βρίσκεται στην δεξιά του Ιεχωβά, θα είναι μόνιμος, ώστε διαφθορά και κακό δεν θα μπορούν να εμφανισθούν και πάλι. Η γη θα ξεχωρίζη τότε ως ένα κόσμημα στον έναστρο ουρανό του Ιεχωβά Θεού, και θ’ αποτελή αιώνιο αίνο στο όνομά του.​—Ψαλμ. 150.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Σύμφωνα με το εδάφιο Λουκάς 22:37, ο Ιησούς επρόκειτο να ‘λογισθή μετά των ανόμων,’ σε εκπλήρωσι του εδαφίου Ησαΐας 53:12. Μήπως οι μαθηταί του Χριστού πρέπει να θεωρηθούν οι ‘άνομοι’ επειδή μερικοί έφεραν μάχαιρα;​—Α. Φ., Η.Π.Α.

Όχι, δεν φαίνεται ότι οι ακόλουθοι του Ιησού μολονότι είχαν δύο μάχαιρες την εποχή εκείνη, ήσαν οι ‘άνομοι.’ Μάλλον, αυτό το τμήμα του εδαφίου Ησαΐας 53:12 εξεπληρώθη όταν αυτός εκρεμάσθη μεταξύ δύο κακούργων. Εξετάζοντας τα συμφραζόμενα των λόγων του Ιησού, μπορούμε να εννοήσωμε καλύτερα τι ήθελε να τονίση. Τα εδάφια Λουκάς 22:35-38 λέγουν:

«Και είπε προς αυτούς, Ότε σας απέστειλα χωρίς βαλαντίου και σακκίου και υποδημάτων, μήπως εστερήθητε τινός; Οι δε είπον, Ουδενός. Είπε λοιπόν προς αυτούς, Αλλά τώρα, όστις έχει βαλάντιον, ας λάβη αυτό μεθ’ εαυτού· ομοίως και σακκίον· και όστις δεν έχει, ας πωλήση το ιμάτιον αυτού, και ας αγοράση μάχαιραν. Διότι σας λέγω, ότι έτι τούτο το γεγραμμένον πρέπει να εκτελεσθή εις εμέ, το, “Και μετά ανόμων ελογίσθη·” διότι τα περί εμού γεγραμμένα λαμβάνουσι τέλος. Οι δε είπον, Κύριε, ιδού εδώ, δύο μάχαιραι. Ο δε είπε προς αυτούς, Ικανόν είναι.»

Ο Κύριος περνούσε την τελευταία του νύχτα πριν από τον θάνατό του με τους μαθητάς του. Ανεγνώριζε ότι, ύστερ’ από τη σύλληψι και την εκτέλεσί του, οι συνθήκες θα άλλαζαν γι’ αυτούς. Όταν τους είχε αποστείλει προηγουμένως ο λαός τους υπεδέχθη ευμενώς κι εφρόντισε γι’ αυτούς, αλλά, γενικά, τα πράγματα επρόκειτο να γίνουν πιο δύσκολα τώρα. (Μαρκ. 6:7-11) Από τώρα κι εμπρός δεν θα τους υπεδέχετο καλά η πλειονότης, αλλά θα τους απέρριπτε και θα τους περιφρονούσε. Συνεπώς, έπρεπε να κάνουν μερικές προμήθειες για τον εαυτό τους.

Αφού εξέθεσε ποια θα ήταν η κατάστασίς των στο μέλλον, ο Ιησούς εξήγησε στους μαθητάς του γιατί τα πράγματα επρόκειτο ν’ αλλάξουν· τους είπε τον λόγο. Αυτό θα εγίνετο διότι αυτός θα εθανατώνετο, θα συνελαμβάνετο ως ένας παραβάτης και θα εξετελείτο μαζί με ανόμους σ’ εκπλήρωσι του εδαφίου Ησαΐας 53:12. Οι ‘άνομοι’ δεν ήσαν οι μαθηταί στους οποίους ωμιλούσε, αλλά, αντιθέτως, ήσαν οι κακούργοι μεταξύ των οποίων εκρεμάσθη ο Ιησούς. (Ματθ. 27:38) Μερικά χειρόγραφα έχουν παρεμβάλει στο 15^ο κεφάλαιο του Μάρκου ένα εδάφιο που συνδέει αυτούς τους κακούργους με την προφητεία του εδαφίου Ησαΐας 53:12· αλλά αρχαιότερα και πιο αξιόπιστα Βιβλικά χειρόγραφα παραλείπουν το εδάφιο Μάρκος 15:28.

Αφού ο Ιησούς έδωσε την εξήγησι γιατί οι μαθηταί μπορούσαν να περιμένουν προβλήματα στο μέλλον, οι ακόλουθοι του Ιησού είπαν: «Κύριε, ιδού εδώ, δύο μάχαιραι.» Όχι ότι οι ακόλουθοι του Ιησού είχαν τη συνήθεια να φέρουν μάχαιρες, αλλά μ’ αυτή την ευκαιρία είχαν προμηθευθή. Με το ν’ αναφέρη ο Ιησούς σ’ αυτούς για μάχαιρα δεν τους συνιστούσε να οπλισθούν για επίθεσι. Εντελώς το αντίθετο! Τα επόμενα λόγια έδειξαν ότι είχε κάτι άλλο υπ’ όψιν και ότι χρησιμοποιούσε τις μάχαιρες για να διδάξη στους ακολούθους του ένα σπουδαίο μάθημα.

Σε λίγο επρόκειτο να συλληφθή από μια ωπλισμένη ομάδα, που περιελάμβανε και Ρωμαίους στρατιώτας· και οι περιστάσεις μπορούσαν να προκαλέσουν ένοπλη αντίστασι. (Ματθ. 26:47· Ιωάν. 18:12) Ο Ιησούς, ωστόσο, για να εκπληρωθή ό,τι είχε προφητευθή, επροτίμησε να μη καταφύγη σ’ ένοπλη αντίστασι αλλά οικειοθελώς αφέθη να συλληφθή. Οι δύο μάχαιρες δεν θα ήσαν αρκετές για να υπερασπίσουν τον όμιλο με νικηφόρο τρόπο εναντίον του όχλου, αλλά θα ήσαν αρκετές για να διδάξουν ένα μάθημα, να τονίσουν ότι ο Ιησούς υπετάσσετο εκουσίως, ελεύθερα, και όχι ανθιστάμενος με βία, όπως ήταν εξηρτισμένος να κάμη ο όμιλός του. (Ιωάν. 18:11, 36) Όταν ο Πέτρος έσυρε ορμητικά την μάχαιρά του και έκοψε το αυτί του δούλου Μάλχου, ο Ιησούς τον επετίμησε. Είπε ότι «όσοι πιάσωσι μάχαιραν, δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή»· εκτός τούτου, αν ήθελε μπορούσε να καλέση τους αγγέλους σε βοήθεια. (Ματθ. 26:52, 53) Αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελε. Όπως αποδεικνύεται από το ότι δεν εχρησιμοποίησε τις δύο μάχαιρες για άμυνα, ο Ιησούς παρεδίδετο εκουσίως για να πεθάνη στο ξύλο μεταξύ δύο «ανόμων.» Όσον αφορά τους πιστούς ακολούθους του Ιησού, είχαν διδαχθη καλά το μάθημά των, έτσι ώστε ο Ιουστίνος Μάρτυς έγραψε στο βιβλίο του Διάλογος μετά του Τρύφωνος, ενός Ιουδαίου (155-160 μ.Χ.): «Εμείς οι οποίοι ήμεθα γεμάτοι από πόλεμο, και αλληλοσφαγή, και από κάθε πονηρία, ο καθένας μας σε όλη τη γη αλλάξαμε τα πολεμικά όπλα μας,​—τις μάχαιρές μας σε υνία, και τις λόγχες μας σε γεωργικά εργαλεία.»