Οι Ωραίοι Πόδες των Ευαγγελιζομένων

 1. Από πότε ιδιαίτερα ξεκίνησαν οι αγγελιαφόροι απολυτρώσεως, και για ποια παράλληλη κατάστασι γράφει ο Παύλος, που εφηρμόσθη στην εποχή του;

ΑΠΟ το έτος 1919 κι εμπρός απεστάλησαν αγγελιαφόροι απολυτρώσεως. Αυτό είναι παράλληλο με την κατάστασι των ημερών των Χριστιανών αποστόλων, όταν ο απόστολος Παύλος είπε: «“Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή”. Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πώς θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι; Καθώς είναι γεγραμμένον, “Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!”»​—Ρωμ. 10:13-15, ΜΝΚ, παράθεσις από το Ιωήλ 2:32 και Ησαΐας 52:7.

 2. Σε ποιες τρεις χρονικές περιόδους εφαρμόζεται η προφητεία απολυτρώσεως που αναγράφει ο Ησαΐας, κεφάλαιο 52;

² Κάτω από έμπνευσι ο απόστολος Παύλος παρέθεσε από την προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιο πεντηκοστό δεύτερο, που μας λέγει για τους αγγελιαφόρους που φέρουν τα νέα της απολυτρώσεως στη Σιών ή Ιερουσαλήμ. Αυτή η προφητεία πρώτα εφηρμόσθη στην κατά γράμμα, επίγεια πόλι της Σιών ή Ιερουσαλήμ στον έκτον αιώνα προ Χριστού· αλλά η παράθεσις του Παύλου από την προφητεία αποδεικνύει ότι έχει μια ευρύτερη, πληρέστερη πραγματοποίησι επάνω στη Μεγαλύτερη Σιών, την ουράνια Σιών, την άνω Ιερουσαλήμ. Η εφαρμογή της προφητείας μ’ αυτό τον τρόπο δεν εξηντλήθη στις ημέρες των αποστόλων του Χριστού, αλλά φθάνει στην πληρότητά της και οριστικότητά της στην εποχή μας.

 3. Ποια λυτρωτική εντολή ενεπνεύσθη ο Ησαΐας να πη;

³ Ωσάν να βρισκόμαστε πίσω στον έκτον αιώνα π.Χ. ακούμε την προφητεία του Ησαΐα να παρατίθεται και να απευθύνεται στην κατά γράμμα επίγεια πόλι: «Εξεγέρθητι, εξεγέρθητι, ενδύθητι την δύναμίν σου, Σιών· ενδύθητι τα ιμάτια της μεγαλοπρεπείας σου, Ιερουσαλήμ, πόλις αγία· διότι του λοιπού δεν θέλει πλέον εισέλθει εις σε ο απερίτμητος και ακάθαρτος. Εκτινάχθητι το χώμα· σηκώθητι, κάθισον, Ιερουσαλήμ· λύσον τα δεσμά από του τραχήλου σου, αιχμάλωτος θυγάτηρ της Σιών.»

 4. Από πότε εφαρμόζονται αυτά τα λόγια στον Ισραήλ στον τύπο, και γιατί από τότε και όχι πρωτύτερα;

⁴ Στο 537 π.Χ. η κατά γράμμα πόλις Σιών ή Ιερουσαλήμ έκειτο σε ερείπια, στα οποία ο Βαβυλωνιακός στρατός την είχε μετατρέψει. Αλλά η πόλις αντεπροσωπεύετο από τους επιζώντας πολίτας της και άλλους Ισραηλίτας, τους οποίους είχε διακυβερνήσει ως το 607 π.Χ. Έτσι τα παραπάνω λόγια του Ησαΐα 52:1, 2 εφηρμόζοντο σε τέτοια τέκνα της και προέλεγαν τι θα μπορούσαν να πράξουν κατ’ εντολήν του Θεού. Αυτά τα λόγια δεν εφηρμόζοντο στη Σιών ή Ιερουσαλήμ προτού η αρχαία Βαβυλών πέση στο 539 π.Χ. στον Κύρο τον Πέρση. Οι αιχμάλωτοι Ισραηλίται ή Ιουδαίοι δεν είχαν διαταχθή να κάμουν μια διάσπασι για ελευθερία και να ελευθερωθούν προτού πέση η Βαβυλών. Έπρεπε να περιμένουν έως μετά την πτώσι της Βαβυλώνος και έως μετά τον καιρό που ο κατακτητής της Βαβυλώνος, ο Κύρος ο Μέγας, θα εδημοσίευε το διάταγμά του απελευθερώσεως, ελευθερώνοντας τους αιχμαλώτους Ιουδαίους στη Βαβυλώνα για να επιστρέψουν στην πατρίδα των και ν’ ανοικοδομήσουν τον ναό στην Ιερουσαλήμ για τη λατρεία του Ιεχωβά. Τότε για πρώτη φορά εξουσιοδοτήθησαν να εξέλθουν από τη Βαβυλώνα· και η ερημωμένη πατρίδα των θα ήταν καλά αναπαυμένη για να τους δεχθή πάλι.

