Εντολές για Παγκόσμιον Αλίευσιν

 1. Πού ενεφανίσθη αργότερα και πάλι στους αποστόλους του ο αναστημένος Ιησούς, και, σύμφωνα με τον Ματθαίο τι τους είπε;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ είχε περάσει λίγος μόνον καιρός μετά τον ανωτέρω διάλογο, όταν ο αναστημένος Ιησούς ενεφανίσθη εκ νέου στους μαθητάς του στη Γαλιλαία, αυτή τη φορά σε όλους τους ένδεκα πιστούς, και όχι κοντά στην παραλία, αλλά σ’ ένα όρος. Ο απόστολος Ματθαίος ήταν εκεί και γράφει τα εξής γι’ αυτό: «Οι ένδεκα μαθηταί υπήγον εις την Γαλιλαίαν, εις το όρος, όπου παρήγγειλεν εις αυτούς ο Ιησούς. Και ιδόντες αυτόν, προσεκύνησαν αυτόν· τινές δε εδίστασαν. Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησε προς αυτούς, λέγων, Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος «συστήματος πραγμάτων.» (ΜΝΚ)

 2. (α) Μήπως επρόκειτο το έργον της μαθητεύσεως να περιορισθή στους ένδεκα πιστούς αποστόλους, και ποια απόδειξις υπάρχει για την απάντησι; (β) Σε ποιά αλιευτικά πεδία επρόκειτο να διεξαχθή το έργον;

² Πιθανώς υπήρχαν πολύ περισσότεροι στο όρος και όχι μόνον οι ένδεκα πιστοί απόστολοι. (Ματθ. 28:16-20) Αυτή μπορεί να είναι η περίπτωσις, στην οποία αναφέρεται ο βραδύτερον γενόμενος απόστολος Παύλος, όταν λέγη: «Μετά ταύτα εφάνη εις πεντακόσιους και επέκεινα αδελφούς δια μιας, εκ των οποίων οι πλειότεροι μένουσιν έως τώρα, τινές δε και εκοιμήθησαν.» (1 Κορ. 15:6) Χωρίς αμφιβολία το έργον της μαθητεύσεως δεν επρόκειτο να περιορισθή στους ένδεκα πιστούς αποστόλους, και οι μεταγενέστερες Βιβλικές αναγραφές δείχνουν ότι δεν περιορίσθη στους αποστόλους. Η αλίευσις ανθρώπων επρόκειτο να διεξάγεται από όλους τους μαθητάς, περιλαμβανομένων και εκείνων που τελευταία έγιναν μαθηταί, αποδεικνύεται δε τούτο από την παραβολή του Ιησού περί του δικτύου. Τα αλιευτικά πεδία δεν επρόκειτο να περιορισθούν στη μικρή δεξαμενή των φυσικών Ιουδαίων αλλ’ επρόκειτο να περιλάβουν ολόκληρη τη θάλασσα του ανθρωπίνου γένους, ‘λαούς όλων των εθνών.’ Αυτό το έργο έπρεπε να συνεχίζεται έως «της συντελείας του αιώνος,» στην οποία τώρα βρισκόμεθα.

 3. (α) Ο Ιησούς, με τις αλιευτικές του εργασίες στη γη, πόσους «ιχθείς» είχε απ’ ευθείας αλιεύσει ως την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.; (β) Τι είδος αλιεύσεως έγινε εκείνη την ημέρα, και ποιοι έλαβαν μέρος σ’ αυτή την εργασία;

³ Οι άμεσες εργασίες του Ιησού επάνω στη γη για αλίευσι, με τη βοήθεια των αποστόλων του και ευαγγελιστών, είχαν καθαρό κέρδος μόνον εκατόν είκοσι περίπου μαθητάς. Τουλάχιστον τόσοι βρέθηκαν μαζί στο ανώγειο το πρωινό εκείνο της Πεντηκοστής του έτους 33 της Κοινής μας Χρονολογίας. Πού ήσαν οι άλλοι από τους πεντακοσίους που μια φορά είχαν γίνει μάρτυρες της εμφανίσεως του στο όρος της Γαλιλαίας; (Πράξ. 1:15 έως 2:4) Πριν από εκείνη την αξιοσημείωτη ημέρα της Πεντηκοστής ο Ιησούς Χριστός δεν είχε συναθροίσει τους ακολούθους του μαζί για να τους εγκαταστήση ως Χριστιανικές εκκλησίες χωριστές από την Ιουδαϊκή συναγωγή. Αλλά τώρα, σ’ αυτή την έκτη ημέρα του σεληνιακού μηνός Σιβάν του 33 της Κοινής μας Χρονολογίας, άρχισαν οι εργασίες αλιεύσεως από τους εκπαιδευμένους του Ιησού αλιείς ανθρώπων. Όλοι οι εκατόν είκοσι στο ανώγειο της Ιερουσαλήμ, χρισμένοι με το άγιο πνεύμα του Θεού μέσω του Χριστού, είχαν συμμετοχή στο έργον της αλιεύσεως ως με ένα κοινό δίχτυ. Καθώς συνέβη στις δύο περιπτώσεις των ειδικώς αλιευτικών προσπαθειών στη θάλασσα της Γαλιλαίας, υπήρχε μια θαυματουργική αλίευσις συμβολικών ιχθύων. Εκείνη την ημέρα περίπου τρεις χιλιάδες αλιεύθηκαν, επειδή όλοι αυτοί εβαπτίσθηκαν «εν ύδατι» στο όνομα του Κυρίου Ιησού. Προσκολλήθηκαν στους αποστολικούς αλιείς και διεξήγαν συναθροίσεις.—Πράξ. 2:5-47.

