Προειδοποιήσεις για το Ασύνηθες Έργον του Ιεχωβά

 1, 2. (α) Πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» και ο Ιούδας και η Ιερουσαλήμ είχαν προειδοποιητικά παραδείγματα επερχομένης καταναλώσεως; (β) Πώς ο Ησαΐας εσάλπισε την προειδοποίησι;

Ο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ κόσμος» σήμερα έχει ένα προειδοποιητικό παράδειγμα του τι πρόκειται να συμβή σ’ αυτόν, σε ό,τι συνέβη στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ. Εξ άλλου, ο αρχαίος Ιούδας και η Ιερουσαλήμ είχαν το προειδοποιητικό τους παράδειγμα της «καταναλώσεως» (εξολοθρεύσεως) που θα επήρχετο σ’ αυτούς, στην κατανάλωσι που επήλθε στο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, του οποίου η κυρία φυλή ήταν ο Εφραΐμ και του οποίου πρωτεύουσα ήταν η Σαμάρεια. Το όνομα Εφραΐμ εχρησιμοποιείτο πράγματι για να προσδιορίση ολόκληρο το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ. Η κατανάλωσις στον Εφραΐμ και την πρωτεύουσά του Σαμάρεια συνέβη στις ημέρες του προφήτου Ησαΐα, το 740 π.Χ. Προτού ακόμη επέλθη, ο Ησαΐας εχρησιμοποιήθη για να σαλπίση μια προειδοποίησι, λέγοντας:

² «Ουαί εις τον στέφανον της υπερηφανίας των μεθύσων του Εφραΐμ, των οποίων η ένδοξος ωραιότης είναι άνθος μαραινόμενον· οίτινες επί της κορυφής των παχειών κοιλάδων κατακυριεύονται υπό του οίνου! Ιδού, ο Ιεχωβά έχει ισχυρόν και δυνατόν, όστις ως θόρυβος χαλάζης, ως καταστρεπτικός ανεμοστρόβιλος, ως κατακλυσμός ισχυρών υδάτων πλημμυρούντων, θέλει καταρρίψει εις την γην τα πάντα δια της χειρός αυτού. Ο στέφανος της υπερηφανίας των μεθύσων του Εφραΐμ θέλει καταπατηθή υπό τους πόδας. Και το άνθος της ενδόξου ωραιότητος αυτών, το επί της κορυφής της παχείας κοιλάδος, μαραινόμενον θέλει γείνει ως ο πρώιμος καρπός προ του θέρους· τον οποίον ο ιδών αυτόν, καθώς λάβη εν τη χειρί αυτού, καταπίνει αυτόν.»—Ησ. 28:1-4 , ΜΝΚ.

 3. (α) Όταν η Σαμάρεια έγινε η εθνική πρωτεύουσα, ποια ήταν η θρησκευτική κατάστασις του Ισραήλ; (β) Από τι ήσαν μεθυσμένοι οι μέθυσοί του, και τι είδους στολισμό φορούσαν;

³ Προς το δυτικό άκρο μιας εύφορης κοιλάδος υψώνεται ο τριακοσίων ποδών ύψους λόφος με απόκρημνες πλαγιές, που ονομάζεται Σαμάρεια ή «όρος φρουρήσεως». Η πόλις Σαμάρεια ήταν κτισμένη εκεί. Η θέσις της ήταν θέσις μεγάλης ωραιότητος και θελγήτρου, και, σύμφωνα με τις αρχαίες μεθόδους του πολέμου, ήταν ένα στρατηγικό στρατιωτικό φρούριο που μπορούσε να κυριευθή μόνο με το μέσον της λιμοκτονίας. Όταν η πόλις της Σαμαρείας έγινε πρωτεύουσα του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ, το έθνος είχε ήδη αποστατήσει από τον Ιεχωβά και είχε γίνει εχθρός του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Συνεδέθη μάλιστα με συμμαχία με την μη Ιουδαϊκή Συρία εναντίον της βασιλείας του Ιεχωβά που εξεπροσωπείτο από τον Ιούδα. Υπήρχαν συνεχείς πόλεμοι μεταξύ Ισραήλ και Ιούδα. Η πρωτεύουσα Σαμάρεια, η έδρα της λατρείας του Βάαλ, ήταν γεμάτη από μεθύσους, ιδιαίτερα πολιτικούς μεθύσους. Αυτοί μεθούσαν όχι απλώς με κατά γράμμα οίνο, αλλά και με πολιτικόν οίνο. Αυτός ο τελευταίος οίνος ήταν ο οίνος της πολιτικής ανεξαρτησίας από τον Ιούδα και επίσης ο οίνος της πολιτικής συμμαχίας με τους Συρίους και άλλους εχθρούς της βασιλείας του Ιεχωβά που εξεδηλώνετο στον Ιούδα. Στα μακρά τους συμπόσια έστεφαν εύθυμα τις κεφαλές τους με στεφάνια ή γιρλάνδες από λουλούδια. Αυτό ήταν μια διακόσμησις ωραιότητος· αλλά ήταν καμωμένη από άνθη που εμαραίνοντο και πέθαιναν. Ήταν ένας μαραινόμενος στέφανος που εφορείτο από αυτούς τους μεθύσους που κατεκυριεύοντο από τον οίνον. Ήταν ένας μαραινόμενος στέφανος που τον φορούσε ολόκληρη η πρωτεύουσα Σαμάρεια καθώς ήταν μεθυσμένη με τις ηδονές ανεξαρτήτου πολιτικής δυνάμεως, που υπεστηρίζετο από πολιτικές συμμαχίες.

 4. Πώς επρόκειτο να είναι ουαί στον φθαρτόν στέφανον αυτών των μεθύσων, και ποιος ήταν ο «ισχυρός και δυνατός» που εχρησιμοποίησε ο Ιεχωβά για την εκτέλεσι της θείας οργής;

⁴ Ουαί στον φθαρτόν αυτόν στέφανον! διεκήρυξε ο Ιεχωβά Θεός μέσω του Ησαΐα, διότι επρόκειτο να καταπατηθή στο έδαφος. Η δόξα του ν’ αποτελούν βασίλειο επρόκειτο ν’ αμαυρωθή. Η μεθυσμένη κατάστασις της αυτοεντρυφήσεώς των ως βασιλείου επρόκειτο απότομα να διακοπή. Η σοβαρή πείρα τού ν’ ανατραπούν και υποδουλωθούν από μια ισχυρή παγκόσμια δύναμι επρόκειτο να φέρη τη Σαμάρεια και τον Εφραΐμ σε συναίσθησι των στυγνών πραγματικοτήτων της καταστάσεως. Αυτό επρόκειτο να έλθη σαν πλήγμα επάνω στους μεθύσους της Σαμαρείας, επειδή το βασίλειό των είχε απορρίψει τον Ιεχωβά και είχε στραφή στη λατρεία των χρυσών μόσχων και του ψευδούς θεού Βάαλ και είχε πολεμήσει εξακολουθητικά εναντίον του κεχρισμένου βασιλέως του Ιεχωβά που εκάθητο στον «θρόνον του Ιεχωβά» επάνω στο Όρος Σιών. Ο Ιεχωβά Θεός, για να ανατρέψη το αποστατικό βασίλειο που ανήκε στη Σαμάρεια, είχε έναν «ισχυρόν και δυνατόν» για την εκτέλεσι της θείας οργής. Ποιος ήταν αυτός; Η παγκόσμια δύναμις της Ασσυρίας, της οποίας πρωτεύουσα ήταν η Νινευή. Σαν τον πλημμυρίζοντα Ευφράτη Ποταμό, οι νικηφόρες στρατιές της Ασσυρίας θα εισέβαλλαν στη χώρα ερημώνοντάς την και καταστρέφοντας τη Σαμάρεια, την πρωτεύουσα. (Ησ. 7:17-20· 8:7, 8) Γρήγορα, όπως όταν καταβροχθίζεται ένα πρωινό θερινό σύκο μόλις γίνη αντιληπτό, η ωραιότης του διακοσμητικού στεφάνου των μεθύσων της Σαμαρείας θα κατεστρέφετο.

