Δοκιμάζετε τον Εαυτό σας με το να Δέχεσθε Ευθύνη

«Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού.»—Γαλ. 6:2.

 1, 2. (α) Πώς θεωρεί ο κόσμος αυτός την ευθύνη; (β) Με ποιον τρόπο οι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» απέφυγαν την ευθύνη των; Δώστε απόδειξι.

ΜΙΑ αιτία που συντελεί στους ‘κακούς καιρούς ‘αυτού του κόσμου είναι η συνεχής αποφυγή ευθύνης. Σε κάθε βαθμίδα της ζωής, τόσο κυριαρχεί η τάσις αυτή, ώστε συχνά ακούμε την έκφρασι «απελάκτισα την ευθύνη», που σημαίνει διεβίβασα την ευθύνη σε άλλους αντί να την δεχθώ. Στην οικογένεια, οι γονείς αποφεύγουν την ευθύνη να διδάσκουν και εκπαιδεύουν τα τέκνα των κατάλληλα. Για τούτο, τα τέκνα μεγαλώνουν σαν άχρηστα αγριόχορτα. Το αποτέλεσμα είναι ότι, νοήμονα τέκνα, αντί να δεχθούν ευθύνη στο σπίτι και απέναντι των άλλων στην οικογένεια και στην κοινότητα, γίνονται ανεύθυνοι και ασυνείδητοι παραβάται.—2 Τιμ. 3:1.

² Οι ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» επίσης έχουν αποφύγει την ευθύνη των να διδάσκουν τη Γραφική αλήθεια στους πάνω από οκτακόσια εκατομμύρια εκκλησιαζομένους, οι οποίοι τους υποστηρίζουν και πληρώνουν τους μισθούς των, έτσι ώστε τα μέλη των εκκλησιών δεν αισθάνονται καμμιά πνευματική ευθύνη να υπηρετούν τον Θεό, που ισχυρίζονται ότι λατρεύουν. Πράγματι, νουθετούνται ούτε καν να προσπαθούν να υπερασπίζουν την πίστι που ομολογούν, καθώς ανέφεραν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης της 19ης Ιουνίου 1961, σελίς 29. Επιβεβαιώνοντας περαιτέρω τούτο, ο κληρικός Ρόμπερτ ΜακΚράκεν, βεβαιώνει ότι «ο ενθουσιώδης θεατής του μπεηζμπώλ γνωρίζει περισσότερα για το μπεηζμπώλ από όσα γνωρίζουν τα μέλη των εκκλησιών για τη Χριστιανοσύνη». Ένας άλλος κληρικός εδήλωσε για τα μέλη της εκκλησίας του ότι «τα 90 τοις εκατό απ’ αυτά θα μπορούσαν να ονομασθούν θρησκευτικοί αγράμματοι!»

 3. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ιδεί αυτή την αποφυγή της ευθύνης στην πορεία της διακονίας των;

³ Κάθε μέρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά βλέπουν αυτή την αποφυγή της ευθύνης. Πόσες φορές συναντούν άτομα που ευφραίνονται για τις επαγγελίες του Θεού, που αναγνωρίζουν την αλήθεια στο άγγελμα του λόγου του Θεού που τους κομίζουν, αλλά που αρνούνται να έχουν μια Γραφική μελέτη στα σπίτια των επειδή φοβούνται την πιθανή ευθύνη να γίνουν μάρτυρες του Ιεχωβά. Άλλοι, πάλι, είναι όμοιοι με το πετρώδες ή ακανθώδες έδαφος, για το οποίο μίλησε ο Ιησούς στην παραβολή του σπορέως, όπου ο σπόρος ευδοκιμεί για λίγον καιρό, αλλά έπειτα μαραίνεται ή συμπνίγεται. Όταν αντιμετωπίζουν ευθύνες, αυτοί απομακρύνονται και έτσι αφήνουν τον σπόρο της αληθείας να πεθάνη. Πραγματικά, ακόμη και μεταξύ των αφιερωμένων Χριστιανών υπάρχουν μερικοί που αποφεύγουν να διεξάγουν μια οικιακή Γραφική μελέτη μ’ ένα άτομο καλής θελήσεως, ή που διστάζουν να δεχθούν πρόσθετα προνόμια υπηρεσίας, απλώς επειδή αυτό σημαίνει πάρα πολλή ευθύνη.—Ματθ. 13:1-23.