 4. Πότε άρχισε η αλίευσις σε διεθνή ύδατα, και τι αλιεύθηκε πρώτα;

⁴ Τρία έτη, τέσσερες μήνες και δέκα ημέρες περίπου αργότερα, ή το φθινόπωρο του έτους 36 της Κοινής μας Χρονολογίας, το Χριστιανικό αλιευτικό δίχτυ ερρίφθη σε διεθνή ύδατα υπό την διεύθυνσι του ουρανίου Αλιέως, του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού. Αυτό έγινε όταν ο αλιεύς Πέτρος, συνοδευόμενος από έξη πιστούς Χριστιανούς Ιουδαίους, εστάλη στην παραλιακή πόλι Καισάρειαν για να κηρύξη το άγγελμα της Βασιλείας στον Ιταλό εκατόνταρχο Κορνήλιο και τους άλλους Εθνικούς που αυτός είχε συναθροίσει στο σπίτι του. Ο Θεός ευλόγησε τις αλιευτικές εργασίες του Πέτρου και, μέσω του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού, ο Θεός εξέχεε άγιο πνεύμα στους Εθνικούς πιστούς. Έτσι οι πρώτοι Εθνικοί «ιχθείς» συνάχθηκαν στο δίχτυ της βασιλείας των ουρανών.—Πράξ. 10:1 έως 11:12.

ΣΤΟ «ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ»

 5. Σύμφωνα με την παραβολή του Ιησού για το δίχτυ, τι πλησιάζει τώρα, και τι μπορεί να λεχθή για τις αλιευτικές εργασίες;

⁵ Μετά την αλίευσι του μη Ιουδαίου Κορνηλίου της Καισαρείας μέσα στο Χριστιανικό δίχτυ, η δράσις των Χριστιανών αλιέων ανθρώπων σε όλα τα ύδατα επροχώρησε ως αυτή τη ‘συντέλεια του συστήματος πραγμάτων.’ (Ματθ. 28:20, ΜΝΚ) Η συμβολική ‘κάμινος του πυρός’ μέσα στην οποία οι άγιοι άγγελοι του Χριστού θα ρίψουν τους αχρείους συμβολικούς ιχθείς είναι πολύ πλησίον. (Ματθ. 13:47-50) Ο καιρός γίνεται ολοένα κρισιμώτερος καθώς οι ημέρες περνούν. Αλλά οι πνευματικές αλιευτικές εργασίες πρέπει να προχωρούν.

 6. (α) Ποια ιδιότης εχρειάζετο για να ριφθούν τα δίκτυα το 1919; (β) Πώς έγινε μια αναζωογόνησις της οργανώσεως το 1919, και ήταν αυτή άσκοπη ή όχι;

⁶ Όπως συνέβη με τους αποστόλους του Ιησού σε δύο περιπτώσεις στη θάλασσα της Γαλιλαίας, απαιτήθηκε μεγάλη πίστις από μέρους των αληθινών αλιέων ανθρώπων, για να υπακούσουν στην εντολή του Χριστού και να ρίψουν τα δίχτυα των κατά το έτος 1919. Εκείνο ήταν το πρώτο μεταπολεμικό έτος που ακολούθησε τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Την άνοιξι του έτους εκείνου οι τρεις διευθυνταίa και πέντε άλλα εξέχοντα μέλη της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας απελύθησαν από τις Ομοσπονδιακές φυλακές της Ατλάντας, Γεωργίας, Η.Π.Α., και η ελευθέρα διοίκησις του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής αποκατεστάθη. Η οργάνωσις αυτών των αφιερωμένων, βαπτισμένων Χριστιανών, που είχε κολοβωθή σκληρώς σε παγκόσμιο κλίμακα κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο από θρησκευτικό διωγμό και στρατιωτικοποιημένα κυβερνητικά στοιχεία, ανέρρωσε. Ήταν ως να είχαν αποβληθή από την κοιλία ενός μεγάλου κήτους, όπως ο προφήτης Ιωνάς, για να προφητεύσουν περαιτέρω. Γιατί συνέβη εκεί μια πνευματική ανάστασις αυτών των αφιερωμένων Χριστιανών; Για να συνεχίσουν την αλίευσιν! Ακόμη και αν οι Καιροί των Εθνών είχαν λήξει ενωρίς το φθινόπωρο του 1914, η παγκόσμιος αλίευσις ανθρώπων δεν είχε περατωθή. Πρέπει και πάλιν να ριφθούν τα δίχτυα!