 5. Τι θα έπρεπε να έχουν παρατηρήσει και κάμει οι μέθυσοι της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα, και πώς, μέσω αυτών, ο Ιεχωβά έδωσε προειδοποίησι στον σύγχρονο «Χριστιανικό κόσμο»;

⁵ Εν τούτοις, ο Ιούδας και η Ιερουσαλήμ είχαν, επίσης, τους μεθύσους των. Αυτοί θα έπρεπε να έχουν παρατηρήσει τι συνέβη στους εγκαταλείποντας τον Θεό, ειδωλολάτρας, μεθυσμένους από εξουσία μεθύσους του Εφραΐμ και της Σαμαρείας και θα έπρεπε να έχουν ενστερνισθή το προειδοποιητικό παράδειγμα και να γίνουν νηφάλιοι. Ο Ιεχωβά, για να αφυπνίση τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ σε ό,τι επεφυλάσσετο γι’ αυτούς εκτός αν ήρχοντο σε διανοητική ισορροπία, ενέπνευσε τον Ησαΐα να υποδείξη το τι επρόκειτο να επέλθη στο γειτονικό βασίλειο του Εφραΐμ και της Σαμαρείας. Συγχρόνως, πράττοντας τούτο, ο Ιεχωβά έδινε προειδοποίησι στον σύγχρονο «Χριστιανικό κόσμο» για το τι επιφυλάσσεται γι’ αυτόν σύντομα στον Αρμαγεδδώνα.

 6. Ποιους προσδιορίζει κατόπιν ο Ησαΐας ως μεθύσους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, και πώς έγιναν οι τράπεζές των;

⁶ Αναφερόμενος τώρα στους μεθύσους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, ο θεόπνευστος Ησαΐας λέγει: «Πλην και αυτοί επλανήθησαν υπό οίνου, και παρεδρόμησαν υπό σίκερα· ο ιερεύς και ο προφήτης επλανήθησαν υπό σίκερα, κατεπόθησαν υπό οίνου, παρεδρόμησαν υπό σίκερα· πλανώνται εν τη οράσει, προσκόπτουσιν εν τη κρίσει. Διότι πάσαι αι τράπεζαι είναι πλήρεις εμετού και ακαθαρσίας, ουδείς τόπος μένει καθαρός.»—Ησ. 28:7, 8.

 7. (α) Όσον αφορά τους Λευίτας ιερείς της Ιερουσαλήμ, τι απαιτούσαν οι υποχρεώσεις του αξιώματός των; (β) Όσον αφορά τους προφήτας της Ιερουσαλήμ, τι επέβαλλαν οι απαιτήσεις του αξιώματός των;

⁷ Ο βασιλεύς και ο λαός απέβλεπαν στους ιερείς και στους προφήτας της Ιερουσαλήμ για πνευματική καθοδηγία και θρησκευτικές υπηρεσίες. Οι άνθρωποι αυτοί θα έπρεπε να έχουν εξασκήσει εγκράτεια και να φυλαχθούν από το να γίνουν μέθυσοι. Οι Λευίται ιερείς τελούσαν υπό την διαταγή του Θεού να μην πίνουν καθόλου σίκερα προτού ασχοληθούν με τις θρησκευτικές των υπηρεσίες. Έπρεπε να είναι νηφάλιοι και να είναι προσεκτικοί για να μη γίνουν παράτολμοι εν σχέσει με τα πράγματα του Θεού, να μην παραβούν τους νόμους του Θεού και τους περιορισμούς που αυτός επέβαλλε σ’ αυτούς και θανατωθούν γι’ αυτό. (Λευιτ. 10:1-11) Εχρειάζετο να κρατούν τις διάνοιές των καθαρές για να ενθυμούνται εύκολα τον λόγον του Θεού και να τον διδάσκουν στον λαό Του. Έπρεπε να είναι σταθερά παραδείγματα για να τα ακολουθήση ο άγιος λαός του. Το ίδιο επεβάλλετο και για τους προφήτας της Ιερουσαλήμ. Ήταν ατιμωτικό και επέφερε όνειδος στον Θεό και αποτελούσε εξευτελιστικό παράδειγμα για τον λαό του το να επιδίδωνται στη μέθη οι προφήται αυτοί. Οι απαιτήσεις του υψηλού των αξιώματος ως εκπροσώπων του Ιεχωβά επέβαλλαν το να τηρούν την όρασί τους καθαρή και τις δυνάμεις της διακρίσεώς των οξείες για να βλέπουν το θέλημα του Ιεχωβά. Εχρειάζοντο ισορροπημένες διάνοιες για να εκφράζουν τις αποφάσεις του Ιεχωβά. Οι γλώσσες των δεν μπορούσαν να είναι ναρκωμένες και δυσκίνητες από υπερβολικά μεθυστικά ποτά και επίσης να εξηγούν το άγγελμα του Θεού με εύληπτο τρόπο.

 8. Ποιους, εν τούτοις, εμιμούντο αυτοί οι άνδρες αγίου αξιώματος, και με ποιο αποτέλεσμα;

⁸ Είναι λυπηρό ότι αυτοί εμιμούντο τους μεθύσους του Εφραΐμ και της Σαμαρείας. Αντί να εκχέεται ο λόγος του Θεού από τα στόματά των, έβγαινε ρυπαρός εμετός. Εξετινάσσετο επάνω στο κάθε τι. Μεθυσμένοι έπεφταν μέσα σ’ αυτόν και βουτούσαν τις παλάμες των σ’ αυτόν. Κάνοντας τούτο, μήπως επέστρεφαν στον εμετό τους και τον έγλειφαν; Όχι· επέστρεφαν στον οίνο τους για να συνεχίσουν την ευωχία τους. Συνεπώς οι κρίσεις των ήσαν διεστραμμένες. Έβλεπαν ψευδή πράγματα για το άγιον έθνος του Θεού. Ετρίκλιζαν ασταθώς στο δρόμο που πήγαιναν. Κανένα δεν μπορούσαν να οδηγήσουν ασφαλώς ή σ’ ένα βέβαιο προορισμό. Μπορούσε ν’ αναμένεται μόνο ότι θα διέπρατταν τα ίδια λάθη που διέπρατταν και οι μέθυσοι του Εφραΐμ και της Σαμαρείας. Για τον εαυτό τους και το έθνος τους ετοίμαζαν ένα τέλος όμοιο μ’ εκείνο που επήλθε στον Εφραΐμ και στη Σαμάρεια. Ουαί σ’ αυτούς τους μεθύσους ιερείς και προφήτας της Ιερουσαλήμ! Δεν κατηύθυναν ορθά τον λαόν του Ιεχωβά στη διαφύλαξι της τυπικής βασιλείας Του που αυτός είχε ιδρύσει ανάμεσά τους. Δεν ήσαν σε κατάλληλη κατάστασι για να είναι πνευματικοί σύμβουλοι του βασιλέως που εκάθητο στον «θρόνον του Ιεχωβά».

 9. Ποιους σημερινούς εξεικονίζουν αυτοί καλά, και ποιο μεθυστικό αποτέλεσμα παράγουν ωρισμένα άλλα πράγματα εκτός του πραγματικού οίνου και ποτού;

⁹ Πόσο καλά εξεικόνιζαν αυτοί τους πνευματικούς μεθύσους του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα! Εκτός του πραγματικού οίνου και μεθυστικών ποτών, υπάρχουν και άλλα πράγματα που μεθούν τους ιερείς και κήρυκας του «Χριστιανικού κόσμου» έτσι ώστε να επιφέρουν νυσταγμό μέσα τους, να τους κάνουν να τρικλίζουν, να συγχέουν τα πράγματα μπροστά στη θρησκευτική τους όρασι, να τους παρακινούν να βγάζουν έξω τον εμετό των πνευματικώς ακαθάρτων πραγμάτων και να είναι νωθροί και αναίσθητοι ως προς τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο θρησκευτικός κόσμος και ως προς τα αληθινά συμφέροντα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού.

