Ιεχωβά—Ο Αγαπών Δικαιοσύνη
Ο ΥΨΙΣΤΟΣ Θεός αγαπά δικαιοσύνη και κρίσι. (Ψαλμ. 33:5) Ο δούλος του Ελιού εδήλωσε: «Τον Παντοδύναμον, δεν δυνάμεθα να εννοήσωμεν αυτόν είναι υπέροχος κατά την δύναμιν και κατά την κρίσιν και κατά το πλήθος της δικαιοσύνης, δεν καταθλίβει.»—Ιώβ 37:23.
Επειδή ο Ιεχωβά Θεός ενδιαφέρεται περισσότερο απ’ όλους για τη δικαιοσύνη, δεν παραβλέπει την καταπίεσι. Οι καταπιεσταί δεν μπορούν να διαφύγουν το αποτέλεσμα του αναλλοίωτου νόμου του Θεού: «Ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.» (Γαλ. 6:7) Κατά καιρούς ο Ιεχωβά κατευθύνει τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε εκείνοι που ασκούν αδικία δοκιμάζουν καταστροφή. Για να γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι η κρίσις προερχόταν απ’ αυτόν, ο Παντοδύναμος Θεός ανήγγελλε πάντοτε αυτές τις κρίσεις από πριν, μέσω των προφητών του.
Αυτό συνέβη στην περίπτωσι του Ελιακείμ, τον έβδομο αιώνα π.Χ. Ο πατέρας του, ο Βασιλεύς Ιωσίας, πέθανε στη μάχη ενώ προσπαθούσε να εμποδίση τα Αιγυπτιακά στρατεύματα υπό τον Φαραώ Νεχαώ να περάσουν δια μέσου της Σαμάρειας καθώς επήγαιναν να πολεμήσουν εναντίον του Βαβυλωνίου κατακτητού της Ασσυρίας. Τότε ο λαός του Ιούδα έκαμε βασιλέα τον νεώτερο αδελφό του Ελιακείμ, τον Ιωάχαζ. Τρεις μήνες περίπου αργότερα, ο Φαραώ Νεχαώ πήρε τον Ιωάχαζ αιχμάλωτο στην Αίγυπτο και έκαμε τον ηλικίας είκοσι πέντε ετών Ελιακείμ βασιλέα, αλλάζοντας το όνομα του σε Ιωακείμ. Εκτός αυτού, ο Νεχαώ επέβαλε ένα μεγάλο πρόστιμο επάνω στο βασίλειο του Ιούδα. Ο Ιωακείμ συγκέντρωσε αυτά τα χρήματα από τους υπηκόους του μέσω φορολογίας.—2 Βασ. 23:34-36· 2 Χρον. 36:1-5.
Αντί να ενδιαφερθή κάπως για το βαρύ φορτίο κάτω από το οποίο εργάζονταν οι υπήκοοι του, ο Ιωακείμ έκαμε σχέδια να κτίση ένα νέο, πολυτελές ανάκτορο. Προφανώς για να περιορίση το κόστος, με καταπιεστικό τρόπο παρακρατούσε τους μισθούς των εργατών του. Αυτή η τυραννική συμπεριφορά του Ιωακείμ δεν διέφυγε της προσοχής του Ιεχωβά Θεού. Αυτός έστειλε τον προφήτη Ιερεμία στον οίκο του βασιλέως. Η αφήγησις αυτού του περιστατικού βρίσκεται στο 22ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιερεμία.
