Πάντοτε Χαρούμενοι στην Υπηρεσία του Ιεχωβά
«Ευφραίνεσθε εις τον Ιεχωβά, και αγάλλεσθε, δίκαιοι· και αλαλάξατε, πάντες οι ευθείς την καρδίαν.»—Ψαλμ. 32:11, ΜΝΚ.
1. (α) Από ποιες απόψεις είναι ο Ιεχωβά ασύγκριτος; (β) Ποια προμήθεια έχει κάνει ο Ιεχωβά για το ανθρώπινο γένος, και πώς;
ΤΟ ΕΛΕΟΣ του Ιεχωβά είναι ασύγκριτο! «Τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων» προκαλούν πράγματι εγκάρδιες ευχαριστίες, υποκινώντας εκείνους που αγαπούν τη δικαιοσύνη να κάνουν γνωστά το απαράμιλλο όνομά του και τους σκοπούς του. (Ψαλμ. 107:21, 22) Ο ζων Θεός, ο Ιεχωβά, υπερβαίνει όλους τους άλλους θεούς σε μεγαλείο και σοφία. Δεν είναι ο Ιεχωβά ο Δημιουργός μας, ο Δοτήρ της ζωής; Δεν έχει ο Ιεχωβά δημιουργήσει τον άνθρωπο για να τον υπηρετή αιωνίως σ’ ένα παράδεισο τέρψεως; Και όταν οι πρώτοι γονείς μας, οι οποίοι δεν έδειξαν εκτίμησι, εβύθισαν την ανθρώπινη φυλή στην αμαρτία και τον θάνατο, δεν έκαμε ο Ιεχωβά τη θαυμαστή και παρ’ αξίαν προμήθεια μέσω του Χριστού ν’ απολυτρώση το ανθρώπινο γένος από τη δύναμι του τάφου; Τι χαρά να βλέπωμε σήμερα το «σημείον» που δείχνει ότι αυτός ο αναστημένος Υιός κυβερνά στη βασιλεία των ουρανών, καθώς προετοιμάζεται για να εξώση όλη την πονηρία από τη γη! Πολύ σύντομα, στον αποκαταστημένο παράδεισο, το κάθε τι που έχει πνοή θα αινή και πάλι τον Ιεχωβά.—Ησ. 42:8· Γεν. 2:7-9· Ιωάν. 11:25,26· Εβρ. 1:1-3,13.
2. Ποια υπήρξε πάντοτε η υψίστη ανάγκη για όλο το ανθρώπινο γένος;
2 Τι ασύγκριτη χαρά είναι να βρίσκεται κανείς στην υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού! Αυτή η υπηρεσία είναι επίσης μια ανάγκη για όλους εκείνους που επιθυμούν ν’ απολαύσουν τις αιώνιες ευλογίες της νέας τάξεώς του. Πράγματι, η υπερτάτη ανάγκη για όλο το ανθρώπινο γένος υπήρξε πάντοτε, και εξακολουθεί να είναι, να υπηρετή τον Ιεχωβά. Ο αρχαίος Ισραήλ είχε κληθή να ‘υπηρετή τον Ιεχωβά εξ όλης της καρδίας, και εξ όλης της ψυχής του.’ (Δευτ. 11:13, ΜΝΚ) Η Χριστιανική εκκλησία που είχε μόλις σχηματισθή, υπηρετούσε καθημερινά «εν αγαλλιάσει και απλότητι καρδίας.» (Πράξ. 2:46) Και ο προφήτης Ησαΐας, αποβλέποντας στη δημιουργία μιας νέας τάξεως για το ανθρώπινο γένος από τον Θεό, μας καλεί σήμερα να ‘ευφραινώμεθα πάντοτε’ και να υπηρετούμε τον Θεόν με ‘ευφροσύνην’ και ‘αγαλλίασιν.’— Ησ. 65:17, 18.
3. Πώς οι συνθήκες στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη διαφέρουν από τις συνθήκες των αληθινών Χριστιανών σήμερα;
3 Αλλά ευφραίνεται ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους σήμερα; Τι μας λέγει η κατάστασις στο διεθνές και στο εσωτερικό μέτωπο; Οι ‘ωδίνες’ που προείπε ο Ιησούς ότι θα εχαρακτήριζαν το τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων γίνονται κάθε μέρα πιο αγωνιώδεις. (Ματθ. 24:3-12) Οι θρησκευτικοί ηγέται του Χριστιανικού κόσμου διαπιστώνουν ότι τα ιδρύματα και οι διδασκαλίες των που είναι θεμελιωμένες στη Βαβυλώνα δεν μπορούν πια να συγκρατήσουν τα ανήσυχα ποίμνια. Έτσι, οι Προτεστάνται πάστορες θρηνούν για τις άδειες εκκλησίες και ο Πάπας Παύλος 6ος θρηνεί για την κρίσι του ιερατείου και λέγει ότι του προξενεί «μεγάλη ανησυχία και πόνο.» Είναι ακριβώς όπως έχει προείπει ο Ιεχωβά: «Θέλετε βοά εν πόνω καρδίας και ολολύζει υπό καταθλίψεως πνεύματος.» Εξ άλλου οι Χριστιανοί οι οποίοι βασίζονται στη Γραφή, ο λαός του Θεού, ‘τρώγουν’ με αφθονία από την πνευματική τροφή, ‘πίνουν’ με αφθονία από τις ζωοπάροχες αλήθειες της Γραφής και ‘αλαλάζουν εν ευθυμία’ λόγω καλής καταστάσεως της καρδιάς. Ενισχύονται για χαρούμενη υπηρεσία στον Ιεχωβά, και για να κάμουν γνωστή τη σωτηρία του σ’ όλη τη γη, «διότι έκαμεν υψηλά.»—Ησ. 65:13,14· 12:2-5.
