Οι Σημερινοί Καλοί Διάκονοι

 1. Ποιας ορθής και ποιας εσφαλμένης διαγωγής έδωσε παράδειγμα ο Μωυσής ως διάκονος;

ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ για την αληθινή διακονία μπορεί να διαφέρουν σε δεδομένους καιρούς. Πριν από τριάντα πέντε περίπου αιώνες ο προφήτης του Ιεχωβά Μωυσής είχε διδαχθή όλη τη σοφία των Αιγυπτίων, επειδή είχε ανατραφή στη βασιλική αυλή. Αργότερα, ως ώριμος άνδρας υπακούοντας στον Ιεχωβά, ο Μωυσής έμαθε πώς να πλησιάζη και να πολιτεύεται με τον υπερήφανον Φαραώ. Επειδή ήταν πράος και ταπεινός, ο Μωυσής εξήσκησε επίσης αξιοσημείωτη μακροθυμία με τα εκατομμύρια των Ισραηλιτών οι οποίοι, έχοντας μόλις απελευθερωθή από τη δουλεία στην Αίγυπτο, ήσαν ανήσυχοι και δεν ήταν πολύ εύκολο να τηρηθούν υπό έλεγχον. Ως δούλοι εφωδιάζοντο με τα αναγκαία προς ζωήν από την Αιγυπτιακή κυβέρνησι, και για τούτο είχαν ολίγη ή καθόλου πείρα στο να τα προμηθεύωνται μόνοι τους. Συχνά, λοιπόν, παρεπονούντο για τις προμήθειες που έκανε τώρα ο Ιεχωβά γι’ αυτούς στην οδοιπορία τους στην έρημο. Ποτέ ο Μωυσής δεν εξωργίσθηκε, εκτός σε μια περίπτωσι. Τότε έχασε την αυτοκυριαρχία του· ναι, ελησμόνησε τότε τον Ιεχωβά. Στους γογγύζοντας Ισραηλίτες, εκατομμύρια απ’ αυτούς, ο Μωυσής τότε ανεφώνησε με οργή: «Σεις οι απειθείς· να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης;» (Αριθμ. 20:9-13· Ψαλμ. 106:32, 33) Αλλά, συνολικά, ο Μωυσής ήταν εξηρτισμένος για το έργον του ως διακόνου του Ιεχωβά και το εξετέλεσε καλά, απέθανε δε «εν τη ευνοία» του Ιεχωβά και ετάφη από τον Ιεχωβά.—Δευτ. 34:5-7· Εβρ. 3:1-6.

 2. (α) Πώς μας βοηθεί τώρα η παραδειγματική διαγωγή του Ιησού ως καλού διακόνου; (β) Και πώς η διαγωγή του Παύλου;

² Ο Μεγαλύτερος Μωυσής, Χριστός Ιησούς, ως άνθρωπος επάνω στη γη ήταν ένα τέλειο παράδειγμα ενός που κατείχε τα αναγκαία προσόντα για τη διακονία που του είχε δοθή από τον Θεό. Επιμελής σπουδαστής του Λόγου του Ιεχωβά, των Εβραϊκών Γραφών, ο Ιησούς ως νέος και ενήλικος ακολούθησε τις διδασκαλίες του απεριόριστα. Η διακονία του ήταν το έργο της ζωής του. Δεν είχε άλλο ενδιαφέρον στη γη, αλλά έδωσε όλον τον χρόνον του και την ιδιοφυία του στο έργον που του είχε ανατεθή. Οι ακόλουθοι του ήσαν καλά εκπαιδευμένοι για το έργον που τους ανέθεσε μετά τον θάνατο του και την ανάστασί του, και το εξετέλεσαν καλά. Όπως και ο Ιησούς, ο πιστός του απόστολος Παύλος ήταν τελείως αφωσιωμένος στην υπηρεσία του Ιεχωβά. ‘Ένα πράγμα’ απασχολούσε το ενδιαφέρον του και την προσοχή του: το κήρυγμα του ευαγγελίου της Βασιλείας. (Φιλιππησ. 3:13· Πράξ. 28:30, 31) Ο Παύλος δεν προσπαθούσε να κάμη πολλά πράγματα. Παρωμοίωσε τον εαυτό του μ’ ένα στρατιώτην ο οποίος απείχε από το να εμπλακή σε βιοτικές υποθέσεις για να αρέση στον ανώτερο του. Όχι, ο Παύλος δεν διατηρούσε ένα δικηγορικό γραφείον στην Ιερουσαλήμ ούτε ένα εργοστάσιο σκηνών στην Ταρσό. Όλον τον καιρό του και τη δύναμί του τα αφιέρωνε στη διακονία που του είχε ανατεθή, υπενθυμίζοντας στους αδελφούς του; ‘Δεν έχω πολύτιμον την ζωήν μου, ως το να τελειώσω τον δρόμον μου μετά χαράς, και την διακονίαν την οποίαν έλαβον παρά του Κυρίου Ιησού, να διακηρύξω το ευαγγέλιον της χάριτος του Ιεχωβά.’—Πράξ. 20:24, ΜΝΚ.

 3. Από ποιον οικοδομείται η κοινωνία του Νέου Κόσμου, και για ποιον σκοπό;

