. . . Από του σπέρματος τούτου ο Θεός κατά την επαγγελίαν αυτού ανέστησεν εις τον Ισραήλ σωτήρα τον Ιησούν.»​—Πράξ. 13:16-23. ΜΝΚ.

Ο βασιλεύς Δαβίδ ήταν ο υιός του Ιεσσαί, και η προφητεία του Ησαΐα 11:1, 2, 10 (ΜΝΚ) εξεπληρώθη στον Ιησούν ως τον απόγονο του Δαβίδ: «Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού· και το πνεύμα του Ιεχωβά θέλει αναπαυθή επ’ αυτόν, . . . Και εν εκείνη τη ημέρα, προς την ρίζαν του Ιεσσαί, ήτις θέλει ίστασθαι σημείον των λαών, προς αυτόν θέλουσι προστρέξει τα έθνη, και η ανάπαυσις αυτού θέλει είσθαι δόξα.» Ο Ιησούς αυτός, ο απόγονος του Ιεσσαί μέσω του Δαβίδ, έγινε, επίσης, η «ρίζα του Ιεσσαί» από τρεις απόψεις: (1) Ο Ιησούς Χριστός διετήρησε ζωντανή τη γενεαλογική γραμμή του Ιεσσαί με το να γίνη ο διαρκής κληρονόμος του Ιεσσαί. (2) Γίνεται Κύριος του Δαβίδ και τοιουτοτρόπως του πατρός του Δαβίδ Ιεσσαί, καθώς εξήγησε ο απόστολος Πέτρος στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ.:

«Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός, “Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.” Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον [του Βασιλέως Δαβίδ] και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»​—Πράξ. 2:14, 34-36, ΜΝΚ· Ψαλμ. 110:1· Ματθ. 22:41-45.

(3) Ο Χριστός είναι τώρα Σωτήρ, και στη διάρκεια της 1.000-ετούς βασιλείας του πάνω στο ανθρώπινο γένος, θ’ αναστήση τον Ιεσσαί ως επίσης και τον υιό του Δαβίδ.​—Ησ. 9:6· Ιωάν. 5:26-29.

Δεν μπορεί να γεννηθή ερώτημα περί αυτού. Ο Δημιουργός και Κυρίαρχος του σύμπαντος έχει κάμει αυτόν τον Ιησούν Χριστόν ‘Εκείνον στον Οποίον Ανήκει.’ Όχι μόνον το έδειξε αυτό με την πολιτεία του προς το έθνος Ισραήλ και τις διαθήκες του με αυτό, αλλ’ επίσης εδοκίμασε και απέδειξε Αυτόν ως τον Μόνον τέλειον, του οποίου η ακεραιότης προς τον Ιεχωβά είναι αδιάρρηκτη, και ο οποίος θα φέρη σε πέρας όλες τις κρίσεις Του με τελεία ευθύτητα και δικαιοσύνη, θέτοντας σ’ εφαρμογή τις δίκαιες αρχές και τους νόμους του Θεού σε όλη τη γη. Είναι για πάντα βασιλεύς-ιερεύς όπως ο Μελχισεδέκ, και συνεπώς είναι τόσον ο πρώτιστος στην κυβέρνησι του Θεού όσο και ο Αρχιερεύς της αληθινής λατρείας του Θεού. Πρέπει να γίνη μια εκλογή λατρείας και κυβερνήσεως. Εμείς, δεν μπορούμε να εγκαθιδρύσωμε την κυβέρνησι του Σηλώ επί της γης, αλλά η εκλογή που κάνομε επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή μας και τις προσδοκίες μας για ζωή κάτω από την ειρηνική βασιλεία του μεγάλου Σηλώ, ‘Εκείνου στον Οποίον Ανήκει.’ Τούτο θ’ αποδειχθή με περισσότερη ζωντάνια καθώς μεταγενέστερες εκδόσεις της Σκοπιάς θα εξετάσουν το θέμα.

Αποτελέσματα της Πιστότητος στην Υπηρεσία

Η πιστότης στην υπηρεσία υποκινεί τον διάκονο της Βασιλείας να είναι προσεκτικός σε όλες τις λεπτομέρειες της διακονίας. Στις αρχές του υπηρεσιακού έτους ένας αδελφός, στο Εκουαντόρ, ακολούθησε πιστά την σύστασι του να γίνεται επίσκεψις σ’ εκείνους που απουσίαζαν από το σπίτι την περασμένη Κυριακή προτού συνεχίση σε νέο τομέα. Συνήντησε ένα άνδρα ο οποίος εξεδήλωσε μεγάλο ενδιαφέρον στο άγγελμα, μολονότι η σύζυγός του και η οικογένεια εναντιώθηκαν τότε. Εντός τεσσάρων μηνών, ύστερα από μια σειρά μελετών έλαβε την απόφασι να υπηρετήση τον Ιεχωβά. Πρώτα παρέστη ανάγκη να νομιμοποιήση το γάμο του και σε λίγο βαπτίσθηκε. Το καλό παράδειγμα και η αποφασιστικότης του εξέπληξαν τόσο πολύ τη σύζυγο και την οικογένεια ώστε η σύζυγος, η οποία προηγουμένως ήταν μια ζηλώτρια Καθολική, δέχτηκε την αλήθεια. Έπειτα η θεία του, ηλικίας εξήντα τριών ετών, μετά από μια περίοδο μελέτης, απέβαλε τα είδωλα από το σπίτι της, δέχτηκε την αλήθεια και τώρα είναι μια από τις πιο δραστήριες διαγγελείς της εκκλησίας, αφιερώνοντας ένα μέσον όρο τριάντα ωρών τον μήνα στη διακονία. Προηγουμένως δεν έβγαινε ποτέ τη νύχτα από το σπίτι, αλλά τώρα ποτέ δεν χάνει καμμιά συνάθροισι, με βροχή ή με αιθρία. Τώρα από τις δύο οικογένειες υπάρχουν επτά ευαγγελιζόμενοι και όλο αυτό οφείλεται κατά μέγα μέρος στην πιστή επανεπίσκεψι σ’ εκείνους που απουσιάζουν από το σπίτι.​—Από το Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1964.