Ο “Βασιλεύς των Εθνών”—Η Μόνη μας Βοήθεια

«Τις δεν ήθελε σε φοβείσθαι, Βασιλεύ των εθνών; Διότι εις σε ανήκει τούτο, διότι μεταξύ πάντων των σοφών των εθνών και εν πάσι τοις βασιλείοις αυτών δεν υπάρχει όμοιός σου.»—Ιερ. 10:7.

 1. Από ποιους υψώνεται η παγκόσμια κραυγή για βοήθεια, και γιατί;

«ΒΟΗΘΕΙΑ! ΒΟΗΘΕΙΑ!» Από κάθε άκρη της γης υψώνεται αυτή η κραυγή. Προέρχεται από άτομα που βλέπουν την πορεία που ακολουθεί ο κόσμος και τις καταστρεπτικές συνέπειες στις οποίες θα καταλήξη πολύ σύντομα. Η πρόβλεψις αυτή προξενεί σ’ αυτούς φρίκη και τους εμβάλλει σε μεγάλη θλίψι. Έχουν την τάσι να λέγουν όπως ακριβώς έκανε κι ο προφήτης Ιερεμίας, προλέγοντας τα εξής για την Ιερουσαλήμ, λίγο πριν από την καταστροφή της: «Είθε να ήτο η κεφαλή μου ύδατα και οι οφθαλμοί μου πηγή δακρύων, δια να κλαίω ημέραν και νύκτα τους πεφονευμένους της θυγατρός του λαού μου [Ισραήλ].»—Ιερ. 9:1.

 2. Ένεκα ποιας προβλέψεως θα έκλαιγε σήμερα ένα άτομο που συμπάσχει;

² Γιατί να μην κλάψη και σήμερα ένα άτομο που συμπάσχει; Διότι τώρα απειλεί την ανθρωπότητα εκείνο που προσκιάσθηκε πριν από πολύν καιρό με την εθνική συμφορά, για την οποία ελέχθη στον Ιερεμία να πη: «Διδάξατε τας θυγατέρας σας οδυρμόν και εκάστη την πλησίον αυτής θρήνον. Διότι θάνατος ανέβη δια των θυρίδων ημών, εισήλθεν εις τα παλάτια ημών, δια να εκκόψη τα νήπια από των οδών, τους νέους από των πλατειών. . . . Τα πτώματα των ανθρώπων θέλουσι ριφθή ως κοπρία επί πρόσωπον αγρού [απλωθή ως λίπασμα] και ως δράγμα οπίσω θεριστού, και δεν θέλει υπάρχει ο συνάγων.»—Ιερ. 9:20-22.

 3. Εν όψει της παγκόσμιας αναταραχής που διακρίνεται καθαρά, τι ή ποιον συμβουλεύονται οι άνθρωποι για καθοδηγία;

³ Ποιος είναι εκείνος που δεν μπορεί να διακρίνη την επικείμενη παγκόσμια αναταραχή, τη χειρότερη απ’ όλες στην ανθρώπινη ιστορία; Δεν είναι ανάγκη να έχωμε την προφητική διορατικότητα του αρχαίου Ιερεμία για να το διακρίνωμε αυτό. Τότε λοιπόν, πώς μπορούμε να επιζήσωμε απ’ όσα προλέγουν σήμερα και οι χωρίς έμπνευσι παρατηρητές για την πορεία του κόσμου; Στην απειλητική αυτή πρόβλεψι, και οι μη θρησκευόμενοι ακόμη στρέφονται άθελα και επικαλούνται κάποιον ανώτερο και υπερανθρώπινο παράγοντα να παρέμβη και να σώση την ανθρώπινη οικογένεια. Οι πολιτικοί άρχοντες, ακόμη και οι άρχοντες του Χριστιανικού κόσμου, συμβουλεύονται με ανησυχία τα πνευματιστικά μέντιουμ και τους μάντεις. Μέσα στην αβεβαιότητά τους για να κάνουν έστω και μια σοβαρή κίνησι, ζητούν από τους αστρολόγους να συμβουλευθούν τα ωροσκόπια των και να διαβάσουν τους ουράνιους οιωνούς. Άλλοι επικαλούνται τους θεούς τους, τις εικόνες τους που κατασκευάζονται με ξύλα και καλύπτονται με άργυρο και χρυσό και επενδύονται με λαμπρά χειροποίητα ή έτοιμα ενδύματα. Είναι μήπως αυτά τα χαρακτηριστικά των λαϊκών εθίμων εκείνα στα οποία πρέπει να αποβλέπωμε για βοήθεια τώρα που η κατάστασις του κόσμου γίνεται πιο απειλητική και προμηνύει παγκόσμια καταστροφή στο προσεχές μέλλον; Όχι!—Ιερ. 10:1-5.