 4, 5. (α) Γιατί δεν είναι τώρα καιρός ν’ αποφεύγωμε την ευθύνη; (β) Ποια ευθύνη βαρύνει τους αφιερωμένους Χριστιανούς;

⁴ Αφού επέρασαν σχεδόν σαράντα οκτώ έτη των εσχάτων ημερών αυτού του κόσμου από το χαρακτηριστικό εκείνο έτος 1914, δεν είναι τώρα καιρός να υποχωρούμε στο κοσμικό πνεύμα αποφυγής της ευθύνης, αλλά καιρός ν’ ανθιστάμεθα στο πνεύμα του κόσμου τούτου που απολακτίζει την ευθύνη. Το να γίνη κανείς αφιερωμένος Χριστιανός σημαίνει ευθύνη, διότι ένα τέτοιο άτομο κατέχει γνώσι—γνώσι που είναι ζωτική για τη σωτηρία άλλων. Ο μαθητής Ιάκωβος λέγει: «Εις τον όστις λοιπόν εξεύρει να κάμνη το καλόν, και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία.» (Ιάκ. 4:17) Έτσι ένας που αφιερώνεται στον Θεό, πρέπει να εκτελή αυτή την αφιέρωσι. Έχει να βαστάση ένα φορτίο ευθύνης. «Όταν ευχηθής ευχήν εις τον Θεόν, μη βραδύνης να αποδώσης αυτήν· διότι δεν ευαρεστείται εις τους άφρονας· απόδος ό,τι ηυχήθης.»—Εκκλησ. 5:4.

⁵ Όταν σεις ως Χριστιανός εκάματε αφιέρωσι να υπηρετήτε τον Ιεχωβά, το εκάματε αυτό από αγάπη για τον Θεό. Όπως ο προφήτης Ησαΐας, είπατε: «Ιδού εγώ, απόστειλόν με.» (Ησ. 6:8) Έπειτα εμάθατε ότι δεν συνδέεται κανείς με την οργάνωσι του Ιεχωβά επί έτη χωρίς να κάμη προοδευτικά βήματα για ν’ αυξήση σε πνευματική ωριμότητα. Όπως ελέχθη από τον απόστολο Παύλο: «Έκαστος το εαυτού φορτίον θέλει βαστάσει.» (Γαλ. 6:5) Συνεπώς, έχομε μια υποχρέωσι να προχωρήσωμε στην ωριμότητα, ν’ αυξήσωμε πνευματικώς, να ετοιμασθούμε για μεγαλύτερη υπηρεσία, να γίνωμε καλύτεροι διδάσκαλοι και να υπηρετούμε στην οργάνωσι του Ιεχωβά εκεί που μπορούμε πιο καλά να χρησιμοποιηθούμε.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΤΗΣΙΣ

 6, 7. (α) Ποια ζήτησις και ανάγκη υπάρχει να κινηθούν όλοι για να δεχθούν ευθύνη; (β) Με ποιον τρόπο η αύξησις σε εκκλησίες αυξάνει τη ζήτησι;

⁶ Σήμερα, ένα μεγάλο πλήθος των «επιθυμητών όλων των εθνών», ανθρώπων καλής θελήσεως, συνάγεται στην κοινωνία Νέου Κόσμου του Ιεχωβά. (Αγγαίος 2:7) Εν τούτοις, οι διάκονοι σήμερα που έχουν τα προσόντα να διδάξουν και βοηθήσουν αυτούς τους εκζητητάς της ζωής είναι ολίγοι, όπως ακριβώς ήσαν και στις ημέρες του Ιησού. Οι ευκαιρίες είναι άφθονες για όλους, νέους ή παλαιούς στην οργάνωσι του Θεού, να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει μεγάλη ανάγκη περισσοτέρων ολοχρονίων σκαπανέων διακόνων. Και υπάρχει ανάγκη να μετακινηθούν διάκονοι για να υπηρετήσουν εκεί που η ανάγκη ακροάσεως της αληθείας του Θεού είναι μεγαλύτερη παρά σε μερικές εδαφικές περιοχές της πατρίδος των. Σε πολλά μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών και του κόσμου δεν υπάρχει ακόμη ωργανωμένο κήρυγμα των αγαθών νέων. Χρειάζονται εργάται. Θα δεχθήτε την ευθύνη να κηρύξετε σ’ αυτά τα μέρη;—Ματθ. 9:36-38.

