Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποια είναι η σημασία του εδαφίου Παροιμίαι 20:19 και πώς αυτό εφαρμόζεται στον Χριστιανό ο οποίος κρατά ωρισμένα ζητήματα εμπιστευτικά;—Ε.Μ., Η.Π.Α.

Αυτό το εδάφιο λέγει το εξής: «Ο σπερμολόγος περιερχόμενος αποκαλύπτει τα μυστικά· δια τούτο μη σμίγου μετά του πλατύνοντος τα χείλη αυτού.» Το πρώτο μέρος είναι πολύ σαφές. Ο σπερμολόγος είναι ένα άτομο το οποίο σκοπίμως διαδίδει επιβλαβή λόγια με σκοπό να εκθέση κάποιον. Συχνά, για να το επιτύχη αυτό, φανερώνει και διαστρέφει πράγματα που υποτίθεται ότι πρέπει να τηρούνται μυστικά.

Το δεύτερο μέρος του εδαφίου είναι κάπως παράλληλο, αλλά ομιλεί για τον πλατύνοντα [τον παρασυρόμενον από, ΜΝΚ] τα χείλη αυτού. Ένα άτομο μπορεί να παρασυρθή από τα χείλη του όπως ακριβώς μπορεί να παρασυρθή από τα μάτια του ή τα χέρια του με το να τον κάμουν αυτά τα όργανα να πειρασθή και να παρασυρθή σε πονηρές οδούς. (Ματθ. 5:27-29) Ένα άτομο που παρασύρεται από τα χείλη του καταλήγει σε στενοχώριες, διότι ανοίγει το στόμα του για να πη οτιδήποτε ακούση. Δεν έχει. καμμιά προστασία, διότι δεν κρατεί την ομιλία του κάτω από έλεγχο. Ο Βασιλεύς Δαβίδ είπε τα εξής: «Θέλω προσέχει εις τας οδούς μου, δια να μη αμαρτάνω δια της γλώσσης μου· θέλω φυλάττει το στόμα μου με χαλινόν,» (Ψαλμ. 39:1) Το άτομο που ‘παρασύρεται από τα χείλη του’ είναι ακριβώς το αντίθετο· σπανίως κρατεί κάτι εμπιστευτικό. Το εδάφιο Παροιμίαι 20:19 συμβουλεύει «Μη σμίγου» με αυτόν, διότι μπορεί να σου κάμη τόσο κακό όσο και. ο συκοφάντης.

Υπάρχουν πράγματι δυό πλευρές αυτού του θέματος των εμπιστευτικών ζητημάτων. Το τελευταίο μέρος του εδαφίου Παροιμίαι 20:19 ρίχνει φως; στη μια απ’ αυτές. Βασικώς η συμβουλή είναι να προσέχετε, σε ποιον λέγετε εμπιστευτικά πράγματα. Μερικές φορές ένα άτομο έχει ωρισμένες μυστικές πληροφορίες ή σχεδία που δεν θέλει προς το παρόν ν’ αποκαλύψη. Ίσως τα λέγει αυτά σε κάποιο γνωστό και πιστεύει ότι αυτό το άτομο θα κρατήση το ζήτημα εμπιστευτικό, και ίσως ακόμη να το παρακαλέση να το κρατήση έτσι. Αργότερα μαθαίνει ότι αυτό το δεύτερο άτομο διέδωσε σε άλλους την εμπιστευτική πληροφορία που δεν είχε πραγματικό ενδιαφέρον γι’ αυτούς. Ο φρόνιμος άνθρωπος θα διδαχθή απ’ αυτή την πείρα μ’ ένα γνωστό του και θα ξέρη πόσα θα λέγει στο μέλλον.

Εν τούτοις, χωρίς να θέλωμε να δικαιολογήσωμε τον αδιόρθωτο που προδίδει τα όσα του εμπιστεύονται, οφείλομε να προσθέσωμε ότι όλοι οι άνθρωποι είμεθα ατελείς. Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Την γλώσσαν . . . ουδείς των ανθρώπων δύναται να δαμάση.» (Ιακ. 3:8) Ακόμη και άτομα με τις πιο καλές διαθέσεις μερικές φορές κάνουν λάθη και χωρίς πρόθεσι αναφέρουν ή αφήνουν να εννοηθούν πράγματα που γνωρίζουν ότι έπρεπε να κρατηθούν μυστικά. Έτσι, ένας βαθμός ευθύνης βαρύνει το ίδιο το άτομο το οποίο έχει ζήτημα που δεν επιθυμεί να κοινολογηθή. Όσο περισσότερα είναι, τα άτομα στα οποία λέγει κάποιος εμπιστευτικά ζητήματα, τόσο μεγαλύτερη πιθανότης υπάρχει να κοινολογηθούν. Και όταν κανείς λέγη ένα τέτοιο ζήτημα σ’ ένα άτομο που έχει αποδειχθή ότι ‘παρασύρεται από τα χείλη του’ αυτή η δυνατότης γίνεται πολύ πιθανή.

