Βιαστικά «Εις τα Όρη!»

 1. Τι είναι τώρα κατ’ εξοχήν καιρός να πράξωμε, και πού μπορεί τώρα κανείς να κρυφθή από την καταστροφή που θα επιφέρουν οι ουράνιοι εκτελεσταί;

ΔΕΝ υπάρχει τώρα καιρός για αργοπορία. Είναι ο κατ’ εξοχήν καιρός να φύγωμε για ασφάλεια. Οι παροιμίες του Θεού λέγουν: «Υιέ μου, γίνου σοφός, και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με. Ο φρόνιμος προβλέπει το κακόν, και κρύπτεται· οι άφρονες όμως εξακολουθούσι τον δρόμον των, και τιμωρούνται.» (Παροιμίαι 27:11, 12) Πού, λοιπόν, μπορεί ο σοφός και φρόνιμος άνθρωπος να φύγη και να κρυφθή από την καταστροφή που θα επιφέρουν οι ουράνιοι εκτελεσταί που επιτελούν το θέλημα του Θεού εναντίον των εχθρών του; Όχι σε ιδιωτικά απομονωμένα αγροκτήματα καταφυγίου σε κάποια κατά γράμμα βουνά ή άλλον απόμερο τόπο. Δεν υπάρχουν απόμεροι τόποι για τους εκτελεστάς του Θεού· και το να κρυφθή κανείς από τα στρατεύματα του «βδελύγματος» που επιφέρουν ερήμωσι στο σύγχρονο πανομοιότυπο της Ιερουσαλήμ, δεν θα τον φυλάξη από την εκτέλεσι που θα επιφέρουν οι θείες δυνάμεις του Αρμαγεδδώνος υπό τον Βασιλέα του Θεού Ιησούν Χριστόν. Για τους Χριστιανούς που είδαν τα στρατεύματα του Κυβερνήτου Γάλλου και γρήγορα έφυγαν από την Ιουδαία προτού καταστροφή η Ιερουσαλήμ το 70 (μ.Χ.), τα όρη της Γαλαάδ γύρω από την Πέλλα ήσαν ένας τόπος για να εξακολουθήσουν να βρίσκωνται σε θεοκρατική οργάνωσι υπό το κυβερνών σώμα των και να συνεχίσουν το κήρυγμα των αγαθών νέων του λόγου του Θεού, στρέφοντας τις ελπίδες και την εξάρτησι των ανθρώπων μακριά από την καταδικασμένη Ιερουσαλήμ και στην υποσχεμένη βασιλεία του Θεού, τη Νέα Ιερουσαλήμ. Για τους Χριστιανούς και για τους ανθρώπους έξω από τον «Χριστιανισμό» που θέλουν να φύγουν και να κρυφθούν απ’ αυτό ακριβώς το ξέσπασμα του Αρμαγεδδώνος, τα όρη έξω από την καταδικασμένη Ιουδαία εξεικόνιζαν το σημερινό προφυλαγμένο θεοκρατικό σύστημα πραγμάτων του Νέου Κόσμου που έχει δημιουργήσει ο Ιεχωβά Θεός σ’ αυτόν τον καιρόν του τέλους. Σ’ αυτό ακριβώς το σύστημα πραγμάτων ο Ιεχωβά Θεός κρατεί ασφαλή την κοινωνία του, την κοινωνία του Νέου Κόσμου, για να μπορή να συνεχίζη τη θεοκρατική της δράσι, αναγγέλλοντας τη Βασιλεία του Νέου Κόσμου του Θεού.

 2. Πώς μπορούν εκείνοι που είναι μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο» να φύγουν απ’ αυτόν, και σε συντροφιά με ποιον υπάρχει τώρα ασφαλές καταφύγιο;

² Εκείνοι από μας που βρίσκονται κατά γράμμα στην επικράτεια του «Χριστιανισμού» δεν μπορούν να βγουν απ’ αυτή κατά ένα φυσικό τρόπο. Για μας το να πάμε στις χώρες του λεγομένου «ειδωλολατρικού κόσμου», που είναι εξίσου βυθισμένος στη Βαβυλωνιακή, δαιμονική θρησκεία, δεν θ’ αποτελούσε μεγαλύτερη προστασία στον καιρό του Αρμαγεδδώνος. Αλλά μπορούμε να φύγωμε από τον «Χριστιανισμό» πνευματικώς, με το να εγκαταλείψουμε το κοσμικό, μη θεοκρατικό σύστημά του και έτσι να βγούμε από την ζώνη του κινδύνου στην οποία βρίσκεται, αφήνοντάς τον στην τύχη του και μη έχοντας συμμετοχή μαζί του στις μοιχευτικές σχέσεις του με τα Ηνωμένα Έθνη και οποιοδήποτε άλλο πολιτικό και εμπορικό σύστημα του παλαιού αυτού κόσμου. Μόνο τότε μπορούμε να είμεθα ελεύθεροι να διακηρύξωμε την ημέρα της εκδικήσεως του Θεού μας εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου» και όλου του υπολοίπου του Βαβυλωνιακού αυτού κόσμου. Ένα μόνο μέρος υπάρχει για να πάμε εκεί για ασφαλές καταφύγιο, και αυτό είναι υπό το θεοκρατικό νέο σύστημα πραγμάτων του Ιεχωβά σε συντροφιά με την κοινωνία του τού Νέου Κόσμου. Από την άποψι του Θεού εκείνοι που ανήκουν στην κοινωνία του Νέου Κόσμου δεν είναι πια στη χώρα της καταδίκης και κατακρίσεως, αλλά είναι στη χώρα της επιδοκιμασίας του. Αυτός εθεμελίωσε μια «νέα γη» για να φύγωμε σ’ αυτήν!

