Όταν ο Ιεχωβά Εγερθή για το Ασύνηθες Έργον Του

 1. Πώς περιγράφει ο Ησαΐας την κατάστασι εκείνων που επιχειρούν ν’ απολαύσουν αφρόντιδα ανάπαυσι σε κοσμικές διευθετήσεις για ειρήνη και ασφάλεια, και γιατί;

Ο ΚΑΙΡΟΣ αυτός δεν είναι καιρός για αφρόντιδα ανάπαυσι ή για αυτοϊκανοποίησι μέσα στις κοσμικές διευθετήσεις για ειρήνη, ασφάλεια, ευημερία και επιβίωσι. Οποιοσδήποτε που ξαπλώνεται σ’ ένα κρεββάτι αναπαύσεως που το επρομήθευσε ο κόσμος αυτός, βρίσκει το κρεββάτι πολύ κοντό ώστε να μην μπορή να κρατήση τα πόδια του από το να εξέχουν στο κρύο. Αν διπλώση τον εαυτό του για να προσαρμοσθή στη βραχύτητα του κρεββατιού και φέρη τα γόνατά του κάτω από το πηγούνι του, τότε το κλινοσκέπασμα αποδεικνύεται πολύ στενό για να τον περιτυλίξη ώστε να κρατή ολόκληρο το σώμα του θερμό. Έτσι, κάτω από τις επιφέρουσες σκότος σκιές της πράξεως και του έργου του Ιεχωβά στη διάρκεια της επερχομένης μάχης του Αρμαγεδδώνος, η κατάστασις του ανθρωπίνου γένους που προσπαθεί να λάβη κοσμική άνεσι και ανάπαυσι γίνεται παγερή. Προκαλεί ρίγη. «Διότι», λέγει ο Ησαΐας (28:20, 21, ΜΝΚ), «η κλίνη είναι μικροτέρα παρά ώστε να δύναταί τις να εξαπλωθή· και το σκέπασμα στενώτερον παρά ώστε να δύναται να περιτυλιχθή. Διότι ο Ιεχωβά θέλει σηκωθή ως εν τω όρει Φερασείμ, θέλει θυμωθή· ως εν τη κοιλάδι του Γαβαών δια να ενεργήση την πράξιν αυτού—η πράξις αυτού είναι παράδοξος—και να εκτελέση το έργον αυτού—το έργον αυτού είναι ασύνηθες.»

 2, 3. (α) Στον αιώνα που επακολούθησε την προφητεία του Ησαΐα, γιατί η κατάστασις ήταν τέτοια που επέτρεπε να εκδηλωθή κάτι παράδοξο και ασύνηθες από τον Ιεχωβά; (β) Πότε ο Ιεχωβά επετέλεσε το απίστευτο αυτό έργο, και πώς έδειξε ότι δεν ήταν απρόθυμος να το επαναλάβη;

² Στη διάρκεια του αιώνος που ακολούθησε τη διακήρυξι αυτών των λόγων, ο Ιεχωβά ηγέρθη σε μια πρώτη εκπλήρωσί των. Η Ιερουσαλήμ δεν είχε ποτέ καταστραφή προηγουμένως. Ο θρόνος της του οίκου Δαβίδ δεν είχε ποτέ ανατραπή προηγουμένως. Ο εμπνέων το δέος ναός του Ιεχωβά δεν είχε ποτέ πυρποληθή και κατεδαφισθή προηγουμένως. Ότι ένα τέτοιο πράγμα θα συνέβαινε ήταν απίστευτο στους Ιουδαίους. Ότι ο Ιεχωβά θα εγίνετο υπεύθυνος για ένα τέτοιο πράγμα ήταν πολύ παράδοξο, πολύ ασύνηθες, ώστε να το νομίζουν δυνατόν οι Ιουδαίοι. Εν τούτοις, μέσω του προφήτου του Αββακούμ (1:5-9), ο Ιεχωβά προειδοποίησε τους αμφιβάλλοντας Ιουδαίους: «Ιδέτε μεταξύ των εθνών, και επιβλέψατε, και θαυμάσατε μεγάλως· διότι εγώ θέλω πράξει έργον εν ταις ημέραις σας, το οποίον δεν θέλετε πιστεύσει, εάν τις διηγηθή αυτό. Διότι, ιδού, εγώ εξεγείρω τους Χαλδαίους, το έθνος το πικρόν και ορμητικόν, το οποίον θέλει διέλθει το πλάτος του τόπου, δια να κληρονομήση κατοικίας ουχί εαυτού. Είναι φοβεροί και τρομεροί· η κρίσις αυτών και η εξουσία αυτών θέλει προέρχεσθαι εξ αυτών. Και οι ίπποι αυτών είναι ταχύτεροι παρδάλεων. . . . πάντες θέλουσιν έλθει επί αρπαγή.»

