Ένα Έθνος Αναμένει Απελευθέρωσι

 1. Έπρεπε, μήπως, οι αιχμάλωτοι Ιουδαίοι στη Βαβυλώνα να επαναστατήσουν για ν’ απελευθερωθούν, ειδικά όταν θα συνεπληρώνοντο τα εβδομήντα χρόνια; Γιατί;

ΟΤΑΝ ο Ιεχωβά ορίζη κάποιο χρόνο για ένα γεγονός, είναι ανωφελές για οποιονδήποτε να προσπαθήση να το ματαιώση ή να το αναβάλη, ή να προσπαθήση να παραβιάση τα γεγονότα για ένα ταχύτερο τέλος. Ένα τέτοιο γεγονός αντιμετώπισε ο Ισραήλ, όταν ήταν σ’ αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα. Ο Θεός είχε ειπεί μέσω του προφήτου του Ιερεμία ότι θα ήσαν αιχμάλωτοι επί εβδομήντα έτη. Ώστε δεν θα τους ωφελούσε το να κάμουν σχέδια για την ανατροπή της Βαβυλώνος για να πραγματοποιήσουν μια ταχύτερη απελευθέρωσι. Αντιθέτως, ο Θεός τούς είπε να προχωρήσουν και να κάμουν οικογένειες και να είναι ευχαριστημένοι με τη ζωή τους στη Βαβυλώνα, να αναμένουν δε τον δικό του καιρό για την απελευθέρωσί των. Ακόμη και όταν θα συνεπληρώνοντο τα εβδομήντα χρόνια, δεν έπρεπε να εγερθούν σε μια επανάστασι για να καταστρέψουν τη Βαβυλώνα ούτε και να πολεμήσουν καν για τη δική τους απελευθέρωσι από τη δουλεία. Ο Θεός ο ίδιος επρόκειτο να είναι ο Απελευθερωτής των, και θα χρησιμοποιούσε κάποιο άλλο μέσον και όχι τους αιχμαλώτους Ισραηλίτας.—Ιερεμίας, κεφάλαιον 29, εδάφια 4-10.

 2. Γιατί το ν’ αναμένουν τον Θεό να ενεργήση απαιτούσε πίστι και εγκαρτέρησι εκ μέρους του πιστού υπολοίπου των Ιουδαίων;

² Εχρειάζετο μακροθυμία και εγκαρτέρησις μαζί με πίστι. Πολλοί από τους Ισραηλίτας, που ήσαν σε δουλεία στη Βαβυλώνα, είχαν μετανοήσει για την εσφαλμένη πορεία του έθνους των. Ήσαν αποκαρδιωμένοι από την ταπεινωτική λατρεία των δαιμόνων που ησκείτο συνεχώς ολόγυρά τους στη Βαβυλώνα. Επιθυμούσαν πολύ να ιδούν την αληθινή λατρεία του Θεού αποκαταστημένη στην Ιερουσαλήμ. Αλλά η Βαβυλών είχε τη φήμη ότι ποτέ δεν απέλυε τους αιχμαλώτους της, και οι Βαβυλώνιοι τους εχλεύαζαν.—Ψαλμ. 137:3, 4· Ησ. 14:17.

 3. Προσπαθούσαν οι κυβερνήσεις, οι οποίες ήσαν αναμιγμένες στην απελευθέρωσι των Ιουδαίων, να υπηρετήσουν τον Θεό και τον λαό του ενεργώντας έτσι; Εξηγήστε.

³ Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος επρόκειτο να είναι ο Ελευθερωτής, εξηρτάτο από αυτόν να κάμη τους καταλλήλους ελιγμούς για την απελευθέρωσι. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήση κανείς πώς επέτρεψε στις ειδωλολατρικές κυβερνήσεις των Εθνών ν’ ακολουθήσουν τους ιδιοτελείς των σκοπούς και επιθυμίες κι ωστόσο τα ωδήγησε έτσι ώστε να εκπληρώσουν τον σκοπό του, και ακριβώς στον χρόνο που έπρεπε.

