Η Πνευματική Ασφάλεια που μας Παρέχει ο Θεός

«Θέλω λέγει προς τον Ιεχωβά, Συ είσαι η καταφυγή μου και φρούριόν μου· Θεός μου επ’ αυτόν θέλω ελπίζει.» (Ψαλμ. 91:2, ΜΝΚ)

1, 2. (α) Τι λέγεται ότι είπε ο Βοναπάρτης για το ξίφος και το πνεύμα; (β) Σχετικά με ποιους Χριστιανούς έμαθε ο Χίτλερ την αλήθεια της δηλώσεως αυτής;

ΛΕΓΕΤΑΙ ότι ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ένας άνθρωπος που αναδείχθηκε με το ξίφος του, είπε: «Υπάρχουν δύο δυνάμεις στον κόσμο—το ξίφος και το πνεύμα. Αλλά, στο πέρασμα του χρόνου, το πνεύμα πάντοτε νικά.»

² Προφανώς ο δικτάτωρ Αδόλφος Χίτλερ δεν επίστευε αυτή την παρατήρησι που είχε κάμει εκείνος ο σκληρός πολεμιστής. Με τη δύναμι του «ξίφους» του αιματηρού πολέμου, ξεκίνησε να κατακτήση τον κόσμο. Στα εδάφη που κατέλαβε δια της βίας ο Χίτλερ προσπάθησε να διασπάση το πνεύμα εκείνων, οι οποίοι ενέμεναν στη Χριστιανική ουδετερότητα απέναντι στις κοσμικές διαμάχες. Στο έτος 1945 η δύναμις του «ξίφους» του εξέλιπε και ομολογώντας την ήττα του, αυτοκτόνησε και το πτώμα του εξοντώθηκε με φωτιά. Αλλά οι διωγμένοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, μολονότι ελαττώθηκαν κατά μερικές χιλιάδες επρόβαλαν θριαμβευτικά με αδιάσπαστο πνεύμα και ανέλαβαν δημοσία το έργον της διακηρύξεως της βασιλείας του Θεού σε χώρες που είχε καταπατήσει ο Χίτλερ. Το πνεύμα του Θεού που ήταν μέσα τους ενίκησε ύστερα από 12 χρόνια Χιτλερικής κυριαρχίας.

 3. (α) Σε ποιο είδος ασφαλείας ενεπιστεύοντο αυτοί οι πολεμισταί, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; (β) Σε ποιο είδος ασφαλείας ενεπιστεύοντο οι μάρτυρες του Ιεχωβά και γιατί;

³ Τόσο ο Βοναπάρτης όσο και ο Χίτλερ ανεζήτησαν την ασφάλειά τους σε μια ισχυρή στρατιωτική οργάνωσι, μαζί με ισχυρή απολυταρχική πολιτική εξουσία και επιρροή. Αυτό το κοσμικό είδος ασφαλείας αποδείχθηκε απογοητευτικό και απατηλό. Οι φαινομενικά ανασφαλείς και απροστάτευτοι μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέροντο για ένα διαφορετικό είδος ασφαλείας. Επρόκειτο για μια πνευματική ασφάλεια, διότι αυτή η ασφάλεια είναι εκείνη που θα διαφυλάξη ένα άτομο σε κατάστασι που θα είναι άξιο αιωνίου ζωής με ειρήνη και ευτυχία στο επικείμενο νέο Θείο σύστημα πραγμάτων για το ανθρώπινο γένος. Έως τώρα οι επιζώντες μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ευρώπη προσπαθούν να μείνουν μέσα σ’ αυτή την πνευματική ασφάλεια, διότι στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι’ τα ανθρωποποίητα υλικά, οικονομικά και στρατιωτικά μέσα ασφαλείας δεν θα συντελέσουν στη διαφύλαξι της ζωής του ανθρώπου μέσα στη νέα τάξι του Θεού. «Οι θησαυροί της ανομίας δεν ωφελούσιν· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.»—Παροιμ. 10:2.

 4. Γιατί η πνευματική ασφάλεια πρέπει να προτιμάται από τη σωματική ασφάλεια, και ποιος ψαλμός της Γραφής το λέγει αυτό;

⁴ Πνευματική ασφάλεια σημαίνει να διατηρούμε τη Θεία προστασία της πνευματικής μας ζωής σε αρμονία με τις απαιτήσεις του Θεού για αιώνια ζωή. Ο Θεός επιδοκιμάζει εκείνους που έχουν πνευματική ασφάλεια, μολονότι μπορεί να επιτρέψη να υποστούν και θάνατο στα χέρια του εχθρού για την πιστότητά των σ’ Αυτόν. Αν διατηρηθή μέχρι θανάτου η πνευματικότης των, θα τους ανταμείψη ο Θεός με ανάστασι για ν’ αποκτήσουν ευλογίες και ευκαιρίες για ζωή στη δίκαιη νέα του τάξι. Η πνευματική ασφάλεια πρέπει να προτιμάται από τη σωματική ασφάλεια που προσπαθούν ν’ αποκτήσουν οι υλιστικοί άνθρωποι. Η πνευματική ασφάλεια είναι το ζωτικό είδος ασφαλείας που επιθυμούμε. Αυτή είναι η ασφάλεια, την οποίαν ο ωραίος 91 Ψαλμός της Βίβλου περιγράφει για μας.

