Προσέχετε στην Προφητεία

 1. (α) Ποια ήταν η συμβουλή του Ιησού για μας σχετικά με την προφητεία; (β) Τι έκαμαν τα έθνη για να λάβουν καθοδήγησι, και με ποιά αποτελέσματα;

«Προσέχετε εις εαυτούς,» είπε ο Ιησούς, όταν εδίδασκε τους μαθητάς του σχετικά με την κατάλληλη στάσι έναντι της προφητείας του που αφορούσε τον καιρό του τέλους. (Λουκ. 21:34) Τέτοια έντονη προειδοποίησις είναι ειδικώς τώρα κατάλληλη, διότι οι παγκόσμιες εξελίξεις έχουν κάμει τα άτομα, ακόμη δε και τις κυβερνήσεις ν’ αντιλαμβάνωνται την σκοπιμότητα τού να ερευνήσουν το μέλλον. Έχουν πολλούς «προφήτας»: μελετητάς της ιστορίας και της πολιτικής, σχολιαστάς των επικαίρων ειδήσεων και αστρολόγους ακόμη, που αποτελούν κληρονομία της αρχαίας Βαβυλώνος. Αυτοί, όμως, απέτυχαν, όπως έκαμαν και την αρχαία Βαβυλώνα ν’ αποτύχη, και συνεχίζουν ν’ αποτυγχάνουν στο να μπορούν να προλέγουν το μέλλον με ακρίβεια και αξιοπιστία.—Ησ. 47:12-15· 44:25, 26.

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ

 2. (α) Γιατί οι προφητείες της Γραφής είναι ανώτερες, και πώς είναι δυνατόν οποιοσδήποτε να ωφεληθή από αυτές; (β) Ποιο μέσον χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά στην εποχή μας ως «προφήτην», και πώς αυτή η ομάς είδε την προφητεία;

² Ανόμοια με τις προφητείες ή τις προβλέψεις των ανθρώπων, οι οποίες, στην καλύτερη περίπτωσι, είναι απλώς εξευγενισμένες εικασίες, οι προφητείες του Ιεχωβά προέρχονται από τον νουν Εκείνου που εδημιούργησε το σύμπαν, Εκείνου που είναι αρκετά δυνατός ώστε να κατευθύνη την πορεία των γεγονότων για να εκπληρώση τον λόγον του. Οι προφητείες του Ιεχωβά βρίσκονται στον Λόγον του, τη Γραφή, είναι δε στη διάθεσι όλων των ανθρώπων. Όλοι έχουν την ευκαιρία, αν επιθυμούν, να τις προσέξουν και ειλικρινώς να επιδιώξουν την κατανόησί των. Εκείνοι που δεν διαβάζουν, μπορούν ν’ ακούσουν, διότι ο Θεός έχει σήμερα επάνω στη γη μια όμοια με προφήτην οργάνωσι, όπως ακριβώς είχε στις ημέρες της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας. (Πράξ. 16:4, 5) Αυτός προσδιορίζει αυτούς τους Χριστιανούς ως τον «πιστόν και φρόνιμον δοόλον» του. (Ματθ. 24:45-47) Αυτή η ομάς του «δούλου» λαμβάνει την αυστηρή εντολή: «Προφητείας μη εξουθενείτε.» (1 Θεσ. 5:20) Αυτό απεδείχθη αληθινό ως προς τους κεχρισμένους μάρτυρας του Ιεχωβά στη γη. Προσέχουν στην προφητεία με τον μεγαλύτερο σεβασμό. Διώρθωσαν τον εαυτό τους, όταν η προφητεία απεκάλυψε τις ελλείψεις των. Δεν ωπισθοχώρησαν, όταν η προφητεία καταδίκασε συνήθειες που τις ακολουθούσε ακόμη και ο «Χριστιανικός κόσμος». (Ησ. 58:1) Μάλιστα, διεκήρυξαν τις προφητείες που έχουν γραφή στο Λόγο του Θεού, μολονότι αυτό επέσυρε το μίσος του κόσμου εναντίον των.—Ματθ. 24:9.