⁷ Και παρατηρήστε, επίσης, την αυξανόμενη ανάγκη για ολοένα περισσοτέρους ωρίμους διακόνους που χρειάζεται ν’ αναλάβουν την εποπτεία του διακονικού έργου καθώς αυξάνει αλματωδώς. Στο περασμένο υπηρεσιακό έτος υπήρχαν 21.557 εκκλησίες μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλον τον κόσμο, 549 περισσότερες από το προηγούμενο έτος. Θαυμαστό, ναι! Αλλά υπάρχουν, επίσης, και κρυμμένες ευλογίες. Παρατηρήστε τα υπηρεσιακά προνόμια που διανοίχθηκαν για χιλιάδες ικανών διακόνων που κατείχαν τα αναγκαία Γραφικά προσόντα. Αυτές οι νέες εκκλησίες απήτησαν 549 υπηρέτας εκκλησίας, 549 βοηθούς υπηρέτας εκκλησίας, 549 υπηρέτας Γραφικών μελετών, και ούτω καθεξής στη σειρά των υπηρετών. Εν συνόλω, εχρειάσθησαν πάνω από τέσσερες χιλιάδες υπηρέται. Προσθέστε τριάντα περίπου νέους υπηρέτας περιοχής και μερικούς περιφερειακούς υπηρέτας και θα δήτε τη μεγάλη ζήτησι που υπάρχει για ικανή βοήθεια αυτόν τον καιρό. Ποιοι είναι οι αφιερωμένοι, ώριμοι διάκονοι που θα δεχθούν τις ευθύνες στο 1962, στο 1963, και στα έτη που θ’ ακολουθήσουν; Θα είσθε ένας απ’ αυτούς; Είσθε αληθινός στα λόγια με τα οποία εξεφράσθητε στον Ιεχωβά τον καιρό της αφιερώσεώς σας, όταν είπατε, «Ιδού εγώ, απόστειλόν με»;

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΑΥΤΗΝ

 8, 9. (α) Ποια ιδιότης θα σας βοηθήση να αναλάβετε ευθύνη; (β) Γιατί είναι ορθό να επιθυμήτε μεγαλύτερη ευθύνη; (γ) Ποιο πρέπει να είναι το ελατήριό μας;

⁸ Καθώς αυξάνει η αγάπη μας για τον Ιεχωβά, δεν θα διστάσωμε να δεχθούμε ευθύνη. Θα λάβωμε την προοδευτική άποψι και δεν θα είμεθα ευχαριστημένοι να παραμείνωμε ήσυχοι. Ολόγυρά μας στην ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά μπορούμε να δούμε πάρα πολύ έργο να γίνεται. Θα βοηθήσωμε να εκτελεσθή; Πολλοί αφιερωμένοι διάκονοι εδέχθησαν ευθύνη για να υπηρετήσουν στους οίκους Μπέθελ και στα εργοστάσια της Εταιρίας Σκοπιά. Ίσως μπορείτε και σεις επίσης να το κάμετε αυτό.

⁹ Η αγάπη σας για τον Θεό και την οργάνωσί του θα σας κάμη να θέλετε να αναλάβετε μεγαλύτερη ευθύνη. Όχι μόνο είναι κατάλληλο αυτό, αλλά οι Γραφές σάς ενθαρρύνουν να το πράξετε. Ο απόστολος Παύλος εδήλωσε: «Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί.» (1 Τιμ. 3:1) Βέβαια, αφού αυτό είναι ορθόν να το πράξετε, θα πρέπει να θέλετε να το πράξετε, αλλά με το κατάλληλο ελατήριο. Όχι με το να προωθήτε φιλόδοξα τον εαυτό σας στην οργάνωσι και να κάνετε εκστρατεία για μια θέσι, αλλά ταπεινά και με χαρά προσφέροντας οποιεσδήποτε ικανότητες έχετε για την προαγωγή των συμφερόντων του Νέου Κόσμου.

10. Εν όψει της μεγάλης ανάγκης για ικανή βοήθεια, ποιος πρέπει να είναι ο σκοπός μας;