³ Στο 607 π. Χ. ο Ιεχωβά επετέλεσε αυτό το έργο. Επί πλέον, ο Ιεχωβά δεν ήταν απρόθυμος να επαναλάβη αυτό το φαινομενικά απίστευτο έργο. Γύρω στο 44 μ.Χ., ή είκοσι έξη περίπου χρόνια πριν από τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της, ο απόστολος Παύλος εκήρυττε σε μια Ασιατική συναγωγή σε πολλούς απίστους Ιουδαίους. Τους προειδοποίησε για τις συνέπειες της απορρίψεως του Βασιλέως του Ιεχωβά στη Σιών, παραθέτοντας τα εξής λόγια του Αββακούμ (ΜΟ΄): «Ιδέτε, οι καταφρονηταί, και θαυμάσατε, και αφανίσθητε· διότι έργον εγώ εργάζομαι εν ταις ημέραις υμών, έργον εις το οποίον δεν θέλετε πιστεύσει, εάν τις διηγηθή εις εσάς.» (Πράξ. 13:14-41) Οι χλευασταί Ιουδαίοι εστράφησαν εναντίον του αγγέλματος αυτού. Έτσι και πάλι ο Ιεχωβά απειργάσθη την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της μέσω των Ρωμαϊκών λεγεώνων στο έτος 70, προσβάλλοντας τα θρησκευτικά αισθήματα των Ιουδαίων παγκοσμίως.

 4, 5. (α) Τι δεν πρέπει, λοιπόν, να νομίζη ο «Χριστιανικός κόσμος» ότι δεν θα έπραττε ποτέ ο Ιεχωβά, και γιατί; (β) Σαν ποιον, σε ποια μάχη, θα εγερθή ο Ιεχωβά και θα μεταχειρισθή τον «Χριστιανικό κόσμο» σαν τους Φιλισταίους;

⁴ Γιατί, λοιπόν, να νομίζη ο «Χριστιανικός κόσμος» με τα χίλια θρησκευτικά του συστήματα ότι ο Ιεχωβά Θεός ποτέ δεν θα επανελάμβανε την παράδοξη πράξι του ή το ασύνηθες έργον του επάνω σ’ αυτόν σε μια τελική, αποκορυφωτική εκπλήρωσι της προφητείας του Ησαΐα; Τι το Χριστιανικό υπάρχει στον «Χριστιανικό κόσμο»; Στην πιο μεγαλειώδη ευκαιρία όλης της ιστορίας του, στην υψίστη ευκαιρία και των δεκαέξη αιώνων της υπάρξεώς του, διαψεύδει το όνομά του και απορρίπτει τον ενθρονισμένο στη Σιών Βασιλέα του Ιεχωβά. Αρνείται να διακηρύξη τα σωτήρια αγαθά νέα της βασιλείας Του, και εκλέγει την Κοινωνία των Εθνών και τα Ηνωμένα Έθνη. Τι το Χριστιανικό υπάρχει σ’ αυτό; Αυτός και το θρησκευτικό του πλήθος είναι απλοί θρησκευτικοί Φιλισταίοι· και ο Ιεχωβά θα τους μεταχειρισθή όπως μετεχειρίσθη πριν από πολύν καιρό τους Φιλισταίους με το χέρι του Δαβίδ, του βασιλέως του Ιεχωβά στο αρχαίο επίγειο Όρος Σιών.