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ

 4. (α) Τι είχε αποκαλυφθή στον Δανιήλ, όπως αναφέρεται στο όγδοο κεφάλαιο της προφητείας του; (β) Λόγω της θέσεως της Βαβυλώνος, ποια ερώτημα θα ήγειρε αυτό το όραμα;

⁴ Ο Θεός έδειξε στον προφήτη Δανιήλ, σε όραμα, ότι θα χρησιμοποιούσε την Μηδο-Περσική Αυτοκρατορία για να υποτάξη τη Βαβυλώνα, και ότι η Περσία θα υπετάσσετο με τη σειρά της στη Μακεδονική ή Ελληνική Αυτοκρατορία. (Δαν. 8:2-22) Αλλά με μια Βαβυλώνα τόσο ισχυρή ώστε να φαίνεται ακατανίκητη, πώς θα εχειρίζετο ο Θεός τα πράγματα ως το σημείο ώστε να προκύψη σοβαρός κίνδυνος για τη θέσι της Βαβυλώνος;

 5. Ποια γεγονότα ωδήγησαν στη συμμαχία μεταξύ του Βασιλέως Ναβονίδη και της Αυτοκρατορίας της Λυδίας και της Αιγύπτου;

⁵ Ας ενθυμούμεθα ότι ο Ναβουχοδονόσορ, ως αρχηγός του Χαλδαϊκού στρατού, είχε συμμετάσχει μαζί με τους Μήδους και Σκύθας στην καταστροφή της Ασσυριακής πρωτευούσης, Νινευή, το 633 π.Χ. Δύο χρόνια αργότερα ο Μήδος βασιλεύς ενίκησε τον Ασσυριακό στρατό στη Χαράν και κατέλαβε για τον εαυτό του όλη τη βόρειο Μεσοποταμία, ενώ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος εκράτησε τη χαμηλότερη κοιλάδα της Μεσοποταμίας. Το έδαφος της Περσίας, προς ανατολάς του Περσικού Κόλπου, ανήκε στη Μηδική Αυτοκρατορία, αλλά οι βασιλείς της κράτησαν την επαρχία του Ελάμ και κατέλαβαν την πρωτεύουσα της Ανσάν, ή Ανζάν.a Για προστασία εναντίον αυτής της ανερχομένης δυνάμεως, ο Βασιλεύς Ναβονίδης της Βαβυλώνος έκαμε συμμαχία με τη Λυδία και την Αίγυπτο στις αρχές της βασιλείας του.

 6. (α) Ποιοι δεσμοί γάμου συνήφθησαν μεταξύ των βασιλείων της Βαβυλώνος, Μηδίας και Περσίας; (β) Πώς ενώθηκαν η Μηδία και η Περσία και μέχρι ποίου σημείου επεξετάθη τότε η Περσική Αυτοκρατορία; (γ) Πώς αυτά τα γεγονότα έθεσαν σε κίνδυνο τη Βαβυλώνα, και ποια αλλαγή κυριαρχίας θα προέκυπτε τώρα;

⁶ Ο Βασιλεύς Κύρος Α΄, άρχων της Ανσάν, είχε ένα γυιό ονόματι Καμβύση (Α΄), ο οποίος ενυμφεύθη την Μανταίην, την θυγατέρα του Αστυάγη, του βασιλέως των Μήδων. (Και ο Ναβουχοδονόσορ ενυμφεύθη, επίσης, μια θυγατέρα του Αστυάγη.) Ο Καμβύσης 1 είχε ένα γυιό ονομαζόμενο Κύρο (Β΄), ο οποίος διεδέχθη τον πατέρα του ως βασιλεύς της Ανσάν. Ο Κύρος 2 επανεστάτησε κατά του Αστυάγη και κατέλαβε την πρωτεύουσα των Μήδων, Εκβάτανα, το 550 π.Χ., δίχως να δώση μάχη, κατόπιν επροχώρησε προς δυσμάς για να υποτάξη την Μηδική Αυτοκρατορία, προς τα ανατολικά σύνορα της Λυδιακής Αυτοκρατορίας. Εν συνεχεία ενίκησε τον πλούσιο Βασιλέα της Λυδίας Κροίσο, εκτείνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την Περσική Αυτοκρατορία ως το Αιγαίο Πέλαγος και τον Ελλήσποντο ή Δαρδανέλλια, το 546 π.Χ. Ο κίνδυνος ευρίσκετο τώρα προ των πυλών της Βαβυλώνος. Αν ο Κύρος κατακτούσε τη Βαβυλώνα, θα έθετε τέρμα στη Σημιτική κυριαρχία στη Μέση Ανατολή και θα εγκαθιστούσε Αριανή ή Ιαφεθική κυριαρχία.