10. Αναφερόμενος σε τέτοια πράγματα που προξενούν πνευματική μέθη, τι κράζει ο Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα;

¹⁰ Αναφερόμενος σε τέτοια πράγματα που προξενούν πνευματική μέθη, ο Ιεχωβά κράζει μέσω του προφήτου Ησαΐα: «Στήτε, και θαυμάσατε· αναβοήσατε, και ανακράξατε· ούτοι μεθύουσιν, αλλ’ ουχί υπό οίνου· παραφέρονται, αλλ’ ουχί υπό σίκερα. Διότι ο Ιεχωβά εξέχεεν εφ’ υμάς πνεύμα βαθέος ύπνου, και έκλεισε τους οφθαλμούς υμών· περιεκάλυψε τους προφήτας και τους άρχοντας υμών, τους βλέποντας οράσεις. Και πάσα όρασις θέλει είσθαι εις εσάς ως λόγια εσφραγισμένου βιβλίου, το οποίον ήθελον δώσει εις τίνα εξεύροντα να αναγινώσκη, λέγοντες, Ανάγνωθι τούτο, παρακαλώ· και εκείνος λέγει, Δεν δύναμαι, διότι είναι εσφραγισμένον· και δίδουσι το βιβλίον εις μη εξεύροντα να αναγινώσκη, και λέγουσιν, Ανάγνωθι τούτο, παρακαλώ· και εκείνος λέγει, Δεν εξεύρω να αναγινώσκω. Δια τούτο ο Κύριος λέγει, Επειδή ο λαός ούτος με πλησιάζει δια του στόματος αυτού, και με τιμά δια των χειλέων αυτού, αλλ’ η καρδία αυτού απέχει μακράν απ’ εμού, και με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων· δια τούτο, ιδού, θέλω προσθέσει να κάμω θαυμαστόν έργον μεταξύ τούτου του λαού, θαυμαστόν έργον και εξαίσιον· διότι η σοφία των σοφών αυτού θέλει χαθή, και η σύνεσις των συνετών αυτού θέλει κρυφθή.» (Ησ. 29:9-14, ΜΝΚ) Αυτή η μέθη είναι πιο βδελυκτή στον Ιεχωβά Θεό από τη φυσική μέθη.

11. (α) Στη Γραφή τι εχρησιμοποιείτο για να συμβολίση ο οίνος; (β) Ποια πνευματική άμπελο βασιλείας απέρριψε ο Ιεχωβά, αλλά ποια πνευματική άμπελο καλλιεργεί και προστατεύει;

¹¹ Στον αρχαίον Ισραήλ οι αμπελώνες εκαλλιεργούντο για την παραγωγή οίνου. Στη Γραφή ο οίνος εχρησιμοποιείτο για να συμβολίση τη δύναμι της βασιλείας του Θεού να επιφέρη χαρά και διέγερσι. Επειδή ο αρχαίος Ισραήλ δεν ήταν πιστός στον Ιεχωβά ως τυπική βασιλεία του Θεού, ο Ιεχωβά απέρριψε τον άπιστον Ισραήλ ως την τυπική άμπελο της βασιλείας που καλλιεργούσε. Εν τούτοις, στη Χριστιανική εκκλησία που είναι πιστή στα συμφέροντα της βασιλείας του, ο Ιεχωβά Θεός έχει μια πνευματική άμπελο την οποίαν καλλιεργεί και προστατεύει, και για την οποίαν ευφραίνεται. Ο Ιησούς Χριστός είναι η Άμπελος· οι κεχρισμένοι του ακόλουθοι που μένουν σ’ αυτόν είναι κλήματα, και η άμπελος αυτή φέρει πολύν καρπόν προς δόξαν του Ιεχωβά. (Ησ. 5:1-7· 27:2-6· Ιωάν. 15:1-8) Αλλά ο «Χριστιανικός κόσμος» απεμακρύνθη και έγινε άμπελος ξένη, αλλότρια στον Ιεχωβά. Ο οίνος των ιερέων του και των προφητών-κηρύκων του δεν είναι το πνεύμα της βασιλείας του Θεού, ένα πνεύμα που επιφέρει αγνή, θεοσεβή χαρά και ενθουσιασμό. Δεν είναι ο οίνος μαζί με γάλα που ο Ιεχωβά Θεός μάς προσκαλεί μέσω του Ησαΐα να έλθωμε και να αγοράσωμε «άνευ αργυρίου και άνευ τιμής».—Ησ. 55:1.

12, 13. (α) Ποιος είναι ο συμβολικός οίνος του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου», και πώς τους επηρεάζει; (β)Αφού εμέσουν, σε τι επιστρέφουν, και πώς αποτελούν προειδοποιητικό παράδειγμα για τους μάρτυρας του Ιεχωβά;

¹² Ο οίνος των ιερέων και προφητών-κηρύκων του «Χριστιανικού κόσμου» είναι το πνεύμα των βασιλειών του κόσμου τούτου. Τους παρακινεί να εύρουν χαρά και διέγερσι στην πολιτική και στις φιλονεικίες των επιγείων βασιλειών υπό τον Σατανάν τον «άρχοντα του κόσμου τούτου». (Ιωάν. 12:31· Ματθ. 4:8, 9) Τους διεγείρει να συμβιβασθούν με αυτόν τον κόσμο και να εισέλθουν σε συμμαχίες μαζί του και να προσεύχωνται γι’ αυτόν και να του δίνουν ηθική υποστήριξι. Οι ιερείς και οι προφήται-κήρυκες λαμβάνουν μεγάλη ευχαρίστησι απ’ αυτό και από τις τιμές, τις επευφημίες, τις φιλίες, τις εύνοιες και την προστασία που προέρχεται από τις βασιλείες του κόσμου τούτου. Υπερεντρυφούν σ’ αυτό το είδος ποτού και μεθούν με το πνεύμα του κόσμου τούτου. Γεμίζουν από ρυπαρές εκφράσεις και τις εξεμούν.

¹³ Αυτός ο εμετός δεν σημαίνει ότι απορρίπτουν εκείνο από το οποίο εγέμισαν, αλλά δείχνει ότι παρεδόθησαν καθ’ υπερβολήν στη μέθη. Γι’ αυτό ακριβώς επιστρέφουν στον οίνον του κόσμου τούτου, ζητώντας τον και πάλι, μη αποκτώντας ποτέ πνευματική νηφαλιότητα. Επομένως δεν βλέπουν τίποτε ορθά όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού για την οποίαν εκήρυττε ο Ιησούς. Τα βλέπουν όλα αμαυρωμένα, συγκεχυμένα, και έτσι δεν μπορούν να είναι ασφαλείς οδηγοί για τη βασιλεία του Θεού ή για τον νέο του κόσμο. Αυτοί αποτελούν προειδοποιητικό παράδειγμα για κείνους που είναι πνευματικοί επίσκοποι μεταξύ των σημερινών μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι επίσκοποι δεν πρέπει να μεθούν με κατά γράμμα οίνον και οινοπνευματώδη ποτά. Δεν πρέπει να γίνωνται πνευματικώς αλκοολικοί επιρρεπείς στον πνευματικόν, θρησκευτικόν οίνον των βασιλειών του κόσμου του Σατανά. Δεν είναι αυτό το είδος του οίνου που χαροποιεί την καρδιά του Θεού και την καρδιά των ανθρώπων καλής θελήσεως.—Κριτ. 9:12, 13· Εφεσ. 5:18.

ΣΑΤΙΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

14. Με εμπαιγμούς, ποια ομοιοκαταληξία εκουδούνιζαν οι μέθυσοι αντιτείνοντας στους λόγους του Ησαΐα;

¹⁴ Στην εποχή του Ησαΐα οι μέθυσοι ιερείς και προφήται αντέτειναν στις επικρίσεις του, στις προειδοποιήσεις και στις συμβουλές του. Με εμπαιγμούς ύψωναν τις φωνές των, λέγοντας: «Τίνα θέλει [ένας σαν τον Ησαΐαν] διδάξει την σοφίαν; και τίνα θέλει κάμει να καταλάβη την διδασκαλίαν; Τους απογεγαλακτισμένους, τους απεσπασμένους από των μαστών; Διότι με διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν, με διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν, με στίχον επί στίχον, στίχον επί στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί.» Ή, σύμφωνα με το περιθώριο της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών, εκουδούνιζαν αυτή τη βραχεία ομοιοκαταληξία: «Διότι τσάου λατσάου τσάου λατσάου, κάου λακάου κάου λακάου, ζεείρ σαμ ζεείρ σαμ!»—Ησ. 28:9, 10, ΜΝΚ.

