Ζωή Πάνω στη Γη—Σκαλοπάτι για τον Ουρανό;
ΕΙΝΑΙ ο πλανήτης μας απλώς ένας τόπος στον οποίο γεννιόμαστε, ζούμε λίγα ταραγμένα χρόνια και κατόπιν, αν είμαστε καλοί, φεύγουμε για μια ζωή αιώνιας ευδαιμονίας στον ουρανό—ή, αν είμαστε κακοί, για μια ζωή σε έναν πύρινο τόπο βασανιστηρίων; Όσο για την ίδια τη γη, θα έρθει ποτέ ο καιρός που θα κατακαεί και θα γίνει στάχτη;
Πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου θα έλεγαν ναι. Αλλά εσείς συμφωνείτε μ’ αυτές τις απόψεις; Όμως, τι λέει η Βίβλος σχετικά με τη γη και το σκοπό για τον οποίο ο Θεός δημιούργησε ανθρώπους πάνω της; Ο Ψαλμός 115:16 απαντάει σ’ αυτό το σημείο: «Οι ουρανοί των ουρανών είναι του Κυρίου, την δε γην έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων».
Αν αφήσουμε στην άκρη κάθε θρησκευτικό δόγμα και στραφούμε στη Βιβλική αφήγηση, μαθαίνουμε ότι από την αρχή της ζωής του ανθρώπου πάνω στη γη, ο Θεός έκανε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι κατά την εικόνα και την ομοιότητά Του. (Γένεσις 1:26-28) Δεν υπάρχει καν κάποιος υπαινιγμός ότι σκοπός του Θεού γι’ αυτούς ήταν αυτοί και τα παιδιά τους τελικά να πεθάνουν και να πάνε στον ουρανό ή σε κάποιο άλλο τόπο. Καθώς έφερναν σε πέρας τη δοσμένη από το Θεό εντολή να ‘αυξάνονται και να πληθύνονται και να γεμίζουν τη γη’, η γη τελικά θα γέμιζε από τους απογόνους τους.
Ο Θεός όρισε σαν την τέλεια κατοικία των πρώτων ανθρώπων μια ειδική τοποθεσία, τον κήπο της Εδέμ. Η Γραφική αφήγηση δηλώνει: «Έλαβε . . . [Ιεχωβά] ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν». (Γένεσις 2:8, 15) Αυτός ο κήπος θα επεκτεινόταν ανάλογα με τις ανάγκες, μέχρις ότου τελικά όλη η γη θα γινόταν ένας Παράδεισος με απεριόριστα εφόδια γευστικής υγιεινής τροφής και άλλων πόρων.
Το γεγονός ότι η γη επρόκειτο να είναι κάτι περισσότερο απ’ ό,τι απλώς μια προσωρινή κατοικία ή ένα σκαλοπάτι προς κάποιο άλλο προορισμό γίνεται φανερό από τα ακόλουθα λόγια του Θεού προς τον Αδάμ: «Προσέταξε δε Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει».—Γένεσις 2:16, 17.
Όταν πειράστηκε από το Διάβολο, η Εύα, και κατόπιν ο Αδάμ παράκουσαν την εντολή αυτή και έλαβαν τη δίκαιη τιμωρία του Θεού, το θάνατο. Αλλά αναρωτηθείτε, ‘Τι θα συνέβαινε αν δεν είχαν παρακούσει;’ Το σαφές συμπέρασμα είναι ότι θα εξακολουθούσαν να ζουν—χωρίς να πεθάνουν ποτέ. Ναι, ο Αδάμ και η Εύα θα ήταν ακόμη μέχρι σήμερα ζωντανοί, με τέλεια υγεία και ευτυχία.
Τι θα Πούμε για το Μέλλον της Γης;
Ο Άλμπερτ Μπάρνες, στις Σημειώσεις του Πάνω στην Καινή Διαθήκη, συνοψίζει τη γενική πεποίθηση του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου σχετικά με το μέλλον της γης. Σχετικά με το 2 Πέτρου 3:10, ο σχολιαστής αυτός έγραψε:
«Η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή. Δηλαδή, είτε πρόκειται για τα έργα του Θεού είτε πρόκειται για τα έργα του ανθρώπου—όλη η βλάστηση και η ζωική δημιουργία και όλοι οι πύργοι, οι πόλεις, τα παλάτια, οι παραγωγές της μεγαλοφυίας, οι ζωγραφικοί πίνακες, τα αγάλματα, τα βιβλία, τα οποία έφτιαξε ο άνθρωπος».
