Κεφάλαιο 14

Προσευχή για να Αγιασθή

 1, 2. (α) Τι ήταν ο Ιησούς, όταν ανεχώρησε από τη Ναζαρέτ, αλλά ποιες αλλαγές είχαν λάβει χώραν, όταν επέστρεψε στη Ναζαρέτ; (β) Ποιο Γραφικό κείμενο ανέγνωσε στην εκεί συναγωγή;

Λίγον καιρό μετά τη φυλάκισι του Ιωάννου του Βαπτιστού από τον τετράρχη Ηρώδη Αντίπα, ο Ιησούς, τον οποίον είχε βαπτίσει ο Ιωάννης και τον οποίον είχε αναγγείλει ως τον Αμνόν του Θεού και ως τον Υιόν του Θεού, ήλθε στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Εκεί είχε ανατραφή ο Ιησούς και είχε αποκτήσει το όνομα Ναζωραίος. Εκεί είχε εργασθή ως ξυλουργός ωσότου έφθασε σε ηλικία τριάντα ετών. Είχε αναχωρήσει από εκεί ως ξυλουργός αλλά τώρα επέστρεψε ως βαπτισμένος και στο ύδωρ και με το άγιον πνεύμα του ουρανίου Πατρός του, Ιεχωβά Θεού. Αισθάνθηκε την υποχρέωσι να γνωστοποιήση την αλλαγή της ενασχολήσεώς του στους συμπολίτας του. Ενώ εδίδασκε στις συναγωγές της Γαλιλαίας, δεν παραμέλησε και τη συναγωγή της μικρής πόλεως Ναζαρέτ, που έκειτο στην πλαγιά ενός λόφου που καταλήγει σε κρημνό. «Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ, όπου ήτο ανατεθραμμένος· και εισήλθε κατά την συνήθειαν αυτού εις την συναγωγήν εν τη ημέρα του Σαββάτου, και εσηκώθη να αναγνώση. Και εδόθη εις αυτόν το βιβλίον Ησαΐου του προφήτου· και ανοίξας το βιβλίον εύρε τον τόπον, όπου ήτο γεγραμμένον:

² «Πνεύμα Ιεχωβά είναι επ’ εμέ· δια τούτο με έχρισε· με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά ενιαυτόν.»—Λουκάς 4:16-19, ΜΝΚ· Ησαΐας 61:1, 2.

 3. Όταν ο Ιησούς ανεγίνωσκε τον Ησαΐα 61:1, 2, τι έκαμε όταν έφθασε στο θείο όνομα, και ποια σημεία σχετικά παρελείποντο τότε από τον Εβραϊκό ρόλλο;

³ Αν το βιβλίο, που έδωσε ο υπηρέτης της συναγωγής στον Ιησού, ήταν όμοιο με τον Ρόλλον του Ησαΐα της Νεκράς Θαλάσσης (DSIa), που ανεκαλύφθη στο έτος 1947, τότε ο Ιησούς θα είχε κάμει σημαντικό ξετύλιγμα από τα δεξιά προς τ’ αριστερά για να εύρη τη σελίδα στήλης 49, όπου ήταν γραμμένη με το χέρι η προφητεία του Ησαΐα, 61:1, 2. Αφού ο Ιησούς ανέγνωσε το Εβραϊκό κείμενο των Αγίων Γραφών, πρέπει να είχε αναγνώσει το Θείον όνομα που παριστάνεται από το Εβραϊκό Τετραγράμματον (יהוה) τρεις φορές. Δεν συνεκάλυψε το όνομα αναγινώσκοντας Αδωνάι ή Ελοχίμ αντί Ιεχωβά. Στο Εβραϊκό κείμενο η λέξις Αδωνάι απαντάται ήδη αμέσως από το πρώτο Τετραγράμματον στο εδάφιον 1· και στην ημέρα του Ιησού το Εβραϊκό κείμενο δεν είχε γραμμένα σημεία τονισμού ή στίγματα φωνηέντων για να κατευθύνουν τον αναγνώστη να διαβάση Αδωνάι ή Ελοχίμ, όταν έφθανε στο ιερό Τετραγράμματον. Δεν υπήρχε τότε geré perpétuum ή «διηνεκής ανάγνωσις» γραμμένη μαζί με το Τετραγράμματον για να καθοδηγήση τον αναγνώστη να μην αναγνώση «Ιεχωβά.» Ο Ιησούς, λοιπόν, δεν είχε παρεντεθειμένα στίγματα φωνηέντων για να του λέγουν τι ν’ αναγνώση και πώς να το αναγνώση.

 4. Για να ευαρεστήση ανθρώπους, τι μπορούσε ο Ιησούς να είχε κάμει τότε σχετικά με το όνομα;

⁴ Στη βαρυσήμαντη εκείνη περίπτωσι μήπως ο Ιησούς θ’ απέκρυπτε ή θα συνεκάλυπτε το όνομα του Θεού, του ιδίου του ουρανίου Πατρός, για να ευαρεστήση απλώς τους Ιουδαίους γραμματείς, Φαρισαίους και Σαδδουκαίους, που ήσαν δεσμευμένοι από ανθρώπινες παραδόσεις;

 5. ‘Εν ποίω ονόματι’ είπε ο Ιησούς ότι ήλθε, και μόνο πώς μπορούσε να γίνη γνωστό ότι ήλθε ‘εν αυτώ τω ονόματι’;

⁵ Σε μια μεταγενέστερη περίπτωσι ο Ιησούς είπε στους Ιουδαίους: «Εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, και δεν με δέχεσθε· εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι εαυτού, εκείνον θέλετε δεχθή. . . . Μη νομίζετε ότι εγώ θέλω σας κατηγορήσει προς τον Πατέρα· υπάρχει ο κατήγορός σας, ο Μωυσής, εις τον οποίον σεις ηλπίσατε. Διότι, εάν επιστεύετε εις τον Μωυσήν, ηθέλετε πιστεύσει εις εμέ· επειδή περί εμού εκείνος έγραψεν.» (Ιωάννης 5:43-46) Πώς θα μπορούσε να είναι γνωστό ότι ο Ιησούς ήλθε εν τω ονόματι του Πατρός του, αν δεν χρησιμοποιούσε το προσωπικό όνομα του Πατρός του, Ιεχωβά; Εκείνος που δεν γνωρίζει το προσωπικό όνομα του πατρός του, ή εντρέπεται να το προφέρη δημοσία από φόβο μήπως δυσαρεστήση άλλους, είναι ένας ανάξιος γυιος.

 6. Τι είχε γράψει ο Μωυσής για τον Ιησού, και για να εκπληρώση αυτή την προφητεία τι έπρεπε να κάμη ο Ιησούς σχετικά με το Θείον όνομα;

⁶ Επί πλέον, ο Ιησούς είπε ότι ο Μωυσής είχε γράψει γι’ αυτόν. Ναι όταν ο Μωυσής έγραψε στους Ισραηλίτας ότι ο Ιεχωβά, ο Θεός αυτών, θα ήγειρε μεταξύ των ένα προφήτη σαν τον Μωυσή και θα έθετε τους λόγους του στο στόμα του προφήτου εκείνου, ο Μωυσής έγραψε για τον Ιησού Χριστό. (Δευτερονόμιον 18:15-19· Πράξεις 3:20-23· 7:37) Ο Μωυσής είχε σταλή στους Ισραηλίτας στην Αίγυπτο για να διακηρύξη σ’ αυτούς το όνομα του Θεού των προπατόρων των και για να καταστήση γνωστό αυτό το προσωπικό όνομα του Θεού μ’ έναν τρόπο και σε βαθμό που δεν είχε γνωσθή προηγουμένως. Στα πέντε βιβλία του Μωυσέως (από τη Γένεσι ως το Δευτερονόμιο) ο Μωυσής εχρησιμοποίησε αυτό το Θείον όνομα (1.833 )יהוה φορές. Αν ο Ιησούς Χριστός επρόκειτο να είναι προφήτης «σαν» τον Μωυσή, τότε κι αυτός, επίσης, θα διεκήρυττε αυτό το Θείον όνομα και θα το καθιστούσε γνωστό όσο δεν ήταν ποτέ προηγουμένως.

 7. Πώς ο Ιησούς απέδειξε ότι είναι προφήτης μεγαλύτερος από τον Μωυσή, και συνεπώς από ποια σπουδαία άποψι δεν θ’ απεδείκνυε ότι είναι μικρότερος;

⁷ Ο Ιησούς Χριστός ήταν ένας προφήτης μεγαλύτερος από τον Μωυσή. Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο αναμάρτητος Υιός του Θεού, ενώ ο Μωυσής ήταν ο ατελής δούλος του Θεού. Ο Μωυσής ήταν μόνο ο προφητικός τύπος, ενώ ο Ιησούς Χριστός ήταν το αντίτυπο, η πραγματικότης. Επομένως, ο Ιησούς Χριστός υπερέβαινε τον Μωυσή. Ο Μωυσής ενεργούσε ως μεσίτης της Παλαιάς Διαθήκης του Νόμου, ενώ ο Ιησούς Χριστός ενεργεί ως Μεσίτης της Νέας Διαθήκης. Ο Ιησούς Χριστός έκαμε πολύ περισσότερα θαύματα από τον Μωυσή, ανέστησε μάλιστα και νεκρούς. Αν ο Ιησούς Χριστός ήταν προφήτης μεγαλύτερος από τον Μωυσή, θα έκανε λιγώτερα πράγματα από τον Μωυσή; Θα παρέλειπε, λοιπόν, να διακηρύξη το όνομα Εκείνου του οποίου έφερε το όνομα, όταν ο αρχαίος προφήτης που προεσκίαζε τον Ιησού είπε: «Θέλω εξυμνήσει το όνομα του Ιεχωβά· απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών»; (Δευτερονόμιον 32:3, ΜΝΚ) Όχι! Δεν θα παρέλειπε να είναι σαν τον Μωυσή απ’ αυτή τη σπουδαία άποψι.

