Θάνατος μιας Δυναστείας

 1. Ποια πάρα πολύ αυτο-εξυψωτική φιλοδοξία και ποια σε μέγιστο βαθμό χαμηλή πτώσι περιγράφουν τα εδάφια Ησαΐας 14:12-15;

«ΠΩΣ έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της αυγής! . . . Συ δε έλεγες εν τη καρδία σου, “Θέλω αναβή εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού· . . . θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου. ” Εις τον άδην όμως θέλεις καταβή, εις τα βάθη του λάκκου.»—Ησ. 14:12-15.

 2. Ποιοι είναι οι σπουδαίοι εκείνοι που συμμετέχουν στη δραματική ενέργεια των εδαφίων Ησαΐας 14:12-15;

² Ποιος είναι εκείνος, ο οποίος είχε μια τέτοια αυτο-εξυψωτική φιλοδοξία και ποιος θα κατέβαινε σε μια τόσο χαμηλή, ταπεινωτική κατάστασι; Και γιατί θα θέλαμε εμείς σήμερα να μάθωμε τι σημαίνει αυτή η δραματική δήλωσις στις Γραφές; Ναι, λόγω της σπουδαιότητος εκείνων, οι οποίοι συμμετέχουν σ’ αυτή τη δραματική ενέργεια, διότι (1) ο ‘Εωσφόρος, υιός της αυγής’, αντιπροσωπεύει τη δυναστεία των βασιλέων της Βαβυλώνος, η οποία είχε ιδρυθή από τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ και έληξε με τον Βαλτάσαρ· (2) τα ‘άστρα του Θεού’ είναι οι βασιλείς του Ιούδα της Δαβιδικής γραμμής, οι οποίοι εκάθηντο κατά ένα αντιπροσωπευτικό τρόπο επί του «θρόνου του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ· (3) ο Ύψιστος και ο Ομιλητής των λόγων αυτών προς τον ‘Εωσφόρο’ είναι ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος.

ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ Ή ΔΑΒΙΔΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ—ΠΟΙΑ;

 3. Γιατί υπάρχει μια πολύ μεγαλυτέρας εκτάσεως επίδρασις στα όσα περιγράφονται στα εδάφια Ησαΐας 14:12-15 από όσα συνέβησαν τον έκτο και έβδομο αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία;

³ Εκτός από την παγκόσμιο επίδρασι της ενεργείας αυτής στην εποχή της, αναγνωρίζομε την απείρως μεγαλυτέρας εκτάσεως επίδρασι επί της παγκοσμίου σκηνής των ημερών μας, όταν σκεφθούμε το γεγονός ότι οι βασιλείς της γραμμής του Δαβίδ ήσαν εκείνοι, οι οποίοι ευρίσκοντο στη διαθήκη του Ιεχωβά με τον Δαβίδ για τη βασιλεία επί του λαού Του και οι οποίοι επρόκειτο να παραγάγουν τον Μεσσία. Η διαθήκη για τη βασιλεία και οι απόγονοι της γραμμής αυτών των βασιλέων πρέπει να συνεχίσουν και όχι ν’ αποκοπούν μέχρι της ελεύσεως του Μεσσία, του οποίου ο θρόνος επρόκειτο να εξυψωθή πλησίον του θρόνου του Ιεχωβά. Θα υπερίσχυε η δυναστεία της Βαβυλώνος, με τον Σατανά ως θεό, ή η δυναστεία του Δαβίδ; Ποια επρόκειτο να επιζήση;

 4. Ποιο σύγχρονο παράλληλο βλέπομε για τη δράσι του ‘Εωσφόρου’ και στη χαρά που φέρνει η πτώσις του;