³ Σήμερα ένα έργον που προελέχθη από τον Ιεχωβά από τους αρχαίους χρόνους, εκτελείται απ’ αυτόν μέσω των διακόνων του σε όλες τις χώρες της γης. (Ησ. 51:15, 16· 61:1-3· Ματθ. 24:14, 15) Υπάρχουν ειδικές απαιτήσεις για τους διακόνους που ενασχολούνται σ’ αυτό το έργον. Ο Ιεχωβά ίδρυσε και ακαταμάχητα εξακολουθεί να οικοδομή, σε όλη τη γη, μια κοινωνία Νέου Κόσμου, η οποία θα διαρκή για πάντα. Μέλη της κοινωνίας αυτής, όλοι διάκονοι, αποτελούν τον ορατόν πυρήνα της «νέας γης» του Ιεχωβά, που θα επιζήση της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Σήμερα αυτή η κοινωνία διακόνων αποτελείται από το υπόλοιπο των κεχρισμένων του Ιεχωβά που βρίσκονται ακόμη επάνω στη γη, μαζί με τους καλής θελήσεως συντρόφους των που συνάγονται τώρα «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών», και που ο καθένας τους εξαρτίζεται για να υπηρετήση ως καλός διάκονος υπό τον Ιησούν Χριστόν. (Αποκάλ. 7:9) Για να βοηθήσουν αποτελεσματικά πολλούς άλλους προθύμους να μάθουν για τον νέον κόσμον του Ιεχωβά, οι διάκονοι αυτοί πρέπει να έχουν τα αναγκαία προσόντα. Πρέπει να αναλάβουν και αναλαμβάνουν σοβαρά τη διακονία των, επειδή η πιστή της εκτέλεσις σημαίνει ζωή· η αποτυχία της σημαίνει θάνατο. Δεν είναι μια απασχόλησις για να αναληφθή επί ένα διάστημα και κατόπιν να τεθή κατά μέρος για έναν άλλον. Ο Ιησούς προειδοποίησε: «Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον, και βλέπων εις τα οπίσω, είναι αρμόδιος δια την βασιλείαν του Θεού.» (Λουκ. 9:62) Ναι, το έργον αυτό θα διαρκέση στα επόμενα χίλια χρόνια, και κατόπιν ο Ιεχωβά ο ίδιος θα αναθέση σε κάθε πιστόν διάκονον άλλα έργα στην παγκόσμια οργάνωσί του. (1 Κορ. 15:24-28) Τι ευφραντική προοπτική!

 4, 5. Σε ποιες απαιτήσεις ανταποκρίνονται οι σημερινοί καλοί διάκονοι, και με ποια αποτελέσματα;

⁴ Καταλληλότης στη διδασκαλία άλλων και επιθυμία συμμετοχής στην εκπαίδευσί των με πολλούς τρόπους για ν’ αποδοθή υπηρεσία στον Ιεχωβά, είναι μεταξύ των σημερινών απαιτήσεων. Όπως ακριβώς στην περίπτωσι του Ιησού, έτσι και σήμερα απαιτείται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά να είναι επιμελείς σπουδασταί του γραπτού του Λόγου, των Εβραϊκών Γραφών, τώρα δε επίσης και του συμπληρώματός των, των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Ένα άλλο απαιτούμενο καθήκον στην οικοδόμησι της κοινωνίας του Νέου Κόσμου είναι η αναζήτησις των άλλων προβάτων του Κυρίου Ιησού τα οποία τώρα δικαιούνται να γίνουν μέρος του αυξανομένου μεγάλου πλήθους αυτής της κοινωνίας. (Αποκάλ. 7:9, 10) Σε όλες τις χώρες της γης τα προβατοειδή αυτά άτομα περιπατούν σήμερα, απομονωμένα, καταδυναστευμένα και ληστευμένα από τους ψευδείς ποιμένας του «Χριστιανισμού»· αλλά τώρα ανευρίσκονται και συνάγονται μαζί σε μια ποίμνη υπό τον Καλόν Ποιμένα τού Ιεχωβά για να τραφούν με πλούσια τροφή σε καλές βοσκές. (Ιεζ. 34:1-15) «Άλλα πρόβατα», είπε ο Ιησούς, εννοώντας «πρόβατα» εκτός από τους ουράνιους συγκληρονόμους του, το «μικρόν ποίμνιον»—και όλα αυτά, είπε, πρέπει να τα φέρη σε μία ποίμνη. Δεν εννοούσε ότι θα κατήρχετο προσωπικώς στη γη από τον ουρανό για να εκτελέση αυτό το έργο της συνάξεως. Μάλλον, απέστειλε και εξακολουθεί να αποστέλλη τους υπολειπομένους αδελφούς του επάνω στη γη για να το πράξουν αυτό. Στον Πέτρο είπε: ‘Βόσκε τα αρνία μου, βόσκε τα πρόβατά μου.’ Και τώρα, σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν», ο Ιησούς ο ίδιος επεξέτεινε την ίδια αυτή εντολή για να εφαρμόζεται σε κάθε ευπειθή ακροατή του Λόγου του Ιεχωβά.—Ιωάν. 21:15-17· Δαν. 12:8-12· Ματθ. 24:14, 15· Αποκάλ. 22:17.

⁵ Σήμερα οι ‘καλοί διάκονοι του Ιησού Χριστού’ είναι αφιερωμένοι στο Πρόσωπον Ιεχωβά, και επιμελώς αφοσιώνονται στο έργον που αυτός τους αναθέτει. (Παροιμ 22:29) Αγαπούν τα πρόβατά του και κάνουν ό,τι μπορούν για να τα βοηθήσουν να μάθουν για τον ζώντα Θεόν και τον Χριστό του και να γίνουν ώριμοι διάκονοι. Αυτό το κάνουν με το να ενώνωνται με συνυμνητάς του Ιεχωβά σε συναθροίσεις που διευθετούνται από την ορατή του οργάνωσι προς όφελος των δούλων του. Όλες τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις πρέπει να τις παρακολουθούμε, καθώς και τις συνελεύσεις περιοχής, τις περιφερειακές και τις εθνικές συνελεύσεις. Γιατί; Επειδή σ’ αυτές τις συναθροίσεις μαθαίνομε όλοι μας πώς να εκτελούμε καλύτερα τις διακονικές μας υποχρεώσεις και συμμετέχομε εκεί στην οικοδομή αλλήλων ως ενεργών μελών της κοινωνίας του Νέου του Κόσμου. Εκεί συναντούμε τους ομοίους μας διαγγελείς της βασιλείας του Ιεχωβά από άλλους τομείς και ακούομε τις πείρες των στη διακονία, συσσωρεύοντας έτσι πολλές υποβοηθητικές πληροφορίες και επίσης, με την ίδια μας την παρουσία, βοηθώντας άλλους. Μ’ αυτό τον τρόπο οι διάκονοι τηρούνται σε στενή επαφή με όλους τους δούλους και σε επικοινωνία μαζί τους. Στους ολιγώτερο ωρίμους και νεωτέρους παρέχεται πολύτιμη βοήθεια. Αυτά ακριβώς τα πράγματα έκανε ο Ιησούς μεταξύ των μαθητών του επειδή ήξερε ότι τα πρόβατα έχουν μεγάλη ανάγκη βοηθείας και παρηγορίας. Τώρα, όπως στην εποχή του Ιησού, τα πρόβατα έχουν καταδυναστευθή και απογυμνωθή από ψευδείς ποιμένας. Αυτά τα θύματα των καταδυναστών έχουν βαθιά συναίσθησι της πνευματικής των ενδείας· χρειάζονται συμβουλή, καθοδηγία, διδασκαλία, για να βοηθηθούν στη διακονία των.