 3. Πώς οι λάτρεις του Ιεχωβά βρίσκονται σήμερα σε μια νέα χώρα; και πώς αυτή είναι μια πλήρης αλλαγή καταστάσεως γι’ αυτούς από την κατάστασί τους στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου;

³ Εμείς ως λάτρεις του Ιεχωβά βρισκόμαστε σε μια νέα χώρα. Μια νέα χώρα εγεννήθη σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους,» όχι μέσω της αναδύσεως μιας νέας νήσου ή ηπείρου λόγω υποθαλασσίου σεισμού, αλλά με το πανίσχυρο πνεύμα του Θεού που έδωσε στο λαό του μια νέα στάσι επάνω στη γη. Άλλαξε τελείως την κατάστασι γι’ αυτούς από ό,τι ήταν στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε, λόγω της ενεργείας του «Χριστιανισμού», ο οποίος απέρριψε τη βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του Υιού του και εξέλεξε τη φιλία του Καίσαρος και παρέδωσε τους πιστούς ακολούθους του Χριστού στον Καίσαρα για εκτέλεσι με το ξίφος της Πολιτείας, το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά ήλθε σε αιχμαλωσία υπό την εξουσία του εχθρού. Επί ένα διάστημα ήσαν εξόριστοι από την εύνοια του Ιεχωβά και εκρατούντο στη χώρα του εχθρού αποστερημένοι από το δικαιωματικό τους προνόμιο να λατρεύουν ελεύθερα τον Θεόν των και να εκτελούν το έργον του. Η κατάστασίς των είχε προσκιασθή από εκείνην του Ιουδαϊκού υπολοίπου όταν εκρατείτο αιχμάλωτο στην γεμάτη είδωλα χώρα της Βαβυλώνος, μακριά από την πατρική των γη που ο Θεός είχε ορίσει ότι θα εκείτο ερημωμένη χωρίς άνθρωπον ή ήμερο ζώο επί εβδομήντα χρόνια, χωρίς πρωτεύουσα και χωρίς ναό που να φέρη το όνομα του Ιεχωβά. Διασκορπισμένοι σε μια ξένη χώρα, δεν ήσαν πια ένα έθνος με δική των κυβέρνησι. Η απομακρυσμένη πατρική των γη δεν ήταν πια μια καλλιεργημένη γη γεμάτη από ανθρώπους, αλλά ήταν μια ερημία, μια άγρια, δασώδης χώρα που την ελυμαίνοντο τρομερά θηρία και ακάθαρτα όρνεα. Όμοια στο 1918 το υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν σαν ένας καταδυναστευμένος λαός, όχι σαν ένα έθνος, και χωρίς δική των χώρα, χωρίς θεόδοτη χώρα σύμφωνα με την επαγγελία του Θεού. Πώς, λοιπόν, συμβαίνει τώρα να διακρίνωνται σαν ένας ενωμένος, οργανωμένος λαός, που κινείται ελεύθερα στη βασιλική επικράτεια της θεοκρατίας;

 4. Ποια επαγγελία απελευθερώσεως εξεπλήρωσε ο Θεός γι’ αυτούς όπως είχε κάμει και για τον αρχαίο λαό του;

⁴ Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός έκαμε γι’ αυτούς πνευματικώς εκείνο που έκαμε για τον αρχαίο λαό του αφού είχε κρατηθή αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα κατά την αποφασισμένη περίοδο δουλείας εκεί. Ο Θεός εξεπλήρωσε την επαγγελία του για απελευθέρωση την οποίαν είχε δηλώσει δια του προφήτου του, λέγοντας: «Και οι λελυτρωμένοι του Ιεχωβά θέλουσιν επιστρέψει, και ελθεί εν αλαλαγμώ εις Σιών· και ευφροσύνη αιώνιος θέλει είσθαι επί της κεφαλής αυτών· αγαλλίασιν και ευφροσύνην θέλουσιν απολαύσει· η λύπη και ο στεναγμός θέλουσι φύγει . . . Διότι εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο ταράττων την θάλασσαν, και ηχούσι τα κύματα αυτής· Ιεχωβά των δυνάμεων το όνομα αυτού. Και έθεσα τους λόγους μου εις το στόμα σου, και σε εσκέπασα με την σκιάν της χειρός μου, δια να στερεώσω τους ουρανούς, και να θεμελιώσω την γην· και δια να είπω προς την Σιών, Λαός μου είσαι.» (Ησαΐας 51:11-16, ΑΣ) Όταν στο 537 π.Χ. ο Παντοδύναμος Θεός ελύτρωσε έτσι τον λαό του από την ισχυρή παγκόσμια δύναμι της Βαβυλώνος έπειτα σχεδόν από τρία τέταρτα ενός αιώνος, αυτό επροκάλεσε τον θαυμασμό του αρχαίου κόσμου. Το ίδιο, επίσης, συμβαίνει και τώρα.