4. Πώς και γιατί πρέπει να εκφράζωμε εκτίμησι για την προμήθεια του Ιεχωβά;
4 Αυτή η χαρούμενη υπηρεσία στον Ιεχωβά αποτελεί ανάγκη για όλους εκείνους οι οποίοι ζητούν αιώνια ζωή στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων. (Μάρκ. 10:28-30) Αυτή η υπηρεσία δεν μπορεί να παραλειφθή χωρίς απώλεια ή ζημία. Η θαυμαστή και στοργική προμήθεια του Ιεχωβά, που έκαμε για το ανθρώπινο γένος μέσω του Υιού του, απαιτεί την έκφρασι ευγνωμοσύνης και εκτιμήσεως εκ μέρους όλων. (Ρωμ. 11:33-36) Το πλήρες βάθος αυτής της εκτιμήσεως μπορεί να εκδηλωθή μόνο με το να υπηρετή τον Ιεχωβά με τον δικό του τρόπο, γνωστοποιώντας το ευαγγέλιο της Βασιλείας σε άλλους. Ακόμη και πριν απ’ αυτόν τον κρίσιμο ‘καιρό του τέλους,’ ο απόστολος Παύλος το εξέφρασε με τον εξής τρόπο: «Ανάγκη επίκειται εις εμέ· ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.»—1 Κορ. 9:16.
ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΧΑΡΑ
5. Τι περιλαμβάνει η αφιέρωσις στον Ιεχωβά;
5 Εκείνοι οι οποίοι πράγματι αγαπούν και εκτιμούν τον Ιεχωβά, αφιερώνονται σ’ αυτόν. Τι προνόμιο είναι αυτό—να αφιερώση κανείς τον εαυτό του και όλα του στον στοργικό Θεό—στην υψίστη Προσωπικότητα όλου του Σύμπαντος! (Νεεμ. 9:5, 6) Πράγματι, κάθε αξιόλογο πράγμα που έχομε προέρχεται από τον Ιεχωβά. Δεν είναι λοιπόν κατάλληλο, ναι, επιτακτικό ν’ αποδίδωμε σ’ αυτόν απ’ αυτή την αφθονία; (Ιώβ 41:11· Ψαλμ. 116:12, 13· Ιακ. 1:17) Με την αφιέρωσι ερχόμεθα σε δουλεία στον Δημιουργό μας και υποκείμεθα στη δική του διεύθυνσι. Όπως ο Ιησούς του Ναυή των αρχαίων χρόνων, ο οποίος ελάτρευε τον Ιεχωβά «εν ακεραιότητι και αληθεία,» αφιερωμένοι αρχηγοί οικογενειών σήμερα μπορούν να πουν: «Εγώ όμως και ο οίκος μου, θέλομεν λατρεύει τον Ιεχωβά.»—Ιησ. Ναυή 24:14, 15, ΜΝΚ.
6. Είναι η δουλεία στον Ιεχωβά ένα βαρύ φορτίο; Εξηγήστε.
6 Είναι αυτή η δουλεία στον Θεό ένα φορτίο που πρέπει να το αποφύγη κανείς; Ασφαλώς όχι! Το να υποταχθή κανείς στον Ιεχωβά και στον νόμο του δεν μπορεί παρά να φέρη ευλογία και χαρά. Όλα γύρω μας στη γη, ζώντα πράγματα της δημιουργίας του Θεού ανθίζουν κάτω από τον θείο νόμο. Στην επί του Όρους Ομιλία του ο Ιησούς μάς προσκαλεί: «Παρατηρήσατε τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνουσι· δεν κοπιάζουσιν, ουδέ κλώθουσι. Σας λέγω όμως ότι ουδέ ο Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού ενεδύθη ως εν τούτων.» (Ματθ. 6:28, 29) Αν τα κρίνα του αγρού, που αναπτύσσονται σύμφωνα με τους εμφυτευμένους μέσα των νόμους της αυξήσεως, μπορούν να επιδεικνύουν τέτοια καταπληκτική λαμπρότητα, πόσο πιο ευάρεστοι πρέπει να είναι στα όμματα του Ιεχωβά η ηθική ωραιότης των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι υποστηρίζουν τους δικαίους νόμους του και τις αρχές του! Όπως ακριβώς η δουλεία στους νόμους της δημιουργίας του Θεού δεν είναι δυσάρεστη, αλλά μάλλον ευλογία, για την αφθονία των ζώντων πραγμάτων σ’ αυτή τη γη, έτσι και η δουλεία στην οποία εισέρχεται ο Χριστιανός όταν αφιερώνη τη ζωή του στον Δημιουργό του φέρνει ικανοποιητική χαρά, και τελικά αιώνια ζωή.—Ψαλμ. 104:24· 145:16, 17.