 6. (α) Με ποιους τρόπους μπορούν ακόμη και οι φυσικώς ασθενείς να συμμετέχουν τώρα στο έργο της διακονίας; (β) Με ποιες παραβολές ενεθάρρυνε ο Ιησούς κάθε ακόλουθό του να είναι ένας επιμελής διάκονος;

⁶ Προσπαθώντας εξακολουθητικά να εκτελούμε όλα αυτά τα πράγματα αποδεικνύομε ότι είμεθα ‘καλοί διάκονοι του Ιησού Χριστού’, συμμετέχοντας με χαρά μαζί με τον Ιεχωβά στην οικοδόμησι της κοινωνίας του Νέου του Κόσμου, προς αιώνιον αίνον του. Κατανοούμε καλά ότι δεν μπορεί κανείς να λατρεύη αληθινά τον Ιεχωβά σήμερα χωρίς να λαμβάνη μέρος στο έργον που αυτός ορίζει τώρα να γίνη για τους σκοπούς του. Ακόμη και οι τυφλοί και οι κατάκοιτοι μπορούν, ολίγον κατ’ ολίγον, να καλλιεργήσουν και να ενισχύσουν τη συνήθεια να κηρύττουν με λεπτότητα στους επισκέπτας ή, με μια επιστολή κατά περιστάσεις σε φίλους, να μιλούν καθαρά για το νέο κόσμο, την τελεία του κυβέρνησι και τις ευλογίες που είναι αποταμιευμένες για όλους όσοι εκλέγουν τώρα να υπηρετούν και ν’ αγαπούν τον Ιεχωβά, τον Ποιητήν του Νέου Κόσμου. (Ησ. 9:6, 7) Όταν ολίγα μόνον μπορούν να γίνουν στη διακονία λόγω φυσικής ελλείψεως ή αδυναμιών τότε μπορεί κανείς να προσεύχεται τακτικά στον Ιεχωβά και να τον ικετεύη υπέρ εκείνων που είναι ικανοί να εργάζωνται. Αυτή την ορθή ενέργεια ετόνισε ο Παύλος: «Και σεις συνεργείτε υπέρ ημών δια της δεήσεως, δια να γείνη εκ πολλών προσώπων ευχαριστία υπέρ ημών δια το δοθέν εις ημάς χάρισμα δια πολλών.» «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και δια της αγάπης του Πνεύματος, να συναγωνισθήτε μετ’ εμού προσευχόμενοι υπέρ εμού προς τον Θεόν.» (2 Κορ. 1:11· Ρωμ. 15:30) Εκείνοι από την κοινωνία του Νέου Κόσμου που έχουν έλλειψι φυσικής δυνάμεως, και επομένως έχουν περιορισμένο ποσόν υπηρεσίας, πρέπει να ενθαρρυνθούν. Γιατί; Αυτοί ορθώς πρέπει να λάβουν θάρρος επειδή στις παραβολές των «μνων» και των ταλάντων που εξέθεσε ο Ιησούς, βρίσκομε παρηγορία. Στην παραβολή των «μνων» ο Ιησούς δείχνει ότι οι εργάται είχαν προφανώς ίση ικανότητα (επειδή ο καθένας επήρε μίαν μναν), αλλά είχαν διαφορετικό ζήλο· η ανταμοιβή δε επίσης για τον καθένα ήταν διαφορετική. Στην άλλη παραβολή, των ταλάντων, οι δούλοι είχαν διαφορετική ικανότητα (όπως δείχνεται από το ότι τους εδόθησαν διαφορετικοί αριθμοί ταλάντων) αλλά είχαν ίσον ζήλον, και η ανταμοιβή ήταν η ίδια σ’ αυτή την περίπτωσι: «Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου.» Παρατηρήστε από τις παραβολές αυτές ότι δεν ήταν η φυσική ικανότης εκείνη που καθώρισε την αμοιβή, αλλά η επιμέλεια του δούλου, η προσοχή του στα συμφέροντα του κυρίου, ο ζήλος που εξεδηλώθη απ’ αυτόν στην υπηρεσία του κυρίου του. Η πιο ένθερμη υπηρεσία έλαβε την πιο μεγάλη αμοιβή.—Ματθ. 25:15, 23· Λουκ. 19:13· Παροιμ. 22:29.

 7. Τι προέκυψε από τη συνεχή αναγγελία της βασιλείας του Ιεχωβά στα περασμένα σαράντα χρόνια;

⁷ Τόσον οι Γραφές όσο και τα πραγματικά γεγονότα δείχνουν ότι ο Χριστός Ιησούς ενεθρονίσθη στη βασιλεία του Ιεχωβά το 1914. Το χαρακτηριστικό αυτό έτος επέφερε το τέλος των «καιρών των εθνών» που προείπε ο Ιησούς. (Λουκ. 21:24) Από το έτος εκείνο αυτός, ως Κύριος κυρίων και Βασιλεύς βασιλέων, κυβερνά εν μέσω των εχθρών του. (Ψαλμ. 2· 110:2· Αποκάλ. 17:14· 19:11-16) Το γεγονός αυτό εκηρύχθη και εξακολουθεί να κηρύττεται στους κατοίκους όλης της γης με υπακοή στην εντολή του Ιησού. (Ματθ. 24:14) Το αποτέλεσμα είναι ότι χιλιάδες επί χιλιάδων έχουν εκλέξει να ταχθούν και να μιλούν υπέρ του Ιεχωβά και του Βασιλέως του, η δράσις δε αυτή θα συνεχισθή ώσπου όλα τα άτομα του πολλού όχλου της Αποκαλύψεως 7:9, 10 να έχουν βρεθή, συναχθή, τραφή και εκπαιδευθή στον αίνο του Ιεχωβά. Όταν η μεγάλη σύναξις θα τελειώση, θα ακολουθήση η έκχυσις της οργής του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα. (Σοφον. 2:1-3) Αυτό το μεγάλο πλήθος θα αυξήση την σημερινή κοινωνία του Νέου Κόσμου, καθώς εγκαταλείπει τις ταραχές και θλίψεις του παλαιού αυτού θνήσκοντος συστήματος πραγμάτων, που βασανίζεται από νεανική εγκληματικότητα, εφηβικές οχλοκρατικές εκδηλώσεις, εμπορική δολιότητα, θρησκευτική απιστία, κυβερνητική κακοδιοίκησι και γενική διαφθορά. Στην κοινωνία του Νέου Κόσμου όλοι όσοι συνάγονται βρίσκουν τη χαρά του Ιεχωβά, του ζώντος Θεού. Η χαρά αυτή αναπηδά από την βεβαίωσί του ότι στο πολύ προσεχές μέλλον ο πρώτιστος εχθρός Του, Σατανάς ο Διάβολος, θα ιδή όλες τις επίγειες ορδές του να καταστρέφονται ενώ ο Διάβολος ο ίδιος θα ριφθή στην άβυσσο επί χίλια χρόνια, στη διάρκεια των οποίων θα βασιλεύη ο Χριστός του Ιεχωβά. Τότε όλη η γη θα υπερχειλίση με τη δόξα του Ιεχωβά.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