 5. Τι θα λεχθή για τον συγγραφέα του Ψαλμού 91, και σε τι αυτός συγκεντρώνει την προσοχή μας;

⁵ Ο Θεόπνευστος συγγραφεύς του Ψαλμού 91 ήταν πιθανόν ο ίδιος με τον συγγραφέα του Ψαλμού 90 του οποίου το τελευταίο εδάφιο ακολουθείται από τον Ψαλμό 91 χωρίς να διακόπτεται από κάποια επικεφαλίδα η οποία ν’ αναγγέλλη ποιος είναι ο συγγραφεύς του. Σ’ αυτή την περίπτωσι ο συγγραφεύς ήταν ο προφήτης Μωυσής, του οποίου το όνομα δίδεται στην επικεφαλίδα του Ψαλμού 90. Αλλά μολονότι οι περιστατικές ενδείξεις φαίνεται να το αποδεικνύουν αυτό, δεν υπάρχει σχετική βεβαιότης. Εν τούτοις, πρόκειται για ένα από τα εμπνευσμένα συγγράμματα του Αγίου Λόγου του Θεού, και αυτό είναι που έχει σημασία και κάνει το κείμενο αληθινό και αξιόπιστο. Ο Ψαλμός αυτός, γραμμένος τουλάχιστον 460 χρόνια π.Χ., δεν αναφέρει άμεσα τον από πολλού υποσχεμένο Μεσσία, τον Κεχρισμένον του Θεού, δηλαδή τον Χριστόν. Συγκεντρώνει την προσοχή μας σ’ Εκείνον που ήταν η Θεία Πηγή για την πνευματική ασφάλεια και αυτού ακόμη του Μεσσίου, του Χριστού.

6, 7. Πώς χρησιμοποίησε ο Σατανάς τον Ψαλμό 91 εδάφια 11, 12 προσπαθώντας να πειράση τον Ιησού Χριστό, και γιατί δεν το επέτυχε;

⁶ Παραδείγματος χάριν, στο έτος 29 μ.Χ., ο μεγάλος εχθρός του Θεού εφήρμοσε τα εδάφια ένδεκα και δώδεκα σε κάποιον άνθρωπο της Μέσης Ανατολής. Ο Σατανάς ή Διάβολος ο Πειραστής, έσπευσε να καταστρέψη την πνευματικότητα αυτού του ανθρώπου, απατηλά, κάνοντας κακή χρήσι του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού. Σ’ αυτά τα εδάφια του Ψαλμού 91 ο Πειραστής εκμεταλλεύθηκε την ιδέα της σωματικής ασφαλείας. Ισχυρίσθηκε ότι ιδιαίτερα ένας «υιός του Θεού» θα είχε μια τέτοια προσωπική σωματική προστασία και περιφρούρησι. Ο άνθρωπος αυτός, για να το αποδείξη αυτό στον Διάβολο και στον Ιουδαϊκό λαό, έπρεπε να ριφθή από το πτερύγιο του ναού της Ιερουσαλήμ ενώ οι άγγελοι θα τον έφερναν απαλά στο λιθόστρωτο του ναού αντίθετα με τους νόμους της βαρύτητος. Αυτό θα ήταν σαν ένα «σημείο από τον ουρανό.»

⁷ Αυτός ο Ψαλμός 91 θα ταίριαζε, καλύτερα από όλους, σ’ αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος προσφάτως είχε χρισθή με το πνεύμα του Θεού για να είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός. Ο Διάβολος, λοιπόν, επενόησε εκείνο που διανοήθηκε ότι θα ήταν ένας πραγματικός πειρασμός γι’ αυτόν τον κεχρισμένον του Θεού. Αλλ’ αυτός ο άνθρωπος, ο Ιησούς Χριστός διέκρινε το τέχνασμα και είδε το εσφαλμένο νόημα που δόθηκε στο Ψαλμό 91 εδάφια 11, 12. Αρνήθηκε να εγκαταλείψη την πνευματική του ασφάλεια.

 8. Πώς ο Ιησούς αντέκρουσε τον πειρασμό του Σατανά, και ποια ήταν η ωφέλειά του;

⁸ Αυτό το έκαμε επικαλούμενος τη θεόπνευστη προσταγή που δόθηκε μέσω του προφήτου Μωυσέως. Η Βιβλική αφήγησις μάς λέγει τα εξής: «Είπε προς αυτόν [δηλαδή τον Διάβολον] ο Ιησούς· Πάλιν είναι γεγραμμένον, Δεν θέλεις πειράσει Ιεχωβά τον Θεόν σου.» (Ματθαίος 4:7, ΜΝΚ. Δευτερονόμιον 6:16) Ο Ιησούς επίστευε ότι αύτοι οι άγγελοι θα τον προστάτευαν ακόμη και αν προσπαθούσε ακατάλληλα ν’ αψηφήση τον γνωστό Θείο νόμο της βαρύτητος για να κάμη μια ιδιοτελή και παράτολμη επίδειξι του εαυτού του ενώπιον του Ιουδαϊκού λαού στον ναό. Το γεγονός ότι ο Ιησούς με σύνεσι σ’ αυτήν την περίπτωσι παρέμεινε στη θέσι της πνευματικής του ασφαλείας είχε ως αποτέλεσμα τη σωματική του ασφάλεια. Δεν είχε πρόωρο θάνατο μ’ ένα τρόπο που δεν θα εξεπλήρωνε τις Γραφές. Παρέμεινε ζωντανός «υπό την σκέπην του Υψίστου.»—Ψαλμ. 91:1.

