Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Η «Λίμνη του Πυρός»—Κατά Γράμμα ή Συμβολική;

ΤΟ ΓΡΑΦΙΚΟ βιβλίο της Αποκαλύψεως αρκετές φορές αναφέρει την «λίμνην του πυρός,» Διαβάζομε, επί παραδείγματι, σχετικά μ’ ένα «θηρίον» και έναν ‘ψευδοπροφήτη’ τα εξής: «Ζώντες ερρίφθησαν οι δύο εις την λίμνην του πυρός, την καιομένην με το θείον.» (Αποκάλ. 19:20) Το επόμενο κεφάλαιο προσθέτει την ιδέα των βασάνων λέγοντας: «Και ο διάβολος . . . ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων.»—Αποκάλ. 20:10.

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό αναφέρεται σε κατά γράμμα συνειδητά βάσανα, για πάντα, σε πραγματικό πυρ. Εν τούτοις, το βιβλίο της Αποκαλύψεως περιέχει πολλές ‘εξεικονίσεις,’ ή συμβολισμούς. (Αποκάλ. 1:1) Θα μπορούσε λοιπόν η λίμνη του πυρός και τα βάσανά της να είναι συμβολικά; Η ίδια η Αγία Γραφή μάς παρέχει ικανοποιητικές πληροφορίες από τις οποίες μπορούμε να φθάσωμε στο ορθό συμπέρασμα. Πώς μπορεί να γίνη αυτό;

Το βιβλίο της Αποκαλύψεως δίνει έναν ορισμό της λίμνης του πυρός, λέγοντας: «Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός·

ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.» (Αποκάλ. 20:14· παράβαλε με 21:8.) Με ποια έννοια ο θάνατος εδώ αναφέρεται ως «δεύτερος»;

Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι «είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις.» (Εβρ. 9:27) Αυτός ο θάνατος «άπαξ,» είναι η συνέπεια της αμαρτίας που κληρονομήσαμε από τον Αδάμ. (Ρωμ. 5:12) Ο δεύτερος θάνατος, εν τούτοις διαφέρει απ’ αυτόν. Με ποιον τρόπο;

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η εξιλεωτική θυσία του Ιησού Χριστού καθιστά δυνατή ‘την ανάστασι των νεκρών, δικαίων τε και αδίκων.’ (Πραξ. 24:15) Η Αγία Γραφή προλέγει ότι εκείνοι που θ’ αναστηθούν στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, θα υποβληθούν σε μια περίοδο «κρίσεως» η οποία θα δώση την ευκαιρία σ’ αυτούς να κερδίσουν την αιώνια ζωή. (Ιωάν. 5:25-30· Πράξ. 17:31) Αλλά για να κριθούν ευνοϊκά, θ’ απαιτηθή απ’ αυτά τα άτομα να μετανοήσουν και να μεταστραφούν από την προηγούμενη κακή πορεία των.—Πράξ. 3:19· 17:30.

Και τι θα γίνη με εκείνους που δεν λυπούνται για την αμαρτωλότητά των έναντι του Θεού και οι οποίοι δεν επιθυμούν να συμμορφώνουν τη ζωή των με τους δικαίους κανόνες του Θεού; Το εδάφιο Αποκάλυψις 20:15 λέγει ότι «όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός,» η οποία σημαίνει τον ‘δεύτερον θάνατο.’ (Αποκάλ. 20:14) Τι, σημαίνει αυτό;

Σαφώς σημαίνει τον θάνατο, για πάντα, χωρίς ελπίδα αναστάσεως. Λόγω του ότι συνεχίζει για πάντα, αυτός ο θάνατος διαφέρει από τον θάνατο που κληροδότησε ο Αδάμ σε όλους τους απογόνους του. Είναι ένα άλλο είδος θανάτου, και γι’ αυτό κατάλληλα αποκαλείται «δεύτερος θάνατος.»

Εκείνοι οι οποίοι υφίστανται τον δεύτερο θάνατο, δεν μπορούν να υποστούν κανένα συνειδητό, κατά γράμμα βασανισμό σε πραγματικό πυρ. Η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι στον θάνατο το άτομο «ησυχάζει» και ότι «οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» (Ιώβ 3:13· Εκκλησ. 9:5· Ιωάν. 11:11-14) Πώς επομένως, μπορούμε να κατανοήσωμε τα Γραφικά εδάφια που ομιλούν για αιώνια βάσανα;

Ο Λόγος του Θεού αναφέρει το πυρ και το θείο αρχικώς σχετικά με την καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων. (Γεν. 19:24) Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιούδας αναφέρει ότι «Τα Σόδομα και τα Γόμορρα και αι πέριξ αυτών πόλεις, . . . πρόκεινται παράδειγμα, τιμωρούμεναι με το αιώνιον πυρ.» (Ιούδ. 7) Αλλά τι συνέβη πραγματικά σ’ εκείνες τις πόλεις; Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Καθ’ ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού και απώλεσεν άπαντας.» (Λουκ. 17:29) Για τους κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρρων το πυρ και το θείον εσήμανε θάνατο. Το πραγματικό, κατά γράμμα πυρ, έπαυσε να καίη χιλιάδες χρόνια πριν. Αλλά η κατεστραμμένη, ερημωμένη κατάστασις των πόλεων αυτών εξακολουθεί μέχρι σήμερα.