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ

 3. (α) Με ποιους τρόπους ο Βασιλεύς Μανασσής του Ιούδα έδειξε ανευλάβεια προς τους νόμους του Θεού και την προφητεία; (β) Ποια προφητεία, επομένως, έπρεπε να εκπληρωθή σ’ αυτόν, και ποιο μέσον εχρησιμοποιήθη για να γίνη αυτό;

³ Για ν’ αποδείξωμε μ’ εξαίρετο τρόπο την ανάγκη του να προσέχωμε στην προφητεία, ας ρίξωμε ένα σύντομο βλέμμα σε μια περίοδο της ιστορίας, στο τέλος περίπου του βασιλείου του Ιούδα, που εκυβερνάτο από βασιλείς της γραμμής του Δαβίδ. Παρεμβαίνομε στη χρονική περίοδο του Βασιλέως Μανασσή, δεκάτου τετάρτου βασιλέως μετά τον Δαβίδ. Διαδεχθείς τον πατέρα του, τον καλό Βασιλέα Εζεκία, στο θρόνο, εκυβέρνησε επί πενήντα πέντε έτη. Είχε άφθονες ευκαιρίες να μάθη την ιστορία του έθνους και τις προφητείες που ο Ιεχωβά είχε κάμει να εκπληρωθούν σχετικά με τους προπάτορές του. Ο Θεός είχε προφητεύσει σχετικά με οποιονδήποτε βασιλέα επί του θρόνου του Δαβίδ: «Εάν πράξη ανομίαν, θέλω σωφρονίσει αυτόν εν ράβδω ανδρών, και δια μαστιγώσεων υιών ανθρώπων.» Τελείως αντίθετα προς τον λόγο και την προφητεία του Θεού, ο Μανασσής εστράφη προς τη Βαβυλωνιακή θρησκεία, όπως είναι η αστρολογία, η μαγεία, η οιωνοσκοπία, η γοητεία, οι μαντείες και οι εξ επαγγέλματος προγνώσται γεγονότων. Ετέλεσε μάλιστα ανθρώπινες θυσίες, των δικών του βασιλικών υιών, προς τον Χαναναίο θεό Βάαλ. Ανήγειρε βωμούς για τη λατρεία του ηλίου, της σελήνης και των αστέρων στις δύο αυλές του ίδιου του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, επίσης δε έστησε στον άγιον αυτόν ναό «το γλυπτόν, την εικόνα την οποίαν έκαμεν.» Γι’ αυτό, η προφητεία του Θεού απεδείχθη αληθινή επάνω σ’ αυτόν με το βαρύ χέρι της Ασσυρίας, της Δευτέρας Παγκοσμίου Δυνάμεως, που εχρησιμοποιήθη ως όργανον του Θεού προς εκπλήρωσιν της προφητείας.—2 Σαμ. 7:14· 2 Χρον. 33:1-7.

 4. Τι επέφερε η περιφρόνησις που έδειξε ο Μανασσής στον λόγο του Θεού και την προφητεία;

⁴ Αλλά η περιφρόνησις του Μανασσή προς τον λόγον του Θεού, που είχε δοθή μέσω του Μωυσέως και των άλλων προφητών του, επέφερε κάτι περισσότερο από την τιμωρία του ίδιου του Μανασσή. Η ανταρσία του ωδήγησε τον Ιούδα να ενεργήση πιο πονηρά απ’ ό,τι οι ειδωλολάτραι κάτοικοι της χώρας. Ο Ιεχωβά Θεός απέστειλε μια δηκτική προφητεία που θα έπρεπε να είχε ανοίξει τ’ αυτιά του: «Ιδού, εγώ επιφέρω κακόν επί την Ιερουσαλήμ και επί τον Ιούδαν, ώστε παντός ακούοντος περί αυτού, θέλουσιν ηχήσει αμφότερα τα ώτα αυτού . . . και θέλω σπογγίσει την Ιερουσαλήμ, καθώς σπογγίζει τις τρυβλίον, και σπογγίσας στρέφει άνω κάτω· και θέλω εγκαταλείψει το υπόλοιπον της κληρονομίας μου, και παραδώσει αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών.»—2 Βασ. 21:10-15.