5, 6. Πότε ο Κύρος εξέδωκε το διάταγμα της απελευθερώσεως για τους Ισραηλίτες, και γιατί ο καιρός αυτός ήταν κατάλληλος για να εκδοθή αυτό το διάταγμα;

⁵ Ο Ιεχωβά Θεός είχε αποφασίσει να αναπαυθή η γη των χωρίς κατοίκους επί εβδομήντα χρόνια. Το εβδομηκοστό έτος τηρήσεως σαββάτου άρχισε στις αρχές του φθινοπώρου του 538 π.Χ., περίπου στον καιρό της Ιουδαϊκής Ημέρας Εξιλασμού. Το απελευθερωτικό διάταγμα του Κύρου εδημοσιεύθη στο πρώτο έτος της βασιλείας του. Η Βαβυλών έπεσε μπροστά του στο 539 π.Χ., οι δε χρονολόγοι της Γραφής υπολογίζουν ότι το πρώτο έτος της βασιλείας του άρχισε την άνοιξι του επομένου έτους, την 1η του Νισάν του 538 π.Χ., που θα ήταν έξη μήνες προτού αρχίση το εβδομηκοστό έτος τηρήσεως σαββάτου της γης του Ιούδα. Αν ο Κύρος είχε εκδώσει το διάταγμα του στις αρχές του 538 π.Χ. ως του πρώτου έτους της βασιλείας του, οι εξόριστοι Ιουδαίοι θα μπορούσαν να είχαν κάμει το ταξίδι επιστροφής στη γη των προτού αρχίση το εβδομηκοστό της έτος τηρήσεως σαββάτου, πράγμα που θα ήταν σε αντίθεσι προς την προφητεία του Ιεχωβά. Ή θα είχαν να ταξιδέψουν μέσα στους βροχερούς χειμωνιάτικους μήνες του έτους, που θα ήταν από τον Οκτώβριο ως τον Μάρτιο. Τούτο δεν θα ήταν πολύ καλό.

⁶ Με τον παραπάνω υπολογισμό, το πρώτο έτος της βασιλείας του Κύρου θα ετελείωνε στις 5 Μαρτίου του 537 π.Χ., ή προς το τέλος της βροχερής εποχής. Αναμφιβόλως αυτός στοχαστικά εξέδωκε το διάταγμά του κοντά στο τέλος της βροχερής εποχής, λίγο πριν από τις 5 Μαρτίου του 537 π.Χ. και μ’ αυτόν τον τρόπο οι εξόριστοι Ισραηλίται μπορούσαν να κάμουν διευθετήσεις να ταξιδέψουν στην κατάλληλη εποχή που δεν βρέχει από τον Απρίλιο ως τον Σεπτέμβριο. Αυτοί προφανώς έκαμαν το τετράμηνο ταξίδι τους από τη Βαβυλώνα στη διάρκεια των μηνών ανομβρίας, διότι τον Οκτώβριο είχαν επιστρέψει και εγκατασταθή στην αγαπημένη των πατρίδα, πριν από την πρώτη ημέρα του εβδόμου σεληνιακού των μηνός.​—Έσδρας 3:1.

 7. Τι εσήμαινε αυτή η απελευθέρωσις της Σιών, και τίνος αυτή έγινε το σύμβολο;

⁷ Με την ανοικοδόμησι της Ιερουσαλήμ από το 537 π.Χ. και έπειτα, η ‘αιχμάλωτος θυγάτηρ της Σιών’ τινάχθηκε ελεύθερη από το χώμα της ερημώσεως, εγειρόμενη από την εβδομηκονταετή νάρκη της και λύνοντας τα δεσμά που η Βαβυλών είχε θέσει επάνω στον τράχηλό της. Ενεδύθη τη δύναμί της και εφόρεσε ωραία ενδύματα, ειδικά τα ενδύματα της αγιότητας, για να γίνη μια αγία πόλις με τον ναό της λατρείας του Ιεχωβά. Δεν εκάθητο πια στο έδαφος ως δούλη, αλλά επήρε την έδρα της μεταξύ πόλεων που ήσαν εξουσιοδοτημένες να υπάρχουν. Η Ιερουσαλήμ έγινε ό,τι ο Ιησούς Χριστός την ωνόμασε, η «πόλις του μεγάλου βασιλέως». (Ματθ. 5:35) Έγινε σύμβολο της ουρανίας Σιών, της άνω Ιερουσαλήμ.

 8. (α) Αν και η βασιλεία του Θεού εγεννήθη στο 1914, ποια ήταν η κατάστασις των επιγείων υπηκόων της τότε; (β) Ποια ήταν η στάσις της Μεγάλης Βαβυλώνος έναντι του βιβλίου Το Τετελεσμένον Μυστήριον;