 8. Πώς απεδείχθη από την τελευταία προσευχή του με τους πιστούς αποστόλους πριν από τον θάνατό του ότι ο Ιησούς δεν απέτυχε απ’ αυτή την άποψι, κι έτσι τι πρέπει να είχε αναγνώσει μεγαλοφώνως στη συναγωγή της Ναζαρέτ;

⁸ Το ότι ο Ιησούς δεν παρέλειψε να διακηρύξη και να κάμη γνωστό το όνομα του ουρανίου Πατρός του εξάγεται από την ίδια τη μαρτυρία του την προηγουμένη από το τέλος της ανθρωπίνης ζωής του νύχτα. Στην τελευταία προσευχή του με τους πιστούς αποστόλους του είπε στον ουράνιον Πατέρα του: «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου. . . . Και δεν είμαι, πλέον εν τω κόσμω, αλλ’ ούτοι είναι εν τω κόσμω, και εγώ έρχομαι προς σε. Πάτερ άγιε, φύλαξον αυτούς εν τω ονόματί σου, τους οποίους μοι έδωκας, δια να ήναι εν καθώς ημείς. Ότε ήμην μετ’ αυτών εν το κόσμω, εγώ εφύλαττον αυτούς εν τω ονόματί σου· εκείνους τους οποίους μοι έδωκας εφύλαξα, . . . Εφανέρωσα εις αυτούς το όνομά σου, και θέλω φανερώσει, δια να ήναι η αγάπη με την οποίαν με ηγάπησας εν αυτοίς, και εγώ εν αυτοίς.» Έως τότε όλα τα έργα του ο Ιησούς τα είχε κάμει εν τω ιερώ αυτώ ονόματι, ακριβώς όπως είπε όταν εκλήθη ν’ αποδείξη ότι αυτός ήταν ο Χριστός: «Τα έργα τα οποία εγώ κάμνω εν τω ονόματι του Πατρός μου, ταύτα μαρτυρούσι περί εμού.» (Ιωάννης 17:6, 11, 12, 26· 10:25) Είναι πολύ καταφανές, λοιπόν, ότι, όταν ο Ιησούς Χριστός ανέγνωσε μεγαλοφώνως το Ησαΐας 61:1, 2 στη συναγωγή της Ναζαρέτ, ανέγνωσε το όνομα Ιεχωβά.

 9, 10. Όταν ο Ιησούς εκάθισε, τι είπε σχετικά με τα εδάφια Ησαΐας 61:1, 2, που μόλις είχε αναγνώσει, και ποια ήταν η πλήρης σημασία της παρατηρήσεώς του;

⁹ «Και κλείσας το βιβλίον, απέδωκεν εις τον υπηρέτην, και εκάθισε· πάντων δε οι οφθαλμοί των εν τη συναγωγή ήσαν ατενίζοντες εις αυτόν. Και ήρχισε να λέγη προς αυτούς, Ότι σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.»—Λουκάς 4:20, 21.

¹⁰ Αν τα εδάφια Ησαΐας 61:1, 2 εξεπληρώθησαν, όπως είπε ο Ιησούς, τι εσήμαινε αυτό; Εσήμαινε ότι ο Ιεχωβά τον είχε χρίσει με το πνεύμα του για να ευαγγελίζεται στους πτωχούς, και ότι, συνεπώς, αυτός ήταν ο Κεχρισμένος ή Χριστός. Εσήμαινε ότι ο Ιεχωβά τον είχε αποστείλει να κηρύξη και ότι επομένως ήταν ο Απεσταλμένος ή Απόστολος του Ιεχωβά. (Εβραίους 3:1) Εσήμαινε ότι αυτός είχε αποσταλή, όχι για να είναι ξυλουργός εκεί στη Ναζαρέτ, αλλά για να κηρύξη προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλη τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξη ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά ενιαυτόν. Ήδη ακολουθούσε αυτή την αλλαγή ενασχολήσεως. «Και πάντες εμαρτύρουν εις αυτόν, και εθαύμαζον δια τους λόγους της χάριτος τους εξερχομένους εκ του στόματος αυτού, και έλεγον, Δεν είναι ούτος ο υιός του Ιωσήφ;»—Λουκάς 4:22.

11. Πώς ο Ιησούς επιστοποίησε κατόπιν τη γνησιότητα των αφηγήσεων Ηλία και Ελισσαιέ, και με ποιες ημέρες συμπαρέβαλε τις ιδικές του ημέρες;

¹¹ Κατόπιν ο Ιησούς επιστοποίησε σ’ αυτούς τη γνησιότητα της ιστορικής αφηγήσεως των προφητών Ηλία και Ελισσαιέ. Ταυτοχρόνως συμπαρέβαλε, επίσης, τις δικές του ημέρες εκεί στη γη του Ισραήλ με τις ημέρες του Ηλία και του Ελισσαιέ, όταν η δυναστεία του οίκου του Βασιλέως Αχαάβ στη Σαμάρεια κυριαρχούσε στο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ. Αυτή η συμπαραβολή ήταν πολύ κατάλληλη, διότι ο Ιησούς είπε ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, που ήταν τότε στη φυλακή, ήταν ο Ηλίας ο προφήτης που είχε προφητευθή ότι θα ήρχετο. Ο Ιησούς, λοιπόν, είπε στους κατοίκους της Ναζαρέτ που ήσαν στη συναγωγή: «Βεβαίως θέλετε με ειπεί την παραβολήν ταύτην, Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· όσα ηκούσαμεν ότι έγειναν εν τη Καπερναούμ, κάμε και εδώ εν τη πατρίδι σου.» Ο Ιησούς δεν το έκαμε αυτό, αλλά είπε: «Αληθώς σας λέγω, ότι ουδείς προφήτης είναι δεκτός εν τη πατρίδι αυτού. Και επ’ αληθείας σας λέγω, Πολλαί χήραι ήσαν εν τω Ισραήλ επί των ημερών Ηλίου, ότε εκλείσθη ο ουρανός επί έτη τρία και μήνας εξ, καθ’ ον καιρόν έγεινε πείνα μεγάλη εφ’ όλην την γην· και προς ουδεμίαν αυτών επέμφθη ο Ηλίας, ειμή εις Σαρεπτά της Σιδώνος προς γυναίκα χήραν. Και πολλοί λεπροί ήσαν επί Ελισσαίου του προφήτου εν τω Ισραήλ και ουδείς αυτών εκαθαρίσθη, ειμή Νεεμάν ο Σύριος.»

12. Πώς είχαν επηρεασθή εκείνοι οι κάτοικοι της Ναζαρέτ από αυτή τη συμπαραβολή, και πώς αυτοί έδειξαν ότι δεν είχαν καλύτερο πνεύμα από το πνεύμα εκείνων, με τους οποίους συμπαρεβλήθησαν;

¹² Οι κάτοικοι της Ναζαρέτ στη συναγωγή δεν ήθελαν να συμπαραβληθούν με τους μοσχολάτρας και Βααλολάτρας Ισραηλίτας κάτω από τη διακυβέρνησι της δυναστείας του Βασιλέως Αχαάβ και της Βασιλίσσης Ιεζάβελ στη Σαμάρεια. Εκείνο τον καιρό οι Ιουδαίοι δεν είχαν σχέσεις με τους Σαμαρείτας της εποχής· επίσης, υπήρχε τότε θανάσιμη έχθρα μεταξύ των Συρίων και των Γαλιλαίων, περιλαμβανομένων και των κατοίκων της Ναζαρέτ. (Ιωάννης 4:9) Σημειώστε, λοιπόν, το αποτέλεσμα της συμπαραβολής του Ιησού: «Και επλήσθησαν πάντες θυμού εν τη συναγωγή, ακούοντες ταύτα. Και σηκωθέντες εξέβαλον αυτόν έξω της πόλεως· και έφεραν αυτόν έως της οφρύος του όρους, επί του οποίου η πόλις αυτών ήτο οικοδομημένη, δια να κατακρημνίσωσιν αυτόν. Αυτός όμως περάσας δια μέσου αυτών, επορεύετο.» (Λουκάς 4:23-30) Απέδειξαν την καταλληλότητα της συμπαραβολής του Ιησού· δεν επέδειξαν καλύτερο πνεύμα από τους Βααλολάτρας Ισραηλίτας των ημερών του Ηλία και του Ελισσαιέ.

13. Πώς τα εδάφια Ματθαίος 13:53-58, επίσης τα εδάφ. Μάρκος 6:1-6, περιγράφουν ομοίως έλλειψι πίστεως εκ μέρους των κατοίκων της Ναζαρέτ;

¹³ Τα εδάφια Ματθαίος 13:53-58 αναγράφουν την επίσκεψι του Ιησού στη Ναζαρέτ: «Και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς, Δεν είναι προφήτης άνευ τιμής, ειμή εν τη πατρίδι αυτού, και εν τη οικία αυτού. Και δεν έκαμεν εκεί πολλά θαύματα δια την απιστίαν αυτών.» Στα εδάφια Μάρκος 6:1-6 προστίθεται : «Και δεν ηδύνατο εκεί ουδέν θαύμα να κάμη, ειμή ότι επί ολίγους αρρώστους επιθέσας τας χείρας, εθεράπευσεν αυτούς. Και εθαύμαζε δια την απιστίαν αυτών.»

14, 15. (α) Από ποιους εξέλεξε ο Ιησούς τους δώδεκα αποστόλους του και τι εφανέρωσε σ’ αυτούς; (β) Πώς τους εδίδαξε να χρησιμοποιούν αυτό το όνομα, και τι εδίδαξε σ’ αυτούς να προσεύχωνται στο εξής σχετικά με αυτό;

¹⁴ Ούτε ένας από τους ετεροθαλείς αδελφούς του Ιησού εκεί στη Ναζαρέτ δεν έγινε απόστολος του Ιησού Χριστού. (Ιωάννης 7:1-5· Μάρκος 3:21) Εν τούτοις, αργότερα οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ιάκωβος και Ιούδας έγιναν επιφανείς μαθηταί του. (Πράξεις 1:14· 12:17· 1 Κορινθίους 15:7· Ιούδας 1) Ο Ιησούς, αφού διέφυγε τη θανάτωσι στη Ναζαρέτ, εξέλεξε από τους μαθητάς του δώδεκα αποστόλους, απεσταλμένους, «δια να αποστέλλη αυτούς να κηρύττωσι.» (Μάρκος 3:13-19· Λουκάς 6:12-16) Όλοι εβαπτίσθησαν εν ύδατι, όχι στο όνομα του Ιησού, αλλά με βάπτισμα του Ιωάννου στο όνομα του Ιεχωβά Θεού, διότι ήσαν σε σχέσι με τον Θεό δια της παλαιάς διαθήκης μέσω του Μωυσέως. Σ’ αυτούς τους δώδεκα ο Ιησούς εφανέρωσε το όνομα του ουρανίου Πατρός του. Τους εδίδαξε να αγιάζουν αυτό το άγιο όνομα, δηλαδή, να το τηρούν ιερό, έστω και αν το επρόφεραν τώρα. Τους εδίδαξε, επίσης, να προσεύχωνται για να αγιασθή. Για τον σπουδαίο αυτόν αγιασμό ιδιαίτερα τους εδίδαξε να προσεύχωνται σε μια υπαίθρια ομιλία που ωνομάσθηκε η επί του Όρους Ομιλία.

