Αυτός Είναι Ένας Καιρός Κρίσεως
Πώς το ανθρώπινο γένος κρίνεται σήμερα; Με ποια βάσι γίνεται η κρίσις; Ποια θα είναι η έκβασις;
ΜΠΟΡΕΙ να μην το κατανοήτε, αλλ’ είσθε σε δοκιμασία για τη ζωή σας. Ό,τι κάνετε κι ό,τι λέγετε μπορεί να επιφέρη ή μια ευμενή ή μια δυσμενή κρίσι. Αν η κρίσις αποδειχθή δυσμενής, η εκτέλεσίς της θα σας στοιχίση τη ζωή σας. Η ευθύνη για την έκδοσι τέτοιας κρίσεως δεν απόκειται στους ώμους της μυστικής αστυνομίας, σε πολιτικώς διορισμένους κριτάς, ή κριτάς που εξελέγησαν με τη λαϊκή ψήφο. Ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός σας και ο ανώτατος Άρχων του σύμπαντος, είναι ο Κριτής σας.
Αν η διαγωγή σας προς τους νόμους του και τους σκοπούς του δεν υπήρξε κατάλληλη, δεν μπορείτε να επιτύχετε ευμενή απόφασι καταφεύγοντας στη δωροδοκία, στην απάτη ή στα έξυπνα επιχειρήματα. Αυτός δεν μπορεί να δωροδοκηθή, ούτε υπάρχει τρόπος ν’ αποκρύψετε τίποτα απ’ αυτόν. Αυτός γνωρίζει τις ενδόμυχες σκέψεις σας. «Και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.» «Αλλ’ ο Ιεχωβά διαμένει εις τον αιώνα· ητοίμασε τον θρόνον αυτού δια κρίσιν. Και αυτός θέλει κρίνει την οικουμένην εν δικαιοσύνη· θέλει κρίνει τους λαούς εν ευθύτητι.»—Εβρ. 4:13· Ψαλμ. 9:7, 8, ΜΝΚ.
Δεν είναι ανάγκη να σταθήτε προσωπικά ενώπιον του μεγάλου Κριτού, όπως θα εστέκεσθε ενώπιον ενός ανθρωπίνου κριτού, για να είσθε υπό κρίσιν. Από τον υψηλό του θρόνο στους ουρανούς μπορεί να στρέψη την προσοχή του στη γη και να κρίνη τους ανθρώπους απ’ εκεί. «Οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι τους υιούς των ανθρώπων. Ο Ιεχωβά εξετάζει τον δίκαιον· τον δε ασεβή και τον αγαπώντα την αδικίαν μισεί η ψυχή αυτού.»—Ψαλμ. 11:4, 5, ΜΝΚ.
ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΚΡΙΣΕΩΣ
Υπήρξαν ορισμένες περίοδοι της ανθρωπίνης ιστορίας οπότε ο Ιεχωβά Θεός έστρεψε την προσοχή του στη γη για κρίσι. Οι άνθρωποι τους οποίους έθεσε υπό επιτήρησιν εκρίθησαν από την πορεία της ενεργείας των απέναντι των δικαίων άρχων και σκοπών του. Το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, λόγου χάριν, ήταν κάτω από θεία κρίσι, αλλ’ η κακή διαγωγή των επέφερε σ’ αυτούς μια καταδίκη θανάτου.
Οι άνθρωποι που ζούσαν αμέσως πριν από τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε διήλθαν μια περίοδο κρίσεως η οποία έληξε όταν ο Κατακλυσμός εσάρωσε σχεδόν όλους και τους εξηφάνισε. Λόγω της ασεβούς των περιφρονήσεως προς τον Θεό και τους σκοπούς του, αυτός τους κατέκρινε. «Τον παλαιόν κόσμον δεν εφείσθη, αλλά φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών, εφύλαξεν όγδοον τον Νώε, κήρυκα της δικαιοσύνης.»—2 Πέτρ. 2:5.
Δεν υπάρχει τίποτα στη Γραφή που να υπαινίσσεται ότι αυτοί οι άνθρωποι ετιμωρήθησαν ή θα τιμωρηθούν σ’ έναν πύρινο άδη. Απ’ τον καιρό του Αδάμ ίσαμε σήμερα ακριβώς η τιμωρία της ανομίας δεν υπήρξε συνειδητός βασανισμός μέσα σ’ έναν πύρινο άδη αλλά μάλλον θάνατος—αποκοπή από τη ζωή. «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.» «Ο Ιεχωβά φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς.»—Ρωμ. 6:23· Ψαλμ. 145:20, ΜΝΚ.