 4. Γιατί τώρα δεν είναι η μόνη μας βοήθεια κάποια τυφλή, χωρίς νόησι αγαθή πρόνοια, και πού έγκειται η αληθινή βοήθεια;

⁴ Πού έγκειται η αληθινή βοήθεια; Τι, ή ποιος, αποτελεί τη μόνη μας βοήθεια; Δεν είναι καμμιά τυφλή, χωρίς νόησι «αγαθή πρόνοια.» Πρέπει να είναι κάποιο πραγματικό πρόσωπο που διαβλέπει τους κινδύνους της καταστάσεώς μας τόσο, όσο και οι σοφοί πολιτικοί προγνώστες μας, και καλύτερα μάλιστα κι’ απ’ αυτούς τους ανθρώπους με την υψηλή νοημοσύνη. Διότι, ασφαλώς, έλλειψις νοημοσύνης δεν μπορεί καθόλου να βοηθήση νοήμονες ανθρώπους όπως είμεθα εμείς. Η μόνη μας βοήθεια είναι Εκείνος που ήταν αρκετά νοήμων ώστε να δημιουργήση όλο το σύμπαν, περιλαμβανομένων και ημών των νοημόνων. Αυτός «ελέγχει» πλήρως την κατάστασι. Είναι Εκείνος τον οποίον ο προφήτης ονομάζει ‘Βασιλέα των εθνών.’

 5. Στα εδάφια Ιερεμίας 10:6-8, πώς περιγράφει ο προφήτης τη μόνη μας βοήθεια;

⁵ Μήπως ρωτούμε ποιος είναι Εκείνος; Είναι Εκείνος που υπερβαίνει κάθε σύγκρισι, διότι ο Ιερεμίας είπε: «Δεν υπάρχει όμοιός σου, Κύριε· είσαι μέγας και μέγα το όνομά σου εν δυνάμει. Τις δεν ήθελε σε φοβείσθαι, Βασιλεύ των εθνών; Διότι εις σε ανήκει τούτο [τέτοιος φόβος], διότι μεταξύ πάντων των σοφών των εθνών και εν πάσι τοις βασιλείοις αυτών δεν υπάρχει όμοιός σου. Αλλ’ είναι παντάπασι [τα έθνη και τα βασίλειά τους] κτηνώδεις και άφρονες· διδασκαλία ματαιοτήτων είναι το ξύλον [μια ξύλινη εικών καλυμμένη με άργυρο και χρυσό και στολισμένη με ενδύματα όπως ένας Θεός].»—Ιερ. 10:6-8.

 6. Ποια ήσαν τα πρώτα δύο έθνη που μνημονεύονται μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε, και τι δείχνει η Αγία Γραφή για το αν ο Ιεχωβά ήταν ο Βασιλεύς των;