 7. Πώς, πράγματι είχε δοθή η εντολή να ριφθούν τα δίχτυα, και πώς ερρίφθησαν;

⁷ Γι’ αυτόν τον σκοπό, εδημοσιεύθησαν άρθρα στα τεύχη του περιοδικού Η Σκοπιά της 1ης και 15ης Αυγούστου 1919 με τον τίτλο «Μακάριοι οι Άφοβοι»· η πρώτη γενική συνέλευσις, στην οποία παρευρέθησαν χιλιάδες, διεξήχθη στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, Η.Π.Α., στις αρχές Σεπτεμβρίου, και το νέο περιοδικό, Ο Χρυσούς Αιών, άρχισε να εκδίδεται την 1η Οκτωβρίου 1919. Πράγματι, υπήρχε μια εντολή σ’ αυτούς τους αφιερωμένους Χριστιανούς σπουδαστάς της Βίβλου: «Ρίξτε τα δίχτυα σας προς αλίευσιν.» Ευπειθώς και άφοβα, αυτοί έρριψαν τα δίχτυα τους στα νερά, που ήσαν εντελώς άγονα κατά τα έτη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου με ένα εντατικό ‘κήρυγμα των αγαθών νέων της Βασιλείας’ σε όλη τη «θάλασσα» του ανθρωπίνου γένους. (Ματθ. 24:14) Έγινε αλίευσις;

 8. Ποια έκθεσι σχετικά με την «αλίευσιν» έκαμε το περιοδικό Η Σκοπιά το θέρος του 1925;

⁸ Η στατιστική για εκείνα τα μεταπολεμικά έτη και την εξάπλωσι της δράσεως απαντά Ναι! Παραδείγματος χάριν, την 1η Σεπτεμβρίου 1925, Η Σκοπιά στη σελίδα 263 (στην Αγγλική), έγραφε σχετικώς με όσους παρευρέθησαν στον παγκόσμιον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου: «Χαίρομεν διότι ο αριθμός των συμμετασχόντων στην Ανάμνησι είναι τόσο μεγάλος, επειδή αυτό φανερώνει πολύ ενδιαφέρον για την αλήθεια πανταχού, και αυτό γίνεται καθώς θα έπρεπε να γίνη. Ο ολικός αριθμός που ανεφέρθη για την ημερομηνία είναι 90.434, ο οποίος είναι κατά 25.329 μεγαλύτερος από εκείνον που ανεφέρθη πέρυσι.»

 9. Για την αλίευσι ποιων έγινε πρώτα το ανανεωμένο έργο αλιεύσεως, και ποιο όνομα προσέλαβαν οι αλιείς;

⁹ Για διάστημα των δώδεκα και πλέον ετών από το 1919 κι έπειτα, η δράσις της αλιεύσεως αυτών των Χριστιανών αλιέων ανθρώπων, κατηυθύνετο κυρίως στο να αλιεύσουν συμβολικούς ιχθείς για τη βασιλεία των ουρανών, για να γίνουν συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό στην ουρανία βασιλεία. Το 1931 το υπόλοιπο αυτών των κληρονόμων της Βασιλείας προσέλαβε το Βιβλικό όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά,» με έναρξι το απόγευμα της Κυριακής, 26ης Ιουλίου 1931, όταν 10.000 περίπου σε διεθνή συνέλευσι στο Κολόμπους, Οχάιο, χαρούμενα υιοθέτησαν μια απόφασι υπέρ της λήψεως αυτού του ονόματος, εφόσον αυτό βασίζεται στο εδάφιο Ησαΐας 43:10-12. Οι εκκλησίες αυτών των κληρονόμων της βασιλείας γύρω στον κόσμο ακολούθησαν σ’ αυτή την ενέργεια.