⁴ Υπάρχει, επίσης, ένα σύγχρονο παράλληλο, που μεγαλύνει τη σπουδαιότητα αυτής της προφητείας. Αυτός ο ‘Εωσφόρος’ αναφέρεται επίσης ως ο «καταπατών τα έθνη» (Ησ. 14:12), ως ο «ερημόνων την οικουμένην» (14:17), και ως εκείνος, του οποίου η πτώσις κάνει ώστε «πάσα η γη αναπαύεται, ησυχάζει» και κάνει ώστε οι λαοί «εκφωνούσιν άσματα αγαλλιάσεως.» (14:7) Εξετάστε το αρχείον της συγχρόνου Βαβυλώνος της Μεγάλης, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας κάτω από τον αόρατο άρχοντά της, Σατανά τον Διάβολο. Οι ηγέται της Βαβυλώνος της Μεγάλης παρουσίασαν τον Θεό ως μία τρικέφαλη τριαδική τερατολογία, ως ένα δαίμονα αιωνίων βασάνων, και ωδήγησαν τους λαούς της γης να λατρεύσουν άλλους ψευδείς θεούς. Εξύψωσαν τον εαυτό τους με πολύ ηχηρούς τίτλους. Έθεσαν την εμπιστοσύνη τους στον υλισμό και τη στρατιωτική δύναμι και όχι στον Θεό ή τον Λόγο του, τη Βίβλο. Με Κογκορδάτα με τους δικτάτορας, με πολέμους που διεξήγοντο εν ονόματι της θρησκείας, κυρίως της «Χριστιανικής» θρησκείας, κατέστησαν ανάπηρα τα έθνη, κατέστρεψαν την παραγωγικότητα της γης, εσφαγίασαν το άνθος της ανδρικής νεολαίας των εθνών και επέφεραν μια μεγάλη αθλιότητα και θλίψι. Αυτό που συνέβη στη Βαβυλώνα και τη δυναστεία των βασιλέων της είναι ένας τύπος της εκμηδενίσεως της Βαβυλώνος της Μεγάλης που είναι βέβαιο ότι θα εκπληρωθή, προς ανακούφισιν και χαρά των ανθρώπων όλων των εθνών.

 5. (α) Πώς ο «βασιλεύς της Βαβυλώνος» έφθασε στο σημείο να καλλιεργή τέτοιους φιλόδοξους οραματισμούς; (β) Πώς ενήργησε απέναντι των άλλων εθνών;

⁵ Πώς προήλθε αυτή η κατάστασις, ώστε η Βαβυλωνιακή δυναστεία των βασιλέων να καλλιεργή τέτοιους φιλοδόξους οραματισμούς; Λοιπόν, ο «βασιλεύς της Βαβυλώνος» είχε σημειώσει πρωτοφανή επιτυχία κατανικώντας τα έθνη. Αυτό τον προέβαλε σαν ένα μετέωρο στη θέσι της Τρίτης Παγκοσμίου Δυνάμεως. Όπως μας λέγει ο Ησαΐας, επάταξε «εν θυμώ τον λαόν με ακατάπαυστον κτύπημα» και υπέταξε έθνη «εν οργή . . . και ουδείς ο κωλύων» διότι δεν ηθέλησαν να υποταχθούν οικειοθελώς στην παγκόσμιο κυριαρχία της Βαβυλώνος. Καμμιά επίγειος δύναμις δεν ήταν σε θέσι να τον παρεμποδίση. Ήταν σαν ένας ξυλοκόπος για τα έθνη, που έκοπτε τους βασιλείς των ακριβώς σαν δένδρα. Ακρωτηρίασε τα έθνη και τα έθεσε κάτω από την απεχθή δουλεία της Βαβυλώνος. Εκίνησε τη γη, κάνοντας τα βασίλεια να ταλαντευθούν και μετατρέποντας την παραγωγική γη σε έρημο, όπως, παραδείγματος χάριν, όταν τελικά κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και μετέφερε το λαό του Ιούδα στη Βαβυλώνα, εγκαταλείποντας τη γη έρημη από άνθρωπο και κατοικίδιο ζώο. Δεν είχε καμμιά πρόθεσι ν’ αφήση τους αιχμαλώτους του να επιστρέψουν ποτέ στον τόπο τους.—Ησ. 14:6, 12, 16, 17.

