Θα θανατωθούν εξ αιτίας της φλογερής οργής του Ιεχωβά.»—Ιερεμ. 25:31-37, ΜΝΚ.

18. (α) Πώς θ’ απελευθερωθούν τα ειλικρινή άτομα; (β) Από ποια διαβεβαίωσι μπορούμε ν’ αντλούμε δύναμι;

¹⁸ Ευτυχώς, οι ειλικρινείς άνθρωποι απ’ όλα τα έθνη που μαθαίνουν για την αγαθότητα του Ιεχωβά ενώνονται με την τάξι του Ιερεμία. Αυτοί θα ελευθερωθούν όταν ξεσπάση η πύρινη οργή του Θεού, που θα κάνη «πάντα τα έθνη» να πιουν το πικρό ποτήρι της καταστροφής. (Ιερεμ. 25:17) Η εκτέλεσις αυτής της κρίσεως έρχεται ταχέως! Για ένα βραχύ χρονικό διάστημα ακόμη, οι εχθροί του Θεού μπορεί να καταπολεμούν την τάξι του Ιερεμία και τους συντρόφους της. Αλλά εμείς, σαν ‘οχυρόν χαλκούν τείχος’ θα εξακολουθήσωμε ν’ ανθιστάμεθα στην πίεσι του εχθρού να σταματήσωμε να λαλούμε «πάντας τους λόγους» που προσέταξε ο Ιεχωβά. Πάντοτε, αντλούμε δύναμι από την υπόσχεσί του: «Δεν θέλουσιν υπερισχύσει εναντίον σου, διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε σώζω και να σε ελευθερώνω, λέγει Ιεχωβά.»—Ιερεμ. 15:20, ΜΝΚ.

Εγκαρτέρησις με Πιστότητα

«Ιεχωβά, δεν επιβλέπουσιν οι οφθαλμοί σου επί την αλήθειαν (επί την πίστιν, Μετάφρασις Ο΄);»—Ιερεμ. 5:3.

 1. Πώς η πορεία της Ιερουσαλήμ έρχεται σε αντίθεσι με την πορεία του Ιερεμία;

Ο ΙΕΧΩΒΑ υπέβαλε το εξής ερώτημα σχετικά με την αρχαία Ιερουσαλήμ: «Δια τι ο λαός ούτος . . . εστράφη παντοτεινήν στροφήν;» ακολούθησε μια πείσμονα πορεία, «εστράφη εις την οδόν αυτού, ως ίππος εφορμών εις την μάχην.» Ο δε σαρκικός τρόπος με τον οποίον έβλεπαν τα πράγματα επέφερε συμφορά, διότι δεν ‘εγνώριζαν την κρίσιν του Ιεχωβά.’ (Ιερεμ. 8:5-7, ΜΝΚ) Σ’ έντονη αντίθεσι μ’ αυτή την πορεία, ο Ιερεμίας εγκαρτέρησε με πιστότητα. Επί 40 χρόνια, έως την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, και μετά ακόμη, εξακολουθούσε να εκπληρώνη την αποστολή του κηρύττοντας τις κρίσεις του Ιεχωβά.

 2. Ως προς την επικείμενη θλίψι, πώς η κατάστασις του Ιερεμία αντιστοιχεί μ’ εκείνην του λαού του Θεού σήμερα; (Ιερεμ. 4:5, 6· 6:1)

² Φαίνεται ότι ο Ιερεμίας δεν εγνώριζε από πριν την ημέρα ή την ώρα που θα επήρχετο η καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Εγνώριζε όμως ότι «ήχος θορύβου έρχεται και συγκίνησις μεγάλη εκ της γης του βορρά»—της Βαβυλώνος. Εγνώριζε ότι οι εκτελεστικές δυνάμεις επλησίαζαν και ότι οι κρίσεις του Θεού ήσαν βέβαιες. Ομοίως, ο λαός του Ιεχωβά σήμερα βλέπει καθαρά το «σημείον» της προσεγγίσεως της ‘θλίψεως οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής της κτίσεως.’—Ιερεμ. 10:22 Μάρκ. 13:4, 19.