Ένα Ζήτημα που Διευθετείται για να Μην Ανακύψη Ποτέ Πάλι
ΜΠΟΡΕΙΤΕ να είσθε βέβαιος ποια θα είναι η στάσι σας και η πιστότητά σας στο μέλλον; Ίσως σήμερα να είσθε πολύ ευσυνείδητος, πιστός και όσιος σε ό,τι πιστεύετε. Αλλά μπορείτε να είσθε τόσο βέβαιος για τον εαυτό σας ώστε να πήτε, «Εγώ ξέρω ότι θα είμαι ο ίδιος και ύστερα από δέκα ή είκοσι χρόνια από τώρα»;
Άνθρωποι που έχουν υπηρετήσει τον Θεό ανεγνώριζαν πάντοτε τις ατέλειές τους και την αστάθεια της καρδιάς των. Ο προφήτης Ιερεμίας είπε: «Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίση αυτήν;» (Ιερεμ. 17:9) Ο απόστολος Παύλος είπε ότι έπρεπε να διεξάγη ένα συνεχή αγώνα εναντίον των ατελών του τάσεων για να διατηρήση μια σταθερή και πιστή στάσι ενώπιον του Θεού.—1 Κορ. 9:27· Ρωμ. 7:15,16.
Αλλά δεν μπορεί ένας άνθρωπος να φθάση σε μια κατάστασι που να γνωρίζη ότι θα παραμείνη πιστός για πάντα χωρίς να παρεκκλίνη από την πιστότητά του στον Θεό; Μπορεί να γνωρίζη ότι ο Θεός ποτέ δεν θα έχη λόγο να χρησιμοποιήση τη δύναμί Του για να τον θανατώση ;
Ο Ιεχωβά Θεός έχει σκοπό να δώση τέτοια διαβεβαίωσι για κείνους που τον αγαπούν. Είναι ικανός να διευθετήση μια δοκιμασία που είναι τόσο τελεία όσο είναι και τα δημιουργικά του έργα. Εκείνοι που περνούν επιτυχώς αυτή τη δοκιμασία θ’ αποδείξουν έτσι ότι θα είναι πιστοί για πάντα. Η δοκιμασία όμως θα έλθη όχι σε ατελείς και αμαρτωλούς ανθρώπους, των οποίων ο ‘λογισμός της καρδίας είναι κακός εκ νηπιότητός των.’ (Γεν. 8:21· Ιακ. 4:5) Αντιθέτως, η δοκιμασία θα έλθη σ’ εκείνους που ελευθερώθηκαν από την αμαρτία—σε τελειοποιημένους ανθρώπους σε μια γη δικαιοσύνης.
Σε πρόσφατα τεύχη αυτού του περιοδικού εξετάσαμε την καταστροφή του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων και τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού που θα επακολουθήση. Στη διάρκεια της χιλιετούς αυτής περιόδου εκείνοι που θα επιζήσουν και τα δισεκατομμύρια της ανθρωπότητος που θ’ αναστηθούν θα έχουν πλήρη ευκαιρία ν’ απαλλαγούν από την αμαρτία που έφερε ο Αδάμ στην ανθρώπινη φυλή και που ωδήγησε στην ατέλεια και τον θάνατο.
Ποιες θα είναι οι συνθήκες της γης στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού; Η ανθρώπινη οικογένεια θα είναι τελεία ενώπιον του Ιησού Χριστού. Εκείνοι που υπήρξαν στασιαστικοί στη διάρκεια των χιλίων ετών θα έχουν καταστραφή. (Αποκάλ. 20:12, 15) Οι ευπειθείς, οι οποίοι άλλοτε είχαν «θηριοειδείς» προσωπικότητες, θα έχουν ανακαινίσει τις προσωπικότητές των και θα είναι σε πλήρη αρμονία με τους νόμους και τις συνθήκες εκείνου του δικαίου συστήματος πραγμάτων. (Εφεσ. 4:23, 24) Η ζωική δημιουργία θα έλθη πάλι σε πλήρη υποταγή. Όλη η ζωική κτίσις θα έχη τον φόβο και τον σεβασμό του αποκαταστημένου ανθρώπου όπως εγίνετο αρχικά. (Γεν. 1:28· Ωσηέ 2:18) Όπως εγίνετο αρχικά στον κήπο της Εδέμ, ακόμη και τα άγρια ζώα δεν θα βλάπτουν τον άνθρωπο ούτε τα αποκτήματά του. (Ησ. 11:6-9) Ειρήνη θα βασιλεύη μεταξύ όλων των ζώντων.—Ψαλμ. 148.
