ανόητα ότι αυτό σημαίνει πώς ο Σατανάς θα υλοποιηθή με σάρκα ως άνθρωπος πριν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος ή κατ’ αυτήν, και, ενώ θα είναι έτσι υλοποιημένος, θα φονευθή και θα κείται εκτεθειμένος σαν ανθρώπινο πτώμα. Έχετε, όμως, υπ’ οψι ότι το ονειδιστικό άσμα είναι μια παραβολή και ότι απευθύνεται πρώτα στον βασιλέα της Βαβυλώνος, χρησιμοποιώντας τον ως σύμβολο του Σατανά. Έπειτα θα δήτε ότι η εκπλήρωσις αυτής της προφητείας καθόλου δεν απαιτεί να είναι υλοποιημένος ο Σατανάς ή κάποιος από τους δαίμονάς του. Όταν ο Δαρείος ο Μήδος και ο σύμμαχος του Κύρος ο Πέρσης ανέτρεψαν τη Βαβυλώνα στο 539 π.Χ. και εφόνευσαν το βασιλέα της Βαλτάσαρ, τα λόγια του ονειδιστικού άσματος μπορούσαν κάλλιστα να είχαν ψαλή για τον Βαλτάσαρ ή το αξίωμα του βασιλέως της Βαβυλώνος που άλλοτε κατείχε.

16. (α) Πού φθάνει το πλήρες βάθος της πτώσεώς του; (β) Ποια εγκλήματα διαπράττει ακόμη; Ποιους αιχμαλώτους δεν απέλυσε;

¹⁶ Αλλά η έντονη διατύπωσις του ονειδιστικού άσματος σ’ αυτά τα εδάφια χρησιμοποιείται για να δείξη ότι η πτώσις του Σατανά από την υψηλή του θέσι στον ουρανό δεν θα είναι πλήρης ώσπου να φθάση στα βάθη της καταστάσεως που αντιστοιχεί με τον Σιεόλ, δηλαδή, της καταστάσεως του θανάτου, της ασθενούς, αβοήθητης αδυναμίας και αδρανείας. Αυτή αντιστοιχεί με την «άβυσσον» της Αποκαλύψεως 20:3. Ω, ποια αισχύνη θα επισωρευθή επάνω του σ’ αυτή την κατάστασι για την πορεία του σε όλη την ιστορία του παρελθόντος! Ο Ιησούς είπε ότι ο Σατανάς «ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος», διότι ωδήγησε τον άνθρωπο να απειθήση στον Θεό—πράγμα που επέφερε θάνατο—και παρεκίνησε τον Κάιν να φονεύση τον Άβελ, (Ιωάννης 8:44) Πρέπει όμως τάχα να κυττάξωμε πίσω στην ιστορία της αρχαίας Βαβυλώνος; Κυττάξτε τις ουαί που ο Σατανάς ή Διάβολος επέφερε στη γη και στη θάλασσα αφότου εξώσθηκε από τον ουρανό! Από αυτό γνωρίζομε και αισθανόμεθα πώς αυτός έκαμε την επίγεια κοινωνία να τρέμη, πώς έσεισε βασίλεια, πώς κατέστησε εκτεταμένα μέρη της οικουμένης σαν μια έρημο, πώς ανέτρεψε τις πόλεις της με πλείστα διαβολικά μέσα περιλαμβανομένου και του ατομικού πολέμου. Ο βασιλεύς της αρχαίας Βαβυλώνος δεν απέλυε τους Ισραηλίτες αιχμαλώτους του, για να επιστρέψουν στις εστίες των· ο Βασιλεύς Κύρος ο κατακτητής ήταν εκείνος που τους άφησε να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ. Όχι ο Σατανάς, ο βασιλεύς της Μεγαλυτέρας Βαβυλώνος, αλλά ο Χριστός Ιησούς ο Μεγαλύτερος Κύρος είναι εκείνος που άφησε ελεύθερο το πιστό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών το 1919, αλλά μόνο αφού κατέρριψε το Σατανά και τη Βαβυλωνιακή του οργάνωσι από τον ουρανό.