‘Η ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ’

9, 10. (α) Απέρριψε ο Ιησούς ότι ο Ψαλμός 91 εφηρμόζετο προσωπικά σ’ αυτόν; (β) Σε ποιους επίσης εφαρμόζεται αυτός ο Ψαλμός και με ποια έννοια;

⁹ Ο Ψαλμός 91 εφαρμόζεται σ’ έναν καιρό πολλών κινδύνων, όπως αυτοί που αναφέρονται από τον ψαλμωδό, για να δώση παρηγοριά, εμπιστοσύνη και διαβεβαίωσι σ’ εκείνους που ζουν στα επικίνδυνα αυτά χρόνια. Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη ως άνθρωπος, μπορούσε να βάλη στην καρδιά του τον θαυμαστό αυτόν ψαλμό, διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ψαλμός εφηρμόζετο σ’ αυτόν ως άτομο. Όταν απέρριψε την πρότασι του Διαβόλου, που εβασίζετο ψευδώς στα εδάφια ένδεκα και δώδεκα, δεν απέρριπτε ότι ο Ψαλμός εφηρμόζετο σ’ αυτόν μ’ ένα ορθό τρόπο. Αν υπήρχε κάποιος που έθετε τη στοργή του στον Ιεχωβά Θεό, αυτός ήταν ο Ιησούς Χριστός, σε εκπλήρωσι του εδαφίου δεκατέσσερα.

¹⁰ Λογικά ο Ψαλμός εφαρμόζεται σε όλους τους βαπτισμένους μαθητάς του, οι οποίοι πιστά ακολουθούν τα ίχνη του και μιμούνται το παράδειγμά του. Όχι ότι ο καθένας απ’ αυτούς μπορεί να λέγη, ‘Αυτός ο Ψαλμός εφαρμόζεται σ’ εμένα ατομικά όπως ακριβώς εφαρμόσθηκε στον Ιησού Χριστό.’ Όχι, αλλά ο Ψαλμός αυτός εφαρμόζεται σ’ αυτούς τους αληθινούς μαθητάς ως τάξιν, και οποιοσδήποτε βρίσκεται σ’ αυτή την τάξι μπορεί ν’ αποκομίση πνευματική δύναμι απ’ αυτόν τον Ψαλμό. Ο Ψαλμός δεν προέλεγε κανένα ιδιαίτερο άτομο από τους αληθινούς και πιστούς μαθητάς του Χριστού.

11-13. (α) Πού ομιλεί η Αποκάλυψις για το υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Ιησού, και γιατί αυτοί πρέπει να είναι στον τόπο ασφαλείας που προμηθεύει ο Θεός; (6) Πώς η Σκοπιά της 15ης Αυγούστου 1927 δείχνει ποιοι είναι στον απόκρυφο τόπο ασφαλείας;

¹¹ Το βιβλίο της Αποκαλύψεως, κεφάλαιο δώδεκα, εδάφιο δέκα επτά, αναφέρει ένα ‘υπόλοιπον’ των πνευματικών αδελφών του Ιησού Χριστού που βρίσκεται στη γη και βασανίζεται από δεινά μετά τη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στον ουρανό το 1914 μ.Χ.

¹² Όσο για τους υπολοίπους του «σπέρματος» της ουρανίας μητρός αυτής της βασιλείας, το εδάφιο Αποκάλυψις 12:17 λέγει: «Και ωργίσθη ο δράκων [Σατανάς ο Διάβολος] κατά της γυναικός και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» Αφού αυτό το υπόλοιπο του σπέρματος της γυναικός που είναι στη γη υφίσταται πόλεμον από τον Σατανά τον Διάβολο και τους δαιμονικούς του αγγέλους, θα πρέπει βέβαια το υπόλοιπο να είναι στον τόπο της πνευματικής ασφαλείας που προμηθεύει ο Θεός, του οποίου τις εντολές φυλάττει το υπόλοιπο. Σύμφωνα με αυτό το φανερό γεγονός, στο άρθρο με τίτλο «Τόπος Ασφαλείας», που δημοσιεύθηκε στο τεύχος της Σκοπιάς της 15ης Αυγούστου 1927, η πρώτη παράγραφος της σελίδος 243 παρέθετε το εδάφιο Αποκάλυψις 12:17 και κατόπιν έλεγε:

¹³ «Όσοι είναι από το ‘υπόλοιπον’ ασφαλώς θα ζητήσουν επιμελώς να γνωρίσουν τη σκέπη, δηλαδή τον απόκρυφο τόπο ασφαλείας, και αφού εισέλθουν σ’ αυτόν, θα φροντίσουν να μείνουν εκεί.»