15. Ποια είναι η έννοια των αντιρρήσεων που οι μέθυσοι εκείνοι προέβαλλαν στον Ησαΐα, μέσα στην αγανάκτησί τους;

¹⁵ Με άλλα λόγια, ‘Σε ποιους νομίζει ότι μιλεί αυτός ο Ησαΐας; Ποιους νομίζει ότι προσπαθεί να διδάξη σοφία ή να κάμη να καταλάβουν διδασκαλία; Μήπως νομίζει ότι μιλεί σε βρέφη που βρίσκονται ακόμη στα σπάργανά των, σε απλά παιδιά που μόλις έχουν απογαλακτισθή και αποσπασθή από τους μαστούς της μητέρας των για ν’ αρχίσουν να τρώγουν πολτώδη τροφή; Διότι ο Ησαΐας συνεχίζει ακριβώς αυτό το επαναληπτικό κήρυγμα. Εξακολουθεί να διατυμπανίζη τα ίδια πράγματα στ’ αυτιά μας: «Αυτό διέταξε ο Ιεχωβά, και εκείνο διέταξε ο Ιεχωβά! Αυτός είναι ο κανών του Ιεχωβά με τον οποίον πρέπει να μετράται η διαγωγή και η διδασκαλία ενός, και αυτός είναι ο κανών μετρήσεως του Ιεχωβά! Τον βρίσκετε εδώ στον λόγον του Ιεχωβά, και τον βρίσκετε εκεί στον λόγον του Ιεχωβά· εδώ είναι λίγη συμβουλή, και εκεί είναι λίγη συμβουλή!» Αυτό είναι ασυναρτησία για μας. Είναι σαν λόγια νηπίων για μας. Δεν είναι ομιλία κατάλληλη για μας τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Είμεθα πεπαιδευμένοι και πολύ έμπειροι στις υποθέσεις του κόσμου τούτου. Είμεθα αρκετά έξυπνοι για να κάμωμε αποφάσεις που μπορούν να μας βοηθήσουν να βγούμε από τη θλίψι και να σωθούμε από συμφορά. Ασφαλώς ο Ησαΐας μάς θεωρεί ως απλά βρέφη. Είναι να γελά κανείς!’

16. Πώς, με όμοιο τρόπο, βλέπει ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» τους συγχρόνους μάρτυρας του Ιεχωβά;

¹⁶ Στις ημέρες του Ιησού Χριστού και των αποστόλων του, τέτοιοι ήσαν οι θρησκευτικοί ηγέται του Ιουδαϊσμού. Στην εποχή αυτή, τέτοιοι είναι οι θρησκευτικοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» απέναντι των μαρτύρων του Ιεχωβά. Βλέπουν τους συγχρόνους μάρτυρας του Ιεχωβά όπως ακριβώς και το Ιουδαϊκό Σανχεδρίν έβλεπε τους αποστόλους Πέτρον και Ιωάννην στη θέσι του μάρτυρος, ‘ανθρώπους αγραμμάτους και ιδιώτας’. (Πράξ. 4:13) Οι κληρικοί θεωρούν τους εαυτούς των ως τους εγγραμμάτους ανθρώπους, ανθρώπους έξω του συνήθους και επομένως αναγκασμένους να ντύνωνται διαφορετικά και να προσφωνούνται με τίτλους, ανθρώπους ειδικά εκπαιδευμένους για θρησκευτική ηγεσία και για να αναγνωρίζωνται ως αυθεντίες που δεν μπορούν ποτέ να προκληθούν ή ν’ αμφισβητηθούν. Νομίζουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι δεν εδιδάχθησαν στις θεολογικές σχολές του «Χριστιανικού κόσμου», αλλ’ οι οποίοι είναι τόσο τολμηροί στην ομιλία των, μεταχειρίζονται τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου» σαν ανώριμα βρέφη, σαν απαιδεύτους, χωρίς πείρα, ελλιπείς κρίσεως, ανικάνους να φροντίσουν για τον εαυτό τους. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν τους μιλούν τη γλώσσα τους, τη γλώσσα των δογματικών συμβόλων πίστεως, τη γλώσσα της ανωτέρας κριτικής, τη γλώσσα της φιλοσοφίας. Το Βιβλικό μας κήρυγμα είναι για τον κλήρο μια ξένη γλώσσα, μια διάλεκτος δική μας, σαν την απολίτιστη γλώσσα των βαρβάρων.

17. Άσχετα με το τι νομίζουν οι κληρικοί, τι είναι εκείνο που αποφασίζει αν οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ανώτεροι στη θρησκευτική τους εκπαίδευσι;

¹⁷ Άσχετα με το τι νομίζουν αυτοί οι πολυμαθείς, μεγάλης μορφώσεως κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου», το αποφασιστικό ερώτημα είναι τούτο: Είναι, μολαταύτα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκείνο που λέγει το Ησαΐας 54:13 (ΜΝΚ), «διδακτοί του Ιεχωβά»; Είναι η σχολή των μαρτύρων του Ιεχωβά πραγματικά σε υψηλότερο επίπεδο; Είναι εξειδικευμένη στον λόγον του Θεού και διδάσκει ό,τι ο λόγος Του λέγει, και όχι ό,τι λέγουν άνθρωποι ιδιογνώμονες; Δείχνει η σχολή των «ολίγον εδώ, ολίγον εκεί» στον λόγον του Θεού όταν έχη να κάμη με κάποιο θέμα θρησκευτικής συζητήσεως;

18. Σύμφωνα με το Ησαΐας 28:11-13, ποια απάντησι έχει έτοιμη ο Ιεχωβά για τους μεθύσους εκείνους χλευαστάς;

¹⁸ Το Παροιμίαι 26:5 λέγει: «Αποκρίνου εις τον άφρονα κατά την αφροσύνην αυτού, δια να μη ήναι σοφός εις τους οφθαλμούς αυτού.» Ο Ιεχωβά είχε την απάντησί του για τους μεθύσους χλευαστάς που έλεγαν ότι ο Ησαΐας μιλούσε σαν βάρβαρος που εφαίνετο να τραυλίζη ή σαν άνθρωπος διαφορετικής γλώσσης από τη δική τους. «Διότι», έλεγε ο Ησαΐας όσον αφορά τον Ιεχωβά, «με χείλη ψελλίζοντα, και με άλλην γλώσσαν, θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν· προς τον οποίον είπεν, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη είναι η άνεσις· αλλ’ αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι. Και ο λόγος του Ιεχωβά θέλει είσθαι προς αυτούς διδασκαλία επί διδασκαλίαν, διδασκαλία επί διδασκαλίαν, στίχος επί στίχον, στίχος επί στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί· δια να περιπατήσωσι, και να προσκόπτωσιν εις τα οπίσω, και να συντριφθώσι, και να παγιδευθώσι, και να πιασθώσι.»—Ησ. 28:11-13, ΜΝΚ.

19. Πώς άρχισε ο Ιεχωβά να μιλή σ’ αυτούς μέσω ψελλιστών, σύμφωνα με την προφητεία του μέσω του Ιερεμία, και ποιοι διήλθαν αυτή την πείρα επωφελώς;

