Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Από αυτά που λέγονται εις Ησαΐαν 14:22, μήπως πρέπει να εννοήσωμε ότι κάθε Βαβυλώνιος ατομικώς τελικά κατεστράφη;​—Ε. Κ., Η.Π.Α.

Το εδάφιον Ησαΐας 14:22 (ΜΝΚ) λέγει: «Διότι θέλω σηκωθή εναντίον αυτών, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· και θέλω εξαλείψει από της Βαβυλώνος το όνομα, και το υπόλοιπον, και υιόν, και έκγονον, λέγει ο Ιεχωβά.» Αυτό ασφαλώς εσήμαινε την εκμηδένισι της Βαβυλώνος. Αλλά δεν είναι ανάγκη να λάβωμε την άποψι ότι αυτό απαιτούσε την πραγματική προσωπική καταστροφή κάθε Βαβυλωνίου ατόμου.

Η Βαβυλωνιακή δυναστεία, που συμβολίζεται στη Γραφή από τον «βασιλέα της Βαβυλώνος,» δεν κυβερνά πια. (Ησ. 14:4) Απωλέσθη πριν από αιώνες. Και ως λαός οι Χαλδαίοι και οι Βαβυλώνιοι δεν υπάρχουν πια. Με κάποιο τρόπο, που είναι πιθανόν να περιλαμβάνη μικτούς γάμους και απώλεια γενεαλογικών αρχείων εξέλιπαν. Φυσικά, χωρίς αμφιβολία πολλοί Βαβυλώνιοι και Χαλδαίοι εφονεύθησαν όταν οι Μήδοι και οι Πέρσαι ανέτρεψαν την Βαβυλώνα το 539 π.Χ. Εν τούτοις, ύστερ’ από την περίοδο της Μηδο-Περσικής κυριαρχίας, οι Ελληνικές στρατιές υπό τον Μέγαν Αλέξανδρον κατέλαβαν την Βαβυλώνα, και ο έλεγχός των επάνω της εκράτησε έως το 328 π.Χ. Κατόπιν ήλθαν οι Σελευκίδαι, οι Πάρθοι, η Σασσανιδική Δυναστεία και οι Μουσουλμάνοι Άραβες, διαδοχικώς. Επομένως, η γη της αρχαίας Βαβυλωνίας υπέστη την επίδρασι ξένης κατοχής, και όσοι παρέμειναν εκεί είχαν υποταγή στην πιθανότητα αφομοιώσεώς των με άλλους λαούς. Οπωσδήποτε, κανείς άνθρωπος που ζη σήμερα δεν θα μπορούσε να πη με βεβαιότητα ότι είναι ένας καθαρός Βαβυλώνιος ή Χαλδαίος.

Σήμερα αυτή η ίδια Βαβυλών δεν είναι παρά ένας τόπος από ερείπια, που τον επισκέπτονται περιηγηταί, αλλά δίχως ιθαγενείς κατοίκους. Η μεγάλη πόλις, οι βασιλείς της και όλοι οι Χαλδαίοι και Βαβυλώνιοι, που κάποτε κατοικούσαν εκεί έχουν εξαφανισθή με την πάροδο του χρόνου. Ο Ιεχωβά πραγματικά έχει «εξαλείψει από της Βαβυλώνος το όνομα, και το υπόλοιπον, και υιόν, και έκγονον.» Ο λόγος του που έχει καταγραφή εις Ησαΐαν 14:22 έλαβε πραγματικά πλήρη εκπλήρωσι. Αυτή δεν είναι παρά μία μόνο από τις αποδείξεις ότι «ελάλησε το πνεύμα το άγιον (του Ιεχωβά) . . . δια Ησαΐου του προφήτου» και ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν ψεύδεται.​—Πράξ. 28:25· Εβρ. 6:18.

● Μπορεί το εδάφιο 2 Κορινθίους 5:16 να χρησιμοποιηθή για να υποστηριχθή ότι ο Ιησούς δεν θα επέστρεφε εν σαρκί;​—Κ. Ν., Αγγλία.

Το εδάφιο αυτό λέγει: «Ώστε ημείς από του νυν δεν γνωρίζομεν ουδένα κατά σάρκα· αν δε και εγνωρίσαμεν κατά σάρκα τον Χριστόν, αλλά τώρα πλέον δεν γνωρίζομεν.» Η πρωτίστη σημασία αυτών των λόγων μπορεί να εννοηθή καλύτερα αν πρώτα καθορίσωμε τι απεδείκνυε ο απόστολος Παύλος στα συμφραζόμενα.