14, 15. (α) Με αυτή την κατανόησι, ποια σειρά άρθρων άρχισε τότε το 1927; (β) Αυτό έγινε οκτώ χρόνια πριν από ποιο θέμα της Σκοπιάς για τον σύγχρονο πολύ όχλο;

¹⁴ Με αυτή λοιπόν την κατανόησι εκ μέρους εκείνων που έμεναν τότε ‘κάτω από τη σκέπη ή απόκρυφο τόπο του Υψίστου,’ άρχισε η σειρά των τριών συνεχών άρθρων που επραγματεύοντο τον Ψαλμόν 91, με τίτλον «Τόπος Ασφαλείας», «Γιατί σε Ασφάλεια» και «Προστασία και Ασφάλεια,» που δημοσιεύθηκαν σε τεύχη της Σκοπιάς της 15ης Αυγούστου, της 1ης Σεπτεμβρίου και της 15ης Σεπτεμβρίου 1927.a Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, αυτό το σχόλιο στον Ψαλμό 91 δημοσιεύθηκε οκτώ χρόνια πριν αρχίση να σχηματίζεται ο ‘πολύς όχλος’ που περιγράφεται στην Αποκάλυψι 7:9-17, δηλαδή από το έτος 1935 και έπειτα. (Βλέπε το άρθρο με τίτλο «Ο πολύς Όχλος,» που δημοσιεύθηκε στα τεύχη της Σκοπιάς 1ης και 15ης Σεπτεμβρίου 1935). Ο θεόπνευστος απόστολος Ιωάννης περιγράφοντας αυτόν τον πολύν όχλον λέγει τα εξής στην Αποκάλυψι 7:14, 15:

¹⁵ «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού, και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς.»

16. (α) Σε ποιον τόπο ασφαλείας πρέπει επίσης να είναι ο πολύς όχλος και γιατί; (β) Εκτός από τον Ιησού Χριστό, για ποιον προέλεγε ο Ψαλμός 91 και από πότε είναι ο καιρός ειδικής εφαρμογής του Ψαλμού 91;

¹⁶ Σύμφωνα με αυτή την προφητική περιγραφή, τα πιστά μέλη του ‘πολλού όχλου’ πρέπει σήμερα να συμμερίζωνται την πνευματική ασφάλεια με το ‘υπόλοιπον’ του σπέρματος της γυναικός στον απόκρυφο τόπο του Υψίστου. Αλλιώς, ο Ύψιστος Θεός δεν θα τους διαφυλάξη στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως’ για να εξέλθουν απ’ αυτήν ζωντανοί στη γη και να εισέλθουν στη νέα τάξι του Θεού. Σ’ αυτή τη δίκαιη νέα τάξι όσοι είναι από τον ‘πολύ όχλο’ εξακολουθούν να λατρεύουν τον Θεό ημέρα και νύκτα στις αυλές του πνευματικού του ναού. Μπορούμε έτσι να δούμε ότι, εκτός από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, ο Ψαλμός 91 δεν προέλεγε για κανένα μεμονωμένο μαθητή του Χριστού, αλλά ανεφέρετο στους βαπτισμένους μαθητάς του ως τάξιν ή εκκλησίαν, μέχρι σήμερα. Ο καιρός της ειδικής ανάγκης για την εφαρμογή του είναι από το έτος 1919 και έπειτα, μετά την έξωσι του Σατανά και των δαιμονικών του αγγέλων από τον ουρανό και την κατάρριψί των στα γειτονικά μέρη της γης, η οποία έξωσις ακολούθησε τη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στους ουρανούς το έτος 1914 μ.Χ.—Αποκάλ. 12:1-13.

17. Αναλαμβάνοντας τώρα την εξέτασι του Ψαλμού 91, ποια ερώτησι μπορούμε να κάμωμε προσωπικά;

¹⁷ Αναλαμβάνοντας τώρα την εξέτασι του Ψαλμού 91, μπορούμε να κάμωμε την ερώτησι προσωπικά, Ανήκω εγώ στην ευνοημένη τάξι που αναφέρεται και στην οποία απευθύνεται αυτός ο ενισχυτικός για την πίστι ψαλμός; Αν μπορούμε ν’ απαντήσωμε ναι, τότε μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι θα έχωμε την πνευματική ασφάλεια που περιγράφεται στον ψαλμό. Περιγραφικά, ο ψαλμός αρχίζει ως εξής: «Ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει διατρίβει.»—Ψαλμ. 91:1.

18. Ποιος είναι ο απόκρυφος τόπος του Υψίστου, και γιατί δεν μπορούν να τον ιδούν ή να τον διακρίνουν οι κοσμικοί;

¹⁸ Η ‘σκέπη του Υψίστου,’ δηλαδή ο απόκρυφος τόπος του Υψίστου, δεν είναι ο τόπος όπου ο ίδιος διαμένει στους ουρανούς που είναι αόρατοι στα μάτια των ανθρώπων, ή κρυμμένος ακόμη και από τις ουράνιες δυνάμεις. Δεν είναι ο ουράνιος τόπος που εξεικονίσθηκε από τα Άγια των Αγίων, το εσώτατο διαμέρισμα της σκηνής της λατρείας που είχε κατασκευασθή από τον προφήτη Μωυσή στην έρημο του Όρους Σινά το έτος 1513 π.Χ. Εκεί η θεία παρουσία εσυμβολίζετο από το θαυματουργικό φως Σιεκινάχ που ήταν πάνω από το ιλαστήριον της χρυσής κιβωτού της διαθήκης. Ο Ύψιστος δεν χρειάζεται σκέπη, δηλαδή απόκρυφο τόπο, για τον εαυτό του για να προφυλαχθή από τις απειλές και τους κινδύνους που περιγράφονται στον Ψαλμό 91. Αντιθέτως, η «σκέπη» είναι ο απόκρυφος τόπος, το καταφύγιο που αυτός επρομήθευσε για κείνους οι οποίοι ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις που εκτίθενται στον Ψαλμό 91. Είναι ένας τόπος καταφυγίου γι’ αυτούς, ένας τόπος προστασίας των. Επειδή είναι ένας τόπος πνευματικής ασφαλείας, οι άνθρωποι του κόσμου δεν μπορούν να τον ιδούν με τα φυσικά τους μάτια και, επειδή δεν έχουν πνευματική διάκρισι, δεν μπορούν να ιδούν ότι αυτοί που κατοικούν εκεί είναι σ’ αυτόν τον απόκρυφο τόπο.