¹⁵ «Ιδών δε τους όχλους, ανέβη εις το όρος, και αφού εκάθισε, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί αυτού. Και ανοίξας το στόμα αυτού, εδίδασκεν αυτούς, λέγων, Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι [οι έχοντες συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης, ΜΝΚ]· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών. . . . Πάλιν ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, Μη επιορκήσης, αλλά εκπλήρωσον εις τον Κύριον [Ιεχωβά, ΜΝΚ] τους όρκους σου. Εγώ όμως σας λέγω, να μη ομόσητε μηδόλως· μήτε εις τον ουρανόν, διότι είναι θρόνος του Θεού· μήτε εις την γην, διότι είναι υποπόδιον των ποδών αυτού· μήτε εις τα Ιεροσόλυμα, διότι είναι πόλις του μεγάλου βασιλέως. . . . Όταν δε προσεύχησθε, μη βαττολογήσητε, ως οι εθνικοί· διότι νομίζουσιν ότι με την πολυλογίαν αυτών θέλουσιν εισακουσθή. Μη ομοιωθήτε λοιπόν με αυτούς· διότι εξεύρει ο Πατήρ σας, τίνων έχετε χρείαν, πριν σεις ζητήσητε παρ’ αυτού. Ούτω λοιπόν προσεύχεσθε σεις,

«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης· τον άρτον ημών τον επιούσιον δος εις ημάς σήμερον· και συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών, καθώς και ημείς συγχωρούμεν εις τους αμαρτάνοντας εις ημάς· και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ελευθέρωσον ημάς από του πονηρού.»—Ματθαίος 5:1 έως 6:13

16. Στα πρώτα λόγια της ομιλίας του, ποια κυβέρνησι εμνημόνευσε ο Ιησούς, αλλά στην υποδειγματική προσευχή ποιο αίτημα έθεσε πρώτο;

¹⁶ Στα πρώτα λόγια αυτής της επί του όρους ομιλίας ο Ιησούς μίλησε για τη «βασιλεία των ουρανών,» τη βασιλεία του Θεού. (Ματθαίος 5:3· Λουκάς 6:20) Στην ομιλία του αργότερα ανέφερε το προσωπικό όνομα του Θεού. (Ματθαίος 5:33)a Εν τούτοις, στην υποδειγματική προσευχή, που εδίδαξε σ’ αυτή την ομιλία, έθεσε, ως πρώτο πράγμα, για το οποίον πρέπει να προσευχώμεθα, τον αγιασμό του ονόματος του ουρανίου Πατρός, ακόμη και πριν από την προσευχή για τη βασιλεία του Θεού.—Ματθαίος 6:9, 10.

17. Όταν οι μαθηταί του εζήτησαν από τον Ιησούν να τους διδάξη πώς να προσεύχωνται, όπως έκαμε ο Ιωάννης, σε ποια σειρά έθεσε την προσευχή για το όνομα και τη βασιλεία του Θεού;

¹⁷ Το επόμενο έτος ο Ιησούς έθεσε αυτά τα δύο πράγματα στην ίδια σειρά, δηλαδή πρώτα τον αγιασμό του ονόματος του ουρανίου Πατρός. «Και ενώ αυτός προσηύχετο εν τόπω τινί, καθώς έπαυσεν, είπε τις των μαθητών αυτού προς αυτόν, Κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα, καθώς και ο Ιωάννης [ο Βαπτιστής] εδίδαξε τους μαθητάς αυτού. Είπε δε προς αυτούς, Όταν προσεύχησθε, λέγετε,

«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δίδε εις ημάς καθ’ ημέραν. Και συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών· διότι και ημείς συγχωρούμεν εις πάντα αμαρτάνοντα εις ημάς· και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν, αλλ’ ελευθέρωσον ημάς από του πονηρού.»—Λουκάς 11:1-4.

18. Γιατί πρέπει να είναι σπουδαία η προσευχή για το όνομα του Θεού, και τι δείχνει γι’ αυτόν η προσευχή αυτή; (β) Ποια διακήρυξις μέσω του Ησαΐα δείχνει ότι ο Θεός έχει σεβασμό για το όνομά του;

¹⁸ Αν κάνωμε αυτή την υποδειγματική προσευχή, που γενικά λέγεται Κυριακή Προσευχή, δεν είναι μικρό πράγμα το ότι προσευχόμεθα ζητώντας ν’ αγιασθή το όνομα του Θεού, αλλιώς, αυτό δεν θα ετίθετο πρώτο μεταξύ των αιτημάτων της υποδειγματικής προσευχής. Επίσης, βέβαια, αν ο Θεός ο ‘Πατήρ ο εν τοις ουρανοίς’ δεν είχε προσωπικό όνομα, τότε θα ήταν εντελώς παράδοξο και αβάσιμο για μας να προσευχώμεθα να αγιασθή. Ο Ύψιστος Θεός έχει ένα προσωπικό όνομα, το οποίον αυτός απεκάλυψε σ’ εμάς, κι έχει τον μεγαλύτερο σεβασμό γι’ αυτό. Χάριν των εικονολατρών ανήγγειλε στον Ησαΐα 42:8 (ΜΝΚ): «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον, ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά.» Ο ίδιος ο Ιησούς, ως Υιός του Θεού, πολύ εσέβετο το όνομα του ουρανίου Πατρός του και ηρνείτο να το βεβηλώση ή να προσάψη μομφή επάνω στο άγιο αυτό όνομα.

19. Από τη μελέτη της Γραφής τι εγνώριζε ο Ιησούς όσον αφορά τη στάσι του Θεού προς το όνομά του και επίσης όσον αφορά τη σχέσι του Ισραήλ με αυτό το όνομα;

¹⁹ Ο Ιησούς, από την προσωπική του μελέτη των θεοπνεύστων Εβραϊκών Γραφών, εγνώριζε ότι ο Πατήρ του Ιεχωβά υπερασπίζεται το άγιό του όνομα, ειδικά όταν αυτό βεβηλώνεται από εκείνους επάνω στους οποίους αυτό καλείται· και ότι ο Ιεχωβά έχει σκοπό ν’ αγιάση το μέγα του όνομα όταν βεβηλωθή έτσι. (Ιεζεκιήλ 36:20-23· 39:6, 7) Ο Ιησούς εγνώριζε ότι το ιερό όνομα του Θεού εκλήθη επάνω στο έθνος Ισραήλ αλλ’ ότι εβεβηλώθη απ’ αυτούς για την ίδια τους καταστροφή. Ο Ιησούς είχε γεννηθή κατά σάρκα ως μέλος του έθνους εκείνου, επάνω στο οποίον είχε κληθή το όνομα του Ιεχωβά ή με το οποίο ήταν συνδεδεμένο.

20. Στην εφαρμογή ποιων λόγων του Ησαΐα για την υποχρέωσι του έθνους, συμπεριέλαβε ο Ιησούς και τον εαυτό του;

²⁰ Από τον τόμο του Ησαΐα (ΜΝΚ), κεφάλαιο τεσσαρακοστό τρίτο, εδάφια δέκατο έως δωδέκατο ο Ιησούς ανέγνωσε τα εξής λόγια στον Ισραήλ και συμπεριέλαβε και τον εαυτό του στην εφαρμογή των λόγων: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον έκλεξα, δια να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ, και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν, ουδέ θέλει υπάρχει μετ’ εμέ. Εγώ, εγώ είμαι ο Ιεχωβά· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει. Εγώ ανήγγειλα, και έσωσα, και έδειξα· και δεν εστάθη εις εσάς ξένος θεός· σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και εγώ ο Θεός.»

21. Πώς ο Ιησούς είχε γίνει ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στη γη, και ποια υποχρέωσι προς το όνομα του Θεού ανεγνώριζε;

²¹ Λόγω της γεννήσεώς του ως ανθρώπου μέσα στο έθνος Ισραήλ ο Ιησούς ήταν ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. (Γαλάτας 4:4-6) Ως μάρτυς του Ιεχωβά ο Ιησούς έπρεπε να φέρη μαρτυρία στο όνομα του Ιεχωβά και να το αγιάση. Μάλιστα, το ίδιο του όνομα, Ιησούς, εσήμαινε «Ο Ιεχωβά Είναι Σωτηρία.»—Βλέπε Λεξικόν Αμερικανικού Κολλεγίου, έκδοσις 1948, σελίς 656, στήλη 2α, κάτω από τη λέξι «Ιησούς.»

22. Ηθέλησε ο Ιησούς ν’ αντικαταστήση το όνομα του Θεού με το δικό του όνομα, μεταξύ των μαθητών του, και εφαρμόζονται τα ονόματα Ιεχωβά και Ιησούς (Γεχοσούα) στο ίδιο άτομο;

²² Ο Ιησούς έθεσε τον αγιασμό του ονόματος του ουρανίου Πατρός πρώτον, διότι ο Πατήρ ο ίδιος το είχε θέσει πρώτον. Ο Ιησούς δεν θέλησε να παραμερισθή βέβηλα το όνομα του Πατρός του και να γίνη το δικό του όνομα Ιησούς πρώτιστο ως το μόνο γνωστό όνομα, μεταξύ των μαθητών του. Ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι το δικό του όνομα έπρεπε να λάβη τη θέσι του ονόματος του Πατρός του. Το όνομα Ιεχωβά δεν είναι το Εβραϊκό «όνομα της Παλαιάς Διαθήκης» για τον Ιησού. Ιεχωβά και Ιησούς δεν είναι ισοδύναμα ονόματα, όπως δεν είναι ισοδύναμα τα ονόματα Ιεχωβά και Γεχοσούα. (Αριθμοί 13:16) Ιησούς ή Γεχοσούα δεν σημαίνει «Ιεχωβά,» αλλά σημαίνει «ο Ιεχωβά Είναι Σωτηρία.»

23. Σε ποιους εφαρμόζονται αυτά τα δύο ονόματα και τι είπε ο Ιησούς σχετικά με το πώς οι μαθηταί του μπορούν να χρησιμοποιούν στην προσευχή το όνομά του;

²³ Ιεχωβά είναι το όνομα του υψίστου και παντοδυνάμου Θεού. Ιησούς ή Γεχοσούα είναι το όνομα ενός δούλου του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιησούς είπε ότι, όταν οι μαθηταί του θα ανέπεμπαν προσευχή στον Ιεχωβά Θεό τον Πατέρα, έπρεπε να το πράττουν στο όνομα του Υιού Ιησού Χριστού για να είναι ευπρόσδεκτη η προσευχή και να εισακουσθή. Ανάμεσα στα τελευταία λόγια του στους μαθητάς του, όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς είπε: «Και ό,τι αν ζητήσητε εν τω ονόματί μου, θέλω κάμει τούτο, δια να δοξασθή ο Πατήρ εν το Υιώ. Εάν ζητήσητέ τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό. . . . Όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν το ονόματί μου, θέλει σας δώσει. Έως τώρα δεν ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου· αιτείτε και θέλετε λαμβάνει, δια να ήναι πλήρης η χαρά σας.» (Ιωάννης 14:13, 14· 16:23, 24) Ζήτησις εν τω ονόματι του Ιησού σημαίνει αναγνώρισί του ως της οδού προς τον ουράνιο Πατέρα, τον Ιεχωβά Θεό.