10, 11. (α) Πότε, προφανώς, είχαν αλιευθή όλοι οι κατάλληλοι, για την Βασιλεία ιχθείς; (β) Τι έπρεπε κατόπιν να εξακολουθήσουν να κάνουν εκείνοι οι αλιείς στη «συντελείαν του συστήματος πραγμάτων»;

¹⁰ Οι «ιχθείς» της Βασιλείας, που συνελέγησαν από τους αγγέλους μέσω των εργασιών των δικτύων στη διάρκεια των δεκαεννέα αιώνων μετά την Πεντηκοστή του έτους 33 της Κοινής μιας Χρονολογίας, τελικά έπρεπε ν’ αριθμούνται σε 144.000. (Αποκάλ. 7:4-8· 14:1-5) Έτσι, τώρα, στη διάρκεια αυτής «της συντελείας του συστήματος πραγμάτων,» μετά το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, οι τελευταίοι από αυτούς τους «ιχθείς» της Βασιλείας έπρεπε να συναχθούν στο δίχτυ, προς εκπλήρωσιν της παραβολής του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 13:47-50. Όλοι από το τελικό τούτο υπόλοιπο, οι οποίοι είχαν συναχθή στο δίχτυ μέσω αγγελικών ενεργειών, είχαν γίνει οι ίδιοι «αλιείς ανθρώπων,» ακριβώς όπως οι απόστολοι, τους οποίους ο Ιησούς εκάλεσε από την επαγγελματική αλιεία στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, είχαν γίνει τέτοιοι.b (Ματθ. 4:18, 19· Λουκ. 5:10) Προφανώς, κατά τα έτη 1931-1935 όλοι οι συμβολικοί ιχθείς οι κατάλληλοι για τη βασιλεία των ουρανών είχαν αλιευθή για να συμπληρώσουν τον καθωρισμένο αριθμό των 144.000 συγκληρονόμων του Χριστού. (Ματθ. 22:10, 11) Τότε, λοιπόν, έπρεπε μήπως εκείνοι, του κεχρισμένου υπολοίπου να σταματήσουν την αλιευτική των δράσι; Έπρεπε αυτοί να θέσουν τα αλιευτικά των δίχτυα σε αχρηστία και απλώς να περιμένουν να ληφθούν στον ουρανό; Πώς μπορούσαν Γραφικώς να κάμουν έτσι; Είμεθα ακόμη στην «συντέλειαν του συστήματος πραγμάτων.» Δεν τολμούμε να λησμονήσωμε εκείνο που είπε ο Ιησούς στους ακολούθους του:

¹¹ «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς . . . , διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του συστήματος πραγμάτων.»

12. (α) Στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20, έθεσε μήπως ο Ιησούς μια χρονολογία για να σταματήση η μαθήτευσις ακολούθων του; (β) Στη διάρκεια του έτους 1938, πόσοι ανεφέρθη ότι αλίευαν, και ποιους περιελάμβανε αναμφιβόλως αυτός ο αριθμός:

¹² Με τους λόγους αυτούς, που αναφέρονται στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20 (ΜΝΚ), ο Ιησούς δεν έθεσε καμμιά χρονολογία στη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων για την τάξι των αλιέων για να σταματήσουν το έργο τους της μαθητεύσεως. Έτσι, άνθρωποι, που δεν αλιεύθηκαν για συμμετοχή στη βασιλεία των ουρανών, μπορούν να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού, και αν ακόμη δεν τους εδόθη η ουράνια ελπίδα αλλά χαίρουν με την ελπίδα της αιωνίου ζωής σ’ έναν επίγειο παράδεισο κυβερνώμενο από την ουράνια βασιλεία του Θεού. Επομένως είναι ένα κοινολογημένο γεγονός ότι από το έτος 1935 οι Χριστιανοί «αλιείς ανθρώπων» άρχισαν να συγκεντρώνουν την προσοχή των σ’ εκείνους τους οποίους ο Θεός θα κάμη κληρονόμους του επιγείου παραδείσου. Σ’ αυτούς διεκηρύχθη η δυνατότης να προστατευθούν κατά τον ερχόμενον τελικό πόλεμο του Αρμαγεδδώνος και να επιζήσουν μέσα στη δίκαιη νέα τάξι επί της γης κάτω από την ουράνια βασιλεία του Θεού.c Κατά το έτος 1938 υπήρχε ένας μέσος όρος 47.143 ατόμων που ανέφεραν αλιευτικό έργο σε 52 χώρες γύρω στον κόσμο. Αναμφιβόλως αυτοί περιελάμβαναν πολλούς αφιερωμένους Χριστιανούς που φιλοξενούσαν την ελπίδα του επιγείου παραδείσου.