19. (α) Για ποιο επίμαχο ζήτημα προστατεύονται πνευματικά όσοι βρίσκονται στον απόκρυφο τόπο όπως εμφαίνεται από ποια περιγραφή; (β) Πότε αυτό το επίμαχο ζήτημα έγινε γνωστό στον κόσμο;

¹⁹ Εν τούτοις η πνευματική ασφάλεια, που απολαμβάνουν εκείνοι που παραμένουν εκεί πιστά, πιστοποιεί ότι αυτοί πραγματικά βρίσκονται εκεί. Τα πράγματα δείχνουν ότι αυτοί προστατεύονται πνευματικά για το υπέρτατο ζήτημα που είναι τώρα ενώπιον ολοκλήρου του ουρανού και της γης. Είναι το επίμαχο ζήτημα που εμφαίνεται από την περιγραφή που δίνει Εκείνος που προμηθεύει την ‘σκέπη’ δηλαδή, ο Ύψιστος. Είναι το επίμαχο ζήτημα της Παγκοσμίου Κυριαρχίας. Αυτό ετέθη υπ’ όψιν του κόσμου της ανθρωπότητος στα μέσα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα έθνη εμάχοντο για το ζήτημα του ποιος θα κυβερνήση τη γη, και λίγους μήνες προτού αναμιχθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στην παγκόσμια διαμάχη. Στη διεθνή συνέλευσι των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλι Σαιν Λούις της πολιτείας Μισσούρι Η.Π.Α., το θέρος του 1941, ο τότε πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά εξεφώνησε λόγο με θέμα «Ακεραιότης.» Σ’ εκείνο τον λόγο, που απευθύνθηκε σε εικοσάδες χιλιάδες παρευρισκομένους, ο ομιλητής εδήλωσε και διεσαφήνισε ότι το επίμαχο ζήτημα ενώπιον όλης της κτίσεως ήταν η παγκόσμια κυριαρχία.—Βλέπε κύριον άρθρον με τίτλον «Ακεραιότης,» που δημοσιεύθηκε στο τεύχος της Σκοπιάς 15 Αυγούστου 1941, σελίς 245 παράγραφος 19 (στην Αγγλική.)

20. Πότε είναι ο καιρός για να τακτοποιηθή αυτό το μέγα επίμαχο ζήτημα και ποιοι το βλέπουν και λαμβάνουν θέσι υπέρ εκείνου ο οποίος θα το διεκδικήση ;

²⁰ Τα ζητήματα της κυριαρχίας της γης και των εθνικών κυριαρχιών των λαών αμφισβητούνται ζωηρά τώρα. Η παγκόσμια κατάστασις καθώς και η Βιβλική χρονολογία επισημαίνουν το γεγονός ότι η παρούσα γενεά είναι εκείνη στην οποία ο Ύψιστος μια για πάντα θα τακτοποιήση το μακρό επίμαχο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας ή παγκοσμίου επικρατήσεως. Εκείνοι που βρίσκονται στον απόκρυφο τόπο του Υψίστου είναι εκείνοι που βλέπουν το επίμαχο ζήτημα και προβαίνουν χωρίς αμφιταλαντεύσεις υπέρ του Παγκοσμίου Κυριάρχου και επομένως διατηρούν τη Χριστιανική των ουδετερότητα απέναντι στις διαμάχες των εθνών του κόσμου για εθνική κυριαρχία ή επικράτησι στη γη. Οι μη πολιτικοί κάτοικοι της σκέπης του Υψίστου δεν θα μπορούσαν να εισέλθουν και να παραμείνουν εκεί αν δεν ανεγνώριζαν και δεν προσηλώνοντο στον παγκόσμιο κυρίαρχο. Αυτοί με ζήλο αποβλέπουν στη διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας του μέσα σ’ αυτή τη γενεά, στον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος» στον συμβολικό τόπο που λέγεται Αρμαγεδδών.—Αποκάλ. 16:13-16.

21. Στον εικοστό αιώνα π.Χ. ποιος βασιλεύς ήταν στην ορθή πλευρά του επιμάχου ζητήματος της παγκοσμίου κυριαρχίας, και ποιον πατριάρχη ευλόγησε και με ποια λόγια;

²¹ Στην αφήγησι της Γραφής ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς της Σαλήμ στη Μέση Ανατολή, ήταν στην πλευρά του επιμάχου ζητήματος της παγκοσμίου κυριαρχίας στον εικοστό αιώνα π.Χ. Η βραχεία αφήγησις που γράφθηκε γι’ αυτόν από τον προφήτη Μωυσή το αποδεικνύει αυτό. Ο αρχαίος αυτός βασιλεύς απέδωσε στον Παγκόσμιο Κυρίαρχο τη νίκη που κέρδισε ο πατριάρχης Άβραμ [ή Αβραάμ] εναντίον των τεσσάρων επιδρομέων βασιλέων από τη γη της Μεσοποταμίας. Σχετικά με αυτό, τα εδάφια Γένεσις 14:18-20 μας λέγουν τα εξής: «Και ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, έφερεν έξω άρτον και οίνον· ήτο δε ιερεύς του Θεού του Υψίστου. Και ευλόγησεν αυτόν και είπεν, Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του Υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην· και ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρα σου. Και ο Άβραμ έδωκεν εις αυτόν δέκατον από πάντων.»