Η άλλη σπουδαία πλευρά αυτού του θέματος είναι της προσωπικής αξιοπιστίας. Τα εδάφια Παροιμίαι 25:9, 10 το συνιστούν αυτό όταν λέγουν: «Εκδίκασον την δίκην σου μετά του πλησίον σου· και μη ανακάλυπτε το μυστικόν άλλου· μήποτε ο ακούων σε ονειδίση, και η καταισχύνη σου δεν εξαλειφθή.» Έτσι στιγματίζεται εκείνος ο οποίος χωρίς να υπάρχη ανάγκη και άδεια αποκαλύπτει την πληροφορία που ανεμένετο απ’ αυτόν να κρατήση μυστική. Και όταν ένα μυστικό ζήτημα έχει γίνει, γνωστό, δεν μπορεί ν’ ανακληθή παρ’ όλες τις περιπλοκές στις οποίες μπορεί να οδηγήση.

Ας εξετάσωμε μερικές καταστάσεις και σχέσεις στη ζωή που δημιουργούνται σ’ εκείνον που γνωρίζει μια εμπιστευτική πληροφορία.

Ένα ανδρόγυνο, εφόσον είναι «μία σαρξ,» γνωρίζουν πολλά οικογενειακά ζητήματα, σχέδια ή αδυναμίες που θεωρούνται εμπιστευτικά. (Ματθ. 19:5) Αν ο καθένας από τους γαμήλιους συντρόφους έχη τη συνήθεια να λέγη απερίσκεπτα σε άλλους αυτά τα πράγματα, είναι δυνατόν να προκύψουν πολλά προβλήματα. Παραδείγματος χάριν, πιθανόν ένας σύζυγος αστειευόμενος σχολιάζει μαζί με άλλους κάποιο ασυνήθιστο προσωπικό χαρακτηριστικό που έχει η σύζυγός του. Όταν αυτό επανέρχεται, η σύζυγος μπορεί εύκολα να προσβληθή. Μολονότι, αυτό είναι απλώς ένα παράδειγμα, ωστόσο δείχνει πώς μπορεί να δημιουργηθή ρήγμα μεταξύ του συντρόφου που περίμενε να παραμείνη το ζήτημα εμπιστευτικό και εκείνου ο οποίος το διέδωσε. Εξ άλλου, πόσο ενισχύεται ο δεσμός της αγάπης μεταξύ γαμήλιων συντρόφων όταν ο καθένας διαπιστώνη ότι ο άλλος είναι άξιος πλήρους εμπιστοσύνης στα προσωπικά ή οικογενειακά ζητήματα. (Εφεσ. 5:25, 28) Τα παιδιά επίσης μπορούν να διδαχθούν να είναι προσεκτικά και να μη επαναλαμβάνουν πράγματα που ακούουν να συζητούνται μέσα στον οικογενειακό κύκλο.

Από τη σχέσι που έχει ένα άτομο ως στενός φίλος ή επαγγελματικός συνάδελφος μερικές φορές γνωρίζει πράγματα εμπιστευτικού χαρακτήρος. Θα ήταν αδύνατο να τεθούν οποιοιδήποτε κανόνες όσον αφορά το τι πρέπει να τηρήται εμπιστευτικό σ’ αυτές τις σχέσεις. Αλλά μπορεί ένα άτομο να έχη υπ’ όψιν του ότι μια ισχυρή συνδετική δύναμις μεταξύ στενών φίλων είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη. (Παροιμ. 18:24) Αν υπάρχη στη διάνοιά σας κάποια αμφιβολία όσον αφορά το αν κάτι που σας έχει πη ο φίλος σας μπορεί να λεχθή σε άλλους, είναι καλύτερα να μη το αναφέρετε, ή τουλάχιστον ωσότου έχετε την άδειά του. Η ίδια γενική άποψις αληθεύει στα επαγγελματικά ζητήματα, όταν έχωμε υπ’ όψιν ότι μπορεί ένα άτομο να βλάψη σοβαρά τον εργοδότη του από οικονομική άποψι με το ν’ αποκαλύψη εμπιστευτικά σχέδια της επιχειρήσεως. Οι Γραφές συνιστούν σ’ εκείνους που βρίσκονται σε σχέσι υπαλλήλου να δείχνουν «πάσαν πίστιν [πιστότητα, ΜΝΚ] αγαθήν,»—Τίτον 2:9, 10.