Στο εδάφιο 2 Κορινθίους 5:14 ο απόστολος απέδειξε ότι ο Χριστός είχε πεθάνει ως μια απολυτρωτική θυσία για όλους. Η θυσία του δεν εκάλυψε απλώς τους Ιουδαίους ούτε ωφέλησε μόνο τους Εθνικούς. Όχι, αλλά όλοι εκείνοι οι οποίοι θα τον εδέχοντο και θ’ ασκούσαν πίστι θα μπορούσαν να ζήσουν χάρις σ’ αυτόν. (Γαλ. 3:8, 11) Εφόσον ο Ιησούς απέθανε για όλους, θα ήταν ακατάλληλο να βλέπουν οι Χριστιανοί άτομα με μια ανθρώπινη ή σαρκική βάσι, και να περιφρονούν μερικούς διότι ήσαν Εθνικοί ή είχαν χαμηλή θέσι στη ζωή, ή να θεωρούν υψηλά άλλους επειδή ήσαν Ιουδαίοι ή κατείχαν κάποια εξέχουσα θέσι. Αυτή η στάσις βασιζομένη σ’ εξωτερικά, σαρκικά φαινόμενα ήταν ένα πράγμα που ανήκε στο παρελθόν γι’ αυτούς που έγιναν Χριστιανοί.

Κατόπιν ο Παύλος στο εδάφιο 16 καταλήγει, ότι οι κεχρισμένοι Χριστιανοί δεν θα εγνώριζαν τώρα κανένα άνθρωπο κατά σάρκα. Το σπουδαίο ήταν η σπουδαία πνευματική σχέσις που μπορούσαν να έχουν με τους αδελφούς των. Ο Ιησούς έδειξε την ίδια άποψι στα εδάφια Ματθαίος 12:47-50. Ετόνισε την πνευματική σχέσι που είχε μ’ εκείνους οι οποίοι τον εδέχθησαν ως τον Μεσσία.

Τελικά, ο Παύλος ωμίλησε γι’ αυτούς που εγνώρισαν τον Ιησού κατά σάρκα. Δεν εννοούσε κατ’ ανάγκην ακριβώς άτομα που είχαν ιδεί προσωπικά τον Ιησού με τα φυσικά των μάτια, εφόσον μερικά, πολλά ή όλα τα μέλη της εκκλησίας της Κορίνθου, δεν είδαν ποτέ τον Ιησού ως άνθρωπο. Μάλλον, εννοούσε ότι ακόμη και αν άτομα, όπως οι Ιουδαίοι, οι οποίοι ήλπιζαν στον Μεσσία ν’ αποκαταστήση μια επίγεια βασιλεία, κάποτε έβλεπαν τον Χριστό μόνο με βάσι τη σάρκα του, οι Χριστιανοί, δεν μπορούσαν πια να το κάμουν αυτό. Όλ’ αυτά είχαν αλλάξει από το γεγονός ότι ο Χριστός όχι μόνο ‘απέθανε υπέρ αυτών’ αλλά επίσης ‘ανέστη.’​—2 Κορ. 5:14, 15.

Εφόσον αυτό είναι το κύριο σημείο, που τακτοποιεί ο συγγραφεύς στο εδάφιο 2 Κορ. 5:16, αυτό αποδεικνύει, επίσης, ότι ο Ιησούς δεν θα επανήρχετο εν σαρκί, διότι δεν μπορούμε να χωρίσωμε την αλλαγή τού ότι γνωρίζομε τον Χριστό και τους ακολούθους του, από την ανάστασι του Χριστού, από το ότι ‘ηγέρθη’ εκ νεκρών. Αν είχε αναστηθή ως σαρξ και αίμα, χωρίς να μπορή να μεταβή στον ουρανό και να καθήση στα δεξιά του Θεού, δεν θα ήταν ο Χριστός ο Μεσσίας. (1 Κορ. 15:50· Ψαλμ. 110:1· Πράξ. 2:32-36) Σ’ αυτή την περίπτωσι θα έπρεπε ακόμη να τον γνωρίζουν κατά σάρκα.

Αλλά, πώς ανεστήθη από τους νεκρούς; Ο απόστολος το εγνώριξε, διότι στην πρώτη του επιστολή στην ιδία εκκλησία της Κορίνθου τούς είπε ότι ο Ιησούς ανεστήθη πνεύμα ζωοποιούν. (1 Κορ. 15:45) Και σ’ αυτή τη δευτέρα επιστολή είπε ότι οι κεχρισμένοι Χριστιανοί, θα έπρεπε ν’ απαλλαγούν από τα σάρκινα σώματά των για να λάβουν αθανασία. (2 Κορ. 5:1-4) Επίσης, εκτιμούσε το ότι ο Ιησούς είχε δώσει το σάρκινο σώμα του ως αντίλυτρο και δεν μπορούσε να το πάρη οπίσω στην ανάστασι χωρίς να ακυρώση το αντίλυτρο. (Εβρ. 9:28· 10:10) Ναι, χωρίς αμφισβήτησι, ο απόστολος Παύλος θεωρούσε ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να ιδή τον Χριστό κατά σάρκα και πάλι. Έτσι, με μια διπλή έννοια ο Παύλος μπορούσε να δηλώση ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να γνωρίζη πια τον Ιησού κατά σάρκα και γι’ αυτόν τον λόγο το εδάφιο αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθή για να υποστηριχθή ότι η επάνοδος του Χριστού δεν θα ήταν ορατή και κατά σάρκα.