⁸ Όταν ετελείωσαν οι Καιροί των Εθνών στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 1914, η «γυνή» του Θεού, η ουράνια Σιών ή Ιερουσαλήμ, εγέννησε τη Μεσσιανική βασιλεία, μέσω της οποίας ο Ιεχωβά Θεός θα εξέφραζε τη βασιλική του ιδιότητα και την κυριαρχία του επάνω στη γη. Αλλά στη γη το πνευματικό ‘υπόλοιπον του σπέρματος αυτής’ είχε να περάση μέσα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Επειδή δεν κατανοούσε τότε κατάλληλα την αυστηρή ουδετερότητα ενός Χριστιανού προς τις πολιτικές συγκρούσεις της γης και δεν κατανοούσε το ζήτημα της σχετικής υποταγής στις επίγειες ‘υπερέχουσες εξουσίες’, το υπόλοιπο φέρθηκε σε δουλεία στη Μεγάλη Βαβυλώνα. Τον Ιούλιο του 1917, μέσω της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, το υπόλοιπο εξέδωσε ό,τι εκαλείτο «ο έβδομος τόμος των Γραφικών Μελετών», δηλαδή, το βιβλίο που είχε τίτλο Το Τετελεσμένον Μυστήριον. Αυτό περιείχε μια εξήγησι των Γραφικών βιβλίων της Αποκαλύψεως και του Ιεζεκιήλ, και είχε πολλά να πη εναντίον της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Χιλιάδες ενησχολήθησαν στη διανομή αυτού του βιβλίου ως το έτος 1918. Αυτό δεν άρεσε στη Μεγάλη Βαβυλώνα και αυτή απηγόρευσε την κυκλοφορία αυτού του Έβδομου Τόμου, όχι μόνο στον Καναδά, αλλά, τον Μάρτιο του 1918, και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

9, 10. (α) Αν και το έργο συνεχίσθηκε χωρίς το Τετελεσμένου Μυστήριον, ποια περαιτέρω ενέργεια εναντίον του λαού του Θεού έφερε πολλή χαρά στη Μεγάλη Βαβυλώνα; (β) Γιατί η χαρά της ήταν βραχύβιος; (γ) Τι έκαμε πρώτα ο ελευθερωμένος λαός του Θεού;

⁹ Το έργο του κηρύγματος συνεχίσθηκε έπειτα από τούτο με άλλα Γραφικά έντυπα, αλλά τα τέκνα της Σιών επάνω στη γη ήλθαν σε μια κατάστασι αιχμαλωσίας στη Μεγάλη Βαβυλώνα, ειδικά όταν ηγετικοί επίσημοι και άλλοι σύντροφοι της Εταιρίας Σκοπιά εφυλακίσθησαν τον Ιούλιο του 1918. Οι συμβολικοί «δύο μάρτυρες», όπως προελέχθη στην Αποκάλυψι 11:3-10, εθανατώθησαν. Η Μεγάλη Βαβυλών υπερεχάρη, και εώρτασε. Αλλά η αγαλλίασίς της επρόκειτο να είναι βραχύβιος. Η Αποκάλυψις 11:11-13 προείπε ότι εκείνοι οι «δύο μάρτυρες» θα ανέζων και θα ανέβαιναν σε παγκόσμια υπεροχή, με τρόμο στους εχθρούς των. Αυτό άρχισε να λαμβάνη χώραν την άνοιξι του πρώτου μεταπολεμικού έτους, 1919.

¹⁰ Προς φόβον της Μεγάλης Βαβυλώνος και όλων των άλλων εχθρών, το υπόλοιπο των πνευματικών τέκνων της Σιών επάνω στη γη ήλθε έξαφνα σε ελευθερία. Είδαν ότι υπήρχε ακόμη εμπρός τους έργον επάνω στη γη. Με προθυμία ηγέρθησαν στη χαρά της υπηρεσίας της βασιλείας του Θεού, την οποίαν η γυνή του Θεού Σιών είχε γεννήσει στους ουρανούς. Από 1-8 Σεπτεμβρίου είχαν μια γενική συνέλευσι στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο, στην οποίαν έξη χιλιάδες απ’ αυτούς ήσαν παρόντες· και επτά χιλιάδες παρηκολούθησαν τη δημοσία διάλεξι την Κυριακή πάνω στο θέμα «Η Ελπίς της Ταλαιπωρημένης Ανθρωπότητος».

11. Για να βοηθηθούν οι ελευθερωταί, ποια πρόσθετη έκδοσις έγινε διαθέσιμη, και τι ενεθαρρύνθησαν όλοι να πράξουν;

¹¹ Η έκδοσις ενός προσθέτου περιοδικού, που είναι τώρα γνωστό ως Ξύπνα!, επροκάλεσε ενθουσιώδη επευφημία από τα μέλη της συνελεύσεως. Η οργάνωσις των εκκλησιών που είχε θέσει σε κυκλοφορία το άγγελμα του Εβδόμου Τόμου εναντίον της Βαβυλώνος της Μεγάλης ως το 1918 επρόκειτο ν’ αναζωογονηθή. Στο τεύχος της Σκοπιάς της 15ης Σεπτεμβρίου 1919 (στην Αγγλική), εδημοσιεύθη το άρθρο «Αναγγέλλοντας τη Βασιλεία», χρησιμοποιώντας ως εδάφια της επικεφαλίδος του το Αποκάλυψις 15:2 και το Ησαΐας 52:7. Μιλώντας για το έργο της αναγγελίας του «χρυσού αιώνος» υπό την βασιλεία του Θεού, το άρθρο αυτό επροχώρησε για να πη πώς να ενεργούμε για να διαβιβάσωμε σε άλλους τις χαροποιές αγγελίες μέσω του νέου περιοδικού, το οποίον είχε τίτλον Ο Χρυσούς Αιών, που είναι τώρα γνωστό ως Ξύπνα!: «Η οργάνωσις που εχειρίσθη το έργο του Εβδόμου Τόμου απέδειξε μια θαυμαστή επιτυχία. Επτά χιλιάδες από τους φίλους ενησχολήθησαν σ’ αυτό το ειδικό έργο. Παρακαλούμε τις τάξεις παντού ν’ αναζωογονήσουν αυτή την οργάνωσι και να την θέσουν σε κατάλληλη μορφή. Ας ενθυμούμεθα ότι στην ενότητα, στο πνεύμα του Χριστού, υπάρχει δύναμις· ότι αν έχωμε τις καρδιές μας σε ορθή κατάστασι, στενά ενωμένες μαζί με αγάπη, ο Θεός θα εκδηλώση τη δύναμί του προς χάριν μας.» (Σελίς 281, παράγραφος 3) Αυτά απηυθύνθησαν σε πάνω από 17.961, που είχαν παρευρέθη στην Ανάμνησι ή Δείπνον του Κυρίου το έτος εκείνο.a