 7. (α) Ποια προφητική άποψι είχε ο Ησαΐας διακόσια περίπου χρόνια πριν από αυτό; (β) Πώς ο Ησαΐας και ο Μιχαίας προφητικώς έθεσαν τη Σιών και τη Βαβυλώνα σε οξεία αντίθεσι;

⁷ Ο λαός του Ιεχωβά κάτω στη Βαβυλώνα δεν είχε ανάγκη να ιδή πώς μετεστράφησαν τα γεγονότα για ν’ αντιληφθή ότι η Βαβυλών θα ανετρέπετο, διότι πριν από 190 και πλέον χρόνια, ο προφήτης του Ιεχωβά Ησαΐας, ο οποίος είχε προείπει με ακρίβεια την πτώσι της Ιερουσαλήμ, είχε προείπει, επίσης, και τη συντριβή της Βαβυλώνος από τους Μήδους και Πέρσας. Ο Ησαΐας έθεσε σε οξεία αντίθεσι τη Σιών και τη Βαβυλώνα. Είχε μόλις προείπει την απελευθέρωσι της οργανώσεως του Ιεχωβά Σιών. (Ησ. 12:6), και κατόπιν αναφέρει τη Βαβυλώνα: «Η κατά Βαβυλώνος όρασις, την οποίαν είδεν Ησαΐας ο υιός του Αμώς.» (Ησ. 13:1) Ο Μιχαίας, ένας σύγχρονος προφήτης, έκαμε το ίδιο λέγοντας: «Κοιλοπόνει, και αγωνίζου, θυγάτηρ Σιών, . . . και θέλεις υπάγει έως της Βαβυλώνος· εκεί θέλεις ελευθερωθή· εκεί θέλει σε εξαγοράσει ο Ιεχωβά εκ της χειρός των εχθρών σου.» (Μιχ. 4:10, ΜΝΚ) Ώστε στις δηλώσεις του Ησαΐα εναντίον της Βαβυλώνος ο Ιεχωβά Θεός είναι στην πραγματικότητα ο Ομιλητής. Δείχνει ότι αυτός, όχι οι Ιουδαίοι, θα φέρουν την απελευθέρωσι από τη Βαβυλώνα, και ότι είναι αυτός που κάνει σήματα στους εχθρούς της Βαβυλώνος να έλθουν εναντίον της.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΛΕΙ ΕΘΝΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ

 8. (α) Σε ποιο σημείο καλούνται τα έθνη να συγκεντρωθούν, στο Ησαΐας 13:2, 3; (β) Ποιοι είναι «οι ηγιασμένοι», και ποιος τους διατάσσει να συγκεντρωθούν; (γ) Ποια επιθυμία ωθεί τους ηγιασμένους, και για ποιο πράγμα αγάλλονται;

