Ανάστασις Ζωής και Ανάστασις Κρίσεως
1, 2. Γιατί η δήλωσις του Ιησού ότι του δόθηκε εξουσία να κρίνη, δεν είναι τόσο θαυμαστή ώστε να μη πιστευθή;
ΣΤΗΝ ‘προσδιωρισμένη’ ημέρα του Θεού, ο Υιός του θα χρησιμοποιήση το «χάρισμα ζωής.» (Ιωάν. 5:26, Νοξ) Θ’ αναστήση τους νεκρούς της ανθρωπότητος στους οποίους εφαρμόζονται τα οφέλη της λυτρωτικής του θυσίας. Η «ημέρα» του Κυρίου θα είναι ένας καιρός κρίσεως, αλλά όχι 24 ωρών διαρκείας. Θα είναι μια χρονική περίοδος 1.000 ετών που ορίζεται για τη βασιλεία του Χριστού. (Αποκάλ. 20:4-6) Η διαδικασία της κρίσεως θα καταλήξη σε ζωή για μερικούς και σε δικαστική καταδίκη σε καταστροφή για άλλους. Μήπως αυτό μας φαίνεται άξιο θαυμασμού σήμερα, οπότε καταστρατηγείται η δικαιοσύνη και υπάρχει τόσο μεγάλη θρησκευτική παρανόησις σχετικά με το τι θα είναι η ημέρα κρίσεως του Θεού; Αυτό φαινόταν άξιον θαυμασμού στους Ιουδαίους των ημερών του Ιησού που τηρούσαν το Σάββατο.
2 Γι’ αυτό και ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως. Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν. Καθώς ακούω [από τον πατέρα ως τον Υπέρτατο Δικαστή] κρίνω, και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με.»—Ιωάν. 5:28-30.
3. Πώς αυτοί που μεταβαίνουν από τον θάνατο στη ζωή και οι οποίοι δεν κρίνονται δυσμενώς, είναι διαφορετικοί απ’ εκείνους για τους οποίους μίλησε ο Ιησούς στα εδάφια Ιωάννης 5:28, 29, και ποια τάξι ατόμων πρέπει ν’ αποτελούν;
3 Προτού πη ο Ιησούς τα παραπάνω λόγια, μίλησε, στα εδάφια Ιωάννης 5:24, 25, για άλλους ‘νεκρούς’ των οποίων είχε αρχίσει η «ώρα» της αναστάσεως. Τα άτομα ελέχθη ότι είναι «νεκροί» και, εν τούτοις, δεν ήσαν στα ‘μνημεία.’ Άκουγαν μάλιστα τότε τον «λόγον» του Υιού του Θεού και επίστευαν σ’ Εκείνον που τον απέστειλε. Έτσι, μετεβιβάζοντο από τον θάνατο στη ζωή και δεν θα εκρίνοντο δυσμενώς. Επειδή μετέβησαν από τον θάνατο στη ζωή, αυτοί που προσέχουν τη φωνή του Υιού του Θεού λέγεται ότι ζουν και έχουν την προοπτική της αιωνίου ζωής. Αυτοί πρέπει να είναι εκείνοι που γίνονται ουράνιοι συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού, δηλαδή οι 144.000 οι οποίοι ανασταίνονται στο πνευματικό βασίλειο για να είναι μαζί μ’ αυτόν στη Βασιλεία.
4. Αντί να κριθούν οι ίδιοι, τι καθήκον ανατίθεται στους 144.000 συγκληρονόμους του Χριστού;
4 Αυτοί οι 144.000 συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού, αντί να κριθούν, θα καθίσουν μ’ αυτόν σε θρόνους κρίσεως. Το εδάφιο Αποκάλυψις 20:4 λέγει ότι «κρίσις εδόθη εις αυτούς.» Η ανάστασίς των καλείται ‘πρώτη ανάστασις.’ Μέσω αυτής ανίστανται στιγμιαίως στο ουράνιο βασίλειο.—Αποκάλ. 20:6.