12. Πώς εκείνοι που απέμειναν στη γη από το σπέρμα της Σιών έδειξαν ότι είχαν αφυπνισθή, δίνοντας βέβαιη απόδειξι για την πτώσι τίνος;

¹² Αληθινά η ουράνια Σιών, που αντεπροσωπεύετο από εκείνους που απέμεναν στη γη από το σπέρμα της, εδώ άρχισε να ‘εξεγείρεται’ από τη λύπη της και την αποναρκωμένη της κατάστασι και να πράττη όπως της ελέχθη «ενδύθητι την δύναμίν σου». ‘ Έξετινάχθη ελεύθερη από το χώμα’, μη επιτρέποντας στη Μεγάλη Βαβυλώνα ή τους λοιπούς της ορατής οργανώσεως του Διαβόλου να περιπατούν επάνω της. Έλυσε τα δεσμά από τον τράχηλό της, μην αφήνοντας πια τη Μεγάλη Βαβυλώνα να την περιφέρη σαν αιχμάλωτη δούλη. Εγειρόμενη από το χώμα της νεκρώσεως και της ασθενικής ραθυμίας, εκάθησε σε μια έδρα ή θρόνο. Ήταν αποφασισμένη να είναι «πόλις αγία», μέσα από την οποία οι ακάθαρτοι θρησκευόμενοι και άτομα με απερίτμητες καρδιές δεν θα περνούσαν πια σαν θριαμβευταί εισβολείς. Εξεδύθη τα σκονισμένα ενδύματα της δούλης και εφόρεσε τα ωραία ενδύματα που είναι κατάλληλα για την οργάνωσι την οποίαν ενυμφεύθη ο Βασιλεύς της Αιωνιότητος, ο Ιεχωβά Θεός. Αυτό ήταν βέβαιη απόδειξις ότι η Μεγάλη Βαβυλών είχε πέσει.

«Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΕ»

13. (α) Σε ποιον ωφείλετο έπαινος γι’ αυτή την απολύτρωσι; (β) Πώς περιγράφει ο Ησαΐας τη διάθεσι του Ιεχωβά για ελευθέρωσι του λαού του;

¹³ Το υπόλοιπο των πνευματικών τέκνων της Σιών επάνω στη γη δεν αγόρασε αυτή την απολύτρωσι με χρήματα ή με συμβιβασμό προς τον εχθρό. Ο Παντοδύναμος Θεός, μέσω του Μεγαλυτέρου του Κύρου, του Βασιλέως Ιησού Χριστού, ήταν εκείνος που επέφερε αυτή την απολύτρωσι, διότι ο Θεός και ο Χριστός είχαν κερδίσει τη νίκη πάνω στη Μεγάλη Βαβυλώνα. Καθώς παρετήρησε ο Θεός την κατάστασι του λαού του προτού τους απελευθερώση, είπε, προφητικά: «Τώρα λοιπόν, τι έχω να κάμω εδώ, λέγει ο Ιεχωβά, επειδή ο λαός μου ελήφθη δια μηδέν; οι εξουσιάζοντες επ’ αυτού κάμνουσιν αυτόν να ολολύζη, λέγει ο Ιεχωβά· και το όνομά μου βλασφημείται πάντοτε καθ’ ημέραν. Δια τούτο ο λαός μου θέλει γνωρίσει το όνομά μου· δια τούτο θέλει γνωρίσει εν εκείνη τη ημέρα, ότι εγώ είμαι ο λαλών· ιδού, εγώ.»​—Ησ. 52:5, 6, ΜΝΚ.