7. (α) Πώς αμείβονται εκείνοι οι οποίοι έρχονται κάτω από τη δουλεία του Ιεχωβά; (β) Ποιοι κίνδυνοι επιβάλλουν μια θετική ενέργεια;
7 Εκείνοι οι οποίοι είναι σε δουλεία στον Θεό βρίσκουν νόημα, ωραιότητα και σκοπό στη ζωή. Υπάρχει ασύγκριτη χαρά στο να κάνη κανείς το θέλημα του Θεού και να τον υπηρετή κάθε μέρα. Υπάρχει ικανοποιητική βεβαίωσις των ευλογιών του Θεού. (Παροιμ. 10:22) Αλλ’ όπως ακριβώς ένα υπέροχο λουλούδι του αγρού μπορεί να το βλάψη ένας μολυσμένος αέρας ή ένα μολυσμένο έδαφος, έτσι και η Χριστιανική ανάπτυξις μπορεί ν’ ανακοπή από την διείσδυσι του πνεύματος του «αέρος» του Σατανά, από ανήθικες σκέψεις, από υλιστικές επιδράσεις και έκλυτον τρόπο ζωής. Αυτές οι μολύνσεις δεν φέρνουν χαρά ούτε στον άνθρωπο ούτε στον Δημιουργό του. Αν δεν εκριζωθούν τα δηλητήρια και δεν αντικατασταθούν από υγιεινή τροφή, το ασθενές φυτό θα μαραθή και θα πεθάνη.—Αποκάλ. 16:17· Ιούδ. 12· 2 Τιμ. 1:13, 14.
8. Γιατί είναι ωφέλιμο να σέβεται κανείς τους νόμους του Θεού;
8 Οι επιστήμονες, μολονότι αρνούνται να το παραδεχθούν, ωστόσο συνεχώς αναγνωρίζουν τη δουλεία του ανθρώπου στους φυσικούς νόμους του Θεού. Όποιος βγαίνει έξω απ’ αυτά τα όρια των νόμων βρίσκεται στον δρόμο της συμφοράς. Έτσι, όταν η ζωή των τριών αστροναυτών μέσα στο ανάπηρο διαστημόπλοιο Απόλλων 13 διεκυβεύετο, τόσο αυτοί όσο και οι βοηθοί των κάτω στη γη αγωνίζονταν απεγνωσμένα να κρατήσουν το διαστημόπλοιο μέσα στα πλαίσια των νόμων του Δημιουργού για μια ασφαλή επάνοδο στη γη. Πράγματι, το σπουδαίο πρόβλημά των ήταν ότι είχαν απομακρυνθή από τον δεδηλωμένον σκοπό του Μεγάλου Νομοθέτου: «Οι ουρανοί των ουρανών είναι του Ιεχωβά, την δε γην [όχι το εξωτερικό διάστημα] έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων.» Οι αφιερωμένοι Χριστιανοί σέβονται τους φυσικούς και ηθικούς νόμους του Θεού.—Ψαλμ. 115:16, ΜΝΚ.
ΑΛΛΑ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΕΣΜΑ
9. Πώς η αφιέρωσις στην Χριστιανική εκκλησία διαφέρει από την αφιέρωσι στον αρχαίο Ισραήλ;
9 Το 1513 π.Χ., ολόκληρο το έθνος Ισραήλ είχε έλθη κάτω από τη δουλεία της αφιερώσεως στον Ιεχωβά. Κάθε Ισραηλίτης από τη γέννησί του αποτελούσε μέρος αυτού του αφιερωμένου έθνους. Αλλά, η κατάστασις διαφέρει με τον πνευματικό Ισραήλ που βρίσκεται στη νέα διαθήκη, κατά το ότι κάθε άτομο πρέπει ν’ αυξήση σε επίγνωσι και εκτίμησι ως το σημείο του να κάμη προσωπική αφιέρωσι στον Ιεχωβά.—Εφεσ. 3:14-19.
10. Πώς μπορούν να μας ωφελήσουν σήμερα αρχές οι οποίες εφαρμόζονταν στον Ισραήλ; Περιγράψτε.