22, 23. (α) Πώς ο Άβραμ, αμέσως κατόπιν, απέδειξε δημοσία ότι έλαβε τη στάσι του με το μέρος του Παγκοσμίου Κυριάρχου; (β) Πώς ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος ενήργησε με το δικαίωμα που είχε, όπως αναγράφεται στο Δευτερονόμιο 32:8;

²² Ο Άβραμ, δίνοντας στον Μελχισεδέκ ως ιερέα του Δημιουργού του ουρανού και της γης δέκατον από όλα τα λάφυρα της νίκης κατά των τεσσάρων εισβολέων βασιλέων, έλαβε τη στάσι του με το μέρος του ιερέως και βασιλέως Μελχισεδέκ παρά το πλευρόν του Παγκοσμίου Κυριάρχου. Σε δημόσια απόδειξι τούτου ο Άβραμ ωρκίσθηκε στο όνομα του Παγκοσμίου Κυριάρχου. Αυτό το έκαμε όταν απέδωσε στον βασιλέα των Σοδόμων τα αποκτήματα, τα οποία αυτός, ο Άβραμ, είχε επανακτήσει γι’ αυτόν. Τα εδάφια Γένεσις 14:21-24 (ΜΝΚ) μας λέγουν τα εξής: «Και είπεν ο βασιλεύς των Σοδόμων προς τον Άβραμ, Δος μοι τους ανθρώπους, τα δε υπάρχοντα λάβε εις σεαυτόν. Είπε δε ο Άβραμ προς τον βασιλέα των Σοδόμων, Εγώ ύψωσα την χείρα μου προς Ιεχωβά, τον Θεόν τον Ύψιστον, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην, ότι δεν θέλω λάβει από πάντων των ιδικών σου από κλωστής έως λωρίου υποδήματος, διά να μη είπης, Εγώ επλούτισα τον Άβραμ.» Εκείνος στου οποίου το όνομα ωρκίσθηκε ο Άβραμ ενεργούσε ως ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος όταν παρεχώρησε στους Ισραηλίτας, απογόνους του Άβραμ, την γην της Μέσης Ανατολής που είχε υποσχεθή στον Αβραάμ. Ο Μωυσής λέγει τα εξής σχετικά:

²³ «Ότε διεμέριζεν ο Ύψιστος τα έθνη, ότε διέσπειρε τους υιούς του Αδάμ, έστησε τα όρια των λαών κατά τον αριθμόν των υιών Ισραήλ.»—Δευτ. 32:8.

24. Πώς στον ευαγγελισμό προς τη Μαρία φάνηκε ότι και οι πιστοί άγγελοι αναγνωρίζουν τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, και πώς ο Ιησούς Χριστός έδειξε αυτή την αναγνώρισι στα όσα είπε στους μαθητάς του για το δανεισμό;

²⁴ Ακόμη και οι πιστοί ουράνιοι άγγελοι αναγνωρίζουν την παγκόσμια Κυριαρχία του Δημιουργού του ουρανού και της γης. Όταν, λοιπόν, ο άγγελος Γαβριήλ εξήγησε στην Ιουδαία παρθένο Μαρία πώς θα εγίνετο θαυματουργικά μητέρα του πρωτοτόκου γυιου της, που θα ωνομάζετο Ιησούς, της είπε: «Πνεύμα άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού.» (Λουκ. 1:35) Αργότερα ο ανεπτυγμένος εκείνος γυιος κατέδειξε ότι και αυτός ανεγνώριζε ποιος ήταν ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος όταν είπε στους μαθητάς του: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας και αγαθοποιείτε και δανείζετε, μηδεμίαν απολαβήν ελπίζοντες, και θέλει είσθαι ο μισθός σας πολύς, και θέλετε είσθαι υιοί του Υψίστου· διότι αυτός είναι αγαθός προς τους αχάριστους και κακούς.»—Λουκ. 6:35.

25. Ποια προσευχή σχετική με το μέγα ζήτημα πρόκειται ν’ απαντηθεί μέσα στη γενεά μας, και επομένως πού είναι η ασφάλειά μας;

²⁵ Επλησίασε τώρα ο καιρός για ν’ απαντηθή η θεόπνευστη προσευχή εναντίον εκείνων οι οποίοι εναντιώνονται στην παγκόσμια κυριαρχία του Δημιουργού του ουρανού και της γης: «Ας καταισχυνθώσι, και ας ταραχθώσι διαπαντός· και ας εντραπώσι, και ας απολεσθώσι· και ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.» (Ψαλμ. 83:17, 18, ΜΝΚ) Σ’ αυτή τη γενεά, λοιπόν, όταν το υπέρτατο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας πρόκειται να τακτοποιηθή για πάντα, η ασφάλεια μας έγκειται στο να κατοικούμε κάτω από τη σκέπη του Υψίστου, υποστηρίζοντας χωρίς αμφιταλαντεύσεις τη δική του πλευρά στο επίμαχο ζήτημα. Το να κατοικούμε εκεί θα σημαίνη προστασία από την καταστρεπτική επιρροή και παροδήγησι από αντιφατικές πολιτικές προπαγάνδες που τώρα λυμαίνονται τη γη.—Ψαλμ. 27:5.