Χρησιμοποιώντας παρόμοια γλώσσα, ο προφήτης Ησαΐας προείπε τα εξής σχετικά με την πτώσι του Εδώμ: «Τα ρεύματα αυτής θέλουσι μεταβληθή εις πίσσαν και το χώμα αυτής εις θείον, και η γη αυτής θέλει κατασταθή πίσσα καιομένη· νύκτα και ημέραν δεν θέλει σβεσθή· ο καπνός αυτής θέλει αναβαίνει ακαταπαύστως· από γενεάς εις γενεάν θέλει μένει ηρημωμένη· και δεν θέλει υπάρχει ο διαβαίνων δι’ αυτής εις αιώνα αιώνος.» (Ησ. 34:5, 9, 10) Σύμφωνα με την ίδια προφητεία, εν τούτοις, άγρια ζώα της ερήμου επρόκειτο να κατοικήσουν σ’ αυτή την ερημωμένη γη. (Ησ. 34:11-17) Εφόσον θα συνέβαινε αυτό, το πυρ του οποίου ο καπνός ανεβαίνει ακαταπαύστως, χωρίς να σταματήση ποτέ, δεν μπορεί να είναι κατά γράμμα. Αντιθέτως, αυτό εξεικονίζει την ολοσχερή και τελική καταστροφή του ευημερούντος Εδώμ.

Όσο για τα βάσανα, δεν είναι ανάγκη να κατανοηθούν κατά γράμμα, σαν μια ενσυνείδητη εμπειρία παθημάτων. Αρκετές φορές, η Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα των Εβραϊκών Γραφών χρησιμοποιεί τη λέξι βάσανο για να υποδήλωση τον θάνατο. Διαβάζομε, επί παραδείγματι: «Και εν τω αποστρέφειν δίκαιον από των δικαιοσυνών αυτού και ποιήσει παράπτωμα και δώσω την βάσανον εις πρόσωπον αυτού αυτός αποθανείται.» (Ιεζ. 3:20, Μετάφρασις Ο΄) Αργότερα ο Θεός είπε στον Ιεζεκιήλ ότι «πάντες οι τραυματίαι οι πεπτωκότες μαχαίρα . . . ελάβοσαν την βάσανον αυτών» και, ότι τα άτομα που καταβαίνουν τραυματίαι εις βόθρον (Άδην) «απήνεγκαν την βάσανον αυτών.» (Ιεζ. 32:24, 30, Μετάφρασις Ο΄) Η Αγγλική μετάφρασις του Μπάγκστερ της Μεταφράσεως των Εβδομήκοντα, προσθέτει τα εξής σε μια υποσημείωσί της στο εδάφιο Ιεζεκιήλ 3:20: «Η λέξις βάσανος στην Παλαιά Διαθήκη φαίνεται ότι υποδηλώνει την τιμωρίαν.» Και η τιμωρία, ή βασανισμός, που αναφέρεται στο εδάφιο, που παρετέθη από το βιβλίο του Ιεζεκιήλ είναι σαφώς ο θάνατος.

Στο βιβλίο της Αποκαλύψεως υπάρχουν μερικές δηλώσεις σχετικά με την ‘Βαβυλώνα τη Μεγάλη,’ που διευκρινίζουν περισσότερο τη Γραφική σημασία των βασάνων. Διαβάζομε: «Και ήκουσα άλλην φωνήν εκ του ουρανού, λέγουσαν: . . . όσον εδόξασεν εαυτήν και κατετρύφησε [η Βαβυλών η Μεγάλη], τόσον βασανισμόν και πένθος δότε εις αυτήν . . . Και θέλουσι κλαίει αυτήν και πενθήσει δι’ αυτήν οι βασιλείς της γης, . . . όταν βλέπωσι τον καπνόν της πυρπολήσεως αυτής, από μακρόθεν ιστάμενοι δια τον φόβον του βασανισμού αυτής.» (Αποκάλ. 17:1-5· 18:4, 7, 9, 10) Ποια είναι η σημασία του πύρινου βασανισμού της Βαβυλώνος της Μεγάλης; Ένας άγγελος εξηγεί: «Ούτω με ορμήν θέλει ριφθή η Βαβυλών η μεγάλη πόλις, και δεν ευρεθή πλέον.» (Αποκάλ. 18:21· παράβαλε με 17:16· 18:8, 15-17, 19.) Για μια φορά ακόμη, ο πύρινος βασανισμός αναφέρεται σε καταστροφή και θάνατο και, στην περίπτωσι της Βαβυλώνος, αυτός ο βασανισμός διαρκεί για πάντα.

Τι απεκάλυψε λοιπόν, η έρευνά μας σχετικά με τη λίμνη του πυρός; Μάθαμε ότι στην περίπτωσι των Σοδόμων και Γομόρρων καθώς και του Εδώμ, το «αιώνιον πυρ» απεδείχθη ότι είναι συμβολικό, και σημαίνει την ολοσχερή καταστροφή εκείνων των πόλεων. Ο ‘βασανισμός,’ επίσης, αναφέρεται στην Αγία Γραφή υπονοώντας την καταστροφή και τον θάνατο. Εφόσον η Αγία Γραφή διευκρινίζει ότι η λίμνη του πυρός ‘σημαίνει τον δεύτερο θάνατο’ και ότι στο θάνατον οι νεκροί «δεν γνωρίζουσιν ουδέν,» ο αιώνιος βασανισμός στη λίμνη του πυρός πρέπει να κατανοηθή ως συμβολικός. Σημαίνει πλήρη και αιώνια καταστροφή, για όλους τους αμετανόητους εναντιουμένους στον Θεό οι οποίοι ‘ρίπτονται’ σ’ αυτή τη «λίμνην.»