⁸ «Σηκώσατε σημείον [την νέα παγκόσμιο δύναμι των Μήδων και Περσών] επί το όρος των γυμνών βράχων [ευδιάκριτο σε μεγάλη απόστασι]. Υψώσατε την φωνήν προς αυτούς [καλέστε τους εκτελεστάς του Ιεχωβά, τους Μήδους και Πέρσας και συμμάχους από άλλα έθνη], σείσατε την χείρα [κάνοντας νεύμα προς αυτούς για την επίθεσι κατά των πυλών της Βαβυλώνος] δια να εισέλθωσιν εις τας πύλας των αρχόντων [να καταλάβουν τις πύλες της περιτειχισμένης πόλεως και να την ελέγχουν]. Εγώ [ο Ιεχωβά, μολονότι χρησιμοποιών κοσμικούς αρχηγούς] προσέταξα τους ηγιασμένους μου [όπως στον Ισραήλ οι Ιουδαίοι πολεμισταί ήσαν ηγιασμένοι, και όπως τα ειδωλολατρικά έθνη άρχιζαν μια στρατιωτική εκστρατεία με θρησκευτικές τελετές], μάλιστα έκραξα τους δυνατούς μου, δια να εκτελέσωσι τον θυμόν μου, τους εξόχως αγαλλομένους [αγαλλομένους για την μεγάλη τιμή της ανατροπής της Βαβυλώνος, η οποία έκαμε τόσα έθνη να πίουν το ποτήριον του θυμού της].»—Ησ. 53:2, 3, ΜΝΚ· Ιωήλ 3:9.

 9. (α) Πώς ο Ησαΐας, στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο, εδάφια 4 και 5, περιγράφει τη συγκέντρωσι των εθνών για υποστήριξι της Τετάρτης Παγκοσμίου Δυνάμεως; (β) Πώς αυτός ο συγκεντρωμένος στρατός αποτελεί «τα όπλα της αγανακτήσεως», και πώς θα «αφανίσωσι πάσαν την γην»;

⁹ «Φωνή!» λέγει ο προφήτης Ησαΐας, ωσάν ν’ ακούη την κίνησι των διεθνών υποθέσεων ακριβώς πριν από το 539 π.Χ. «Πλήθους επί τα όρη ως μεγάλου λαού· θορυβώδης φωνή των βασιλείων των εθνών συνηγμένων· ο Ιεχωβά των δυνάμεων [του οποίου ο ναός στην Ιερουσαλήμ κατεστράφη από τη Βαβυλώνα] επισκέπτεται το στράτευμα της μάχης. Έρχονται από γης μακράς [από έξω, μακράν από τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία], εκ των περάτων του ουρανού [από μέρη, τα οποία βρίσκονται κάτω από τα απομακρυσμένα μέρη των ουρανών], ο Ιεχωβά και τα όπλα της αγανακτήσεως αυτού [τα στρατεύματα του Κύρου ως όργανα του Ιεχωβά για να επιβάλουν την κρίσιν του εναντίον της Βαβυλώνος], δια να αφανίσωσι πάσαν την γην [όλη την γη της Βαβυλώνος ως μιας παγκοσμίου δυνάμεως].»—Ησ. 13:4, 5, ΜΝΚ.

10. (α) Γιατί ο καιρός της μάχης του Ιεχωβά εναντίον της Βαβυλώνος επλησίασε, όπως αναφέρεται στον Ησαΐα 13:6-8; (β) Πώς ‘πάσαι αι χείρες θέλουσιν εκλυθή, και πάσα καρδία διαλυθή’; (γ) Τι φέρνει στους Βαβυλωνίους πόνους και θλίψεις, και τι προκαλεί την έκστασι και τα φλογισμένα των πρόσωπα;

¹⁰ Ο Ησαΐας θαρραλέα προχωρεί: «Ολολύζετε [οι Βαβυλώνιοι], διότι η ημέρα του Ιεχωβά επλησίασε [η εκδίκησίς του για την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ επλησίασε (και κατέστη περισσότερο καταφανής, αφότου ο Κύρος υπέταξε την Λυδία)]· θέλει ελθεί ως όλεθρος από του Παντοδυνάμου. Δια τούτο πάσαι αι χείρες θέλουσιν εκλυθή, και πάσα καρδία ανθρώπου θέλει διαλυθή [οι στρατιές του Κύρου κατεδίωξαν τους Βαβυλώνιους μέσα στις περιτειχισμένες πόλεις των, ο Βασιλεύς Ναβονίδης εζήτησε καταφύγιο στην Μπορσίμπα]. Και θέλουσι τρομάξει· πόνοι και θλίψεις θέλουσι κατακυριεύσει αυτούς [καθώς πίνουν το ποτήριον της ήττης, που είχαν δώσει στα έθνη να πιούν]· θέλουσιν είσθαι εν πόνω, ως τίκτουσα· θέλουσι μείνει εκστατικοί ο είς προς τον άλλον [τόσο γρήγορη και απίστευτη είναι η υποδούλωσίς των]· τα [υπερήφανα] πρόσωπα αυτών θέλουσιν είσθαι πεφλογισμένα [κόκκινα από αμηχανία].»—Ησ. 13:6-8, ΜΝΚ.