 6. (α) Γιατί ο «βασιλεύς της Βαβυλώνος» δεν ήταν ικανοποιημένος με τις προηγούμενες επιτυχίες του, οι οποίες τον είχαν φέρει στη θέσι της Τρίτης Παγκοσμίου Δυνάμεως; (β) Πώς ήθελε «αναβή εις τον ουρανόν» και στήσει τον θρόνον του «υπεράνω των άστρων του Θεού»; (γ) Πώς ήθελε «καθίσει επί το όρος της συνάξεως»;

⁶ Οι προηγούμενες επιτυχίες του ‘βασιλέως της Βαβυλώνος’ δεν τον ικανοποιούσαν. Δεν μπορούσε να βρη ανάπαυσι μέχρις ότου ανατρέψη τους βασιλείς του Ιούδα, εφόσον αυτοί εκάθηντο επί του «θρόνου του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ ως οι επίγειοι εκπρόσωποι της θεοκρατικής εξουσίας του Θεού. Όσο εξακολουθούσε να υφίσταται ο θρόνος στην Ιερουσαλήμ, ο βασιλεύς της Βαβυλώνος δεν μπορούσε να εξυψώση πλήρως τον θεό του Μαρδώκ. Αλλά, αν μπορούσε να εκθρονίση αυτούς τους βασιλείς του Ιούδα, να τους θέση κάτω από τα πόδια του, τότε πράγματι θα μπορούσε να εξυψωθή μέχρι του ουρανού, υπεράνω των άστρων, διότι στη Βιβλική προφητεία οι βασιλείς της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ παρωμοιάζοντο με αστέρες. Επειδή εκπροσωπούσαν τον Ιεχωβά, είχαν μια λαμπρότητα, μια βασιλική δόξα. (Αριθμ. 24:17) Ο τεσσαρακοστός όγδοος ψαλμός ομιλεί για το ναό, ο οποίος ήταν στην πόλι Σιών, σε μια εξυψωμένη θέσι κοντά στα ανάκτορα των Ιουδαίων βασιλέων. Σ’ εκείνο τον τόπο διέταξε ο Ιεχωβά να πηγαίνη όλος ο λαός Ισραήλ τρεις φορές το έτος. Έτσι κατέστη το «όρος της συνάξεως». Ο ψαλμωδός λέγει: «Μέγας είναι ο Ιεχωβά και αινετός σφόδρα εν τη πόλει του Θεού ημών, τω όρει της αγιότητος αυτού. Ωραίον την θέσιν, χαρά πάσης της γης, είναι το όρος Σιών, προς τα πλάγια του βορρά· η πόλις του Βασιλέως του μεγάλου [του Ιεχωβά].» (48:1, 2, ΜΝΚ) Αν ο βασιλεύς της Βαβυλώνος μπορούσε μόνο να εκτοπίση αυτούς τους «αστέρες», τότε θα κατείχε στους δικούς του οφθαλμούς και τους οφθαλμούς των Βαβυλωνίων μια θέσι «επί το όρος της συνάξεως, προς τα μέρη του βορρά», που παρεβάλλετο με τη θέσι του Ιεχωβά, ο οποίος είχε εγκαταστήσει αυτούς τους βασιλείς στη Σιών.

 7. Πότε ενόμισε ο «βασιλεύς της Βαβυλώνος» ότι είχε εκπληρώσει τη φιλοδοξία του;

⁷ Για τον αρχαίο ειδωλολατρικό κόσμο, ο βασιλεύς της Βαβυλώνος θα έκανε τον εαυτό του να ομοιάζη με τον Ύψιστο. Πραγματικά, οι Βαβυλώνιοι αστρολόγοι θα μπορούσαν να βλέπουν, να το πούμε έτσι, ένα νέο αστέρα να λάμπη στους ουρανούς με μια λαμπρότητα που θα υπερέβαινε εκείνη των άλλων αστέρων. Θα μπορούσε να επισκιάση τα ‘άστρα του Θεού’. Όταν καθήρεσε από τον θρόνο τον Σεδεκία, και κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ με το ναό του Ιεχωβά, αισθάνθηκε ότι είχε φθάσει σ’ αυτόν τον ουράνιο κολοφώνα της δόξης.—2 Βασ. 25:1-7.

Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ Ο «ΕΩΣΦΟΡΟΣ»

 8. (α) Ποια είναι η σημασία της Εβραϊκής λέξεως Χεϊλέλ; (β) Γιατί η Αγγλική Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασις και η Ρωμαιοκαθολική Μετάφρασις Ντουαί χρησιμοποιούν τη λέξι Εωσφόρος; (γ) Εωσφόρος είναι το όνομα του Σατανά ή του βασιλέως της Βαβυλώνος; (δ) Πώς μόνον ο όρος χεϊλέλ ή εωσφόρος εφαρμόζεται στον Σατανά τον Διάβολο;