Μολονότι ο Ιωακείμ άξιζε να τιμωρηθή, ο Ιεχωβά Θεός με το έλεός του έδωσε στον βασιλέα την ευκαιρία να διορθώση τα ζητήματα. Ο Ιερεμίας έλαβε εντολή να του μεταβιβάση τα εξής: «Ούτω λέγει Κύριος· Κάμνετε κρίσιν και δικαιοσύνην και ελευθερώνετε τον γεγυμνωμένον εκ της χειρός του δυνάστου· και μη αδικείτε μηδέ καταδυναστεύετε τον ξένον, τον ορφανόν και την χήραν και αίμα αθώον μη χύνετε εν τω τόπω τούτω. Διότι εάν τωόντι κάμνητε τον λόγον τούτον, τότε θέλουσιν εισέλθει δια των πυλών του οίκου τούτου βασιλείς καθήμενοι επί του θρόνου του Δαβίδ, εποχούμενοι επί αμαξών και ίππων, αυτοί και οι δούλοι αυτών και ο λαός αυτών.» (Ιερεμ. 22:3, 4, ΜΝΚ) Έτσι, με το ν’ αλλάξη την πορεία της ενεργείας του, ο Ιωακείμ μπορούσε να συντελέση στη συνέχισι της διακυβερνήσεως ανδρών από τον βασιλικά οίκο του Δαβίδ.
«Αλλά,» συνέχισε ο προφητικός λόγος προς τον Ιωακείμ «εάν δεν ακούσητε τους λόγους τούτους, ομνύω εις εμαυτόν, λέγει Ιεχωβά, ότι ο οίκος ούτος θέλει κατασταθή έρημος. Διότι ούτω λέγει Ιεχωβά προς τον οίκον του βασιλέως του Ιούδα· Συ είσαι Γαλαάδ εις εμέ και κορυφή του Λιβάνου· αλλά θέλω σε καταστήσει ερημίαν, πόλεις ακατοίκητους.»—Ιερεμ. 22:5, 6, ΜΝΚ.
Επομένως, ο Ιωακείμ ήταν βέβαιος ότι, αν ακολουθούσε μια πορεία ανυπακοής, θα έφερνε καταστροφή τόσο στον εαυτό του όσο και στο βασίλειο του. Για τον Ιεχωβά Θεό, ο ‘οίκος του βασιλέως του Ιούδα,’ προφανώς ολόκληρο το σύμπλεγμα του ανακτόρου, ήταν όπως ‘η Γαλαάδ,’ όπως η «κορυφή του Λιβάνου.» Καθώς βρισκόταν σ’ έναν υψηλό τόπο, το ανάκτορο είχε μια υψηλή και μεγαλοπρεπή θέσι. Ήταν σαν την οροσειρά του Λιβάνου με τους περίφημους κέδρους της. Εκτός αυτού, το ξύλο του κέδρου εχρησιμοποιείτο εκτεταμένα στην κατασκευή βασιλικών κτιρίων. (1 Βασ. 7:2-12) Ο ίδιος ο Ιωακείμ είχε χρησιμοποιήσει κέδρους για το ανάκτορο του. Έτσι, η περιοχή του ανακτόρου ήταν σαν ένα μεγαλόπρεπο δάσος από κέδρινα κτίρια όπως δηλαδή η κατάφυτη περιοχή της Γαλαάδ και του Λιβάνου. Εν τούτοις, αυτό το μεγαλόπρεπο ανάκτορο επρόκειτο να καταστραφή. Στην πραγματικότητα, όλες οι πόλεις του Ιούδα επρόκειτο να γίνουν έρημοι. Τι συνέβη; Είχαν οι αδικίες του Ιωακείμ κακές επιπτώσεις επάνω σ’ αυτόν;
Ναι, οι Χαλδαίοι ήλθαν εναντίον της Ιερουσαλήμ. Όσο για τον Ιωακείμ, ο προφητικός λόγος έλεγε: «Θέλει ταφή ταφήν όνου, συρόμενος και ριπτόμενος πέραν των πυλών της Ιερουσαλήμ.» (Ιερεμ. 22:19) Η αρχαία παράδοσις (όπως αναφέρεται από τον Ιουδαίο ιστορικό του πρώτου αιώνος Ιώσηπο) λέγει ότι ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλεύς της Βαβυλώνας, εφόνευσε τον Ιωακείμ και διέταξε να ριφθή το νεκρό σώμα του έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Είτε αυτή η παράδοσις είναι ορθή είτε όχι, ο Ιωακείμ δεν επέζησε από την πολιορκία της Βαβυλώνος. Δεν αξιώθηκε μιας αξιοπρεπούς ταφής. Το πτώμα του παρέμεινε άταφο έξω από τις πύλες της Ιερουσαλήμ, εκτεθειμένο στη ζέστη της ημέρας και στο κρύο της νύκτας. Ο υιός του ο Ιωαχείν εκυβέρνησε επί τρεις περίπου μήνες μετά τον θάνατο του. Τελικά συνθηκολόγησε στην πολιορκία και ο ίδιος εξωρίσθηκε ως αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα.—2 Βασ. 24:11, 12.