5. Πότε άρχισε η περίοδος κρίσεως της εκκλησίας του πνευματικού Ισραήλ, και ποιο είπε ο Ιησούς ότι θα ήταν το προνόμιό τους στη βασιλεία του;
5 Υπήρξε μια προγενέστερη περίοδος κρίσεως γι’ αυτούς τους 144.000 όταν ήσαν στη γη. Άρχισε στη γέννησι της Χριστιανικής εκκλησίας του πνευματικού Ισραήλ την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. Αυτή η περίοδος κρίσεως συνεχίζεται έως τη συμπλήρωσι αυτής της εκκλησίας των πνευματικών υιών του Θεού. (1 Πέτρ. 4:17, 18) Σχετικά με το ένδοξο μέλλον τους, ο Ιησούς είπε στους πιστούς αποστόλους του το βράδυ του Πάσχα του έτους 33 μ.Χ.: «Εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν [κάνω διαθήκη με σας για μια βασιλεία, ΜΝΚ] ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ [έκανε διαθήκη μ’ εμέ, ΜΝΚ], δια να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη βασιλεία μου, και να καθήσητε επί θρόνων, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.» (Λουκ. 22:29, 30) Αντί, λοιπόν, να κριθούν στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, αυτοί μετέχουν μ’ αυτόν στην κρίσι της λυτρωμένης ανθρωπότητος.
6. Για να έχη έναν καιρό κρίσεως η ανθρωπότης γενικά, τι πρέπει να γίνη και πώς θα καταστραφή ο Άδης;
6 Για να έχη ένα καιρό κρίσεως εδώ στη γη η λυτρωμένη ανθρωπότης γενικά, πρέπει να υπάρξη μια ανάστασις ‘πάντων των εν τοις μνημείοις.’ Ο Ιησούς, επιβεβαιώνοντας τούτο, είπε στα εδάφια Ιωάννης 5:28-30, ότι θα ήρχετο «ώρα» κατά την οποία όλοι αυτοί θ’ άκουγαν τη φωνή του και θ’ απεκρίνοντο. Αυτός θα τους καλούσε έξω από τους τάφους των, με τον ίδιο τρόπο που κάλεσε έξω τον ενταφιασμένο φίλο του στη Βηθανία: «Λάζαρε, ελθέ έξω.» (Ιωάν. 11:43, 44) Αυτή η «ώρα» θα ήρχετο στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού με τους 144.000 ενδοξασμένους συγκληρονόμους του. (Αποκάλ. 20:6, 11-14) Στη διάρκεια αυτής της βασιλείας ο Άδης, δηλαδή ο κοινός τάφος της ανθρωπότητος, πρόκειται να καταστραφή με το να εκκενωθή απ’ όλους τους λυτρωμένους νεκρούς ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ανάστασις!
7. Ποιες δύο τάξεις εμφανίζονται τότε, και γίνεται αυτό στην αρχή του προγράμματος αναστάσεως;
7 Ο Ιησούς ετόνισε ότι θα ενεφανίζοντο τότε δύο τάξεις. Αυτό, όμως, δεν θα γίνη στην αρχή του προγράμματος της αναστάσεως, διότι δεν θα βγουν ταυτόχρονα από τους τάφους όλοι οι λυτρωμένοι νεκροί. Ο Ιησούς μίλησε (1) για τους «πράξαντες τα αγαθά» και (2) για τους «πράξαντες τα φαύλα.» Αυτό δεν αναφέρεται σε ό,τι είναι οι αναστημένοι άνθρωποι τη στιγμή που βγαίνουν από τους τάφους. Γιατί το λέμε αυτό;
8. (α) Αφού ο «Αμνός του Θεού» πέθανε για να ‘άρη’ την αμαρτία του κόσμου, σε τι δεν θα περιέλθουν οι άνθρωποι με την ανάστασί των εκ νεκρών; (β) Εν τούτοις, πώς θα τους επηρεάση η προηγούμενη ζωή τους και γιατί;