13. Πώς η έκρηξις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επηρέασε την αλίευσι, αλλά γιατί η αλίευσις συνεχίζεται μέσα στη θάλασσα της ανθρωπότητος;

¹³ ‘Η έκρηξις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939 παρεμπόδισε σε μεγάλο βαθμό το έργο αλιεύσεως μαθητών του Ιησού Χριστού. Εκείνον τον καιρό ήταν σαν να αλίευε κανείς σε ταραγμένα ύδατα· αλλά παρά τον πόλεμο και τον σκληρό διωγμό οι «αλιείς ανθρώπων» εξακολούθησαν να μοχθούν, σαν να λέμε, στη διάρκεια της νύχτας. Σε πολλές χώρες το πνευματικό αλιευτικό των έργο απηγορεύθη από τις πολεμικές κυβερνήσεις. Αλλά οι «αλιείς ανθρώπων» του Ιεχωβά δεν λαμβάνουν από τους άρχοντας του κόσμου τούτου την άδεια ή τα δικαιώματα για το αλιευτικό των έργο. Ο Ψαλμός 95:3-5 (ΜΝΚ) τους λέγει: «Ο Ιεχωβά είναι Θεός μέγας . . . αυτού είναι η θάλασσα, και αυτός έκαμεν αυτήν.» Ομοίως η θάλασσα της ανθρωπότητος ανήκει σ’ αυτόν, και αυτός έδωκε στους αφιερωμένους, βαπτισμένους μάρτυράς του τα αλιευτικά δικαιώματα να αλιεύουν σε όλα τα ύδατα αδιαφόρως προς τους περιορισμούς που απλοί άνθρωποι προσπαθούν να θέσουν σε ωρισμένες περιοχές. Έτσι το αλιευτικό έργο της Βασιλείας επροχώρησε σταθερώς, μυστικά όπου ήταν ανάγκη. Το 1941 το άγγελμα της Βασιλείας που προσείλκυσε τους συμβολικούς ιχθείς διεκηρύσσετο σε ογδόντα οκτώ γλώσσες, τόσο σε έντυπο ύλη όσο και δια του λόγου του στόματος.

14. Πώς επήλθε μια αλλαγή στην προεδρία της Εταιρίας Σκοπιά λίγο ύστερ’ από την είσοδο της Αμερικής στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο;

¹⁴ Στις 7 Δεκεμβρίου 1941, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος απερρόφησε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τη χώρα όπου βρίσκεται η έδρα της διοικήσεως της πνευματικής αλιεύσεως. Τριάντα δύο ημέρες αργότερα ο ηλικιωμένος πρόεδρος των κεντρικών γραφείων της οργανώσεως στο Μπρούκλυν, Νέας Υόρκης, απέθανε. Έτσι, στο μέσον του πολέμου που διεξήγετο σε παγκόσμιες αναλογίες, κατέστη αναγκαία μια αλλαγή στην προεδρία και στις 13 Ιανουαρίου 1942 η ευθύνη γι’ αυτό το αξίωμα ετέθη επάνω στους ώμους ενός αφιερωμένου ανδρός με ηλικία τη μισή του αποθανόντος.

15. Ποια κλήσις που εδόθη στις αρχές του 1942 έδειξε αν υπήρχε απώλεια θάρρους ή εμπιστοσύνης εκ μέρους της οργανώσεως του Ιεχωβά, και ποια υπήρξε η αντίδρασις σ’ αυτήν;

¹⁵ Μολονότι οι άνθρωποι λιποψυχούσαν λόγω των φρικωδών αποτελεσμάτων του μεγαλυτέρου πολέμου όλων των καιρών έως τότε, δεν υπήρχε απώλεια θάρρους ή εμπιστοσύνης από μέρους της οργανώσεως του Ιεχωβά των «αλιέων ανθρώπων.» Από τα επίγειά της κεντρικά γραφεία απευθύνετο η κλήσις προς «αλιείς ανθρώπων» σε όλα τα ύδατα: «Ρίξτε τα δίχτυα σας προς αλίευσιν.» Τούτο ειδικά έγινε υπό την μορφήν ενός κυρίου άρθρου στο τεύχος της Σκοπιάς της 1ης Φεβρουαρίου 1942, στο οποίον εχρησιμοποιείτο ως θέμα το εδάφιο του Ιερεμία 16:16, το οποίον λέγει: «Ιδού, θέλω αποστείλει πολλούς αλιείς, λέγει ο Κύριος, και θέλουσιν αλιεύσει αυτούς· και μετά ταύτα θέλω αποστείλει πολλούς κυνηγούς, και θέλουσι θηρεύσει αυτούς από παντός όρους, και από παντός λόφου, και από των σχισμών των βράχων.»d Η παράγραφος 28 (σελίς 42) αυτού του διεγερτικού άρθρου ανεφέρετο στην κλήσι προς τους «αλιείς ανθρώπων» καθώς εκτίθεται στα εδάφια Ματθαίος 4:18-22 και Λουκάς 5:1-11. Είτε τα ταραγμένα ύδατα της σπαρασσόμενης από πόλεμο θαλάσσης της ανθρωπότητος ήσαν στον άγονο καιρό των συμβολικών ιχθύων είτε όχι, τα δίχτυα ερρίπτοντο μέσα στα ύδατα, με πλήρη πίστι, μ’ εμπιστοσύνη στον Αρχιαλιέα, τον Ιησού Χριστό.

