Οι Μαχόμενοι Εναντίον του Θεού Χάνουν την Μάχη
«Και θέλουσι σε πολεμήσει αλλά δεν θέλουσιν υπερισχύσει εναντίον σου· διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε ελευθερώνω, λέγει Ιεχωβά.»—Ιερεμ. 1:19, ΜΝΚ.
1. Με ποια έννοια αυτοί που χάνουν τώρα τη μάχη πολεμούν τον Θεό;
ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ εναντίον του Θεού! Όχι με την έννοια ότι πολεμούν εναντίον των νόμων της δημιουργίας του Θεού, όπως ο νόμος της βαρύτητος. Αλλά μαχόμενοι εναντίον του Θεού με την έννοια ότι καταπολεμούν την ορατή οργάνωσι του εκλεκτού λαού του και το έργο που αυτός τους παραγγέλλει να κάνουν. Στους σύγχρονους καιρούς εκείνοι που τρέφουν σεβασμό στους νόμους της δημιουργίας που ανακάλυψε η επιστήμη, μπορεί να βρεθούν μαχόμενοι εναντίον του Θεού της Αγίας Γραφής. Αυτοί, προς λύπη των, χάνουν τη μάχη.—Πράξ. 5:39.
2. Πώς παρέχεται απόδειξις ότι ο Θεός δέχθηκε τη μικρή υπό αμφισβήτησι οργάνωσι και δεν την απέρριψε;
2 Σ’ αυτούς που πολεμούν τον Θεό φαίνεται ασφαλώς αλαζονικό εκ μέρους μιας μικρής οργανώσεως στη γη να πιστεύη ότι είναι η οργάνωσις στην οποία ο Θεός έθεσε την ειδική προστασία του για να την ελευθερώση απ’ αυτούς που τον πολεμούν. Αλλά σε τι λογικά συμπεράσματα πρέπει να οδηγήσουν οι πραγματικές πείρες αυτής της οργανώσεως; Οι αποδείξεις 100 ετών πρέπει να οδηγήσουν στο ορθό συμπέρασμα ως προς την ταυτότητα της οργανώσεως που εξέλεξε και ενίσχυσε ο Θεός για ν’ ανθίσταται στις παγκόσμιες επιθέσεις έως τώρα. Η μικρή αυτή οργάνωσις των αφιερωμένων ατόμων εμφανίσθηκε στη σκηνή των συγχρόνων υποθέσεων εν ονόματι του Θεού. Όλες οι αποδείξεις που υπάρχουν έως τώρα δείχνουν ότι ο Θεός προτίμησε ν’ αναγνωρίση και να δεχθή αυτή την οργάνωσι και ότι δεν την έχει απορρίψει. Η δοκιμή του χρόνου, που φθάνει τις 10 δεκαετηρίδες, παρέσχε ακλόνητη απόδειξι αυτού του γεγονότος.
3. Εν ονόματι τίνος ήλθε ο αναγγελθείς Μεσσίας και ποια ήταν η αντίδρασις του λαού;
3 Η εμπειρία αυτής της οργανώσεως συμπαραβάλλεται με ό,τι έλαβε χώρα πριν από 19 αιώνες, στους Βιβλικούς χρόνους. Στη Μέση Ανατολή τότε αναγγέλθηκε ένας άνθρωπος ως ο από μακρού αναμενόμενος Μεσσίας, ο κεχρισμένος του Θεού για να είναι Βασιλεύς μιας κυβερνήσεως που θα παρέσχε τελικά σ’ όλη την ανθρωπότητα ένα δίκαιο τρόπο διακυβερνήσεως. Η πλειονότης των ανθρώπων ακολούθησαν τους θρησκευτικούς των ηγέτας και αρνήθηκαν να πιστεύσουν σ’ αυτόν ως τον υποσχεμένο Μεσσία παρά Θεού. Αλλ’ αυτός δεν ήταν απατεών. Δεν ήταν ένας αυτοδημιούργητος Μεσσίας που φιλοδοξούσε για δόξα και δύναμι. Στους αντιπάλους του είπε: «Δόξαν παρά ανθρώπων δεν λαμβάνω· . . . εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, και δεν με δέχεσθε· εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι εαυτού, εκείνον θέλετε δεχθή.» (Ιωάν. 5:41-43) Εκείνος που είπε αυτά τα λόγια ήταν ο Ιησούς, ένας απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ της Ιερουσαλήμ και, επομένως, απόγονος του πιστού Αβραάμ, μέσω του σπέρματος του οποίου θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης.—Γεν. 12:3· 22:18· Ματθ. 1:1-16.