24. Στην υποδειγματική προσευχή, για τίνος τη βασιλεία εδίδαξε ο Ιησούς να προσεύχωνται, και γιατί αυτή η προσευχή δεν μπορούσε να προκαλέση καμμιά κατηγορία;

²⁴ Ομοίως, στην υποδειγματική προσευχή, ο Ιησούς δεν είπε, ‘Ελθέτω η βασιλεία Μου.’ Δεν προσηυχήθη για να έλθη η δική του προσωπική βασιλεία· προσηυχήθη για να έλθη η βασιλεία του Πατρός, η βασιλεία του Θεού. Αν είχε διδάξει δημοσία τους Ισραηλίτας να προσεύχωνται για να έλθη η βασιλεία του Ιησού, οι Ρωμαίοι άρχοντες της χώρας και οι Ηρωδιανοί θα τον κατηγορούσαν ότι διδάσκει τους Ισραηλίτας στασιασμό, ότι τους υποκινεί θρησκευτικά να στασιάσουν εναντίον του Ρωμαίου αυτοκράτορος. (Ματθαίος 22:16· Μάρκος 3:6· 12:13) Η βασιλεία του Θεού ήταν εκείνη, την οποίαν εκήρυττε ο Ιησούς. Για τη βασιλεία του Θεού εδίδασκε τους μαθητάς του να προσεύχωνται. Σ’ εκείνη τη βασιλεία ο Ιησούς Χριστός θα ήταν μόνο απεσταλμένος ή αντιπρόσωπος του Ιεχωβά, κυβερνώντας εν τω ονόματι του Ιεχωβά «του Βασιλέως της αιωνιότητος.»

25. Από ποιον η μέλλουσα τότε βασιλεία του Ιησού δεν επρόκειτο ν’ αντλήση τη δύναμι και εξουσία της, όπως εδήλωσε στον Πόντιο Πιλάτο, και είναι πολιτικώς εσφαλμένο για τους Χριστιανούς ν’ αναπέμπουν τέτοια προσευχή;

²⁵ Η μελλοντική, λοιπόν, βασιλεία του Ιησού, σύμφωνα με τη διαθήκη για τη βασιλεία που είχε κάμει ο Θεός με τον Βασιλέα Δαβίδ, δεν ήταν μια πολιτική βασιλεία στη γη, που ν’ αντλή τη δύναμι κι εξουσία της από τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Γι’ αυτό, ο Ιησούς, στην ερώτησι του Κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου, «Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;» απήντησε με αυτά τα λόγια: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν [εκ των Ιουδαίων].» (Ιωάννης 18:36) Έτσι και σήμερα δεν είναι στασιαστικό ή επαναστατικό για τους Χριστιανούς επάνω στη γη να προσεύχωνται για τη βασιλεία του Θεού κάτω από τον Ιησού Χριστό.

26. Ποιες ερωτήσεις όσον αφορά την ταυτότητά του έκαμε ο Ιησούς στους αποστόλους του, και τι απήντησε ο Πέτρος;

²⁶ Μια λαμπρή εκδήλωσις της βασιλικής δόξης του Ιησού Χριστού έγινε πριν αυτός αρχίση το τελευταίο ταξίδι άνω προς την Ιερουσαλήμ. Τότε αυτός και οι απόστολοί του ήσαν προς βορράν στα μέρη της Καισαρείας, της Φιλίππου, στην περιφέρεια του Ηρώδου Φιλίππου, κοντά στο Όρος Αερμών των ορέων του Λιβάνου. Τώρα, σ’ αυτό το τελευταίο έτος της δημοσίας διακονίας του, ο Ιησούς ενδιεφέρετο να ξέρη ποια πεποίθησι είχαν οι απόστολοί του για το ποιος ακριβώς ήταν. Ερώτησε: «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ ο Υιός του ανθρώπου;» Εκείνοι είπαν: «Άλλοι μεν Ιωάννην τον Βαπτιστήν· άλλοι δε Ηλίαν· και άλλοι Ιερεμίαν, ή ένα των Προφητών.» Ο Ιησούς τότε είπε: «Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;» Ο απόστολος Σίμων Πέτρος απήντησε: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του Ζώντος.»

27. Στην απάντησι του Πέτρου, τι είπε σ’ αυτόν ο Ιησούς;

²⁷ Σ’ αυτή την ορθή απάντησι ο Ιησούς είπε: «Μακάριος είσαι, Σίμων υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Και εγώ δε σοι λέγω, Ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου· και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής. Και θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών· και ό,τι εάν δέσης επί της γης, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς· και ό,τι εάν λύσης επί της γης, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς.»—Ματθαίος 16:13-19.

28. Έτσι τι επρόκειτο να οικοδομήση ο Ιησούς, κι επάνω σε ποιον, και πού και με ποιους επρόκειτο ο Πέτρος να οικοδομηθή;

²⁸ Ο Ιησούς Χριστός, σ’ αυτά τα λόγια του στον Πέτρο, ανήγγειλε ότι θα οικοδομούσε κάτι νέο, μια εκκλησία, την «εκκλησία μου.» Πριν από πολύν καιρό ο προφήτης Μωυσής ήταν «εν τη εκκλησία» του Ισραήλ στην έρημο Σινά, οπότε και έλαβε τους ιερούς λόγους του Ιεχωβά Θεού. (Πράξεις 7:37, 38) Τώρα ο Ιησούς Χριστός, ως ο προφήτης ο όμοιος με τον Μωυσή, έπρεπε να έχη, επίσης, την εκκλησία του. Επρόκειτο να οικοδομήση αυτή τη νέα εκκλησία πάνω σε μια πέτρα, δηλαδή, σ’ ένα στερεό θεμέλιο. Αυτή η πέτρα δεν ήταν ο απόστολος Πέτρος· μάλλον, ήταν ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος. Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού, θα οικοδομούσε την εκκλησία του επάνω στον εαυτό του, σαν μια ζωντανή πέτρα. Αυτός ήταν μεγαλύτερος από τον Πέτρο, ακόμη δε και ο Πέτρος ο ίδιος, ως μέλος της νέας εκκλησίας, επρόκειτο να οικοδομηθή πάνω στον Ιησού Χριστό, ακριβώς όπως και οι άλλοι απόστολοι του Χριστού. Ο απόστολος Πέτρος έτσι κατενόησε το πράγμα, όπως μας τονίζει με ό,τι έγραψε αργότερα στην επιστολή 1 Πέτρου 2:4-10.

29. Γιατί οι πύλες άδου δεν θα κατίσχυαν της εκκλησίας, και ήσαν αυτές οι πύλες που θα άνοιγε ο Πέτρος με τα κλειδία, που θα του εδίδοντο;

²⁹ Επειδή η νέα εκκλησία επρόκειτο να οικοδομηθή πάνω στον Ιησού Χριστό ως τον ζώντα λίθον (πέτρα), «πύλαι άδου» δεν θα κατίσχυαν αυτής. Οι πύλες του άδου, ο κοινός τάφος των νεκρών του ανθρωπίνου γένους, δεν θα κρατούσαν αιχμάλωτη την εκκλησία μετά την πιστή πορεία των μελών της στη γη. Οι πύλες αυτές θα διερρηγνύοντο μέσω αναστάσεως της εκκλησίας από τους νεκρούς! Οι πύλες αυτές δεν επρόκειτο να κλεισθούν ούτε να ανοιχθούν από τον Πέτρο. Στον ωρισμένο καιρό ο Ιησούς Χριστός θα έδινε στον Πέτρο «τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών,» τα οποία «κλειδία» χρησιμοποιώντας ο Πέτρος θα άνοιγε σε ομάδες ανθρώπων την ευκαιρία να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών.

30. Πώς ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν κατώτερος από τον Ηλία και Ελισσαιέ, και ποια δήλωσις, που έγινε χρόνια μετά τον θάνατο του Πέτρου, δείχνει την εξουσία του Ιησού επάνω στις πύλες του άδου;

³⁰ Ποιος, λοιπόν, θ’ απεδεικνύετο ισχυρότερος από τις ‘πύλες άδου;’ Κανείς άλλος από τον Ιησού Χριστό. Αυτός ανέστησε τον αγαπητό του φίλο Λάζαρο από τον τάφο, αφού ο πιστός αυτός είχε παραμείνει νεκρός στον τάφο επί τέσσερες ημέρες. Σ’ εκείνη την περίπτωσι ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει.» (Ιωάννης 11:25) Εκεί ο Ιησούς κατέδειξε πάλι ότι δεν ήταν κατώτερος από τον Ηλία και τον Ελισσαιέ στο να εγείρη ανθρώπους εκ νεκρών. Αφού πέρασαν χρόνια μετά τον θάνατο του Πέτρου, ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός παρουσιάσθηκε μ’ ένα όραμα από τον ουρανό στον απόστολο Ιωάννη και είπε: «Εγώ είμαι ο Πρώτος και ο Έσχατος, και ο ζων, και έγεινα νεκρός· και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν· και έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου.» (Αποκάλυψις 1:17, 18) Δεν είναι παράδοξο ότι οι πύλες του ‘άδου’ δεν μπορούν να υπερισχύσουν της εκκλησίας που είναι οικοδομημένη πάνω στον ζώντα λίθον, στον Ιησού Χριστό.

31. Τι είπε ο Ιησούς ότι μερικοί από τους αποστόλους του θα έβλεπαν να έρχεται προτού πεθάνουν;

³¹ Ο Ιησούς, αφού είπε τους σημαντικούς εκείνους λόγους στον Πέτρο κοντά στην Καισάρεια της Φιλίππου, είπε σε όλους τους αποστόλους του: «Είναι τινές των εδώ ισταμένων, οίτινες δεν θέλουσι γευθή θάνατον, εωσού ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού,» ναι, «εωσού ίδωσι την βασιλείαν του Θεού ελθούσαν μετά δυνάμεως.» (Ματθαίος 16:28· Μάρκος 9:1) Πώς συνέβη αυτό; Με τον εξής τρόπο:

32. Πώς συνέβη αυτό οκτώ περίπου ημέρες αργότερα σ’ ένα υψηλό όρος;

³² «Μετά δε τους λόγους τούτους παρήλθον έως οκτώ ημέραι, και παραλαβών τον Πέτρον και Ιωάννην και Ιάκωβον, ανέβη εις το όρος δια να προσευχηθή. Και ενώ προσηύχετο, ηλλοιώθη η όψις του προσώπου αυτού, και τα ιμάτια αυτού έγειναν λευκά εξαστράπτοντα. Και ιδού, άνδρες δύο συνελάλουν μετ’ αυτού, οίτινες ήσαν Μωυσής και Ηλίας· οίτινες φανέντες εν δόξη, έλεγον τον θάνατον αυτού, τον οποίον έμελλε να εκπληρώση εν Ιερουσαλήμ. Ο δε Πέτρος και οι μετ’ αυτού ήσαν βεβαρημένοι υπό του ύπνου· και ότε εξύπνησαν, είδον την δόξαν αυτού, και τους δύο άνδρας τους ισταμένους μετ’ αυτού. Και ενώ αυτοί εχωρίζοντο απ’ αυτού, είπεν ο Πέτρος προς τον Ιησούν, Επιστάτα, καλόν είναι να ήμεθα εδώ· και ας κάμωμεν τρεις σκηνάς, μίαν δια σε, και δια τον Μωυσήν μίαν, και μίαν δια τον Ηλίαν· μη εξεύρων τι λέγει. Ενώ δε αυτός έλεγε ταύτα, ήλθε νεφέλη, και επεσκίασεν αυτούς· και εφοβήθησαν ότε εισήλθον εις την νεφέλην. Και έγεινε φωνή εκ της νεφέλης, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός· αυτού ακούετε. Και αφού έγεινεν η φωνή, ευρέθη ο Ιησούς μόνος.»—Λουκάς 9:28-36· Μάρκος 9:1-8.