 5. Πότε άρχισε η απελευθέρωσις του κεχρισμένου υπολοίπου, και σε τι μόνο μπορεί ν’ αποδοθή η ελεύθερη, ωργανωμένη κατάστασίς των σήμερα;

⁵ Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 (μ.Χ.) ο «Χριστιανικός κόσμος» εστράφη στην Κοινωνία των Εθνών για ασφάλεια στον μεταπολεμικό κόσμο. Το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά εστράφη στη βασιλεία του Ιεχωβά δια του Χριστού ως την δικαιωματική κυβέρνησι του νέου κόσμου και έκαμε ευχή να την διακηρύξη σε όλο το ανθρώπινο γένος, και μάλιστα με τόλμη, αρκεί μόνο να ελυτρώνετο από την τρομερή δύναμι του εχθρού. Για τούτο άρχισε η απελευθέρωσίς των από τη δύναμι του εχθρού στο 1919, και αυτή μπορεί ν’ αποδοθή μόνο στη δύναμι του Ιεχωβά μέσω του Χριστού του Βασιλέως του. Μόνο στη δύναμί Του μπορεί ν’ αποδοθή το ότι σήμερα αποτελούν ένα λαόν που καλείται με το όνομά του. Όπως είχε ειπεί στην προφητεία του: «Δια να είπω προς την Σιών, Λαός μου είσαι.» Αυτός είναι εκείνος που με την δυναμική ισχύ του πνεύματός του και με την απελευθερωτική δύναμι του αποκαλυμμένου λόγου της αληθείας του διέρρηξε τα περιοριστικά δεσμά του φόβου του ανθρώπου και τα πέδικλα των θρησκευτικών ψευδών, των ανθρωποποιήτων παραδόσεων και των αντιθεοκρατικών συστημάτων και εθίμων. Αυτός τους αναδιωργάνωσε σε υποταγή προς τον κεχρισμένον Βασιλέα του. Ερρύθμισε τη ζωή των θεοκρατικά και τους έδωσε ένα σκοπό στη ζωή, μια ένδοξη αποστολή υπηρεσίας εν τω ονόματί Του.

 6. Πώς εγεννήθη έτσι μια νέα χώρα, και ποια είναι η πρωτεύουσά της;

⁶ Με τη θεία αυτή ενέργεια παρήχθη ένα έθνος. Μια νέα χώρα εγεννήθη, όχι με τη Διάσκεψι Ειρήνης των Βερσαλλιών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία εχάραξε τον χάρτη της υδρογείου σφαίρας και έδωσε σε διαφόρους λαούς, όπως στην Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία κλπ,, μια επικράτεια δική τους. Όχι, αλλά από τον Δημιουργό του ουρανού και της γης ο οποίος έδωσε στους απελευθερωμένους μάρτυράς του επάνω στη γη την υπόστασι που κανείς άλλος λαός δεν κατέχει, την υπόστασι του αποκαταστημένου, επιδοκιμασμένου λαού του που ζη και εργάζεται σε μια θεοκρατική επικράτεια. Αυτή έχει τα καθορισμένα όριά της, από τα οποία δεν θα εξέλθουν οι μάρτυρές του για να συμβιβασθούν και να δημιουργήσουν κοινή υπόθεσι με τον κόσμον αυτόν. Αυτή έχει μια πρωτεύουσα. Η πρωτεύουσά της δεν βρίσκεται στο Μπρούκλυν επάνω στην όχθη του ποταμού που είναι απέναντι στην παγκόσμια πρωτεύουσα των Ηνωμένων Εθνών. Δεν έχει επίγεια πόλι ως πρωτεύουσά της, διότι είναι μια παγκόσμια κοινωνία με μια θεία πρωτεύουσα στον ουρανό, τη Νέα Ιερουσαλήμ.

