Δίδοντας Μαρτυρία για τον Θεό της Αληθινής Προφητείας

ΑΥΤΟΣ ο κόσμος είναι γεμάτος από ψευδείς θεούς, θεούς, οι οποίοι λατρεύονται από ανθρώπους, που έχουν παροδηγηθή και εξαπατηθή. Μολονότι μερικοί από αυτούς τους θεούς φαίνονται καθαρά ότι δεν είναι καθόλου θεοί, όπως ο Αυτοκράτωρ Χιροχίτο της Ιαπωνίας και ο Στάλιν της Ρωσίας, η μεγάλη πλειονότης αυτών των ψευδών θεών, περιλαμβανομένων και των 330.000.000 θεών των Ινδιών, ωστόσο εξακολουθούν να λατρεύωνται από ανθρώπους.

Καμμιά μόνιμη ωφέλεια δεν μπορεί να προκύψη από τη λατρεία ενός ψευδούς θεού. Αυτοί, που το πράττουν, εξαπατούν τον εαυτό τους μόνο και τελικά θα καταλήξουν σε απογοήτευσι. Όταν πρόκειται για ζήτημα λατρείας, δεν θέλομε να κυβερνώμεθα από αίσθημα αλλά από λογική, ακριβώς όπως ασκούμε τη λογική, όταν χειριζώμεθα τα κοσμικά μας συμφέροντα.

Αλλά πώς μπορεί ένας άνθρωπος να διακρίνη τον αληθινό Θεό από όλους τους ψευδείς θεούς; Ο προφήτης Ησαΐας μάς λέγει ότι μπορούμε να διακρίνωμε τον αληθινό Θεό από την ικανότητά του να προλέγη γεγονότα με ακρίβεια: «Ας συναθροισθώσι πάντα τα έθνη, και ας συναχθώσιν οι λαοί· τις μεταξύ αυτών ανήγγειλε τούτο, και έδειξεν εις ημάς τα πρότερα; ας φέρωσι τους μάρτυρας αυτών, και ας δικαιωθώσιν· ή, ας ακούσωσι, και ας είπωσι, Τούτο είναι αληθινόν.»—Ησ. 43:9.

Το γεγονός είναι ότι όλες αυτές οι εκατοντάδες εκατομμυρίων ψευδών θεών δεν μπορούν να φέρουν ούτε ένα μάρτυρα, ο οποίος να αποδείξη ότι αυτοί είναι πραγματικοί θεοί με την ικανότητα να προφητεύουν ακριβώς. Πόσο, λοιπόν, είναι ευνοημένη η μερίς μας, διότι γνωρίζομε και λατρεύομε τον μόνο αληθινό Θεό, ο οποίος είναι αδύνατο να ψευσθή ή να αρνηθή τον εαυτό του, και ο οποίος μπορεί να μας πη: «Μη φοβείσθε, μηδέ τρομάζετε· έκτοτε δεν σε έκαμα να ακούσης, και ανήγγειλα τούτο; σεις είσθε μάλιστα μάρτυρες μου· εκτός εμού υπάρχει Θεός; βεβαίως δεν υπάρχει βράχος· δεν γνωρίζω ουδένα.»—Ησ. 44:8.a

Ανάμεσα στις πολλές προφητείες, με τις οποίες ο Ιεχωβά Θεός απέδειξε ότι είναι ο Θεός της αληθινής προφητείας, είναι και εκείνη, που προείπε τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία του λαού του, αρχαίου και συγχρόνου. Πολύ προτού ο αρχαίος λαός του πάη σ’ εξορία στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά προείπε, όχι μόνο ότι θα επέστρεφαν από την εξορία εκείνη, αλλά, επίσης, ότι κάποιος, ονομαζόμενος Κύρος, θα εγίνετο ο δούλος Του για να πραγματοποιήση αυτή την αποκατάστασι. Και 2.500 περίπου χρόνια αργότερα αυτή η προφητεία είχε μια άλλη εκπλήρωσι, όταν οι σύγχρονοι μάρτυρες του Ιεχωβά, το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, πήγαν σ’ αιχμαλωσία πνευματικώς στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, για να αναδυθούν το 1919, έτοιμοι να συνεχίσουν το έργο της μαρτυρίας.—Ησ. 44:26-28· Αποκάλ. 11:2-12.

Το να δίνωμε μαρτυρία για τον Θεό της αληθινής προφητείας μάς κάνει μάρτυρας του Ιεχωβά, και αυτό είναι εκείνο που πρέπει να είναι όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί. Μήπως ο Ιησούς δεν έγινε γνωστός ως «ο Μάρτυς ο Πιστός», και «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός»; και δεν διεκήρυξε ότι ήλθε στη γη για τον ειδικό σκοπό του να δώση μαρτυρία για την αλήθεια και να κάμη το όνομα του Πατρός του γνωστό στους μαθητάς του; Ασφαλώς!—Αποκάλ. 1:5· 3:14· Ιωάν. 17:6, 26· 18:37.

Ως μάρτυρες του Ιεχωβά έχομε την ευθύνη να κάνωμε γνωστόν σε άλλους τον Θεό μας, τον Θεόν της αληθινής προφητείας. Έχομε πολλές ευκαιρίες μαρτυρίας. Κάνομε καλή χρήσι όλων αυτών; Με αυτές ακριβώς τις πράξεις μας μπορούμε να δώσωμε μαρτυρία, όπως όταν ένας δούλος του Ιεχωβά αρνήται μια μη Γραφικού είδους κοσμική εργασία, ή όταν ένας νεαρός διάκονος αποφεύγη ενασχολήσεις εκτός του σχολικού προγράμματος, διότι θέτει τα πνευματικά συμφέροντα πρώτα, έχοντας στηρίξει την ελπίδα του στις προφητικές υποσχέσεις του Ιεχωβά Θεού.—1 Κορ. 15:33· Ιάκ. 1:27· Αποκάλ. 18:4.

Ύστερα, φυσικά, υπάρχει η δια στόματος μαρτυρία για το όνομα και τη βασιλεία του Ιεχωβά, που γίνεται από σπίτι σε σπίτι και με επανεπισκέψεις σε ενδιαφερόμενα άτομα.

Και τι θα πούμε για τις ευκαιρίες μας να κάνωμε συμπτωματικό έργο μαρτυρίας, εξηγώντας στους άλλους τις προφητείες της Γραφής; Είμεθα πάντοτε τόσο άγρυπνοι όσο θα έπρεπε να δημιουργήσωμε ευκαιρίες ή να επωφεληθούμε από όσες παρουσιάζονται; Παραδείγματος χάριν, το περασμένο καλοκαίρι ένας διαγγελεύς από την Ανατολική Γερμανία που παρευρέθη στη συνέλευσι του Δυτικού Βερολίνου ανέφερε ότι άκουσε μια γυναίκα σε ένα κτίριο κινηματογράφου να παραπονήται για τη διαγωγή των παιδιών σήμερα, την οποία απέδιδε σε έλλειψι πίστεως στον Θεό. Ο διαγγελεύς αυτός επλησίασε τη γυναίκα και τη ρώτησε αν αυτή επίστευε στον Θεό. Η γυναίκα απήντησε ότι επίστευε, και στη συνομιλία, που επακολούθησε, έγιναν διευθετήσεις να την επισκεφθή. Ως αποτέλεσμα τούτου, ο ευαγγελιζόμενος διευθύνει τώρα στο σπίτι αυτής της γυναίκας μια Γραφική μελέτη με πολλές υποσχέσεις προόδου.

Ας μη δείξωμε, λοιπόν, αμέλεια σε καμμιά από τις ευκαιρίες μας να είμεθα μάρτυρες για τον Θεό της αληθινής προφητείας, ειδικά κατά το μήνα Νοέμβριο, όταν θα προσφέρωμε το βιβλίο «Γενηθήτω το Θέλημα Σου», σε αρμονία με το θέμα μας για τον μήνα αυτόν!

[Υποσημειώσεις]