Η Άποψις της Βίβλου

«Οφθαλμός Δεν Είδε και Ωτίον Δεν Ήκουσε»—Τι;

«ΚΛΕΙΣΤΕ τα μάτια σας και φαντασθήτε την πιο όμορφη σκηνή που μπορείτε,» είπε ο διάκονος στο ακροατήριο του, «και οι ευλογίες της Νέας Τάξεως θα είναι ακόμη πολύ μεγαλύτερες, διότι ο απόστολος Παύλος είπε: ‘Οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, εκείνα τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν.’» Ασφαλώς μια τέτοια προοπτική ήταν πολύ συγκινητική. Αλλ’ αυτό είχε στο νου ο απόστολος Παύλος όταν είπε τα λόγια που βρίσκονται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 2:9; Μιλούσε για τις αδιανόητες ευλογίες της νέας τάξεως του Θεού; Αν όχι, τότε σε τι αναφερόταν;

Ας εξετάσωμε τα συμφραζόμενα. Ο απόστολος απευθύνεται, στην εκκλησία της Κορίνθου. Σύμφωνα με τον σχολιαστή της Βίβλου Μάθιου Χένρυ, «Μερικοί από τους αρχαίους μάς λέγουν ότι η πόλις ήταν γεμάτη από ρήτορες και φιλοσόφους.» Μερικοί, στην εκκλησία, επηρεασμένοι από τους καλουμένους ‘σοφούς’ και ‘συζητητάς’ μπορεί να είχαν προσπαθήσει ακόμη και να μιμηθούν αυτούς τους φιλοσόφους με την ίδια «υπεροχήν λόγου.»—1 Κορ. 1:20· 2:1.

Ο απόστολος Παύλος δείχνει ότι αυτή η σοφία του κόσμου είναι μωρία για τον Θεό, και μετά κάνει στοχασμούς πάνω στη δική του διδασκαλία. Δεν τους εδίδασκε με «καταπειστικούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας.» Κήρυττε κάτι πραγματικής σπουδαιότητος. «Λαλούμεν σοφίαν Θεού μυστηριώδη [ως ένα ιερό μυστικό, ΜΝΚ], την αποκεκρυμμένην, την οποίαν προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών.»—1 Κορ. 2:4, 7.

Αυτό το ‘ιερό μυστικό’ ή η ‘αποκεκρυμμένη σοφία’ είναι κατά πολύ ανώτερη από κάθε τι που επινοήθηκε από ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, περιλαμβάνει γνώσι πραγμάτων που ο Θεός προώριζε προτού έλθουν σε ύπαρξι τα έθνη, «προ των αιώνων.» Τότε, μετά την αμαρτία του Αδάμ και της Εύας, ο Θεός «προώρισεν» ή προετίθετο να στείλη ένα λυτρωτή, για το ανθρώπινο γένος. Στην πρώτη καταγεγραμμένη Βιβλική προφητεία, προείπε ότι το «σπέρμα» της «γυναικός» θα ‘συνέτριβε’ την κεφαλήν του υπερανθρωπίνου πλάσματος το οποίο, μέσω του όφεως, εξηπάτησε την Εύα, δημιουργώντας ως αποτέλεσμα ένα κόσμο αμαρτίας και θανάτου. Μια τέτοια σύνθλιψις θα εσήμαινε τη συντριβή του Σατανά και την απομάκρυνσι όλων εκείνων που επιφέρουν ‘ματαιότητα’ και κάνουν τους ανθρώπους να ‘συστενάζουν και να συναγωνιούν’ και θ’ άνοιγε τον δρόμο για μια δίκαιη κυβέρνησι για όλο το ανθρώπινο γένος. Αυτό πράγματι θα έλυνε τα προβλήματα του ανθρώπου και θα δικαίωνε το όνομα του Θεού.—Γέν. 3:15· Ρωμ. 8:20-22.