11. Στην προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιον 13, εδάφια 9-13, (α) Πώς η Βαβυλών είχε αμαρτήσει εναντίον του Ιεχωβά; (β) Πώς τα φώτα του ουρανού θα έσβηναν για τη Βαβυλώνα; (γ) Πώς η Βαβυλών υπήρξε υπερήφανη και υψηλόφρων, και πώς θα έκανε ο Θεός τον άνθρωπο πιο σπάνιον από το καθαρό χρυσίον; (δ) Με ποιόν τρόπο θα εταράσσοντο οι ουρανοί, και η γη ήθελε σεισθή από τον τόπο της στον θυμό του Ιεχωβά;

¹¹ «Ιδού, η ημέρα του Ιεχωβά έρχεται, σκληρά [όπως υπήρξε η Βαβυλών] και πλήρης θυμού και οργής φλογεράς, δια να καταστήση την γην έρημον· και θέλει εξαλείψει απ’ αυτής τους αμαρτωλούς αυτής [η Βαβυλών είχε αμαρτήσει εναντίον του ναού του Ιεχωβά]. Διότι τα άστρα του ουρανού και οι αστερισμοί αυτού δεν θέλουσι δώσει το φως αυτών [επρόκειτο να είναι μια σκοτεινή ημέρα, ναι, μια σκοτεινή νύχτα για τη Βαβυλώνα. Η σκοτεινή της κατάστασις ως μιας παγκοσμίου δυνάμεως θα ήταν φρικτή]· ο ήλιος θέλει σκοτισθή εν τη ανατολή αυτού, και η σελήνη δεν θέλει εκπέμψει το φως αυτής [ήταν πράγματι την νύχτα της 5-6 Οκτωβρίου 539 π.Χ., που η Βαβυλών έπεσε στα χέρια των κατακτητών της]. Και θέλω παιδεύσει τον κόσμον δια την κακίαν αυτού [ανταποδίδοντας στη Βαβυλώνα σε είδος, καθώς άξιζε], και τους ασεβείς δια την ανομίαν αυτών· και θέλω παύσει την μεγαλαυχίαν των υπερηφάνων [η Βαβυλών έδειξε αλαζονεία εναντίον της κυριαρχίας του Θεού κι αισθάνθηκε αγαλλίασι για την καταστροφή της τυπικής βασιλείας του. Ενόμισε ότι ήταν αρκετά ισχυρή για να κυβερνά τη γη αιωνίως], και ταπεινώσει την υψηλοφροσύνην των φοβερών [οι άρχοντες και αξιωματικοί του στρατού της είχαν ενεργήσει υψηλοφρόνως σαν τύραννοι προς τον εξόριστο λαό του Ιεχωβά]. Θέλω καταστήσει άνθρωπον πολυτιμότερον υπέρ χρυσίον καθαρόν· μάλιστα άνθρωπον υπέρ το χρυσίον του Οφείρ [τώρα θα ήταν δύσκολο να βρη κανείς ακόμη και ένα από τους υψηλόφρονας, υπερηφάνους Βαβυλωνίους τυράννους, θα ήταν σπάνιο όσο και ο καθαρός χρυσός την εποχή εκείνη, ακόμη πιο σπάνιο και από το πολύτιμο χρυσίον του Οφείρ]. Δια τούτο θέλω ταράξει τους ουρανούς [τους ουρανούς τους υπεράνω της Βαβυλώνος, τους οποίους η δαιμονισμένη φαντασία των Βαβυλωνίων γεμάτη από ψευδείς θεούς όπως ο Μερωδάχ (Μαρδώκ), δεν θα μπορούσε να βοηθήση εκείνους που ήλπιζαν σ’ αυτούς], και η γη θέλει σεισθή από του τόπου αυτής, εν τω θυμώ του Ιεχωβά των δυνάμεων, και εν τη ημέρα της φλογεράς οργής αυτού [η γη της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας ως Τρίτης Παγκοσμίου δυνάμεως εσαλεύθη από τη θέσι της και έγινε απλώς μια επαρχία της Περσικής Αυτοκρατορίας].»—Ησ. 13:9-13, ΜΝΚ.

ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΗ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ

12. Εξηγήστε από το Ησαΐας 13:14- 16: (α) Τι θα έκαναν οι ξένοι υποστηρικταί της Βαβυλώνος την ημέρα του Ιεχωβά επί της Βαβυλώνος; (β) Τι θα συνέβαινε σ’ εκείνους που θα παρέμεναν στη Βαβυλώνα και θα υπεστήριζαν την κυριαρχία της; (γ) Τι θα προέκυπτε με τη συντριβή των τέκνων των και τον βιασμό των γυναικών των;

¹² Ενώ οι αιχμάλωτοι Ιουδαίοι θα ήσαν απλώς θεαταί, αναμένοντας τον Θεό να τους απελευθερώση καθώς είχε υποσχεθή, ο Ησαΐας περιγράφει πώς η Βαβυλών θα ήταν εξ ολοκλήρου αβοήθητη: «Και θέλουσιν είσθαι ως δορκάδιον κυνηγούμενον, και ως πρόβατον εγκαταλελειμμένον· θέλουσι στρέφεσθαι έκαστος προς τον λαόν αυτού, και θέλουσι φεύγει έκαστος εις τον τόπον αυτού [όλοι οι ξένοι υποστηρικταί της Βαβυλώνος θα την εγκατέλειπαν και θα έφευγαν, με σκοπό να δημιουργήσουν νέες σχέσεις με την κατακτήτρια παγκόσμιο δύναμι]. Πας ο ευρεθείς [ο οποίος προσκολλάται στη Βαβυλώνα και υποστηρίζει την κυριαρχία της] θέλει διαπερασθή· και πάντες οι συνηθροισμένοι θέλουσι πέσει δια μαχαίρας [θα εσαρώνετο τελείως ο παράσιτος πληθυσμός της Βαβυλώνος]. Και τα τέκνα αυτών θέλουσι συντριφθή έμπροσθεν αυτών [έτσι η οικογενειακή γραμμή και το οικογενειακό όνομα θα έσβηνε]· αι οικίαι αυτών θέλουσι λεηλατηθή [ο πλούτος των θα πήγαινε στους κατακτητάς], και αι γυναίκες αυτών θέλουσι βιασθή [όχι από τους συζύγους των, αλλά από στρατιώτες, οι γυναίκες των θα γεννούσαν παιδιά που δεν θα έφερναν το οικογενειακό όνομα].»—Ησ. 13:14-16· Ψαλμ. 137:8, 9.

13. Εξηγήστε, από το Ησαΐας 13:17, 18: (α) Γιατί είχε λεχθή ότι οι Μήδοι δεν ήθελον συλλογισθή αργύριον και χρυσίον; (β) Πώς τα τόξα των Περσών θα συνέτριβαν τους νεανίσκους και πώς δεν ήθελον ελεήσει τον καρπόν της κοιλίας; (γ) (περιλαμβανομένης και της υποσημειώσεως) Μολονότι ο Ησαΐας ομιλεί μόνο για τους Μήδους ως κατακτητάς της Βαβυλώνος, πώς γνωρίζομε ότι πρέπει να εννοήσωμε ότι περιλαμβάνει και τους Πέρσας; (δ) (υποσημείωσις) Πώς όσα προφητικώς αναφέρει ο Ησαΐας για τα τόξα των Μήδων (13:18) αποδεικνύονται ιστορικώς ακριβή;