Άλλες καταστάσεις που θα μπορούσαν να εξετασθούν περιλαμβάνουν τη Χριστιανική εκκλησία. Σε κάθε εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά υπάρχουν ώριμοι διάκονοι διωρισμένοι για να φροντίζουν για διάφορες υπηρεσίες, (1 Τιμ. 3:2, 12) Στην εκτέλεσι των καθηκόντων των ακούουν συχνά εμπιστευτικά πράγματα, και είναι ουσιώδες να σέβωνται αυτή την εμπιστοσύνη. Παραδείγματος χάριν, τα εδάφια Ιάκωβος 5:13-16 δείχνουν ότι ένα μέλος της εκκλησίας που έχει κάποιο πνευματικό πρόβλημα, ίσως ακόμη να έχη διαπράξει ένα αμάρτημα, πρέπει ν’ απευθυνθή στους πρεσβυτέρους για βοήθεια. Το εδάφιο Ησαΐας 32:2 εξεικονίζει προφητικά αυτούς τους άνδρες ως τόπους παρηγοριάς και προστασίας. Τι καλό είναι να μπορή κανείς να εξηγή το πρόβλημά του και να παίρνη ισορροπημένη πνευματική βοήθεια, και ταυτοχρόνως να έχη πλήρη εμπιστοσύνη ότι το ζήτημα δεν θα λάβη δημοσιότητα στην εκκλησία ή στην κοινότητα.

Αυτοί οι ώριμοι διάκονοι δεν θα συζητήσουν ούτε ακόμη και με τη σύζυγό των και τους στενούς φίλους των αυτά που μαθαίνουν έτσι μ’ εμπιστευτικό τρόπο. Γνωρίζουν ότι αν το κάμουν αυτό υπονομεύουν τον σεβασμό της θέσεως των· αυτό θα έκανε τα άτομα να διστάζουν να τους πλησιάσουν· ναι, με τον καιρό θα μπορούσε ακόμη να καταστήση αδύνατη την εκπλήρωσι του ρόλου των ως πνευματικών ποιμένων. Ένας άλλος λόγος γιατί πρέπει να διατηρούν αυτή την εμπιστοσύνη είναι για να αποφευχθή η επιβάρυνσις άλλων. Παραδείγματος χάριν, αν ένας άνδρας αναφέρη στη σύζυγό του ένα εμπιστευτικό ζήτημα που έχει σχέσι με τα διακονικά του καθήκοντα, θέτει εκείνην κάτω από πίεσι να διακρατήση αυτή την εμπιστοσύνη. Είναι αυτό καλό γι’ αυτήν η οποία είναι «σκεύος ασθενέστερον;» (1 Πέτρ. 3:7) Ακόμη και αν σε μια στιγμή αδυναμίας ρωτήση τον σύζυγό της από περιέργεια τι συνέβη ή γιατί μιλούσε μ’ ένα ωρισμένο άτομο, η στοργική και ορθή πορεία γι’ αυτόν θα ήταν να πη ότι πρόκειται για ένα εμπιστευτικό ζήτημα που αφορά την εκκλησία. Έτσι δεν είναι υποχρεωμένη να σηκώνη περιττά διανοητικά φορτία. Και αν κάποιος την ρωτήση γι’ αυτό το ζήτημα, μπορεί ν’ απαντήση ειλικρινά ότι δεν γνωρίζει λεπτομέρειες.