Ο θάνατος που εκληρονόμησε η ανθρωπότης από τον αμαρτωλό Αδάμ θα καταργηθή. (1 Κορ. 15:26) Έτσι, κανένας δεν θα πεθαίνη πια τον Αδαμιαίο θάνατο, διότι δεν θα υπάρχη πλέον, όπως εκτίθεται μ’ ένα άλλο τρόπο στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Εκεί ο θάνατος παριστάνεται σαν να ρίπτεται στη «λίμνη του πυρός,» στον «θάνατό» του στην καταστροφή του.—Αποκάλ. 20:14, 15· παράβαλε με Αποκάλυψιν 21:1-4.
Στο φως αυτών των γεγονότων μπορούμε να εννοήσωμε την παρενθετική δήλωσι της Αποκαλύψεως 20:5: «(Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη.)» Οι διακονίες του Χριστού και των 144.000 βασιλέων και ιερέων του, που μετέσχον στην ‘πρώτη ανάστασι,’ έφεραν τους ‘λοιπούς των νεκρών’ σε πραγματική και πλήρη τελεία ζωή σ’ αυτό το χρονικό σημείο.
Η ΑΜΕΣΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΡΧΕΤΑΙ
Καθώς το ανθρώπινο γένος θα ίσταται τότε ενώπιον του Χριστού, οι άνθρωποι θα είναι σε κατάστασι όμοια μ’ εκείνη του Αδάμ και της Εύας στον Κήπο της Εδέμ. Θα έχουν τέλεια ζωή. Αλλά παραμένει το ερώτημα: Ποιοι θα είναι άξιοι της απονομής και της εξασφαλίσεως, της αποκτήσεως δικαιώματος για αιώνια ζωή στην παραδεισιακή γη; Με τέλειο έλεγχο όλων των ικανοτήτων των, θα κάμη κανείς απ’ αυτούς κάτι με δική του θέλησι, εκουσίως, που να είναι άξιον θανάτου στην κρίσι του Ιεχωβά; Ο απόστολος Παύλος περιγράφει τι λαμβάνει χώραν κατόπιν:
«Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα· όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύη, εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού· έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος. Διότι ‘πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού·’ όταν δε είπη ότι πάντα είναι υποτεταγμένα, φανερόν ότι εξαιρείται ο υποτάξας εις αυτόν τα πάντα. Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι.»—1 Κορ. 15:24-28.
Ως αυτό το σημείο ο Ιησούς Χριστός έκρινε το ανθρώπινο γένος. Η Μεσσιανική του βασιλεία ενεργούσε σαν μια βοηθητική βασιλεία της βασιλείας του Θεού, διότι η κυριαρχία του Θεού είναι πάντοτε υπέρτατη. Αλλά τώρα δεν υφίσταται βοηθητική βασιλεία που να μεσολαβή μεταξύ του Ιεχωβά και του ανθρωπίνου γένους. Πώς το ανθρώπινο γένος θ’ αντιδράση στην άμεση βασιλεία του Θεού; Αυτοί στέκουν απ’ ευθείας ενώπιον του Θεού, χωρίς κανένα μεσολαβούντα ιερέα. Θα γραφούν τα ονόματά τους μονίμως στο «βιβλίον της ζωής»; Μόνον ο Θεός μπορεί να το καθορίση αυτό. Μόνον ο Θεός μπορεί να πη ποιος έχει το δικαίωμα να ζη στο σύμπαν για πάντα. Αυτοί οι πιστοί θ’ αποκαλυφθούν με μια δοκιμασία εγκαρδίου ακεραιότητος και υποταγής. Με αυτή την πιστότητα θα είναι δυνατόν ο Θεός καθώς και όλη η νοήμων κτίσις, περιλαμβανομένων και των αγγελικών δυνάμεων, να τους γνωρίσουν πλήρως από κάθε άποψι. Θα είναι βέβαιος ο Θεός για την αδιάρρηκτη πιστότητά των.
Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά μπορεί να έχη πλήρη εμπιστοσύνη σ’ εκείνους τους οποίους γνωρίζει με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύεται στην περίπτωσι του Ιησού Χριστού. Αυτός ο Υιός του Θεού είχε ζήσει αναρίθμητους αιώνες με τον Πατέρα του στον ουρανό προτού έλθη στη γη. (Ιωάν. 1:1· 8:38) Η αγάπη και η υπακοή του ήσαν τέτοιες ώστε ο Θεός μπορούσε να προείπη, χωρίς καμμιά αμφιβολία ότι αυτός ο μονογενής Υιός του θα έμενε πιστός και στις πιο σκληρές δοκιμασίες ακεραιότητος.—Αποκάλ. 20:12, 15· Ησ. 53:10-12· Ρωμ. 8:33.