⁶ Με ποια έννοια ήταν ο Ιεχωβά Θεός, «Βασιλεύς των εθνών» στις ημέρες του Ιερεμία; Μήπως τον αναγνώριζαν τα μη Ιουδαϊκά έθνη ως Βασιλέα τους; Μήπως αυτός ίδρυσε τα βασίλειά τους ή τις βασιλείες τους, τους βασιλείς τους; Μήπως αυτός τους έδωσε το είδος της διακυβερνήσεώς τους και τους νόμους τους ή συνήψε διαθήκη μ’ αυτά ώστε να τα θέση σε δεσμευτική σχέσι μαζί του; Τα πρώτα έθνη που μνημονεύει η Αγία Γραφή μετά τον κατακλυσμό των ημέρων του Νώε είναι η Βαβυλών (Βαβέλ) και η Ασσυρία. Μήπως πρέπει να εννοήσωμε ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Βασιλεύς τους; Πώς θα μπορούσε να συμβαίνη ένα τέτοιο πράγμα; Διότι η Γένεσις 10:8-12 μάς λέγει:

«Και ο Χους [εγγονός του Νώε] εγέννησε τον Νεβρώδ. Ούτος ήρχισε να είναι ισχυρός επί της γης· αυτός ήτο ισχυρός κυνηγός ενώπιον του Κυρίου· δια τούτο λέγεται, Ως Νεβρώδ, ισχυρός κυνηγός ενώπιον του Κυρίου· και η αρχή της Βασιλείας αυτού εστάθη Βαβυλών [Βαβέλ] και Ερέχ, και Αχάδ, και Χαλνέ, εν τη γη Σενναάρ. Εκ της γης εκείνης εξήλθεν ο Ασσούρ, [εις Ασσυρίαν ΜΝΚ] και ωκοδόμησε την Νινευή, και την πόλιν Ρεχωβώθ, και την Χαλάχ, και την Ρεσέν μεταξύ της Νινευή και της Χαλάχ· αύτη είναι η πόλις η μεγάλη.»—Παραβάλατε με Γένεσιν 2:14· 1 Χρονικών 1:10.

 7. Ποιο αρχαίο παρελθόν θα κατεδείκνυε το αν ο Ιεχωβά ήταν ο Βασιλεύς της νεο-Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας των ημερών του Ιερεμία;

⁷ Όταν εκείνοι που έχτιζαν τη Βαβυλώνα (Βαβέλ), ενασχολούντο στην ανέγερσι του ‘πύργου της Βαβέλ,’ ή πυργόναου, για θρησκευτική λατρεία, τι συνέβη που τους εμπόδισε να αποπερατώσουν το έργο τους; Ο Ιεχωβά προέβη στην εκτέλεσι εκείνου που είπε: «Ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών, δια να μη εννοή ο είς του άλλου την γλώσσαν.» Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Τα έθνη μιλούσαν διάφορες γλώσσες· διότι διαβάζομε: «Και διεσκόρπισεν αυτούς ο Κύριος εκείθεν [από τη Βαβέλ] επί του προσώπου πάσης της γης· και έπαυσαν να οικοδομώσι την πόλιν. Δια τούτο ωνομάσθη το όνομα αυτής Βαβέλ [Σύγχυσις] διότι εκεί συνέχεεν ο Κύριος την γλώσσαν πάσης της γης.» (Γεν. 11:7-9) Προφανώς λοιπόν, ο Ιεχωβά δεν ήταν ο Βασιλεύς εκείνης της πρώτης Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας όπως δεν ήταν ο Βασιλεύς ούτε της νεο-Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας των ημερών του Ιερεμία. Ο θεός εκείνης της νεο-Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας ήταν ο Βηλ ή Μερωδάχ (Μαρδώκ), τον οποίον ελάτρευε ο Αυτοκράτωρ Ναβουχοδονόσορ. (Ιερ. 50:1, 2) Ο Ιεχωβά δεν ήταν Βαβυλωνιακός θεός.