⁸ Σ’ αυτό το σημείο θα είναι καλό να συζητήσωμε τη σημασία της Εβραϊκής λέξεως χεϊλέλ, η οποία μεταφράζεται «απαστράπτων». Σημαίνει, επίσης, «λαμπρότης» και, σύμφωνα με μερικά Εβραιο-Αγγλικά λεξικά, ολόκληρη η έκφρασις ‘απαστράπτων, υιός της αυγής (εωσφόρος)’ σημαίνει «άστρον της πρωίας», το οποίο ήταν το λαμπρότερο άστρο στους ουρανούς. Η Αγγλική Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασις χρησιμοποιεί το όνομα Εωσφόρος, όπως και η Ρωμαιοκαθολική Μετάφρασις της Βίβλου Ντουαί και η Νεοελληνική Μετάφρασις. Όλες οι ανωτέρω ακολούθησαν τη Λατινική μετάφρασι Βουλγάτα, η οποία χρησιμοποιεί τη λέξι Εωσφόρος, δηλαδή «Φορεύς Φωτός». Εωσφόρος, όμως, δεν είναι το όνομα του βασιλέως της Βαβυλώνος. Εωσφόρος, ως ένα όνομα, είχε εφαρμόσθη στον Σατανά τον Διάβολο από τους μη θεοπνεύστους θρησκευτικούς συγγραφείς της Κοινής μας Χρονολογίας. Σημειώστε ότι η Λατινική Βουλγάτα χρησιμοποιεί τη λέξι Εωσφόρος πάλι, στη 2 Πέτρου 1:19, και την εφαρμόζει εκεί, όχι στον Σατανά τον Διάβολο, αλλά στον ‘φωσφόρον’ [τον πρωινόν αστέρα], ο οποίος επρόκειτο ν’ ανατείλη στις Χριστιανικές καρδιές. Έτσι, ο όρος χεϊλέλ, ή εωσφόρος, εφαρμόζεται στον Σατανά τον Διάβολο μόνον επειδή ο επίγειος βασιλεύς της Βαβυλώνος συμβολίζει το πονηρό εκείνο πνεύμα ή τον αντανακλά. Βεβαίως, Σατανάς ο Διάβολος ήταν ο πραγματικός θεός και αόρατος βασιλεύς της Βαβυλώνος, καθώς, επίσης, είναι και ο άρχων επάνω στη σύγχρονη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.

 9. Δείξτε γιατί η πρώτη εφαρμογή των εδαφίων Ησαΐας 14:12-14 είναι για τον ανθρώπινο βασιλέα της Βαβυλώνος, και όχι για τον Διάβολο.

⁹ Η πρώτη εφαρμογή των εδαφίων Ησαΐας 14:12-14, λοιπόν, είναι για τον ανθρώπινο βασιλέα της Βαβυλώνος. Γι’ αυτό και μερικές εκφράσεις, όπως Σιεόλ, χρησιμοποιούνται εκεί. Ο Σατανάς ο Διάβολος δεν ήταν ποτέ στον Σιεόλ, άδη, τον τάφο, και ποτέ δεν θα υπάγη εκεί, διότι αυτός είναι πνεύμα στους αοράτους ουρανούς, ενώ ο Σιεόλ, άδης, ο τάφος είναι στη γη. Είναι ο τόπος όπου τοποθετούνται όλοι οι ορατοί, υλικοί, ανθρώπινοι νεκροί. Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός, όταν πέθανε, ήταν στον Σιεόλ, άδη ή τον τάφο για τμήματα τριών ημερών, όπως ο ίδιος ο απόστολος Πέτρος είπε.—Πράξ. 2:27-32· Ψαλμ. 16:10.

ΕΝΑ ΝΕΚΡΟ ΠΤΩΜΑ ΔΙΧΩΣ ΤΑΦΗ Ή ΔΙΑΔΟΧΟΥΣ

10. (α) Τι αποδεικνύεται με τη δήλωσι ότι ο «βασιλεύς της Βαβυλώνος» θα κατέβαινε στον Σιεόλ; (β) Μήπως το γεγονός ότι ο «βασιλεύς της Βαβυλώνος» δεν έχει ταφή αποδεικνύει ότι οι Βαβυλώνιοι βασιλείς ατομικώς δεν θα εθάπτοντο, ή τι άλλο; (γ) Πώς θα ήταν ως ένας «κλάδος βδελυκτός» και ένα πτώμα ποδοπατημένο στο πεδίον της μάχης; (δ) Πώς ο Σιεόλ εκινήθη υποκάτω και οι βασιλείς ηγέρθησαν κατά την κάθοδο του «βασιλέως της Βαβυλώνος» εκεί; (ε) Τι διηγούνται παρατηρηταί κατά την πτώσι του, και τι εντέλλονται οι Ισραηλίται να κάμουν;