⁵ Ό,τι είναι παράδοξο και ασύνηθες για τους απίστους, θα το πράξη ο Ιεχωβά Θεός· και αυτή τη φορά θα το πράξη στον «Χριστιανικό κόσμο», τον μιμητήν της αρχαίας Ιερουσαλήμ και του Ιούδα. Στην ημέρα και ώρα του Αρμαγεδδώνος ο Ιεχωβά, ο Θεός των αγγελικών στρατευμάτων, θα εγερθή όπως ηγέρθη στο Φερασείμ. Μέσω των στρατευμάτων του υπό τον Μεγαλύτερον Δαβίδ θα επέλθη στον Φιλισταιϊκό «Χριστιανικό κόσμο» σαν ακατάσχετη πλημμύρα ύδατος που εκχύνεται μέσω ενός ανοίγματος σ’ έναν καταρρέοντα υδροφράκτη. Όταν η μεγάλη οργάνωσις του «Χριστιανικού κόσμου» συντριβή και οι θιασώται της διασκορπισθούν, θ’ αφήσουν πίσω τους τούς ψευδείς θεούς των για να κατακαούν από τις δυνάμεις του Ιεχωβά.

 6. Πώς ο Ιεχωβά θα θυμωθή εναντίον των Φιλισταίων του «Χριστιανικού κόσμου» όπως στη Γαβαών, και σε τι θα καταλήξη το ασύνηθες έργον του;

⁶ Οποιαδήποτε άτομα που θα επιζούσαν από αυτή την παράδοξη πράξι σαρώματος της βλασφήμως ψευδούς Χριστιανικής οργανώσεως, δεν θα μπορέσουν να κρυφθούν και να διαφύγουν για να επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα. Διότι εναντίον αυτών των τρομαγμένων αλλά αμετανοήτων εχθρών της Βασιλείας, που θα τους έχη τώρα αφαιρεθή το προσωπείον, ο Κυρίαρχος Θεός, Ιεχωβά των στρατευμάτων, θα θυμωθή, όπως ακριβώς πριν από πολύν καιρό στη Γαβαών. Στη θέσι εκείνη ο Βασιλεύς Δαβίδ, πίσω από το κάλυμμα των συκαμίνων και πίσω από τη βοή των ισχυρών ανέμων που έσειαν τις κορυφές των θάμνων, επέπεσε στο στρατόπεδο των Φιλισταίων. Κατόπιν τους κατεδίωξε σε απόστασι δεκαέξη μιλίων, σε όλο το διάστημα ως τη Γεζέρ, πατάσσοντας εκείνους που ήσαν εναντίον της βασιλείας του. Έτσι, μέσω του Μεγαλυτέρου Δαβίδ στη Σιών, ο Ιεχωβά θα επέλθη εναντίον των Φιλισταίων του «Χριστιανικού κόσμου» σαν κλέπτης σε απροσδόκητη ώρα. Θα εκτελέση το ασύνηθες έργον του ως το σημείο του να σαρώση και τους τελευταίους οπαδούς του «Χριστιανικού κόσμου». Οι μεγάλοι του θρησκευτικοί ναοί θα υποστούν την ερήμωσι που υπέστησαν οι μολυσμένοι ναοί της Ιερουσαλήμ.

 7, 8. (α) Έχοντας στο νου το Φερασείμ και τη Γαβαών, με τι παρομοιάζει ο Ιεχωβά τον Μεγαλύτερον Δαβίδ; (β) Τι θα κάμουν ο συμβολικός ανεμοστρόβιλος και τα πλημμυρούντα ύδατα, και το να το αναφέρη κανείς απλώς, τίνος αιτία θα είναι;