17. Ποια μεταχείρισις θα γίνη στο δίχως ζωή λείψανό του;

¹⁷ Ούτε έντιμη κηδεία, ούτε αναμνηστικές τελετές, ούτε αξιοπρεπής τάφος, δεν περιμένουν αυτόν τον βασιλέα της Μεγαλυτέρας Βαβυλώνος αφού ο Βασιλεύς του Ιεχωβά εκτελέση τον βδελυκτόν αυτόν στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Πολλοί βασιλείς των εθνών του κόσμου του Σατανά μπορεί να αναπαύωνται σε κοσμική δόξα μέσα στους οίκους της ταφής των, αλλά ο Σατανάς δεν θα ενωθή μαζί τους σε μια ένδοξη κατάστασι θανάτου. Θα παρουσιάζη τόσο αηδιαστικό θέαμα, ώστε θα μοιάζη όχι σαν άνθρωπος που τον θέτουν στον λάκκο του τάφου, επάνω στον οποίον επισωρεύουν πέτρες, αλλά σαν ένα ανεπιθύμητο παιδί που γεννήθηκε άκαιρα. Θα πεταχθή άταφος, σαν στολή νεκρών στρατιωτών κηλιδωμένη με αίμα, σαν πτώμα κάτω από ένα σωρό νεκρών σωμάτων θανατωμένων με σπαθί, σαν ένα αξιοκαταφρόνητο πτώμα που ποδοπατείται στο χώμα. Το Σπέρμα της «γυναικός» του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, θα συντρίψη την κεφαλή του μισητού αυτού Όφεως. Ο Σατανάς δεν θα μνημονεύεται πια με κάποια τιμή, αλλά όλοι όσοι θα πληροφορούνται το επαίσχυντο τέλος του, θα σχολιάζουν τη μεγάλη πτώσι του και θα μιλούν με μομφή γι’ αυτόν καθώς προλέγει το ονειδιστικό άσμα.

18. Ποια, όπως δείχνει το ονειδιστικό άσμα, θα είναι η τύχη του σπέρματος του Όφεως;

¹⁸ Στον κήπο της Εδέμ ο Θεός διεκήρυξε ότι θα έθετε έχθρα μεταξύ της «γυναικός» του και του Όφεως και μεταξύ του Σπέρματός της και του σπέρματος του Όφεως. (Γένεσις 3:15) Δεν θα είναι δε καλύτερο από το τέλος του Όφεως το τέλος του σπέρματός του, των τέκνων που παρήγαγε ο βασιλεύς της Μεγαλυτέρας Βαβυλώνος. Το θεόπνευστο ονειδιστικό άσμα, αναφερόμενο σ’ αυτό το σπέρμα και τη ‘χρυσή πόλι’ της οργανώσεως του Σατανά, τελειώνει με τα εξής λόγια: «Ετοιμάσατε σφαγήν εις τα τέκνα αυτού δια την ανομίαν των πατέρων αυτών, δια να μη σηκωθώσι και κληρονομήσωσι την γην, και γεμίσωσι το πρόσωπον της οικουμένης από πόλεων.» (Ησαΐας 14:21) Αυτή η ‘χρυσή πόλις’ και οι εξαρτώμενες από αυτήν οργανώσεις δεν θα αποκατασταθούν ποτέ επάνω στη γη. Οι έκγονοι του Σατανά που τις διετήρησαν και τις έθεσαν σε λειτουργία, θα σφαγούν όλοι και θα είναι ανίκανοι να προάγουν τις παραδόσεις και τους τυπικισμούς του πατέρα των Σατανά και των προκατόχων των στην υπηρεσία του. Ποτέ δεν θα μνημονευθούν με κάποια τιμή στον δίκαιο νέο κόσμο!