 5. Πώς ο Ησαΐας περιέγραψε προφητικά την κρίσι του Ιεχωβά, πάνω στη γη και τους κατοίκους της;

⁵ Η ισχυρογνώμων πορεία του Μανασσή κατέληξε στο να εκχυθή στη χώρα αθώον αίμα «πολύ σφόδρα.» (2 Βασ. 21:16) Τούτο, σύμφωνα με τα συγγράμματα των Ιουδαίων ραββίνων, περιέλαβε το αίμα του Ησαΐα, για τον οποίον λέγουν ότι επριονίσθη ιδιαιτέρως, κατά διαταγήν του Βασιλέως Μανασσή. Ο Μανασσής κατεφρόνησε μια πολύ όμοια προφητεία που έφερε ο Ησαΐας από μέρος του Ιεχωβά και που έλεγε: «Ιδού, ο Ιεχωβά κενόνει την γην, και ερημόνει αυτήν, και ανατρέπει αυτήν, και διασκορπίζει τους κατοίκους αυτής. . . . Ολοκλήρως θέλει κενωθή η γη, και ολοκλήρως θέλει γυμνωθή· διότι ο Ιεχωβά ελάλησε τον λόγον τούτον. Η γη πενθεί, μαραίνεται. . . . Και η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής· διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησαν διαθήκην αιώνιον [βασισμένη στις Δέκα Εντολές]. Δια τούτο η αρά κατέφαγε την γην, και οι κατοικούντες εν αυτή ηρημώθησαν. . . . Και η ανομία αυτής θέλει βαρύνει επ’ αυτήν· και θέλει πέσει.»—Ησ. 24:1-20, ΜΝΚ.

 6. (α) Ποια αμετάβλητη απόφασι έλαβε ο Ιεχωβά εναντίον του Ιούδα λόγω της μολύνσεως της γης από τον Μανασσήν; (β) Πώς ο Μανασσής εδοκίμασε μια πρόγευσι αυτής, με ποιο αποτέλεσμα επάνω του;

⁶ Οι πονηρές πράξεις του Μανασσή έκαμαν τον Θεό ν’ αποφασίση ότι τώρα η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα ήσαν τόσο μολυσμένες ώστε δεν θα μπορούσαν ν’ αποφύγουν την εκκένωσι και την ερήμωσι για μια περίοδο χρόνου. (2 Βασ. 23:26, 27) Αλλά, ο Μανασσής, λόγω του ότι ηγνόησε τον λόγον και την προφητεία του Θεού, έπρεπε να τιμωρηθή πρώτος. Διαβάζομε: «Ο Ιεχωβά ελάλησε προς τον Μανασσήν, και προς τον λαόν αυτού· πλην δεν έδωκαν ακρόασιν. Δια τούτο έφερε κατ’ αυτών ο Ιεχωβά τους άρχοντας του στρατεύματος του βασιλέως της Ασσυρίας,a και επίασαν τον Μανασσήν . . . και . . . έφεραν αυτόν εις Βαβυλώνα [την οποίαν ο βασιλεύς της Ασσυρίας είχε κάμει έναν από τους τόπους διαμονής του].» Η μετάνοια του Μανασσή που επακολούθησε και η απόπειρά του ν’ αποκαταστήση την αληθινή λατρεία και η ανταπόκρισις του Θεού με έλεος προς αυτόν, αναγράφονται στο 2 Χρονικών 33:10-17.

Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

 7. (α) Πώς αντημείφθη ο Ιωσίας διότι επρόσεξε τους προφήτας του Ιεχωβά; (β) Πώς αυτό απέδειξε την προφητική δύναμι του Ιεχωβά και τη θέσι του στη διακυβέρνησι;

⁷ Τον Μανασσήν διεδέχθη ο υιός του Αμών, ο οποίος επανέλαβε την ειδωλολατρία. Εφονεύθη, αλλ’ ο λαός ενέμεινε με νομιμοφροσύνη στον οίκο του Δαβίδ και έθεσε στο θρόνο τον οκταετή υιό του Ιωσία. Τοιουτοτρόπως η γραμμή του Δαβίδ διετήρησε τον θρόνο, όπως είχε προφητεύσει ο Θεός. (2 Χρον. 33:18-25) Στην ηλικία των δεκαεννέα ετών ο Βασιλεύς Ιωσίας άρχισε να καθαρίζη όλο το βασίλειο από την ψευδή λατρεία. Επρόσεξε τους προφήτας του Ιεχωβά. (2 Χρον. 34:1-7) Έτσι η Δευτέρα Παγκόσμιος Δύναμις, η Ασσυρία, ουδέποτε μπόρεσε να λάβη τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ σε αιχμαλωσία. Ο Ιωσίας είδε την Ασσυρία την ίδια να πίπτη στο 633 π.Χ., εκπληρώνοντας την προφητεία του Ναούμ σχετικά με τη Νινευή, πρωτεύουσα της Ασσυρίας, που κατεστράφη από το βασίλειο της Μηδίας και τους συμμάχους της. (Ναούμ 1:1· 3:1, 5, 7· 1:15) Αυτό αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά, ο Θεός της προφητείας, είναι αληθινός και ότι είναι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος.

 8. (α) Πώς συνέβη ώστε η Βαβυλών ως μία δύναμις είχε, επίσης, ενεργό μέρος στην πτώσι της Ασσυρίας; (β) Ποια σημασία έχει το να σημειώσωμε ποιος ωδήγησε τον στρατό της Βαβυλώνος την εποχή εκείνη;

⁸ Στην πτώσι της Νινευή ήταν παρών ο διοικητής του Χαλδαϊκού στρατού, ο Ναβουχοδονόσορ, υιός του Βασιλέως Ναβοπολασσάρου, που είχε διατελέσει στρατηγός του Βασιλέως Ασσουρμπανιπάλ της Ασσυρίας. Ο Ναβοπολάσσαρος είχε αναλάβει τη βασιλεία της Βαβυλώνος, όταν απέθανε ο Ασσουρμπανιπάλ. Ήταν Χαλδαίος την καταγωγή, ένας Σημίτης (οι Ασσύριοι ήσαν επίσης Σημίται). Ίδρυσε τη δυναστεία των βασιλέων, που ετελείωσε με τον Βαλτάσαρ. Μετά την πτώσι της Νινευή, ο Ναβουχοδονόσορ συνεταιρίσθη με τον πατέρα του στη βασιλεία της Βαβυλώνος.b

 9. (α) Πριν από την πτώσι της Νινευή, ποιο έργο είχε αποτελειώσει ο Βασιλεύς Ιωσίας; (β) Ποια ανακάλυψις είχε γίνει στον ναό μετά τον καθαρισμό της γης, και ποιες ζωτικές κρίσεις γνωστοποιήθηκαν στον Ιωσία από αυτό το βιβλίο;