10 Εν τούτοις, οι ίδιες αρχές οι οποίες εφαρμόζοντο στον αρχαίο Ισραήλ μάς διδάσκουν πολλά τα οποία είναι πρακτικά για τη Χριστιανική εκκλησία σήμερα. Παραδείγματος χάριν, τα παιδιά οφείλουν και σήμερα να υποτάσσωνται στους γονείς, και οι γονείς μπορούν να βάλουν στην καρδιά τους τούς νόμους οι οποίοι λειτουργούσαν στον Ισραήλ όσον αφορά την εκπαίδευσι των μικρών παιδιών του. Πότε πρέπει ν’ αρχίζη αυτή η εκπαίδευσις; Πότε άρχιζε στον Ισραήλ; Το υπόμνημα μας λέγει ότι «τα παιδία» έπρεπε να παρευρίσκωνται στις συνελεύσεις του λαού του Θεού από την πιο μικρή ηλικία. (Δευτ. 29:10-13· 31:12· 2 Χρον. 20:13) Η ίδια αρχή εφαρμοζόταν και στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία, διότι η Λωίς και η Ευνίκη είχαν διδάξει στον Τιμόθεο τα ιερά γράμματα για να τα γνωρίζη—από ηλικίας πέντε ετών; τριών ετών; ενός έτους; Όχι, αλλά «από βρέφους.»—2 Τιμ. 1:5· 3:15· βλέπε επίσης Λουκάς 1:80· 2:40-52.
11. Ποια είναι η αξία της εκπαιδεύσεως των νέων παιδιών από τη βρεφική ηλικία;
11 Γιατί ν’ αρνούμεθα σε παιδιά—ακόμη και σε βρέφη—τη θέσι που έχουν μέσα στη θεοκρατική διευθέτησι; Το να μη ομιλούμε σ’ αυτά για τον θαυμάσιο Θεό μας από τη βρεφική ηλικία σημαίνει να ερωτοτροπούμε με τη συμφορά. Επί πλέον, όταν τα παίρνωμε μαζί στις Χριστιανικές συναθροίσεις από τη βρεφική ηλικία, θα τις θεωρούν αυτές ως μέρος της Χριστιανικής των ζωής όταν μεγαλώσουν.—Παροιμ. 4:1-13.
12. (α) Ποιες οδηγίες δίνουν οι Γραφές για την εκπαίδευσι των παιδιών; (β) Πώς πολλοί γονείς δείχνουν στοργικό ενδιαφέρον για τους άλλους;
12 Αλλά τι πρέπει να γίνη όταν οι γονείς μαθαίνουν την αλήθεια όταν τα παιδιά έχουν αρχίση ήδη να μεγαλώνουν; Σ’ αυτή την περίπτωση μπορούν να προκύψουν προβλήματα. Αλλά οι γονείς οι οποίοι αγαπούν τα τέκνα των θ’ αρχίσουν χωρίς καμμιά αργοπορία να τα εκπαιδεύουν με τον θεοκρατικό τρόπο. (Παροιμ. 22:6· 23:13, 14) Όπως ακριβώς οι νόμοι του ενστίκτου ωθούν μια αρκούδα να δέρνη τα μικρά της που απομακρύνονται, έτσι και ο νόμος του Θεού που εκτίθεται σαφώς στο Λόγο του απαιτεί από τους ανθρωπίνους γονείς να εκπαιδεύουν τα νεαρά παιδιά των όχι με θυμό ή με ωργισμένες επιπλήξεις, αλλά με λογική και από αγάπη. (Εφεσ. 6:4) Ώσπου η εκπαίδευσις αρχίση ν’ αποδίδη, θα είναι καλό οι γονείς να δείχνουν στοργικό ενδιαφέρον και για τους άλλους επίσης με το να κάθωνται μαζί με τα παιδιά των στην Αίθουσα της Βασιλείας, όπου μερικά απειθάρχητα παιδιά προκαλούν ενόχλησι.