19. Πώς ο Ιεχωβά θα εξαλείψη από τη Βαβυλώνα όνομα, υπόλοιπον, έκγονον;

¹⁹ Η εκπλήρωσις του ονειδιστικού άσματος είναι βεβαία. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να το ψάλλουν τώρα με πλήρη πεποίθησι. Ο Παντοδύναμος Θεός, ο οποίος ενέπνευσε το άσμα, εγγυάται την εκπλήρωσί του εναντίον της Μεγαλυτέρας Βαβυλώνος και του βασιλέως της και όλου του σπέρματος του, έως την ελάχιστη λεπτομέρεια. «Διότι θέλω σηκωθή εναντίον αυτών, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· και θέλω εξαλείψει από της Βαβυλώνος το όνομα, και το υπόλοιπον, και υιόν, και έκγονον, λέγει ο Ιεχωβά. Και θέλω καταστήσει αυτήν κληρονομίαν εχίνων, και λίμνας υδάτων· και θέλω σαρώσει αυτήν με το σάρωτρον της απωλείας, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» (Ησαΐας 14:21-23, Α.Σ.Μ.) Με το σάρωθρο της καταστροφής του Αρμαγεδδώνος ο Ιεχωβά Θεός θα σαρώση το σύμπαν και θα το αποκαθάρη από τη Μεγαλύτερη Βαβυλώνα, την οργάνωσι του Διαβόλου αόρατη και ορατή. Τι σφαγή θα είναι αυτή! Στο νέο κόσμο δεν θα υπάρχη τίποτε που να φέρη Βαβυλωνιακά ονόματα. Ούτε ένα υπόλοιπο από το πονηρό της σπέρμα δεν θα επιζήση από τον Αρμαγεδδώνα σ’ αυτόν το νέο κόσμο. Κανείς δεν θα παράγη το γένος της, ούτε θα γεννηθή κανείς από αυτό το γένος. Ολοσχερής εξάλειψις την περιμένει, και η τελική της τύχη θα είναι αιώνια ερήμωσις. Τότε το ονειδιστικό άσμα θα αντηχήση σε μια μεγαλειώδη κατακλείδα όταν θα εκπληρωθή τελείως για την ένδοξη διεκδίκησι του Ιεχωβά Θεού και για την αιώνια ευλογία των καλής θελήσεως ανθρώπων μέσω της βασιλείας Του υπό τον Χριστόν Ιησούν.

Σοφή Χρήσις του Χρόνου

Ο ΙΕΧΩΒΑ μπορεί να σταματήση εντελώς το πέρασμα του χρόνου, όπως έκαμε στην εποχή του Ιησού του Ναυή, οπότε ο ήλιος στάθηκε ακίνητος. Μπορεί να τον στρέψη πίσω, όπως στον καιρό του Εζεκία όταν έκαμε τη σκιά του ηλιακού ωρολογίου να οπισθοδρομήση. Εμείς όμως δεν μπορούμε να αναχαιτίσωμε το χρόνο στη διάρκεια της ζωής μας. Δεν μπορούμε να στρέψωμε τον χρόνο πίσω για να τον ξαναζήσωμε αν τον έχομε σπαταλήσει. Δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία για τους Χριστιανούς στη χρήσι του αφιερωμένου χρόνου. Ούτε μπορούν οι Χριστιανοί να επεκτείνουν τη διακονία τους επεκτείνοντας το χρόνο τους. Ο Ιησούς είπε, «Τις από σας μεριμνών δύναται να προσθέση μίαν πήχην εις το ανάστημα αυτού;» (Ματθαίος 6:27) Μη λέτε λοιπόν, «Θα ασχοληθώ τον προσεχή μήνα ή το προσεχές έτος.» Δεν υπάρχει εγγύησις ότι θα είσθε τότε εδώ. Μην παίζετε με τον καιρό που μπορεί να μην έχετε. Και αν ακόμη τον έχετε, μην παίζετε με καιρό ο οποίος δεν είναι δικός σας, αλλά που τον έχετε αφιερώσει στον Θεό. Δαπανήστε τώρα όλο τον αφιερωμένο χρόνο, χωρίς να κατακρατήτε υπερβολικό ποσοστό για τις ευχαριστήσεις σας.