14. Πώς κατεδείχθη το βάθος της εκτιμήσεως του ελευθερωμένου υπολοίπου του σπέρματος της Σιών;

¹⁴ Όπως στην περίπτωσι του αρχαίου Ισραήλ, έτσι και όταν η Μεγάλη Βαβυλών είχε το πνευματικό υπόλοιπο του σπέρματος της Σιών στο χώμα κάτω από τα πόδια της, ωρύετο εναντίον των και μετεχειρίζετο με ανευλάβεια το όνομα του Θεού των. Πράγματι, η Μεγάλη Βαβυλών ωρύετο περιφρονητικά εναντίον των: «Πού είναι ο Θεός σας Ιεχωβά;» Αλλά στο 1919, προς χάριν των, ο Ιεχωβά προσέθεσε στο όνομά του τη δόξα του Ελευθερωτού απολυτρώνοντας τους από τον θρησκευτικό τους καταδυνάστη. Από τότε και έπειτα έμαθαν να γνωρίζουν αυτόν και το μοναδικό του όνομα όπως ποτέ πριν. Η γνωριμία των μαζί του έφθασε σε τέτοιο βάθος εκτιμήσεως ώστε στο έτος 1931, με αποφάσεις που υιοθετήθησαν γύρω στον κόσμο, το υπόλοιπο του σπέρματος της Σιών ενεστερνίσθη τον προσδιορισμό «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Ο Ιεχωβά είχε διακηρύξει ότι αυτό θα συνέβαινε «εν εκείνη τη ημέρα.» Από το έτος 1919, αυτή είναι η ημέρα που συνέβη αυτό, επειδή Αυτός είναι εκείνος που το ελάλησε.

15, 16. Τι παρατηρούμε έπειτα στην προφητεία του Ησαΐα για απελευθέρωσι, και γιατί αυτό είναι σπουδαίο;

¹⁵ Τώρα, στην προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιο πεντηκοστό δεύτερο, η προσοχή μας μετακινείται από την κακοποίησι του λαού του στη Βαβυλώνα, στην ερημωμένη κατάστασι της Σιών ή Ιερουσαλήμ επάνω στο άλλοτε άγιον όρος της. Σε απόστασι προς τα εμπρός κάποιος πλησιάζει στα όρη. Είναι ένας αγγελιαφόρος προς την ερημωμένη Σιών. Περιγράφοντάς τον ο Ησαΐας, με προφητική εκ των προτέρων όρασι, αναφωνεί: «Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, του κηρύττοντος ειρήνην! του ευαγγελιζομένου αγαθά, του κηρύττοντος σωτηρίαν, του λέγοντος προς την Σιών, Ο Θεός σου εβασίλευσε!» (Ησ. 52:7, ΜΝΚ) Είναι ο αγγελιαφόρος του Θεού που φέρνει τα νέα της απελευθερώσεως.

¹⁶ Τα αγαθά νέα, η διακήρυξις της ειρήνης, τα αγαθά νέα για κάτι καλύτερο, η διακήρυξις της σωτηρίας, η αναγγελία ότι ο Θεός εβασίλευσε, όλα αυτά ήσαν για την ερημωμένη Σιών. Πόσο ωραίοι πρέπει να εφάνησαν στη Σιών οι πόδες αυτού του ευαγγελιζομένου! Η αναγγελία ότι ο Θεός της έγινε βασιλεύς δεν εσήμαινε τίποτε ολιγώτερο από το ότι η Βαβυλών η κυρία των δούλων είχε πέσει και οι Ισραηλίται αιχμάλωτοί της είχαν λάβει τη θρησκευτική των ελευθερία από τον Κύρον τον Μέγαν, στο 537 π.Χ.

17. Σε ποιους άλλους καιρούς οι αγγελιαφόροι της απολυτρώσεως εξετιμήθησαν πολύ;

¹⁷ Έπειτα από αιώνες, στις αποστολικές ημέρες, οι πόδες των Χριστιανών ευαγγελιζομένων, που εστάλησαν στους υπολοίπους των πνευματικών τέκνων της Σιών, εφαίνοντο εξίσου ωραίοι. (Ρωμ. 10:15) Αλλά αγγελιαφόροι με τέτοιους ωραίους πόδας άρχισαν να στέλλωνται πάλι, ιδιαίτερα από το έτος 1919 και έπειτα. Πόσο ωραίοι εφάνησαν στο υπόλοιπο του σπέρματος της Σιών στο έτος αυτό! Αυτό έγινε επειδή το υπόλοιπο αγαπούσε τη βασιλεία του Ιεχωβά του Θεού των, και ποθούσαν να είναι ελεύθεροι να την αναγγείλουν. Ποθούσαν ν’ ανοικοδομηθή η ορατή οργάνωσις του Θεού για την αναγγελία της βασιλείας του παγκοσμίως.

18. Περιγράψτε μερικά από τα καλά πράγματα που περιείχε το άγγελμα της απολυτρώσεως στους συγχρόνους καιρούς.