16. (α) Υπήρξε «αλίευσις» σ’ εκείνο το πολεμικό έτος 1942; (β) Τι επρόκειτο να δείξη αποφασιστικότητα για συνέχισι και διεύρυνσι της αλιεύσεως;

¹⁶ Είτε ήταν θαύμα είτε όχι, έγινε μια αλίευσις. Μολονότι η συνδυασμένη έκθεσις από όλους τους δραστήριους αλιείς κατά το σκοτεινό πολεμικό έτος 1942 δεν ελήφθη πλήρης, μπορούσε ν’ αναφερθή ότι περισσότεροι από 100.000 ήσαν δραστηρίως ενασχολημένοι στην πνευματική αλίευσι, και από αυτούς, 7.624 ήσαν σκαπανείς ευαγγελιζόμενοι δαπανώντας πλήρως τον χρόνο τους ως «αλιείς ανθρώπων.» (Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1943, σελίς 221) Το έργο των περιοδευόντων αντιπροσώπων, οι οποίοι επεσκέπτοντο τις εκκλησίες των «αλιέων ανθρώπων» σε εδαφικές ζώνες άρχισε πάλι. Στις 18-20 Σεπτεμβρίου 1942, έλαβε χώραν η Θεοκρατική Συνέλευσις του Νέου Κόσμου, κατά την οποίαν συνεδέθηκαν με την πόλι του Κλήβελαντ του Οχάιο, την κυρία πόλι της συνελεύσεως πενήντα μία πόλεις, εικοσιέξη δε πόλεις του εξωτερικού ευνοήθηκαν με το ίδιο πρόγραμμα. Στη δημοσία Ομιλία, «Ειρήνη—Δύναται Να Διαρκέση;» προελέχθη η ειρήνη που επρόκειτο να επακολούθηση τον Δεύτερον Παγκόσμιον Πόλεμο το 1945, επίσης η αναζωονόνησις της διεθνούς οργανώσεως παγκοσμίου ειρήνης και ασφαλείας, που είναι τώρα τα Ηνωμένα Έθνη. Το 1942 καταρτίσθηκαν σχέδια για την ανοικοδόμησι ενός νέου τυπογραφικού εργοστασίου στο Μπρούκλυν, και επίσης για την έναρξι της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ για ιεραποστόλους αλιείς.

17. Τι απέδειξε ότι είχε γίνει αλίευσις παρά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος έληξε το 1945;

¹⁷ Όλα εκείνα, τα οποία εσχεδιάσθησαν, επραγματοποιήθησαν. Η ρίψις των αλιευτικών διχτύων είχε ως αποτέλεσμα αλίευσι που ήταν αντίθετη από οτιδήποτε ήταν δυνατόν ν’ αναμένεται. Στο έτος 1939 υπήρχαν 61.589 «αλιείς ανθρώπων,» που έρριπταν δίχτυα παγκοσμίως· αλλά το έτος 1945, τον Σεπτέμβριο του οποίου έληξε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, υπήρχαν 127.478 άτομα που αλίευαν τακτικά κάθε μήνα, και από αυτά, τα 6.719 ήσαν ολοχρόνιοι σκαπανείς αλιείς. Αυτά έγιναν γνωστά από τις εκθέσεις που κατ’ ανάγκην δεν ήσαν πλήρεις. Η μεγάλη πλειονότης αυτής της αυξήσεως σε συμβολικούς ιχθείς, που αλιεύθηκαν κατ’ εκείνα τα έτη, ήσαν άτομα που έγιναν μαθηταί του Χριστού με μια ελπίδα επιγείου παραδείσου.

18. Ως το 1947, τι απέδειξε ότι το μεγαλύτερο μέρος εκείνων που είχαν τότε αλιευθή ήσαν εκείνοι που είχαν μια επίγεια ελπίδα;

¹⁸ Σε αρμονία με τ’ ανωτέρω, ο αριθμός εκείνων οι οποίοι, είχαν τη μαρτυρία του πνεύματος του Θεού ότι είχαν την ελπίδα της ουρανίου Βασιλείας άρχισε να ελαττούται ετησίως. Επίσης, όταν ο αριθμός των «αλιέων ανθρώπων» επί της γης υπερέβη τον αριθμόν των 144.000 κληρονόμων της Βασιλείας, ήταν αυταπόδεικτον ότι εκείνοι οι συμβολικοί ιχθείς που τότε είχαν αλιευθή ήσαν μαθηταί με ελπίδα ζωής επάνω στη γη αιωνίως κάτω από την ουράνια βασιλεία του Θεού. Το γεγονός αυτό έγινε σαφές το 1947, προ είκοσι ετών, όταν ο αριθμός των αλιέων που τακτικά ανέφεραν το έργο τους παγκοσμίως έγινε 181.071, σε 86 χώρες.