¹⁹ Στον επόμενον αιώνα μετά τον Ησαΐα, ο Ιεχωβά άρχισε να μιλή μέσω ψελλιστών μιας διαφορετικής γλώσσης στους μεθύσους ιερείς και προφήτας της Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά τούς μιλούσε μέσω πραγματικών βαρβάρων, οι οποίοι μιλούσαν εκείνο που ηχούσε σαν ασυνάρτητοι, δίχως σημασία ήχοι, μια βάρβαρη γλώσσα, δηλαδή, των Βαβυλωνίων υπό τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ. Μερικά έτη προτού ο βασιλεύς της Βαβυλώνος καταστρέψη την Ιερουσαλήμ και τον ένδοξο ναό της, ο Ιερεμίας επροφήτευσε, λέγοντας: «Ιδού, εγώ θέλω φέρει εφ’ υμάς έθνος μακρόθεν, οίκος Ισραήλ, λέγει ο Ιεχωβά· είναι . . . έθνος του οποίου δεν γνωρίζεις την γλώσσαν, ουδέ καταλαμβάνεις τι λέγουσιν. Η φαρέτρα αυτών είναι ως τάφος ανεωγμένος· είναι πάντες ισχυροί. . . . θέλουσιν εξολοθρεύσει δια της ρομφαίας τας οχυράς πόλεις σου, επί τας οποίας συ ήλπιζες.» (Ιερεμ. 5:15-17, ΜΝΚ· παράβαλε με Ιεζεκιήλ 3:5, 6) Οι Ιουδαίοι δεν επρόσεχαν στην προειδοποιητική συμβουλή του Θεού μέσω του Ησαΐα. Ο Ησαΐας μιλούσε τη γλώσσα τους χωρίς τραύλισμα, αλλά οι πνευματικοί μέθυσοι αρνήθηκαν να εννοήσουν την ομιλία του, ωσάν να ήταν σε μια ξένη γλώσσα. Έτσι τώρα ο Ιεχωβά Θεός τούς μίλησε με σκληρή παιδεία στα χέρια των Βαβυλωνίων, που μιλούσαν μια διαφορετική γλώσσα σ’ ένα λεκτικό που ηχούσε σαν τραύλισμα. Επί εβδομήντα σχεδόν έτη, δηλαδή, από το 607 π.Χ., οπότε εφέρθηκαν στη Βαβυλώνα αιχμάλωτοι, ως την καταστροφή της Βαβυλώνος το 539 π.Χ., οι εξόριστοι Ιουδαίοι έπρεπε να προσέχουν στις διαταγές και στους κανόνες μετρήσεως των Βαβυλωνίων, και να υπακούουν σ’ αυτούς ως δούλοι των. Ένα υπόλοιπο πιστών Ιουδαίων διήλθε τη παιδεία αυτή επωφελώς.

20. Ποιον ήγειρε ο Ιεχωβά ως εκτελεστήν του όμοιον με τον Ναβουχοδονόσορ, και πώς οι Ιουδαίοι μετεχειρίσθησαν την προειδοποίησι του Ιησού;

²⁰ Ο Ναβουχοδονόσορ και οι Βαβυλώνιοι υπήρξαν επί πολύν καιρό νεκροί ως έθνος. Σήμερα, όμως, ο Ιεχωβά ήγειρε τον μέγαν Δούλον του ως Εκτελεστήν θείων κρίσεων, τον κεχρισμένο του Υιόν, τον Βασιλέα Ιησούν Χριστόν. Αυτός ο Κεχρισμένος, ή Χριστός, είναι η Κεφαλή της κεχρισμένης εκκλησίας προβαταειδών ακολούθων. Στον πρώτον αιώνα της Χριστιανικής εποχής οι Ιουδαίοι του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ μετεχειρίσθησαν τον Ιησού Χριστό όπως οι αρχαίοι μέθυσοι είχαν μεταχειρισθή τον Ησαΐα. Δεν ενεστερνίσθησαν την προφητική προειδοποίησι του Ιησού όσον αφορά την ερχόμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες στο έτος 70 (μ.Χ.). Μόνο ένα προβατοειδές υπόλοιπο, ένα «μικρόν ποίμνιον», εστράφη στον Ιησού Χριστό, τον Μεγαλύτερον Ησαΐα, και έλαβε συμβουλή για το πώς να διαφύγη την ερχόμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και της επαρχίας του Ιούδα. Ο μεγαλύτερος αριθμός των Ιουδαίων ακολούθησαν τους πνευματικά μεθυσμένους ιερείς και προφήτας, οι οποίοι απέρριψαν τη βασιλεία του Θεού και του Μεσσία του και οι οποίοι εκραύγαζαν: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.»—Ιωάν. 19:15.

21, 22. (α) Πώς μετεχειρίσθησαν οι Ιουδαίοι την προειδοποίησι των ακολούθων του Ιησού, και πώς ο Θεός υπεστήριξε το άγγελμά των; (β) Σε ποιους ήταν σημείον αυτή η θεία θαυματουργική υποστήριξις;

²¹ Σ’ αυτούς τους Ιουδαίους, ο Μεσσίας Ιησούς Χριστός και οι πιστοί του ακόλουθοι μιλούσαν σαν σε ξένη γλώσσα μη κατανοητή. Οι Ιουδαίοι έκλεισαν τ’ αυτιά τους στην προειδοποίησι. Στη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν μετά τον θάνατο του Ιησού στο 33 (μ.Χ.), οι μαθηταί εξακολούθησαν να κηρύττουν την ημέρα εκδικήσεως του Θεού που επρόκειτο να επέλθη στους Ιουδαίους. Ο Θεός, για να δώση επιπρόσθετη βαρύτητα στο άγγελμα, έδωσε ακόμη στους πρώτους εκείνους μαθητές το θαυματουργικό χάρισμα να μιλούν σε ξένες γλώσσες. Ο απόστολος Παύλος εξηγεί τον σκοπό τούτου:

²² «Αδελφοί [εν Χριστώ], μη γίνεσθε παιδία κατά τας φρένας· αλλά γίνεσθε νήπια μεν εις την κακίαν, τέλειοι όμως εις τας φρένας. Εν τω νόμω είναι γεγραμμένον [στον Ησαΐα 28:11], “Ότι δι’ ετερογλώσσων, και δια ξένων χειλέων θέλω λαλήσει προς τον λαόν τούτον [Ισραήλ]· και ουδέ ούτω θέλουσι με εισακούσει,” λέγει ο Ιεχωβά. Ώστε αι γλώσσαι είναι δια σημείον, ουχί προς τους πιστεύοντας [Χριστιανούς], αλλά προς τους απίστους.» (1 Κορ. 14:20-22, ΜΝΚ) Δηλαδή, οι γλώσσες ήσαν σημείον στους απίστους που ήσαν όμοιοι με τους Ιουδαίους που μετεφέρθησαν στη Βαβυλώνα το 607 π.Χ. και που είχαν ανάγκη ν’ ακούσουν Βαβυλωνιακή ομιλία στη Βαβυλώνα την ίδια για να πιστέψουν ότι ο Ησαΐας μίλησε την αλήθεια και ήταν αληθινός προφήτης του Ιεχωβά.

23. Αφού ο Παύλος μεταφέρει προς τα εμπρός την εφαρμογή της προφητείας του Ησαΐα, πότε αυτή έχει την πλήρη, τελική της εκπλήρωσι και χρειάζεται μήπως το χάρισμα των θαυματουργικών γλωσσών για να κάμη το άγγελμα «διαφορετικό»;

²³ Έτσι ο απόστολος Παύλος μετέφερε την εφαρμογή της προφητείας του Ησαΐα σ’ αυτή τη Χριστιανική εποχή. Η προφητεία του Ησαΐα δεν έπαυσε να εφαρμόζεται αφού επέστρεψε το Ιουδαϊκό υπόλοιπο από τη μακρά εξορία στη Βαβυλώνα και ετελείωσε η πρώτη ερήμωσις της Ιερουσαλήμ. Ομοίως η προφητεία του Ησαΐα δεν έπαυσε να εφαρμόζεται αφού κατεστράφη η Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους στο έτος 70, οπότε οι επιζώντες Ιουδαίοι ωδηγήθησαν αιχμάλωτοι σε όλα τα έθνη για να τους μιλούν, όχι, όχι Ιουδαιόφωνοι Χριστιανοί, αλλά Εθνικοί των οποίων τα χείλη εφαίνοντο σαν να ετραύλιζαν μιλώντας μια μη Ιουδαϊκή, δηλαδή ξένη γλώσσα. Επομένως, η προφητεία του Ησαΐα έχει την πλήρη και τελική της εφαρμογή στην εποχή μας από το 1914. Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά δεν μιλεί τώρα δια των Χριστιανών μαρτύρων του μέσω του χαρίσματος ξένων γλωσσών όπως έκαμε την ημέρα της Πεντηκοστής πριν από δεκαεννέα αιώνας. Ένα τέτοιο θαυματουργικό χάρισμα ξένων γλωσσών δεν χρειάζεται σήμερα για να κερδηθούν άπιστοι από τον Ιουδαϊσμό και τον «Χριστιανικό κόσμο». Το άγγελμά μας από τον Ησαΐα δεν χρειάζεται να είναι σε ξένη γλώσσα για να αποκληθή «διαφορετικό».