¹⁸ Τα προς αυτούς αγαθά νέα αντιστοιχούσαν με τα αγαθά νέα προς την αρχαία Σιών πριν από πολύν καιρό. Τα αγαθά νέα περιελάμβαναν την πληροφορία ότι η Μεγάλη Βαβυλών είχε πέσει· επίσης, ότι ο Μέγας Κύρος, Ιησούς Χριστός, βασιλεύοντας από το τέλος των Καιρών των Εθνών στο 1914, την είχε κατακτήσει και είχε εκδώσει το διάταγμα του για την απελευθέρωσι των υπολοίπων του σπέρματος της Σιών, που εκρατήθησαν αιχμάλωτοι από τη Μεγάλη Βαβυλώνα, αλλά που τώρα είχαν έλθει κάτω από μια νέα νικηφόρο κυριαρχία. Τα αγαθά νέα ανήγγελλαν ότι κάτι καλύτερο επάνω στη γη επεφυλάσσετο· ότι η ορατή οργάνωσις του Θεού επάνω στη γη επρόκειτο ν’ ανοικοδομηθή και να τεθή σε καλύτερη κατάστασι για την υπηρεσία του, και ότι η τάξις του ναού, οι συμβολικοί ‘ζώντες λίθοι’, επρόκειτο να ανεγερθούν για τη λατρεία του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού μ’ έναν καθαρώτερο τρόπο από ό,τι την ασκούσαν προηγουμένως. Τα αγαθά νέα ανήγγελλαν ότι η πτώσις της Μεγάλης Βαβυλώνος ήταν απόδειξις ότι δεν ήταν πια Κυρία, τουλάχιστον όχι επάνω τους, αλλ’ ότι ο Θεός των, ο Θεός της Σιών, ήταν ο ανάσσων Βασιλεύς των. Αυτός είχε γίνει Βασιλεύς, ακόμη και στην εδαφική περιοχή, επάνω στην οποία είχε εξουσία η Μεγάλη Βαβυλών, και τώρα η βασιλεία του έπρεπε να κηρυχθή σε όλη την οικουμένη ως άγγελμα απελευθερώσεως και σε άλλους ακόμη.

ΧΑΡΑ

19. Εξηγήστε πώς η χαρά των φυλάκων της Σιών αντανακλά τη χαρά όλων των εξορίστων τέκνων της Σιών.

¹⁹ Η Σιών είναι χαρούμενη διότι δέχεται πίσω τα εξόριστα τέκνα της και γίνεται πάλι μια πόλις γεμάτη από λάτρεις του Θεού της Ιεχωβά, αφού έκειτο ερημωμένη επί εβδομήντα χρόνια. Η χαρά της αντανακλάται από τη χαρά των φυλάκων της, εκείνων που είναι φρουροί των πνευματικών συμφερόντων της. Ποιος είναι εκείνος που επαναφέρει τους εξορίστους, υποστηρίζοντας τους κατά μήκος του δρόμου; Είναι ο Ιεχωβά. Είναι τόσο προφανώς η ενέργεια του αυτή ωσάν οι φύλακες της Σιών να βλέπουν τον Ιεχωβά πρόσωπον προς πρόσωπον, οφθαλμός προς οφθαλμόν, όταν οι εξόριστοι, επιστρέφοντας από τη Βαβυλώνα, κάτω από την αόρατη ηγεσία του, πλησιάζουν την πόλι σε απόστασι βολής ματιού από τους φύλακάς της. Η προφητεία του Ησαΐα (52:8, ΜΝΚ) λέγει στην ερημωμένη Σιών, «οι φύλακές σου θέλουσιν υψώσει φωνήν· εν φωναίς ομού θέλουσιν αλαλάζει· διότι θέλουσιν ιδεί οφθαλμός προς οφθαλμόν, όταν ο Ιεχωβά ανορθώση την Σιών [συνάγοντας πάλι τους εξορίστους της].»

20, 21. Επειδή η ελευθέρωσις προήρχετο σαφώς από τον Ιεχωβά, τι εγίνετο ολοένα περισσότερο εξέχον στους ελευθερωμένους και έτσι σε ποια ενέργεια προέβησαν στο 1931;

²⁰ Η επαναφορά των «λοιπών του σπέρματος αυτής» στην ελεύθερη «γυναίκα» του Θεού Σιών από το 1919 και έπειτα ήταν σαφώς έργον του Ιεχωβά μέσω του ενθρονισμένου Υιού του Ιησού Χριστού, του Μεγαλυτέρου Κύρου. Το κυβερνών σώμα των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά είχε αρκετά διαυγή και αρκετά οξεία όρασι για να δη το γεγονός αυτό. Ενωμένοι αυτοί οι πνευματικοί φύλακες έχαιραν και έκραζαν με ευφροσύνη με το να βλέπουν την αυξανόμενη συνοδεία των εξορίστων να επιστρέφη από την αιχμαλωσία στη Μεγάλη Βαβυλώνα. Επειδή έβλεπαν το μέρος του Ιεχωβά στην απελευθέρωσι, με τα μάτια της πνευματικής των διακρίσεως κυττάζοντας τα εύσπλαγχνα μάτια του, ο Ιεχωβά ελάμβανε ολοένα περισσότερη εξοχότητα στην ορατή οργάνωσι του ελευθερωμένου λαού του. Το όνομά του κατάλληλα ελάμβανε περισσότερη σπουδαιότητα από το όνομα του Ιησού του Υιού του. Επρόκειτο να τιμηθή υπεράνω του Υιού του Ιησού Χριστού. Ήταν δική Του η παγκόσμια κυριαρχία που επρόκειτο να διεκδικηθή, να καθαρισθή από κάθε μομφή· πραγματικά, η παγκόσμια κυριαρχία του ήταν το υπέρτατο ζήτημα ενώπιον όλου του ζωντανού σύμπαντος.

²¹ Έτσι συνέβη ώστε, στο 1931, όταν ο Ιεχωβά είχε επαναφέρει σχεδόν όλο το εξόριστο υπόλοιπο του σπέρματος της στη Σιών, αυτοί ενεκολπώθησαν το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά, για να διακρίνωνται από όλους εκείνους που ήσαν απλώς Χριστιανοί κατ’ όνομα.​—Ησ. 43:10-12, 21· 44:8.