33. (α) Τι δείχνει αν ο Ηλίας και ο Μωυσής ήσαν κατά γράμμα εκεί στο όρος με τον Ιησού; (β) Τι αποτέλεσμα είχε αυτή η σκηνή της μεταμορφώσεως επάνω στις προηγούμενες προφητείες σχετικά με τη βασιλεία του Θεού;

³³ Φυσικά, οι προφήται Μωυσής και Ηλίας δεν ήσαν πραγματικά εκεί με τον Ιησούν σ’ εκείνο το υψηλό όρος, όταν αυτός μετεμορφώθη έτσι ενώπιον τριών αποστόλων. Ο Μωυσής κι ο Ηλίας ήσαν ακόμη νεκροί, ήσαν στον άδη, τον κοινό τάφο των νεκρών του ανθρωπίνου γένους. Εκείνο που είδαν οι τρεις απόστολοι ήταν απλώς ένα όραμα, όχι πραγματικότης. Ο ίδιος ο Ιησούς το ωνόμασε έτσι. «Και ενώ κατέβαινον από του όρους, παρήγγειλεν εις αυτούς ο Ιησούς, λέγων, Μη είπητε προς μηδένα το όραμα, εωσού ο Υιός του ανθρώπου αναστηθή εκ νεκρών.» (Ματθαίος 17:9) Ήταν ένα προφητικό όραμα της δόξης της Βασιλείας, ως να ήταν ο ‘Υιός του ανθρώπου ερχόμενος εν τη βασιλεία αυτού,’ ή, η ‘βασιλεία του Θεού μετά δυνάμεως.’ Ήταν απλώς ένα όραμα· ωστόσο επεβεβαίωσε περισσότερο τις προηγούμενες προφητείες σχετικά με τη βασιλεία του Θεού, την οποίαν θα έφερε ο Θεός, εκπληρώνοντας στον Ιησού Χριστό τη διαθήκη για τη βασιλεία που είχε κάμει ο Θεός με τον Βασιλέα Δαβίδ. Πολύν καιρό μετά την ανάστασι του Ιησού του Υιού του ανθρώπου από τους νεκρούς και την ενδόξασί του στον ουρανό, ο Πέτρος ως ένας αυτόπτης μάρτυς απέδωσε αυτή την αξία στο όραμα της μεταμορφώσεως, λέγοντας:

34. Με ποια λόγια ο απόστολος Πέτρος έδειξε την επιβεβαιούμενη αξία αυτού του οράματος της μεταμορφώσεως;

³⁴ «Διότι σας εγνωστοποιήσαμεν την δύναμιν και παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ουχί μύθους σοφιστικούς ακολουθήσαντες, αλλ’ αυτόπται γενόμενοι της εκείνου μεγαλειότητος. Διότι έλαβε παρά Θεού Πατρός τιμήν και δόξαν, ότε ήλθεν εις αυτόν τοιαύτη φωνή υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης, ‘Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην.’ Και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ελθούσαν, όντες μετ’ αυτού εν τω όρει τω αγίω. Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε, ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας, και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών, τούτο πρώτον εξεύροντες ότι ουδεμία προφητεία της γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως. Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.»—2 Πέτρου 1:16-21.

35. Γιατί ήταν πολύ κατάλληλο στο όραμα της μεταμορφώσεως ν’ αντιπροσωπευθή ο Μωυσής μαζί με τον δοξασμένον Ιησού;

³⁵ Στο όραμα της μεταμορφώσεως ήταν πολύ κατάλληλο ν’ αντιπροσωπευθή ο Μωυσής ως ευρισκόμενος εκεί με τον δοξασμένον Ιησού και να λέγη η φωνή από τον ουρανό για τον Ιησού: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην· αυτού ακούετε.» Ο προφήτης Μωυσής είχε προσκιάσει τον μεγαλύτερο Προφήτη του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό· εν σχέσει δε με τον μεγαλύτερο Προφήτη ο Θεός είπε στον Μωυσή: «Και ο άνθρωπος όστις δεν υπακούση εις τους λόγους μου, τους οποίους αυτός θέλει λαλήσει εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω εκζητήσει τούτο παρ’ αυτού.» (Ματθαίος 17:5· Δευτερονόμιον 18:19) Στην ουράνια βασιλεία του ο Ιησούς Χριστός ως ο Μεγαλύτερος Μωυσής φροντίζει να διεξάγεται το έργον που είχε προσκιασθή από το έργον του Μωυσέως μέσα στην εκκλησία του Ισραήλ. Αυτό το έργον περιλαμβάνει τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά.

36. Γιατί ήταν, κατάλληλο ν’ αντιπροσωπευθή ο Ηλίας μαζί με τον Ιησού στη σκηνή της μεταμορφώσεως;

³⁶ Ήταν, επίσης, κατάλληλο ν’ αντιπροσωπευθή κι ο Ηλίας στο όραμα της μεταμορφώσεως. Ένα έργον όμοιο μ’ εκείνο του Ηλία και του διαδόχου του Ελισσαιέ σχετίζεται στενά με τη βασιλεία του Θεού, στην οποία βασιλεύει ο αγαπητός αυτού Υιός Ιησούς Χριστός. Αυτό το όραμα εδόθη το έτος που επακολούθησε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννου του Βαπτιστού. Το όραμα, επομένως, ανεφέρετο σε κάτι πολύ μελλοντικό, που δεν είχε εκτελεσθή από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή ως τον πρόδρομο του Χριστού. Σύμφωνα με αυτά, η εμφάνισις του Ηλία στο όραμα υπεδείκνυε μια μέλλουσα ακόμη ή πρόσθετη εκπλήρωσι του Μαλαχία 4:5, 6. Εσήμαινε ότι η μέλλουσα εγκαθίδρυσις της βασιλείας του Θεού στα χέρια του Χριστού θα είχε ένα πρόδρομο σαν τον Ηλία και ότι κάτω από τη βασιλεία του Υιού του Θεού επρόκειτο να εκτελεσθή ένα έργον, το οποίον θ’ αντιστοιχούσε στο έργον του Ηλία και του διαδόχου του Ελισσαιέ. Θα ήταν τότε ένα μεγάλο έργον αποκαταστάσεως και κρίσεως. Όλοι, λοιπόν, οι λάτραι του Βάαλ (Σατανά Διαβόλου) ας προσέξουν!

37. Τι ερώτησαν τον Ιησού ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, και τι αυτός είπε για να κατανοήσουν όσα αναφέρονται στα εδάφια Μαλαχίας 4:5, 6;

³⁷ Η εμφάνισις του Ηλία στο όραμα ήγειρε ένα ερώτημα στις διάνοιες των Πέτρου, Ιακώβου και Ιωάννου σχετικά με την εκπλήρωσι των εδαφίων Μαλαχίας 4:5, 6. «Και ηρώτησαν αυτόν [τον Ιησούν] οι μαθηταί αυτού, λέγοντες, Δια τι λοιπόν λέγουσιν οι γραμματείς ότι πρέπει να έλθη ο Ηλίας πρώτον; Ο δε Ιησούς αποκριθείς είπε προς αυτούς, Ο Ηλίας μεν έρχεται πρώτον, και θέλει αποκαταστήσει πάντα· σας λέγω όμως, ότι ήλθεν ήδη ο Ηλίας, και δεν εγνώρισαν αυτόν, αλλ’ έπραξαν εις αυτόν όσα ηθέλησαν· ούτω και ο Υιός του ανθρώπου μέλλει να πάθη υπ’ αυτών. Τότε ενόησαν οι μαθηταί, ότι περί Ιωάννου του Βαπτιστού είπε προς αυτούς.» (Ματθαίος 17:10-13· Μάρκος 9:11-13) Έτσι ο Ιησούς εδήλωσε ότι η προκαταρκτική ή μικρογραφική εκπλήρωσις των εδαφίων Μαλαχίας 4:5, 6 είχε γίνει.

38. Σε ποια ενέργεια ήθελαν ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης να προβούν προς την αφιλόξενη κώμη των Σαμαρειτών, και γιατί ο Ιησούς τούς επέπληξε;

³⁸ Ο Ιησούς τότε έκαμε την τελική του αναχώρησι από τη Γαλιλαία για τα νότια. «Και ότε συνεπληρούντο αι ημέραι δια να αναληφθή, τότε αυτός έκαμε στερεάν απόφασιν να υπάγη εις Ιερουσαλήμ. Και απέστειλεν έμπροσθεν αυτού μηνυτάς, οίτινες πορευθέντες εισήλθον εις κώμην Σαμαρειτών, δια να κάμωσιν ετοιμασίαν εις αυτόν. Και δεν εδέχθησαν αυτόν, διότι εφαίνετο ότι επορεύετο εις Ιερουσαλήμ. Ιδόντες δε οι μαθηταί αυτού Ιάκωβος και Ιωάννης, είπον, Κύριε, θέλεις να είπωμεν να καταβή πυρ από του ουρανού, και να αφανίση αυτούς, καθώς και ο Ηλίας έκαμε; Στραφείς δε επέπληξεν αυτούς, και είπε, Δεν εξεύρετε ποίου πνεύματος είσθε σεις· διότι ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να απολέση ψυχάς ανθρώπων, αλλά να σώση. Και υπήγον εις άλλην κώμην.» (Λουκάς 9:51-56) Πιθανώς, το ότι ήσαν σε έδαφος Σαμαρειτών υπέμνησε στον Ιάκωβο και στον Ιωάννη το πώς ο Ηλίας κατεβίβασε πυρ στα στρατεύματα που είχε στείλει ο Βασιλεύς Οχοζίας της Σαμαρείας για να συλλάβουν τον Ηλία. Αλλ’ ο Ιησούς είχε έλθει, όχι για να καταστρέψη τους Σαμαρείτας, αλλά να τους σώση.