8, 9. (α) Ποιους ελάτρευαν τα άλλα Έθνη ως υπερανθρώπινους άρχοντές τους; (β) Πώς ο Σατανάς κατέδειξε στον Ιησού ότι ήταν, όπως τον απεκάλεσε ο Ιησούς, «ο άρχων του κόσμου τούτου»;

⁸ Οι άλλοι Εθνικοί λαοί είχαν τους εθνικούς τους θεούς, τους οποίους θεωρούσαν ως άρχοντες τους και για την εκπροσώπησι των οποίων έφτιαχναν ειδωλολατρικές εικόνες. Παραδείγματος χάρι, το έθνος των Αμμωνιτών ελάτρευε ένα ψευδή θεό τον οποίον ωνόμαζαν Μολόχ, όνομα που σημαίνει «Βασιλεύων,» ή «Βασιλεύς.» (Λευιτ. 18:21· 20:2-5· 1 Βασ. 11:7· Πράξ. 7:43) Αυτά τα έθνη στην πραγματικότητα ελάτρευαν πνεύματα δαιμόνων δηλαδή διαβόλους. (1 Κορ. 10:20) Επί κεφαλής όλων αυτών των αοράτων δαιμόνων είναι ο Σατανάς ο Διάβολος. Στην επιστολή 2 Κορινθίους 4:4, καλείται «ο θεός του κόσμου τούτου.»

⁹ Ο Σατανάς ο Διάβολος, ισχυριζόμενος ότι είναι βασιλεύς όλων των κοσμικών εθνών, αποπειράθηκε να πειράξη τον Ιησού Χριστό λέγοντας: «Εις σε θέλω δώσει, άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών (όλα τα βασίλεια της οικουμένης), διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν. Συ λοιπόν εάν προσκυνήσης ενώπιον μου, σου θέλουσιν είσθαι πάντα.» (Λουκ. 4:5-7) Αλλ’ ο Ιησούς αρνήθηκε να γίνη ανθρώπινος βασιλεύς υπό τον μέγαν αντίδικο του Θεού. Γι’ αυτό, λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς χαρακτήρισε τον Σατανά τον Διάβολο ως ‘τον άρχοντα του κόσμου τούτου.’ (Ιωάν. 12:31· 14:30· 16:11) Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, που γράφηκε επτά αιώνες μετά τον καιρό του Ιερεμία, λέγει ότι «όλη η γη» ελάτρευε τον Σατανά τον Διάβολο και την ορατή πολιτική του οργάνωσι, που εικονίζεται ως ένα επτακέφαλο θηρίο.—Αποκ. 13:3, 4.

10. (α) Πάνω σε ποια βάσι ο Ιεχωβά έγινε Βασιλεύς μόνο του έθνους Ισραήλ, ως τότε που αυτό απέρριψε τον Μεσσία; (β) Μολονότι «αι Βασιλείαι του κόσμου» έγιναν του Ιεχωβά και του Χριστού αυτού στο έτος 1914, τι αρνήθηκαν τα έθνη να κάνουν;

¹⁰ Στην αρχαιότητα οι Ισραηλίτες ανεγνώριζαν τον Ιεχωβά Θεό ως Κύριο και Βασιλέα τους. Σε αρμονία μ’ αυτό, ο θεόπνευστος ψαλμωδός είπε: «Αναγγέλλει τον λόγον αυτού προς τον Ιακώβ, τα διατάγματα αυτού και τας κρίσεις αυτού προς τον Ισραήλ. Δεν έκαμεν ούτως εις ουδέν έθνος· ουδέ εγνώρισαν τας κρίσεις αυτού. Αλληλούια.» (Ψαλμ. 147:5, 19, 20· 145:1, 12, 13) Συνεπώς, τα κοσμικά, μη Ιουδαϊκά έθνη, δεν ήσαν βασίλεια του Ιεχωβά Θεού. Η θεοκρατική κυβέρνησις που ίδρυσε ο Θεός στον αρχαίο Ισραήλ στις ημέρες του προφήτου Μωυσέως ήταν η μοναδική επίγεια βασιλεία του Θεού μέχρι τότε που το έθνος Ισραήλ απέρριψε τον Υιόν του Θεού, τον Ιησού Χριστό, ως τον παρά Θεού Μεσσία. (Έξοδ. 15:18-21· Δευτ. 33:2-5· 1 Χρον. 29:11, 12, 23· Ματθ. 21:43) Πρώτη φορά, από το τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914 μ. Χ., «αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού»· κι εν τούτοις τα κοσμικά έθνη αρνούνται ακόμη να δεχθούν τον Ιεχωβά ως Βασιλέα τους.—Αποκ. 11:15-18.