Γιατί μερικοί που αφιέρωσαν τον καιρό τους στον Θεό, αστοχούν να τον χρησιμοποιήσουν στη διακήρυξι του ευαγγελίου; Είναι πολύ νέοι; Ο Σαμουήλ άρχισε να υπηρετή τον Ιεχωβά Θεό στη σκηνή του μαρτυρίου ολοχρόνια αφότου απογαλακτίσθηκε. Είναι πολύ γέροι; Ο απόστολος Ιωάννης πρέπει να ήταν κοντά στα 100 χρόνια της ηλικίας του όταν αποτελείωνε το μέρος του στη συγγραφή της Βίβλου κατά το 99 μ.Χ. Είναι πολύ άρρωστοι; Ο πιστός Ιώβ, ο άνθρωπος αυτός της ακεραιότητος, υπηρετούσε τον Θεό σ’ όλο το διάστημα που υπέφερε από την αποκρουστική αρρώστεια της μαύρης λέπρας. Είναι κανένας αφιερωμένος Χριστιανός σήμερα νεώτερος από το βρέφος Σαμουήλ όταν αυτό άρχισε να υπηρετή στη σκηνή; Η μήπως έχει πάνω από 100 ετών ηλικία; Ή υποφέρει από κάτι χειρότερο από τη μαύρη λέπρα;

Άλλοι μπορεί ν’ αντιτείνουν ότι δεν μπορούν να μιλήσουν αρκετά καλά. Αυτό είχε σκεφθή κάποτε ο Μωυσής για τον εαυτό του· αλλά το πόσο έσφαλλε αποδεικνύεται από μερικές ομιλίες που αναφέρεται ότι έκαμε στους Ισραηλίτες στη διάρκεια της παραμονής στην έρημο. Ίσως μερικοί να νοιώθουν μια δειλία κι έναν τρόμο προκειμένου να δώσουν δημοσία μια μαρτυρία. Ο προφήτης Ιερεμίας είχε τέτοια αισθήματα φόβου, αλλά εδιδάχθηκε από τον Ιεχωβά να μη φοβηθή τα πρόσωπα των εναντιουμένων και διαβεβαιώθηκε ότι ο Ιεχωβά Θεός θα έθετε τους λόγους στο στόμα του. (Ιερεμίας 1:4-9, 17) Η αφήγησις της υπηρεσιακής του δράσεως πιστοποιεί εύγλωττα ότι ο Ιεχωβά Θεός εξεπλήρωσε την υπόσχεσι εκείνη προς τον προφήτη. Φοβάται κανένας αφιερωμένος Χριστιανός ότι δεν θα μπορέση ν’ απαντήση στα ερωτήματα που θα του τεθούν; Συστηματική μελέτη θα τον καταστήση ικανόν να εφαρμόση τους λόγους του Ψαλμού 119:98, 100 στον εαυτό του: «Δια των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των έχθρων μου· . . . Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.»

Στην εποχή του Ιησού μερικοί ήταν πολύ απασχολημένοι και δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά Θεό και ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη του Χριστού. Σαν μερικούς από τους αντιρρησίας εκείνους, μήπως κάποιοι Χριστιανοί σήμερα έχουν ένα νέο αγρόκτημα, ή έχουν νέα βώδια, ή νέα σύζυγο, και λόγω του χρόνου που δαπανάται σ’ αυτά λέγουν πώς δεν έχουν καιρό για το Νέο Κόσμο; Η Αγία Γραφή χαρακτηρίζει τις αντιρρήσεις αυτές ως προφάσεις. Αν βρίσκεται χρόνος για πράγματα όπως η ανάγνωσις εφημερίδων, το ψώνισμα για την υλική τροφή, οι επισκέψεις, η ακρόασις ραδιοφώνου, η παρακολούθησις τηλεοράσεως, και διάφορα άλλα, πρέπει βέβαια να υπάρχη και χρόνος για να χρησιμοποιηθή στην υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού. Οι Χριστιανοί πρέπει να παρατήσουν τις δικαιολογίες. Διότι το να προβάλλουν σε κάθε περίπτωσι τις δικαιολογίες αυτές και να βρίσκωνται σε διάστασι με τη συνείδησί τους, τους κουράζει περισσότερο από το έργον της διακηρύξεως του ευαγγελίου.

Μία λύσις είναι το να προκαθορίσωμε την διάθεσι του αφιερωμένου χρόνου. Ο Ιεχωβά Θεός προκαθορίζει