8 Ο παράγων που καθορίζει το τι θα είναι αυτοί οι αναστημένοι άνθρωποι δεν είναι εκείνο που αυτοί ήσαν προτού πεθάνουν. Αυτό αληθεύει, διότι στον θάνατο εκπλήρωσαν την ποινή της αμαρτωλότητός των. (Ρωμ. 6:23) Επίσης, ο Ιησούς Χριστός πέθανε ως «ο Αμνός του Θεού» για ‘να άρη την αμαρτίαν του κόσμου.’ (Ιωάν. 1:29· 1 Ιωάν. 2:2) Εκείνο, λοιπόν, που αυτός ‘αίρει,’ δεν μπορεί να προσαφθή και πάλι ως κατηγορία στον κόσμο της ανθρωπότητος μετά από την ανάστασι από τους νεκρούς. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας· διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας.» (Ρωμ. 6:6, 7) Επομένως, μετά την ανάστασι, κανένας λυτρωμένος άνθρωπος δεν εμπίπτει σε ‘διπλή κρίσι απολογισμού’ δηλαδή δεν τιμωρείται εκ νέου για ό,τι έκανε πριν από τον θάνατό του. Συνεπώς, ο αποφασιστικός παράγων για την αναστημένη ανθρωπότητα θα είναι, Τι θα κάνουν στο εξής με τη ζωή τους, τώρα που τους δόθηκε ένα νέο ξεκίνημα κάτω από τη 1.000ετή βασιλεία του Χριστού; Φυσικά, στη διάρκεια του ύπνου των στον θάνατο δεν επήλθε μεταβολή στην προσωπικότητά των. Επομένως, το τι έκαμαν ή πώς έζησαν στη διάρκεια αυτού του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων θα τους επηρεάση ως προς την κλίσι ή στάσι τους απέναντι της βασιλείας του Χριστού.
9. Ποιες δύο πιθανές εκβάσεις θα υπάρξουν γι’ αυτούς που επηρεάζονται έτσι από το προηγούμενο υπόδειγμα της ζωής τους;
9 Πράγματι, το προηγούμενο υπόδειγμα ζωής θα επηρεάση το πρόβλημα των αναστημένων ως προς τη συμμόρφωσί τους με τις απαιτήσεις της Βασιλείας για δικαιοσύνη και για την πρόοδό τους προς απόκτησι τελείας ανθρωπίνης ζωής επάνω στη γη. Θα είναι τότε δυνατές δύο εκβάσεις. Όπως έδειξε ο Ιησούς στα εδάφια Ιωάννης 5:28, 29, ή θα στραφούν προς την εκτέλεσι αγαθών πράξεων ή θα στραφούν προς την εκτέλεσι φαύλων. Και ποιες θα είναι οι αντίστοιχες συνέπειες;
10. Στην έκφρασι ‘ανάστασις ζωής,’ τι σημαίνει η λέξις ‘ζωή’;
10 Ο Ιησούς ετόνισε αυτές τις συνέπειες όταν μίλησε για την ‘ανάστασι ζωής’ και την ‘ανάστασι κρίσεως.’ Με τη λέξι ‘ζωή’ σ’ αυτά τα εδάφια, ο Ιησούς δεν εννοούσε τη ζωή που θα έχουν τα άτομα όταν βγουν από τα μνημεία. Αλλιώς, όχι μόνο οι πράξαντες τα αγαθά θα έχουν «ανάστασιν ζωής,» αλλά και οι πράξαντες τα φαύλα θα έχουν επίσης μια τέτοια ανάστασι, εφόσον και αυτοί θα ξαναζήσουν ομοίως όταν αναστηθούν επάνω στη γη. Η ‘ζωή,’ λοιπόν, που αναφέρεται στο εδάφιο Ιωάννης 5:29, σημαίνει τελειότητα ζωής, την οποία θ’ αποκτήσουν μερικοί στο τέλος της Βασιλείας του Χριστού, αν εμμένουν στην εκτέλεσι αγαθών πραγμάτων με υπακοή στη Βασιλεία του και στην ιδιότητά του ως κριτού.
11. Στην έκφρασι ‘ανάστασις κρίσεως,’ τι σημαίνει η λέξις ‘κρίσις’;
11 Ομοίως, η ‘κρίσις’ παριστάνει εκείνο που θα συμβή σε άλλα άτομα είτε στη διάρκεια είτε στο τέλος της χιλιετούς ‘ημέρας κρίσεως.’ Στο εδάφιο Ιωάννης 5:29, ‘κρίσις’ σημαίνει το αντίθετο της «ζωής.» Επομένως, σημαίνει μια καταδικαστική κρίσι, μια καταδίκη εκείνων που πράττουν τα φαύλα σε αιώνια καταστροφή. Πρόκειται για μια καταστροφή ψυχής και σώματος στη Γέενα.—Ματθ. 10:28.