ΓΙΑΤΙ «ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ;»

11. Από ποια άποψι απευθύνθηκε ο Ιερεμίας στον Ιεχωβά ως «Βασιλέα των εθνών»;

¹¹ Από ποια άποψι, λοιπόν, μπορούσε ο Ιερεμίας να απευθύνεται στον Ιεχωβά ως «Βασιλέα των εθνών»; Από την άποψι ότι μεταξύ όλων εκείνων που ήσαν βασιλείς των εθνών και οι οποίοι διατηρούσαν βασιλεία. Αυτός ήταν ο προεξέχων Βασιλεύς. Εξουσίαζε ως Βασιλεύς βασιλέων, ο Υπέρτατος Βασιλεύς, Εκείνος που κυριαρχούσε πάνω σε όλους τους άλλους βασιλείς. «Διότι,» είπε ο Μωυσής στον Ισραήλ το έτος 1473 π.Χ., «Κύριος ο Θεός σας είναι Θεός των θεών και Κύριος των κυρίων, Θεός μέγας, ισχυρός και φοβερός.» (Δευτ. 10:17) Αργότερα, ο θεόπνευστος ψαλμωδός είπε στον λαό του Ιεχωβά: «Δοξολογείτε τον Θεόν των θεών· διότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού. Δοξολογείτε τον Κύριον των κυρίων . . . τον πατάξαντα βασιλείς μεγάλους· . . . και αποκτείναντα βασιλείς κραταιούς· . . . τον Σηών, βασιλέα των Αμορραίων . . . και τον Ωγ βασιλέα της Βασάν . . . και δόντα την γην αυτών εις κληρονομίαν· . . . κληρονομίαν εις τον Ισραήλ τον δούλον αυτού.» (Ψαλμ. 136:2, 3, 17-22) Μ’ αυτό τον τρόπο κυριαρχεί εις «πάντα τα έθνη,» παρά το γεγονός ότι αυτά έχουν τις δικές τους δαιμονικές και ανθρώπινες βασιλείες.—Ιερ. 9:25, 26.

12. Πώς ο Ιεχωβά εξήγησε και διεσαφήνισε στον Ιερεμία ότι Αυτός ήταν ο «Βασιλεύς των εθνών»;

¹² Γι’ αυτό, λοιπόν, ο Ιεχωβά μπορούσε να πη στον Ιερεμία: «Ιδέ, σε κατέστησα σήμερον επί τα έθνη και επί τας βασιλείας.» (Ιερ. 1:10) Το ότι ο Ιερεμίας απευθύνθηκε σωστά στο Θεό ως «Βασιλέα των Εθνών,» ο Ιεχωβά του το διευκρίνισε μ’ ένα παράδειγμα. Ο Ιεχωβά τον διέταξε να κατεβή στον οίκο ενός κεραμέως. Αφού ο κεραμεύς έκαμε ένα αγγείο που δεν ήταν καλό και κατόπιν ανασχημάτισε τον πηλό σε αγγείο της αρεσκείας του, ο Ιεχωβά είπε:

«Οίκος Ισραήλ, δεν δύναμαι να κάμω εις εσάς, καθώς ούτος ο κεραμεύς; . . . Ιδού, ως ο πηλός εν τη χειρί του κεραμέως, ούτω σεις, οίκος Ισραήλ, είσθε εν τη χειρί μου. Εν τη στιγμή καθ’ ην ήθελον λαλήσει κατά έθνους ή κατά βασιλείας, δια να εκριζώσω και να κατασκάψω και να καταστρέψω, εάν το έθνος εκείνο, κατά του οποίου ελάλησα, επιστρέψη από της κακίας αυτού, θέλω μετανοήσει περί του κακού, το οποίον εβουλεύθην να κάμω εις αυτό. Και εν τη στιγμή, καθ’ ην ήθελον λαλήσει περί έθνους ή περί βασιλείας, να οικοδομήσω και να φυτεύσω, εάν κάμη κακόν ενώπιόν μου, ώστε να μη υπακούη της φωνής μου, τότε θέλω μετανοήσει περί του καλού, με το οποίον είπα ότι θέλω αγαθοποιήσει αυτό.»—Ιερ. 18:1-10· σημειώστε επίσης Ιερεμίας 1:10.