19. (α) Μήπως το να ρίξωμε τα δίχτυα μας από το 1945 υπήρξε μάταιο; (β) Γιατί αυτή η περίοδος αλιεύσεως θα λήξη σύντομα;

¹⁹ Η υπακοή μας στο να ριφθούν τα δίχτυα μας σύμφωνα με την εντολή του Αρχιαλιέως, Ιησού Χριστού, δεν ήταν ματαία. Στα μεταπολεμικά αυτά έτη μετά το 1945 εκατοντάδες χιλιάδων συμβολικών ιχθύων αλιεύθηκαν. Σήμερα ένα εκατομμύριο περίπου από αυτούς έγιναν αφιερωμένοι, βαπτισμένοι μαθηταί του Χριστού και έγιναν χειροτονημένοι «αλιείς ανθρώπων.» Σύντομα αυτή η μεγάλη αλιευτική εποχή θα τελειώση. Το τέλος της θα σημειωθή με «τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα, όπου οποιοσδήποτε «αχρείος» ιχθύς θα καταστραφή ως σε μια «κάμινο του πυρός.» (Αποκάλ. 16:14-16) Ένα τέλος πρέπει να έλθη στη «συντέλειαν του συστήματος πραγμάτων,» κατά την διάρκεια του οποίου ο Αρχιαλιεύς του Ιεχωβά, Ιησούς Χριστός, μαζί με τους αγίους αγγέλους του, κατευθύνει που πρέπει να ρίπτωνται τα αλιευτικά δίχτυα. Αυτό το τρομερό τέλος ολοένα πλησιάζει, αν κρίνωμε από τις Βιβλικές και κοσμικές αποδείξεις. Αυτό δεν αποτελεί καθόλου αιτία για μας τους «αλιείς ανθρώπων» να πάμε στην παραλία, να κρεμάσωμε ως άχρηστα τα δίχτυα μας, και να εγκαταλείψωμε το καθωρισμένο μας έργο.

20. (α) Μολονότι φαίνεται ότι σε μερικά αλιευτικά πεδία έχει γίνει υπερβολική επεξεργασία ή είναι άδεια, τι επιτυγχάνει το να ριφθούν τα δίχτυα μ’ εμπιστοσύνη; (β) Πού θα μπορούσαν να στραφούν για αλίευσι οι αλιείς αυτοί που βρίσκονται σε τέτοιες περιοχές;

²⁰ Δυνατόν τώρα να φαίνωνται ότι σε μερικά αλιευτικά πεδία έχει γίνει υπερβολική επεξεργασία και ότι είναι σχεδόν άδεια από καταλλήλους «ιχθείς.» Είναι αλήθεια ότι, σε τέτοιους τόπους δυνατόν ν’ αλιεύωνται λιγώτεροι ιχθείς, εν τούτοις το να ρίχνωνται τα δίχτυα με εμπιστοσύνη με το κήρυγμα της Βασιλείας, τη διδασκαλία και την εκπαίδευσι, φέρνει πάντοτε ως αποτέλεσμα την αλίευσι μερικών που γίνονται, αφιερωμένοι, βαπτισμένοι μαθηταί του Αρχηγού Αλιέως Ιησού Χριστού. Αυτό φαίνεται ότι είναι αληθές ακόμη σε μερικά εθνικά αλιευτικά πεδία όπου ο αριθμός των αλιέων στην οργάνωσι δεν αυξάνει ή ακόμη και ελαττούται. Αν είναι δυνατόν, εκείνοι, που μπορούν να κάμουν τούτο, ας μετακινήσουν τα «πλοία» των σε άθικτα αλιευτικά πεδία ή εκεί όπου περισσότεροι «αλιείς ανθρώπων» μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φροντίσουν για τη μεγάλη αλίευσι που είναι προφανώς δυνατή.

21. Ποιος εξακολουθεί να έχη την ευθύνη των αλιευτικών εργασιών, και γιατί πρέπει, να συνεχίσωμε να ρίχνωμε τα δίκτυα μας για αλίευσι;

²¹ Εκείνος ο οποίος μας εκάλεσε σ’ αυτή την ενασχόλησι, ο Ιησούς Χριστός, είναι επί κεφαλής του έργου αυτού. Αυτός γνωρίζει πού μας κατευθύνει. Αυτός μπορεί να ευλογήση τις φαινομενικώς άκαρπες προσπάθειές μας με μια εκπληκτική αλίευσι. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αυτός θα έχη πιάσει όλους τους «ιχθείς» του, οι οποίοι, γίνονται αφιερωμένοι, βαπτισμένοι μαθηταί του, προτού όλα τα ακατάλληλα πλάσματα της θαλάσσης της ανθρωπότητος ριφθούν μέσα στην «κάμινον του πυρός» στον Αρμαγεδδώνα, και οι πιστοί, υπομονητικοί «αλιείς ανθρώπων» ανταμειφθούν με ζωοπάροχα προνόμια στη νέα τάξι του Θεού κάτω από την ιδική του ουράνια βασιλεία ειρήνης και ευτυχίας. Έως τον καιρόν εκείνον της εκτελέσεως της θείας κρίσεως, «ρίψατε τα δίκτυα υμών δια να οψαρεύσητε.»