¹³ Ο Θεός ωνόμασε εκ των προτέρων αυτούς τους ιδίους, που θα χρησιμοποιούσε ως αρχηγούς για την ανατροπή της Βαβυλώνος: «Ιδού, θέλω επεγείρει τους Μήδουςb εναντίον αυτών, [αυτό θα περιελάμβανε τους Πέρσας (Βλέπε Ησαΐας 21:2-9.)], οίτινες δεν θέλουσι συλλογισθή αργύριον· και εις το χρυσίον, δεν θέλουσιν ηδυνθή εις αυτό [οι Μήδοι και οι Πέρσαι δεν πολεμούσαν για άργυρο και χρυσό, αλλά για κατάκτησι, για την ανατροπή της Βαβυλώνος ως της Τρίτης Παγκοσμίου Δυνάμεως· έτσι δεν μπορούσαν να εξαγορασθούν]· αλλά τα τόξαc αυτών θέλουσι συντρίψει τους νεανίσκους [τα Περσικά τόξα είχαν κατασκευασθή από μέταλλο και μπορούσαν να κάμουν τους νέους των κομμάτια]· και δεν θέλουσιν ελεήσει τον καρπόν της κοιλίας· ο οφθαλμός αυτών δεν θέλει φεισθή παιδία [είχαν διάθεσι να καταστρέψουν τον εχθρό, τον καρπό των Βαβυλωνιακών κοιλιών].»—Ησ. 13:17, 18.

14. (α) Ποιο επρόκειτο να είναι το αποτέλεσμα της διεγέρσεως από τον Ιεχωβά των τοξοτών Μήδων και Περσών, σύμφωνα με το Ησαΐας 13:19-22; (β) Πώς έβλεπαν τη Βαβυλώνα οι Άραβες ταξιδιώται και ποιμένες;

¹⁴ Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της διεγέρσεως από τον Ιεχωβά των τοξοτών Μήδων εναντίον των Βαβυλωνίων; Η απόφασις του Ιεχωβά δηλώνει: «Και η Βαβυλών, η δόξα των βασιλείων, το ένδοξον καύχημα των Χαλδαίων, θέλει είσθαι ως ότε κατέστρεψεν ο Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορρα [πλήρης ερήμωσις ως με πυρ και θείον (Γεν. 19:23-25)]· ουδέποτε θέλει κατοικηθή, ουδέ θέλει κατασκηνωθή έως γενεάς και γενεάς· ούτε Άραβες θέλουσι στήσει τας σκηνάς αυτών εκεί, ούτε ποιμένες θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί [θα την φοβούνται σαν ένα στοιχειωμένο τόπο]· αλλά θηρία θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί· και αι οικίαι αυτών θέλουσιν είσθαι πλήρεις ολολυζόντων ζώων· και στρουθοκάμηλοι θέλουσι κατοικεί εκεί, και σάτυροι θέλουσι χορεύει εκεί· και οι αίλουροι θέλουσι φωνάζει εν ταις ηρημωμέναις οικίαις αυτών, και θώες [όχι ο «Σίρρας», ο δράκων ο οποίος αντιπροσωπεύει τον Θεό της Βαβυλώνος Μαρδώκ, αλλά ένας κατά γράμμα όφις που θα κατοική τον έρημο τόπο] εν τοις παλατίοις της τρυφής· και ο καιρός αυτής πλησιάζει να έλθη, και αι ημέραι αυτής δεν θέλουσιν επιμακρυνθή.»—Ησ. 13:19-22.

15. Μήπως η ερήμωσις, ως μια μορφή της εκδικήσεως του Θεού πάνω στη Βαβυλώνα, θα ήρχετο τον καιρό που αυτή θα εκυριεύετο από τον Κύρο;

¹⁵ Αυτή η ερήμωσις θα ήταν μια από τις μορφές εκδικήσεως του Ιεχωβά Θεού επάνω στο κοσμοκρατορικό εκείνο κέντρο της ψευδούς θρησκείας, εχθρικό προς τον Θεό από την έναρξί του στις ημέρες του Νεβρώδ. Μολονότι θα παρήρχοντο αιώνες από την πτώσι της Βαβυλώνος στους Μήδους και Πέρσας το 539 π.Χ. έως την πλήρη ερήμωσί της, εν τούτοις αυτή θα ήρχετο αναποφεύκτως.