 7, 8. Πώς δεν υπήρξε εις μάτην το κοιλοπόνημα της Σιών στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και έτσι πώς εξεπλάγη ο κόσμος εις εκπλήρωσιν της προφητείας;

⁷ Το κοιλοπόνημα από το οποίο επέρασε η παγκόσμια οργάνωσις του Θεού Σιών στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου δεν υπήρξε εις μάτην, αλλά με τη δύναμι του Συζύγου της Ιεχωβά Θεού εγέννησε έναν εξαγνισμένο, καθαρό θεοκρατικό λαό ως τα ορατά τέκνα της επάνω στη γη. Έτσι, προς έκπληξιν όλων, εγεννήθη ένα έθνος. Αν σήμερα η πελώρια αυτή διεθνής συνέλευσις εδώ στο Στάδιο Γιάγκη σ’ αυτό το ενδέκατο έτος του ατομικού αιώνος προκαλή τον θαυμασμό της πόλεως Νέας Υόρκης, τότε αυτό είναι μέρος μόνο της εκπλήξεως ολοκλήρου του κόσμου με το να ιδή την ασυνήθη, απροσδόκητη εμφάνισι μιας νέας χώρας και τη γέννησι ενός έθνους από τη γυναίκα του Θεού Σιών, εις εκτέλεσιν της προφητείας του που ελέχθη πριν από 2.700 χρόνια.

⁸ «Πριν κοιλοπονήση, εγέννησε· πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής, ηλευθερώθη και εγέννησεν αρσενικόν. Τις ήκουσε τοιούτον πράγμα; τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μια ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ; αλλ’ η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν, εγέννησε τα τέκνα αυτής. Εγώ, ο φέρων εις την γένναν, δεν ήθελον κάμει να γέννηση; λέγει ο Ιεχωβά· εγώ, ο κάμνων να γεννώσιν, ήθελον κλείσει την μήτραν; λέγει ο Θεός σου.»—Ησαΐας 66:7-9, ΑΣ.

 9. Σε ποια ημέρα παράγονται τα εκπληκτικά αυτά πράγματα, και πώς ο Θεός διήνοιξε τη μήτρα της Σιών και γιατί δεν θα μπορούσε τώρα να την κλείση;

⁹ Τα νέα και εκπληκτικά αυτά πράγματα παρήχθησαν σε μια πράγματι αποκλειστική ημέρα, προς διεκδίκησιν του λόγου του Ιεχωβά. Αυτή είναι η ημέρα του Ιεχωβά, κατά την οποίαν έρχεται στο προσκήνιο η θεοκρατική του κυβέρνησις. Η ημέρα των 2.520 ετών που απήλαυσαν παγγήινη κυριαρχία τα μη θεοκρατικά έθνη, ετελείωσε. Στο τέλος της ημέρας των το 1914 άρχισε η ημέρα του Ιεχωβά σε όλο το σύμπαν και η κυβέρνησίς του που εξασκείται από τον Κεχρισμένον Βασιλέα του Ιησούν Χριστόν εγεννήθη από την ουράνια οργάνωσί του Σιών. Για να παραγάγη τη Μεσσιανική βασιλεία που συμβολίζεται από το άρρεν, αυτός διήνοιξε τη μήτρα της οργανώσεώς του Σιών. Δεν μπορούσε τώρα να κλείση τη μήτρα της και να μην την αφήση να γεννήση περισσότερα τέκνα, και ιδιαίτερα αφότου την άφησε να περάση από μια περίοδο οδυνηρού κοιλοπονήματος που ωφείλετο στην καταδίωξι των διαγγελέων της Βασιλείας επάνω στη γη. Με αιχμαλωσία από τον εχθρό και με εξορία στη χώρα του εχθρού αυτοί είχαν ταφή και αποκρυβή από την όρασι. Δεν μπορούσαν να προσδιορισθούν ως αντιπρόσωποι της ουρανίας Σιών. Αυτή η καταδίωξίς των έπρεπε να κατανικηθή και να καταλήξη σε κάτι με τη δύναμι του Θεού. Τα πράγματα του λαού του Ιεχωβά επάνω στη γη έπρεπε να φερθούν σε αρμονία με τη θριαμβευτική γέννησι της Βασιλείας στους ουρανούς, και εφέρθηκαν. Πώς;

10. Πώς παρήχθη ένα έθνος από τη Σιών και μια χώρα εγεννήθη μέσω του Δούλου του Ιεχωβά, και για ποιον σκοπό είναι τώρα η χώρα ανοιχτή;