Πώς γίνεται η δοκιμασία για αιώνιο ζωή; Αυτό περιγράφεται στην Αποκάλυψι 20:7-10;
«Και όταν πληρωθώσι τα χίλια έτη, θέλει λυθή ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού. Και θέλει εξέλθει διά να πλανήση τα έθνη τα εις τας τέσσαρας γωνίας της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, διά να συνάξη αυτούς εις πόλεμον, των οποίων ο αριθμός είναι ως η άμμος της θαλάσσης. Και ανέβησαν επί το πλάτος της γης, και περιεκύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων, και την πόλιν την ηγαπημένην· και κατέβη πυρ από του Θεού εκ του ουρανού, και κατέφαγεν αυτούς. Και ο Διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης· και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα, εις τους αιώνας των αιώνων.»
Ο Σατανάς ή Διάβολος και οι σύντροφοί του δαίμονες θα είναι σε αδράνεια επί χίλια χρόνια, ανίκανοι να παρεμποδίσουν την απονομή δικαιοσύνης στη διάρκεια εκείνης της περιόδου. Ο πληθυσμός της γης δεν θα παρενοχλήται από τον Διάβολο, εκείνον ο οποίος, με τα βίαια μέσα στη διάθεσί του, μπορούσε να κρατή την ανθρωπότητα γενικά ‘για τον φόβο του θανάτου σε δουλεία σε όλη τους τη ζωή.’ (Εβρ. 2:14, 15) Τώρα, για τον σκοπό της δοκιμασίας, ο Σατανάς θα «λυθή ολίγον καιρόν.»—Αποκάλ. 20:1-3.
ΜΕΡΙΚΟΙ ΘΑ ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Το επίμαχο ζήτημα που θ’ ανακινήση ο Σατανάς είναι το ίδιο μ’ εκείνο που είχε εγείρει στον Κήπο της Εδέμ, δηλαδή, η δικαιωματική κυριαρχία του Ιεχωβά, που απαιτεί απόλυτη υπακοή των ανθρωπίνων πλασμάτων στους θείους νόμους και απαγορεύσεις.
Ποιοι είναι εκείνοι τους οποίους πλανά ο Διάβολος; Είναι άτομα από την τελειοποιημένη ανθρωπότητα που γίνονται στασιαστικά. Αυτά είναι «ως η άμμος της θαλάσσης,» που σημαίνει ότι φαίνεται να είναι αναρίθμητοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι η πλειονότης της ανθρωπότητος θα στασιάση μαζί με τον Διάβολο. Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί αυτή την έκφρασι εν σχέσει μ’ έναν αριθμό ακαθόριστον μεν αλλ’ αρκετά μεγάλο ώστε να δίνη την εντύπωσι ενός μεγάλου πλήθους.—Παράβαλε Ιησούς του Ναυή 11:4· Κριταί 7:12.
Εκείνοι που πλανώνται καλούνται «έθνη,» όχι με την έννοια ότι υπάρχουν εθνικές ή φυλετικές διαιρέσεις μέσα στον τελειοποιημένο πληθυσμό της γης. Μάλλον, δείχνει ότι αυτοί οι στασιασταί αποχωρίζονται από την πιστή πλειονότητα, αρνούμενοι ν’ αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Ιεχωβά και προσπαθώντας να ιδρύσουν μια δική τους επίγεια κυριαρχία σαν μια εθνική κυριαρχία. Αυτοί μπορεί να είναι και χωρισμένοι μεταξύ των, όπως γενικά συμβαίνει με τους ιδιοτελείς ανθρώπους που αρπάζουν την εξουσία. Έτσι μπορεί να έχουν διάφορες ομάδες κυριαρχίας. Είναι όμως, ενωμένοι σ’ ένα πράγμα· δηλαδή στο να εναντιώνωνται στην κυριαρχία του Ιεχωβά, ακριβώς όπως είχαν κάμει τα έθνη πριν από χίλια χρόνια στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος που κατέστρεψε το παλαιό σύστημα πραγμάτων.—Αποκάλ. 17:13, 14.
Αυτά τα «έθνη» λέγεται ότι είναι στις ‘τέσσερις γωνίες της γης’ επειδή έχουν απομακρυνθή από τη θεία κυριαρχία. Με μια πνευματική έννοια αυτοί είναι πολύ μακρυά απ’ εκείνους που είναι πιστοί στον Θεό. Ο Θεός δεν είναι «τα πάντα εν πάσι» στην περίπτωσί τους.