Ο Πέτρος, αφού μνημονεύει τον κόσμο που κατεστράφη από τον Κατακλυσμό και τις πόλεις των Σοδόμων και Γομόρρας, που κατεστράφησαν με πυρ, λέγει: «Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως δια να κολάζωνται.» (2 Πέτρ. 2:9, ΜΝΚ) Οι δύο αυτές εξέχουσες περίοδοι κρίσεως ήσαν αποδείξεις τούτου. Οι ασεβείς άνθρωποι σε κάθε περίοδο εφυλάττοντο, ή επετράπη να παραμείνουν, σε όλη την περίοδο της κρίσεώς των ως την ημέρα της εκτελέσεώς των. Αλλά τα ευσεβή άτομα που είχαν τύχει ευμενούς κρίσεως διεφυλάχθησαν.
Αυτές οι περίοδοι κρίσεως είναι παραδείγματα για μας. Είναι προφητικές εικόνες της μεγάλης περιόδου κρίσεως, στην οποία ζούμε τώρα. Ο ίδιος ο Ιησούς το ετόνισε αυτό όταν είπε: «Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν τοις ημέραις του Υιού του ανθρώπου. . . . Ομοίως, και καθώς έγεινεν εν τοις ημέραις του Λωτ.»—Λουκ. 17:26, 28.
Σε όλους τους αιώνες ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε στους φαύλους να παραμείνουν και να κυριαρχήσουν στη γη, κι αυτοί εξακολουθούν να παραμένουν στην παρούσα περίοδο της κρίσεως. Όσοι κρίνονται άδικοι δεν θα επιζήσουν από το τέλος αυτής της περιόδου, ενώ τα ευσεβή άτομα θα επιζήσουν. «Διότι οι ευλογημένοι αυτού θέλουσι κληρονομήσει την γην· οι δε κατηραμένοι αυτού θέλουσιν εξολοθρευθή.» (Ψαλμ. 37:22) Αυτοί θ’ αποκοπούν από την ύπαρξι.
ΟΙ ΘΕΙΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΕΣ
Εφόσον ο υπέρτατος Κριτής ποτέ δεν κάνει λάθος, δεν υπάρχει ανάγκη να προβή σε αναθεώρησι οποιασδήποτε κρίσεως την οποίαν εξέδωκε. Οι κρίσεις του είναι τελεσίδικες. Αυτό σημαίνει ότι εκείνοι, που απωλέσθησαν στον κατακλυσμό της εποχής του Νώε, ποτέ δεν θ’ αναστηθούν για να κριθούν και πάλι. Το ίδιο συμβαίνει και για τους κατοίκους των Σοδόμων και της Γομόρρας, καθώς και για τον Αδάμ και την Εύα. Όλοι αυτοί είχαν την ημέρα της κρίσεώς των ενώπιον του μεγάλου Κριτού του σύμπαντος και όλοι κατεδικάσθησαν σε καταστροφή. Αυτοί ποτέ δεν θα έχουν πάλι μια συνειδητή ύπαρξι. Το ίδιο θα γίνη και μ’ εκείνους της παρούσης περιόδου κρίσεως, τους οποίους ο Θεός θα καταστρέψη στο τέλος της.
Η αλάνθαστη κρίσις των αδίκων από τον Ιεχωβά Θεό στην παρούσα περίοδο κρίσεως θα είναι τόσο τελεσίδικος, όσο ήταν και για κείνους που είχε καταδικάσει ο Θεός σε θάνατο στις περασμένες περιόδους κρίσεως. Αυτοί δεν θα σταθούν ενώπιόν του μετά θάνατον για άλλη κρίσι. Η επαγγελία που δίδεται στην προς Εβραίους επιστολή 9:27 δεν εφαρμόζεται σ’ αυτούς. Λέγει: «Είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις.» Εκείνοι που αναφέρονται εδώ είναι όσοι πεθαίνουν λόγω της αμαρτίας του Αδάμ, όχι διότι κατεκρίθησαν από τον Θεό μετά θάνατον και κατόπιν εξετελέσθησαν απ’ Αυτόν. Τα άτομα αυτά μπορούν να πεθάνουν μια φορά μόνο λόγω της αμαρτίας του Αδάμ, αλλά στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού αυτοί θ’ αναστηθούν και θα κριθούν ως προς την αξιότητά των για συνεχή ζωή βάσει της πορείας ενεργείας που λαμβάνουν τότε απέναντι των αρχών του Θεού και των σκοπών του.—Βλέπε Σκοπιάν 15ης Ιουνίου 1947, σελίδες 180-182 (στην Αγγλική).