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ

26, 27. (α) Ποιοι είναι εκείνοι που λαμβάνονται ως φιλοξενούμενοι στον απόκρυφο τόπο του Υψίστου; (β) Γιατί μπορεί ο Ύψιστος να επιβάλη την κυριαρχία του, και τι είναι λογικό να πράξωμε;

²⁶ Τι θα εξασφαλίση για τον εαυτό του όποιος κατοικεί κάτω από τη σκέπη του Υψίστου; Το πλήρες αρχικό εδάφιο του Ψαλμού 91 απαντά: «Ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει διατρίβει.» Σ’ αυτή την περίπτωσι το γεγονός ότι θα διατρίβη υπό την σκιάν του Παντοκράτορος σημαίνει ότι θα τύχη μεταχειρίσεως ως φιλοξενούμενος από τον Παντοκράτορα. Αυτός ο Παντοκράτωρ είναι ο ίδιος ως ο Ύψιστος. Το ένα και το αυτό Πρόσωπο έχει και τις δυο ιδιότητες της ανωτάτης υψηλότητος και της παντοκρατορίας.

²⁷ Επειδή είναι Παντοκράτωρ μπορεί να διατηρήση την υπεροχή του, την παγκόσμια κυριαρχία του. Μπορεί να επιβάλη την κυριαρχία του σε οποιαδήποτε μέρη της δημιουργίας του, εναντίον οιωνδήποτε νοημόνων ζώντων πλασμάτων, τα οποία μπορεί να στασιάσουν εναντίον του. Είναι ανώφελο για οποιοδήποτε πλάσμα να εναντιώνεται ή να αγνοή την κυριαρχία του Υψίστου, διότι αυτός είναι ο Παντοκράτωρ. Το λογικό πράγμα που πρέπει να κάμη κανείς είναι ν’ αναγνωρίση τη δικαιωματική του κυριαρχία και να είναι υποτακτικός, πιστός και αληθινός προς αυτόν, αναγνωρίζοντας αυτόν πάντοτε ως τον Κυρίαρχον της ζωής του. Εκείνοι που το κάνουν αυτό λαμβάνονται «υπό την σκέπην του Υψίστου,» ως φιλοξενούμενοι του Παντοκράτορος.

28. Πότε ο Ύψιστος έκαμε γνωστή την Παντοδυναμία του στον Αβραάμ, και πώς το απέδειξε αυτό;

²⁸ Για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σήμερα που δεν γνωρίζουν την Αγία Γραφή, είναι δύσκολο να συλλάβουν την ιδέα ενός Παντοδυνάμου Όντος, χωρίς όμοιόν του σε όλο το βασίλειο της ζωής. Αλλά ακόμη από τον εικοστό αιώνα π.Χ., ο Ύψιστος, ο Ποιητής του ουρανού και της γης, έθεσε αυτό το γεγονός υπ’ όψιν του επιγείου φίλου του, του πατριάρχου Άβραμ. Ένα έτος πριν από τη γέννησι του υιού του Άβραμ, του Ισαάκ, ο Ύψιστος μέσω του αγγέλου του εχαρακτήρισε τον εαυτό του ως παντοκράτορα. Τα εδάφια Γένεσις 17:1, 2 μας λέγουν τα εξής: «Και ότε ήτο ο Άβραμ ενενήκοντα εννέα ετών, εφάνη ο Ιεχωβά εις τον Άβραμ και είπε προς αυτόν, Εγώ είμαι Θεός ο Παντοκράτωρ· περιπάτει ενώπιόν μου και έσο τέλειος. Και θέλω στήσει την διαθήκην μου αναμέσον εμού και σου· και θέλω σε πληθύνει σφόδρα.» Απέδειξε ότι τίποτα δεν ήταν αδύνατον γι’ αυτόν με το να δώση θαυματουργικά στον Άβραμ και στην ηλικιωμένη σύζυγό του τον γυιο τους Ισαάκ, όταν ήσαν και οι δύο νεκροί ως προς την τεκνοποίησι. Αυτός ήταν 100 ετών και εκείνη 90 όταν γεννήθηκε ο Ισαάκ. (Γεν. 17:17· 21:1-5· Ρωμ. 4:19-21) Αυτός ο Παντοκράτωρ υπάρχει ακόμη.

29. Σήμερα μέσω τίνος μόνον μπορούμε να έλθωμε «υπό την σκέπην του Υψίστου,» και γιατί;

²⁹ Ο Παντοκράτωρ ήταν ένα πολύ γνωστό Πρόσωπο στον εγγονό του Αβραάμ, τον Ιακώβ. (Γέν. 35:11· 43:14· 48:3· 49:25· Έξοδ. 6:8) Αυτός μπορεί να είναι πολύ γνωστός και σ’ εμάς, επίσης, έστω και αν εμείς είμεθα τόσο μικρά πλάσματα σε αντίθεσι με αυτόν. Φαντασθήτε να είσθε φιλοξενούμενος του Θεού «υπό την σκέπην του Υψίστου!» Αλλά σήμερα, πρέπει να μην ξεχνούμε ότι γινόμεθα δεκτοί σ’ αυτή τη στενή σχέσι μόνον με την αγαθή φροντίδα του πιο αγαπητού ουρανίου Υιού του, του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς, τη νύχτα που προηγήθηκε από την κατάθεσι της τελείας ανθρώπινης ζωής του ως θυσίας στον Θεό, είπε στους πιστούς αποστόλους του: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ειμή δι’ εμού.» (Ιωάν. 14:6) Μέσω εκείνου, λοιπόν, πλησιάζομε τον Ύψιστο όλου του σύμπαντος και τον αναγνωρίζομε ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχό μας, στον οποίο ανήκει η ζωή μας και η στοργική πιστότης και αφοσίωσις. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ‘διατρίβωμε υπό την σκιάν του Παντοκράτορος.’