4. Τι εσήμαινε για τον Ιησού η έλευσίς του εν ονόματι του ουρανίου Πατρός του;
4 Η έλευσις του Ιησού εν ονόματι του ουρανίου Πατρός του, εσήμαινε ότι αυτός ήλθε, όχι με δική του πρωτοβουλία, αλλ’ ως απεσταλμένος του ουρανίου Πατρός του. Ήταν, λοιπόν, ένας γιος που έπρεπε να κάνη με υπακοή το θέλημα του Πατρός του στη γη. Έπρεπε να γνωστοποιήση το όνομα του Πατρός του και ν’ αποδώση τιμή σ’ αυτό, και όχι να το κακοπαραστήση.
5. Ο Ιησούς ο Μεσσίας, μολονότι ήταν ο ίδιος ένας προφήτης, για τίνος τις προφητείες ενδιαφέρθηκε επίσης;
5 Ακόμη και μέχρι σήμερα, ο Ιησούς ο Μεσσίας απέδειξε ότι είναι ο μεγαλύτερος προφήτης που είχε ποτέ στη γη ο Θεός της Αγίας Γραφής, μη εξαιρουμένου ούτε του νομοθέτου Μωυσέως των προχριστιανικών χρόνων. (Δευτ. 18:15-19· Πράξ. 3:22, 23· Αποκάλ. 22:18-20) Αλλ’ ο Ιησούς ενδιαφέρθηκε επίσης και για προφητείες που είχε κάνει ένας προφήτης προγενέστερος απ’ αυτόν που ωνομάζετο Ιερεμίας.
6. Εν ονόματι τίνος ήλθε και μίλησε ο Ιερεμίας, και πώς πιστοποιείται αυτό από δηλώσεις ατόμων της εποχής εκείνης;
6 Ο Ιερεμίας ήταν μέλος μιας ιερατικής οικογενείας που κατοικούσε στην Αναθώθ, στο βασίλειο του Ιούδα. Ο Ιερεμίας, όπως και ο Ιησούς Χριστός, δεν ήλθε ούτε μίλησε εν ονόματι του εαυτού του, μολονότι είχαν ανατεθή σ’ αυτόν οι υποχρεώσεις ενός Λευίτου ιερέως. Όπως συνέβη και στην περίπτωσι του Ιησού, οι προφητείες του Ιερεμία ήγειραν εναντίωσι. Οι αντίπαλοί του, που επιθυμούσαν να τον θανατώσουν, του είπαν: «Μη προφητεύσης εν τω ονόματι του Ιεχωβά, δια να μη αποθάνης υπό τας χείρας ημών.» (Ιερεμ. 11:21, ΜΝΚ) Κάποτε, ο Ιερεμίας, όταν ήταν αποθαρρυμένος, είπε: «Δεν θέλω αναφέρει περί αυτού ουδέ θέλω λαλήσει πλέον εν τω ονόματι αυτού.» (Ιερεμ. 20:9) Αλλά διεπίστωσε ότι ο λόγος του Θεού ήταν σαν φωτιά μέσα του ώστε δεν μπορούσε να παύση να τον κηρύττη. Οι προφητείες του εκπληρώθηκαν με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ., κι ωστόσο οι Ιουδαίοι που επέζησαν και οι οποίοι επέστρεψαν στη δική τους πορεία, του είπαν: «Περί του λόγου, τον οποίον ελάλησας προς ημάς εν ονόματι Ιεχωβά, δεν θέλομεν σου ακούσει.» (Ιερεμ. 44:16, ΜΝΚ) Στον ωρισμένο καιρό αυτοί που πολεμούσαν τον Θεό θα υφίσταντο τις συνέπειες.