 8. Ποια ελπίς και βεβαίωσις χρησιμεύουν για την υποστήριξι και χαρά των σημερινών καλών διακόνων; Γιατί;

⁸ Καθημερινά η κοινωνία του Νέου Κόσμου αυξάνει σε αριθμούς, σε δύναμι. Πάρα πολλές χιλιάδες ανθρώπων που είναι σε αμηχανία βρίσκουν στις προμήθειες της εκείνο που ποτέ δεν εγνώρισαν προηγουμένως. Εδώ υπάρχει μια στερεή ελπίς επάνω στην οποία μπορεί να αγκυροβολήση αληθινή πίστις. Ο σκοπός και η απεριόριστη δύναμις του αληθινού Θεού, Ιεχωβά, αποτελεί τη βάσι της βεβαίας αυτής ελπίδος. Για τούτο οι αληθινοί του λάτρεις τώρα μιλούν τολμηρά, όχι για κάποιο ανθρώπινο σχέδιο, αλλά λόγια που καθορίζουν και περιγράφουν την τελεία και μόνιμη πρόθεσι του Ιεχωβά, τον ατελεύτητο νέο του κόσμο. (Εφεσ. 3:20, 21) Στους προθύμους του υμνητάς σήμερα εφαρμόζεται στην πραγματικότητα η αρχαία βεβαίωσις του Ιεχωβά: «Και έθεσα τους λόγους μου εις το στόμα σου, και σε εσκέπασα με την σκιάν της χειρός μου, δια να στερεώσω τους ουρανούς, και να θεμελιώσω την γην· και δια να είπω προς την Σιών, Λαός μου είσαι.» (Ησ. 51:15, 16) Αφού ανελήφθη από τη γη στον ουρανό και εκεί επλήρωσε στον Ιεχωβά την απολυτρωτική, τιμή για την απελευθέρωσι των ευπειθών ανθρώπων από την κατάρα του θανάτου για να γίνουν οι καλοί του διάκονοι, τότε ο Χριστός Ιησούς έγινε το θεμέλιο του Νέου κόσμου του Ιεχωβά. Αιώνες αργότερα, μετά την ενθρόνισί του ως Βασιλέως του Ιεχωβά στην ουράνια Σιών (το 1914 μ.Χ.), άρχισε να εμφανίζεται ο ορατός πυρήν ή το επίγειο «πλαίσιο» της κοινωνίας του Νέου Κόσμου. Συνεπώς, άρχισε τότε και εξακολουθεί παγκόσμια διακήρυξις του «ευαγγελίου» της εγκαθιδρύσεως της Βασιλείας στον ουρανό από τους διακόνους του Ιεχωβά. Τους ομιλητάς του αυτούς ο Ιεχωβά τους προστατεύει, κρατώντας τους, κάτω από τη σκιά της χειρός του ή της ακαταμάχητης δυνάμεώς του, καθώς αυτοί κινούνται με πιστότητα μεταξύ πολλών σε όλες τις χώρες για την ένδοξη αποστολή τους.—Ιεζ. 9:2-4· 40:2.

 9, 10. Πώς και για ποιον σκοπό διδάσκονται τώρα οι πρόθυμοι από τον Λόγον του Ιεχωβά;

⁹ Ο Ιεχωβά είναι εκείνος που στερεώνει τους νέους ουρανούς και θέτει το θεμέλιο της νέας γης. Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν τους λόγους του που αυτός έθεσε στο στόμα των, και έτσι κηρύττουν ότι η βασιλεία του Παντοδυνάμου Θεού είναι η μόνη ελπίς των ανθρώπων που επιθυμούν να επιζήσουν στις σκοτεινές αυτές ημέρες που κλονίζεται κάθε τι που μπορεί να κλονισθή. Παντού οι πρόθυμοι ακροαταί προτρέπονται απ’ αυτούς ν’ αφιερωθούν στον Ιεχωβά και κατόπιν να υπηρετήσουν πιστά υπό την ηγεσία του ενθρονισμένου του Βασιλέως του νέου κόσμου. Στις διάνοιες ανδρών, γυναικών και παιδιών οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενσταλάζουν τις γραμμένες αλήθειες όσον αφορά τους νέους ουρανούς, και τη νέα γη. Από τον γραπτό του Λόγο διακηρύττουν επίσης τις οριστικές διευθετήσεις του Ιεχωβά για τον νέο του κόσμο ο οποίος αποκλειστικά και μοναδικά θα ελέγχη όλες τις υποθέσεις της γης όταν ο πόλεμος του στον Αρμαγεδδώνα θα θέση εκποδών μονίμως τα παρόντα πονηρά συστήματα πραγμάτων που ανήκουν στον πρώτιστον εχθρόν του, τον Σατανά. Σε όλες τις χώρες της γης τώρα εκείνοι που έχουν την προθυμία να μάθουν διδάσκονται τις γραμμένες αρχές, κανόνας και διατάξεις του νέου κόσμου του Ιεχωβά και νουθετούνται να ζουν τώρα σε αρμονία μ’ αυτές.