¹⁰ Το να ζητήτε να προωθηθήτε στην κοινωνία Νέου Κόσμου είναι απόδειξις της αγάπης σας για τον Ιεχωβά. Είναι επίσης σημείο ωριμότητος. Δείχνει ότι εκτιμάτε τα προνόμια που είναι μπροστά σας. Αφού δεν μπορεί κανείς να γίνη επίσκοπος εκτός αν ανταποκριθή στις απαιτήσεις για τους επισκόπους που εκτίθενται στη Γραφή, θα θέλετε με συνέπεια να επιδοθήτε στο ν’ ανταποκριθήτε στους υψηλούς αυτούς κανόνες. Κατόπιν, όταν ανακύψη η ανάγκη για διορισμό ενός επισκόπου, θα είσθε σε θέσι να χρησιμοποιηθήτε. Υπάρχουν αφιερωμένοι διάκονοι σε κάθε σχεδόν εκκλησία, οι οποίοι θα μπορούσαν ν’ αποκτήσουν τα προσόντα για μεγαλύτερα προνόμια υπηρεσίας αρκεί μόνο να επεδίδοντο προς τούτο. Αυτοί πρέπει να θέλουν με κάθε ειλικρίνεια να ιδούν το έργο του Ιεχωβά επιτελούμενο, προς αίνον του.

ΤΑ ΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ

11. Ποια προσόντα πρέπει να κατέχουν οι επίσκοποι;

¹¹ Όπως είδαμε, υπάρχει μεγάλη ανάγκη αφιερωμένων διακόνων στην κοινωνία Νέου Κόσμου, διακόνων υγιούς κρίσεως, βαθιάς γνώσεως και αγάπης, ανθρώπων που κατέχουν τα προσόντα, που οι Γραφές περιγράφουν για τους επισκόπους στην 1 Τιμόθεον 3:1-7: «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να ήναι άμεμπτος, μιας γυναικός ανήρ, άγρυπνος, σώφρων, κόσμιος, φιλόξενος, διδακτικός· ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής· αλλ’ επιεικής, άμαχος, αφιλάργυρος· κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος· . . . ναι μη ήναι νεοκατήχητος, δια να μη υπερηφανευθή και πέση εις την καταδίκην του διαβόλου. Πρέπει δε αυτός να έχη και παρά των έξωθεν μαρτυρίαν καλήν.»

12. Πώς δείχνει κανείς ότι επιθυμεί μεγαλύτερη ευθύνη;

¹² Προετοιμασία, λοιπόν, του εαυτού σας για θεοκρατικές ευθύνες σημαίνει ότι πρέπει πρώτα ν’ αποκτήσετε πνευματικό φρόνημα, ότι πρέπει να θέσετε τις πνευματικές αξίες επάνω από τις υλικές αξίες. Πρέπει να θρέψετε τη διάνοιά σας με οικοδομητικά πράγματα, με τακτική προσωπική μελέτη και με παρακολούθησι όλων των εκκλησιαστικών συναθροίσεων. Πρέπει να μάθετε να συνεργάζεσθε στενά με την οργάνωσι και να μάθετε την αξία της ενότητος. Θα θέλετε ν’ αποκτήσετε πολύτιμη πείρα με το να εργάζεσθε μαζί με ωρίμους διακόνους στη διακονία του αγρού. Θα θέσετε προσωπικούς στόχους επιτεύξεων, ώστε να κάμετε διαρκή βελτίωσι. Να επιθυμήτε να εκφωνήτε καλύτερες ομιλίες, να εργάζεσθε στην τέχνη του διδάσκειν, να μαθαίνετε Γραφικά επιχειρήματα, ώστε να είσθε ικανοί να υπερνικήσετε αντιρρήσεις, να μαθαίνετε πώς να εξηγήτε τα βαθιά πράγματα του Θεού. Όταν έχετε φθάσει τον ένα στόχο, να θέσετε ένα νέο. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα κάμετε πρόοδο και δεν θα μένετε στάσιμοι.—1 Τιμ. 4:15, 16.

13. Ποιες δύο ιδιότητες είναι ουσιώδεις, και γιατί;

¹³ Ποτέ μην παραβλέπετε ιδιότητες όπως η αξιοπιστία και η συνέπεια. Φροντίζετε να αναπτύσσετε τέτοιες ιδιότητες μέσα σας. Μήπως σας ανατίθεται κάτι και δεν το εκτελείτε; Μήπως ματαιώνετε την εκτέλεσι καθηκόντων που σας ανετέθησαν εν σχέσει με το πρόγραμμα της συναθροίσεως υπηρεσίας ή τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας χωρίς επαρκή αιτία; Συναισθάνεσθε την ανάγκη να είσθε αξιόπιστος και συνεπής; Εκτελείτε πάντοτε εκείνο που σας ανατίθεται να εκτελέσετε. Εργάζεσθε γι’ αυτό με όλη σας την ψυχή ως στον Ιεχωβά και αυτός θα σας ευλογήση. (Κολ. 3:23) Μη φρονείτε ότι είσθε έτοιμος να προωθηθήτε εκτός αν έχετε καλλιεργήσει αυτές τις ουσιώδεις ιδιότητες μέσα σας.