30, 31. Ποια εικόνα ήταν προφανώς στη διάνοια του ψαλμωδού όταν έλεγε ότι ήταν «υπό την σκιάν του Παντοκράτορος;»

³⁰ Τι θαυμάσιο είναι για μας να επισκιαζώμεθα από τον Παντοκράτορα! Αυτό πιστοποιεί ότι Εκείνος δείχνει ενδιαφέρον και φροντίδα και δίνει προσοχή σ’ εμάς. Η εικόνα εδώ δεν είναι η εικόνα ενός μικρότερου προσώπου που είναι κάτω από τη σκιά ενός πολύ μεγαλυτέρου προσώπου, ή η εικόνα του να είναι κάτω από τη σκιά κάποιου αψύχου, όπως είναι η «σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.» (Ησ. 32:2) Η ορθή εικόνα στη διάνοια του ψαλμωδού που τη συνέθεσε είναι εκείνη που αναγράφεται στον Ψαλμό 17:8, όπου ο Δαβίδ προσεύχεται στον Ύψιστον: «Φύλαξόν με ως κόρην οφθαλμού· κρύψον με υπό την σκιάν των πτερύγων σου.»

³¹ Και η εικόνα που μας παρουσιάζεται δείχνει ένα μεγάλο πτηνό που πετά ψηλά γύρω από τα μικρά του και τα επισκιάζει, δηλαδή τα καλύπτει με τη σκιά του. Όσον καιρό τα μικρά, που είναι κάτω, φροντίζουν να είναι στη σκιά του γονέως των, που είναι από πάνω, γνωρίζουν ότι ο γονεύς τα προσέχει και τα προστατεύει και ότι είναι ασφαλή από αρπακτικά πτηνά. Το ότι αυτό το πτηνό πετά από πάνω τους σημαίνει φροντίδα και η προστασία επιβεβαιώνεται απ’ αυτά που λέγονται στον Ησαΐα 31:4, 5: «Ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει καταβή δια να πολεμήση υπέρ του όρους της Σιών και υπέρ των λόφων αυτής. Ως πτηνά διαπετώμενα επί τους νεοσσούς, ούτως ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει υπερασπισθή την Ιερουσαλήμ, υπερασπιζόμενος και ελευθερόνων αυτήν, διαβαίνων και σώζων αυτήν.»

32. (α) Με τι παρομοιάζεται ο Παντοκράτωρ κι’ εμείς «υπό την σκιάν» Του; (6) Επειδή είναι επίσης ο Ύψιστος, τι μπορεί να κάμη ως πιστός οικοδεσπότης;

³² Ο Παντοκράτωρ, λοιπόν, παρομοιάζεται με ένα ισχυρό πτηνό, και εκείνοι που είναι «υπό την σκέπην» της πνευματικής ασφαλείας του είναι σαν τους νεαρούς νεοσσούς του γονέως πτηνού. Το ότι είναι ‘υπό την σκιάν του Παντοκράτορος’ αυτό κάνει τη σκέπη ακόμη πιο ασφαλή γι’ αυτούς. Επειδή αυτός είναι ο Ύψιστος, όλα τα άλλα είναι κάτω απ’ αυτόν, και τίποτε από κάτω δεν μπορεί να διαφύγη την παντοδυναμία της οράσεώς του. Αυτός μπορεί αμέσως να επισημάνη οποιαδήποτε κίνησι που κάνει οτιδήποτε ή οποιοσδήποτε από κάτω εναντίον εκείνων οι οποίοι είναι ‘υπό την σκιάν’ του. Μπορεί αμέσως να προστατεύση και να διαφυλάξη αυτούς τους οποίους επισκιάζει και οι οποίοι μένουν με αυτόν ως πνευματικοί του φιλοξενούμενοι. Αυτός ως Οικοδεσπότης τηρεί πιστά τον λόγο του ως προς τη φροντίδα του για κείνους που περιποιείται ως φιλοξενουμένους του. Πόσο παρηγορητική είναι αυτή η σκέψις! Πού αλλού θα μπορούσαμε να βρούμε πραγματική πνευματική ασφάλεια;

[Υποσημειώσεις]

Έτσι, ακόμη από τα 1897, το άτομο στο οποίο απευθύνεται ο Ψαλμός 91 εθεωρείτο ως ένα σύνθετο πρόσωπο, μια τάξις μαθητών του Ιησού Χριστού.

[Εικόνα στη σελίδα 145]

Όταν παρεκίνη τον Ιησούν να ριφθή κάτω από το πτερύγιον του ναού, ο Διάβολος ανέντιμα παρέθεσε τον Ψαλμόν σαν αυτό να ήταν εγγύηση φυσικής ασφαλείας