12. Ποιες, λοιπόν, δύο πιθανές καταλήξεις υπάρχουν στις οποίες μπορεί να οδηγηθή ένα άτομο που θ’ αναστηθή κάτω από τη Βασιλεία του Χριστού;
12 Υπάρχουν, λοιπόν, δύο πιθανές καταλήξεις στις οποίες μπορεί να οδηγήση η ανάστασις ενός ατόμου κάτω από τη βασιλεία του Χριστού· ή σε τέλεια ανθρώπινη ζωή ή σε κρίσι που καταλήγει σε απώλεια κάθε ζωής. Η Μία Αμερικανική Μετάφρασις αποδίδει ωραία το εδάφιο Ιωάννης 5:29· λέγει τα εξής: «θα εξέλθουν εις ανάστασιν και ζωήν, και . . . εις ανάστασι και κρίσι.»
13, 14. (α) Τι ακούει ο Ιησούς προτού αυτός και οι σύντροφοί του κριτές αποδώσουν κρίσι; (β) Γιατί δεν υπάρχει περιθώριο προσφυγής απ’ αυτή την κρίσι που γίνεται από τον Χριστό στη διάρκεια της χιλιετηρίδος;
13 Στη διάρκεια της χιλιετηρίδος, η κρίσις που ασκεί ο Ιησούς Χριστός και οι σύντροφοί του κριταί θα είναι δίκαιη κρίσις για όλη την ανθρωπότητα. Ο Ιησούς είπε: «Καθώς ακούω κρίνω.»—Ιωάν. 5:30.
14 Εκείνο που ακούει ο Ιησούς από τον Υπέρτατο Δικαστή, τον Ιεχωβά Θεό, το ενσωματώνει στη δική του κρίσι. Θα συμμορφωθή έτσι με την προφητική περιγραφή του ως κριτού, την οποία ο ουράνιος Πατήρ του ενέπνευσε τον Ησαΐα να γράψη στο 11 κεφάλαιο, εδάφια ένα έως πέντε. Στη δικαστική έδρα, οι 144.000 σύντροφοι κριτές θα μιμηθούν τον Ιησού Χριστό. Μ’ αυτό τον τρόπο, θα εκτελεσθή στην πραγματικότητα η κρίσις του Ιεχωβά, διότι ο Υιός του Ιησούς Χριστός πάντοτε θα επιζητή να πράττη το θέλημα του Πατρός του, όχι το δικό του θέλημα. Επομένως, από μια τέτοια κρίσι, που θα εκδίδη ο Ιησούς Χριστός, δεν μπορεί να υπάρξη προσφυγή σε ανώτερο δικαστήριο. Έτσι, στο τέλος των 1.000 ετών της κρίσεως, θα μπορέση να μεταβιβάση τη Βασιλεία στον Υπέρτατο Δικαστή, χωρίς να έχη διαπραχθή καμμιά υπηρεσιακή κατάχρησις. (1 Κορ. 15:24-28) Από τότε και στο εξής, ο Ιεχωβά Θεός θα χειρίζεται τα ζητήματα ως προς την τελική αποφασιστική δοκιμασία όλων των ανθρώπων τους οποίους ο Υιός του παραδίδει σ’ αυτόν.—Αποκάλ. 20:7-15.