Αλλά ποιο θα ήταν αυτό το «σπέρμα»; Αυτό το ερώτημα παρέμενε αναπάντητο για αιώνες. Τελικά έγινε φανερό ότι δεν ήταν κανείς άλλος εκτός από τον Ιησού Χριστό. Πόσο ενισχυτικό για την πίστι μας είναι το να γνωρίζουμε ότι ο μέγας Λυτρωτής εμφανίσθηκε και ότι μέσω της αναστάσεως του έχομε βεβαίωσι για την απαλλαγή από την αμαρτία και την ατέλεια!—Πράξ. 17:31.

Ποια ανθρώπινη φιλοσοφία θα μπορούσε να συγκριθή μ’ αυτή τη βαθειά αλήθεια; Ήταν τόσο σπουδαία που, αν οι κυβερνήται εκείνων των ημερών εγνώριζαν ή εδέχοντο με πίστι αυτό το «ιερό μυστικό» δεν «ήθελον σταυρώσει τον Κύριον της δόξης,» είπε ο απόστολος Παύλος. Ο θάνατος και η ανάστασις του Ιησού διήνοιξαν την οδό για να κατανοηθούν όλα τ’ άλλα χαρακτηριστικά αυτού του μεγάλου ‘ιερού μυστικού,’ δείχνοντας τη μέλλουσα πλήρη καταστροφή του Σατανά και των έργων του.—1 Κορ. 2:8· Εβρ. 2:14.

Ποιος ήταν εκείνος που εγνώριζε αυτή την πολύτιμη αλήθεια; Τίνων ‘οι οφθαλμοί’ ανοίχθηκαν και τίνων οι καρδιές ήσαν τόσο δεκτικές ώστε εκτίμησαν την κατανόησι αυτού του ζωτικού ιερού μυστικού; «Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά δια του πνεύματος αυτού,» είπε ο απόστολος Παύλος. (1 Κορ. 2:10) Αυτή η σοφία δεν είναι για τους μεγάλους άνδρες του κόσμου, τους διανοουμένους με την πολύπλοκη ‘σοφία’ τους αλλά για τους ταπεινούς ανθρώπους, τους οποίους ο Θεός εξέλεξε και τους οποίους βοήθησε μέσω του πνεύματος του.

Για να τονίση την ευλογημένη σχέσι που απελάμβαναν, ο Παύλος ανεφέρθη στο εδάφιο Ησαΐας 64:4, λέγοντας: «Αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε . . . »Δεν είναι φανερό από το εδάφιο 1 Κορινθίους 2:9 ότι ο Παύλος μιλούσε σχετικά με μια ενόρασι αυτής της ‘αποκεκρυμμένης σοφίας,’ μια ενόρασι που δεν είχε ποτέ κανείς από τους κυβερνήτες ή εκείνους που χαίρουν μεγάλης υπολήψεως στον κόσμο;

Τα περιεχόμενα του 64 κεφαλαίου του Ησαΐα αποδεικνύουν περισσότερο αυτό το συμπέρασμα. Ο Ησαΐας περιγράφει πώς ο Ιεχωβά έκανε θαυμάσιες πράξεις για τους φίλους του. Δεν υπήρχε κανένας άλλος Θεός τον οποίον να ‘είχαν ακούσει μέσω του ωτίου ή να είχαν δει μέσω του οφθαλμού και ο οποίος να έκανε πράγματι θαύματα για εκείνους που τον ‘επρόσμεναν’ ή είχαν πίστι σ’ αυτόν. Ο σχολιαστής Άλμπερτ Μπαρνς κάνει μια παρόμοια παρατήρησι, λέγοντας:

«Στα Εβραϊκά δεν περιέχεται η ιδέα του τι ο Θεός προετοίμασε ή συσσώρευσε με την έννοια να το διαφυλάξη για το μέλλον· αλλά του τι έπραξε στο παρελθόν. Κανένας άλλος Θεός δεν έκανε αυτό που εκείνος έκανε· κανένα ανθρώπινο ον ποτέ δεν παρέστη μάρτυς τέτοιων εκδηλώσεων από άλλο θεό. . . . Το νόημα ολόκληρου του εδαφίου είναι ότι ο Θεός στην πολιτεία του στο παρελθόν είχε δώσει αποδείξεις για την ύπαρξί του, τη δύναμί του και την αγαθωσύνη του σ’ εκείνους οι οποίοι ήσαν φίλοι του, πράγμα που δεν συνέβη με κανέναν άλλον θεό.»