7. Ποια καθησυχαστικά λόγια χρειάσθηκε να πη ο Ιεχωβά στον Ιερεμία από την αρχή;
7 Δεν απορεί, λοιπόν, κανείς που, 40 χρόνια προηγουμένως, το έτος 647 π.Χ., χρειάσθηκε να πη ο Ιεχωβά στον τότε νεαρό Ιερεμία: «Συ λοιπόν . . . ειπέ προς αυτούς πάντα όσα εγώ σε προστάζω· μη φοβηθής από προσώπου αυτών, μήποτε τάχα σε αφήσω να πέσης εις αμηχανίαν έμπροσθεν αυτών. Διότι, ιδού, εγώ σε έθεσα σήμερον ως πόλιν οχυράν και ως στήλην σιδηράν και ως τείχη χάλκινα εναντίον πάσης της γης, εναντίον των βασιλέων του Ιούδα, εναντίον των αρχόντων αυτού, εναντίον των ιερέων αυτού και εναντίον του λαού της γης· και θέλουσι σε πολεμήσει αλλά δεν θέλουσιν υπερισχύσει εναντίον σου· διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε ελευθερόνω, λέγει Ιεχωβά.»—Ιερεμ. 1:17-19, ΜΝΚ.
8. Τι είχε υπ’ όψι του ο Ιερεμίας που τον ενίσχυε να εγκαρτερή τόσον καιρό, και τι ερώτημα θέτομε εμείς τώρα;
8 Σκεφθήτε την αντίστασι που έπρεπε να προβάλη ο Ιερεμίας, την εγκαρτέρησι που έπρεπε να επιδείξη—επί 40 χρόνια και πλέον! Ήταν ένας από τους εκπροσώπους του Ιεχωβά στον οποίο κατηύθυνε την προσοχή μας ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος, λέγοντας: «Λάβετε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Ιεχωβά.» (Ιακ. 5:10, ΜΝΚ) Το γεγονός ότι ο Ιερεμίας είχε πάντοτε υπ’ όψι του ότι δεν ήλθε εν ονόματι του εαυτού του, αλλά ότι μιλούσε εν ονόματι του Ιεχωβά, τον ενίσχυε να εγκαρτερή και να ματαιώνη τους σκοπούς εκείνων που του επετίθεντο, οι οποίοι, στην πραγματικότητα, πολεμούσαν εναντίον του Θεού. Ο Ιεχωβά δεν έπληξε τον Ιερεμία με τρόμο ενώπιον αυτών που του επετίθεντο, διότι ο ίδιος Ιερεμίας δεν επέτρεψε στον εαυτό του να τρομοκρατηθή από την απειλητική τους εμφάνισι και τον αριθμό τους. Αυτό ήταν θαυμάσιο πριν από 26 αιώνες, αλλά έχομε εμείς σήμερα κάτι παρόμοιο—ένα σύγχρονο παράδειγμα; Ναι, έχομε!
ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΑΞΙΣ ΙΕΡΕΜΙΑ
9, 10. Όπως προεικονίσθηκε από τον Ιερεμία, ποιον έχομε εμείς υπ’ όψι, και γιατί αυτός πρέπει τώρα να είναι εδώ στη γη;
9 Δεν εννοούμε ότι ο ίδιος ο Ιερεμίας επανήλθε στη ζωή μέσω αναστάσεως. Αυτό ήταν κάτι που πίστευαν μερικοί Ισραηλίται του πρώτου αιώνος για τον Ιησού Χριστό, επειδή ήλθε εν ονόματι του Ιεχωβά και υπέμεινε τόση θρησκευτική εναντίωσι εκεί στο Ισραήλ. (Ματθ. 16:13, 14) Σήμερα εννοούμε κάποιον που προεικονίσθηκε ή προσκιάσθηκε από τον αρχαίο Ιερεμία. Έχομε υπ’ όψιν τον δούλο για τον οποίον ο Ιησούς Χριστός μίλησε στην προφητεία του σχετικά με το «σημείον της παρουσίας του και της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 24:3) Σήμερα, προσεκτικοί σπουδασταί της Αγίας Γραφής διακρίνουν το «σημείον» της παρουσίας του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού με ουράνια Βασιλική εξουσία. Επομένως, ο δούλος πρέπει να είναι τώρα εδώ στη γη για να συμπληρώση το «σημείον» σε όλες τις λεπτομέρειές του. Ο Ιησούς είπε τα εξής, όπως αναγράφονται στο κατά Ματθαίον 24:45-47.
10 «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον όταν έλθη ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»
11, 12. (α) Πότε ο «δούλος» παρουσιάσθηκε στη σκηνή και πώς; (β) Τι κατέδειξε ότι ο «δούλος» διωρίσθηκε να τρέφη τους ‘υπηρέτες’ στον κατάλληλο καιρό;
11 Ο «δούλος» που προλέγεται εδώ δεν θα μπορούσε να είναι ένας μεμονωμένος Χριστιανός, διότι, σε μια τέτοια περίπτωσι, έπρεπε να έχη τώρα ηλικία 1.900 και πλέον ετών. Ο «δούλος» πρέπει να είναι ολόκληρη η Χριστιανική εκκλησία που αποτελείται από τους 144.000 μαθητάς που αναγεννήθηκαν από το πνεύμα του Θεού για να γίνουν συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία του. Αυτή η τάξις του ‘δούλου’ άρχισε από την εορτή της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. Το πρώτο μέρος της τάξεως του ‘δούλου’ ήλθε σε ύπαρξι όταν ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός χρησιμοποιήθηκε για να εκχύση το άγιο πνεύμα στους μαθητάς (περίπου 120) που το ανέμεναν συναθροισμένοι στην Ιερουσαλήμ. Το γεγονός ότι αυτή η νεοϊδρυθείσα τάξις του ‘δούλου’ διωρίσθηκε τότε για να παρέχη πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό στους δούλους του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού του Κυρίου, καταδεικνύεται από ένα εξέχον γεγονός. Ποιο είναι αυτό;
12 Όλοι που ήσαν τότε κεχρισμένοι με το άγιο Πνεύμα άρχισαν να μιλούν σε γλώσσες που ήσαν άγνωστες σ’ αυτούς μέχρι τότε και να λέγουν για «τα μεγαλεία του Θεού.» (Πράξ. 2:1-11) Αμέσως κατόπιν, 3.000 Ιουδαίοι και προσήλυτοι, που διψούσαν για την αλήθεια, ετράφησαν με πνευματική τροφή στον κατάλληλο εκείνο καιρό, βαπτίσθηκαν και έγιναν αναγεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί, υπηρέται του Κυρίου Ιησού Χριστού.—Πράξ. 2:14-42· 24:45.