¹⁰ Στο κορύφωμα του κοιλοπονήματος και στον ωρισμένο καιρό για τη γέννησι, ο Ιεχωβά έκαμε να γεννήση η ουράνιά του Σιών το υπόλοιπο των πνευματικών τέκνων της επάνω στη γη ως έθνος υποκείμενο στη νεογέννητη βασιλεία του Θεού. Πολύν καιρό προηγουμένως είχε ειπεί στον μεγάλο του Δούλο, Ιησού Χριστό τον Βασιλέα: «Θέλω σε διαφυλάξει, και θέλω σε δώσει εις διαθήκην των λαών, δια να ανορθώσης την γην, να κληροδοτήσης κληρονομίας ηρημωμένας· λέγων προς τους δεσμίους, Εξέλθετε· προς τους εν τω σκότει, ανακαλύφθητε.» (Ησαΐας 49:8, 9) Τώρα μέσω του Δούλου του, του Άρχοντος της νεογέννητης βασιλείας, ο Ιεχωβά ‘ηνώρθωσε την γην’ κάνοντας τους κεχρισμένους μάρτυρας του να κληρονομήσουν τις άλλοτε ερημωμένες κληρονομίες, λέγοντάς τους να εξέλθουν από τη δουλεία των σ’ αυτόν τον Βαβυλωνιακό κόσμο και να μη χρονοτριβούν πια στο Βαβυλωνιακό σκότος, αλλά να εξέλθουν στο φως της ημέρας του Ιεχωβά. Έτσι ενήργησε για τη γέννησι μιας χώρας γι’ αυτούς αποκαθιστώντας τους στην εύνοιά του και θέτοντάς τους υπό τον θεοκρατικό του έλεγχο, ελευθέρους από τη δουλεία των εχθρών της Βασιλείας. Όπως συνέβη και με τους Ισραηλίτες στο τέλος των εβδομήντα ετών της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα, αυτή η νεογέννητη χώρα της σήμερον δεν βρίσκεται πια κάτω από θεία απαγόρευσι. Για να το πούμε έτσι, ο εβδομηκονταετής περιορισμός έχει αρθή και η χώρα είναι διάπλατα ανοιχτή. Είναι καιρός για τον λαόν του Ιεχωβά να συρρεύση στη νεογέννητη θεοκρατική χώρα και να αναλάβη ο καθένας το θεοκρατικό έργο που του ανατίθεται σ’ αυτήν. Ας εισρεύσουν τώρα οι καλής θελήσεως άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα!

11. Πότε και πώς ο Ιεχωβά ίδρυσε τους ουρανούς και έθεσε τα θεμέλια της γης, και με τι αντιστοιχεί η γη αυτή στην προφητεία του Ιησού για το βδέλυγμα;

¹¹ Αυτό σημαίνει τη θεμελίωσι της νέας γης. Ο Δημιουργός είχε ήδη ιδρύσει τους νέους ουρανούς του νέου κόσμου στο 1914 με τη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του, διότι η Βασιλεία γίνεται η ουράνια κυβερνώσα εξουσία του δικαίου νέου κόσμου. Η κατάθεσις των θεμελίων της νέας γης από τον Δημιουργό άρχισε στο 1919 με τη λύτρωσι του υπολοίπου από τους Βαβυλωνιακούς περιορισμούς σ’ αυτό το έτος και την επαναφορά των στη θεία εύνοια, υπηρεσία και λατρεία. Η γέννησις αυτής της χώρας της κοινωνίας του Νέου Κόσμου είναι αληθινά η ίδρυσις της νέας γης, διότι το πνευματικό υπόλοιπο θα διαφυλαχθή μέσα από τον Αρμαγεδδώνα, και η θεοκρατική των επίγεια οργάνωσις θα συγχωνευθή τελικά μέσα στη διαμένουσα νέα γη του νέου κόσμου, κατοικημένη αποκλειστικά από επίγειον λαόν καλής θελήσεως. Αυτή η νεογέννητη χώρα που κατέχεται τώρα από το νεογέννητο έθνος των πνευματικών τέκνων της Σιών είναι ένας τόπος ασφαλείας. Αντιστοιχεί με τα όρη στα οποία ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του να φύγουν στο αντίκρυσμα του βδελύγματος της ερημώσεως, και ιδιαίτερα στο δυσοίωνο αντίκρυσμα των ερημωτικών στρατευμάτων του ολόγυρα στον «Χριστιανικό κόσμο», ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι άγιος και ακατάστρεπτος από άνθρωπο.—Λουκάς 21:20, 21.

12. Τι έθεσε ο Ιεχωβά στο στόμα του αποκαταστημένου υπολοίπου του, και για ποιον σκοπό;

¹² Η φυγή του πνευματικού υπολοίπου και του κυβερνητικού των σώματος σ’ αυτή τη νεογέννητη χώρα μακριά από τη ζώνη κινδύνου του «Χριστιανισμού» δεν τερματίζει το ζήτημα. Η ασφάλειά των δεν είναι η πλήρης πραγματοποίησις του θείου ελέους και της σωστικής δυνάμεως σ’ αυτή την ημέρα του Ιεχωβά. Αυτός έχει υποδείξει τον σκοπό για τον οποίον σκεπάζει το αποκαταστημένο υπόλοιπο με την προστασία του στη χώρα της αποκαταστάσεως, λέγοντας: «Έθεσα τους λόγους μου εις το στόμα σου, και σε εσκέπασα με την σκιάν της χειρός μου, δια να στερεώσω τους ουρανούς, και να θεμελιώσω την γην.» (Ησαΐας 51:16) Αυτά τα λόγια στο στόμα του υπολοίπου δεν είναι για να τα κρατήσουν για τον εαυτό τους, αλλά πρέπει να διαβιβασθούν στην ανατέλλουσα γενεά του νέου κόσμου που θα καταλάβη τη «νέα γη» μονίμως. «Παρ’ εμού δε, αύτη είναι η προς αυτούς διαθήκη μου, λέγει ο Ιεχωβά· το πνεύμά μου το επί σε, και οι λόγοι μου τους οποίους έθεσα εν τω στόματί σου, δεν θέλουσι λείψει από του στόματός σου, ούτε από του στόματος του σπέρματός σου, ούτε από του στόματος του σπέρματος του σπέρματός σου, από του νυν και έως αιώνος, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ησαΐας 59:21, ΑΣ.