ΟΙ ΝΕΟΙ, ΕΠΙΣΗΣ, ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ

14. Ποια σταδιοδρομία έχουν εκλέξει πολλοί νέοι, και γιατί αυτή είναι η υψίστη σταδιοδρομία;

¹⁴ Οι νεαροί διάκονοι του Ιεχωβά δεν πρέπει να διστάζουν να προοδεύουν προς μεγαλύτερη ευθύνη. Πολλοί νέοι σήμερα εκλέγουν ποικίλες σταδιοδρομίες, για τις οποίες εκπαιδεύονται. Άλλοι φαίνεται να περνούν από το σχολείο χωρίς να έχουν στο νου κάποια ειδική σταδιοδρομία ή σκοπό. Αλλ’ αυτό δεν πρέπει να συμβαίνη με τους νέους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους για να υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό. Με την αφιέρωσί τους αυτοί έχουν ήδη εκλέξει τη σταδιοδρομία τους—τη σταδιοδρομία της διακονίας. Αυτή είναι η υψίστη σταδιοδρομία, διότι είναι η μόνη που εγγυάται την ανταμοιβή της αιωνίου ζωής!—Ιωάν. 5:24.

15, 16. (α) Από τι πρέπει να προφυλάττωνται τα παιδιά του σχολείου, και γιατί; (β) Με ποιον τρόπο μπορούν οι γονείς ν’ αποτελούν ενθάρρυνσι για τα τέκνα;

¹⁵ Αν έχετε εκλέξει τη διακονία ως σταδιοδρομία σας και ο σκοπός σας είναι σταθερός να δεχθήτε ευθύνη στην κοινωνία Νέου Κόσμου, τότε θα θέλετε να προφυλαχθήτε από το να εμπλακήτε υπερβολικά σε δραστηριότητες έξω του σχολικού προγράμματος, όπως αθλητικές και άλλες δραστηριότητες που θα μπορούσαν να σας εμπλέξουν σε ενδεχομένως κακές συναναστροφές και να αναχαιτίσουν τη Χριστιανική σας ανάπτυξι. Οι δραστηριότητες αυτές μπορεί να σας κρατήσουν μακριά από τις ουσιώδεις μελέτες, συναθροίσεις και διακονική υπηρεσία.

¹⁶ Οι γονείς, που αγαπούν τα τέκνα των και που θέλουν να τα ιδούν ζωντανά στον νέο κόσμο του Θεού, θα τα ενθαρρύνουν και θα τα οδηγήσουν προς κατευθύνσεις αυξημένης υπηρεσίας και ευθύνης. Στον νεαρό Τιμόθεο ο Παύλος έδωσε την εξής συμβουλή: «Γύμναζε σεαυτόν εις την ευσέβειαν. Διότι η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος· αλλ’ η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» Κατόπιν προσθέτει: «Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος.»—1 Τιμ. 4:7-9.

17. Γιατί η διακονία είναι μια σταδιοδρομία που ανταμείβει;

¹⁷ Επιδίωξις της υπεύθυνης πορείας της ευσεβείας είναι ασφαλώς η σοφή εκλογή που πρέπει να κάμωμε. Δεν υπάρχει σταδιοδρομία πιο έξοχη ή που ανταμείβει περισσότερο. Είναι η πορεία που θα σας καταστήση ικανούς να φέρετε τον καρπόν του αγίου πνεύματος που είναι τόσο ουσιώδης για τη Χριστιανική ωριμότητα. Είναι μια πορεία που δεν είναι μάταιη, διότι «ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.»—1 Κορ. 15:58· Γαλ. 5:22, 23.

ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΘΥΝΗ

18. Γιατί πρέπει οι επίσκοποι να εξακολουθήσουν ν’ αυξάνουν σ’ εκτίμησι της ευθύνης των;

¹⁸ Όταν κάποιος δωρίσθη επίσκοπος ή διακονικός υπηρέτης στη Χριστιανική εκκλησία με βάσι τα πνευματικά του προσόντα, η ανάπτυξίς του δεν πρέπει να σταματήση εκεί, αλλά πρέπει να εξακολουθήση να εκδηλώνεται. Ο Παύλος νουθετεί τους επισκόπους: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού» (Πράξ. 20:28) Οι επίσκοποι δεν πρέπει ποτέ να λησμονούν την πολύτιμη ευθύνη που έχει εναποτεθή σ’ αυτούς. Πρέπει, λοιπόν, στη θέσι των, που είναι θέσις ευθύνης, να λαμβάνουν την ηγεσία στη Χριστιανική διαγωγή, διδασκαλία, υπηρεσία και αγάπη.