⁷ Αφού ο Ιεχωβά έχει στο νου τα κατορθώματά του στο Φερασείμ και στη Γαβαών, δεν είναι παράδοξο ότι παρομοιάζει τον Μεγαλύτερον Δαβίδ, τον Βασιλέα Ιησούν Χριστόν, προς ‘θόρυβον χαλάζης, καταστρεπτικόν ανεμοστρόβιλον, κατακλυσμόν υδάτων πλημμυρούντων’. Συνεπώς ο Ιεχωβά αποκαλεί τον Ιησούν Χριστόν «ισχυρόν και δυνατόν». Οδηγώντας την αγγελική του στρατιά στη νίκη, ο Ιεχωβά θα θυμηθή τον κανόνα, με τον οποίον έκαμε την οφειλόμενη κρίσι στη Σαμάρεια στην κορυφή της εύφορης κοιλάδος του Εφραΐμ. Θα θυμηθή επίσης τη στάθμη με την οποίαν εξετέλεσε δικαιοσύνη ή εκείνο που δικαίως ωφείλετο στην άπιστη Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. και το 70 μ.Χ. (2 Βασ. 21:11-15) Στον Αρμαγεδδώνα θα ‘βάλη την κρίσιν εις τον κανόνα και την δικαιοσύνην εις την στάθμην’. Ο «ισχυρός και δυνατός» του, ο Βασιλεύς του Ιησούς Χριστός, ακολουθούμενος από την αγγελική στρατιά του, «θέλει εξαφανίσει το καταφύγιον του ψεύδους». «Τα ύδατα» [δηλαδή, ο ισχυρός, δυνατός Βασιλεύς του Ιεχωβά και οι άγιοι άγγελοί του] «θέλουσι πλημμυρίσει τον κρυψώνα», ογκούμενα προς τα εμπρός για να φθάσουν κάθε μέρος της υποκριτικής οργανώσεως.

⁸ Θα καταπέση η οργάνωσις ειρήνης και ασφαλείας—οποιαδήποτε Ηνωμένα Έθνη—μαζί με όλες τις κοσμικές συμμαχίες που συνήψε ο «Χριστιανικός κόσμος» για την προστασία του από την ημέρα του λογαριασμού! Οι άρχοντές του θα εύρουν την φαντασιώδη τους «συνθήκην μετά του Θανάτου» διαλελυμένη από τον ισχυρόν Βασιλέα του Ιεχωβά εν δράσει. Ο θάνατος θα τους εξαλείψη. Η ψευδής των όρασις ή συμφωνία που ενόμιζαν ότι είχαν πραγματοποιήσει με τον Σιεόλ δεν θα σταθή απέναντι του Βασιλέως του Ιεχωβά και της στρατιάς του. Οι τάφοι που επεφυλάσσοντο για τις στρατιές του Γωγ και του Μαγώγ θ’ ανοίξουν τα στόματά των διάπλατα για να τους δεχθούν. Όταν η συμβολική ««πλημμυρούσα μάστιξ» του Ιεχωβά θα διαβή από την επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου», οι άρχοντές του και οι στρατοί των θα καταπατηθούν υπό τους πόδας του Βασιλέως του Ιεχωβά και των αγγελικών του πολεμιστών. Οι θρησκευτικοί εκείνοι υποκριταί θα σαρωθούν· διότι κάθε πρωί, κάθε ημέρα, ημέρα και νύχτα, θα διαβαίνουν οι ουράνιες στρατιές για να παρασύρουν και τον τελευταίον από τους εχθρούς της Βασιλείας. Εκείνοι που θ’ ακούουν τι κατέφθασε ήδη μερικούς από το πλήθος τους θα το βρίσκουν αιτία να τρέμουν οι ίδιοι όταν προσπαθούν να κάμουν άλλους να κατανοήσουν εκείνο που αυτοί άκουσαν από πριν.

 9. (α) Γιατί αυτός θα είναι πράγματι ένας «διαφορετικός πόλεμος»; (β) Ο Ιεχωβά Θεός, για να προσθέση στην παραδοξότητα και στο ασύνηθες όλων αυτών, τι μπορεί να κάμη σ’ αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο;

⁹ Αυτός θα είναι πράγματι ένας «διαφορετικός πόλεμος.» Θα είναι διαφορετικός από οποιαδήποτε διεθνή σύγκρουσι, όπου μπορεί να χρησιμοποιηθή «βαριά ανταπόδοσις» από το συγκρότημα των εθνών που υφίσταται επίθεσι, εναντίον του συγκροτήματος που επιτίθεται. Ακόμη και με τη βοήθεια του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του, ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν θα μπορέση να εξαπολύση μια βαριά ανταπόδοσι εναντίον του Ιεχωβά Θεού και των εκτελεστικών του δυνάμεων υπό τον Βασιλέα του Ιησούν Χριστόν. Ο Ιεχωβά Θεός, για να προσθέση στην παραδοξότητα αυτής της πράξεώς του και στο ασύνηθες αυτού του έργου του, μπορεί να εξαπολύση φυσικές δυνάμεις, με τις οποίες οι επιστήμονες του «Χριστιανικού κόσμου» μάς έφεραν σε γνωριμία από το 1914 περίπου—κοσμικές ακτίνες με όλα τα ποικίλα αποτελέσματά τους επάνω στη γη και στον άνθρωπο, ηλεκτρικά ρεύματα της ανωτέρας ατμοσφαίρας με εντάσεις δέκα εκατομμυρίων αμπέρ, και άλλα φυσικά θαύματα που πρόκειται ακόμη να ανακαλυφθούν από τους επιστήμονας πριν από τον Αρμαγεδδώνα ή και να αποκαλυφθούν στη διάρκεια αυτού του ιδίου του παγκοσμίου πολέμου, και που θα μπορούν να παραβληθούν με το εκπληκτικά καινοφανές του κατακλυσμού της εποχής του Νώε.