39. Μέσω τίνος εδάφους επέρασε ο Ιησούς προς νότον για να εορτάση το τελευταίο του πάσχα, και πού διέβη τον Ιορδάνη ποταμό από εκεί;

³⁹ Καθώς συνέχιζε ο Ιησούς τον δρόμο του προς νότον, από την ανατολική όχθη του Ιορδάνου Ποταμού, μέσω Περαίας, του εδάφους του Ηρώδου Αντίπα, αποκεφαλιστού του Ιωάννου του Βαπτιστού, επλησίασε ο καιρός για τον εορτασμό του ετησίου πάσχα το βράδυ της Πέμπτης, 31 Μαρτίου του έτους 33 μ.Χ., δηλαδή, το βράδυ της 14ης Νισάν κατά το Ιουδαϊκό ημερολόγιο. (Ματθαίος 19:1· 20:17-19, 29) Πιθανώς ο Ιησούς διέβη τον Ιορδάνη Ποταμό από την Περαία προς την Ιουδαία κοντά εκεί όπου ο προφήτης Ελισσαιέ διεχώρισε τον Ιορδάνη, χτυπώντας τα ύδατα με τη μηλωτή του Ηλία, δηλαδή, απέναντι της Ιουδαϊκής πόλεως Ιεριχώ.

40. Στις 10 Νισάν τι απέστειλε ο Ιησούς δύο αποστόλους να του φέρουν, και ποια προφητεία έπρεπε τώρα να εκπληρωθή;

⁴⁰ Ήλθε η πρωία της Δευτέρας, 10 Νισάν, οπότε συνηθίζετο να εισάγεται ο πασχάλιος αμνός στα σπίτια των εορταστών. (Έξοδος 12:1-3) Όταν ο Ιησούς και οι απόστολοί του έφθασαν κοντά στην Ιερουσαλήμ, προαπέστειλε δύο απ’ αυτούς για να του εύρουν ένα υποζύγιο· επρόκειτο να εισέλθη στην Ιερουσαλήμ επάνω σε ζώο κατά τον τύπο των αρχαίων βασιλέων του Ισραήλ, όταν επήγαιναν για τη στέψι των. (1 Βασιλέων 1:33-38) «Τούτο,» λέγει ο Ματθαίος 21:4, 5, «έγεινε, δια να πληρωθή το ρηθέν δια του προφήτου, λέγοντος, “Είπατε προς την θυγατέρα Σιών,” “Ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε πραΰς, και καθήμενος επί όνου, και πώλου υιού υποζυγίου”.» (Ζαχαρίας 9:9) Η προφητεία του Ιεχωβά δεν θ’ αφήνετο ανεκπλήρωτη!

41. Καθώς ο Ιησούς εισήρχετο στην Ιερουσαλήμ, τι έκαναν τα πλήθη και τι έκραζαν, για εκπλήρωσι ποιας προφητείας;

⁴¹ «Πορευθέντες δε οι μαθηταί και ποιήσαντες καθώς προσέταξεν αυτούς ο Ιησούς, έφεραν την όνον και το πωλάριον, και έβαλον επάνω αυτών τα ιμάτια αυτών, και επεκάθισαν αυτόν επάνω αυτών. Ο δε περισσότερος όχλος έστρωσαν τα ιμάτια εαυτών εις την οδόν· άλλοι δε έκοπτον κλάδους από των δένδρων, και έστρωνον εις την οδόν. Οι δε όχλοι οι προπορευόμενοι και οι ακολουθούντες έκραζον, λέγοντες, Ωσαννά τω υιώ Δαβίδ· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Ιεχωβά· Ωσαννά εν τοις υψίστοις.» (Ματθαίος 21:6-9) Η προφητεία του Ψαλμού 118:25, 26 εξεπληρώνετο με ό,τι εκφωνούσαν τα πλήθη.

42. (α) Τα πλήθη με τις επευφημίες των ως ποιον προσδιώριζαν τον Ιησού; (β) Τι είπε με δάκρυα ο Ιησούς για το μέλλον της Ιερουσαλήμ, και γιατί;

⁴² Τα έξαλλα πλήθη έκραζαν, όχι διότι ο Ιησούς ήταν ο Ιεχωβά, αλλά διότι αυτός ήρχετο εν ονόματι του Ιεχωβά· έλεγαν: «Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι του Ιεχωβά· ευλογημένη η ερχομένη βασιλεία του πατρός ημών Δαβίδ· Ωσαννά εν τοις υψίστοις.» (Μάρκος 11:9, 10, ΜΝΚ) «Ευλογημένος ο ερχόμενος βασιλεύς εν ονόματι του Ιεχωβά· ειρήνη εν ουρανώ, και δόξα εν υψίστοις.» (Λουκάς 19:38, ΜΝΚ) Παρά την αγαλλίασι του πλήθους που επευφημούσε, ο Ιησούς εγνώριζε ότι οι θρησκευτικοί άρχοντες της Ιερουσαλήμ δεν ήθελαν να τον υποδεχθούν ως βασιλέα, ως τον μόνιμο κληρονόμο της διαθήκης της βασιλείας που είχε γίνει με τον Βασιλέα Δαβίδ. Σύμφωνα με τούτο, «ότε επλησίασεν, ιδών την πόλιν, έκλαυσεν επ’ αυτήν, λέγων, Είθε να εγνώριζες και συ τουλάχιστον εν τη ημέρα σου ταύτη τα προς ειρήνην σου αποβλέποντα· αλλά τώρα εκρύφθησαν από των οφθαλμών σου· διότι θέλουσιν ελθεί ημέραι επί σε, και οι εχθροί σου θέλουσι κάμει χαράκωμα περί σε, και θέλουσι σε περικυκλώσει, και θέλουσι σε στενοχωρήσει πανταχόθεν· και θέλουσι κατεδαφίσει σε, και τα τέκνα σου εν σοι, και δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον· διότι δεν εγνώρισας τον καιρόν της επισκέψεώς σου.»—Λουκάς 19:41-44.

43. Τι είπαν οι Φαρισαίοι γι’ αυτό, και γιατί δεν ήταν σπουδαίο το ότι ο Ιησούς δεν εχρίσθη με έλαιον στο ναό;

⁴³ Οι θρησκευτικοί άρχοντες της Ιερουσαλήμ δεν διείδαν εκπλήρωσι προφητείας στη θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ. «Οι Φαρισαίοι λοιπόν είπον προς αλλήλους, βλέπετε ότι δεν ωφελείτε ουδέν; Ιδού, ο κόσμος οπίσω αυτού υπήγεν.» (Ιωάννης 12:19) Δεν επακολούθησε χρίσις του Ιησού με έλαιον ως βασιλέως στον ναό. Αυτό δεν είχε σημασία, διότι ο Ιεχωβά Θεός είχε χρίσει τον Ιησούν με άγιο πνεύμα για να είναι βασιλεύς στα δεξιά του στους ουρανούς.

44. Τι έκαμε ο Ιησούς στο ναό, και τι άξιζε να γίνη στο ναό;

⁴⁴ «Και εισήλθεν ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, και εις το ιερόν· και αφού περιέβλεψε πάντα, επειδή η ώρα ήτο ήδη προς εσπέραν, εξήλθεν εις Βηθανίαν [στο Όρος των Ελαιών] μετά των δώδεκα. Και τη επαύριον αφού εξήλθον από Βηθανίας, . . . έρχονται εις Ιεροσόλυμα· και εισελθών ο Ιησούς εις το ιερόν, ήρχισε να εκβάλλη τους πωλούντας και αγοράζοντας εν τω ιερώ· και τας τραπέζας των αργυραμοιβών, και τα καθίσματα των πωλούντων τας περιστεράς ανέτρεψε· και δεν άφινε να περάση τις σκεύος δια του ιερού. Και εδίδασκε, λέγων προς αυτούς, Δεν είναι γεγραμμένον, “Ότι ο οίκος μου θέλει ονομάζεσθαι οίκος προσευχής δια πάντα τα έθνη;” σεις δε εκάμετε αυτόν “σπήλαιον ληστών.”» (Μάρκος 11:11-17) Ως σπήλαιο ληστών άξιζε να καταστραφή. Αυτό έγινε ύστερ’ από τριάντα επτά έτη, στο 70 μ.Χ.

45. Στην παρουσία Ελλήνων που επιθυμούσαν συνάντησι, τι προσευχήθηκε ο Ιησούς, και ποια απάντησι έλαβε;

⁴⁵ Μερικοί Έλληνες, πιθανώς περιτετμημένοι προσήλυτοι, είχαν έλθει στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσουν σ’ αυτή την εορτή του πάσχα. Εζήτησαν να ιδούν τον Ιησούν προσωπικώς. Ο Ιησούς τούς είπε: «Ήλθεν η ώρα δια να δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου. . . . Εάν τις εμέ υπηρετή, θέλει τιμήσει αυτόν ο Πατήρ. Τώρα η ψυχή μου είναι τεταραγμένη· και τι να είπω; Πάτερ, σώσον με εκ της ώρας ταύτης. Αλλά δια τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην. Πάτερ, δόξασόν σου το όνομα.» Τότε ήλθε φωνή από τον ουρανό: «Και εδόξασα, και πάλιν θέλω δοξάσει.» Εδώ ο Ιεχωβά Θεός διεβεβαίωσε τον Ιησούν ότι η προσευχή του για ν’ αγιασθή το Θείον όνομα θα ελάμβανε απάντησι.

46. Σε αρμονία με τα σχόλια του Ιησού, πώς αυτός ήταν χρόνος κρίσεως, και ποια προφητεία κρίσεως εξέφερε κατόπιν, που περιελάμβανε και τον σημερινόν «Χριστιανικόν κόσμον»;

⁴⁶ «Ο όχλος λοιπόν, ο παρεστώς και ακούσας, έλεγεν ότι έγεινε βροντή. Άλλοι έλεγον, Άγγελος ελάλησε προς αυτόν. Απεκρίθη ο Ιησούς και είπεν, Η φωνή αύτη δεν έγεινε δι’ εμέ, αλλά δια σας. Τώρα είναι κρίσις του κόσμου τούτου· τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου θέλει εκβληθή έξω· και εγώ εάν υψωθώ εκ της γης, θέλω ελκύσει πάντας προς εμαυτόν. (Τούτο δε έλεγε, δεικνύων με ποίον θάνατον έμελλε να αποθάνη.)» (Ιωάννης 12:20-33) Ήταν, βέβαια, καιρός κρίσεως. Ο Ιεχωβά δια του Αγγέλου της διαθήκης του, Ιησού Χριστού, είχε έλθει στον ναό για έργον κρίσεως. Ο Ιησούς, εκφράζοντας τούτο, ύστερ’ από μια θεαματική περιήγησι του ναού με τους αποστόλους του, προείπε ότι αυτός ο ναός, τον οποίον είχε κτίσει ο Βασιλεύς Ηρώδης ο Μέγας, θα κατεστρέφετο. Κατόπιν, όταν εκάθησε στο Όρος των Ελαιών που εδέσποζε ολοκλήρου της πόλεως Ιερουσαλήμ, έδωσε και άλλη προφητεία περί καταστροφής της πόλεως αυτής σε εκδήλωσι της κρίσεως του Ιεχωβά εκτελουμένης με βάπτισμα πυρός. Επεξέτεινε, επίσης, την προφητεία του αυτή για να προείπη το τέλος ολοκλήρου του κοσμικού συστήματος πραγμάτων, περιλαμβανομένου και του σημερινού «Χριστιανικού κόσμου.»—Ματθαίος 24:1 έως 25:46· Μάρκος 13:1-37· Λουκάς 21:5-36.