13. Πώς τα λόγια του Ιεχωβά δεν θα λείψουν ποτέ από το στόμα των;

¹³ Τα λόγια του Ιεχωβά τίθενται στο στόμα του λαού του για να μιλούν αυτοί με τόλμη, με κύρος. Το να μη λείψουν ποτέ τα λόγια του από το στόμα των σημαίνει να μην παύσουν αυτοί ποτέ να υπηρετούν ως αντιπρόσωποί του διακηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο τώρα για μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Αν είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιούν το στόμα των στο έργο της μαρτυρίας του, αυτός θα τους εφοδιάζη πάντοτε με το άγγελμά του για να το επιδίδουν. Αυτό θα είναι όχι μόνο για τη σωτηρία αυτών των ιδίων αλλά επίσης για τη σωτηρία πολλών άλλων.

14. Γιατί πρέπει εκείνοι πού ήδη έφυγαν στα «όρη» να ενδιαφέρωνται για κάτι περισσότερο από τη δική των σωτηρία, και πώς «υψώνουν σημείον»;

¹⁴ Εκείνοι που έχουν ήδη φύγει στα όρη της ασφαλείας με την κοινωνία του Νέου Κόσμου πρέπει να ενδιαφερθούν ανιδιοτελώς για κάτι περισσότερο από τη δική των σωτηρία. Αναρίθμητοι άλλοι απειλούνται με καταστροφή στον Αρμαγεδδώνα, ο οποίος θ’ αρχίση με την καταστροφή της θρησκείας του παλαιού κόσμου. Εμείς που διαβάζομε την προφητεία με κατανόησι, βλέπομε τα στρατεύματα της ερημώσεως να συσσωρεύουν τα στρατόπεδά των γύρω στο σημερινό πανομοιότυπο της άπιστης Ιερουσαλήμ. Αντιλαμβανόμεθα τη δυσοίωνη σημασία της καταστάσεως. Αυτό είναι ένα σημείο ότι το κοσμικό θρησκευτικό σύστημα που έλαβε το όνομα του Υιού του Θεού αλλά το εβλασφήμησε και εσώρευσε όνειδος επάνω στο όνομα του Ιεχωβά, είναι κοντά στην ερήμωσί του και επομένως κοντά στην έναρξι του «πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Εκείνες θα είναι οι ημέρες της εκδικήσεως για τη διεκδίκηση του Ιεχωβά και της Μεσσιανικής βασιλείας του. (Αποκάλυψις 16:14, 16· Λουκάς 19:22) Είναι επιτακτικό για το υπόλοιπο να ενεργήση ως τάξις φύλακος και να κραυγάση την προειδοποίησι στους ανθρώπους καλής θελήσεως από όλα τα έθνη να φύγουν στα όρη. Αν βρίσκωνται στον «Χριστιανικό κόσμο», πρέπει να φύγουν έξω απ’ αυτόν. Αν βρίσκωνται έξω απ’ αυτόν και στον «ειδωλολατρικό κόσμο», δεν πρέπει να μπουν μέσα και να γίνουν μέρος αυτού. Τα έθνη του Δυτικού συγκροτήματος προσπαθούν πυρετωδώς να διαφυλάξουν τον «Χριστιανικό κόσμο» ως κάτι ιερό και ωσάν η ασφάλεια του κόσμου ν’ απόκειται σ’ αυτόν· αλλά δεν συμβαίνει αυτό, λέγει ο λόγος του Θεού. Εκείνοι που έχουν ήδη φύγει στη νεογέννητη χώρα με την κοινωνία του Νέου Κόσμου, έχουν τα λόγια του Ιεχωβά στο στόμα των και πρέπει να διακηρύξουν τη βασιλεία του παντού ως τη μόνη κυβέρνησι που είναι προωρισμένη να επιτύχη και να εισαγάγη ατελεύτητες ευλογίες σε όλες τις φυλές της γης. Μ’ αυτό τον τρόπο «υψώνουν σημείον προς τους λαούς», για να μπορέσουν ν’ αντιληφθούν πού να φύγουν και να συγκεντρωθούν για ασφάλεια κάτω από τη σκιά της χειρός του Θεού.—Ησαΐας 62:10, ΜΑΜ.