10. Σε ποιο γεγονός θα οφείλεται πρωτίστως το ασύνηθες και η παραδοξότης της ενεργείας του Θεού;

¹⁰ Όμως η παραδοξότης, το ασύνηθες της πράξεως και του έργου του Θεού, δεν χρειάζεται κατ’ ανάγκην να οφείλεται στη μέθοδο ή στο μέσον με το οποίον αυτός καταστρέφει. Θα οφείλεται πρωτίστως στο γεγονός ότι η εκδίκησίς του εκδηλώνεται εναντίον του θρησκευτικού «Χριστιανικού κόσμου», ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι η ορατή οργάνωσις του Θεού, ναι, η εκκλησία του οικοδομημένη επάνω στην πέτρα και εναντίον της οποίας δεν θα ισχύσουν οι πύλες του Άδου ή Σιεόλ.—Ματθ. 16:18.

11. Ποια προειδοποίησις δίδεται σ’ εκείνους που χλευάζουν αυτή την προφητική περιγραφή της πράξεως και του έργου του Ιεχωβά;

¹¹ Μολονότι δεν μπαίνομε σε λεπτομερή περιγραφή των εκπληκτικών πράξεων του Ιεχωβά δια του Χριστού στον Αρμαγεδδώνα, η Γραφική αυτή εξήγησις μπορεί να φανή υπερβολική, φανταστική, άκρως εντυπωσιακή. Μπορεί να προκαλέση χλευασμό στους θρησκευτικούς κύκλους του «Χριστιανικού κόσμου». Εν τούτοις, ο προειδοποιητικός λόγος του Θεού πρέπει να ληφθή στα σοβαρά, μαζί με τις διευκρινίσεις του που αντλούνται από την πραγματική γραπτή ιστορία. Ο Ησαΐας (28:22, ΜΝΚ) προειδοποιεί: «Τώρα λοιπόν μη ήσθε χλευασταί, δια να μη γείνωσι δυνατώτερα τα δεσμά σας· διότι εγώ ήκουσα παρά Ιεχωβά του Θεού των δυνάμεων συντέλειαν και απόφασιν επί πάσαν την γην.» Εκείνοι που χλευάζουν και αρνούνται ν’ απομακρυνθούν από την άπιστη, κοσμική πορεία του «Χριστιανικού κόσμου», θα σκληρυνθούν μόνο σε απιστία και ανταγωνισμό στον Βασιλέα και τη βασιλεία του Ιεχωβά. Τα δεσμά των, που τους καταδικάζουν σε εκτέλεσι στον Αρμαγεδδώνα, θα γίνωνται ολοένα ισχυρότερα και σφιχτότερα, καθιστώντας πιο βέβαιο ότι οι χλευασταί θα καταστραφούν με την παράδοξη πράξι και το ασύνηθες έργον του Ιεχωβά.