19, 20. (α) Πώς πρέπει οι επίσκοποι να εκπληρώνουν την ευθύνη των, σύμφωνα με τον Πέτρο; (β) Ποια συμβουλή δίδεται όσον αφορά το απρόσιτον των επισκόπων, και τη διατήρησι της εκκλησίας θερμής, και ενωμένης με αγάπη;

¹⁹ Ως προς τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να εκπληρώνεται αυτή η ευθύνη, ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων του Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης ήτις μέλλει να αποκαλυφθή· ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως· μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμεναι που ποιμνίου.» (1 Πέτρ. 5:1-3) Ποιμάνατε το ποίμνιον του Θεού, λέγει ο απόστολος, αλλά όχι αναγκαστικά, όχι με δυσαρέσκεια, ωσάν υποχρεωμένοι να το κάμετε, ωσάν υπερβολικά βεβαρημένοι, δεσμευμένοι με πάρα πολλή ευθύνη. Ποιμάνατε το ποίμνιο με αγάπη, με προθυμία, με ζήλο, με χαρά.

²⁰ Θυμηθήτε ότι τα πρόβατα ανήκουν στον Θεό. Δεν υπάρχει αιτία, λοιπόν, να ‘κατακυριεύουν την κληρονομίαν του Θεού’ οι επίσκοποι, υπάρχει; Ούτε πρέπει οποιοσδήποτε επίσκοπος να αισθάνεται τον εαυτό του πολύ ανώτερον για να τον πλησιάση κανείς, κάνοντας έτσι απρόσιτον τον εαυτό του. Πρέπει να φροντίζη για τα πρόβατα του Θεού. Πώς μπορεί να το κάμη αυτό αν βρίσκεται σε απόστασι ή είναι πολύ απασχολημένος για να ενοχληθή με τα προβλήματά των ή ενδιαφέρεται τόσο για να κατευθύνη μια υπερδραστήρια οργάνωσι, ώστε λησμονεί εντελώς τα πρόβατα; Αν επιθυμή να δη την εκκλησία του θερμή, ενωμένη, ευτυχή και καρποφόρο, τότε η συμβουλή του Πέτρου είναι: ‘Γίνε παράδειγμα του ποιμνίου’ σε πίστι, σε αρετή, σε γνώση, σε εγκράτεια, σε υπομονή, σε ευσέβεια, σε φιλαδελφία και σε αγάπη.—1 Πέτρ. 5:3· 2 Πέτρ. 1:5-8.

ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΤΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ

21, 22. (α) Γιατί το έργο του επίσκοπου δεν είναι εύκολο; (β) Σε ποιους κινδύνους και ευθύνες θα είναι άγρυπνος ένας επίσκοπος;

²¹ Η εκπλήρωσις της ευθύνης ενός ποιμένος του ποιμνίου του Θεού δεν είναι ένα απλό έργο. Απαιτεί πολλή υπομονή, δύναμι και επιδεξιότητα. Επιμελής μελέτη, κατανόησις των δικαίων αρχών και πείρα είναι όλα αναγκαία. Ο ποιμήν πρέπει να είναι άγρυπνος και να ενδιαφέρεται για το καλό των προβάτων. Πρέπει να παρατηρή καλά για εχθρούς, τόσο εκείνους που βρίσκονται απ’ έξω, όπως ψευδείς διδασκαλίες και υλισμό, όσο κι εκείνους που θα επιχειρούσαν να εισδύσουν στο ποίμνιο και να το προσβάλουν από μέσα.

²² Ένας επίσκοπος που είναι άγρυπνος στην ευθύνη του θα προσέχη για πρόβατα που μπορεί να είναι πνευματικώς ασθενή και θα τους παρέχη τρυφερή φροντίδα προτού η κατάστασίς των γίνη πολύ σοβαρά. Θα είναι, επίσης, υποβοηθητικός σ’ εκείνους που έχουν σοβαρά προβλήματα ή έχουν να λάβουν δύσκολες αποφάσεις. Υπάρχουν παιδιά στο σχολείο, τα οποία μπορεί να γνωρίζουν την ορθή πορεία που πρέπει να λάβουν, αλλά που μέσα στην ανωριμότητά των μπορεί να παρασυρθούν από κοσμικές επιδιώξεις ή από σχολικούς συντρόφους. Επίσκοποι, να είσθε άγρυπνοι στα προβλήματά των. Νουθετείτε τα προτού λάβουν το εσφαλμένο βήμα. Συνεχώς ενθαρρύνετέ τα να ‘κρατούν τον λόγον της ζωής’. Θα σας είναι αιωνίως ευγνώμονα γι’ αυτό.—Φιλιππησ. 2:16.