Όλοι μέσα στην εκκλησία πρέπει να συνεργάζωνται με τους διωρισμένους υπηρέτας με το να μη προσπαθούν να μάθουν λεπτομέρειες τέτοιων εμπιστευτικών ζητημάτων. Οι άνθρωποι είναι κάπως περίεργοι εκ φύσεως, και συνήθως ζητούμε να μαθαίνωμε νέα πράγματα. Αυτό δεν είναι κακό. Ο αριθμός των νέων σημείων σχετικά με τη Γραφή και τη Χριστιανική διακονία που μπορούμε να μάθωμε και να πούμε και σ’ άλλους είναι απεριόριστος. (Φιλιππησ. 4:8) Εν τούτοις, πρέπει να κρατούμε την περιέργειά μας κάτω από έλεγχο όταν πρόκειται για πράγματα εμπιστευτικά. Θυμηθήτε τον Σαμψών και τη Δαλιδά. Όταν δεν της είπε ένα μυστικό που είχε σχέσι με τον θεοκρατικό διορισμό του, εκείνη του είπε ουσιαστικώς, ‘Δεν μ’ αγαπάς’. Και «επειδή εστενοχώρει αυτόν καθ’ ημέραν με τους λόγους αυτής, και εβίαζεν αυτόν, ώστε η ψυχή αυτού απέκαμε μέχρι θανάτου, εφανέρωσε προς αυτήν όλη την καρδίαν αυτού.» (Κριτ. 16:15-17) Αποτέλεσμα τούτου ήταν να υποφέρη ο Σαμψών προσωπικώς κι’ επίσης να βλάψη προσωρινά την υπόθεσι της αληθινής λατρείας με το να στερήση τον Ισραήλ από την ηγεσία του. (Κριτ. 16:20, 21) Ασφαλώς κανένας Χριστιανός συγγενής ή φίλος σήμερα δεν θα ήθελε ν’ αντιγράψη το παράδειγμα της Δαλιδά.

Μπορεί να υπάρξη περίπτωσις που ο προεδρεύων διάκονος αναγγέλλει στην εκκλησία ότι οι εκπρόσωποι της ήσαν υποχρεωμένοι ν’ αποβάλουν ένα αμετανόητο αμαρτωλό ή να επιβάλουν αυστηρή πειθαρχία σε κάποιον για την αντιχριστιανική διαγωγή του. Τα μέλη της εκκλησίας πληροφορούνται για να μπορούν ν’ αποφεύγουν αυτό το άτομο ή να είναι προσεκτικά στη διάρκεια της παρουσίας του, όπως μπορεί ν’ απαιτή η περίπτωσις. (1 Κορ. 5:11-13· 2 Θεσ. 3:14, 15) Αλλά δεν πρέπει να προσπαθούν να μάθουν τις λεπτομέρειες. Αυτά είναι εμπιστευτικά και πρέπει να παραμένουν έτσι.

Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμεθα διότι ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει στο Λόγο του τελεία συμβουλή γι’ αυτό το βασικό θέμα. Έκαμε, παραδείγματος χάριν, να γραφή η παροιμία: «Ο σπερμολόγος περιέρχεται αποκαλύπτων τα μυστικά· ο δε την ψυχήν πιστός κρύπτει το πράγμα.» (Παροιμ. 11:13) Είναι καταφανές ότι εγνώριζε ότι ήταν κοινό ελάττωμα της ατελούς ανθρωπίνης φύσεως να ομιλή για εμπιστευτικά πράγματα που έπρεπε να τηρούνται μυστικά. Αλλά με το να εφιστά την προσοχή σ’ αυτό τον κίνδυνο ο Θεός βοηθεί όλους εκείνους που επιθυμούν να Τον ευαρεστήσουν να κατευθύνουν τα βήματα των σε μια οδό η οποία προάγει ειρήνη, φιλία και ενότητα.

● Ποια είναι η ‘παλαιά εντολή’ και η ‘νέα εντολή’ που αναφέρονται στα εδάφια 1 Ιωάννου 2:7, 8;—Η. Π. Α.

Αυτά τα εδάφια έχουν ως εξής; «Αδελφοί, δεν σας γράφω εντολήν νέαν, αλλ’ εντολήν παλαιάν, την οποίαν έχετε απ’ αρχής· η εντολή η παλαιά είναι ο λόγος τον οποίον ηκούσατε απ’ αρχής. Πάλιν εντολήν νέαν σας γράφω, το οποίον είναι αληθές εις αυτόν και εις εσάς· διότι το σκότος παρέρχεται, και το φως το αληθινόν ήδη φέγγει.»—1 Ιωάν. 2:7, 8.

Μήπως με τις λέξεις «εντολή παλαιά» ο απόστολος Ιωάννης ανεφέρετο στο Μωσαϊκό νόμο; Δύσκολα μπορεί να το πη κανείς αυτό, διότι έγραφε σε Χριστιανούς οι οποίοι δεν ήσαν κάτω από το Νόμο. (Ρωμ. 6:14) Μάλλον, εφόσον το θέμα της επιστολής του Ιωάννου είναι αγάπη, φαίνεται ότι ανεφέρετο στην εξής δήλωσι του Ιησού: «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους· καθώς εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους,» (Ιωάν. 13:34) Όταν ο Ιωάννης έγραψε την πρώτη επιστολή του περίπου 98 μ,Χ. είχαν περάσει εξήντα και πλέον χρόνια αφότου ο Ιησούς, στην αρχή της Χριστιανοσύνης, έδωσε αυτή την εντολή της αγάπης. Έτσι ο Ιωάννης μπορούσε κατάλληλα να πη ότι ήταν μια ‘παλαιά εντολή’.