12. Θ’ αποστή ο Ιεχωβά από την απόφασί του εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου», και γιατί η παιδεία που ελήφθη ήδη πρέπει να είναι αρκετή για κείνους που τείνουν να χλευάζουν;

¹² Ο Κυρίαρχος Θεός, Ιεχωβά των στρατευμάτων, απεφάσισε την εξολόθρευσι του «Χριστιανικού κόσμου» και των εκατοντάδων εκατομμυρίων του. Δεν θα αποστή πια από την αναγγελμένη του απόφασι όπως δεν απέστη από την πλήρη καταστροφή της αρχαίας Ιερουσαλήμ και του ναού της το 607 π.Χ. και το 70 μ.Χ. Γιατί να χλευάζη κανείς και να πλήττεται ακόμη περισσότερο στη διάρκεια αυτού του «ολίγου καιρού» πριν από τον Αρμαγεδδώνα; Γιατί να κάμη κανείς τον Ιεχωβά των στρατευμάτων να γίνη δραστικός και να περάση επάνω του με τους συμβολικούς τροχούς μιας αμάξης στο αλώνι του Αρμαγεδδώνος και να τον συντρίψη και να τον θέση εκτός υπάρξεως; Η παιδεία που ελάβατε ήδη πρέπει να είναι αρκετή. Πάψτε να χλευάζετε με απιστία και υπερηφάνεια. Στραφήτε στον Βασιλέα και στη βασιλεία του Ιεχωβά με πίστι, ταπεινοφροσύνη και αφοσίωσι.—Ησ. 28:23-29.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΩΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΜΑ

13. Μόνο με το να πράξωμε τι τώρα, μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα διαφυλαχθούμε από το να εκτελεσθούμε με την πράξι και το έργον του Ιεχωβά, και τι θα είναι εξαιρετικά «πολύτιμο» για μας τότε;

¹³ Πόσο μακάριο είναι τώρα ν’ αποδειχθούμε αληθινοί Χριστιανοί! Μόνο με το ν’ αποχωρισθούμε από τον «Χριστιανικό κόσμο» και την κατ’ απομίμησιν Χριστιανοσύνη του και με το να γίνωμε αληθινοί ακόλουθοι του ανάσσοντος Βασιλέως Ιησού Χριστού, μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα διαφυλαχθούμε από το να εκτελεσθούμε μαζί με τον «Χριστιανικό κόσμο» με την παράδοξη πράξι και το ασύνηθες έργον του Ιεχωβά στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Αυτός ανήγγειλε σε όλον τον «Χριστιανικό κόσμο» και τους πνευματικούς μεθύσους του ότι η εμπιστοσύνη των είναι κακά τοποθετημένη, και ότι αυτός έθεσε έναν πολύτιμο βασιλικόν Λίθον, ένα λίθον τελείως δοκιμασμένον, ως «ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές» στο κυβερνητικό ύψος της ουρανίας του Σιών. Όλοι όσοι βλέπουν το ψεύδος και την ψευδοσύνη των κοσμικών διευθετήσεων και συμμαχιών και που επαναπαύονται στον πολύτιμον βασιλικόν Λίθον του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό τον Βασιλέα του νέου κόσμου, θα καταφύγουν και θα κρυφθούν στον αληθινό και αξιόπιστο Προστάτη. Εξασκώντας πίστι σ’ αυτόν θα διαφυλαχθούν από οποιονδήποτε πανικό, ο οποίος οδηγεί τον κόσμο ομαδικώς στην καταστροφή του. Επομένως ο βασιλικός αυτός Λίθος της Σιών είναι «πολύτιμος» για μας που πιστεύομε τώρα, είτε είμεθα από το υπόλοιπο του «μικρού ποιμνίου» των συγκληρονόμων της Βασιλείας του είτε είμεθα απ’ τον «πολύν όχλον» των άλλων προβάτων του. Πόσο «πολύτιμος» θα είναι για μας ο βασιλικός αυτός Λίθος όταν όλες οι καταστρεπτικές δυνάμεις του Θεού θα είναι σε ενέργεια κατά τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος!

14. Τι θα σημαίνη ο λίθος αυτός στον στέφανον και στολισμό υπερηφανείας των πνευματικών μεθύσων, αλλά τι θα έχη το υπόλοιπο των συγκληρονόμων της Βασιλείας ως στολισμό του;