Όπως δηλώνεται εδώ, η γενική ομοφωνία του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου από χρόνια τώρα είναι ότι θα έρθει ο καιρός που η γη δε θα είναι πια η κατοικία του ανθρώπου ή οποιουδήποτε ζωντανού πράγματος. Ο πλανήτης μας, σύμφωνα με την άποψη πολλών εκκλησιαζόμενων, θα έχει εξυπηρετήσει το σκοπό του, γιατί γι’ αυτούς η γη είναι απλώς ο τόπος της δοκιμής που οδηγεί είτε στον ουρανό είτε στην κόλαση.
Ωστόσο, σ’ αυτό το σημείο θα κάνατε καλά να αναλογισθείτε, Μήπως ο σκοπός του Θεού για τη γη και τον άνθρωπο άλλαξε όταν αμάρτησαν ο Αδάμ και η Εύα; Θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να υποδείξει έστω και ένα μόνο Γραφικό εδάφιο που να λέει τέτοιο πράγμα. Απεναντίας, πολλά χρόνια μετά από την αμαρτία του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού, ο Ησαΐας ο προφήτης εμπνεύστηκε να γράψει:
«Ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας τους ουρανούς· αυτός ο Θεός, ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν· όστις αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται». Ο Ησαΐας παραθέτει τα λόγια του Ιεχωβά ο οποίος λέει: «Η βουλή μου θέλει σταθή και θέλω εκτελέσει άπαν το θέλημά μου». (Ησαΐας 45:18· 46:10) Ο ψαλμωδός επίσης έγραψε σχετικά με Αυτόν: «Η αλήθειά σου εις γενεάν και γενεάν· εθεμελίωσας την γην, και διαμένει».—Ψαλμός 119:90.
Όπως βλέπετε η Βίβλος δηλώνει καθαρά ότι ο σκοπός για τον οποίο ο Θεός δημιούργησε τη γη ήταν να την κάνει ένα διαρκές αναπόσπαστο μέρος του σύμπαντος και ότι ο ρητός σκοπός του όταν τη δημιούργησε ήταν να κατοικηθεί από ανθρώπους. Ο σκοπός αυτός δεν έχει αλλάξει. Ο ίδιος ο Θεός θα φροντίσει ώστε ο σκοπός του να εκπληρωθεί τελείως.
Αλλά δε δείχνει η Γραφή ότι μερικοί άνθρωποι θα πάνε στον ουρανό; Ναι, η Βίβλος πράγματι διδάσκει ότι ένας περιορισμένος αριθμός πηγαίνει στον ουρανό για κάποιο ειδικό λόγο. Ο Θεός δε χρειάζεται ανθρώπους στον ουρανό· ούτε είναι υποχρεωμένος να τους πάρει στον ουρανό προκειμένου να τους δώσει αιώνια ευτυχία. Αλλιώς, γιατί να μην τους δημιουργήσει απευθείας στον ουρανό, χωρίς να επιτρέψει να υποστούν όλα τα δεινά και τις ταραχές από τις οποίες περνάνε όταν βρίσκονται πάνω στη γη;
Παρ’ όλ’ αυτά, όταν ο Αδάμ και η Εύα διάλεξαν να παρακούσουν το Θεό ασκώντας την ατομική τους ελεύθερη βούληση την οποία τους είχε δώσει σαν νοήμονα πλάσματα που ήταν, ο Θεός ενέργησε αμέσως για να εξασφαλίσει το γεγονός ότι ο σκοπός του για τη γη και τον άνθρωπο εξάπαντος θα ερχόταν σε πέρας. Όλες οι λεπτομέρειες δεν αποκαλύφθηκαν στους ανθρώπους παρά μόνο αιώνες αργότερα. Ωστόσο είναι φανερό από την αποκάλυψη αυτού που η Βίβλος ονομάζει «μυστήριο [ιερό μυστικό]» ότι ο Θεός ακριβώς τότε συνέλαβε τον μεγαλειώδη σκοπό του για την απολύτρωση του ανθρώπου. Αυτό συνέβη ‘πριν από τη θεμελίωση του κόσμου’, δηλαδή, προτού ο Αδάμ και η Εύα κάνουν παιδιά τα οποία δε θα μπορούσαν να απολυτρωθούν, όπως ήταν ο πιστός γιος τους Άβελ.—Ρωμαίους 16:25· Εφεσίους 1:4.