Αυτοί καλούνται «Γωγ και Μαγώγ» για να περιγραφή έτσι το πνεύμα που έχουν και η δράσις που αναπτύσσουν σαν εκείνη του «Γωγ της γης του Μαγώγ.» Ο προφήτης Ιεζεκιήλ, πριν από αιώνες, ετόνισε ότι ο Γωγ (ο Διάβολος) μέσω ενός πλήθους ανθρώπων που αποτελούν τις πολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις των εθνών, θα επετίθετο κατά του λαού του Ιεχωβά. Αυτό έγινε όταν ο λαός του Ιεχωβά αποκαταστάθηκε πνευματικώς και κατοικούσε με ειρήνη, χωρίς κατά γράμμα τείχη αλλά εμπιστευόμενος στον Θεό για προστασία του. Πέρασαν τώρα χίλια χρόνια αφότου εκείνο το πλήθος καταστράφηκε στον Αρμαγεδδώνα. Και τώρα γίνεται μια ανάλογη απόπειρα. Ο πόλεμος εναντίον της Κυριαρχίας του Θεού δεν διεξάγεται με την ανάστασι ανθρώπων του είδους του Γωγ και Μαγώγ. Μάλλον, σε μερικούς από τους τελειοποιημένους ανθρώπους εκδηλώνεται το ίδιο πνεύμα που είχε εκδηλωθή από το πλήθος του Γωγ και Μαγώγ πριν από χίλια χρόνια.
ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΙ ΤΟΥΣ
Τι προσβάλλουν αυτά τα «έθνη» που είναι του είδους του Γωγ και Μαγώγ; Δεν μπορούν να φθάσουν τον Θεό στον ουρανό για να προσβάλουν την κυριαρχία του. Όχι. Αυτοί προσβάλλουν την ‘αγία πόλι.’ Αυτή είναι η Νέα Ιερουσαλήμ. Εν τούτοις, και αυτή η «πόλις» επίσης είναι ουράνια, και γι’ αυτό δεν μπορούν να την προσβάλλουν κατά γράμμα. Αλλά η ‘πόλις’ αυτή, στη διάρκεια των χιλίων ετών, έφερε ωρισμένα αποτελέσματα, αγαθά και δίκαια αποτελέσματα στη γη. Τα «έθνη» που συνάγονται από τον Διάβολο θέλουν να καταστρέψουν αυτά τ’ αποτελέσματα κι έτσι να εξαλείψουν την κυριαρχία του Θεού από τη γη, στρέφοντας όλο το ανθρώπινο γένος εναντίον της.
Η προφητεία λέγει ότι αυτά τα στασιαστικά «έθνη» θα περικυκλώσουν «το στρατόπεδο των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην.» Ο Θεός αγαπά τη Νέα Ιερουσαλήμ, την ουράνια πόλι, της οποίας το όνομα είναι γραμμένο στους 144.000 συγκληρονόμους και βασιλικούς συντρόφους του Χριστού. Υπάρχουν επίσης «άγιοι» στη γη που αγαπούν αυτή την «πόλι,» δηλαδή, εκείνοι από την αποκαταστημένη ανθρωπότητα οι οποίοι τηρούν την ακεραιότητά τους στη διάρκεια όλης αυτής της αποφασιστικής δοκιμασίας. Αυτοί δεν είναι στην «πόλι» του ουρανού, αλλά είναι στη γη, στο «στρατόπεδο» σαν σ’ ένα πολεμικό στρατόπεδο έξω από μια πόλι, που υφίστατο επίθεσι από εχθρικούς πολεμιστάς. Η επίγεια έδρα της κυβερνήσεως που αντιπροσωπεύει την ουράνια «πόλι» μεταξύ των «αγίων» στη διάρκεια της χιλιετηρίδος αποτελείται από τους «άρχοντας.» Αυτοί υπήρξαν οι ορατοί εκπρόσωποι του ουρανίου κυβερνώντος σώματος.—Ψαλμ. 45:16· Ησ. 32:1,2.