¹⁰ Παραδείγματος χάριν, συχνά έχετε ακούσει το ρητό, «Δεν υπάρχει τόπος σαν το σπίτι σου.» Μεταξύ των θεμελίων επάνω στα οποία οι ατελείς άνθρωποι σε όλους τους αιώνες οικοδόμησαν τα έθνη, είναι η οικογένεια, το «σπίτι» των. Οι οικογένειες δημιουργούνται με το γάμο. Το σύστημα πραγμάτων του Σατανά κατέστησε το γάμο μια φάρσα. Στον κόσμο των σημερινών ανθρώπων ο γάμος κατά μέγα μέρος έγινε ζήτημα διευκολύνσεως. Από τον γραπτό Λόγο του Θεού οι μάρτυρες του Ιεχωβά αληθινά διδάσκουν ότι ο γάμος είναι θείος θεσμός και πρέπει να τηρήται αγνός για να έχη επιτυχία. Στο νέο κόσμο θα λειτουργή κατάλληλα. Οι αρχές, λοιπόν, που έχει ορίσει ο Ιεχωβά για το νέο κόσμο έχουν ήδη εδραιωθή στη διάνοια των πιστών, των ευθέων, που ελπίζουν να συμμετάσχουν στις προβάλλουσες ευτυχισμένες προοπτικές.

11, 12. Πώς οι «άρχοντες» που αναφέρονται εις Ησαΐας 32:1 συμμετέχουν τώρα στη διακονία, και με ποια αποτελέσματα;

¹¹ Ο Ιεχωβά περιγράφει επί πλέον το πριν από τον Αρμαγεδδώνα έργο με το χέρι του πιστού του συγγραφέως, Ησαΐα: «Ιδού, βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη, και άρχοντες θέλουσιν άρχει εν κρίσει. Και έκαστος αυτών θέλει είσθαι ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.» (Ησ. 32:1, 2, ΜΑΜ) Έχομε ήδη προσδιορίσει την ταυτότητα του Ιησού Χριστού ως του ενθρονισμένου Βασιλέως του νέου κόσμου του Ιεχωβά. Αυτός ήδη πράγματι βασιλεύει με δικαιοσύνη, ‘εν μέσω των εχθρών του’. (Ψαλμ. 110:1· 2:1-12· Αποκάλ. 19:11-16) Αλλά ποιοι είναι αυτοί οι ‘άρχοντες [πρίγκηπες] που άρχουν εν δικαιοσύνη’; Ασφαλώς όχι κάποιοι μεγάλοι του πονηρού αυτού κόσμου ή των πυργοειδών συστημάτων της ψευδούς θρησκείας, έστω και αν μερικοί μεταξύ αυτών προσαγορεύονται «πρίγκηπες της εκκλησίας». Ούτε είναι αυτοί οι ‘άρχοντες [πρίγκηπες] που άρχουν εν δικαιοσύνη’ οι γυιοι κάποιου από τους ολίγους υπολειπομένους επιγείους μονάρχας.

¹² Σαρίμ, η Εβραϊκή λέξις στο εδάφιο αυτό, η οποία μεταφράζεται «άρχοντες» ή «πρίγκηπες», σημαίνει οδηγοί ή αρχηγοί που λαμβάνουν μέρος στην υπηρεσία του Βασιλέως. Μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο χρησιμοποιείται επίσης σε πολλά άλλα μέρη των Εβραϊκών Γραφών. Οι «άρχοντες» είναι άνθρωποι επάνω στη γη που είναι αφιερωμένοι στον Βασιλέα. Έχουν τα αναγκαία προσόντα για το έργον που εκτελούν υπό την διεύθυνσι του Βασιλέως. Ποιμαίνουν τα άλλα πρόβατα του Βασιλέως, από τα οποία υπάρχει ήδη ένα μεγάλο πλήθος που πρέπει τακτικά να συναχθή, να τραφή και να προετοιμασθή για μια θέσι στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ο Σατανάς προσπαθεί τώρα να συγχύση τα πρόβατα με τους ανέμους της ψευδούς διδασκαλίας και προπαγάνδας του, και θα μπορούσε να προξενήση πολλή βλάβη μεταξύ τους αν ο Ιεχωβά δεν είχε προμηθεύσει τους «άρχοντας» ή αρχηγούς με τα προσόντα για τη διακονία της υποβοηθήσεως των διαταραγμένων προβάτων. Τώρα η «τρικυμία» που αναφέρεται είναι οι επιθέσεις που κάνει σήμερα ο Σατανάς εναντίον της κοινωνίας της αληθινής θρησκείας, προσπαθώντας να επιφέρη την καταστροφή μας. (Ησ. 32:2) Τα πρόβατα του Βασιλέως προστατεύονται με τη διακονία των «αρχόντων» που φέρνουν αναψυκτικά ρεύματα αληθείας για να καθοδηγήσουν και ενισχύσουν τους ταπεινούς αυτούς, και έτσι αυτοί έρχονται κάτω από τη σκιά του μεγάλου Βράχου, Ιεχωβά, του ζώντος Θεού.

13. Γιατί το διακονικό έργο έχει τώρα επιτυχία σε πολλές χώρες:

¹³ Αυτοί οι «άρχοντες» ή αρχηγοί έχουν καλά εκπαιδευθή στην κοινωνία του Νέου Κόσμου με μέσα τέτοια όπως η Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς «Γαλαάδ», ή ένα από τα πολλά σχολεία θεοκρατικής διακονίας που έχουν προμηθεύσει οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο στις εκκλησίες των. Αυτό το έργο συνεχίζεται τώρα με μεγάλη επιτυχία σε πολλές χώρες. Ως αποτέλεσμα υπάρχουν χιλιάδες επί χιλιάδων, νέοι και γέροι, που ζητούν ασφάλεια και διαφυγή από τις «ουαί» της γης. Δεν προσφέρεται ελπίς στο σύστημα της ψευδούς θρησκείας, αλλά στην κοινωνία του Νέου Κόσμου βρίσκεται ένας λαός που ευφραίνεται με τη γνώσι των αγαθών σκοπών του Ιεχωβά, με τη βεβαίωσι ότι η βασιλεία του, για την οποία επί μακρόν προσηύχοντο και ήλπιζαν οι πιστοί, έχει τώρα ιδρυθή στους ουρανούς και γρήγορα θ’ απαλλάξη τη γη από τον Σατανά και το δικό του σύστημα πραγμάτων που επί τόσον καιρό έχει καταδυναστεύσει το ανθρώπινο γένος και ονειδίσει το όνομα του Ιεχωβά, του δικαίου Θεού μας.