¹⁴ Ο προφήτης Ησαΐας λέγει ότι ο λίθος αυτός σημαίνει ουαί στον «στέφανον της υπερηφανίας των μεθύσων του Εφραΐμ» και στο ‘μαραινόμενον άνθος της ενδόξου ωραιότητος αυτών’ που κυκλώνει την κορυφή της εύφορης κοιλάδος των μεθυσμένων στασιαστών εναντίον του Ιεχωβά. Γιατί; Διότι οι «στέφανοι της υπερηφανίας» των θα καταπατηθούν από τις υπερχειλίζουσες στρατιές της καταστροφής. Η ωραία διακόσμησις της κεφαλής των θ’ αποδειχθή ότι αποτελείται απλώς από μαραινόμενα άνθη που θα ξηραθούν και θα πεθάνουν τόσο γρήγορα, όσο ένα πρώιμο ώριμο σύκο που έκαμε την εμφάνισί του πριν από το θέρος καταβροχθίζεται άπληστα από εκείνον που το ανακαλύπτει επάνω στη συκιά. Εν τούτοις, το πιστό υπόλοιπο των συγκληρονόμων της Βασιλείας, που πιστεύει στον δοκιμασμένον βασιλικόν Λίθον του Ιεχωβά, θα έχη έναν άφθαρτον στέφανον δόξης: «Εν εκείνη τη ημέρα», λέγει ο προφήτης Ησαΐας, «ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει είσθαι στέφανος δόξης, και διάδημα ωραιότητος εις το υπόλοιπον του λαού αυτού, και πνεύμα κρίσεως εις τον καθήμενον δια κρίσιν, και δύναμις εις τους απωθούντας τον πόλεμον από των πυλών.»—Ησ. 28:5, 6, ΜΝΚ.

15. Ιδιαίτερα από πότε εδοξάσθη το όνομα του Θεού σχετικά μ’ εμάς ως μάρτυράς του, και τι θα συμβή σ’ αυτόν τον διακοσμητικό στέφανο και το ωραίο διάδημα στον Αρμαγεδδώνα;

¹⁵ Ιδιαίτερα από το 1926 το πνευματικό υπόλοιπο τιμούσε τον Ιεχωβά και γνωστοποιούσε το όνομά του, έτσι ώστε στο 1931 έκριναν ως Γραφικώς κατάλληλο το να εγκολπωθούν το διακριτικό όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά». Από τότε ένας αυξανόμενος «πολύς όχλος» άλλων προβάτων εγκολπώθηκε επίσης το όνομα αυτό. Τι τιμή υπήρξε το να φέρουν το όνομα του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού, του Ιεχωβά των στρατευμάτων, και έτσι να ταυτίζωνται με τον ένδοξον Υπέρτατον ολοκλήρου του σύμπαντος! Το όνομά Του επάνω μας δεν φθίνει σε δόξα· αλλά εξ αιτίας όλων όσα έκαμε για τους μάρτυράς του στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έως τώρα, ο Ιεχωβά εδόξασε το όνομά του επάνω μας ακόμη περισσότερο. Μας επροστάτευσε και μας ωδήγησε· κατειργάσθη όλα τα έργα μας για μας. Είναι, επομένως, ο αμάραντός μας «στέφανος δόξης» και «διάδημα ωραιότητος» που δεν θα καταπατηθή ποτέ. Όταν αυτός θα δοξάση το όνομά του σε μια θαμβωτική λαμπρότητα με τη νίκη του εναντίον όλης της οργανώσεως του Σατανά στον Αρμαγεδδώνα και θα διαφυλάξη τους μάρτυράς του μέσα από αυτή την παγκόσμια σύρραξι, πόσο πολύ περισσότερο θα σπινθηροβολή ο θείος μας «στέφανος δόξης» και «διάδημα ωραιότητος»!

16. Ποιος είναι εκείνος που κάθεται για κρίσι στη Σιών, και τι είδους πνεύμα γίνεται ο Ιεχωβά σ’ αυτόν και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁶ Ο βασιλικός του Λίθος στη Σιών κάθεται για την κρίσι που πρόκειται να εκτελεσθή τον Αρμαγεδδώνα. Σ’ αυτόν ο Υπέρτατος Κύριος, Ιεχωβά των στρατευμάτων, έγινε «πνεύμα κρίσεως». Ο Ιησούς Χριστός, αντί να υπερνικηθή από τα μεθυστικά πνεύματα των κοσμικών συμμαχιών όπως οι μέθυσοι του «Χριστιανικού κόσμου» που πλανώνται στην όρασι και τρικλίζουν ασταθώς στη λήψι των αποφάσεών των, είναι γεμάτος από το πνεύμα του Ιεχωβά που τον κρατεί σταθερόν και τον κατευθύνει σε διαυγή απόφασι. Μέσω αυτού ο Ιεχωβά ‘θέλει βάλει την κρίσιν εις τον κανόνα, και την δικαιοσύνην εις την στάθμην’. Οι μέθυσοι εχθροί της Βασιλείας θα συντριφθούν σε καταστροφή, ενώ η κρίσις θα γίνη στο άγιο όνομα του Ιεχωβά και στην παγκόσμια κυριαρχία του, υπερασπίζοντάς τα.