23. (α) Ποια είναι η ηθική του ευθύνη στην εκκλησία; (β) Με ποιον τρόπο και με ποιο πνεύμα θα εκφέρη τις αποφάσεις του;

²³ Μιαν άλλη ευθύνη των επισκόπων αποτελεί το να είναι άγρυπνοι στο να φροντίζουν να παραμένη η εκκλησία καθαρή. Αν άτομα χωρίς αρχές έλθουν στην εκκλησία ζητώντας ν’ αποσπάσουν κάποια πρόβατα του Ιεχωβά, ή αν ένα άτομο είναι ένοχο διαπράξεως καταφώρων ανηθίκων πράξεων, τότε ο επίσκοπος μαζί με τους άλλους υπηρέτας της επιτροπής της εκκλησίας πρέπει να λάβουν μέτρα για ν’ απαλλάξουν την εκκλησία από την κακή τους επιρροή, κρατώντας την εκκλησία καθαρή με το ν’ αποκόψουν από την επικοινωνία τον ένοχον πταίστην. Αλλά οι επίσκοποι δεν πρέπει να είναι βιαστικοί, λαμβάνοντας απότομες αποφάσεις βασισμένες σε οργή ή ερεθισμό για ένα περιστατικό. Πρέπει να είναι βέβαιοι ότι έχουν τα πλήρη γεγονότα που θα τους οδηγήσουν να φθάσουν σε μια δίκαιη, Γραφική απόφασι. Πρέπει να είναι δίκαιοι και απροκατάληπτοι, ώστε το έλεος, η κατανόησις και η αγάπτη να παίξουν σοβαρό μέρος στον σχηματισμό ορθής κρίσεως.—Γαλ. 6:1.

24. Ποια συμβουλή δίνει ο Παύλος στους επισκόπους στην προς Ρωμαίους επιστολή 15:1-3;

²⁴ Από τα ολίγα αυτά παραδείγματα γίνεται πολύ φανερό ότι η επιδέξια ποίμανσις απαιτεί ωριμότητα. Για την υποβοήθησι των επισκόπων να εκπληρώσουν αυτή τη σπουδαιότατη ευθύνη, υπάρχουν τα αναγεγραμμένα παραδείγματα του Ιησού και των αποστόλων του, καθώς και άλλων πιστών ανδρών. Οι επίσκοποι πρέπει ν’ αγαπούν όπως αγαπούσε και ο Ιησούς. Πρέπει να είναι πρόθυμοι να βοηθούν τους πνευματικώς αρρώστους να ενισχύουν τους ασθενείς και να ενθαρρύνουν τους αδυνάτους. Ο Παύλος λέγει: «Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μη αρέσκωμεν εις εαυτούς· αλλ’ έκαστος ημών ας αρέσκη εις τον πλησίον δια το καλόν προς οικοδομήν. Επειδή και ο Χριστός δεν ήρεσεν εις εαυτόν.» Αυτό εγίνετο για ν’ αναπτυχθή η εκκλησία προς την κατεύθυνσι της αγάπης και της ζωής και για να δοξασθή ο Ιεχωβά. Οι επίσκοποι σήμερα πρέπει να θέλουν ν’ αντιγράψουν αυτά τα καλά παραδείγματα.—Ρωμ. 15:1-3.

ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΩΜΙΣΘΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ

25. Γιατί οι επίσκοποι δεν είναι οι μόνοι επιφορτισμένοι με ευθύνη στη Χριστιανική εκκλησία;