22. Ποια θεία προσταγή του Ιεχωβά που ανεγράφη από τον Ησαΐα έγινε τώρα η ευθύνη του ελευθερωμένου λαού του Θεού;

²² Επειδή ο Ιεχωβά επανέφερε τους εξορίστους της, η Σιών και τα περίχωρα της έλαβαν μια διαφορετική εμφάνισι. Έφθασε να είναι σαν ένας παράδεισος. Υπήρχε η υψίστη αιτία να ευφραίνεται κάθε τι γύρω της, να λαμβάνη ωραία, χαρούμενη εμφάνισι. Η θεία προσταγή, στο Ησαΐας 52:9, 10 (ΜΝΚ), είναι για όλον τον παρηγορημένο λαό του, για όλη την απολυτρωμένη οργάνωσί του, να δείξη εκτίμησι για ό,τι ο Θεός των έχει κάμει: «Αλαλάξατε, ευφράνθητε ομού, ηρημωμένοι τόποι της Ιερουσαλήμ· διότι ο Ιεχωβά παρηγόρησε τον λαόν αυτού, ελύτρωσε την Ιερουσαλήμ [έτσι ώστε είναι πάλι ιδιοκτησία του]. Ο Ιεχωβά εγύμνωσε τον άγιον βραχίονα αυτού ενώπιον πάντων των εθνών και πάντα τα πέρατα της γης θέλουσιν ιδεί την σωτηρίαν του Θεού ημών.»

23. Πώς απέδειξε ο λαός του Ιεχωβά ότι ελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία στη Μεγάλη Βαβυλώνα;

²³ Ο Ιεχωβά εγύμνωσε τον παντοδύναμον άγιον βραχίονα του ενώπιον της Μεγάλης Βαβυλώνος και όλων των εθνών ελευθερώνοντας το συντετριμμένο στην καρδιά υπόλοιπό του στο 1919 και έτσι παρηγορώντας το. Οι του πιστού υπολοίπου κατέστησαν γνωστή αυτή τη σωτηρία του λαού Του από τη Μεγάλη Βαβυλώνα πηγαίνοντας κατόπιν στα ίδια τα πέρατα της γης για να υπηρετήσουν ως Χριστιανοί μάρτυρές Του και να κηρύξουν τα αγαθά νέα της Μεσσιανικής Βασιλείας του που τώρα βασιλεύει στους ουρανούς από το 1914. Αν είχαν εξακολουθήσει να είναι αιχμάλωτοι στη Μεγάλη Βαβυλώνα δεν θα μπορούσαν να το έχουν κάμει αυτό. Έτσι σ’ αυτό το τρέχον έτος 1964 το άγγελμα της Βασιλείας κηρύττεται σε 194 χώρες υπό την επίβλεψι αυτού του παρηγορημένου, απολυτρωμένου υπολοίπου του σπέρματος της Σιών. Η ελεύθερη ενέργεια των διακηρύξεως της βασιλείας του Θεού παντού είναι ορατή, ακουστή απόδειξις ότι ο Ιεχωβά τούς έχει ελευθερώσει. Μ’ αυτόν τον πρακτικό τρόπο «πάντα τα πέρατα της γης» είδαν τη σωτηρία του Θεού για τον λαό του. Αυτός τους χρησιμοποιεί ως τους αγγελιαφόρους του απολυτρώσεως.

24, 25. (α) Για να χρησιμοποιηθούν ως αγγελιαφόροι απολυτρώσεως, ποια αλλαγή έπρεπε να κάμουν αυτοί που ήσαν λαός του Ιεχωβά; (β) Τι απέδειξε αυτό όσον αφορά τη Μεγάλη Βαβυλώνα, και πώς έγινε η έξοδος από τη Βαβυλώνα;

²⁴ Οι υπόλοιποι του σπέρματος της Σιών επάνω στη γη από το 1919, για να χρησιμοποιηθούν παγκοσμίως ως αγγελιαφόροι του απολυτρώσεως σε όλους όσοι αληθινά αγαπούν τη θρησκευτική ελευθερία, ήσαν πρώτα αναγκασμένοι οι ίδιοι να ενεργήσουν σύμφωνα με το άγγελμα απολυτρώσεως του Θεού μέσω του Μεγαλυτέρου του Κύρου Ιησού Χριστού. Έπρεπε να υπακούσουν στη διαταγή του Θεού των που αναγράφεται στον Ησαΐα 52:11, 12 (ΜΝΚ): «Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον· εξέλθετε εκ μέσου αυτής· καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Ιεχωβά· διότι δεν θέλετε εξέλθει εν βία, ουδέ μετά φυγής θέλετε οδοιπορήσει· διότι ο Ιεχωβά θέλει υπάγει έμπροσθέν σας, και ο Θεός του Ισραήλ θέλει είσθαι η οπισθοφυλακή σας.»