ΤΟ ΔΕΙΠΝΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ

47. (α) Στη διάρκεια του εορτασμού του πάσχα, ποιον απέπεμψε ο Ιησούς, και γιατί; ( β) Λόγω ποιας διαθήκης και ποιας θυσίας της ήταν τώρα καιρός ν’ αρχίση ένας νέος εορτασμός;

⁴⁷ Ο ήλιος της Πέμπτης εβυθίσθη κάτω από τον ορίζοντα, και άρχισε η 14η του Νισάν, 33 μ.Χ. Η νύχτα εκείνη είδε τον Ιησούν και τους δώδεκα αποστόλους του συγκεντρωμένους σ’ ένα υπερώον για την τέλεσι του Ιουδαϊκού πάσχα. Στον πασχάλιο αμνό, από τον οποίον έλαβαν μέρος, ο Ιησούς είδε ένα προφητικό τύπο του εαυτού του, ‘του Αμνού του Θεού του αίροντος την αμαρτίαν του κόσμου.’ (Ιωάννης 1:29) Στη διάρκεια του εορτασμού αυτού ο Ιησούς είπε σ’ έναν από τους αποστόλους του, στον Ιούδα τον Ισκαριώτη, να φύγη και να κάμη ό,τι είχε να κάμη. Αυτό που είχε να κάμη ήταν να προδώση τον Ιησούν στους αιμοδιψείς εχθρούς του για μια αμοιβή τριάντα αργυρίων. Μετά την αναχώρησι του Ιούδα, ο Ιησούς ως ο Μεγαλύτερος Μωυσής και ως ο μέλλων Μεσίτης μιας νέας διαθήκης με τον Ιεχωβά Θεό, εγκαινίασε ένα νέον εορτασμό. Η νέα διαθήκη απαιτούσε μια θυσία καλύτερη από τις θυσίες των ζώων, με τις οποίες ο Μωυσής είχε εγκαινιάσει την παλαιά διαθήκη του νόμου στο Όρος Σινά. Αυτή η νέα διαθήκη θα είχε πράγματι ως αποτέλεσμα την αφαίρεσι των αμαρτιών των πιστών, οι οποίοι εισάγονται στη διαθήκη. Με τον νέον αυτόν εορτασμό με άρτον και οίνον ο Ιησούς εσυμβόλισε ποια είναι η καλύτερη εκείνη θυσία.

48. Σ’ αυτόν τον νέον εορτασμό, τι έκαμε και είπε ο Ιησούς, και σε ποια διαθήκη ανεφέρθη;

⁴⁸ «Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον, και ευλογήσας, έκοψε, και έδιδεν εις τους μαθητάς, και είπε, Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου. Και λαβών το ποτήριον, και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων, Πίετε εξ αυτού πάντες· διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Σας λέγω δε, ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου, έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ’ υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου.» (Ματθαίος 26:26-30) Η διαθήκη για την οποίαν ο Ιησούς επρόκειτο να προμηθεύση το αίμα που θα την έκανε έγκυρον, ήταν η «νέα διαθήκη» που είχε προείπει ο Ιεχωβά στον Ιερεμία 31:31-34.

49. Στη συζήτησι για τη Βασιλεία, τι είπε ο Ιησούς σχετικά με τη διαθήκη γι’ αυτήν, και τι είδους βασιλεία επρόκειτο να είναι αυτή;

⁴⁹ Η μνεία του Ιησού περί βασιλείας του Πατρός του ήγειρε συζήτησι μεταξύ των λοιπών ένδεκα πιστών αποστόλων του. Ο Ιησούς τούς είπε ότι θα ήταν βασιλεία διακόνων, στην οποία αυτός ο ίδιος θα ήταν ο αρχιδιάκονος του Θεού. Κατόπιν προσέθεσε: «Σεις δε είσθε οι διαμείναντες μετ’ εμού εν τοις πειρασμοίς μου· όθεν εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ, δια να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης εν τη βασιλεία μου· και να καθίσητε επί θρόνων, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.» (Λουκάς 22:24-30) Αυτή η διαθήκη για τη βασιλεία θα τους έφερνε σε μια βασιλεία μεγαλύτερη από εκείνη, την οποία είχε κάμει ο προπάτωρ του Ιησού Βασιλεύς Δαβίδ, και η οποία ήταν απλώς «από του ποταμού της Αιγύπτου έως του ποταμού του μεγάλου, του ποταμού Ευφράτου.» (Γένεσις 15:18) Η επίγεια βασιλεία του Δαβίδ ήταν απλώς ένας προφητικός τύπος της μεγαλυτέρας βασιλείας, την οποίαν θα ελάμβανε ο Υιός του Δαβίδ, Ιησούς Χριστός, με κυριαρχία επάνω σε όλη τη γη.

50. Λαμβάνοντας αυτή τη βασιλεία, τι θα εγίνετο ο Ιησούς προς τον Βασιλέα Δαβίδ, και σ’ εκπλήρωσι ποιας προφητείας;

⁵⁰ Ο Υιός του Δαβίδ, Ιησούς Χριστός, λαμβάνοντας αυτή τη βασιλεία στα δεξιά του Θεού στους ουρανούς, θα εγίνετο Κύριος του Δαβίδ. Ο Δαβίδ προφητικά το είπε αυτό στον Ψαλμό 110:1, ΜΝΚ: «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.» Οι πιστοί απόστολοι του Ιησού και όλοι οι άλλοι πιστοί μαθηταί επρόκειτο να συμμερισθούν μαζί του αυτή την ουράνια βασιλεία.

51. Στην τελική του προσευχή με τους αποστόλους, τι είχε σε εξέχουσα θέσι μέσα στη διάνοιά του, κι έτσι πώς ετελείωσε την προσευχή του;

⁵¹ Ο Ιησούς ετερμάτισε τη νυχτερινή συζήτησι με τους πιστούς αποστόλους του με προσευχή στον ουράνιο Πατέρα του. Σ’ αυτή την προσευχή είχε σε εξέχουσα θέσι μέσα στη διάνοιά του το όνομα του Πατρός του, κι ετελείωσε την προσευχή του με αυτά τα λόγια: «Πάτερ δίκαιε, και ο κόσμος δεν σε εγνώρισεν, εγώ δε σε εγνώρισα, και ούτοι εγνώρισαν ότι συ με απέστειλας. Και εφανέρωσα εις αυτούς το όνομά σου, και θέλω φανερώσει, δια να ήναι η αγάπη με την οποίαν με ηγάπησας εν αυτοίς, και εγώ εν αυτοίς.»—Ιωάννης 17:1-26.

52. Πού επήγε κατόπιν ο Ιησούς, τι επακολούθησε, και γιατί ωδηγήθηκε μπροστά στον Ρωμαίο κυβερνήτη;

⁵² Κατόπιν ο Ιησούς βγήκε σ’ ένα γνωστό του τόπο, στον κήπο της Γεθσημανή. Ο Ιούδας ωδήγησε εκεί μια συμμορία για να συλλάβη τον Ιησούν και κατόπιν τον επρόδωσε με ένα φίλημα υποκριτού. Ο Ιησούς ωδηγήθηκε πρώτα μπροστά στον πρώην Αρχιερέα Άνναν και κατόπιν μπροστά στον γαμβρόν του Αρχιερέα Καϊάφαν και κατεδικάσθη σε θάνατο. (Ιωάννης 18:12-24) Κατόπιν παρέπεμψαν τον Ιησούν σ’ ένα μη Ιουδαίον, στον Ρωμαίο κυβερνήτη της Ιουδαίας, στον Πόντιο Πιλάτο, για να διατάξη τη θανάτωσι του Ιησού από εκείνους που μπορούσαν να τον εκτελέσουν. Κατηγόρησαν τον Ιησούν για στάσι, για προσπάθεια να γίνη βασιλεύς κατά πρόκλησιν προς τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τιβέριο Καίσαρα.

53. Τι είπε ο Ιησούς σ’ αυτόν σχετικά με τη Βασιλεία και τον σκοπό της ανθρωπίνης του γεννήσεως, και τι απέδειξε έτσι με τη μαρτυρία του ότι είναι;

⁵³ Ο Ιησούς ιδιαιτέρως είπε στον Κυβερνήτη Πιλάτο ότι η βασιλεία του δεν ήταν μέρος αυτού του κόσμου και δεν προήρχετο από κοσμική πηγή. Τότε ο Πιλάτος απότομα τον ερώτησε: «Λοιπόν βασιλεύς είσαι συ;» Ο Ιησούς απήντησε: «Συ λέγεις, ότι βασιλεύς είμαι εγώ. Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν. Πας όστις είναι εκ της αληθείας, ακούει την φωνήν μου.» Τότε ο Πιλάτος ερώτησε: «Τι είναι αλήθεια;» (Ιωάννης 18:28-38) Εν τούτοις ο Πιλάτος μόλις την είχε ακούσει από τον Ιησούν. Γι’ αυτό ο Ιησούς ανεφέρετο αργότερα ως ‘Ιησούς Χριστός ο μαρτυρήσας ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου την καλήν ομολογίαν.’ (1 Τιμόθεον 6:13) Μπροστά σ’ αυτόν τον Ρωμαίο κυβερνήτη ο Ιησούς απεδείχθη ότι ήταν ο πρώτιστος μάρτυς του Ιεχωβά. Γι’ αυτόν τον σκοπό είχε γεννηθή ως Ιουδαίος, ως Ισραηλίτης.—Ησαΐας 43:1, 10-12· 44:8.