13. Ποια είναι η αξία της εκπαιδεύσεως στο σπίτι, και πώς μπορεί αυτή να μεταδίδεται;
13 Η διαπαιδαγώγησις που έχει τα πιο αποδοτικά αποτελέσματα είναι εκείνη η οποία δίδεται κάθε μέρα στο σπίτι. Εκεί οι στοργικοί γονείς μπορούν να διαθέτουν χρόνο για να ενσταλάζουν σεβασμό για το νόμο και τις αρχές, να λογικεύωνται μαζί με τα μικρά παιδιά των, ν’ απαντούν σε ερωτήσεις, να εποικοδομούν αγάπη για την οικογενειακή διευθέτησι και σεβασμό για τη θεοκρατική διευθέτησι της παγγήινης οικογενείας του Ιεχωβά. (Δευτ. 11:18, 19· 32:45,46) Τα μικρά παιδιά μπορεί να μαθαίνουν να κάθωνται μαζί με τους στοργικούς γονείς επί πέντε λεπτά, δεκαπέντε λεπτά, ή τριάντα λεπτά—καθώς θα χρησιμοποιούνται βοηθήματα της Γραφής για να κάνουν να ηχούν βαθιά στις μικρές καρδιές των τα συγκινητικά γεγονότα και η εκπαίδευσις του Γραφικού υπομνήματος. (Γαλ. 6:6· Ψαλμ. 78:4) Το περιοδικό Η Σκοπιά έχει δημοσιεύσει άρθρα ειδικά γραμμένα για να διαβάζωνται στα παιδιά. Οι γονείς έχουν χρησιμοποιήσει καλά αυτά τα άρθρα για να εποικοδομήσουν εκτίμησι για πνευματικά πράγματα στα νεαρά παιδιά. Ναι, αυτό απαιτεί προσπάθεια εκ μέρους των γονέων. Απαιτεί προγραμματισμό και χρόνο. Αλλά η καθημερινή εκπαίδευσις των μικρών θα ενισχύση τους οικογενειακούς δεσμούς. Τα νεαρά παιδιά θα φθάσουν στο σημείο ν’ αγαπούν τους γονείς των για τη συντροφιά των και για τις θυσίες που κάνουν γι’ αυτά. Θα ενθαρρύνωνται να γίνουν κι αυτά χρήσιμα, ν’ αυξάνουν από ηθική, πνευματική και θεοκρατική άποψι ως το σημείο του ν’ αφιερωθούν κι αυτά στον Ιεχωβά Θεό.—Δευτ. 29:29.
14. Πώς μπορούν να ενισχύωνται αξιόλογοι δεσμοί;
14 Ο δεσμός της αφιερώσεώς μας στον Ιεχωβά απαιτεί σεβασμό και για άλλους δεσμούς—τον οικογενειακό δεσμό, τον γαμήλιο δεσμό, τον δεσμό της αγάπης στη Χριστιανική εκκλησία. (Εφεσ. 5:33· 6:1-4· Κολ. 3:14) Σκεφθήτε πόσα πράγματα μπορεί να κάμη ο λαός του Θεού ενωμένος! Μια οικογένεια μπορεί να εξετάζη το καθημερινό εδάφιο της Γραφής, και ν’ αποκομίζη κάθε μέρα την ωφέλεια ακριβώς όπως η πιο μεγάλη απ’ όλες τις οικογένειες του Μπέθελ του Μπρούκλυν που αποτελείται από 1.500 και πλέον μέλη. Τις ώρες του γεύματος ή άλλες ώρες, η οικογένειά σας μπορεί να συζητά ενδιαφέρουσες Γραφικές ερωτήσεις, πρόσθετες εκθέσεις που αναγράφονται στα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα!, ή πείρες από την υπηρεσία αγρού. Μπορούν να ενασχολούνται σε υγιεινά οικογενειακά χόμπυ ή σε εξόδους όλοι μαζί. Ή αν η οικογένεια ενός δεν έχη ακόμη ενωθή στη μελέτη του Λόγου του Ιεχωβά, πολλά απ’ αυτά τα πράγματα μπορεί να γίνουν σε συντροφιά μαζί με Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές.—Ματθ. 19:29· Ρωμ. 12:13.
15. Πώς πρέπει να βλέπωμε τον δεσμό της αφιερώσεως;
15 Είναι αυτός ο δεσμός της αφιερώσεως δυσάρεστος; Αντιθέτως, είναι μια συνεχής χαρά, που φέρνει αναψυχή και ικανοποίησι την οποία δεν έχουν δοκιμάσει άλλοι άνθρωποι του κόσμου του ανθρωπίνου γένους.—Ματθ. 11:28-30.
ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
16. Ποιο πρέπει να είναι το ενισχυτικό ενδιαφέρον που μας διατηρεί στη ζωή, και πώς;
16 Ποια είναι τα δικά σας συμφέροντα; Δεν θα έπρεπε ο Θεός μας, ο Ιεχωβά, να έρχεται πρώτος πριν απ’ όλα στη ζωή μας; Επιθυμούμε να γνωρίσωμε αυτόν τον στοργικό Θεό, για να μπορούμε να γίνωμε σαν κι αυτόν. Οι έξοχες ιδιότητές του αντανακλούν στον Υιό του, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος έκαμε γνωστόν τον ουράνιο Πατέρα του όταν ήταν στη γη. (Ιωάν. 1:14, 18· 8:19· 15:15· 17:3-6) Μήπως πρέπει να είμεθα ολιγώτερο ζηλωταί από το Υπόδειγμά μας στο να δοξάζωμε το όνομα του Ιεχωβά; Ο Ιησούς είπε, «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με, και να τελειώσω το έργον αυτού.» (Ιωάν. 4:34) Αυτό θα έπρεπε να είναι και το δικό μας φαγητό καθώς και το ενισχυτικό ενδιαφέρον μας στη ζωή. Αν το πρώτιστο ενδιαφέρον μας είναι ο Ιεχωβά και η λατρεία του, και αγαπούμε την αλήθεια, τότε πράγματι θα ευφραινώμεθα ν’ αποδίδωμε στον Θεό μας αποκλειστική αφοσίωσι.—Δευτ. 6:4-7· Μάρκ. 12:28-30.