Αυτό που αντιμετωπίζετε σήμερα είναι μια κρίσις για επιβίωσι πέρα από τον επικείμενο πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος, οπότε αυτός θα εκτελέση την από πολύν καιρό διατυπωμένη υπόσχεσί του να καταστρέψη αυτόν τον πονηρό κόσμο ή σύστημα πραγμάτων. Βρίσκεσθε σε μια κατάστασι όμοια μ’ εκείνη των ανθρώπων που ζούσαν στην περίοδο κρίσεως πριν από τον Κατακλυσμό. Όπως εκείνοι, έτσι κι εσείς είσθε κάτω από θεία επιτήρησι, η δε διαγωγή σας απέναντι των βουλών του Θεού και των διακόνων της βασιλείας του προσδιορίζει την κρίσι για σας. Ο Ιησούς το ετόνισε αυτό σε μια εκτεταμένη προφητεία που αναγράφεται στο εικοστό πέμπτο κεφάλαιο του Ματθαίου. Εκεί παρωμοίωσε την παρούσα κρίσι τον ανθρωπίνου γένους με τον διαχωρισμό των προβάτων από τα ερίφια, όπως γίνεται από ένα ποιμένα.
Επειδή ο μέγας Κριτής, Ιεχωβά Θεός, εξέλεξε τον Χριστό για να τον εκπροσωπήση σ’ αυτό το έργον της κρίσεως, ο Ιησούς ομιλεί για τον εαυτό του ως εκτελεστήν της πραγματικής κρίσεως. Στο πέμπτο κεφάλαιο του Ιωάννου τονίζει ότι είχε λάβει εξουσία από τον μέγαν Κριτήν, λέγοντας: «Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν· και εξουσίαν έδωκεν εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου.» (Ιωάν. 5:22, 27) Αυτό είχε προλεχθή από τον προφήτη Ησαΐα: «Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού. . . . Ώστε δεν θέλει κρίνει κατά την θεωρίαν των οφθαλμών αυτού, ουδέ θέλει ελέγχει κατά την ακρόασιν των ωτίων αυτού· αλλ’ εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς.»—Ησ. 11:1, 3, 4.
Ο από Θεού, λοιπόν, εντεταλμένος Κριτής, Ιησούς Χριστός, είναι εκείνος που κάνει την πραγματική κρίσι του ανθρωπίνου γένους στη διάρκεια της περιόδου της τελικής αυτής κρίσεως για τον παλαιό κόσμο. Σ’ αυτή την προφητεία του, στην οποία παρομοιάζει τον εαυτό του με ποιμένα, λέγει: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων· και θέλει στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ αριστερών.»—Ματθ. 25:31-33.
ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
Ο καιρός αυτής της κρίσεως των εθνών, όπως θα παρατηρήσετε, ωρίσθη για τις έσχατες ημέρες, οπότε ο Χριστός θα ενεθρονίζετο στη δόξα της Βασιλείας. Δεν θα μπορούσε να λάβη χώραν μετά την καταστροφή του κοσμικού συστήματος πραγμάτων όπιό τις ουράνιες δυνάμεις, διότι ο Χριστός δεν θα μπορούσε τότε να διαχωρίση τους λαούς όπως τα πρόβατα χωρίζονται από τα ερίφια. Η ενθρόνισίς του στην εξουσία της Βασιλείας στη δευτέρα του παρουσία θα εγίνετο σ’ έναν καιρό που υπάρχουν ακόμη οι ασεβείς, έναν καιρό που προηγείται από την καταστροφή των. Αυτό είχε προλεχθή στον Ψαλμό 110, εδάφια ένα και δύο, όπου ο Χριστός, ο Κύριος του Δαβίδ, λαμβάνει την εντολή: «Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.»