14. Ποια Γραφική συμβουλή εντυπώνει τη σπουδαιότητα της κατάλληλης προετοιμασίας για τη διακονία;

¹⁴ Σε οποιονδήποτε καιρό από την εποχή του Άβελ υπήρξε μεγάλο προνόμιο το να είναι κανείς μάρτυς υπέρ του Ιεχωβά. Αλλά, ιδιαιτέρα, αυτό συμβαίνει τώρα επειδή βλέπομε την εκπλήρωσι τόσο πολλών Βιβλικών προφητειών. Ως παράδειγμα διαβάστε το Ησαΐας 60:1-3, 8 (ΑΣ): «Σηκώθητι, φωτίζου· διότι το φως σου ήλθε, και η δόξα του Ιεχωβά ανέτειλεν επί σε. Διότι, ιδού, σκότος θέλει σκεπάσει την γην, και ζόφος τα έθνη· επί σε όμως θέλει ανατείλει ο Ιεχωβά, και η δόξα αυτού θέλει φανερωθή επί σε. Και έθνη θέλουσιν έλθει εις το φως σου, και βασιλείς εις την λάμψιν της ανατολής σου. Τίνες είναι οι πετώμενοι ως νέφη, και ως περιστεραί εις τας θυρίδας αυτών;» Από τον Ιεχωβά έρχεται η εντολή αυτή, και σημαίνει ότι η κοινωνία του Νέου Κόσμου έχει πολύ έργον να κάμη προτού η οργή του ξεσπάση στον Αρμαγεδδώνα. Αυτό πρέπει να χαροποιήση την καρδιά των. Σκεφθήτε «βασιλείς» και «έθνη» θα έλθουν ζητώντας παρηγορία και φως από τους διακόνους του Ιεχωβά, τους οποίους αυτός διώρισε να υπηρετήσουν. Γι’ αυτή την υπηρεσία είναι ανάγκη οι μάρτυρές του να κατέχουν ωρισμένα προσόντα. Τώρα είναι καιρός να προετοιμασθούν γι’ αυτό το έργον, επειδή σε όλες τις χώρες χρειάζονται πολλοί διάκονοι. Ενδιαφέρεσθε γι’ αυτό το σωτήριο έργον; Αν ναι, προετοιμασθήτε γι’ αυτό. Ο Ιησούς είπε ότι ένας «δούλος όστις γνωρίσας το θέλημα του κυρίου αυτού, δεν ητοίμασεν, ουδέ έκαμε κατά το θέλημα αυτού, θέλει δαρθή πολύ.» (Λουκ. 12:47) Όλοι όσοι επιθυμούν να προετοιμασθούν γι’ αυτή τη μεγάλη διακονία, θα εύρουν ότι κάθε δυνατή βοήθεια παρέχεται από τον Ιεχωβά μέσω της οργανώσεώς του. Αποφύγετε την ανάγκη του να ‘δαρθήτε πολύ’. Δεν θα δαρθήτε σχεδόν καθόλου αν προετοιμάζεσθε για τη διακονία. Τώρα δεν είναι καιρός για χάσιμο. Γοργή, πλήρης δράσις είναι ουσιώδης!

ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΩΡΑ ΕΝ ΠΡΟΟΔΩ

15, 16. Ποιο μοναδικό έργον εκτελούν οι καλοί διάκονοι τώρα; Γιατί;

¹⁵ Το έργο που πρέπει να εκτελεσθή από τους δούλους του Ιεχωβά σ’ αυτές τις ημέρες είναι μοναδικό. Συνίσταται στο να μεταβούν στα σπίτια των ανθρώπων και να διεξαγάγουν οικιακές Γραφικές μελέτες με όλους όσοι ενδιαφέρονται. Η μέθοδος αυτή ελκύει τα ειλικρινή άτομα, επειδή μπορούν να μελετούν τη Γραφή των στην ησυχία του σπιτιού των και εκεί να μαθαίνουν πολλά για το νέο κόσμο του Θεού και τις ευλογίες που είναι αποταμιευμένες για όλους όσοι υπακούουν στον Λόγον του Ιεχωβά. Γραφικά ερωτήματα λαμβάνουν απάντησι μ’ έναν τρόπο που μπορεί κανείς να εννοή και να ενθυμήται, και όλο τούτο χωρίς να δαπανάται πολύς καιρός για «να ετοιμασθή κανείς για να πάη σ’ ένα θρησκευτικό κέντρο». Τα νεοενδιαφερόμενα πρόσωπα διδάσκονται πόσο σπουδαίο είναι να λέγουν στους άλλους εκείνο που μαθαίνουν, και αυτά βοηθούνται από υπηρέτας που είναι ώριμοι διάκονοι και που κατέχουν τα αναγκαία προσόντα για τη διακονία των. Έτσι σύντομα άλλα άτομα γίνονται ‘κατάλληλα να διδάσκουν’ και άλλους ακόμη, μαθαίνοντας γοργά τι απαιτείται απ’ αυτά στη διακονική των θέσι.