13. (α) Πώς αυτός ο «δούλος» διατηρήθηκε ζωντανός έως τώρα, και τι ανέμενε; (β) Γιατί η χρονική περίοδος 63 ετών που άρχισε το έτος 1914 θα είχε μια ειδική σημασία;
13 Εκείνοι οι αναγεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί του πρώτου αιώνος πέθαναν, αλλά στους αιώνας που ακολούθησαν προσετέθησαν μέλη στην εκκλησία του ‘δούλου,’ και όλα αυτά τα μέλη ανέμεναν την παρουσία του ενδοξασμένου Κυρίου Ιησού Χριστού με Βασιλική εξουσία. Από το έτος 1914 εμφανίσθηκε το «σημείον» και εγίνετο συνεχώς πιο εντυπωσιακό, για να εξακριβωθή ότι η παρουσία του Κυρίου με Βασιλική εξουσία άρχισε στο τέλος των Καιρών των Εθνών το έτος 1914. (Λουκ. 21:24· Δαν. 4:16, 23, 25, 32) Από τότε, η χρονική περίοδος 63 μόνο ετών που ακολούθησε είδε την ανθρωπότητα να μαστίζεται από τέτοιους διεθνείς πολέμους, πολιτικές αναταραχές, που συνωδεύοντο από τόσο πολλούς σεισμούς, λοιμούς επιδημικών διαστάσεων, ελλείψεις τροφίμων με πληθωριστική άνοδο του κόστους τροφίμων, εκπληκτικές εκδηλώσεις ανομίας, μισητής καταδυναστεύσεως και διωγμού της τάξεως του ‘δούλου’ του Χριστού σε όλον τον κόσμο, όσο καμμιά άλλη περίοδος της ιστορίας. Αληθινά, αυτή η περίοδος μεταξύ του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου του 1914 και των ημερών μας παραμένει ιστορικά πρωτοφανής. Πρέπει να έχη σημασία παγκοσμίου σπουδαιότητος. Και πράγματι έχει! Ο Ιησούς Χριστός, ο προφήτης του Θεού ο μεγαλύτερος από τον Μωυσή, εξήγησε προφητικά τι θα εσήμαιναν αυτά. Τι θα εσήμαιναν;
14. Σύμφωνα με την εξήγησι του Ιησού, τι εσήμαινε αυτή η περίοδος;
14 Ότι η «παρουσία» του έχει ήδη λάβει χώρα από το έτος 1914 και ότι το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων πλησιάζει ολοένα περισσότερο!
15. Γιατί έπρεπε να υπάρχη μια τάξις Ιερεμία στη γη σήμερα και ποιοι την αποτελούν;
15 Η περίοδος της ‘παρουσίας’ του Χριστού είναι ο καιρός της κρίσεως των μελών της εκκλησίας του ‘δούλου’ που διωρίσθηκε πριν από 19 αιώνες για να τρέφη τους δούλους του με πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό. (Ματθ. 24:45-47· 25:14-30) Έτσι, το τελικό υπόλοιπο της αναγεννημένης από το πνεύμα τάξεως του ‘δούλου,’ πρέπει να βρίσκεται εδώ στη γη και να κριθή. Η πιστότης των και η πνευματική σοφία στην υπηρεσία του Κυρίου προσδιορίζει το αν είναι άξιοι να τους εμπιστευθούν όλα τα επίγεια υπάρχοντα του Κυρίου των. Επίσης, επειδή οι καιροί μας αντιστοιχούν με τις ημέρες του προφήτου του Ιεχωβά Ιερεμία, είναι λογικό ότι πρέπει να υπάρχη σήμερα μια τάξις σαν τον Ιερεμία που θα ερχόταν εν ονόματι του Ιεχωβά. Και υπάρχει! Αποτελείται από το επιδοκιμασμένο υπόλοιπο της τάξεως του ‘δούλου.’ Και μέχρι τώρα εκείνοι που πολεμούν τον Θεό δεν έχουν υπερισχύσει εναντίον της!