15. Μήπως τα προηγούμενα σημαίνουν ότι δεν πρέπει πια να κηρύττωμε στην επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου»; Και επί πόσον καιρό πρέπει να κηρύττωμε;

¹⁵ Το σύγχρονο πανομοιότυπο της Ιερουσαλήμ φαίνεται να περικυκλώνεται με στρατεύματα ερημώσεως και εκείνοι που βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το καταδικασμένο σύστημα, διατάσσονται να φύγουν έξω απ’ αυτό αν θέλουν να είναι ακόλουθοι του Χριστού. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παύσωμε να κηρύττωμε στον «Χριστιανικό κόσμο». Το σύστημα του «Χριστιανικού κόσμου» που βρίσκεται σε συμμαχία μ’ αυτόν τον κόσμο εναντίον της Βασιλείας είναι εκείνο από το οποίο πρέπει να φύγωμε, οφείλομε όμως να εξακολουθήσωμε να κηρύττουμε στην επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου». Επί πόσον καιρό; Αν έχωμε ειπεί «Ιδού εγώ, απόστειλόν με,» τότε πρέπει να λάβωμε την απάντησι του Ιεχωβά στο ναό προς τον Ησαΐα, για να μας δείξη επί πόσον καιρό. Η απάντησίς του είναι: «Εωσού ερημωθώσιν αι πόλεις, ώστε να μη υπάρχη κάτοικος, και αι οικίαι, ώστε να μη υπάρχη άνθρωπος, και η γη να ερημωθή παντάπασιν· και απομακρύνη ο Ιεχωβά τους ανθρώπους, και γείνη μεγάλη εγκατάλειψις εν τω μέσω της γης.» (Ησαΐας 6:8-12, ΜΝ) Δηλαδή, ώσπου η σχισμή στη συμμαχία του «Χριστιανικού κόσμου» με το βδέλυγμα της ερημώσεως να γίνη πλήρες ρήγμα και τα κέρατα του θηρίου να στραφούν εναντίον της πόρνης και να την καταστήσουν ερημωμένη. Με άλλα λόγια, ώσπου η μάχη του Αρμαγεδδώνος ν’ αρχίση και να προχωρήση προς την ολική ερήμωσι του παλαιού κόσμου του οποίου ο Σατανάς ή Διάβολος είναι θεός. Ως τότε δεν πρέπει να υπάρξη παύσις. Πρέπει να μεταδίδωμε τους λόγους του Θεού που έχουν τεθή στο στόμα του υπολοίπου του και στο στόμα της γενεάς καλής θελήσεως που προβάλλει. Πρέπει να κηρύττωμε τα αγαθά νέα της Βασιλείας σε όλα τα έθνη ως μαρτυρία, η οποία κατ’ ανάγκην περιλαμβάνει και την διακήρυξι της ‘ημέρας εκδικήσεως του Θεού ημών’.—Ησαΐας 61:2.

16. Πώς μπορούμε να δείξωμε ότι καλωσορίζομε τους πρόσφυγας στη χώρα της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, και τι πρέπει να κάμωμε για να αυξήσωμε τον πληθυσμό της χώρας πολύ πέρα από ό,τι είναι τώρα;

¹⁶ Με αγάπη για τον πλησίον μας και τον συνάνθρωπό μας που βρίσκεται σε κίνδυνο, ας το πράξωμε αυτό και έτσι ας βοηθήσωμε όσους μπορούμε να φύγουν χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή από τον εντελώς καταδικασμένο κόσμο του Διαβόλου. Χρειάζεται να πάμε σ’ αυτούς. Όπως οι άγγελοι που προειδοποίησαν τον Λωτ και τις θυγατέρες του στα Σόδομα και τους προέτρεψαν να μη σταθούν στην «περίχωρον», αλλά να διαφύγουν για τη ζωή τους στην ορεινή περιοχή, πρέπει να τους πάρωμε από το χέρι και να τους βοηθήσωμε να επιταχύνουν τη διαφυγή των. (Γένεσις 19:15-17· Λουκάς 17:28-30) Πρέπει να εξετάσωμε σοβαρά εκείνο που βλέπομε στο φως της προφητείας του Ιησού και πρέπει να ενεργήσωμε με την αίσθησι της πιο επειγούσης ανάγκης προς όφελος όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως που λαχταρούν ένα τέτοιο πράγμα όπως είναι μια ευτυχισμένη ζωή σ’ ένα δίκαιο νέο κόσμο. Με τέτοιες προσπάθειες δείχνομε ότι τους καλωσορίζομε στην ευλογημένη γη της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, για ν’ απολαύσουν εδώ τις τέρψεις της στοργικής αγαθότητος του Θεού και ασφάλεια κάτω από τις πτέρυγες του, όπου υπάρχει αιώνια ευφροσύνη επάνω στις κεφαλές του λαού του. Ήδη αναφέρονται πάνω από μισό εκατομμύριο άτομα που υπηρετούν ως μάρτυρες στη νεογέννητη χώρα μαζί με την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Είμεθα άρα γε πρόθυμοι να εργαζώμεθα εξακολουθητικά ώσπου ο Ιεχωβά Θεός να κάμη τον μακάριο πληθυσμό της θεοκρατικής χώρας να αριθμή, ας πούμε, εκατομμύρια άτομα, τα οποία, επειδή κατέφυγαν εκεί και ζουν πιστά εκεί, θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος και δεν είναι ανάγκη να πεθάνουν ποτέ και να εκλείψουν από το πρόσωπο της νέας γης; Αν είμεθα πρόθυμοι, τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και η προειδοποίησις περί της εκδικήσεώς του για τους εχθρούς της Βασιλείας πρέπει να είναι το άγγελμά μας έως τον Αρμαγεδδώνα και δεν θ’ αφήσωμε αυτά τα λόγια του Θεού να λείψουν από το στόμα μας ώσπου να συμπληρωθή η ερήμωσις του παλαιού κόσμου του Σατανά και η γη καθώς και ο ουρανός να καθαρισθούν. Το υπέρτατο αυτό γεγονός είναι πλησίον!