24. Όπως και η Ιερουσαλήμ, τι αντιμετωπίζει ο «Χριστιανικός κόσμος», και ποια θέσι αναπαύσεως αγνόησε αυτός μολονότι επεστήθη σ’ αυτήν η προσοχή του;

²⁴ Όπως συνέβαινε με την Ιερουσαλήμ στην εποχή των αποστόλων, έτσι συμβαίνει και με τον «Χριστιανικό κόσμο» σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν» του κόσμου τούτου. Αυτός αντιμετωπίζει εκτέλεσι από τον μέγαν Δούλον του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα. Από την έναρξι του «εσχάτου καιρού» το 1914, επεστήθη η προσοχή του στο ποια είναι η θέσις αναπαύσεως που επρομήθευσε Κύριος ο Θεός, η θέσις για να επαναπαύσωμε την ελπίδα μας και να ζητήσωμε άνεσι από την κούρασι του κόσμου του Σατανά. Αυτή η θέσις αναπαύσεως και ανέσεως μας ανακουφίζει από τους φόβους αυτού του κόσμου και μας δίνει μια ασφαλή θέσι διαμονής και καταφύγιο. Αυτή η θέσις είναι η βασιλεία του Θεού στα χέρια του Κεχρισμένου του Υιού Ιησού Χριστού, ο οποίος τώρα βασιλεύει στο βασιλικό ύψος της ουρανίας Σιών.

25. Γιατί ο «Χριστιανικός κόσμος» έδειξε ‘ότι δεν ηθέλησε να ακούση’, και πώς ηχεί σ’ αυτόν το άγγελμα που κηρύττεται;

²⁵ Κατ’ επανάληψιν εδόθη προτροπή και ενθάρρυνσις στον «Χριστιανικό κόσμο» να οδηγήση τους ανθρώπους στην εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού για να ‘αναπαύση τον κεκοπιασμένον’. Εν τούτοις, επειδή ο Ιεχωβά επέστησε την προσοχή του «Χριστιανικού κόσμου» στο ζήτημα αυτό μέσω του υπολοίπου των κεχρισμένων μαρτύρων Του, ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι πείσμων και υπερήφανος. Επίσης, επειδή είναι κατακυριευμένος από τη δική του θεολογία και τα δικά του σχέδια και είναι μεθυσμένος με τον οίνο των πολιτικοθρησκευτικών σχέσεων με τον δικό του κόσμο, έδειξε ότι ‘δεν ηθέλησε να ακούση’. Δεν επεζήτησε ο ίδιος αυτή τη θέσι αναπαύσεως της Βασιλείας, και δεν ανέλαβε το κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Απορρίπτοντας τον Βασιλέα και τη βασιλεία του Θεού, κατεπολέμησε τους μάρτυρας του Ιεχωβά και προσεπάθησε να τους καταστρέψη και να σταματήση το κήρυγμά τους για τη Βασιλεία. Στον «Χριστιανικό κόσμο», οι μάρτυρες του Ιεχωβά ψελλίζουν σε μια ξένη γλώσσα ένα πολύ παράδοξο άγγελμα, το οποίον αυτός εμπαίζοντας χλευάζει.

26. Τι πρέπει να γνωρίζη με βεβαιότητα ο «Χριστιανικός κόσμος» όσον αφορά την ομιλία του Ιεχωβά σ’ αυτόν μέσω των μαρτύρων του;

²⁶ Ο «Χριστιανικός κόσμος» ας γνωρίζη με βεβαιότητα τούτο: Ο Ιεχωβά Θεός δεν πρόκειται για πάντα να εξασκή τη μακροθυμία του μαζί του. Δεν πρόκειται για πάντα να μιλή σ’ αυτόν μέσω των ειρηνικών, αβλαβών μαρτύρων του, οι οποίοι υφίστανται διωγμό απ’ αυτόν. Μόλις αποφασίση ότι το κήρυγμά των για την ανάσσουσα βασιλεία και την ημέρα της εκδικήσεώς του επροχώρησε αρκετά, θ’ αναλάβη ενέργεια μέσω των εκτελεστικών του δυνάμεων στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος.

27. Τότε τι θ’ ακούση ο «Χριστιανικός κόσμος», και τι θα κάμουν οι θρησκευτικοί του ηγέται, προς εκμηδένισίν των;

²⁷ Τότε εκείνο που θ’ ακούση ο «Χριστιανικός κόσμος» ανάμεσα στη βοή της μάχης της «ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» θα είναι η από τον Θεό πραγματοποίησις του ‘διδασκαλία επί διδασκαλίαν, στίχος επί στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί’. Τότε με τον σκληρό τρόπο ο «Χριστιανικός κόσμος» θα μάθη ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά μιλούσαν το άγγελμά Του και ότι δεν ήταν κάτι για να το χλευάζη κανείς με μέθη, το τσάου λατσάου τσάου λατσάου, κάου λακάου κάου λακάου, ζεείρ σαμ ζεείρ σαμ! Εμείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχομε προειδοποιήσει τον «Χριστιανικό κόσμο» και τον παρακινήσαμε να μετανοήση· αλλ’ αυτός εξακολούθησε την ευωχία της μέθης του και θα την συνεχίση ώσπου να εκτελέση ο Ιεχωβά Θεός την απόφασί του για καταστροφή. Τότε οι θρησκευτικοί του ηγέται και τα φατριαστικά των ποίμνια ‘θα περιπατήσωσι, και θα προσκόψωσιν εις τα οπίσω, και θα συντριφθώσι, και θα παγιδευθώσι, και θα πιασθώσι’. Αυτό σημαίνει εκμηδένισι!

28. Ακατασίγητοι, ποια αυστηρή διακήρυξι του προφήτου Ησαΐα επαναλαμβάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

²⁸ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται να κατασιωπηθούν από όλον τον χλευασμό και τον εμπαιγμό. Επαναλαμβάνουν την αυστηρή αυτή διακήρυξι του προφήτου Ησαΐα: «Δια τούτο ακούσατε τον λόγον του Ιεχωβά, άνθρωποι χλευασταί, οι οδηγούντες τούτον τον λαόν, τον εν Ιερουσαλήμ [που προεσκίαζε τον σημερινό «Χριστιανικό κόσμο»]. Επειδή είπετε, Ημείς εκάμομεν συνθήκην μετά του Θανάτου, και συνεφωνήσαμεν μετά του Σιεόλ· όταν η μάστιξ πλημμυρούσα διαβαίνη, δεν θέλει ελθεί εις ημάς· διότι εκάμομεν καταφύγιον ημών το ψεύδος, και υπό την ψευδοσύνην θέλομεν κρυφθή· δια τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Ιεχωβά· Ιδού, θέτω εν η Σιών θεμέλιον, λίθον, λίθον εκλεκτόν, έντιμον ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές· ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή. Και θέλω βάλει την κρίσιν εις τον κανόνα, και την δικαιοσύνην εις την στάθμην· και η χάλαζα θέλει εξαφανίσει το καταφύγιον του ψεύδους, και τα ύδατα θέλουσι πλημμυρίσει τον κρυψώνα. Και η μετά του Θανάτου συνθήκη σας θέλει ακυρωθή, και η μετά του Σιεόλ [του κοινού τάφου] συμφωνία σας δεν θέλει σταθή· όταν η πλημμυρούσα μάστιξ διαβαίνη, τότε θέλετε καταπατηθή υπ’ αυτής. Ευθύς όταν διαβή, θέλει σας πιάσει· διότι καθ’ εκάστην πρωΐαν θέλει διαβαίνει, ημέραν και νύκτα.»—Ησ. 28:14-19, ΜΝΚ.