16. (α) Πριν από εκατό χρόνια τι άρχισε να υπάρχη στην Αλλεγκένη της Πενσυλβανίας και ποια σχέσι είχε αυτό με τον Χριστιανικό κόσμο; (β) Πώς άρχισε τότε να εκδίδεται ένα ζωτικής ανάγκης περιοδικό, και από ποιον;
16 Ας ανατρέξωμε 100 χρόνια πίσω—στο έτος 1877 μ.Χ. Έως εκείνο τον καιρό, τα θρησκευτικά δόγματα και οι αποχρώσεις της επικράτειας του Χριστιανικού κόσμου πολλαπλασιάσθηκαν κατά πολύ. Εν τούτοις, εκείνον τον καιρό υπήρχε μόνο μια μικρή εκκλησία αφιερωμένων σπουδαστών της Αγίας Γραφής στην Αλλεγκένη (μέρος τώρα του Πίτσμπουργκ), της Πενσυλβανίας, Η.Π.Α. Αυτή η εκκλησία ήταν τελείως χωρισμένη από τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου, ο οποίος υφίστατο τότε, επίθεσι από τη θεωρία της εξελίξεως, από τη λεγόμενη Ανωτέρα Κριτική (Κριτική των Θείων Αρχετύπων) και από τον υλισμό. Μέσα σ’ εκείνη τη μικρή εκκλησία της Αλλεγκένης, η αδογμάτιστη μελέτη του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού ήγειρε ένα ζωηρό αίσθημα βιασύνης. Ένας πρεσβύτερος εκείνης της εκκλησίας διέγνωσε την ανάγκη εκδόσεως ενός νέου περιοδικού που θα προήσπιζε τα βασικά, βαθύτερα δόγματα της Αγίας Γραφής. Απεφάσισε προς τούτο να χρησιμοποιήση τον δικό του υλικό πλούτο. Τον Ιούλιο, λοιπόν, του έτους 1879 ίδρυσε ο ίδιος το ποθούμενο περιοδικό ως συγγραφεύς του και εκδότης του. Αυτό το περιοδικό επρόκειτο ν’ αποτελέση πρόβλημα για το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων, ιδιαίτερα για τον Χριστιανικό κόσμο. Ο τίτλος του ήταν «Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Χριστού Παρουσίας.» Συγγραφεύς και εκδότης του ήταν ο αυτοθυσιαστικός σπουδαστής της Βίβλου Κάρολος Ταίηζ Ρώσσελ.
17, 18. (α) Εκτός αυτού που υπονοείται από τον τίτλο «Σκοπιά της Σιών,» εν ονόματι τίνος εμφανίσθηκαν στην παγκόσμιο σκηνή εκείνοι που εσχετίζοντο με το περιοδικό; (β) Γιατί το περιοδικό ποτέ δεν θα ζητούσε ούτε θ’ απαιτούσε υποστήριξι από ανθρώπους;
17 Αυτός ο συγγραφεύς και οι συνεργάτες τους στο νέο περιοδικό καθώς και η εκκλησία που το υποστήριξε εμφανίστηκαν στην παγκόσμιο σκηνή εν ονόματι του Θεού του Ιερεμία, ο οποίος υπηρέτησε ως ιερεύς στην αρχαία Σιών. Η Αγία Γραφή κατ’ επανάληψιν χαρακτηρίζει τη Σιών της εποχής του Ιερεμία ως τον τόπο κατοικίας του Θεού του Ιερεμία. (Ψαλμ. 74:2· 48:1, 2) Η ονομασία του περιοδικού «Σκοπιά» εσχετίζετο με το Γραφικό εδάφιο που παρετίθετο στην πρώτη σελίδα: «Φρουρέ, τι περί της νυκτός;» «Το πρωί ήλθεν.» (Ησ. 21:11, 12) Αυτό υπεδείκνυε τον σκοπό που επρόκειτο να εξυπηρετήση το περιοδικό ως προς την εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών. Αλλά στη δεύτερη σελίδα του δευτέρου τεύχους του περιοδικού (Τόμος 1, Αριθμός 2) στο πάνω μέρος της πρώτης στήλης υπήρχε η επικεφαλίς: «Θέλετε Σεις τη Σκοπιά της Σιών;» Κάτω απ’ αυτή την επικεφαλίδα, η τρίτη παράγραφος έλεγε τα εξής:
18 «Μη νομίσετε ότι αυτή η παρατήρησις αποτελεί έκκλησι για χρήματα. Όχι. Η ‘Σκοπιά της Σιών’ έχει, όπως πιστεύομε, τον ΙΕΧΩΒΑ ως υποστηρικτή της και αφού είναι έτσι, ποτέ δεν θα ζητήση ούτε θ’ απαιτήση υποστήριξι από ανθρώπους. Όταν εκείνος που είπε: ‘Όλος ο χρυσός και ο άργυρος των ορέων είναι ιδικός μου,’ δεν προμηθεύση τα απαιτούμενα οικονομικά μέσα, θα καταλάβωμε ότι είναι καιρός να παύσωμε την έκδοσι.»
ΠΡΟΟΔΟΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ ΟΝΟΜΑ
19. Ποιο γεγονός δείχνει αν ο Ιεχωβά παρέλειψε να προμηθεύση τα οικονομικά μέσα για την έκδοσι του περιοδικού;
19 Δεν υπάρχει έδαφος για αμφιβολίες σ’ αυτό το σημείο. Ο εκδότης του περιοδικού Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Χριστού Παρουσίας μπήκε στο παγκόσμιο στίβο της θρησκευτικής δράσεως εν ονόματι του ΙΕΧΩΒΑ, ακριβώς όπως έκανε και ο αρχαίος προφήτης Ιερεμίας. Μήπως, λοιπόν, ο Ιεχωβά παρέλειψε να προμηθεύση τα αναγκαία οικονομικά μέσα για τη συνέχισι της εκδόσεως αυτού του περιοδικού; Η απάντησις σ’ αυτό το ερώτημα είναι καταφανής από το γεγονός ότι ποτέ, από τον Ιούλιο του έτους 1879 έως τώρα, το περιοδικό αυτό, παρ’ όλο ότι απαγορεύθηκε κατά διαφόρους καιρούς σε διάφορες χώρες, δεν ανέκοψε ούτε διέκοψε την έκδοσί του, ούτε κατά ένα τεύχος ακόμη!
20. Σε τι αριθμό εντύπων εκτυπώνεται τώρα το περιοδικό, και σε τι εφιστά την προσοχή μας ο τίτλος του;
20 Σήμερα το περιοδικό Σκοπιά αύξησε την εκτύπωσί του από τον αρχικό αριθμό των 6.000 αντιτύπων μηνιαίως σε μια γλώσσα (Αγγλική), σε δεκαπενθήμερη εκτύπωσι 10.400.000 αντιτύπων σε 79 γλώσσες. Σήμερα, από το τεύχος της 1ης Μαρτίου 1939, το περιοδικό αυτό φέρει τον τίτλο «Η Σκοπιά Αγγέλλουσα τη Βασιλεία του Ιεχωβά.» Επίσης, σήμερα συνοδεύεται από ένα περιοδικό με τίτλο «Ξύπνα!,» που εκτυπώνεται από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Νέας Υόρκης, σε 33 γλώσσες και με μέσο όρο εκτυπώσεως 10.125.000 αντιτύπων.