17. (α) Για μας στον πνευματικό μας πόλεμο, τι θα γίνη ο Ιεχωβά απέναντι των επιθετικών δυνάμεων του Γωγ του Μαγώγ; (β) Με ποιον είναι ορθό να έχωμε μια συνθήκη και μια όρασι, σε αντίθεσι με τους πνευματικούς μεθύσους;

¹⁷ Η νίκη εναντίον του σατανικού αυτού κόσμου είναι βεβαιωμένη σ’ εμάς, διότι η υπόσχεσις του Ησαΐα είναι ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα είναι «δύναμις εις τους απωθούντας τον πόλεμον από των πυλών». Καθώς, λοιπόν, μαχόμεθα στον πνευματικό μας πόλεμο με την «πανοπλίαν του Θεού», η δύναμις του Ιεχωβά θα απωθήση «από των πυλών» τις επιτιθέμενες δυνάμεις του Γωγ του Μαγώγ, και η ορατή οργάνωσις του Ιεχωβά θεμελιωμένη στον πολύτιμον βασιλικόν του Λίθον θα παραμείνη. Η παράδοξη πράξις του Ιεχωβά και το ασύνηθες έργον του θα εξαλείψη την οργάνωσι του «Χριστιανικού κόσμου», και η καταστροφή όλων των κοσμικών συμμάχων της θα επακολουθήση. Η Σιών θα παραμείνη θριαμβεύουσα, θεμελιωμένη επάνω στον βασιλικόν Λίθον που έχει τα «κλειδιά του Άδου [ή, Σιεόλ] και του θανάτου». Αυτός είναι εκείνος με τον οποίον πρέπει να έχωμε μια διαθήκη και να έχωμε μια όρασι για να βλέπωμε όμοια τα πράγματα, μ’ ένα μόνο αντικειμενικό σκοπό, με μια πρόθεσι, δηλαδή το θείο θέλημα του Ιεχωβά. Ο Ιησούς Χριστός ο Βασιλεύς είναι ακριβώς το αντίστροφο του Σιεόλ και του θανάτου, διότι αυτός είναι «η ανάστασις και η ζωή».—Αποκάλ. 1:18· Ιωάν. 11:25.

18. (α) Γιατί δεν θα φοβηθούμε, και ποια θα είναι η ένθερμη προσευχή μας; (β) Ποιο προνόμιο θέλομε να εξακολουθήσωμε να έχωμε, και έτσι τι θα γνωρίζουν όλοι όσον αφορά εκείνο που συμβαίνει;

¹⁸ Έτσι εμείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά, ο οποίος έθεσε αυτό τον βασιλικόν Λίθον στη Σιών, παραμένομε εξασφαλισμένοι από οποιεσδήποτε μέλλουσες εξελίξεις στον ουρανό και στη γη. Δεν θα φοβηθούμε. Μολονότι η πράξις του Ιεχωβά μπορεί ν’ αποδειχθή παράδοξη, και μολονότι το επικείμενο έργο του μπορεί ν’ αποδειχθή ασύνηθες, η ειλικρινής, ένθερμη προσευχή μας είναι να γίνη το θέλημά Του. Ω, είθε να εξακολουθήση να είναι προνόμιό μας το να κηρύττωμε σε όλα τα έθνη για την εξολόθρευσι και για ό,τι απεφάσισε ο Ιεχωβά, σαν μια προειδοποίησι! Τότε, όταν αυτό συμβή, θα είναι γνωστό σε όλους ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, ο «στέφανος δόξης» μας και «διάδημα ωραιότητος», το έπραξε αυτό για την υπεράσπισί του δια Ιησού Χριστού. Έτσι ας γίνη! Αμήν!