Κατόπιν, ο θείος του Ιωαχείν, ο Σεδεκίας, κυβέρνησε από την Ιερουσαλήμ ως υποτελής του Βαβυλωνίου βασιλέως Ναβουχοδονόσορ. Τελικά, ο Σεδεκίας επανεστάτησε και τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ. (2 Βασ. 24:20· 25:1) Όπως είχε προλεχθή, η Ιερουσαλήμ και ολόκληρη η γη του Ιούδα ερημώθηκαν. Τα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν την εκπλήρωσι του προφητικού λόγου μέσω του Ιερεμία. Το βιβλίο του Γ. Φ. Άλμπραϊτ με τίτλο Η Βίβλος μετά από Είκοσι Ετών Αρχαιολογικές Έρευνες λέγει: «Οι εκσκαφές και η εξερεύνησις της επιφανείας της Ιουδαίας απέδειξαν ότι οι πόλεις του Ιούδα όχι μόνο κατεστράφησαν πλήρως από τους Χαλδαίους στις δύο εισβολές τους, αλλά δεν ξανακατοικήθηκαν επί γενεές—κάτι που δεν συμβαίνει συχνά στην ιστορία.»—Σελ. 546.
Έτσι, το επαίσχυντο υπόμνημα της αδικίας του Ιωακείμ είχε άσχημα αποτελέσματα τόσο γι’ αυτόν όσο και για τους υπηκόους του. Εκπληρώθηκαν οι λόγοι: «Συ ήτις κατοικείς εν τω Λιβάνω [δηλαδή στην Ιερουσαλήμ με την υπερήφανη τοποθεσία της και τα κέδρινα κτίρια της], ήτις κάμνεις την φωλεάν σου εν ταις κέδροις, τόσον αξιοθρήνητος θέλεις είσθαι, όταν έλθωσι λύπαι επί σε, ωδίνες ως τικτούσης!» (Ιερεμ. 22:23) Από την πολύ υψηλή θέσι που ευρίσκοντο οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ έπεσαν πολύ χαμηλά. Η όμορφη πρωτεύουσα των κατεστράφη και πολλοί απ’ αυτούς που επέζησαν εστάλησαν στη Βαβυλώνα ως αιχμάλωτοι.
Αληθινά, ο Ιεχωβά Θεός δεν είχε παραβλέψει τις αδικίες που είχαν διαπραχθή στο βασίλειο του Ιούδα. Επειδή είναι ένας Θεός αναλλοίωτων ηθικών κανόνων, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι δεν θ’ ανέχεται επ’ αόριστον την αδικία που υπάρχει σήμερα. Στην πραγματικότητα, η προφητεία της Αγίας Γραφής δείχνει ότι η εποχή μας είναι οι ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του ασεβούς κόσμου. (2 Τιμ. 3:1-5) Έτσι, είναι ανάγκη να προσέχωμε ώστε να μην ακολουθούμε τις συνήθειες αυτού του κόσμου και ν’ αποκτήσωμε μ’ αυτό τον τρόπο την αποδοκιμασία του Ιεχωβά, του Θεού ο οποίος αγαπά δικαιοσύνη.