¹⁰ Συνεπώς, είναι ο αυτο-εξυψωμένος ανθρώπινος «βασιλεύς της Βαβυλώνος» για τον οποίο το εδάφιο Ησαΐας 14:15 λέγει: «Εις τον άδην [Σιεόλ, ΜΝΚ] όμως θέλεις καταβή, εις τα βάθη του λάκκου.» Η έκφρασις αυτή αποδεικνύει το μέγεθος της πτώσεως του «βασιλέως της Βαβυλώνος» από μια υψηλή ως τον ουρανό δόξα και δύναμι. Ήταν τόσο χαμηλά όσο θα μπορούσε να πέση κάθε άνθρωπος. Η προφητεία, όμως, δείχνει ότι δεν αναπαύεται στον Σιεόλ, τον κοινό τάφο του νεκρού ανθρωπίνου γένους. Η έκφρασις «βασιλεύς της Βαβυλώνος» δεν σημαίνει τους βασιλείς της Βαβυλώνος ατομικώς, αλλά τη δυναστεία των βασιλέων της Βαβυλώνος, διότι πλείστοι, αν όχι όλοι, από τους βασιλείς της Βαβυλώνος είχαν ταφή με τιμές στον Σιεόλ. Αλλά η αυτοκρατορική δυναστεία των βασιλέων της Βαβυλώνος, που είχε καταστρέψει τον ναό του Ιεχωβά, είχε πέσει σε δυσμένεια. Στη δυναστεία αυτή δεν είχε δοθή μια θέσις μαζί με άλλους βασιλείς των εθνών κάτω στον Σιεόλ, αλλά είχε απορριφθή, δίχως ένα σεβαστό τόπο ταφής γι’ αυτήν. Ήταν ως ένας «κλάδος βδελυκτός», ο οποίος, επειδή δεν ήταν επιθυμητός επάνω στο δένδρο, εκόπη και απερρίφθη. Ήταν ως ένα πτώμα επάνω στο οποίον έχουν σωριασθή τα σώματα άλλων στρατιωτών νεκρών από τα χτυπήματα ξίφους, σαν ποδοπατημένα πτώματα. Εκτεθειμένο έτσι κατά γης, θα μπορούσε να φαγωθή από σαρκοβόρα ζώα—ένα επαίσχυντο τέλος με καμμία τιμητική ανάμνησι, δίχως μνημείο ενταφιασμού, μ’ ένα όνομα συνδεδεμένο με καταισχύνη και που σβήνει. Οι όμοιοι με ερίφια ηγέται και οι βασιλείς των εθνών που είχαν ταφή μεγαλοπρεπώς όταν ήσαν στο θρόνο τους εξεικονίζονται ως να εγείρωνται από τον ύπνο των του θανάτου στον Σιεόλ, τόσο καταπληκτική είναι η πτώσις του «βασιλέως της Βαβυλώνος». (Ησ. 14:9, 10) Εκείνοι, οι οποίοι παρατηρούν αυτή την πτώσι, εκφράζουν την έκπληξί τους για το πώς ο Ιεχωβά Θεός έφερε αυτόν τον ‘Έωσφόρον’ στην εκμηδένισί του. Καθώς το πράττουν αυτό, καλούν την προσοχή στα εγκλήματα που διέπραξε ο «βασιλεύς της Βαβυλώνος», όπως εκφράζονται στον Ησαΐα 14:16-21. Ναι, επί πλέον, οι απελευθερωμένοι Ισραηλίται πρόκειται ν’ αναλάβουν το θέμα αυτό σαν ένα χλευαστικό άσμα εναντίον του «βασιλέως της Βαβυλώνος».—Ησ. 14:3, 4.a