Τα παγκόσμια γεγονότα από το έτος 1914 μ.Χ. αποτελούν το μέγα σημείον της δευτέρας παρουσίας του Χριστού, το οποίον αυτός έδωσε στο εικοστόν τέταρτον κεφάλαιον του Ματθαίου. Αυτή η χρονολογία επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι καιροί των εθνών, που άρχισαν στο έτος 607 π.Χ., έληξαν τότε. Μετά από τριάμισυ χρόνια άρχισε το έργον της κρίσεως, πρώτα του «οίκου του Θεού» και ύστερα των εθνών του κόσμου τούτου. Αυτό αντιστοιχεί με τα τριάμισυ χρόνια που πέρασαν από τότε που εχρίσθη ο Ιησούς ως Βασιλεύς ως τότε που εισήλθε στον ναό της Ιερουσαλήμ και τον εκαθάρισε. Όταν εξετασθή προσεκτικά η μαρτυρία, αποδεικνύεται πειστικά ότι είμεθα στις έσχατες ημέρες του κόσμου τούτου—της από πολλού προειρημένης περιόδου κρίσεως.
Το πώς ανταποκρίνονται οι άνθρωποι στο παγκόσμιο κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού και πώς μεταχειρίζονται τους δούλους του Ιεχωβά, που κάνουν αυτό το κήρυγμα, προσδιορίζει το αν αυτοί κατατάσσονται στα πρόβατα ή στα ερίφια. Στην τάξι των προβάτων ο Ιησούς λέγει: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.» Και στην τάξι των εριφίων λέγει: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον δεν εκάμετε εις ένα τούτων των ελαχίστων, ουδέ εις εμέ εκάμετε. Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον· οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.»—Ματθ. 25:40, 45, 46.
Αν είσθε ένας, ο οποίος ακολουθεί την οδόν του να πράττη ό,τι είναι ορθόν και ποτέ δεν βλάπτει τους άλλους, αλλ’ εν τούτοις αγνοεί τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και τα όσα αυτός απαιτεί, δεν μπορείτε ν’ αναμένετε μια ευνοϊκή κρίσι. Εκείνο που, έχει σημασία δεν είναι ό,τι σεις θεωρείτε ορθόν, αλλ’ εκείνο που ο Θεός θεωρεί ορθόν.
Η εγκαθίδρυσις της βασιλείας του Θεού υπό τον Χριστόν είναι η καλύτερη αγγελία που διεκηρύχθη ποτέ, διότι σημαίνει ότι το όνομα του Ιεχωβά Θεού σύντομα θα δικαιωθή απαλλασσόμενο από το όνειδος που επεσώρευσε σ’ αυτό ο παρών κόσμος. Σημαίνει το επικείμενο τέλος του κόσμου, ο οποίος υπερέβη σε ασέβεια τον κόσμο που κατεστράφη στον Κατακλυσμό. Σημαίνει ότι οι πράοι της γης, οι ευσεβείς άνθρωποι που χαίρουν για τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας, θα κληρονομήσουν τη γη και θ’ απολαμβάνουν ειρήνη κι αιώνια ζωή κάτω από η δίκαιη διακυβέρνησι της ουρανίας αυτής κυβερνήσεως. Κανένας άνθρωπος, που αγαπά δικαιοσύνη, που αγαπά τον Θεό και τον Χριστό, δεν θ’ αγνοήση αυτά τ’ αγαθά νέα. Αντιθέτως, θα τα δεχθή ευχαρίστως και θα ενωθή στη διακήρυξί των.
ΕΝΑΣ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙΡΟΣ
Όπως η περίοδος κρίσεως που έληξε με τον Κατακλυσμό έφερε ένα μόνιμο τέλος στους ανθρώπους εκείνους, έτσι και το τέλος της παρούσης περιόδου κρίσεως θα τερματίση μονίμως τη συνειδητή ύπαρξι εκείνων που κατακρίνονται. Αυτός, λοιπόν, είναι ένας πολύ σοβαρός καιρός.
Γονείς, οι οποίοι απορρίπτουν τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας και αγνοούν τις αγαθές αρχές και τους θαυμασίους σκοπούς του Ιεχωβά Θεού, δεν μπορούν να ελπίζουν ότι τα ανήλικα τέκνα των θα επιζήσουν από την εκτέλεσι της θείας κρίσεως. Ως τότε που ένα παιδί φθάνει σε ηλικία που μπορεί να θεωρηθή υπεύθυνο για τις πράξεις του, είναι υπό την ευθύνη της οικογενείας. Η θεία τιμωρία ή ευλογία, που επέρχεται στους γονείς του, αυτομάτως περιλαμβάνει και αυτό. Αυτή η αρχή παρατηρείται στον Ιεζεκιήλ 9:6, όπου η εντολή του Θεού ήταν «γέροντας, νέους, και παρθένους, και νήπια, και γυναίκας, φονεύσατε μέχρις εξαλείψεως· εις πάντα όμως άνθρωπον εφ’ ου είναι το σημείον, μη πλησιάσητε.»