Τα «έθνη» συνάγονται «εις πόλεμον» εναντίον των αγίων και της αγαπημένης πόλεως. Μήπως πρόκειται για πόλεμο με πυρηνικά όπλα ή άλλα παράξενα μέσα καταστροφής; Όχι, διότι οι κάτοικοι της γης δεν θα έχουν συσσωρεύσει τέτοια όπλα ούτε θα έχουν μάθει πια τέτοιον πόλεμο. (Ησ. 2:2-4) Θα πρόκειται για έναν πόλεμο απάτης, παραπλανητικής προπαγάνδας, εκκλήσεως σε ιδιοτέλεια με απιστία στην Παγκόσμια Κυριαρχία.
Πώς θα μπορούσε ένα τέτοιο πράγμα να επιτύχη την απόκτησι οπαδών μεταξύ ανθρώπων οι οποίοι έζησαν κάτω από τη δίκαιη κυβέρνησι της Μεσσιανικής βασιλείας στη διάρκεια των χιλίων ετών και οι οποίοι ευπειθώς προώδευσαν σε τελειότητα; Όπως ακριβώς είχε επιτύχει η προσπάθεια του Σατανά με τον τέλειο Αδάμ και την Εύα. Μολονότι αυτοί ήσαν τέλειοι, ήσκησαν την ηθική των ελευθερία για να λάβουν μια εσφαλμένη απόφασι. Δεν ετήρησαν πιστότητα στη θεία κυριαρχία αλλ’ άφησαν τον εαυτό τους να φιλοξενήση εσφαλμένη επιθυμία, που παρήγαγε τον καρπό της αμαρτίας και τον θάνατο.—Ιακ. 1:13-15.
Εκείνοι που προτιμούν να ταχθούν εναντίον της θείας κυριαρχίας όταν λύεται ο Σατανάς, είχαν κατανοήσει, ενόσω ήσαν ακόμη κάτω από τη Μεσσιανική κυβέρνησι, ότι εχρειάζοντο τα οφέλη του ιερατείου του Χριστού και την εφαρμογή της εξιλεωτικής θυσίας για ν’ απαλλαγούν από την αμαρτία και την ατέλεια που ήσαν μέσα τους. Αν αυτοί δεν ήσαν τελείως πρόθυμοι και ευπειθείς, πραγματικά γνήσιοι, ο Βασιλεύς, Ιερεύς και Κριτής Ιησούς Χριστός θα εδίσταζε να τους διαβιβάση στην τελική δοκιμασία. Αυτοί λοιπόν είναι τέλειοι. Αλλ’ όπως παρουσίασε τα πράγματα στην Εύα, έτσι ο Διάβολος θα κάμη να φανή ότι εδώ είναι τώρα η ευκαιρία να τραβήξουν το δρόμο τους, ν’ αποφασίζουν μόνοι των τι είναι καλό και κακό. Θα υποκινηθούν να νομίζουν ότι, με την τελειότητά τους, και χωρίς πια την κυβέρνησι της Μεσσιανικής Βασιλείας επάνω τους, πρέπει ν’ αφεθούν ν’ αυτοκυβερνώνται κατά την αρέσκειά των. Θ’ αρχίσουν να σκέπτωνται, όπως ο Αδάμ και η Εύα, για ανεξαρτησία.
Ενώ, οι «άγιοι» μένουν σταθεροί υπέρ της κυριαρχίας του Ιεχωβά, επιθυμώντας να παραμείνη αυτή για πάντα, ο Θεός, μέσω του Χριστού, θα ενεργήση εναντίον των στασιαστών. Θα καταβή πυρ από τον ουρανό και θα τους καταφάγη.
Οι πιστοί και όσιοι, επειδή θα περάσουν την τέλεια δοκιμασία της ολοψύχου ακεραιότητός των στον Θεό, θα ανταμειφθούν με το πολύτιμο δικαίωμα της προστασίας και παρατάσεως της ζωής των σε όλη την αιωνιότητα με ευτυχία. Θα γνωρίσουν ότι ο Θεός τους «γνωρίζει» κατά βάθος, όπως εγνώριζε και τον μονογενή του Υιόν στη γη—ότι είναι άτομα με αμετάβλητη και αδιάρρηκτη πίστι και οσιότητα για πάντα. Μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα συνεχίσουν μια πιστή πορεία ευαρεστώντας τον Θεό και υποστηρίζοντας την κυριαρχία του σε όλα τα δισεκατομμύρια των ετών στο ατελεύτητο μέλλον.—Ρωμ. 8:21.
Τι θα λεχθή για τους δαιμονικούς πολεμίους του Θεού; Η προφητεία της Αποκαλύψεως τονίζει ότι ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα ριφθούν στη «λίμνην του πυρός.» Η σημασία τούτου θ’ αποτελέση θέμα που θα εξετασθή στο επόμενο τεύχος της Σκοπιάς.