11. (α) Εξεπληρώθη πράγματι η κρίσις του Ιεχωβά η οποία εκφράζεται στο εδάφιο Ησαΐας 14:23; (β) Από τη δυναστεία των βασιλέων της Βαβυλώνος ή τη δυναστεία του Δαβίδ υπήρξε κάποιος που επέζησε; Πώς;

¹¹ Ο Ιεχωβά λέγει: «Και θέλω εξαλείψει από της Βαβυλώνος το όνομα, και το υπόλοιπον, και υιόν, και έκγονον.» (Ησ. 14:22) Μολονότι ηγέρθησαν αργότερα Χαλδαίοι βασιλείς, οι οποίοι προσπάθησαν να επανιδρύσουν τη Βαβυλώνα, όπως ο Νιντινταμπέλ, ο οποίος έλαβε το βασιλικό όνομα Ναβουχοδονόσορ Γ΄, δεν ήταν από τη δυναστεία των Ναβουχοδονόσορ και δεν μπόρεσε ν’ αποκαταστήση τη Βαβυλώνα σε δύναμι διότι η βασιλεία του εκράτησε λιγώτερο από ένα έτος. Ένας Ναβουχοδονόσορ Δ΄ εστασίασε εναντίον του Βασιλέως Δαρείου Α΄, αλλά γρήγορα κατεβλήθη. Έτσι δεν θα υπήρχαν «υιοί» ή διάδοχοι του «βασιλέως της Βαβυλώνος» για να επανέλθουν κάποτε. (Ησ. 14:21) Η αυτοκρατορική δυναστεία, η οποία εσυμβολίζετο από τον «βασιλέα της Βαβυλώνος», επρόκειτο να σαρωθή, ρίζα και κλάδοι, για να μην έχη επιζώντας. Χαλδαίοι και Βαβυλώνιοι δεν υπάρχουν πια σήμερα, επειδή έχουν εκμηδενισθή στη διάρκεια των επομένων αιώνων, σύμφωνα με το θείον θέλημα. Εν τούτοις, με πρόνοια του Ιεχωβά, ο Ιωαχείν, από τη γραμμή του Δαβίδ, απέκτησε παιδιά όταν ήταν αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, για να διαφυλαχθή η Δαβιδική γραμμή, η οποία θα επρομήθευε τον Ιησού Χριστό το νόμιμο απαιτητή του θρόνου ως τον ‘υιόν του Δαβίδ’.—Ματθ. 1:6, 12, 16· Λουκ. 3:23, 27, 31.

12. Πώς περιγράφεται στο εδάφιο Ησαΐας 14:23 η τελική μοίρα της Βαβυλώνος, και τίνος άλλου έθνους κάνει μνεία ο Ιεχωβά, προσθέτοντας έτσι βαρύτητα στη βεβαιότητα στην προφητεία του;

¹² Η πλήρης εξαφάνισις της Βαβυλώνος περιγράφεται στον Ησαΐα 14:23, όπου αυτή καταδικάζεται να σαρωθή με «το σάρωθρον της απωλείας», για να εκλείψη κάθε ίχνος της, και ο τόπος της να γίνη ακατάλληλος για κατοίκησι από ανθρώπους. Η ανατροπή μιας παγκοσμίου δυνάμεως δεν ήταν μια πολύ μεγάλη πράξις για εκτέλεσι από τον Ιεχωβά. Αυτός προλέγει εδώ μέσω του Ησαΐα την πτώσι της Δευτέρας Παγκοσμίου Δυνάμεως, της Ασσυρίας. Μετά τη δική της πτώσι θα επήρχετο, εξίσου ασφαλώς, η πτώσις της Βαβυλώνος. (Ησ. 14:24, 25) Η ιστορία τώρα αναφέρει πώς ο Ιεχωβά κατέστρεψε 185.000 στρατιώτες του Βασιλέως Σενναχειρείμ της Ασσυρίας σε μια νύχτα και τελικά έκαμε όπως η Ασσυρία ανατραπή και υποταχθή στους Βαβυλωνίους. (Ησ. 36:1 έως 37:38) Η ιστορία μαρτυρεί, επίσης, για την πτώσι της Βαβυλώνος και την τελική ερήμωσι.

ΧΑΡΟΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΙ ΤΟΥ «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ»

13. (α) Γιατί η πτώσις της Βαβυλώνος έφερε χαρά στα έθνη; (β) Πώς εξεπληρώθησαν τα εδάφια Ησαΐας 14:1,2;

¹³ Έτσι η κρίσις του Θεού επί της Βαβυλώνος έφερε χαρά σε όλα τα έθνη, τα οποία τώρα ήλθαν κάτω από την πιο διακριτική διακυβέρνησι της Αριανής παγκοσμίου δυνάμεως των Περσών υπό τον Κύρο. Όσον αφορά τους Ισραηλίτας, αυτοί αποκατεστάθησαν στη δική τους γη, και επαλήθευσε η προφητεία: «Θέλει . . . καταστήσει αυτούς εν τη γη αυτών· και οι ξένοι θέλουσιν ενωθή μετ’ αυτών . . . Και οι λαοί θέλουσι λάβει αυτούς, και φέρει αυτούς εις τον τόπον αυτών· και ο οίκος του Ισραήλ θέλει κληρονομήσει αυτούς . . . δια δούλους και δούλας· και θέλουσιν είσθαι αιχμάλωτοι αυτών οι αιχμαλωτίσαντες αυτούς, και θέλουσι γείνει κύριοι των καταθλιβόντων αυτούς.» (Ησ. 14:1, 2) Ο Κύρος ο Πέρσης, ένας ξένος, αποκατέστησε τους υιούς Ισραήλ. Υπήρξαν χιλιάδες μη Ισραηλίται, οι οποίοι επέστρεψαν στην Παλαιστίνη μαζί τους, για να υπηρετήσουν κάτω από τους Ισραηλίτας, ως υπηρέται του ναού. Επίσης, ο ηλικιωμένος Δανιήλ διωρίσθη ένας από τους τρεις «προέδρους» υπό τον Δαρείον, στους οποίους υπήγοντο οι εκατόν είκοσι σατράπαι της Μηδο-Περσικής Αυτοκρατορίας. (Δαν. 6:1-3, 28) Εξήντα περίπου χρόνια αργότερα η Ισραηλίτις Εσθήρ έγινε η βασίλισσα του Βασιλέως Ασσουήρου του Πέρσου και ο πιο ηλικιωμένος εξάδελφός της Μαροδοχαίος εξυψώθη και έγινε πρωθυπουργός της αυτοκρατορίας, της Τετάρτης Παγκοσμίου Δυνάμεως. (Εσθήρ 2:5-18· 8:1-15· 10:2, 3) Έτσι οι Βαβυλώνιοι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να έχουν τους Ισραηλίτας σ’ αιχμαλωσία, αλλά και εκείνοι, οι οποίοι είχαν αναγκάσει τους Ισραηλίτας σε εργασία, ήσαν τώρα υποτεταγμένοι στους πρώην δούλους εργάτας των.

14. Πώς η εκπλήρωσις του 14ου κεφαλαίου της προφητείας του Ησαΐα παρέχει βεβαίωσι για την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης;

¹⁴ Λόγω της προφητικής αυτής εξεικονίσεως, η Βαβυλών η Μεγάλη, η οποία εκυβέρνησε ως κυρία επάνω στις αυτοκρατορίες του κόσμου, διαπράττοντας πνευματική πορνεία με την ανάμιξι της θρησκείας στην πολιτική και στις στρατιωτικές κατακτήσεις, ας δώση ειδική προσοχή στους λόγους του Ιεχωβά στον Ησαΐα 14:26, 27 (ΜΝΚ): «Αύτη είναι η βουλή, η βεβουλευμένη καθ’ όλης της γης· και αύτη η χειρ η εξηπλωμένη επί πάντα τα έθνη. Διότι ο Ιεχωβά των δυνάμεων απεφάσισε, και τις θέλει αναιρέσει; και η χειρ αυτού εξηπλώθη, και τις θέλει αποστρέψει αυτήν;» Μολονότι η Βαβυλών των αρχαίων χρόνων παρήλθε, η προφητεία αυτή βεβαιώνει ότι η Βαβυλών του βιβλίου της Αποκαλύψεως, του τελευταίου βιβλίου της Γραφής, θα υποστή σύντομα μια παρόμοια τύχη, και θα κατακοπή δίχως ν’ αφήση όνομα ή απογόνους, υφισταμένη πλήρη ταπείνωσι και εξευτελισμό, για να μην εγερθή ποτέ πάλιν.

[Υποσημειώσεις]