²⁵ Στην οργάνωσι του Θεού όλοι πρέπει να επωμισθούν ευθύνη. Έχετε ευθύνη να μάθετε και να εφαρμόσετε τη θαυμαστή συμβουλή του Θεού. Άσχετα με το πού μπορεί να έχετε το προνόμιο να υπηρετήτε, είτε σ’ έναν οίκο Μπέθελ, είτε ως ιεραπόστολος, είτε ως σκαπανεύς· είτε είσθε επίσκοπος εκκλησίας ή βοηθός υπηρέτου, ή οδηγός μελέτης βιβλίου σ’ ένα κέντρον υπηρεσίας, πρέπει να δεχθήτε την ευθύνη σας και να την εκπληρώσετε. Αλλά η συμβουλή του Θεού δεν περιορίζεται απλώς στους επισκόπους και σ’ εκείνους που έχουν ειδικούς διορισμούς· εφαρμόζεται με ίση δύναμι στον καθένα και σε όλους όσοι ανήκουν στον λαόν του Θεού. Οι απαιτήσεις προς ζωήν είναι οι ίδιες για όλους. Εκείνοι που σας υπηρετούν δεν βρίσκονται σε διαφορετικόν αγώνα για ζωή. Βρίσκονται στον ίδιο αγώνα δρόμου. Για τούτο, η ευθύνη ανευρέσεως των προβάτων του Θεού, διατροφής και φροντίδος γι’ αυτά με αγάπη, είναι η ίδια για όλους.—Ιωάν. 21:15-17.

26. Ποια νουθεσία δίδεται σε όλους τους αφιερωμένους διακόνους;

²⁶ Αν είσθε ένας αφιερωμένος δούλος του Θεού, τότε προσέχετε καλά το έργο που σας ανετέθη! Επωμισθήτε την ευθύνη σας! Βάλετε την καρδιά σας στο έργο σας. «Εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους.» (Κολ. 3:23, ΜΝΚ) Ευφραίνεσθε προάγοντας την καθαρά λατρεία. Προσκολληθήτε στερεά στον λόγον του Θεού και στην οργάνωσί του. Ας είναι η πορεία σας σαν τη πορεία του αποστόλου Παύλου, ο οποίος έλεγε στους αδελφούς του: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.»—1 Κορ. 11:1.

27. Ποιες είναι οι ανταμοιβές του ν’ αποδεχθούμε και επωμισθούμε ευθύνη;

²⁷ Το αποτέλεσμα της από τον καθένα αποδοχής της ευθύνης του θα είναι μια ισχυρή, αποτελεσματική οργάνωσις ενωμένων λατρευτών, που οδηγούν αποτελεσματικά ανθρώπους καλής θελήσεως στην οδόν της ζωής. Εκείνος που δέχεται και επωμίζεται την ευθύνη του έχει μια ειδική χαρά, να γνωρίζη ότι πράττει το θέλημα του Θεού, ότι είναι ‘συνεργός του Θεού’. Υπάρχει, επίσης, η ικανοποίησις και η χαρά, η εμπιστοσύνη και η πίστις σε μια διαρκή ανταμοιβή για ένα έργο που εξετελέσθη καλά, όπως μπορεί να το αισθανθή κανείς στα λόγια του Παύλου: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος, τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής· και ου μόνον εις εμέ, αλλά και εις πάντας όσοι επιποθούσι την επιφάνειαν αυτού.»—1 Κορ. 3:6-9· 2 Τιμ. 4:7, 8.

28. Ποιες ερωτήσεις απομένουν για να τύχουν απαντήσεως από όλους, και με ποιο ευτυχές τέλος για την αποδοχή ευθύνης;

²⁸ Θ’ ανταποκριθήτε σε μεγαλύτερη υπηρεσία; Θα δεχθήτε την ευθύνη σας; Θα διαμορφώσετε τη ζωή σας γύρω στη διακονία που ο Θεός έχει εμπιστευθή στη φροντίδα σας; Μόνο εσείς μπορείτε να απαντήσετε σ’ αυτές τις ερωτήσεις. Υπάρχουν πολλά να γίνουν και οι εργάται ακόμη είναι ολίγοι. Μην αποσύρεσθε από τις ευκαιρίες σας, από τις ευθύνες σας, λέγοντας: «Ας το κάμη κάποιος άλλος.» Αν έχετε τα προσόντα να δεχθήτε ευθύνη, τότε ανταποκριθήτε με όλη σας την ψυχή. Αν αισθάνεσθε ότι είσθε αναρμόδιος, τότε εποικοδομήστε τον εαυτό σας πνευματικώς με τη βοήθεια του λόγου του Θεού, του πνεύματός του και της οργανώσεώς του. Δοκιμάστε τον εαυτό σας με το να δεχθήτε ευθύνη, προς τιμήν του Ιεχωβά και για το αιώνιο καλό σας, με την ανταμοιβή για σας ζωής στον νέο του κόσμο της δικαιοσύνης.