Απλά μια πρόγευση του σκοπού αυτού δόθηκε όταν έγινε η υπόσχεση ότι κάποιο ‘σπέρμα’ θα γεννιόταν από μια συγκεκριμένη ‘γυναίκα’ και ότι αυτό το ‘σπέρμα’ θα συνέτριβε το κεφάλι του ‘φιδιού’, φέρνοντας απελευθέρωση από τα προβλήματα που έφερε η ανταρσία. (Γένεσις 3:14, 15) Σαν το άνοιγμα ενός όμορφου λουλουδιού, αποκαλύφθηκαν προοδευτικά πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με το ‘σπέρμα’ έτσι ώστε, αφού ήρθε ο Ιησούς και μετά, έγινε φανερή η σημασία του ‘ιερού μυστικού’. Ναι, ο Θεός έκανε γνωστό το γεγονός ότι αυτό το ‘σπέρμα’ θα απαρτιζόταν από τον μονογενή Γιο του και 144.000 συντρόφους που θα ‘αγοράζονταν ανάμεσα από το ανθρώπινο γένος’. Μαζί με το Χριστό αυτοί θα σχημάτιζαν τη Βασιλεία, τη νέα κυβέρνηση, πάνω από τη γη.—Αποκάλυψις 14:3, 4· Γαλάτας 3:16, 26-29.
Ο Θεός δεν προκαθόρισε, ή προσδιόρισε, με το όνομά τους τα άτομα τα οποία θα παίρνονταν από τη γη στους ουρανούς για να απαρτίσουν αυτή την κυβέρνηση αλλά πράγματι προκαθόρισε ότι μια τέτοια ομάδα θα ερχόταν σε ύπαρξη σύμφωνα με το θείο θέλημα του. Το ποιοι θα διαλέγονταν για να την απαρτίσουν, θα το καθόριζε ο Θεός αργότερα, αφού πρώτα ο Γιος του θα είχε έρθει στη γη και θα είχε ανοίξει το δρόμο για την ουράνια ζωή.
Αφού είχε αποκαλυφθεί πλήρως αυτό το ‘ιερό μυστικό’ ο απόστολος Παύλος, που ήταν ένας από εκείνους που είχαν εκλεγεί για να πάνε στον ουρανό, μπορούσε πια να γράψει σχετικά με αυτό σε άλλους που είχαν μια παρόμοια ελπίδα. Σχετικά με την παρ’ αξία καλοσύνη που επέδειξε έτσι ο Θεός, ο Παύλος είπε:
«Καθ’ ην [παρ’ αξία καλοσύνη] επερίσσευσεν εις ημάς εν πάση σοφία και φρονήσει, γνωστοποιήσας εις ημάς το μυστήριον του θελήματος αυτού κατά την ευδοκίαν αυτού, την οποίαν προέθετο εν εαυτώ, εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαίωση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης. Εν αυτώ, εις τον οποίον και ελάβομεν κληρονομίαν, προορισθέντες [όχι σαν άτομα αλλά σαν ομάδα με καθορισμένο αριθμό] κατά την πρόθεσιν του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού».—Εφεσίους 1:8-11· Αποκάλυψις 14:1-4.
Η Γη θα Κατακαεί;
Αλλά τι θα πούμε για τα λόγια του Πέτρου ότι «οι σημερινοί ουρανοί και η γη . . . είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πυρ»; (2 Πέτρου 3:7) Ο Πέτρος προφανώς δεν μπορεί να αναφέρεται στους κατά γράμμα ουρανούς και στη γη γιατί η Βίβλος λέει ότι αυτοί παραμένουν για πάντα. (Εκκλησιαστής 1:4) Ο Θεός δεν έχει κανένα λόγο να φέρει σ’ ένα τέλος τους ουρανούς όπου διαμένει, ούτε τα φυσικά ουράνια σώματα. Και η ίδια η γήινη σφαίρα δε φταίει σε τίποτα για να την καταστρέψει, παρά τα όσα έχουν κάνει οι άνθρωποι διαφθείροντας και μολύνοντας την επιφάνειά της. Ο Ιεχωβά ο ίδιος μας λέει ότι όταν δημιουργήθηκε η μοναδική και όμορφη αυτή γη, οι ουράνιοι γιοι του «έψαλλον ομού . . . ηλάλαζον».—Ιώβ 38:4-7.