17, 18. (α) Ποια είναι τα ηθικά συμφέροντα εκείνων οι οποίοι αγαπούν τον Ιεχωβά; (β) Ποια αντίθεσις παρατηρείται μεταξύ εκείνων οι οποίοι αγαπούν και εκείνων οι οποίοι αγνοούν τις ηθικές αρχές του Θεού; (γ) Πώς μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε ειρήνη με τον Θεό;
17 Τα συμφέροντα του Χριστιανού πρέπει να είναι ηθικά συμφέροντα, σε αρμονία με τους δικαίους νόμους του Ιεχωβά. «Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν,» λέγει ο ψαλμωδός. (97:10, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά δεν θ’ ανεχθή το κακό, και αυτό είχε αποδειχθή σαφώς την εποχή του Μωυσέως όταν ο Ισραήλ είχε προσκολληθή στον Βέελ-φεγώρ. Ο Ιεχωβά εθανάτωσε 24.000 Ισραηλίτας με μια πληγή και αυτή σταμάτησε μόνον όταν ο δίκαιος Φινεές έλαβε θετική στάσι με το να διατρυπήση με το ξίφος τον ανήθικο Ζιμβρί και τη Μαδιανίτιδα φίλη του. Ο ιερεύς Φινεές μισούσε ό,τι μισεί ο Ιεχωβά και ενήργησε αναλόγως. Πολλοί σύγχρονοι ιερείς είναι πολύ διαφορετικοί, όπως συχνά αναγράφουν τα νέα της ημέρας. Παραδείγματος χάριν, μια έκθεσις του πρακτορείου ειδήσεων AFP, με ημερομηνία 5 Ιουνίου 1970, περιέγραφε «μια εξαιρετικά συμπαθή συγκέντρωσι» μεταξύ της ομάδας Ολλανδών ομοφυλοφίλων και ενός καρδιναλίου, του Ρωμαιοκαθολικού Πριμάτου της Ολλανδίας. Το θέμα που ανεφέρθη ότι συνεζητήθη ήταν «θρησκευτική ευλογία» για τους ομοφυλοφίλους. Αλλά πώς μπορεί οποιοσδήποτε άνθρωπος που αγαπά τον Θεό και τη δικαιοσύνη να παραδέχεται την ομοφυλοφιλία, για να μη πούμε να κάθεται και να διαπραγματεύεται γι’ αυτήν!—Γαλ. 5:19-21· Ρωμ. 1:24-27,32.
18 Σήμερα, μια πλημμύρα ανηθικότητος πέφτει επάνω στο ανθρώπινο γένος μέσω των ειδήσεων και των διασκεδάσεων. Δεν είμεθα όμως υποχρεωμένοι να ενωθούμε με τον κόσμο και να συμποσιάζωμε μ’ αυτή τη δηλητηριασμένη τροφή. Αυτό θα απέβαινε μοιραίο! Είθε να είμεθα ζηλωταί όπως ο Φινεές στην υποστήριξι των κανόνων της ηθικής αγνότητος. Είθε να συνεχίσωμε ν’ απολαμβάνωμε ειρήνη με τον Θεό με το να τρέφωμε τις διάνοιές μας με τα αγνά πράγματα του Λόγου του και μέσω της υπηρεσίας του.—Φιλιππησ. 4:8, 9.