21, 22. (α) Ποιος ήταν ο αντικειμενικός σκοπός του περιοδικού, και ποιο όνομα ασπάσθηκαν εκείνοι που το δέχθηκαν ως επίσημο περιοδικό τους; (β) Ποια υποχρέωσις λοιπόν ανετέθη σ’ αυτούς όπως και στον Ιερεμία;
21 Το περιοδικό Σκοπιά, από το τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1926, κατέβαλλε ιδιαίτερη προσπάθεια να θέση το όνομα του Θεού της Γραφής, του Ιεχωβά, σε πολύ εξέχουσα θέσι ενώπιον όλου του κόσμου. Ήταν πολύ λογικό το ότι μετά πέντε χρόνια (στο 1931), οι αφιερωμένοι, βαπτισμένοι Χριστιανοί που δέχθηκαν το περιοδικό ως επίσημη έκδοσί των, ασπάσθηκαν το όνομα που βασίζεται στο εδάφιο Ησαΐας 43:10, δηλαδή, Μάρτυρες του Ιεχωβά. Δεν είναι παράδοξο το ότι η αποστολή που ανέλαβαν να προσέρχωνται και να ομιλούν εν ονόματι του Θεού του Ιερεμία από το έτος 1879 και εμπρός, επέθεσε μια υποχρέωσι στους εκδότες και σ’ εκείνους που υποστηρίζουν το περιοδικό Σκοπιά και τις σχετικές εκδόσεις. Ποια υποχρέωσι; Να διακηρύξουν σε όλη την ανθρωπότητα ό,τι διεκήρυξε ο Ιεχωβά στην Αγία Γραφή. Αυτό ωμοίαζε με την ευθύνη που ανετέθη στον Ιερεμία, στον οποίο ο Θεός είπε:
22 «Συ λοιπόν περίζωσον την οσφύν σου και σηκώθητι και ειπέ προς αυτούς πάντα όσα εγώ σε προστάξω.»—Ιερεμ. 1:17.
23. Τι προσπαθεί, λοιπόν, συνεχώς να κάνη η οργάνωσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και πώς;
23 Η Χριστιανική οργάνωσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά ανεγνώρισε την υποχρέωσί της προς τούτο και συνεχώς αγωνίζεται να την εκπληρώση. Όχι μόνο εκδίδει ολόκληρη την Αγία Γραφή σε αρκετές μεταφράσεις, αλλά εκδίδει επίσης και θέτει σε κυκλοφορία δεμένα βιβλία, βιβλιάρια και φυλλάδια που εξηγούν τον γραπτό Λόγο του Ιεχωβά στο σύνολό του δηλαδή, «πάντα όσα εγώ σε προστάζω.» Έως τώρα δεν έχουν παύσει να το πράττουν αυτό.
24. Πώς ο Ιησούς εξέθεσε το κύριο έργο που θα έκαναν οι μαθητές του;
24 Ο Ιησούς Χριστός, ως ένας προφήτης μεγαλύτερος του Ιερεμία, εξέθεσε το κύριο έργο που θα έκαναν οι μαθητές του όταν είπε: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» Επίσης: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός [Ιεχωβά] και του Υιού [Ιησού Χριστού] και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.»—Ματθ. 24:14· 28:19, 20.
25. Πώς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προώθησαν αυτό το έργο που τους ανετέθη και τι θα λεχθή για κείνους που εναντιώνονται σ’ αυτό το έργο;
25 Αυτό το έργο, όπως παρήγγειλε ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός, προωθήθηκε από τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλη την υδρόγειο σφαίρα σε 216 χώρες και νήσους και σε 194 γλώσσες. Εκείνοι που εναντιώνονται σ’ αυτό το παρά Θεού διατεταγμένο έργο γίνονται, στην πραγματικότητα, θεομάχοι. Ενεργώντας έτσι, διεξάγουν μια χαμένη μάχη. Απεγνωσμένα εμμένουν στη σκέψι ότι θα υπερισχύσουν κατά της μικρής κεχρισμένης τάξεως του Ιερεμία και των πιστών του συντρόφων. Αλλά έχομε τον Λόγο του Ιεχωβά ότι δεν θα υπερισχύσουν ποτέ!
[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]
«Η Σκοπιά» έχει αυξήσει την εκτύπωσί της από 6.000 αντίτυπα μηνιαίως στην Αγγλική σε δεκαπενθήμερη εκτύπωσι 10.400.000 αντιτύπων σε 79 γλώσσες· δέκα απ’ αυτές εμφανίζονται εδώ: