Μέρος Δεύτερο

 1. Σε ποιους απευθύνονται τα προκλητικά λόγια του Ιεχωβά;

ΠΟΙΟΝ εννοεί ο Ιεχωβά, όταν λέγη για όλα τα έθνη και τις εθνικές ομάδες: «Τις μεταξύ αυτών ανήγγειλε τούτο, και έδειξεν εις ημάς τα πρότερα; ας φέρωσι τους μάρτυρας αυτών, και ας δικαιωθώσιν»; Με τα προκλητικά αυτά λόγια ο Ιεχωβά εννοεί τους θεούς όλων εκείνων των εθνών και των εθνικών ομάδων. Αυτοί οι θεοί είναι εκείνοι που καλούνται να φέρουν μάρτυρας, οι οποίοι με τη μαρτυρία των να μπορούν ν’ αποδείξουν ότι οι θεοί των είναι θεοί προφητείας και είναι δίκαιοι θεοί, οι πραγματικοί θεοί που πρέπει να λατρεύωνται, θεοί που μπορούν ν’ αποκαθάρουν τον εαυτό τους από την κατηγορία ότι είναι ψευδείς θεοί. Οι θεοί αυτοί ας υποστηρίξουν την υπόθεσί των σε δικαστήριο απέναντι του Ιεχωβά.

 2. Ενώ υπήρξε αφθονία χρόνου για να αποδειχθούν αληθινοί οι λόγοι του Ιεχωβά, ποιες δηκτικές ερωτήσεις τίθενται σε όλους τους άλλους θεούς, περιλαμβανομένου και του τριαδικού θεού του «Χριστιανικού κόσμου»;

² Ο γραπτός λόγος του Ιεχωβά, η Αγία Γραφή, συνεπληρώθη στο τέλος του πρώτου αιώνος μ.Χ. Στους δεκαοκτώ αιώνες και πλέον από τότε υπήρξε αφθονία χρόνου για να εκπληρωθούν οι προφητείες του Ιεχωβά οι γραμμένες στον λόγον του κάτω από το όνομά του. Αλλά τι θα πούμε για τους θεούς όλων των κοσμικών εθνών, περιλαμβανομένου και του τριαδικού θεού του «Χριστιανικού κόσμου»; Υπήρξε ή υπάρχει μεταξύ όλων των εθνών του κόσμου τούτου κάποιος θεός που «ανήγγειλε τούτο», δηλαδή, είπε ό,τι ο Ιεχωβά έχει ειπεί στον γραπτό του λόγο; Ή μπορούν αυτοί οι θεοί των εθνών να ‘δείξωσιν εις ημάς τα πρότερα’, δηλαδή, πράγματα εκ των προτέρων; Έκαμαν αυτοί οι θεοί προρρήσεις στο παρελθόν που αργότερα επηλήθευσαν στο παρελθόν; Έκαμαν αυτοί οι θεοί προρρήσεις όσον αφορά τον σημερινό καιρό της αμηχανίας; Μήπως τα γεγονότα και οι συνθήκες του κόσμου από το 1914 μ.Χ. αποδεικνύουν ότι οι θεοί αυτοί μίλησαν την αλήθεια και ότι είναι αληθινοί θεοί προφητείας που έχουν τη δύναμι να κάνουν την προφητεία των να επαληθεύη;

 3. Τι προσκαλούνται αυτοί οι θεοί να πράξουν;

³ Ας παρουσιάσουν αυτοί οι θεοί τους μάρτυράς των από όλα τα πολλά έθνη, των οποίων ο ολικός πληθυσμός σήμερα αριθμεί πάνω από τρία δισεκατομμύρια. Ασφαλώς μεταξύ τόσο πολλών ανθρώπων οι θεοί πρέπει να εύρουν τους απαιτουμένους δύο ή τρεις μάρτυρας για να τους αποδείξουν αληθινούς θεούς. Ας ακούσουν αυτοί οι μάρτυρες τι έχουν να πουν οι θεοί των στα ιερά των θρησκευτικά βιβλία για να μπορέσουν να δείξουν οι τέτοιοι μάρτυρες και να πουν όσον αφορά την προφητεία των θεών των: ‘«Τούτο είναι αληθινόν.» Οι θεοί μας απεδείχθησαν αληθείς!’

4, 5. (α) Πόσοι από τους θεούς των εθνών μπορούν να παραγάγουν μάρτυρας της θεότητός των; (β) Τι λέγει τώρα ο Ιεχωβά;

⁴ Πού, όμως, ανάμεσα στην ταραχή του κόσμου έχουν αυτοί οι θεοί μάρτυρας που έτσι πιστοποιούν «Τούτο είναι αληθινόν» όσον αφορά τους θεούς των; Ποιος απ’ αυτούς τους θεούς προείπε αρκετόν καιρό πρωτύτερα αυτή τη σημερινή στενοχωρία των εθνών με αμηχανία και έπειτα παρέσχε μια εξήγησι της στενοχωρίας αυτής και προείπε την έκβασί της; Κανείς απ’ αυτούς τους θεούς δεν μπορεί να προμηθεύση τον απαιτούμενο αριθμό μαρτύρων για τον σκοπόν αυτόν! Κανείς από τους θεούς αυτούς δεν μπορεί να ανακηρυχθή δίκαιος με αποδείξεις υποβαλλόμενες από μάρτυρας επάνω στη γη. Αλλά υπάρχει ένας Θεός που έκαμε αυτά τα πράγματα, για ν’ αποδείξη μ’ αυτά τη Θεότητά του. Στους αντιπροσώπους του στο δικαστήριο τώρα λέγει:

⁵ «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλός μου, τον οποίον εξέλεξα, δια να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ, και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού Θεός δεν επλάσθη, ούτε θα εξακολουθήση να υπάρχη μετ’ εμέ. Εγώ, εγώ είμαι ο Ιεχωβά· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει. Εγώ ανήγγειλα, και έσωσα, και έδειξα· και δεν εστάθη εις εσάς ξένος θεός· σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και εγώ ο Θεός.»​—Ησ. 43:10-12, ΜΝΚ.

 6. Ποιοι είναι αυτοί που υπηρετούν τον αληθινό Θεό ως μάρτυρές του, και πώς γίνονται μάρτυρες;

⁶ Καθαρός κοινός νους πρέπει να συμφωνήση με κάθε ειλικρίνεια ότι τα άτομα που έτσι υπηρετούν σ’ αυτή την πνευματική δίκη είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Ένα άτομο δεν αποδεικνύει ότι είναι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά με το να υιοθετή απλώς το όνομα και να αγγέλλη δημοσία τον εαυτό του ως τοιούτον. Στο έτος 1931 αφιερωμένοι Χριστιανοί σπουδασταί της Γραφής, συναγμένοι σε διεθνή συνέλευσι στο Κολόμπους, Οχάιο, ενεστερνίσθησαν αυτό το όνομα με τυπική απόφασι, έπειτα από την οποία Χριστιανικές εκκλησίες γύρω στη γη υιοθέτησαν την ίδια αυτή απόφασι για να είναι δημοσία προσδιωρισμένες με αυτή την ονομασία. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 22.761 εκκλησίες σε 194 χώρες που είναι γνωστές ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Το ότι υιοθέτησαν την απόφασι όσον αφορά το όνομα δεν τους έκαμε αυτό καθ’ εαυτό μάρτυράς του. Ο Ιεχωβά ο ίδιος είναι εκείνος που κάνει τους μάρτυράς του και έχουν ν’ αντιμετωπίσουν τους όρους του πριν τους εκλέξη.

 7. Πώς δίδεται απόδειξις ότι ένας είναι μάρτυς του αληθινού Θεού;

⁷ Οι μάρτυρες πρέπει να είναι τελείως αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού ως του Μεσίτου της νέας διαθήκης, για να μπορέσουν να γίνουν μέλη του πνευματικού Ισραήλ. Αυτό τους θέτει κάτω από την υποχρέωσι να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά, επειδή το όνομά του καλείται επάνω τους και φέρουν το όνομά του. Εν τούτοις, πρέπει ν’ αποδείξουν ότι πραγματικά είναι τέτοιοι παρέχοντας μαρτυρία για το όνομά του και μ’ αυτόν τον τρόπο αποδεικνύοντας την πίστι των με τα έργα των. Έκαμαν άτομα της εποχής μας τέτοια απόδειξι πριν από το έτος 1931;

8, 9. (α) Τι μπορούν να κάμουν εκείνοι που αμφιβάλλουν γι’ αυτό; (β) Γιατί είναι ψευδής η κατηγορία ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ερμήνευσαν αυθαιρέτως το Ησαΐας 43:10 και το εφήρμοσαν στον εαυτό τους;

⁸ Κάθε άτομο που αμφιβάλλει ας εξετάση την ιστορία των μαρτύρων του Ιεχωβά από το έτος 1919, και ιδιαίτερα από το 1926, ως τις 26 Ιουλίου 1931, όταν αυτή η ονομασία έγινε δεκτή, και θα εύρη ότι αυτοί οι αφιερωμένοι, βαπτισμένοι Χριστιανοί ανταπεκρίθησαν στις απαιτήσεις του Ιεχωβά για να είναι μάρτυρές Του. Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Η Θρησκεία στη Σοβιετική Ένωσι», ο πολύ γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφεύς για πολιτικές υποθέσεις, Βάλτερ Κόλαρζ, μιλεί στις σελίδες 338-344 για την εκστρατεία της Κομμουνιστικής Ρωσίας να καταστρέψη τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά εισάγει το ζήτημα λέγοντας:

Το όνομα ‘Μάρτυρες του Ιεχωβά’ υπήρξε σε χρήσι από το 1931. Τα μέλη του θρησκευτικού δόγματος ανιχνεύουν το όνομα αυτό σε διάφορα αυθαιρέτως ερμηνευμένα Γραφικά εδάφια, ιδιαίτερα στον Ησαΐα (43:10) ‘Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Κύριος, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα. . . .’ Αυτό έχει αλλαγή σε ‘Σεις είσθε μάρτυρες μου, λέγει ο Ιεχωβά’. Ο Ιησούς ο ίδιος ήταν ‘ο Πρώτιστος Μάρτυς του Ιεχωβά’. Ως το 1931 τα μέλη του δόγματος ήσαν γνωστά με διάφορα άλλα ονόματα όπως ‘Σπουδασταί της Γραφής’ ή ‘Ρωσσελισταί’ . . .

⁹ Ωστόσο, σχετικά με τούτο οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι ένοχοι για ό,τι ο Κόλαρζ ονομάζει «διάφορα αυθαιρέτως ερμηνευμένα Γραφικά εδάφια», και δεν άλλαξαν την έκφρασι «Κύριος» στο όνομα «Ιεχωβά». Εχρησιμοποίησαν απλώς σύγχρονες μεταφράσεις όπως είναι η Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις, η Κατά Γράμμα Μετάφρασις της Αγίας Γραφής του Ροβέρτου Γιάγκ, και ούτω καθεξής, αντί της απαρχαιωμένης, προ τριακοσίων ετών γενομένης, Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μεταφράσεως της Γραφής ή Μεταφράσεως Βασιλέως Ιακώβου, που εξεδόθη στο 1611. Τέτοιες σύγχρονες μεταφράσεις δεν μεταφράζουν κακώς το όνομα του Θεού.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ

10. Ως μάρτυρες τίνος άλλου πρέπει να ενεργήσουν οι γνήσιοι Χριστιανοί;

¹⁰ Είναι αληθές ότι οι γνήσιοι Χριστιανοί, τέτοιοι που είναι σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά, πρέπει να είναι μάρτυρες του Ιησού Χριστού. Πριν ακριβώς αναληφθή στον ουρανό ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Σεις δε είσθε μάρτυρες τούτων» (Λουκ. 24:48), και, «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Και το τελευταίο βιβλίο της Γραφής μιλεί για τους αληθινούς Χριστιανούς ως τους «φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκάλ. 12:17· 1:9· 19:10· 20:4) Έτσι, ακόμη και από το 1931, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολούθησαν να δίνουν μαρτυρία για τον Ιησούν, αυτό δε το κάνουν επειδή ‘φυλάττουν τας εντολάς του Θεού’.

11, 12. (α) Γιατί πρέπει οι μάρτυρες του Ιεχωβά να δίνουν μαρτυρία και για τον Ιεχωβά και για τον Ιησούν; (β) Με τι εχρίσθη ο Ιησούς, και από ποιόν;

¹¹ Εν τούτοις, στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, ο συγγραφεύς του απόστολος Ιωάννης λέγει για τον εαυτό του ως Χριστιανό: «Ιωάννην· όστις εμαρτύρησε τον λόγον του Θεού, και την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκάλ. 1:1, 2) Ένας αληθινός Χριστιανός πρέπει να δώση μαρτυρία και για τον Θεό και για τον Χριστό του ή Μεσσία. Κανείς ας μη λησμονή ή αποκρύπτη το γεγονός ότι ο τίτλος Χριστός ή Μεσσίας σημαίνει «Κεχρισμένος». Για να υπάρχη ένας κεχρισμένος πρέπει να υπάρχη και ένας χρίων ή εκείνος που κάνει το χρίσμα. Έτσι, για να δώσωμε πλήρη μαρτυρία όσον αφορά τον Ιησού Χριστό, πρέπει επίσης να δώσωμε μαρτυρία για Εκείνον που έχρισε τον Ιησούν και τον έκαμε Χριστόν ή Μεσσία. Πρέπει να δώσωμε μαρτυρία για τον Χρίσαντα καθώς και για τον Κεχρισμένον. Ποιος, λοιπόν, έχρισε τον Ιησούν, και με τι​—με έλαιον, ή με τι; Ο Ιησούς ο ίδιος μας λέγει ποιος τον έχρισε. Όταν, στην Ιουδαϊκή συναγωγή, του ενεχειρίσθη το βιβλίο του Ησαΐα, εστράφη στο εξηκοστό πρώτο κεφάλαιο, εδάφια πρώτο και δεύτερο, και τα ανέγνωσε στην Εβραϊκή, ως εξής:

¹² «Πνεύμα Κυρίου του Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· διότι ο Ιεχωβά με έχρισε δια να ευαγγελίζωμαι εις τους πράους· με απέστειλε . . .· δια να κηρύξω το έτος της ευνοίας του Ιεχωβά.» (Ησ. 61:1, 2, ΑΣ) Αφού ανέγνωσε αυτά τα λόγια στο Εβραϊκό κείμενο, στο οποίον απαντάται το Εβραϊκό όνομα του Θεού )הוהי‏), άρχισε την ομιλία του προς τους Ιουδαίους, λέγοντας: «Σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.» (Λουκ. 4:16-21) Έτσι ο Ιησούς δημοσία είπε ότι ο Κύριος Ιεχωβά τον είχε χρίσει με άγιο πνεύμα. Ο Ιησούς επάνω στη γη δεν έχρισε τον εαυτό του με άγιο πνεύμα από τον ουρανό. Έπειτα από τριάμισυ χρόνια εβάπτισε τους μαθητάς του με άγιο πνεύμα από τον ουρανό, αλλ’ ο Ιησούς δεν εβάπτισε τον εαυτό του με πνεύμα. Κύριος ο Ιεχωβά το έπραξε αυτό· και ο Ιησούς είπε ότι Κύριος ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που τον έστειλε να ευαγγελίζεται και να ‘κηρύξη το έτος της ευνοίας του Ιεχωβά’. Επομένως ο Ιησούς και ο Ιεχωβά δεν είναι το ίδιο άτομο. Ο Ιεχωβά είναι ο Αποστολεύς· ο Ιησούς είναι ο Απεσταλμένος. Ο Ιεχωβά είναι ο Χρίων· ο Ιησούς είναι ο Κεχρισμένος ή Μεσσίας.

13. Τίνος ήταν ο Ιησούς μάρτυς, και ποιά απόδειξι τούτου έδωσε;

¹³ Ο Ιησούς έδινε πάντοτε μαρτυρία γι’ Αυτόν που τον έχρισε, ο οποίος είναι ο Κύριος Ιεχωβά. Ο Ιησούς εγεννήθη κάτω από την υποχρέωσι να είναι μάρτυς του Ιεχωβά, διότι, από την Ιουδαία παρθένο Μαρία, ο Ιησούς εγεννήθη στο έθνος εκείνο ακριβώς, στο οποίον ο Θεός δια του προφήτου του Ησαΐα είπε: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα.» (Ησ. 43:10, ΑΣ) Σε δίκη για τη ζωή του ενώπιον του Ρωμαίου Κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου, ο Ιησούς είπε: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.» (Ιωάν. 18:37) Να μαρτυρήση για ποιά αλήθεια; Στην τελευταία του προσευχή με τους αποστόλους του ο Ιησούς είπε στον Θεό στον ουρανό: «Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.» (Ιωάν. 17:17) Αυτή ήταν η αλήθεια του Κυρίου Ιεχωβά.

14. Τι είπε ο Ιωάννης για τον Ιησούν ως μάρτυρα;

¹⁴ Υπήρχε κάθε λόγος για τον απόστολο Ιωάννη, στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, να ονομάση τον Ιησού Χριστό «ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών, και ο άρχων των βασιλέων της γης. . . . και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς, και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού.» (Αποκάλ. 1:5, 6) Και ο απόστολος Ιωάννης ανέφερε ότι ο Ιησούς τού είπε: «Ταύτα λέγει ο Αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού.»​—Αποκάλ. 3:14.

15. Ποια περαιτέρω απόδειξι έχομε για να δείξωμε ότι ο Ιησούς ήταν υποχρεωμένος να είναι μάρτυς του Ιεχωβά;

¹⁵ Τίνος ήταν ο Ιησούς Χριστός «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός»; Με τη γέννησί του στο έθνος, στο οποίον απηυθύνοντο τα λόγια του Ησαΐα 43:10-12, ο Ιησούς Χριστός ήταν υποχρεωμένος να είναι μάρτυς του Ιεχωβά. Έζησε σύμφωνα με αυτή την υποχρέωσι, διότι όλο το γραπτό υπόμνημα για το τι είπε καθώς και για όλες τις Εβραϊκές γραφές, που παρέθεσε, αποδεικνύει ότι ήταν μάρτυς του Ιεχωβά. Αν απηυθύνετο σήμερα η ερώτησις στον Ιησού Χριστό, Τίνος Θεού είσαι μάρτυς; θα απαντούσε: Του Ιεχωβά! Αυτός ήταν και ακόμη είναι στον ουρανό ο «μάρτυς ο πιστός και αληθινός» του ‘Θεού και Πατρός του’.​—Αποκάλ. 1:5, 6.

16. Σε ποιους άλλους εκτός από τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς απευθύνονται τα λόγια του Ησαΐα 43:10-12;

¹⁶ Σχετικά με τούτο όλοι οι μαθηταί του πρέπει να τον μιμηθούν, είτε είναι φυσικώς γεννημένοι Ιουδαίοι, είτε Εθνικοί. (1 Κορ. 11:1) Οι εξ Εθνικών Χριστιανοί καθώς και οι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί πρέπει να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά, διότι στη σύσκεψι των αποστόλων και των πρεσβυτέρων στην Ιερουσαλήμ, ο μαθητής Ιάκωβος εφήρμοσε στους εξ Εθνικών Χριστιανούς την προφητεία του Αμώς 9:11, 12 και είπε: «Ο Συμεών εφανέρωσε τίνι τρόπω καταρχάς ο Θεός επεσκέφθη τα έθνη, ώστε να λάβη εξ αυτών λαόν δια το όνομα αυτού. Και με τούτο συμφωνούσιν οι λόγοι των προφητών καθώς είναι γεγραμμένον.» (Πράξ. 15:14, 15) Επομένως το όνομα του Θεού Ιεχωβά καλείται επάνω στους εξ Εθνικών Χριστιανούς καθώς και στους φυσικώς γεννημένους Ιουδαίους Χριστιανούς, και γι’ αυτόν τον λόγο το Ησαΐας 43:10-12 απευθύνεται στους εξ Εθνικών Χριστιανούς που ανήκουν στον πνευματικόν Ισραήλ καθώς και στους Ιουδαίους που μετεστράφησαν στη μαθητεία του Ιησού Χριστού.

17. Αν ο «Χριστιανικός κόσμος» ζούσε σύμφωνα με τον ισχυρισμό του, τι θα ήσαν όλοι οι άνθρωποί του;

¹⁷ Αυτή δεν είναι περίπτωσις ανιχνεύσεως της ονομασίας μάρτυρες του Ιεχωβά «σε διάφορα αυθαιρέτως ερμηνευμένα Γραφικά εδάφια», καθώς λέγει ο Κόλαρζ. Το άγιο πνεύμα του Θεού μέσω του μαθητού Ιακώβου δείχνει ότι πρέπει να υπάρχουν τέτοια άτομα όπως μάρτυρες του Ιεχωβά και δείχνει, επίσης, ποιά είναι αυτά. Αν ο «Χριστιανικός κόσμος» ζούσε σύμφωνα με τον ισχυρισμό του ότι είναι Χριστιανικός, τότε ο καθένας στον «Χριστιανικό κόσμο» που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός θα ήταν ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Δεν υπάρχει διαφυγή απ’ αυτό.

ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΠΛΑΣΘΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ Ή ΚΑΤΟΠΙΝ

18. Πώς ισχυρίζονται οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» ότι είναι μάρτυρες του Ιεχωβά, και ποιά ερμηνεία δίνουν στο Ησαΐας 43:10;

¹⁸ Οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» δεν μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους λέγοντας ότι είναι μάρτυρες του Ιεχωβά με το να είναι μάρτυρες του Ιησού επειδή, όπως λέγουν, Ιεχωβά είναι το όνομα της Παλαιάς Διαθήκης για τον Ιησούν και έτσι ο Ιησούς είναι ο Ιεχωβά και αυτοί (ο κλήρος) χρησιμοποιούν απλώς το όνομα Ιησούς αντί του ονόματος Ιεχωβά. Τονίζουν το Ησαΐας 43:10, στο οποίον ο Ιεχωβά λέγει όχι μόνο «Σεις είσθε μάρτυρές μου», αλλά και τα εξής λόγια (στη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου): «Προ εμού Θεός δεν επλάσθη,a ούτε θα εξακολουθήση να υπάρχη μετ’ εμέ.» Και επίσης το εδάφιο 11, που λέγει (στην ίδια Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου): «Εγώ, εγώ είμαι ο ΚΥΡΙΟΣ· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει.» Αυτό, λέγει ο κλήρος, αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά και ο Ιησούς είναι ένας και ο αυτός Θεός, επειδή εδώ ο Κύριος Ιεχωβά λέγει: «Εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει», και η Νέα Διαθήκη λέγει ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρ μας.

19. Τι παραβλέπει ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» μ’ αυτή την ερμηνεία;

¹⁹ Επιχειρηματολογώντας μ’ αυτό τον τρόπο οι κληρικοί εκείνοι δεν τονίζουν τη μεταγενέστερη προφητεία του Αβδιού, εδάφιο 21, που λέγει: «Και θέλουσιν αναβή σωτήρες εις το όρος Σιών, δια να κρίνωσι το όρος του Ησαύ· και του Κυρίου θέλει είσθαι η βασιλεία.» Σημειώστε, παρακαλούμε, εδώ ότι υπάρχουν και άλλοι σωτήρες εκτός του Κυρίου Ιεχωβά. Οι κληρικοί εκείνοι, επίσης, δεν τονίζουν τα ακόλουθα εδάφια που μιλούν για άλλους σωτήρας: «Και έδωκεν ο Κύριος εις τον Ισραήλ σωτήρα, και εξήλθον υποκάτωθεν της χειρός των Συρίων.» (2 Βασ. 13:5) «Κατά τους πολλούς οικτιρμούς σου έδωκας σωτήρας εις αυτούς, και έσωσαν αυτούς εκ της χειρός των θλιβόντων αυτούς.» (Νεεμ. 9:27) «Και θέλει είσθαι . . . δια σημείον και μαρτυρίαν εις τον Κύριον των δυνάμεων· . . . και θέλει εξαποστείλει προς αυτούς σωτήρα, και μέγαν, και θέλει σώσει αυτούς.» (Ησ. 19:20) Έτσι ο Ιεχωβά μπορεί να εγείρη άλλους να ενεργήσουν ως σωτήρες.

20. Εξηγήστε πώς ο Ιησούς είναι σωτήρ του ανθρωπίνου γένους.

²⁰ Σε αρμονία με αυτό το γεγονός οι Άγιες Γραφές πιστοποιούν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν μόνο ένα μέσον του Ιεχωβά Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Στις Πράξεις 5:30-32 αναφέρεται ότι οι Χριστιανοί απόστολοι είπαν στο Ιουδαϊκό Σάνχεδριν: «Ο Θεός των πατέρων ημών ανέστησε τον Ιησούν, τον οποίον σεις εθανατώσατε κρεμάσαντες επί ξύλου. Τούτον ο Θεός ύψωσε δια της δεξιάς αυτού αρχηγόν και σωτήρα, δια να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών. Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων.» Στις Πράξεις 13:23 ο απόστολος Παύλος λέγει: «Από του σπέρματος τούτου [του Δαβίδ] ο Θεός κατά την επαγγελίαν αυτού ανέστησεν εις τον Ισραήλ σωτήρα τον Ιησούν.» Στο 1 Ιωάννου 4:14 ο απόστολος γράφει: «Και ημείς είδομεν, και μαρτυρούμεν, ότι ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν Σωτήρα του κόσμου.» Το να υποστηρίξη οποιοσδήποτε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο ένας και μόνος Σωτήρ θα ήταν, απέναντι όλων αυτών των Γραφικών εδαφίων, άρνησις ότι ο Θεός, ο Πατήρ του Ιησού Χριστού, είναι Σωτήρ. Αλλά ο Θεός και Πατήρ είναι η μόνη Πηγή σωτηρίας κατά το ότι απέστειλε τον μονογενή του Υιό σ’ αυτή τη γη για να γίνη ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός και να πεθάνη ως απολυτρωτική θυσία· και ο Θεός ο Πατήρ ήγειρε τον Υιό του εκ νεκρών και έτσι, επίσης, έσωσε τον Υιό του.​—Εβρ. 5:5-8.

21, 22. Ποιο επιχείρημα χρησιμοποιείται έπειτα από τον κλήρο στην εξήγησι του Ησαΐας 43:10, και με το να ενεργούν έτσι τι συμβαίνει;

²¹ Εν τούτοις, οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου», μη ικανοποιημένοι τελείως με τα προηγούμενα, αναφέρονται πάλι στον Ησαΐα 43:10, όπου ο Ιεχωβά, απευθυνόμενος στους μάρτυράς του, λέγει: «Προ εμού Θεός [Ελ] δεν επλάσθη, ούτε θέλει υπάρχει μετ’ εμέ.» Έπειτα τονίζουν το Ησαΐας 9:6, το οποίον αποκαλεί τον Ιησού Χριστό ‘Θεόν [Ελ] ισχυρόν, Πατέρα του μέλλοντος αιώνος, Άρχοντα ειρήνης’, και λέγουν ότι, επειδή δεν επλάσθη Θεός προ του Ιεχωβά και δεν επρόκειτο να υπάρξη Θεός μετά τον Ιεχωβά, τούτο αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά και ο Ιησούς είναι ένας και ο αυτός Θεός και ότι ο Ιεχωβά είναι ο Ιησούς. Λέγουν ότι αυτό, επίσης, αποδεικνύει ότι η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών σφάλλει μεταφράζοντας το Ιωάν. 1:1 ως εξής: «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο με τον Θεόν, και θεός ήτο ο Λόγος», δηλαδή, θεός εκτός από τον Ιεχωβά.

²² Χρησιμοποιώντας ένα τέτοιο επιχείρημα οι τριαδισταί κληρικοί αφήνουν τα λόγια του Ιεχωβά στον Ησαΐα 43:10 έξω από τα συμφραζόμενά των και δείχνουν ότι δεν κατανοούν για ποιο πράγμα μιλεί ο Ιεχωβά μέσω του προφήτου του.

23, 24. Τι ακριβώς λέγει ο Ιεχωβά στον Ισραήλ σ’ αυτό το κεφάλαιο 43 του Ησαΐα, και πώς πρέπει να εννοήσωμε τα εδάφια δέκατο και ενδέκατο;

²³ Στο πρώτο εδάφιο του τεσσαρακοστού τρίτου κεφαλαίου ο Ιεχωβά λέγει στον λαόν του Ησαΐα ότι Αυτός είναι ο Δημιουργός του έθνους Ιακώβ, Αυτός είναι ο Πλάστης του έθνους Ισραήλ. Ο Ιεχωβά εδημιούργησε κι έπλασε το έθνος αυτό. Το έθνος Ισραήλ δεν εδημιούργησε και δεν έπλασε τον Ιεχωβά ως Θεό των. Τα άλλα έθνη, τα ειδωλολατρικά έθνη, είχαν δημιουργήσει τους θεούς των και είχαν πλάσει εικόνες για να παριστάνουν τους θεούς των, αλλά δεν συνέβαινε αυτό με το έθνος Ισραήλ και τον Θεόν του Ιεχωβά. Λόγω του ζωτικού αυτού γεγονότος ο Ιεχωβά προκαλεί τους πολλούς θεούς των εθνών και λέγει στους θεούς αυτούς να φέρουν τους μάρτυράς των για να πιστοποιήσουν με απόδειξι ότι είναι πραγματικά θεοί που προγνωρίζουν το μέλλον και που προλέγουν το μέλλον. Αλλά το έθνος Ισραήλ θα μπορούσε να πη πολλά πραγματικά ιστορικά γεγονότα για τον Θεόν του σε απόδειξι του ότι αυτός είναι ένας αληθινός ζων Θεός, αν και δεν επιτρέπει να κατασκευασθή καμμιά υλική ειδωλολατρική εικόνα για να τον παριστάνη. Συνεπώς ο Ιεχωβά λέγει στους Ισραηλίτας ότι είναι μάρτυρές του και είναι ο δούλος του, τον οποίον αυτός εξέλεξε. Γιατί;

²⁴ Ο Ιεχωβά εξηγεί, λέγοντας: «Δια να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ, και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού Θεός δεν επλάσθη, ούτε θα εξακολουθήση να υπάρχη μετ’ εμέ. Εγώ, εγώ είμαι ο Ιεχωβά· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει.» (Ησ. 43:10, 11, Μετάφρασις Νέου Κόσμου) Ο Ιεχωβά, ο Θεός του εκλεκτού του λαού, δεν είναι όμοιος με τους δημιουργημένους, πλασμένους θεούς των ειδωλολατρικών εθνών. Στον Ησαΐα 43:10 ο Ιεχωβά δεν είπε: ‘Δεν έπλασα Θεόν προ εμού, και δεν έπλασα Θεόν μετ’ εμέ.’ Όχι, αλλά είπε: «Προ εμού Θεός δεν επλάσθη», δηλαδή, από άλλους. Επομένως μιλεί για άλλα άτομα που πλάσσουν τους θεούς των.

25-27. Τι λέγει τώρα ο Ιεχωβά για τη θειότητα θεών από μέταλλο, πέτρα και ξύλο;

²⁵ Ότι ο Ιεχωβά μιλεί εδώ για τα μη Ιουδαϊκά έθνη που δημιουργούν τους θεούς των και πλάσσουν μεταλλικές, πέτρινες ή ξύλινες ειδωλολατρικές εικόνες των, είναι πολύ σαφές από τα συμφραζόμενα πριν και μετά το Ησαΐας 43:10. Αφού λέγει στο υπόλοιπο του τεσσαρακοστού τρίτου κεφαλαίου πώς θ’ απελευθερώση τον λαό του από τη Βαβυλώνα, όπου θα είναι εξόριστοι διότι αμάρτησαν και παρενόμησαν εναντίον του, ο Ιεχωβά προχωρεί και λέγει στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο (ΜΝΚ):

²⁶ «Αλλά τώρα άκουσον, δούλε μου Ιακώβ, και Ισραήλ τον οποίον εξέλεξα· ούτω λέγει ο Ιεχωβά, όστις σε έκαμε, και σε έπλασεν, όστις σε εβοήθησεν ακόμη και εκ κοιλίας [όπου εποιήθης και επλάσθης], ‘. . . Μη φοβείσθε, μηδέ τρομάζετε· έκτοτε δεν σε έκαμα να ακούσης, και ανήγγειλα τούτο; σεις είσθε μάλιστα μάρτυρές μου· εκτός εμού υπάρχει Θεός; βεβαίως δεν υπάρχει βράχος· δεν ανεγνώρισα ουδένα’.

²⁷ »Όσοι κατασκευάζουσιν είδωλα, πάντες είναι ματαιότης· και τα πολυέραστα αυτών είδωλα δεν ωφελούσι· και αυτοί είναι μάρτυρες αυτών ότι δεν βλέπουσιν, ουδέ νοούσι, δια να καταισχυνθώσι. Τις έπλασε θεόν; ή έχυσεν είδωλον, το οποίον ουδέν ωφελεί; Ιδού, πάντες οι σύντροφοι αυτού θέλουσιν αισχυνθή· και οι τεχνίται, αυτοί είναι εξ ανθρώπων· . . . Ο χαλκεύς κόπτει σίδηρον, και εργάζεται εις τους άνθρακας, και με τα σφυρία μορφόνει αυτό, και κατασκευάζει αυτό με την δύναμιν των βραχιόνων αυτού· μάλιστα πεινά, και η δύναμις αυτού αποκάμνει· ύδωρ δεν πίνει, και ατονίζει [ο πλάστης ενός μεταλλικού ειδωλολατρικού θεού].» Πώς, λοιπόν, μπορεί ένας χαλκεύς που διψά και αποκάμνει και που πεινά και ατονίζει να πλάση με μέταλλο έναν θεό που δεν αποκάμνει και δεν ατονίζει;

28. Πώς δείχνει την τελεία μωρία του λατρευτού ξυλίνων θεών;

²⁸ Έπειτα ο Ιεχωβά μέσω του προφήτου του Ησαΐα προχωρεί να πη για τον ξυλουργό, που κατασκευάζει ξύλινον θεό. Γι’ αυτόν τον σκοπό εκλέγει ένα καλό δένδρο για το ξύλο του. «Προσέτι κάμνει αυτό θεόν, και προσκυνεί αυτό· κάμνει αυτό είδωλον, και γονατίζει έμπροσθεν αυτού. . . . και προσεύχεται εις αυτό, και λέγει, Λύτρωσόν με, διότι είσαι ο θεός μου.» Αλλά το υπόλοιπο του ξύλου αυτού του ίδιου δένδρου δεν γίνεται θεός, αλλά ο ξυλουργός το καίει για φωτιά με την οποία θερμαίνεται ή ψήνει ψωμί ή κρέας. Ο ξυλουργός ποτέ δεν σταματά να λογικευθή και να πη στον εαυτό του: «Το ήμισυ αυτού [του δένδρου] έκαυσα εν πυρί· έτι έψησα άρτον επί των ανθράκων αυτού· έψησα κρέας, και έφαγον· έπειτα θέλω κάμει το υπόλοιπον αυτού βδέλυγμα [είδωλον];» Πώς θα μπορούσε ένα τέτοιο είδωλο κατασκευασμένο από ξύλο, που ο ξυλουργός μπορεί να κάψη στη φωτιά, να είναι θεός;​—Ησ. 44:1-20.

29, 30. Έπειτα ποια πρόσκλησι δίνει ο Ιεχωβά στους μάρτυράς του, και τι λέγει κατόπιν για να δώση πρόσθετη απόδειξι ότι αυτός είναι Θεός προφητείας;

²⁹ Έπειτα από αυτή την απλή γραμμή συλλογισμού, ο Ιεχωβά Θεός απευθύνεται στον εκλεκτό του λαό και λέγει: «Ενθυμού ταύτα, Ιακώβ και Ισραήλ· διότι δούλός μου είσαι· εγώ σε έπλασα [όχι συ εμέ]· δούλός μου είσαι· Ισραήλ, δεν θέλεις λησμονηθή υπ’ εμού. Εξήλειψα, ως πυκνήν ομίχλην, τας παραβάσεις σου, και ως νέφος, τας αμαρτίας σου [έτσι ώστε δεν μπορώ να τις ιδώ από τον ουρανό]· επίστρεψον προς εμέ· διότι εγώ σε ελύτρωσα.»​—Ησ. 44:21, 22.

³⁰ Έπειτ’ απ’ αυτό ο Ιεχωβά Θεός ο Λυτρωτής προλέγει, πριν από εκατόν ενενήντα χρόνια και πλέον, το ίδιο το όνομα εκείνου που θα ανέτρεπε την ισχυρή παγκόσμια δύναμι της Βαβυλώνος και θα ελευθέρωνε τον λαό του για να επιστρέψη στην πατρίδα και ν’ ανοικοδομήση την Ιερουσαλήμ και τον ναό. Ο Ιεχωβά κατωνόμασε τον Κύρον, τον Πέρσην κατακτητήν, για τον οποίον η ιστορία λέγει ότι ανέτρεψε τη Βαβυλώνα στο 539 π.Χ. και έπειτα ελευθέρωσε τους Ιουδαίους αιχμαλώτους. Έτσι ο Ιεχωβά επανελύτρωσε τον λαό του. (Ησ. 44:23-28) Δεν είναι μήπως αυτό ένα από τα πολλά γεγονότα που αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός, ο Θεός της αληθινής προφητείας; Ναι, πράγματι!

31. (α) Συνοψίστε τώρα την ορθή κατανόησι του Ησαΐας 43:10. (β) Τι, όμως, εδήλωσε ο Ιεχωβά ότι θα έπραττε χάριν του μονογενούς του Υιού;

³¹ Έτσι, λοιπόν, για να επανέλθωμε στο Ησαΐας 43:10 τα ειδωλολατρικά έθνη της γης δεν υπήρχαν πριν από τον Ιεχωβά, και συνεπώς δεν υπήρχε θεός πλασμένος από ειδωλολατρικά έθνη πριν από τον Ιεχωβά, ο οποίος είναι χωρίς αρχή. (Ψαλμ. 90:2) Είναι, επίσης, αληθές ότι, σε όλα τα έθνη που ήλθαν σε ύπαρξι μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε πριν από τέσσερες χιλιάδες τριακόσια χρόνια, κανείς πραγματικός, ζων θεός ικανός να προφητεύση αληθινά δεν επλάσθη από τα έθνη. Επομένως, μετά τον Ιεχωβά, κανείς Θεός δεν εξακολούθησε να υπάρχη όπως Αυτός. Αλλά, σύμφωνα με την προφητεία του στον Ησαΐα 9:6, στον όγδοον αιώνα προ Χριστού, διεκήρυξε τον σκοπό του να κάμη τον μονογενή του Υιό ‘Θαυμαστόν, Σύμβουλον, Θεόν ισχυρόν, Πατέρα του μέλλοντος αιώνος, Άρχοντα Ειρήνης’. Ο Ιεχωβά δεν εξεπλήρωσε αυτή την προφητεία στην εποχή του Ησαΐα ή στο έτος που Αυτός είπε το λόγια του Ησαΐα 43:10, 11. Πότε, λοιπόν, ο Ιεχωβά εξεπλήρωσε την προφητεία του Ησαΐα 9:6, 7; Αυτό ακριβώς ο Ιεχωβά το έκαμε με τον Υιό του στον πρώτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, ο οποίος Υιός του Θεού έγινε ο Ιησούς Χριστός.

32. Ποιο, λοιπόν, είναι το συμπέρασμά μας για τον Ιεχωβά Θεό;

³² Υπάρχει, λοιπόν, Θεός σαν τον Ιεχωβά, τον Πατέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού; Όχι, μπορούμε να φέρωμε μαρτυρία ότι δεν υπάρχει κανείς. Ως την ημέρα αυτή παραμένει αληθινό ότι, ως ο Παντοδύναμος Θεός της αληθινής προφητείας, αυτός είναι ο πρώτος και ο Έσχατος και κανένα κτίσμα στον ουρανό και στη γη δεν μπορεί να πλάση θεόν σαν αυτόν· κανένα κτίσμα δεν μπορεί ακόμη να κάμη τον εαυτό του θεόν σε σύγκρισι με τον Ιεχωβά. Καθώς είναι γραμμένο στον Ησαΐα 44:6, 7 (ΜΝΚ): «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά ο Βασιλεύς του Ισραήλ, και ο Λυτρωτής αυτού, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων· Εγώ είμαι ο πρώτος, και εγώ ο έσχατος· και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός. Και τις, ως εγώ, θέλει κράξει, και αναγγείλει, και διατάξει εις εμέ, αφού εσύστησα τον παλαιόν λαόν; και τα επερχόμενα, και τα μέλλοντα, ας αναγγείλωσι προς αυτούς.»

33. (α) Υπήρξε Θεός που θα μπορούσε ν’ ανταποκριθή στην πρόκλησι του Ιεχωβά για τη Θεότητα; (β) Τι, επομένως, πρέπει ο καθένας από μας ν’ αποφασίση να είναι;

³³ Ως την ημέρα αυτή κανείς θεός των κοσμικών εθνών δεν έχει απαντήσει σ’ αυτή την θεία πρόκλησι. Ούτε ένας από τους θεούς των δεν παρήγαγε μάρτυρας και δεν τους έδωσε βεβαίωσι σε απόδειξι της θεότητός του. Αλλά, αντιθέτως, ο Ιεχωβά ο Προκλητής έδωσε στους αντιπροσώπους του τη βεβαίωσι σε απόδειξι της δικής του Θεότητος. Στην Αγία του Γραφή και στα αναγεγραμμένα γεγονότα της ιστορίας η βεβαίωσις είναι μπροστά μας για τη Θεότητα του Ιεχωβά. Αν δεν είσθε αθεϊστής ή αγνωστικιστής, αλλ’ αν ακολουθήτε κάποια θρησκεία μέσα ή έξω από τον «Χριστιανικό κόσμο», η ερώτησις τίθεται σ’ εσάς, Τίνος Θεού είσθε μάρτυς; Άσχετα με το πώς απαντά όλος ο υπόλοιπος κόσμος, εμείς ως ακόλουθοι και μιμηταί του Κυρίου Ιησού Χριστού απαντούμε, Είμεθα οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 340]

Μ’ ένα μέρος του ξύλου κατασκευάζει ένα θεόν να τον λατρεύη και μ’ ένα άλλο μέρος ψήνει το φαγητό του