Τα ανεύθυνα τέκνα των ανθρώπων που απωλέσθησαν στον κατακλυσμό δεν διεφυλάχθησαν με τον Νώε στην κιβωτό, αλλά κατεστράφησαν μαζί με τους ασεβείς γονείς των. Το ίδιο συνέβη και όσον αφορά τις πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας. Αν οι πόλεις εκείνες περιείχαν δέκα δικαίους, θα διέφευγαν την καταστροφή. Ασφαλώς υπήρχαν περισσότερα από δέκα ανεύθυνα παιδιά σ’ αυτές τις πόλεις· εν τούτοις, ο Θεός κατέστρεψε αυτές τις δύο πόλεις.
Επειδή η πορεία της ενεργείας των επηρεάζει αμέσως τα ανήλικα τέκνα των, οι γονείς έχουν μια σοβαρή ευθύνη. Δεν μπορούν να θεωρούν τους διακηρυσσομένους σκοπούς του Θεού μ’ ένα παθητικό τρόπο. Αυτός δεν είναι ο τρόπος, με τον οποίον θα τύχουν ευνοϊκής κρίσεως για τους εαυτούς των και για τ’ ανήλικα τέκνα των. Γονείς, οι οποίοι εκδηλώνουν αγάπη στον Θεό και τη βασιλεία του κατά ένα ενεργόν τρόπο, κατατάσσονται με τα πρόβατα και θα ευλογηθούν από αυτόν με το προνόμιο να διαφυλαχθούν μαζί με τα τέκνα των.
Αυτός ο καιρός της κρίσεως είναι ένας πολύ σοβαρός καιρός για τους ανθρώπους όλων των κοινωνικών τάξεων. Η πορεία ενεργείας, που λαμβάνει κάθε άτομο ως προς τη βασιλεία και τους σκοπούς του Ιεχωβά Θεού, μπορεί να σημαίνη είτε αιώνιο θάνατο είτε διαφύλαξι σ’ ένα δίκαιο νέο κόσμο.
Στη διάρκεια των σαράντα και πλέον ετών από το 1918, όταν η θεία κρίσις άρχισε από εκείνους που ωμολογούσαν ότι είναι οίκος του Θεού, ένα μέγα πλήθος ανθρώπων ανταπεκρίθησαν στο κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. Αυτοί αποτελούν μια κοινωνία Νέου Κόσμου που ‘εσφυρηλάτησαν τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα. (Ησ. 2:1-4) Απολαμβάνουν ειρήνη ενώ ζουν μέσα σ’ ένα κόσμο που σπαράσσεται από πολέμους. Όπως τα έξη άτομα που διεφυλάχθησαν στη διάρκεια του κατακλυσμού μαζί με τον Νώε και τη σύζυγό του, θα διαφυλαχθούν στη διάρκεια της επικειμένης μάχης του Αρμαγεδδώνος, όταν οι ουράνιες δυνάμεις του Θεού θα φέρουν αυτή την περίοδο της κρίσεως σ’ ένα κατακλυσμιαίο τέλος.—2 Θεσ. 1:6-9· Σοφον. 3:8.
Στους περασμένους χρόνους ο Θεός παρέβλεπε την άγνοια των εντολών και των σκοπών του, αλλά δεν το πράττει αυτό στη διάρκεια της παρούσης περιόδου κρίσεως. Η παγκόσμια κήρυξις των αγαθών νέων της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του εξαλείφει κάθε δικαιολογία για άγνοια. Αν εκτιμάτε τη ζωή σας, δεν θα απορρίψετε ως ασήμαντα όσα μόλις ανεγνώσατε, αλλά θα καταβάλετε κάθε προσπάθεια να μάθετε για τους σκοπούς του Ιεχωβά και για το τι απαιτεί αυτός από σας για να σας διαφυλάξη σ’ ένα δίκαιο κόσμο κάτω από την εξουσία της βασιλείας του. Αν ενεργήτε σύμφωνα με το θέλημά του, η δοκιμασία σας για ζωή δεν θα καταλήξη σε κατάκρισι θανάτου αλλά σε ευμενή κρίσι για ζωή.