54. Γιατί ο Ιησούς εστάλη στον Ηρώδη Αντίπα, και με ποιο αποτέλεσμα σ’ αυτή την ενέργεια;

⁵⁴ Εκείνο τον καιρό ο Ηρώδης Αντίπας, ο κυβερνήτης της Γαλιλαίας και αποκεφαλιστής του Ιωάννου του Βαπτιστού, έτυχε να βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ. Όταν ο Πόντιος Πιλάτος έμαθε ότι ο Ιησούς ήταν από τη Γαλιλαία, που ανήκε στη δικαιοδοσία του Ηρώδου Αντίπα, έκαμε μια φιλική χειρονομία στον Ηρώδη κι έστειλε τον Ιησούν σ’ αυτόν για να δικασθή. Ο δε Ηρώδης ιδών τον Ιησούν εχάρη πολύ· διότι ήθελε προ πολλού να ίδη αυτόν, επειδή ήκουε πολλά περί αυτού· και ήλπιζε να ίδη τι θαύμα γινόμενον υπ’ αυτού. Ηρώτα δε αυτόν με λόγους πολλούς· πλην αυτός δεν απεκρίθη προς αυτόν ουδέν. Ίσταντο δε οι αρχιερείς και οι γραμματείς κατηγορούντες αυτόν εντόνως. Αφού δε ο Ηρώδης μετά των στρατευμάτων αυτού εξουθένησεν αυτόν, και ενέπαιξεν, ενέδυσεν αυτόν λαμπρόν ιμάτιον, και έπεμψεν αυτόν πάλιν προς τον Πιλάτον. Εν αυτή δε τη ημέρα ο Πιλάτος και ο Ηρώδης έγειναν φίλοι μετ’ αλλήλων· διότι πρότερον ήσαν εις έχθραν προς αλλήλους.»—Λουκάς 23:6-12.

55. Τι είπε τότε ο Πιλάτος για τον Ιησού όσον αφορά την ενοχή του;

⁵⁵ Η δίκη ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου επανελήφθη. Ο Πιλάτος τώρα εκάλεσε τους Ιουδαίους αρχιερείς και άρχοντας και τον λαό μαζί και είπε: «Εφέρατε προς εμέ τον άνθρωπον τούτον, ως στασιάζοντα τον λαόν· και ιδού, εγώ ενώπιόν σας ανακρίνας, δεν εύρον εν τω ανθρώπω τούτω ουδέν έγκλημα εξ όσων κατηγορείτε κατ’ αυτού· αλλ’ ουδέ ο Ηρώδης· διότι σας έπεμψα προς αυτόν· και ιδού, ουδέν άξιον θανάτου είναι πεπραγμένον υπ’ αυτού. Αφού λοιπόν παιδεύσω αυτόν, θέλω απολύσει.»

56. Πώς οι κατήγοροι τότε έθεσαν σε δοκιμασία τη φιλία του Πιλάτου προς τον Καίσαρα, και τίνος τη βασιλεία εξέλεξαν οι ίδιοι;

⁵⁶ Οι εχθροί του Ιησού εξακολουθούσαν ν’ αποκλείουν όλες τις προσπάθειες του Πιλάτου να τον απελευθερώση. (Λουκάς 23:13-25) Τελικά εξηνάγκασαν τον Πιλάτο να υποχωρήση στις επιθυμίες των, κραυγάζοντας: «Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος· πας όστις κάμνει εαυτόν βασιλέα, αντιλέγει εις τον Καίσαρα.» Εκραύγαζαν να σταυρωθή ο Ιησούς. Ο Πιλάτος ερώτησε: «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» Ποιοι απήντησαν σ’ αυτή την ερώτησι; «Απεκρίθησαν οι αρχιερείς, Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα. Τότε λοιπόν παρέδωκεν αυτόν εις αυτούς, δια να σταυρωθή.»—Ιωάννης 18:38 έως 19:16.

57. Με ποιους εσταυρώθη ο Ιησούς, και για να εκπληρωθή ποια προφητεία;

⁵⁷ Ήταν περίπου εννέα η ώρα Παρασκευή πρωί, 14 Νισάν, που εσταύρωναν οι Ρωμαίοι στρατιώται τον Ιησούν, μαζί με πραγματικούς κακοποιούς, ακριβώς όπως είχε προείπει η Βιβλική προφητεία: «Παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον, και μετά ανόμων ελογίσθη, και αυτός εβάστασε τας αμαρτίας πολλών, και θέλει μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων.»—Ησαΐας 53:12.

58. (α) Τι συνέβη την έκτη ώρα της ημέρας, και ποια κραυγή αφήκε ο Ιησούς τρεις ώρες περίπου αργότερα; (β) Στην κραυγή του Ιησού τι συνέβη, και ποιες προφητείες εξεπληρώθησαν;

⁵⁸ Ήλθε η μεσημβρινή ώρα, οπότε συνήθως θα ήταν λαμπρή λιακάδα. Αλλά «από . . . έκτης ώρας σκότος έγεινεν εφ όλην την γην έως ώρας εννάτης (3 μ.μ.) Περί δε την εννάτην ώραν ανεβόησεν ο Ιησούς μετά φωνής μεγάλης, λέγων, “Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί; ” τουτέστι, “Θεέ μου, Θεέ μου, δια τι με εγκατέλιπες;” Και τινές των εκεί εστώτων, ακούσαντες, έλεγον, Ότι τον Ηλίαν φωνάζει ούτος. Και ευθύς έδραμεν είς εξ αυτών, και λαβών σπόγγον, και γεμίσας όξους, και περιθέσας εις κάλαμον επότιζεν αυτόν. Οι δε λοιποί έλεγον, Άφες, ας ίδωμεν αν έρχηται ο Ηλίας να σώση αυτόν.» (Ματθαίος 27:45-49· Μάρκος 15:33-36) Αλλ’ ο προφήτης Ηλίας ήταν ακόμη νεκρός· το ίδιο κι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο οποίος είχε έλθει με πνεύμα και δύναμι Ηλία. Καθ’ όλα τα φαινόμενα κι ο Θεός ακόμη είχε εγκαταλείψει τον Ιησού Χριστό, αφήνοντάς τον να πεθάνη στο ξύλο του σταυρού. Εκείνοι, λοιπόν, που άκουσαν την κραυγή του, παρέστησαν μάρτυρες της εκπληρώσεως της προφητείας του Ψαλμού 22:1, γραμμένου από τον Δαβίδ, καθώς και του Ψαλμού 69:21.

59. (α) Προς το τέλος, τι είπε ο Ιησούς, και κάτω από ποια δημοσία κατηγορία εξέπνευσε ο Ιησούς; (β) Πώς τα λόγια του Ιησού προς τον Νικόδημον εξεπληρώθησαν, και, επίσης, ποιο προφητικό δράμα των πατριαρχικών χρόνων;

⁵⁹ Κατόπιν, σε μια στιγμή πραγματικού θριάμβου, ήλθαν οι λόγοι του Ιησού: «Τετέλεσται.» (Ιωάννης 19:30) Τελικά, ο Ιησούς, μ’ εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά Θεό, σύμφωνα με τον Ψαλμό 31:5, είπε: «Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου.» Τότε έκλινε το κεφάλι κι εξέπνευσε. «Και ταύτα ειπών εξέπνευσεν.» (Λουκάς 23:44-46) Πάνω από το κεφάλι του είχε αναρτηθή επιγραφή από τον Κυβερνήτη Πιλάτο, γραμμένη Εβραϊκά, Λατινικά και Ελληνικά, για να τα διαβάζουν και να τα καταλαβαίνουν όλοι, δηλαδή, «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων.» (Ιωάννης 19:19-22) Με αυτόν τον τρόπο επαλήθευσαν τα λόγια του Ιησού στον Ιουδαίον άρχοντα Νικόδημο: «Και καθώς ο Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτω πρέπει να υψωθή ο Υιός του ανθρώπου· δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάννης 3:1,2, 14, 15· Αριθμοί 21:4-9) Εδώ, επίσης, εξεπληρώθη το προφητικό δράμα, που εξετελέσθη από τον Αβραάμ όταν εδοκίμασε να θυσιάση τον μονογενή του γυιο Ισαάκ επάνω στο Όρος Μοριά, όπου έκειτο ο ναός του Ηρώδου. Ενταύθα ο Μεγαλύτερος Αβραάμ, ο Ιεχωβά Θεός, έδωσε τον μονογενή του Υιόν ως θυσίαν, για να ευλογηθούν μέσω αυτού όλα τα έθνη της γης.—Γένεσις 22:1-18.

60. Πώς διεπράχθη βεβήλωσις του ονόματος του Θεού, όταν οι Ιουδαίοι φίλοι του Καίσαρος εσταύρωσαν τον Ιησού Χριστόν, και πώς έτσι εξεπληρώθησαν τα εδάφια Ησαΐας 8:14, 15;

⁶⁰ Λίγες μέρες πριν απ’ αυτό, στις 10 Νισάν, όταν ο Ιησούς Χριστός εισήλθε ιππεύοντας με βασιλικό τρόπο στην Ιερουσαλήμ, τα πλήθη τον επευφημούσαν με τη φράσι «Ευλογημένος ο ερχόμενος Βασιλεύς εν ονόματι του Ιεχωβά.» (Λουκάς 19:38, ΜΝΚ) Τι βεβήλωσις του ονόματος του Ιεχωβά λοιπόν διεπράχθη, όταν οι εχθροί της βασιλείας του Θεού επροτίμησαν τον Καίσαρα της Ρώμης ως βασιλέα των κι εσταύρωσαν τον Υιόν του Θεού ως μη φίλον του Καίσαρος! Απέρριψαν τον ζώντα λίθον, επάνω στον οποίον ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού είπε ότι θα οικοδομούσε την εκκλησία του. Αυτός έγινε ‘πέτρα προσκόμματος’ σ’ αυτούς, και προσέκοψαν σ’ αυτή τη ζώσα πέτρα, όπως είχε προλεχθή στον Ησαΐα 8:14, 15.—Ρωμαίους 9:32, 33· 1 Πέτρου 2:6-8.

61. Ποιας τιμής οι Ιουδαίοι, που απέρριψαν την πέτρα, δεν ήσαν πια άξιοι, και, με αυτό υπ’ όψιν, ποιος αγιασμός επεβάλλετο;

⁶¹ Οι Ισραηλίται εκείνοι, που απέρριψαν την πέτρα και αρνήθηκαν να οικοδομηθούν επάνω σ’ αυτήν ως μέλη της εκκλησίας του Βασιλέως, που ήλθε εν ονόματι του Ιεχωβά, δεν ήσαν πια άξιοι να φέρουν επάνω τους το όνομα του Ιεχωβά. Το όνομα, που εβεβήλωσαν επαισχύντως, έπρεπε τώρα ν’ αγιασθή από εκείνους, που μπορούσαν ν’ αναπέμπουν την προσευχή των εδαφίων Ματθαίος 6:9, 10 ως ακόλουθοι στ’ αχνάρια του Ιησού Χριστού. Αυτοί πρέπει να γίνουν ο λαός, επάνω στον οποίον πρέπει να καλήται το όνομα του Ιεχωβά, διότι είναι οι ακόλουθοι Εκείνου, ο οποίος είχε έλθει εν ονόματι του Ιεχωβά. Αυτοί δέχονται τον Ιησού Χριστό ως την «πέτραν,» την οποίαν εξέλεξε ο Θεός, κι επάνω σ’ αυτόν μπορούν να οικοδομούνται ως εκκλησία του, ως ένας πνευματικός ναός ηγιασμένος για το όνομα του Θεού.

[Υποσημείωση]