17. Στο κατώφλι τίνος βρισκόμαστε, και ποιες προετοιμασίες πρέπει να κάμωμε γι’ αυτόν;

¹⁷ Βρισκόμαστε τώρα στο κατώφλι ενός νέου κόσμου, ο οποίος ποτέ δεν θα χαθή ούτε θα παλαιωθή, αλλά για τον οποίον ο θείος Δημιουργός λέγει: «Διότι ως οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, τα οποία εγώ θέλω κάμει, θέλουσι διαμένει ενώπιον μου, λέγει ο Ιεχωβά, ούτω θέλει διαμένει το σπέρμα σας και το όνομά σας.» (Ησαΐας 66:22, ΑΣ) Τι ανέκφραστο προνόμιο είναι τώρα να ζούμε στη χώρα της ασφαλείας με την κοινωνία του Νέου Κόσμου και να λαμβάνωμε μέρος στις προετοιμασίες γι’ αυτόν τον κόσμο της γαλήνης και της ευχαριστήσεως με ευσέβεια, όπου τίποτε δεν θα μπορή να μας βλάπτη ή να μας φοβίζη! Ο Ιεχωβά Θεός είναι εκείνος που οικοδομεί τον δίκαιον νέον κόσμον μέσω του Ιησού Χριστού του Βασιλέως του, και επομένως οι προετοιμασίες μας γι’ αυτόν γίνονται κυρίως από μας ως μέλη της κοινωνίας ενός Νέου Κόσμου, με το να μαθαίνωμε πώς να συνεργαζώμεθα με αγάπη, να είμεθα ωργανωμένοι θεοκρατικά και να παραμένωμε έτσι. Ανάμεσα στις καταστροφές κατά τη διάρκεια του Αρμαγεδδώνος, μπορεί επίσης να καταστραφούν οι διάφορες φυσικές μας περιουσίες, σπίτια, Αίθουσες Βασιλείας, και υλικά αποκτήματα, αλλά κάτω από την ουράνια προστασία των εκτελεστικών δυνάμεων του Ιεχωβά, θα επιζήσωμε, μαζί με ό,τι μας χρειάζεται, προ πάντων δε θα έχωμε την επιδοκιμασία του για τη σταθερή διακράτησι της ακεραιότητός μας προς αυτόν και τη βασιλεία του.

18. Πώς και με ποια προσδοκία πρέπει να διάγωμε τώρα ως κοινωνία του Νέου Κόσμου, και σύμφωνα μ’ αυτό τι επρομήθευσε ο Ιεχωβά για μας μέσω της κοινωνίας του Νέου Κόσμου του;

¹⁸ Καθώς αποβλέπομε στο να ζήσωμε ατελεύτητα μαζί μετά τον Αρμαγεδδώνα, το μεγάλο πράγμα τώρα είναι να γνωρίζωμε πώς να ζούμε μαζί και να υπηρετούμε ενωμένοι τον Θεό. Ας έχη το πνεύμα του Ιεχωβά ελεύθερη και ανεμπόδιστη ενέργεια μεταξύ μας για να μπορούμε να φυλαττώμεθα από το να διαμορφωθούμε σύμφωνα με τις ιδέες και τα σχέδια των ανθρώπων και για να μας καταστήση αυτός, κάτι για την αιώνια χρήσι του. Ενώ η κοινωνία του παλαιού κόσμου θρηνεί, ωρύεται, πεινά και διψά θρησκευτικώς και σπεύδει σε μια πύρινη καταστροφή, ας εξακολουθήσωμε εμείς να χαίρωμε, να ψάλλωμε και να συνευωχούμεθα πνευματικώς, ενθυμούμενοι πάντοτε τα λόγια του Πέτρου: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρου 3:13) Σε πλήρη συμφωνία με την προσδοκία μας, και για να εξακολουθήσωμε να συνευωχούμεθα και να εργαζώμεθα μαζί ως κοινωνία του Νέου Κόσμου, ο μακάριος Θεός Ιεχωβά επρομήθευσε για μας μέσω της κοινωνίας του Νέου Κόσμου του το νέο αυτό βιβλίο 384 σελίδων στην Αγγλική, που έχει τίτλο «ΝΕΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΚΑΙ ΝΕΑ ΓΗ».