Ο ‘ΠΟΛΥΣ ΟΧΛΟΣ’ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ
15. Ποιους εννοούσε ο Παύλος ως ‘νεκρούς,’ όταν διεμαρτυρήθη προς τον Τιμόθεο ενώπιον του Χριστού Ιησού που θα κρίνη ζώντας και νεκρούς;
15 Η πλησιάζουσα ημέρα της κρίσεως είναι κάτι που πρέπει να λάβουν υπ’ όψι τους όλοι οι άνθρωποι. (Πράξ. 17:30, 31) Ο απόστολος Παύλος, αναγνωρίζοντας κατάλληλα αυτό το γεγονός, έγραψε στον ιεραπόστολο Τιμόθεο, που τον συνώδευε πριν, τα εξής: «Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, όστις μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς.» (2 Τιμ. 4:1) Με τη λέξι ‘νεκροί,’ ο Παύλος αναφέρεται σ’ εκείνους που είναι στα ‘μνημεία’ και σ’ εκείνους που είναι στον ‘υγρό τάφο.’ Αλλά ποιοι είναι εκείνοι τους οποίους ο Παύλος ονομάζει «ζώντας»;
16. Ποιοι είναι ιδιαίτερα οι «ζώντες»;
16 Θα είναι εκείνοι που είναι στη γη και που θα επιζήσουν από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι’ και το δέσιμο του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του. Αυτοί, επομένως, θα είναι ακόμη ζώντες στη γη όταν αρχίση η 1.000ετής βασιλεία του Χριστού για τη γη. Εκείνοι που θα γίνουν τότε υπήκοοί του με την ελπίδα της αιωνίου ζωής σ’ έναν επίγειο παράδεισο, είναι εκείνοι που υπονοούνται ιδιαίτερα. Μερικοί από το κεχρισμένο υπόλοιπο των μελλόντων συγκληρονόμων του Χριστού θα έχουν επίσης επιζήσει, αλλ’ απομένει να ιδούμε αν αυτοί θ’ αρχίσουν να κρίνουν επί γης προτού μεταφερθούν στην ουράνια βασιλεία. (1 Θεσσ. 4:15-17· 2 Πέτρ. 3:11-14) Εν τούτοις, ένας ‘πολύς όχλος’ ‘άλλων προβάτων’ του Χριστού θα επιζήση από τη ‘μεγάλη θλίψι,’ μαζί με το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, και θα εισέλθη ζωντανός στη χιλιετηρίδα. Τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-17 αποδεικνύουν ότι αυτό αληθεύει.
17. Πώς γνωρίζομε αν η γη θ’ απογυμνωθή στο πλήρες τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων;
17 Όλα αυτά πιστοποιούν ότι ο γήινος πλανήτης μας δεν θ’ απογυμνωθή εντελώς όταν επέλθη το πλήρες τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ο ‘πολύς όχλος’ των ‘άλλων προβάτων’ του Χριστού θα είναι οι ‘ζώντες’ και μ’ αυτούς θ’ αρχίση η χιλιετής ημέρα της κρίσεως.
18. Ποιο θα είναι το θαυμάσιο πράγμα για τον ‘πολύν όχλο’ των επιζώντων από τη ‘θλίψι,’ και για ποιο λόγο;
18 Το θαυμάσιο πράγμα για τον ‘πολύ όχλο’ των επιζώντων από τη ‘θλίψι’ είναι ότι αυτοί ποτέ δεν θα δοκιμάσουν πείρα μιας αναστάσεως. Επειδή αυτοί ποτέ δεν πέθαναν και δεν υπέστησαν διάλυσι του ανθρωπίνου σώματός των, δεν θα είναι ανάγκη να τους καλέση ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός να βγουν από τα μνημεία. Λόγω του τρόπου με τον οποίο οι προβατοειδείς αυτοί άνθρωποι μεταχειρίσθηκαν το κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού στο παρελθόν, έχουν τεθή στα δεξιά της ευνοίας του Βασιλέως, και σ’ αυτούς λέγει ο βασιλεύς στην αρχή της χιλιετούς βασιλείας του: «Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.» Έτσι, θα εισαχθούν στην οδό προς την απόκτησι τελείας ανθρωπίνης ζωής σε μια παραδεισιακή γη. (Ματθ. 25:31-46· Ιωάν. 10:16) Μεγάλο θα είναι το προνόμιό των να ζουν όταν ο βασιλεύων ‘Υιός του ανθρώπου,’ ο Ιησούς Χριστός, αρχίση να καλή εκείνους που είναι στα μνημεία να εξέλθουν σε μια ανάστασι που θα τους δώση την ευκαιρίαν ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή στη γη.