¹⁶ Τώρα το ευαγγέλιον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά διακηρύσσεται σε αρκετά περισσότερες από εκατόν σαράντα διάφορες χώρες, και η διακήρυξις διαρκώς αυξάνει. Σε χώρες όπου δεν έχει διδαχθή η Γραφή, οι άνθρωποι πεινούν για τις αλήθειες της Βασιλείας. Σε μερικά μέρη υπάρχουν εκείνοι που δεν μπορούν να διαβάσουν, αλλά όταν τους διαβάζεται το άγγελμα, αναγνωρίζουν τον ήχο της αληθείας, την ενθυμούνται και πρόθυμα επιδίδονται στο να την ανακοινώσουν σε άλλους που είναι πλησίον των. Τι προνόμιο είναι να βοηθούμε αυτούς τους ανθρώπους να μάθουν για τον Ιεχωβά και τη βασιλεία του! Σύντομα, εν τούτοις, το μέρος αυτό του έργου που προσδιόρισε ο Ιεχωβά για το λαό του θα τελειώση, και δεν θα υπάρχη περαιτέρω ευκαιρία να υποφέρωμε χάριν του Χριστού και της αληθείας, που είναι κάτι για το οποίον έχαιραν οι απόστολοι. Ενθυμηθήτε την υπόμνησί του: «Ο θερίζων λαμβάνει μισθόν, και συνάγει καρπόν εις ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 4:35, 36) Για να εκπληρωθή η εντολή του Διδασκάλου να κηρυχθή το ευαγγέλιον της Βασιλείας σε όλα τα έθνη, πολλοί ιεραπόστολοι και «άρχοντες» χρειάζονται που να έχουν τα αναγκαία προσόντα για τη διακονία αυτή. Αυτοί πρέπει να είναι καλά ωργανωμένοι σε όλες τις χώρες. «Ο μεν θερισμός είναι πολύς, οι δε εργάται ολίγοι», είπε ο Διδάσκαλος στην εποχή του· και σήμερα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, επειδή ολόκληρος ο κόσμος είναι ο αγρός. Ο Ησαΐας προφανώς ανεφέρετο στο έργο του κηρύγματος που πρέπει να γίνη σ’ αυτές τις ημέρες όταν έγραψε για τη σύναξι μαρτύρων υπέρ του Ιεχωβά από όλα τα έθνη και για την εκπαίδευσί των όσον αφορά το πώς να εργάζωνται. «Και τώρα ούτω λέγει ο Ιεχωβά, ο δημιουργός σου, . . . Μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σου· από ανατολών θέλω φέρει το σπέρμα σου, και από δυσμών θέλω σε συνάξει· θέλω ειπεί προς τον βορράν, Δος· και προς τον νότον, Μη εμποδίσης· φέρε τους υιούς μου από μακράν, και τας θυγατέρας μου από των άκρων της γης· πάντας όσοι καλούνται με το όνομά μου· διότι εδημιούργησα αυτούς δια την δόξαν μου· έπλασα αυτούς και έκαμα αυτούς.»—Λουκ. 10:2· Ησ. 43:1, 5-7, ΑΣ.

17, 18. Ποια χαρακτηριστικά της παγκοσμίου συνελεύσεως του 1953 έδωσαν μια εικόνα της προειπωμένης ενοποιήσεως εκείνων που συμμετέχουν τώρα στη διακονία;

¹⁷ Τώρα αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι ο Ιεχωβά θα συνάξη όλους τους μάρτυράς του σ’ ένα μέρος επάνω στη γη και εκεί μόνο θα τους έχη να κηρύττουν. Μάλλον φαίνεται να σημαίνη ότι θα τους συνάξη σε στενή ενότητα για να τους διδάξη. Η δήλωσίς του, «έπλασα αυτούς», εννοεί εκείνους που διαμορφώνονται μαζί ως μια μονάς ή οργάνωσις για να επιδείξουν τη δόξα του Ιεχωβά. Ιδέτε πώς έγινε αυτό μ’ ένα περιορισμένο τρόπο στο Στάδιο Γιάγκη, στην πόλι της Νέας Υόρκης, 19-26 Ιουλίου του 1953. Την Τετάρτη της οκταήμερης εκείνης παγκοσμίου συνελεύσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά προσεφώνησε τους συναθροισμένους υπηρέτας περιοχών, περιφερειών και τμημάτων, αναπτύσσοντας το θέμα «Κύριον Έργον Όλων των Υπηρετών». Το πελώριο στάδιο ήταν εντελώς γεμάτο και όλοι παρηκολούθησαν με βαθύ ενδιαφέρον την περιγραφή του έργου του κηρύγματος που έπρεπε να προωθηθή σε όλες τις χώρες, με σκοπό τη σύναξι των άλλων προβάτων του Βασιλέως στην κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ο ομιλητής ετόνισε την ανάγκη για όλους να εργασθούν με τον ίδιο τρόπο υπό την διεύθυνσι της οργανώσεως που ο Ιεχωβά ίδρυσε επάνω στη γη για τη διακήρυξι του αγγέλματός του—αγγέλματος ελπίδος—σε όλα τα έθνη, όπως ακριβώς διέταξε ο Ιησούς: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14.

¹⁸ Σ’ αυτό το μεγάλο ακροατήριο στο Στάδιο Γιάγκη αντεπροσωπεύετο η πλειονότης των εθνών της γης, και τους ελέχθη πόσο σπουδαίο είναι να τελειώσουν αυτό το έργο όσο το δυνατόν γρηγορώτερα. Οι ενέργειες ολοκλήρου της οργανώσεως περιεγράφησαν με πολλές λεπτομέρειες, ετονίσθη δε έντονα η ανάγκη να εργασθούν όλοι σαν ένα μεγάλο σώμα για να συμπληρώσουν το έργο της μαρτυρίας στα έθνη. Η φύσις του έργου που πρέπει να εκτελέσουν οι δούλοι αυτοί, εκτίθεται επίσης στα λόγια του Ιεχωβά: «Ας συναθροισθώσι πάντα τα έθνη, και ας συναχθώσιν οι λαοί· τις μεταξύ αυτών ανήγγειλε τούτο, και έδειξεν εις ημάς τα πρότερα; ας φέρωσι τους μάρτυρας αυτών, και ας δικαιωθώσιν· ή, ας ακούσωσι, και ας είπωσι, Τούτο είναι αληθινόν.»—Ησ. 43:9.