13. Πώς ο Ιεχωβά, ο Μέγας Κεραμεύς, ακολούθησε τον ίδιο ορισμένο κανόνα ενεργείας προς την αρχαία Αίγυπτο και προς τον Ισραήλ;

¹³ Αιώνες πριν απ’ αυτή τη δήλωσι, ο Ιεχωβά είχε ευνοήσει τη γη της Αιγύπτου στις ημέρες που έγινε σιτάρχης ο Ιωσήφ, ο γιος του Ιακώβ. Αλλά λίγο καιρό μετά τον θάνατο του Ιωσήφ, όταν οι Φαραώ της Αιγύπτου άρχισαν να καταδυναστεύουν τον λαό του Ιωσήφ, τους απογόνους του Ιακώβ (ή Ισραήλ), και προσπάθησαν μάλιστα να τους αφανίσουν, ο Ιεχωβά επενέβη. Έφερε πληγές στη γη της Αιγύπτου και κατέστρεψε τον Φαραώ και τις στρατιωτικές του δυνάμεις και ελευθέρωσε τον εκλεκτό Του λαό, τους Ισραηλίτες. (Ψαλμ. 136:10-16· Ρωμ. 9:17, 18, 21-24) Σύμφωνα με τον ίδιο εκείνο κανόνα ενεργείας, όταν το βασίλειο του Ιούδα στασίασε κατά του Θεού της διαθήκης του και ενέμεινε στην κακή του πορεία, ο Ιεχωβά, ο Μέγας Κεραμεύς, απεφάσισε να ανατρέψη το Ισραηλιτικό εκείνο βασίλειο. (Ιερ. 18:11-17) Εκείνοι οι στασιαστές, μάλιστα, απέδωσαν κακό στον προφήτη του Ιεχωβά Ιερεμία για το καλό που αυτός προσπάθησε να τους κάνη. Μηχανεύθηκαν, μάλιστα, να θανατώσουν τον Ιερεμία. (Ιερ. 18:18-20, 23) Γι’ αυτό, τελικά, δέχθηκε ο Ιερεμίας να εκτελεσθούν οι δυσμενείς κρίσεις του Ιεχωβά σ’ εκείνους τους στασιαστές.—Ιερ. 18:21, 22.

14. Γιατί πρέπει εμείς σήμερα, ως άτομα, να πάρωμε στα σοβαρά εκείνα τα ιστορικά παραδείγματα της πολιτείας του Μεγάλου Κεραμέως;

¹⁴ Τα ιστορικά αυτά παραδείγματα πρέπει να ληφθούν σοβαρά απ’ όλα τα έθνη, και ιδιαίτερα από τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου. Εμείς τουλάχιστον, ο κοινός λαός, ως άτομα, οφείλομε να το κάνωμε αυτό. Ο Ιεχωβά, ο Μέγας Κεραμεύς, είναι ακόμη υπέρτατος, και πρόκειται να δείξη σε όλη την ανθρωπότητα ότι εξακολουθεί να είναι ο «Βασιλεύς των εθνών.» Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, εξακολουθούν ν’ αληθεύουν τα επόμενα λόγια του Ιερεμία:

«Αλλ’ [αντίθετα με τους ψευδείς θεούς που μόλις περιεγράφησαν] ο Κύριος είναι Θεός αληθινός, είναι Θεός ζων και βασιλεύς αιώνιος· εν τη οργή αυτού η γη θέλει σεισθή και τα έθνη δεν θέλουσιν ανθέξει εις την αγανάκτησιν αυτού. Ούτω θέλετε ειπεί προς αυτούς [στα έθνη]· οι θεοί, οίτινες δεν έκαμον τον ουρανόν και την γην, θέλουσιν αφανισθή από της γης και υποκάτωθεν του ουρανού τούτου.a Αυτός εποίησε την γην δια της δυνάμεως αυτού, εστερέωσε την οικουμένην εν τη σοφία αυτού, και εξέτεινε τους ουρανούς εν τη συνέσει αυτού.»—Ιερ. 10:10-12.