● Θα ήταν κατάλληλο να χρησιμοποιούνται οι εκφράσεις «άλλα πρόβατα» (Ιωάν. 10:16) και «όχλος πολύς» (Αποκάλ. 7:9) εναλλάξ πάντοτε;​—Γ. Σ.

Όχι αυτό δεν θα ήταν Γραφικώς κατάλληλο. Όλοι εκείνοι που αποτελούν τον ‘πολύν όχλον’ του εδαφίου Αποκάλυψις 7:9 είναι «άλλα πρόβατα,» αλλά όλα τα «άλλα πρόβατα» του εδαφίου Ιωάννης 10:16 δεν αποτελούν ένα μέρος του ‘πολλού όχλου.’ Αυτοί οι όροι δεν είναι τελείως συνώνυμοι.

Όλα τα άτομα, που έχουν την επιδοκιμασία του Θεού, μπορούν Γραφικώς να θεωρούνται ως πρόβατα. Και ο Ιησούς Χριστός είπε: «Την ψυχήν μου βάλλω υπέρ των προβάτων.» (Ιωάν. 10:15) Ενώ υπάρχει ένα «μικρόν ποίμνιον» 144.000 «προβάτων» με προοπτική αναστάσεως σε ουρανία ζωή, πολλοί άλλοι όμοιοι με πρόβατα έχουν την προοπτική για ζωή επάνω στη γη στην υποσχεμένη νέα τάξι του Θεού. (Λουκ. 12:32· Αποκάλ. 14:1-4· Ψαλμ. 37:11, 29) Όλα τα άτομα που έχουν επίγειες ελπίδες και δυνατότητες αναφέρονται ως τα «άλλα πρόβατα,» στο εδάφιο Ιωάννην 10:16 για να γίνεται διάκρισίς των από εκείνα τα «πρόβατα,» στα οποία χορηγείται ουρανία ζωή. Τα επίγεια «άλλα πρόβατα» θα περιλάβουν τους πιστούς ανθρώπους των αρχαίων χρόνων, όπως ο Αβραάμ, ο Δαβίδ και ο Δανιήλ. (Εβρ. 11:8-19, 32-35· Δαν. 12:13) Πολλοί άλλοι, που θ’ αναστηθούν στη διάρκεια της χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, θ’ αποδειχθούν ευπειθείς στον Θεό κι έτσι θα δείξουν ότι και αυτοί ομοίως είναι, «άλλα πρόβατα» του Καλού Ποιμένος. Αυτός ο όρος εφαρμόζεται, επίσης, και στον ‘πολύν όχλον’ ανθρώπων, που έχουν δίκαιες διαθέσεις και οι οποίοι, θα επιζήσουν μέσ’ από το καταστρεπτικό τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, και σε κάθε δίκαιον απόγονό τους στη διάρκεια της χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού.

Ώστε, η έκφρασις «άλλα πρόβατα» είναι ένας πλατύς όρος. Εν τούτοις, ο ‘πολύς όχλος’ αποτελεί μόνο ένα μέρος της τάξεως «των άλλων προβάτων.» Τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9, 14 μας λέγουν: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· . . . Ούτοι, είναι οι ερχόμενοι, εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου.» Ας σημειωθή το γεγονός ότι όσοι αποτελούν τον ‘πολύν όχλον,’ ο οποίος διακρίνεται από τις 144.000 του πνευματικού Ισραήλ, ‘έρχονται εκ της θλίψεως της μεγάλης,’ που χαρακτηρίζει τις ‘έσχατες ημέρες.’ (Ματθ. 24:20, 21) Ο ‘πολύς όχλος’ του εδαφίου Αποκάλυψις 7:9 δεν έκαμε την εμφάνισί του πριν από τον ‘έσχατο καιρό.’

Επόμενως, ο όρος «άλλα πρόβατα» εφαρμόζεται σε όλα τα άτομα που έχουν δίκαιες διαθέσεις ή διακρατούν επίγειες προσδοκίες και περιλαμβάνει τον «πολύν όχλον.» Ο «πολύς όχλος,» ωστόσο, αποτελείται μόνο από όμοια με πρόβατα άτομα που έχουν επίγειες ελπίδες και έχουν συνταυτισθή με την επίγεια οργάνωσι που χαρακτηρίζεται από τη ‘μεγάλη θλίψι,’ η οποία συνοδεύει τις έσχατες αυτές ημέρες.