16. (α) Όταν οι παγκόσμιες αυτές κινήσεις ελάμβαναν χώρα, συμμετείχαν οι Ιουδαίοι στη Βαβυλώνα; Γιατί; (β) Ποια βεβαίωσι δίνουν στους Χριστιανούς τα αρχαία αυτά γεγονότα; (γ) Ποια κατάλληλη πορεία ενεργείας υπογραμμίζεται για τους Χριστιανούς εκεί;

¹⁶ Καθώς επλησίαζε ο καιρός του τέλους των εβδομήντα ετών της αιχμαλωσίας των Ιουδαίων, η πτώσις της Βαβυλώνος επλησίαζε ακόμη περισσότερο, έτσι ώστε οι Ιουδαίοι, οι οποίοι είχαν πίστι στον Ιεχωβά Θεό και οι οποίοι επιθυμούσαν να ιδούν την αποκατάστασι της αληθινής λατρείας του, δεν ανησυχούσαν ούτε προσπαθούσαν να προπορευθούν του Θεού με το να δημιουργήσουν μια επανάστασι και να προσπαθήσουν ν’ απελευθερωθούν από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία. Σήμερα υπάρχει μια Μεγαλύτερη Βαβυλώνd, της οποίας η πτώσις και η τρομακτική ερήμωσις πλησιάζει, αλλά εκείνοι, οι οποίοι διαβάζουν τον Λόγο του Θεού και έχουν ιδεί την εκπλήρωσι πολλών από τους σκοπούς του ακριβώς στον καιρό τους, γνωρίζουν ότι η Μεγαλύτερη Βαβυλών θα πέση, επίσης, ως την πλήρη ερήμωσί της στο λίαν προσεχές μέλλον, και ότι δεν αποτελεί καθήκον των να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε δύναμι των χειρών ή σαρκικά όπλα για να την πραγματοποιήσουν, αλλά ότι αυτή θα έλθη από τον Ιεχωβά και τις αόρατες ουράνιες δυνάμεις του, προς τιμήν του. Η Βαβυλών η Μεγάλη θα ερημωθή για πάντα, ακριβώς όπως η αρχαία Βαβυλών, η οποία δεν είναι τώρα τίποτε περισσότερο από έρημα ερείπια. Τότε η καθαρά λατρεία θα γεμίση τη γη και η διακυβέρνησις του Ιησού Χριστού, του Μεγαλυτέρου Κύρου, θα σημάνη πλήρη απελευθέρωσι για όλους όσοι αγάλλονται στη βασιλεία του. Περαιτέρω εξετάσεις των προφητειών του Ησαΐα και Ιερεμία επί της Βαβυλώνος θα δημοσιευθούν σε προσεχή τεύχη.—Αποκάλ. 18:21.

[Υποσημειώσεις]

[Χάρτης στη σελίδα 251]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Η ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΜΙΑ (647-607 Π. Χ.)

(ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ)

Βυζάντιον

ΕΛΛΑΣ

Αθήναι

ΙΩΝΙΑ

ΛΥΚΙΑ

ΚΙΛΙΚΙΑ

Ταρσός

ΚΙΤΤΙΜ

ΚΑΦΘΟΡ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Κυρήνη

ΛΙΒΥΗ

ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Μέμφις

Νείλος ποταμός

Θήβαι (Νω)

Ερυθρά Θάλασσα

ΛΥΔΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Σάρδεις

(ΚΑΣΠΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ)

ΜΗΔΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Αραράτ

(Λίμνη Βαν)

Γαυγάμηλα

Εκβάτανα (Αχμεθά)

ΑΡΑΒΙΑ

Θαιμά

Γάζα

Ιερουσαλήμ

Τύρος

Δαμασκός

Χαρκεμίς

Χαράν

Ευφράτης Ποταμός

Βαβυλών

Ερέχ

Ουρ

Αρχαία Ακτή

Τίγρις Ποταμός

(Περσικός Κόλπος)

Σούσα

ΕΛΑΜ

ΠΕΡΣΙΑ

[Εικόνα στη σελίδα 254]

Πέρσαι Τοξόται Υπό τον Βασιλέα Δαρείον