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ Σ’ ΕΝΑ ΨΕΥΔΟΣ

29. Γιατί οι πνευματικά μεθυσμένοι άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου» έχουν το αίσθημα της τελείας βεβαιότητος, και πώς το προεσκίασαν αυτό οι κομπασταί άρχοντες της Σαμαρείας και της Ιερουσαλήμ;

²⁹ Οι κομπασταί, χλευασταί, πνευματικά μεθυσμένοι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» έχουν το αίσθημα της τελείας βεβαιότητος. Νομίζουν ότι έκαμαν όλες τις προμήθειες και έλαβαν τις κατάλληλες προφυλάξεις για την ημέρα της θείας οργής, για ν’ αποφύγουν εκείνο που συνέβη στην αρχαία Σαμάρεια και στην Ιερουσαλήμ. Λέγουν ότι έχουν εξασφαλισθή από το να θανατωθούν και να ταφούν. Πώς; Κάνοντας καταφύγιο εκείνο που οι μάρτυρες του Ιεχωβά λέγουν ότι είναι ψεύδος, και κρύβοντας τον εαυτό τους κάτω από εκείνο που οι μάρτυρες του Ιεχωβά λέγουν ότι είναι ψευδοσύνη. Στην εποχή του Ησαΐα μήπως οι μέθυσοι, κομπασταί άρχοντες της Σαμαρείας και της Ιερουσαλήμ έκαμαν καταφύγιο τα ψεύδη μιας τριαδικής διδασκαλίας, το δόγμα ενός πυρίνου άδου για αιώνιο βασανισμό, το δόγμα του πυρίνου τέλους της γης μας και του σύμπαντος, και όμοιες διδασκαλίες; Αντιμετωπίζοντας την επίθεσι, την πολιορκία και την καταστροφή από την παγκόσμια δύναμι της Ασσυρίας και έπειτα της Βαβυλώνος, μήπως εκρύβησαν σε τέτοιες ψευδείς διδασκαλίες; Όχι· η Σαμάρεια εστράφη για βοήθεια σε μια προστατευτική συμμαχία με την Συρία. Και η Ιερουσαλήμ, με τη σειρά της, έκαμε πρώτα έκκλησι στην Ασσυρία, και τελικά, όταν αυτή απέτυχε, η Ιερουσαλήμ έκαμε καταφύγιο την Αίγυπτο και εκρύβη πίσω από τους ίππους, τα άρματα και τα στρατεύματα της Αιγύπτου. Όταν οι Βαβυλώνιοι πολιορκηταί απεσύρθησαν κάποτε επειδή επλησίαζε ο στρατός του Φαραώ, οι άρχοντες και οι ιερείς και οι προφήται της Ιερουσαλήμ που ήσαν υπέρ των Αιγυπτίων αισθάνθηκαν τη βεβαιότητα ότι είχαν ένα ασφαλές καταφύγιο κι έναν κρυψώνα στον οποίον ο εχθρός δεν θα μπορούσε ποτέ να εισδύση.

30. Ομοίως, σ’ αυτόν τον καιρόν του τέλους, τι έκαμε καταφύγιο και πού έκρυψε τον εαυτό του ο «Χριστιανικός κόσμος»;

³⁰ Το ίδιο συμβαίνει σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους, οπότε οι μάρτυρες του Ιεχωβά προειδοποιούν ιδιαίτερα τον «Χριστιανικό κόσμο» όσον αφορά την έλευσι των εκτελεστικών δυνάμεων του Θεού στον Αρμαγεδδώνα. Τώρα οι άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου», υποστηριζόμενοι από τους ιερείς του και τους προφήτας του, κάνουν καταφύγιο, όχι τη θέσι αναπαύσεως και τη θέσι ανέσεως που επρομήθευσε ο Ιεχωβά, αλλά τις κοσμικές συμμαχίες. Πρώτα, ο «Χριστιανικός κόσμος» προέτεινε και έκαμε καταφύγιο την Κοινωνία των Εθνών, από το 1919 ως το 1939. Έπειτα, από το 1945 έως τώρα, εκρύβη πίσω από την οργάνωσι παγκοσμίου ειρήνης και ασφαλείας, τα Ηνωμένα Έθνη. Μη προσέχοντας τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ο «Χριστιανικός κόσμος» κατ’ ουσίαν λέγει:

31. Τι, κατ’ ουσίαν, λέγει ο «Χριστιανικός κόσμος» δίνοντας βεβαίωσι στον εαυτό του και προσκαλώντας τους μάρτυρας του Ιεχωβά;

³¹ ‘Σεις μάρτυρες, με το άγγελμά σας της ημέρας εκδικήσεως του Θεού σας Ιεχωβά, δεν μπορείτε να μας φοβίσετε. Ο Θάνατος και ο Σιεόλ που προλέγετε για μας δεν θα μας εγγίση ούτε θα μας βλάψη. Έχομε κάμει καλή συμφωνία με τον Θάνατο και δεν θα μας εγγίση μ’ εκείνες τις εκτελεστικές δυνάμεις του Ιεχωβά Θεού σας. Εμείς θα επιζήσωμε και σεις όχι. Έχομε έλθει σε καλή κατανόησι με τον Σιεόλ, που σεις οι μάρτυρες λέτε ότι είναι ο κοινός τάφος. Έχομε μία όρασι σχετικά με τον Σιεόλ· βλέπομε επίσης όσον αφορά την έκβασι των πραγμάτων. Ο Σιεόλ δεν θ’ ανοίξη το στόμα του ούτε θα πλατυνθή για να μας δεχθή, και σεις μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα θάψετε ποτέ τα οστά μας έπειτα από εκείνο που ονομάζετε Αρμαγεδδώνα. Χα, χα! Κάποτε εκάμαμε καταφύγιό μας την Κοινωνία των Εθνών και το Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης. Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχομε κρυφθή πίσω από τα Ηνωμένα Έθνη, τις δυνάμεις των ασφαλείας, την Επιτροπή των Αφοπλισμού, το Διεθνές των Δικαστήριο Δικαιοσύνης, και όλες τις αμυντικές συμμαχίες και σύμφωνα που διεμορφώθησαν μέσα στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Οι δυνάμεις, λοιπόν, εκείνες της καταστροφής, για τις οποίες σεις μάρτυρες του Ιεχωβά κάνετε τόσο εντυπωσιακό κήρυγμα, δεν θα μας φθάσουν ποτέ ούτε θα μας σαρώσουν στον Θάνατο και στον Σιεόλ. Θα αναχαιτισθούν, και το Αιγυπτιακό μας καταφύγιο και ο κρυψών θα ανθέξουν. Αυτά είναι η τελευταία και μόνη ελπίδα μας, αλλά δεν θα μας απογοητεύσουν. Θ’ αποδειχθούν αληθινά σ’ εμάς, και σεις μάρτυρες θ’ αποδειχθήτε κήρυκες συμφορών, ψευδείς προφήται τέτοιοι που πάντοτε ελέγαμε ότι είσθε.’

32, 33. (α) Τι έκαμαν καταφύγιό τους οι άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου» όπως λέμε εμείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά και αποδεικνύουν οι Ψαλμοί 62:8, 9 και 33:17-19; (β) Ως καταφύγιο και κρυψών, τι απεδείχθη ότι ήταν η Κοινωνία των Εθνών, και τι θ’ αποδειχθούν ότι είναι τα Ηνωμένα Έθνη;

³² Αλλά, βασιζόμενοι στον βέβαιον λόγον του Θεού, εμείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά λέμε ότι οι άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου» πολιτικοί και θρησκευτικοί έκαμαν καταφύγιό τους μια ψευδόμενη, απατηλή διευθέτησι. Έκρυψαν τον εαυτό τους σε ό,τι θ’ αποδειχθή ψευδές γι’ αυτούς—σε ψευδείς θεούς, σε αναξιοπίστους συμμάχους, σε ό,τι είναι άνισο για την αντιμετώπισι των δυνάμεων που θα λειτουργούν στον καιρό της θείας εκτελέσεως. Παραθέτομε από τον Ψαλμό 62:8, 9: «Ο Θεός είναι καταφύγιον εις ημάς. . . . Οι κοινοί άνθρωποι βεβαίως είναι ματαιότης, οι άρχοντες ψεύδος· εν τη πλάστιγγι πάντες ομού είναι ελαφρότεροι αυτής της ματαιότητος.»

