αυτοκρατορία να έχη την οργάνωσί της. Δεν παρενέβη στις εσωτερικές της διατάξεις. Ωστόσο ήταν δυνατόν να χρησιμοποιήση την Ασσυριακή Παγκόσμιο Δύναμι ως «αξίνη» του. Πώς; Με το να κατευθύνη τα πλήγματά της, να καθοδηγή τη συμβολική αξίνη εκεί που έπρεπε να χτυπήση. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιεχωβά έκαμε να κοπή εκείνο που ήθελε να κοπή.b

Η Προσεχής Απελευθέρωσις από την Αντιθρησκευτική «Αξίνη»

 1. Ποιο γεγονός σχετικά με τη θρησκεία θα πρέπει ν’ αποδειχθή σε πολλούς ανθρώπους και πώς;

ΕΝΑ πράγμα που είναι δύσκολο για να το καταλάβουν πολλοί σήμερα είναι ότι μπορεί να υπάρχη και υπάρχει μόνο μια αληθινή θρησκεία. Γιατί πολλοί δεν θέλουν να παραδεχθούν αυτό το γεγονός; Διότι αυτό θα εσήμαινε ότι όλες οι άλλες θρησκείες είναι ψευδείς, και αυτό θα περιελάμβανε και τη δική τους θρησκεία. Γι’ αυτό θα είναι ανάγκη να τους αποδειχθή έντονα αυτό το αληθινό γεγονός. Αυτό θα γίνη στο προσεχές μέλλον, διότι τότε, μέσα στη μεγάλη παγκόσμια αναταραχή, όλες οι ψευδείς θρησκείες θ’ αφανισθούν και μόνο η μία αληθινή θρησκεία θα επιζήση. Θα ελευθερωθή από την πιο μεγάλη αντιθρησκευτική κίνησι όλης της ανθρώπινης ιστορίας.

 2. Τι πρέπει να κάμη τώρα ο Ιεχωβά για να εξαλείψη όλους τους θρησκευτικούς πολέμους;

² Ποιον παρουσιάζει η Αγία Γραφή ως τον Μόνον που πρέπει να λατρεύη όλο το ανθρώπινο γένος; Τον Ύψιστο και Παντοδύναμο Θεό, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. (Βλέπε Έξοδος 6:3· Ψαλμοί 83:18· Ησαΐας 12:2 και 26:4