15. Γιατί ο Ιεχωβά έχει σοβαρό λόγο για να αγανακτή εναντίον των εθνών, και πώς θα εκδηλώση την αγανάκτησί του;

¹⁵ Υπάρχει πραγματικός λόγος για να είναι σήμερα αγανακτισμένος ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός; Ας σκεφθούμε απλώς τη διαδεδομένη περιφρόνησι για τους νόμους του, την καταφρόνησι του ονόματός του, τα εγκλήματα, την αγάπη για τις απολαύσεις μάλλον παρά την αγάπη για τον Θεό, την ανηθικότητα, τη θρησκευτική υποκρισία, τον διωγμό εναντίον εκείνων που αποτελούν τη σύγχρονη τάξι του Ιερεμία, την άρνησι των εθνών να υποταχθούν στη βασιλεία του Ιεχωβά δια του Χριστού. Ασφαλώς, εν όψει όλων αυτών των πραγμάτων, υπάρχει κάθε σοβαρός λόγος για να αγανακτή ο Ιεχωβά Θεός, ο Μέγας Κεραμεύς. Σε λίγο καιρό, αυτός θα εκδηλώση την αγανάκτησί του, όπως ακριβώς έκανε στις ημέρες του Ιερεμία καταστρέφοντας την Ιερουσαλήμ και το βασίλειο του Ιούδα.

16. Γιατί τα ασεβή έθνη δεν θα ‘ανθέξουν’ κάτω από την εκπεφρασμένη καταδίκη του Ιεχωβά;

¹⁶ Ο Ιεχωβά, στον γραπτό του Λόγο, την Αγία Γραφή, έχει δικάσει, κάθε ανομία. Σε λίγο καιρό, θα καταστρέψη εκείνα που καταδίκασε. Κάτω από την εκπεφρασμένη καταδίκη του «τα έθνη δεν θέλουσιν ανθέξει.» Οι θεοί τους, τα πράγματα που αυτοί έχουν θεοποιήσει και ειδωλοποιήσει, θα αποδειχθούν ανίκανα για βοήθεια και θα απολεσθούν. Οι λάτρεις τους, επίσης, θα απολεσθούν μαζί τους.

17. Από ποιους υψώνονται κραυγές για βοήθεια στη μόνη μας βοήθεια, και γιατί;

¹⁷ Λογικά, η μόνη μας βοήθεια είναι ο ζων και αληθινός Θεός, ο «Βασιλεύς των εθνών.» Κραυγές για βοήθεια υψώνονται σ’ αυτόν από παντού, από κείνους οι οποίοι, όπως ο Ιερεμίας, θρηνούν για τις συνθήκες αθεϊσμού και απ’ όλους τους άλλους οι οποίοι ‘στενάζουν και βοούν δια πάντα τα βδελύγματα τα γινόμενα,’ ιδιαίτερα στον υποκριτικό Χριστιανικό κόσμο. (Ιεζ. 9:4) Οι καρδιές τους σπαράζουν επειδή μια ‘θραύσις’ σαν εκείνη που περιέγραψε ο Ιερεμίας απειλεί όλα τα έθνη ένεκα του ότι οι άρχοντες τους δεν εξεζήτησαν τον Ιεχωβά ως τη μόνη μας βοήθεια. (Ιερ. 10:19-22) Η οργάνωσίς τους, τα Ηνωμένα Έθνη, θα αποτύχουν ως όργανο για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Όλα τα ανθρώπινα σχέδια για την κατεύθυνσι της πορείας της ιστορίας και την αποσόβησι της καταστροφής από τα χέρια του Μεγάλου Κεραμέως, θα αποδειχθούν μάταια.