19. (α) Ποιες μάταιες προσπάθειες των σημερινών ηγετών του κόσμου προελέχθησαν από τον Ιεχωβά; (β) Ποια ευθύνη εμπιστεύεται αυτός στους μάρτυράς του;

¹⁹ Τα έθνη του κόσμου φοβούνται εξαιρετικά το μέλλον, και ευλόγα το φοβούνται επειδή ανακαλύπτουν νεώτερα και περισσότερα καταστρεπτικά όπλα αρκετά ισχυρά για να εξαφανίσουν την ανθρωπότητα. Επίσης, φαίνεται ότι έχουν τη διάθεσι να χρησιμοποιήσουν τα όπλα αυτά. Οι μάρτυρές των, οι κληρικοί της ψευδούς θρησκείας και οι άρχοντες των διαφόρων εθνών, δεν έχουν παρηγορητικό άγγελμα να προσφέρουν στους ανθρώπους. Ω, ναι, τους προειδοποιούν για τους κινδύνους που βρίσκονται μπροστά τους και τους παρακαλούν να συμβάλουν γενναιόδωρα στους εξοπλισμούς προς αντιμετώπισιν της σοβαράς καταστάσεως που διέρχεται ο κόσμος. Αλλά δεν μπορούν να πουν τι είναι αποταμιευμένο για τα έθνη. Ο Ιεχωβά τούς προσκαλεί να εκθέσουν το σχέδιο των για την προστασία και σωτηρία της ανθρωπότητος, αλλά δεν έχουν κανένα. Ειδοποιούνται, λοιπόν, να παύσουν να ομιλούν για παγκόσμια ειρήνη και ευημερία μέσω των ματαίων προσπαθειών των και ν’ ακούσουν τον Ιεχωβά Θεό ο οποίος, μέσω των μαρτύρων του τώρα επάνω στη γη, έχει ένα παρηγορητικό άγγελμα από τη Γραφή για όλο το ανθρώπινο γένος. Και στους διακόνους του ο Ιεχωβά λέγει: ‘Σεις είσθε μάρτυρές μου, και ο δούλός μου, τον οποίον εξέλεξα, δια να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ, και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν, ουδέ θέλει υπάρχει μετ’ εμέ. Εγώ, εγώ είμαι ο Ιεχωβά· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει.’—Ησ. 43:10, 11, ΑΣ.

20. Γιατί όλοι οι άνθρωποι πρέπει να παροτρυνθούν τώρα ν’ ακούσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά;

²⁰ Με προσεκτική εξέτασι βρίσκομε ότι ο πιστός προφήτης του Ιεχωβά Ησαΐας προσδιορίζει τον καιρό της εκπληρώσεως αυτής της προφητείας. Είναι ο καιρός που τα έθνη της γης συναθροίζονται για να προσπαθήσουν να βρουν έναν τρόπο με τον οποίο να φέρουν και διαφυλάξουν την ειρήνη στον κόσμο. Αλλά κάτω από τον προειπωμένο κλονισμό που επιφέρει ο Ιεχωβά, οι συνθήκες θα γίνωνται ολοένα χειρότερες. Τώρα ο προφήτης αυτός, Ησαΐας, υπό έμπνευσιν νουθετεί τα συναθροισμένα αυτά έθνη ν’ ακούσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά, επειδή αυτοί γνωρίζουν τους σκοπούς του και εξελέγησαν για να δώσουν στα έθνη την αναγκαία πληροφορία ώστε να καθοδηγηθούν στους κρισίμους αυτούς καιρούς. Ο Ιεχωβά είναι ο μόνος που μπορεί να σώση τον λαό του, και όλοι προτρέπονται ν’ αποβλέψουν στον Λόγον του για παρηγορία και ελπίδα. Σε τούτο επίσης ο Ιησούς ανεφέρθη όταν είπε: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθ. 24:45-47.

21. Ποια καθήκοντα του συμβολικού πιστού και φρονίμου δούλου διευκρινίζουν τις σημερινές ευθύνες του καλού διακόνου;

²¹ Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» του Ιεχωβά—οι ενωμένοι υπολειπόμενοι κεχρισμένοι αδελφοί του Χριστού Ιησού—επί τριάντα τώρα χρόνια και πλέον υπηρετεί τον λαόν του Θεού με την αλήθεια του Λόγου του καθώς η κατανόησίς της γίνεται ολοένα σαφέστερη. Τώρα ο δούλος αυτός καλείται να δώση ένα άγγελμα αληθείας και παρηγορίας στα έθνη που βρίσκονται σε στενοχωρία ‘λόγω των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην’. Ναι, αυτά αντιμετωπίζουν ολική εκμηδένισι εκτός αν γίνη κάτι γοργά για την απελευθέρωσι των ανθρώπων από τις δαιμονικές των επινοήσεις. Παρατηρήστε ότι ο Ιησούς είπε ότι θα «καθίστα» τον πιστόν και φρόνιμον δούλον του επί πάντων των υπαρχόντων του. Εδώ τα «υπάρχοντα» αναφέρονται εν μέρει σε αλήθειες που πρέπει να αναγγελθούν τώρα στα έθνη, και το ότι ο δούλος διορίζεται επί όλων αυτών των υπαρχόντων, δείχνει ότι φέρει ευθύνη ως διανομεύς. Όλοι όσοι έχουν αφιερωθή στον Ιεχωβά Θεό και τη διακονική του υπηρεσία απαιτείται απ’ αυτόν τώρα να μετάσχουν σ’ αυτό το μεγάλο έργο διανομής. Προς τον σκοπόν αυτόν όλοι πρέπει ν’ αναπτύξουν στον υπέρτατο βαθμό τα προσόντα που είναι αναγκαία γι’ αυτή την παγκόσμια διακονία στα έθνη. Όταν συμπληρωθή αυτό το έργον, τότε θα έλθη η μάχη του Αρμαγεδδώνος. Αυτή θα ανατρέψη τελείως την πονηρή οργάνωσι του Σατανά, αόρατη και ορατή· θα ρίψη τον Όφιν εκείνον στην άβυσσο και θα καθαρίση το δρόμο για τη μόνιμη διακυβέρνησι του Ιεχωβά Θεού μέσω του Χριστού του. Χωρίς εναντίωσι, η δίκαιη αυτή κυβέρνησις θα φέρη τότε ειρήνη και ευτυχία σε όλους τους πιστούς που θα επιζήσουν, προς τιμήν και δόξαν του Ιεχωβά. Μελετάτε, λοιπόν, τη Γραφή σας, ανταποκριθήτε στις αναγκαίες απαιτήσεις για τη διακονία, ενωθήτε στη δράσι της κοινωνίας διακόνων του Νέου Κόσμου, και ζήσατε για πάντα στον νέον κόσμον του Ιεχωβά που είναι τώρα πλησίον!