19. Σε αντίθεσι με τον κόσμο, ποια στάσι καλλιεργούν οι Χριστιανοί;
19 Ο σύγχρονος κόσμος έγινε υπερήφανος, ανεξάρτητος, στασιαστικός και απαιτητικός. (2 Τιμ. 3:1-13) Πόσο διαφορετικός είναι από τους λάτρεις του Ιεχωβά, οι οποίοι καλλιεργούν ταπεινοφροσύνη και υπακοή σύμφωνα με το παράδειγμα του Ιησού! «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού· όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν· αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους· και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.» (Φιλιππησ. 2:5-8) Τι έξοχο παράδειγμα για όλους εκείνους οι οποίοι θέτουν τα συμφέροντα της βασιλείας του Ιεχωβά πρώτα!—Ματθ. 6:33.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
20, 21. (α) Γιατί είναι άχρηστο ακόμη και επικίνδυνο, ν’ αναζητή κανείς κοσμικά συμφέροντα; (β) Ποιον αξιόλογο αντικειμενικό σκοπό πρέπει να φθάσωμε, και πώς;
20 Για ποια πράγματα ζουν οι άνθρωποι σήμερα; Μήπως για να ευαρεστήσουν τον Θεό; Ή μήπως για να ευαρεστήσουν τον εαυτό τους; Μήπως οι περισσότεροι δεν ζουν για ν’ απολαύσουν όσο το δυνατόν περισσότερα για τον εαυτό τους στη διάρκεια αυτής της σύντομης ζωής; Μερικοί συσσωρεύουν χρήματα απλώς για την αγάπη του χρήματος. Άλλοι συσσωρεύουν αγαθά. Μερικοί καταστρέφονται ηθικώς και σωματικώς για ν’ απολαμβάνουν «συγκινήσεις.» Άλλοι βάζουν ως σκοπόν τους μια υψηλή θέσι ή το να εξέχουν στην κοινωνία. Πόσο μύωπες είναι αυτοί! Ένας από τους πιο εύπορους ανθρώπους της ιστορίας, ο σοφός Βασιλεύς Σολομών, είπε: «Παρετήρησα εγώ εν πάσι τοις έργοις μου τα οποία έκαμον αι χείρες μου, και εν παντί τω μοχθώ τον οποίον εμόχθησα, και ιδού, τα πάντα ματαιότης, και θλίψις πνεύματος [αγών οπίσω ανέμου, ΜΝΚ] και ουδέν όφελος από τον ήλιον.» (Εκκλησ. 2:11) Μήπως και σεις αγωνίζεσθε έτσι ματαίως; Ή ο αντικειμενικός σας σκοπός είναι μια μόνιμη θέσις στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού;
21 Μήπως η φανταχτερή, υλική επίδειξις του κόσμου σάς κάνει να ενδιαφέρεσθε; Αν ναι, βρίσκεσθε σ’ επικίνδυνο δρόμο, διότι η κακή επιθυμία, «αφού συλλάβη γεννά την αμαρτίαν.» Η ενασχόλησις με κοσμικά συμφέροντα μπορεί να αφαιρή ολοένα περισσότερο από τη ζωή ενός ανθρώπου, εωσότου τον καταπνίξη η αμαρτία. «Η αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον.» Αλλά το άτομο το οποίο θέτει τον Ιεχωβά πρώτον στην καρδιά του και πράττει το θέλημα του Θεού «μένει εις τον αιώνα.»—Ιακ. 1:14, 15· 1 Ιωάν. 2:15-17.
22. Ποια εκτίμησι πρέπει να δείχνωμε στη θυσία του Ιησού;
22 Μέσω του πολυτίμου αίματος του Ιησού οι αφιερωμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ελευθερωθή από την αμαρτία, για να γίνουν δούλοι της δικαιοσύνης. Είθε να παραμείνωμε σταθεροί, λοιπόν, και να μη υποδουλωθούμε ποτέ πάλι στα κοσμικά συμφέροντα!—Ρωμ. 6:17, 18· Γαλ. 5:1.
Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
23, 24. (α) Πώς πρέπει να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά; (β) Πώς πολλοί έχουν αποτύχει σε προηγούμενες καθώς και μεταγενέστερες χρονικές περιόδους;
23 Απλή υπηρεσία χειλέων δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις του Ιεχωβά. Ο Ιησούς το υπενθύμισε αυτό στους θρησκευομένους της εποχής του, και εφήρμοσε σ’ αυτούς το εδάφιο Ησαΐας 29:13 : «Ο λαός αυτός με πλησιάζει με το στόμα αυτών, και με τα χείλη με τιμά· η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ’ εμού.» (Ματθ. 15:8) Η ειλικρινής υπακοή από μια καρδιά που τρέφει εκτίμησι είναι αυτό που ευαρεστεί τον Ιεχωβά. Οφείλομε ν’ αγαπούμε και να υπηρετούμε τον μόνο Θεό μας Ιεχωβά με όλη την καρδιά, και με όλες τις ικανότητές μας. (Μάρκ. 12:29, 30) Οφείλομε να υπομένωμε με χαρά, σε μια θετική υπηρεσία στον Ιεχωβά, το ένα έτος μετά το άλλο. Όταν ο Ιησούς του Ναυή εξέφρασε τη σαφή απόφασι της οικογενείας του να υπηρετή τον Ιεχωβά, όλος ο Ισραήλ απήντησε σ’ αυτόν: «Μη γένοιτο να αφήσωμεν τον Ιεχωβά, διά να λατρεύσωμεν άλλους θεούς!. . .και ημείς θέλομεν λατρεύει τον Ιεχωβά· διότι αυτός είναι Θεός ημών.»—Ιησ. Ναυή 24:15-18, ΜΝΚ.
24 «Μη γένοιτο,» είπαν. Αλλά αργότερα οι απόγονοί των πήγαν οπίσω άλλων θεών. Και γιατί; Διότι άφησαν να εξασθενίση η αγάπη των για τον Ιεχωβά. Η υπηρεσία των έχασε τη θετική σημασία της. Έπαυσαν να στοχάζωνται κάθε μέρα τον Λόγο του, έπαυσαν να σημειώνουν πρόοδο. Υπεχώρησαν από την πίστι και την πνευματικότητά των. Οι διάνοιες εστράφησαν σε κοσμικές οδούς και οι συνειδήσεις των καυτηριάσθηκαν έτσι ώστε δεν μπορούσαν πια να διακρίνουν μεταξύ καλού και κακού. Αν είχαν εξακολουθήσει να ευφραίνωνται από την καρδιά των στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ποτέ δεν θ’ αντιμετώπιζαν συμφορά.—Δευτ. 4:3-10· Ιησ. Ναυή 1:7-9· Εβρ. 10:36-39· 1 Τιμ. 4:1,2.