Ο όλος σκοπός του Θεού για τον οποίο συγκεντρώνει ένα διαλεγμένο αριθμό για να πάει στους ουρανούς είναι να φέρει σε πέρας το θέλημά του πάνω στη γη, μάλιστα να εκπληρώσει την προσευχή που ακούγεται από πολλούς αιώνες, «γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης». (Ματθαίος 6:10) Επιπρόσθετα, ο Ιησούς, έχοντας υπόψη του τον Ψαλμό 37:10, 11, περιέλαβε τα εξής λόγια στην περίφημη επί του Όρους Ομιλία του: «Μακάριοι οι πραείς, διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην». (Ματθαίος 5:5) Μπορείτε να δείτε φανερά από τα λόγια αυτά ότι ο Ιησούς δε θεωρούσε ότι η γη ήταν ένα απλό σκαλοπάτι. Ενώ ένα περιορισμένο ‘μικρό ποίμνιο’ θα κληρονομήσει τη διακυβέρνηση πάνω από τη γη για ένα προσδιορισμένο χρονικό διάστημα, η υπόσχεση του Ιησού διευρύνεται επίσης για να περιλάβει όλα τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που θα έχουν για κληρονομιά τη γη. (Λουκάς 12:32· Αποκάλυψις 7:9, 10) Αυτό δε θα συμβεί απλά για ένα μικρό χρονικό διάστημα με λύπες, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά για την αιωνιότητα με ευτυχία!
Όταν ο Πέτρος αναφέρεται στους ‘ουρανούς’ που θα κατακαούν, μιλάει σχετικά με τους συμβολικούς ‘ουρανούς’. Αυτοί είναι οι κυβερνήσεις πάνω στους ανθρώπους που απαρτίζουν τη ‘γη’. Όπως δηλώνει η Εγκυκλοπαίδεια των ΜακΚλίντοκ και Στρονγκ:
«Οπουδήποτε παρουσιάζεται μια προφητική εικόνα, ο ουρανός σημαίνει . . . την όλη συνάθροιση των αρχουσών δυνάμεων, οι οποίες, σε σχέση με τους υπηκόους στη γη, είναι ένας πολιτικός ουρανός, που υπάρχει από πάνω και κυβερνάει τους υπηκόους, όπως και ο φυσικός ουρανός στέκεται από πάνω και κυβερνάει τη γη».—Τόμος IV, σ. 122.
Οι κυβερνητικές εξουσίες που απαρτίζονται από ατελείς και συχνά καταπιεστικούς ανθρώπους έχουν αποτύχει παταγωδώς, και θα διαλυθούν ‘στη μέρα του Ιεχωβά’, όπως υπέδειξε ο Πέτρος. Θα αντικατασταθούν από τους ‘νέους ουρανούς’ που απαρτίζονται από τον Ιησού Χριστό και τον περιορισμένο αριθμό που πηγαίνει στον ουρανό για να συναποτελέσει την κυβέρνηση της Βασιλείας. Αυτός είναι ο λόγος που ο Πέτρος έγραψε: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί».—2 Πέτρου 3:12, 13.
Γι’ αυτούς που απαρτίζουν τους ‘νέους ουρανούς’, αυτή τη νέα ουράνια κυβέρνηση για τη γη, η Βίβλος δηλώνει: «Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη».—Αποκάλυψις 20:6.
Κυβερνούν πάνω σε ποιους; Προφανώς στους υπηκόους πάνω στη γη—αλλιώς αυτό το εδάφιο δε θα είχε κανένα νόημα. Η παλιά ‘γη’ θα εξαλειφτεί, σαν με φωτιά, όταν οι κακοί και οι οργανώσεις τους θα έρθουν σ’ ένα τέλος, αφήνοντας μόνο μια ‘νέα’ γήινη κοινωνία. Όταν το έγκλημα, η αποχαλίνωση και η ανταρσία θα είναι πράγματα που θα ανήκουν στο παρελθόν, και όταν κληρονομιά κάθε ζωντανού ατόμου θα είναι η τέλεια υγεία και η απεριόριστη ευτυχία, τότε αληθινά αυτή θα είναι μια ‘νέα’ κοινωνία ανθρώπων, μια ‘νέα γη’!
Πώς μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι αυτές οι υποσχέσεις του Θεού θα εκπληρωθούν; Αφού δόθηκαν τόσα πολλά χρόνια πριν, τι έχει κάνει ο Θεός ώστε να εγγυηθεί ότι οι υποσχέσεις του τελικά θα γίνουν πραγματικότητα; Για απάντηση στα ερωτήματα αυτά, σας καλούμε να διαβάσετε τα δυο άρθρα που αρχίζουν από τη σελίδα 10.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]
Ο Χριστός θα κυβερνήσει σαν Βασιλιάς πάνω σε εκατομμύρια ανθρώπινους υπηκόους που θα απολαμβάνουν έναν αποκαταστημένο γήινο Παράδεισο
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Πού έβαλε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα με σκοπό να ζήσουν;