Ποια είναι λοιπόν η ‘νέα εντολή’ που αναφέρει ο Ιωάννης στο όγδοο εδάφιο; Φαίνεται, να είναι η ίδια την οποία μόλις προ ολίγου ονόμασε ‘παλαιά εντολή’. Δεν μπορούμε να φαντασθούμε τον Ιωάννη να δίνη στους ακολούθους του Χριστού μια πραγματικά «νέα» εντολή, διαφορετική απ’ εκείνη που είχε διδάξει ο Ιησούς, Αλλά με ποια έννοια την ονομάζει ο Ιωάννης «νέα»;

Μπορούσε να την ονομάση νέα όπως ακριβώς την είχε ονομάσει ο Ιησούς. Περιελάμβανε το να είναι κανείς πρόθυμος να δώση την ψυχή του υπέρ του αδελφού του, κάτι που δεν απαιτούσε ο Μωσαϊκός νόμος. (Ιωάν. 15:12) Επί πλέον, ήταν νέα με την έννοια του ότι επρόκειτο να γίνη πρώτη εφαρμογή της, και με νέα επείγουσα μορφή, λόγω αλλαγής συνθηκών και καταστάσεων. Κατά το τέλος του πρώτου αιώνος μ,Χ., που οι απόστολοι είχαν πεθάνει και το «μυστήριον της ανομίας» ήδη προχωρούσε μέσα στις εκκλησίες, οι Χριστιανοί στους οποίους έγραφε ο Ιωάννης μπορούσαν να δουν τις αλλαγές και να εκτιμήσουν τις νέες εφαρμογές τής αγάπης που ήταν ανάγκη να γίνουν. (2 Θεσ. 2:6-8) Εν τούτοις ο Ιωάννης μπορούσε να τους γράψη ότι η ‘νέα εντολή’ ήταν ‘αληθής εις τον Χριστόν και εσάς διότι την ετηρούσαν στη ζωή των, όπως ακριβώς την είχε τηρήσει ο Ιησούς. Στα συμφραζόμενα ο Ιωάννης έδειξε ότι ένας Χριστιανός ο οποίος δεν αγαπά τον αδελφό του βρίσκεται, στο σκότος. Φαίνεται λοιπόν ότι λόγω τής αυξανομένης αγάπης μεταξύ πολλών ακολούθων του Χριστού, ο Ιωάννης μπορούσε να γράψη ότι «το σκότος παρέρχεται, και το φως το αληθινό ήδη φέγγει.»

Λόγω τη δυσκολίας που παρουσιάζουν τα εδάφια 1 Ιωάν. 2:7, 8, πολλοί σύγχρονοι μεταφρασταί της Βίβλου έκαμαν ελευθέρα μετάφρασι. αυτών των εδαφίων σε αρμονία με την ανωτέρω εξήγησι. Παραδείγματος χάριν, «Η Νέα Αγγλική Βίβλος» λέγει: «Αγαπητοί φίλοι, δεν σας δίδω εντολήν νέαν. Είναι η παλαιά εντολή την οποίαν είχατε πάντοτε ενώπιόν σας· η παλαιά εντολή είναι το άγγελμα το οποίον ηκούσατε απ’ αρχής. Πάλιν εντολήν νέαν σας δίδω—νέαν με την έννοιαν του ότι το σκότος παρέρχεται, και το φως το αληθινόν ήδη φέγγει. Ο Χριστός το κατέστησε αυτό αληθές, και είναι επίσης αληθές στη δική σας πείρα.» Βλέπε επίσης, «Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ» και μετάφρασιν Σ. Β. Ουίλλιαμς και Ι. Φίλλιπς.

Συνεπώς, και οι δύο εκφράσεις, ‘παλαιά εντολή’ και ‘νέα εντολή’ είναι φανερό ότι αναφέρονται στην εντολή του Ιησού ν’ αγαπούν αλλήλους οι ακόλουθοί του όπως ακριβώς τους είχε αγαπήσει εκείνος.