³³ Εμείς οι μάρτυρες επίσης παραθέτομε την εξής περικοπή από τον Ψαλμό 33:17-19 (ΜΝΚ): «Μάταιος ο ίππος [ο πολεμικός της Αιγύπτου] προς σωτηρίαν· και δια της πολλής αυτού δυνάμεως δεν θέλει σώσει. Ιδού, ο οφθαλμός του Ιεχωβά είναι επί τους φοβουμένους αυτόν· επί τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού· δια να ελευθερώση εκ θανάτου την ψυχήν αυτών, και εν καιρώ πείνης να διαφυλάξη αυτούς εις ζωήν.» Σήμερα ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει μια συμβολική «εικόνα του θηρίου». Κάθε μέλος των Ηνωμένων Εθνών ενώθηκε στο να την στήση ή να την διατηρήση σαν κάποια ειδωλολατρική εικόνα για λατρεία από τα κοσμικά έθνη. Σχετικά με αυτήν παραθέτομε από τον Ιερεμία (10:14, 15): «Ψεύδος είναι το χωνευτόν αυτού, και πνοή δεν υπάρχει εν αυτώ. Ματαιότης ταύτα, έργον πλάνης· εν τω καιρώ της επισκέψεως αυτών θέλουσιν απολεσθή.» Συνεπώς εμείς οι μάρτυρες λέμε: Οι πολεμικοί ίπποι της αντιτυπικής Αιγύπτου δεν θα ωφελήσουν τον «Χριστιανικό κόσμο». Οι Διαβολόπνευστες, ανθρωποποίητες εικόνες που συμβολίζουν ειρήνη και ασφάλεια και που λατρεύονται τώρα από τα έθνη θ’ αποδειχθούν ότι δεν είναι θεοί. Η συμμαχία των θρησκειών του «Χριστιανικού κόσμου» με αυτόν τον πολιτικό κόσμο είναι μια ακάθαρτη, ασεβής απάτη. Ως καταφύγιο και κρυψών η Κοινωνία των Εθνών απεδείχθη ψεύδος, ακόμη και χωρίς την έλευσι της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Όχι ολιγώτερο τώρα, που ο πραγματικός «πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» επίκειται, τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν ψεύδος και ψευδοσύνην! Έτσι λέγει ο Ιεχωβά μέσω του λόγου του.

34. Πού έθεσε ο Ιεχωβά τη βάσι μιας σταθερής διαρκώς κυβερνήσεως, και πότε έθεσε αυτή τη βάσι εκεί;

³⁴ Η μόνη ελπίς του ανθρωπίνου γένους, το μόνο μας καταφύγιο και κρυψών, είναι στη Σιών, την ουράνια βασιλεία του Θεού. Εκεί ο Ιεχωβά έχει θέσει, ως βάσιν μιας σταθερής, διαρκούς κυβερνήσεως, τον Υιό του, τον δοκιμασμένο του Λίθο, τον δικό του πολύτιμο Λίθο ενός ασφαλούς θεμελίου, τον Ιησού Χριστό τον Βασιλέα. (Ησ. 28:16· 1 Πέτρ. 2:4-6· Ρωμ. 9:32, 33· 10:6-11) Ο Ιησούς είναι εκείνος που ο Ιεχωβά έχει χρίσει και εξετάσει και δοκιμάσει και ο οποίος απεδείχθη πιστός στη θεία κυριαρχία. Παρά το ότι ο Ιησούς απερρίφθη ως βασιλεύς από τους Ιουδαίους το έτος 33, ο Ιεχωβά τον ήγειρε εκ νεκρών και τον έθεσε στην ουράνια Σιών· εκεί δε ακριβώς ο απόστολος Ιωάννης, στην Αποκάλυψι που του εδόθη, είδε τον Ιησούν να στέκη μαζί με την εκκλησία των 144.000 πιστών κεχρισμένων ακολούθων του.—Αποκάλ. 14:1-5.

35. Πότε έθεσε ο Ιεχωβά τον πολύτιμο Λίθο του στη Σιών με μια αδιαφιλονείκητη έννοια, και γιατί τότε;

³⁵ Ο «Χριστιανικός κόσμος» έκαμε μια όμοια απόρριψι του Ιησού Χριστού στο αποκορύφωμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918. Όμως ο Ιεχωβά έθεσε τον πολύτιμο Λίθο του στην ουράνια Σιών με μια αδιαφιλονείκητη έννοια. Γιατί; Επειδή στο 1918 ο κεχρισμένος του Ιεχωβά ενθρονισμένος Βασιλεύς Ιησούς Χριστός απεδείχθη πολύτιμος στον Θεό. Απεδείχθη νικητής κάτω από δοκιμή και δοκιμασία στη διάρκεια του πολέμου που εξερράγη στον ουρανό το 1914 και που είχε ως αποτέλεσμα την απαλλαγή του ουρανού του Θεού από την παρουσία του Διαβόλου και την κατάρριψι αυτού και των δαιμονικών του αγγέλων στη γειτονία αυτής της γης, για να παραμείνη εκεί επί μια βραχεία χρονική περίοδο προτού ριφθή στην άβυσσο κατά τον Αρμαγεδδώνα.

36. Υπέρ τίνος έκαμε την εκλογή του ο «Χριστιανικός κόσμος» και γιατί έγινε πανικόβλητος ώστε να καταφύγη και κρυφθή εκεί;

³⁶ Ο «Χριστιανικός κόσμος» απέρριψε τον ενθρονισμένον Βασιλέα του Ιεχωβά. Και πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και από τότε, έκαμε την εκλογή του. Αυτή υπήρξε υπέρ των κοσμικών συμμαχιών, όχι υπέρ του βασιλικού Λίθου του Ιεχωβά που ετέθη αμετακίνητα στην ουράνια Σιών. Παρά την αποτυχία της Κοινωνίας των Εθνών, η Καθολική και η Προτεσταντική εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» δεν βλέπουν ακόμη τον βασιλικό Λίθο επάνω στο Όρος Σιών, τον οποίον οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν εξαγγείλει τόσο μεγαλόφωνα ειδικά από το 1926.a Τα θρησκευτικά αυτά συστήματα που ομολογούν τον Χριστό εξέλεξαν και εναπέθεσαν την ελπίδα τους στα Ηνωμένα Έθνη. Αντιμετωπίζοντας την απειλή του παγκοσμίου κομμουνισμού και την καταστροφή του συγχρόνου, υλιστικού πολιτισμού του εικοστού αιώνος, ο «Χριστιανικός κόσμος» έγινε πανικόβλητος ώστε να καταφύγη και κρυφθή στα Ηνωμένα Έθνη. Η τελευταία του ελπίς είναι σ’ αυτή την οργάνωσι που αποτελείται από πολλά έθνη διαφορετικών πολιτικών ιδεολογιών και διαφορετικών θρησκευτικών πίστεων, Χριστιανικά, Ιουδαϊκά, Μωαμεθανικά, ειδωλολατρικά και Κομμουνιστικά.

37. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έγιναν πανικόβλητοι ώστε να εισέλθουν στα Ηνωμένα Έθνη, και που προσκαλούμε όλα τα προβατοειδή άτομα να εύρουν καταφύγιο και κρυψώνα, και γιατί;

³⁷ Εν τούτοις, ακόμη και κάτω από διεθνές μίσος και διωγμό, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έγιναν πανικόβλητοι ώστε να εισέλθουν στα Ηνωμένα Έθνη. Στο 1918-1919 επίστεψαν στον εντελώς δοκιμασμένο και πολύτιμο Λίθο του Ιεχωβά στη Σιών. Αρνήθηκαν να λατρεύσουν την Κοινωνία των Εθνών και διεκήρυξαν την καταδίκη της. Τώρα αρνούμεθα να λατρεύσωμε τα Ηνωμένα Έθνη και να εμπιστευθούμε σ’ αυτά, και διακηρύττομε ομοίως την επικείμενη καταδίκη των. Επαναπαυόμεθα στον βασιλικόν Λίθον της Σιών ως καταφύγιο και κρυψώνα, και δεν συμμετέχομε στον φόβο, στη στενοχωρία και στην αγωνία του κόσμου. Είμεθα ακόμη εδώ, επαναπαυόμενοι αμετακίνητα στον πολύτιμον Λίθον του Ιεχωβά, και κηρύττομε και προσκαλούμε όλα τα προβατοειδή άτομα ολόγυρα στη γη να εύρουν καταφύγιο και κρυψώνα από τον Αρμαγεδδώνα στον Λίθον του Ιεχωβά. Η ελπίς μας είναι στη βασιλεία του Ιεχωβά δια του Χριστού. Ως καταφύγιο η βασιλεία αύτη δεν είναι ψεύδος· είναι η αλήθεια. Ως κρυψών η βασιλεία αυτή δεν είναι ψευδοσύνη· είναι αξιόπιστη πραγματικότης. Η βασιλεία αυτή θα διαρκή όσο διαρκεί και η αλήθεια—για πάντα!

[Υποσημειώσεις]