[Υποσημειώσεις]

«Η άφθονη προμήθεια ιχθύων στα ύδατα της Παλαιστίνης ενεθάρρυνε την τέχνη ή απασχόλησι στην αλιεία, για την οποία κάνει συχνά μνεία η Αγία Γραφή: στην Παλαιά Διαθήκη αυτοί οι υπαινιγμοί είναι μεταφορικού χαρακτήρος, και περιγράφουν είτε την μεταστροφή (Ιερεμίας 16:16· Ιεζεκιήλ 47:10) είτε την καταστροφή (Ιεζεκιήλ 29:3 κι επόμενα· Εκκλησιαστής 9:12· Αμώς 4:2· Αββακούμ 1:14) των εχθρών του Θεού. Στη Νέα Διαθήκη οι υπαινιγμοί είναι ιστορικού χαρακτήρας κατά το μέγιστο μέρος . . . , μολονότι η μεταφορική εφαρμογή παραμένει στα εδάφια Ματθαίος 13:47 κι επόμενα.»

Το βιβλίον Σχόλια της Αγίας Γραφής υπό Φ. Κ. Κουκ, εκδόσεως Τσαρλς Σκράιμπνερ Σονς, Νέα Υόρκη, 1886 (στην Αγγλική), λέγει, στον 5ον Τόμο, σελίδα 414, επί του εδαφίου Ιερεμίας 16:16: «. . . Από πνευματική άποψι, οι πατέρες ξεκίνησαν από τους αποστόλους ‘αλιείς ανθρώπων.’ Έτσι ο Ωριγένης λέγει, «Οι απόστολοι είναι οι Αλιείς, οι οποίοι από τις θείες Γραφές ρίχνουν τα δίχτυα όπου σύρουν ανθρώπους από την αλμυρή θάλασσα μιας κοσμικής ζωής, ώστε ο Θεός να τους δώση μια καλύτερη ζωή, έστω κι επάνω στα όρη, μαζί με τους προφήτας και τον Κύριόν των, ο οποίος είχε μεταμορφωθή επάνω σ’ ένα όρος, και επάνω, σ’ ένα όρος εδίδαξε τους ανθρώπους τους μακαρισμούς Του· κι εκεί οι κυνηγοί είναι οι άγγελοι οι οποίοι προσέρχονται να λάβουν τις ψυχές των καθώς αποχωρίζονται από τα σώματά των.» (Ωριγένης ‘στην Ελληνική, εκδ. Γκιστέρλι,’ ΙΙ, 430).»

Από τη δυσμενή πλευρά η Βιβλική Εγκυκλοπαιδεία Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, Τόμος 3, λέγει, κάτω από τη λέξι «Αλιεύς,» στη σελίδα 580, 1η στήλη:

«Ένας όρος, ο οποίος, εκτός από την κατά γράμμα σημασία του, χρησιμοποιείται . . . στη φράσι ‘αλιείς ανθρώπων’ . . . όπως εφαρμόζεται από τον Σωτήρα μας στους αποστόλους . . . όταν τους εκάλεσε σε υπηρεσία· και μ’ ένα όμοιο τυπικό τρόπο, αλλά με δυσμενή έννοια, η λέξις συναντάται στο εδάφιο Ιερεμίας 16:16. Η εφαρμογή της εξεικονίσεως είναι καταφανής.»

Μερικοί σχολιασταί παίρνουν τα εδάφια 14, 15 του κεφαλαίου 16 του Ιερεμία ως μια διακοπή της προφητείας, επειδή αυτά τα εδάφια επαναλαμβάνονται, έστω και με ελαφρές αλλαγές, στο 23^ο κεφάλαιο εδάφια 7, 8. Έτσι, η Μία Αμερικανική Μετάφρασις (από Σμιθ-Γκούντσπηντ) θέτει τα εδάφια 14, 15 μέσα σε αγκύλες, ενώ η μετάφρασις της Γραφής υπό Δρος Τζαίημς Μόφφατ παραλείπει τελείως τα εδάφια 14, 15. Όταν έτσι διαβάζεται αμέσως ύστερ’ από το εδάφιο 13, το εδάφιο 16, θα μπορούσε να ληφθή με μια δυσμενή σημασία στην αρχαία διαθήκη του Θεού με τον λαό Ισραήλ.