Πράγματι, οι φίλοι Του είχαν μια ενόρασι των δραστηριοτήτων του Θεού που οι άλλοι γενικώς δεν είχαν. Είχαν ευκαιρίες να δουν από κοντά την εξέλιξι των σκοπών του Ιεχωβά.

Ο Παύλος τώρα τόνιζε ένα παρόμοιο σημείο στην εκκλησία της Κορίνθου. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, είχαν το προνόμιο να κατανοήσουν την έννοια τα ιερά μυστικά του Θεού. Είχε διαλέξει αυτούς ανάμεσα απ’ όλους τους ανθρώπους για ν’ αποκαλύψη αυτές τι υψηλές σκέψεις του.

Σκεφθήτε μερικές από τις εξυψωμένες αλήθειες που απεκαλύφθησαν σ’ εκείνους τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος. Φαντασθήτε ότι εγνώριζαν πως μια ομάδα θα ελαμβάνετο από το ανθρώπινο γένος για να γίνουν συγκυβερνήται του Ιησού στον ουρανό, μέρος του ‘σπέρματος’ της απελευθερώσεως. Σ’ αυτούς θα περιελαμβάνοντο και μη Ιουδαίοι, άνθρωποι απ’ όλα τα έθνη και τις φυλές. Πόσο συγκινητικό ήταν αυτό!—Γαλ. 3:29· Εφεσ. 1:8-14· 3:5, 6.

Στην τάξι των ταπεινών μαθητών απεκαλύπτοντο θαυμάσια πράγματα το ένα κατόπιν του άλλου. Έτσι, ας αφήσωμε τους καλουμένους ‘σοφούς’ και φιλόσοφους εκείνου του καιρού να φλυαρούν με την «υπεροχή λόγου» των για το τίποτα. Αυτοί οι Χριστιανοί ήσαν μοναδικοί κάτοχοι της πιο σπουδαίας γνώσεως που υπήρχε επάνω στη γη.

Ωστόσο, μετά τον πρώτο αιώνα, ο Θεός δεν σταμάτησε ν’ αποκαλύπτη την κατανόησι του μεγαλειώδους σκοπού του. Εξετάστε μερικά από τα ‘βαθέα πράγματα του Θεού’ που οι αληθινοί Χριστιανοί διακρίνουν σαφώς σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες.’ Η γνώσις ότι η βασιλεία του Θεού με τον Χριστό ενθρονισμένο εγκαθιδρύθηκε το 1914 και ότι ο Σατανάς και οι δαίμονες του ερρίφθησαν από τον ουρανό και επιφέρουν μεγάλες ‘ουαί’ στη γη έχει ευκρινώς κατανοηθή από τους ακολούθους του Ιησού σήμερα. Παρά τις δύσκολες συνθήκες αυτού του κόσμου, οι Χριστιανοί σήμερα έχουν μια καθαρή όρασι της δικαίας νέας τάξεως του Θεού που πλησιάζει.

Έτσι, ο λειτουργός που ανέφερε αυτά τα λόγια, ‘οφθαλμός δεν είδεν και ωτίον δεν ήκουσε,’ θα έπρεπε να τονίση κατάλληλα ότι ο απόστολος Παύλος δεν ανεφέρετο εδώ στα ένδοξα έργα της Νέας Τάξεως που οι οφθαλμοί τους και τα αυτιά τους κάποτε θα απελάμβαναν. Αντιθέτως, ο απόστολος εφιστούσε την προσοχή στους θησαυρούς πνευματικής σοφίας εν σχέσει με το ‘ιερό μυστικό του σπέρματος’, θησαυροί που ήσαν πέρα από τη δύναμι κατανοήσεως των οφθαλμών και των ώτων των μη διαφωτισμένων κοσμικών.