18, 19. Πώς οι πολιτικοί άρχοντες προσπαθούν να κατευθύνουν τα επίσημα διαβήματά των, και πώς θα αποδειχθή ότι δεν ανήκει σ’ αυτούς να το κάνουν αυτό;

¹⁸ Αφού εξετάσωμε τα προειδοποιητικά παραδείγματα της ιστορίας, πρέπει να συμφωνήσωμε με τον Ιερεμία όταν είπε: «Κύριε, γνωρίζω ότι η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.»—Ιερ. 10:23.

¹⁹ Επειδή ένας άνθρωπος μπορεί να βαδίζη, ίσως να νομίζη ότι μπορεί να βαδίζη σε όποιον δρόμο επιθυμεί κι ωστόσο να φθάση στον προορισμό του. Μπορεί να πιστεύη ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν ενδιαφέρεται καθόλου γι’ αυτό το ζήτημα. Οι πολιτικοί άρχοντες λοιπόν προσπαθούν να κατευθύνουν τις εθνικές τους υποθέσεις, αγνοώντας τα μαθήματα της Βιβλικής ιστορίας. Χλευάζουν τη σύγχρονη τάξι του Ιερεμία που προλέγει παγκόσμια συμφορά σε μια ‘μεγάλη θλίψι.’ (Ματθ. 24:3, 21, 22) Δεν προσέχουν καθόλου τις Βιβλικές προφητείες και νομίζουν ότι μπορούν αυτοί να καθορίζουν την έκβασι των πραγμάτων, κατευθύνοντας τα διαβήματά τους σε διαρκή ειρήνη και ευημερία. Όμως, μολονότι προχωρούν πολιτικά, οικονομικά και θρησκευτικά όπως αυτοί επιθυμούν, ο Ιεχωβά ως «Βασιλεύς των εθνών» θα τους κάνη να προσκόψουν στην προλεχθείσα καταστροφή στη διάρκεια της αναπόφευκτης ‘μεγάλης θλίψεώς.’

20. Όπως ο Ιερεμίας, προσευχόμεθα κι εμείς στον Ιεχωβά να μας παιδεύση σε τι βαθμό, και γιατί;

²⁰ Η παρά Θεού διόρθωσις είναι κάτι που όλοι χρειαζόμεθα. Πρέπει λοιπόν να προσευχώμεθα όπως και ο Ιερεμίας, με την επιθυμία να αποφύγωμε την εκμηδένισι που θα υποστή η ανθρωπότης: «Κύριε, παίδευσόν με, πλην εν κρίσει [δηλαδή, σύμφωνα με τις ελλείψεις μου] μη εν τω θυμώ σου [στη διάρκεια της μεγάλης θλίψεως], δια να μη με συντέλεσης. Έκχεε τον θυμόν σου επί τα έθνη τα μη γνωρίζοντά σε [ή εκείνα που σε αγνοούν], και επί γενεάς, αίτινες δεν επικαλούνται το όνομά σου· διότι [οι Βαβυλώνιοι και οι σύμμαχοί τους] κατέφαγον τον Ιακώβ και κατηνάλωσαν αυτόν και κατέφθειραν αυτόν και ηρήμωσαν την κατοικίαν αυτού.»—Ιερ. 10:24, 25· Ψαλμ. 79:6, 7.

21. Σε ποιον μπορούμε να αφήσωμε το ζήτημα της εκτελέσεως δικαίας κρίσεως για κείνους που προσπαθούν να μας εξοντώσουν ένεκα της πορείας ενεργείας μας;

²¹ Αυτή η προσευχή απευθύνεται στον «Βασιλέα των εθνών.» Σ’ αυτόν μπορούμε να αφήσωμε το ζήτημα της εκτελέσεως της δικαίας κρίσεώς του σ’ εκείνους που τον αγνοούν και εκδικητικά προσπαθούν να εξοντώσουν όλους όσοι αναγνωρίζουν και πιστά υποστηρίζουν την παγκόσμια κυριαρχία του. Υψώνομε τις φωνές μας για βοήθεια, σ’ εκείνον ο οποίος είναι η μόνη μας βοήθεια.

[Υποσημειώσεις]