²⁵ Για να εκδοθή μια τέτοια διαταγή και να γίνη σύμφωνη ενέργεια, απητείτο πρώτα να πέση η Μεγάλη Βαβυλών, και ο Κατακτητής της, ο Μεγαλύτερος Κύρος, έπρεπε να εκδώση το διάταγμά του απελευθερώσεως. Η Μεγάλη Βαβυλών έπεσε! Γι’ αυτό ακριβώς το κεχρισμένο υπόλοιπο του σπέρματος της Σιών άρχισε να σύρεται έξω απ’ αυτήν από το έτος 1919 και ο πλήρης αριθμός των έχει τώρα συναχθή. Δεν θέλουν να εγγίζουν κάθε τι το ακάθαρτον ή να είναι αυτό στο μέσον του πλέον. Θέλουν να τηρούνται θρησκευτικώς καθαροί, για να ασκούν αγνή, αμόλυντη, ευπρόσδεκτη λατρεία ενώπιον του Ιεχωβά του Θεού των. Μετέφεραν μαζί των, όχι τις Βαβυλωνιακές θρησκευτικές συνήθειες και παραδόσεις και διδασκαλίες δαιμονίων, αλλά τα καθαρά σκεύη της λατρείας του Ιεχωβά, που εξεικονίζοντο από τα ιερά σκεύη που οι Βαβυλώνιοι έκλεψαν από τον ναόν του Ιεχωβά στο 607 π.Χ., όταν η Ιερουσαλήμ κατεστρέφετο. Εγκατέλειψαν τη Μεγάλη Βαβυλώνα, όχι με αγριότητα και σύγχυσι σαν τα ριζοσπαστικά στοιχεία του κόσμου τούτου, αλλά με θεοκρατική ευταξία, κάτω από θεία καθοδηγία. Ο Ιεχωβά ο Θεός των έβαινε πριν απ’ αυτούς! Αν και ο εχθρός κατεδίωξε οπίσω των, ο Ιεχωβά Θεός υπήρξε η οπισθοφυλακή των. Γι’ αυτό ακριβώς σήμερα είναι έξω από τη Μεγάλη Βαβυλώνα! Είναι εδώ, υπηρετώντας ως ελεύθεροι αγγελιαφόροι απολυτρώσεως, εδώ στο 1964!

26. Ποιοι ενώθηκαν τώρα με το ελευθερωμένο υπόλοιπο, και τι κάνουν για να δείξουν την επιθυμία των να υπηρετήσουν τον Θεό ελεύθερα;

²⁶ Αλλά δεν είναι τώρα μόνοι! Επειδή εκήρυξαν άφοβα τα αγαθά νέα της Θείας βασιλείας της απολυτρώσεως, «πάντα τα πέρατα της γης» είδαν τη σωτηρία του Θεού προς χάριν της Σιών και του υπολοίπου των πνευματικών της τέκνων. Όπως ακριβώς, τότε στο 537 π.Χ., υπήρχαν πάνω από 7.537 δούλοι και εξ επαγγέλματος ψαλμωδοί που εξήλθαν από το μέσον της Βαβυλώνος με το Ισραηλιτικό υπόλοιπο, έτσι υπάρχει κάτι όμοιο σήμερα. Ένας «πολύς όχλος» ατόμων που βρίσκονται σε ‘όλα τα πέρατα της γης’ παρετήρησαν τη σωτηρία του Ιεχωβά για το πιστό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, και με αφοσίωσι εστράφησαν στη λατρεία αυτού του ενδόξου Θεού της απολυτρώσεως. Ακολούθησαν το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών έξω από τη Μεγάλη Βαβυλώνα και εκαθαρίσθησαν από όλους τους μολυσμούς της και θαρραλέα αφιερώθησαν στην αγνή, αγία λατρεία του Ιεχωβά Θεού. (Έσδρας 2:64, 65· Νεεμ. 7:66, 67· Αποκάλ. 7:9-17) Εμπήκαν στην απόλαυσι της θρησκευτικής των ελευθερίας. Προσεφέρθησαν να υπηρετήσουν με το υπόλοιπο ως αγγελιαφόροι απολυτρώσεως, ο δε Θεός ευηρεστήθη να τους αποστείλη.

27. Πόσο ακόμη θα συνεχισθή το έργο της ελευθερώσεως και χάριν ποίων γίνεται το έργο;

²⁷ Η Μεγάλη Βαβυλών, που έπεσε, πλησιάζει τώρα στην τρομερή καταστροφή της. Σ’ εκείνους που παραμένουν σ’ αυτήν θα τεθή το βάρος της κατηγορίας για συμμετοχή στην ευθύνη για τις αμαρτίες της και θα καταστραφούν μαζί της. Ως την καταστροφή της με τα χέρια του Ιεχωβά Θεού, απέναντι του οποίου αμάρτησε, υπάρχει ένα έργον ελευθερώσεως που πρέπει να γίνη χάριν όλων των ατόμων που βρίσκονται ακόμη σ’ αυτήν και που ποθούν θρησκευτική ελευθερία για να λατρεύουν τον ένα ζώντα και αληθινό Θεό. Τα μάτια τους λαχταρούν να ιδούν τους ωραίους πόδας των ευαγγελιζομένων. Ο καιρός είναι τώρα σύντομος. Στο έργο, λοιπόν, όλοι εσείς ελεύθεροι αγγελιαφόροι απολυτρώσεως!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνες στη σελίδα 305]

Σύγχρονοι Ευαγγελιζόμενοι «Αναγγέλλοντας την Βασιλείαν»