25. Τι είδους τέκνα πρέπει να γίνωμε για τον Ιεχωβά;
25 Αυτό θα έπρεπε να χρησιμεύση ως προειδοποίησις για τον λαό του Ιεχωβά σήμερα. Πόσο σπουδαίο είναι να συνεχίσωμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με χαρά, χωρίς διακοπή! Πόσο σπουδαίο είναι να μελετούμε τακτικά και να συναθροιζώμεθα για να διατηρήσωμε πνευματικότητα και χαρά! Πόσο σπουδαίο είναι να διατηρούμε με χαρά το ασύγκριτο προνόμιο της υπηρεσίας του Ιεχωβά ως μάρτυρές του! Να θυμάστε ότι εκείνο στο οποίο ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός και Ιδιοκτήτης ολοκλήρου της γης, ευαρεστείται είναι η στοργική υπακοή στη φωνή του.—Έξοδ. 19:5· 1 Πέτρ. 1:13-16.
26. Ποια πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι (α) στη βασιλεία του Θεού, (β) στον κόσμο και στα έθνη του, και (γ) στον να ομιλούμε το Λόγο του Θεού;
26 Όλες οι ελπίδες μας, όλη η υπηρεσία μας, όλος ο καθημερινός τρόπος της ζωής μας πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τη βασιλεία του Θεού. Όλα τα αξιόλογα συμφέροντά μας είναι συμφέροντα της Βασιλείας. Η καθημερινή προσευχή μας είναι να έλθη η Βασιλεία, με την ένδοξη αποκάλυψι της δυνάμεως του Χριστού, και για να γίνεται το θέλημα του Θεού όπως στον ουρανό και στη γη. (Ματθ. 6:9, 10· 2 Θεσ. 1:6-8) Δεν θέλομε καμμιά από τις ανηθικότητες του κόσμου, καμμιά από τις ανησυχίες των αρχόντων του, καμμιά από τις αμηχανίες των εθνών. Τα έθνη είναι ενταντίον του Ιεχωβά και του κεχρισμένου του, του Ιησού. Σύντομα, θα συντριβούν. (Λουκ. 21:25, 26· Ψαλμ. 2:2-9) Το ανθρώπινο γένος πλησιάζει γοργά στην μεγάλη θλίψι οποία δεν έγινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Καθώς οι «ωδίνες» χειροτερεύουν, είθε να είμεθα σαν τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος και να προσευχώμεθα στον Ιεχωβά για παρρησία για να μπορούμε να λαλούμε τον Λόγο του.—Ματθ. 24:7, 8, 21· Πράξ. 4:24-30.
27. Πώς μπορούμε να επιτύχωμε τον αντικειμενικό σκοπό της αιωνίου ζωής;
27 Τι επιθυμούμε στη ζωή; Ασφαλώς δεν επιθυμούμε να ζούμε σαν την μετατοπισμένη άμμο του ηθικού κώδικος του κόσμου—η οποία έγινε προσφάτως βούρκος που βουλιάζει και καταπίνει τους απληροφόρητους για την καταστροφή των! Ούτε επιθυμούμε να έχωμε κανένα μέρος στην κλονισμένη θρησκεία αυτού του κόσμου ή στην διεφθαρμένη πολιτική της, στις ιδεολογίες ή τα μίση της, τις απογοητεύσεις ή τη σύγχυσί της. Θέλομε να ζούμε την πραγματική ζωή, δεν είν’ έτσι; Τότε οφείλομε ν’ αγαπούμε τη δικαιοσύνη και να μισούμε την πονηρία, όπως ακριβώς κάνει ο Ιεχωβά, και να οικοδομούμε «θεμέλιον καλόν εις το μέλλον.» (Ψαλμ. 11:7· Παροιμ. 6:16-18· 1 Τιμ. 6:17-19) Πρέπει να περισσεύωμε συνεχώς ολοένα περισσότερο σε αγάπη, και να θησαυρίζωμε γνώσι από τη Γραφή και να είμεθα «πλήρεις καρπών δικαιοσύνης» στην υπηρεσία του Θεού. (Φιλιππ. 1:9-11) Με αντικειμενικό σκοπό την αιώνια ζωή υπ’ όψιν, είθε να είμεθα, λοιπόν, ενωμένοι με τον Χριστό Ιησού και με όλους τους άλλους πιστούς μάρτυρας στην υπηρεσία του Ιεχωβά «εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση.»—1 Χρον. 28:9.