⁹ Ο Ιωσίας εχρειάσθη έξη έτη για να αποτελειώση το έργο του τού καθαρισμού της χώρας του Ιούδα και του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ από την ψευδή λατρεία, που περιελάμβανε Βαβυλωνιακή αστρολογία και κατ’ επάγγελμα προγνώστας γεγονότων. Ενώ επεσκεύαζε τον ναόν του Ιεχωβά, ο Αρχιερεύς Χελκίας βρήκε το «βιβλίον του νόμου του Ιεχωβά, του δοθέντος δια χειρός του Μωυσέως.» Αυτό ήταν αναμφιβόλως το αρχικό βιβλίο του νόμου που εγράφη από τον Μωυσή, που θα προξενούσε αίσθησι. (2 Χρον. 34:8-15) Το βιβλίο έφθανε στο αποκορύφωμα του με τους εξής λόγους: «Και καθώς ο Ιεχωβά ευφράνθη εις εσάς εις το να σας αγαθοποιή και να σας πληθύνη, ούτω θέλει ευφρανθή ο Ιεχωβά εις εσάς εις το να σας εξαλείψη, και να σας μηδενώση· και θέλετε αρπαχθή από της γης, όπου υπάγετε να κληρονομήσητε αυτήν. Και θέλει σε διασπείρει ο Ιεχωβά εις πάντα τα έθνη, απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης . . .» Όταν άκουσε αυτή την ανάγνωσι, ο ευσυνείδητος Βασιλεύς Ιωσίας ετρομοκρατήθη.—Δευτ. 28:63-65, ΜΝΚ· 2 Χρον. 34:19.

10. Ποια ειλικρινή δράσι ανέλαβε αμέσως ο Ιωσίας, και ποια απάντησι έλαβε από τον Ιεχωβά σχετικά με τον Ιούδα;

¹⁰ Ο Ιωσίας με μεγάλη ζέσι έστειλε τον Αρχιερέα Χελκία μαζί με μια επιτροπή, λέγοντας, «ερωτήσατε τον Ιεχωβά περί εμού, και περί των εναπολειφθέντων εν τω Ισραήλ και εν τω Ιούδα, περί των λόγων του βιβλίου του ευρεθέντος· διότι μεγάλη είναι η οργή του Ιεχωβά ήτις εξεχύθη εφ’ ημάς . . .» Ο Θεός τους απήντησε μέσω της προφήτιδος Όλδας στην Ιερουσαλήμ: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Ιδού, εγώ επιφέρω κακά επί τον τόπον τούτον, και επί τους κατοίκους αυτού, πάσας τας κατάρας τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω το οποίον ανέγνωσαν ενώπιον του βασιλέως του Ιούδα· επειδή με εγκατέλιπον, και εθυμίασαν εις άλλους θεούς, δια να με παροργίσωσι δια πάντα τα έργα των χειρών αυτών· δια τούτο θέλει εκχυθή ο θυμός μου επί τον τόπον τούτον, και δεν θέλει σβεσθή.»

11. Ποια αγαθότης εδείχθη προς τον Ιωσία λόγω του σεβασμού του για τον λόγο του Ιεχωβά και την προφητεία;

¹¹ Αλλά ο Ιεχωβά έδειξε αγαθότητα και αβροφροσύνη προς τον Βασιλέα Ιωσία, λέγοντας: «Ιδού, εγώ θέλω σε συνάξει εις τους πατέρας σου, . . . και δεν θέλουσιν ιδεί οι οφθαλμοί σου πάντα τα κακά, τα οποία εγώ επιφέρω επί τον τόπον τούτον, και επί τους κατοίκους αυτού.»

12. Πώς ο Ιωσίας συνεμορφώθη με επιμέλεια προς τον λόγο του Ιεχωβά; και με ποιά καλά αποτελέσματα;

¹² Τότε ο Βασιλεύς Ιωσίας συνεκέντρωσε όλον τον λαό στον ναό της Ιερουσαλήμ, διαβάζοντας σ’ αυτόν «πάντας τους λόγους του βιβλίου της διαθήκης, του ευρεθέντος εν τω οίκω του Ιεχωβά.» Κατόπιν ωδήγησε τον λαό στο να συνάψη μια διαθήκη πιστότητος στον Ιεχωβά. Τα καλά αποτελέσματα του σεβασμού του βασιλέως προς τον λόγο και την προφητεία του Ιεχωβά ήσαν: «Κατά πάσας τας ημέρας αυτού δεν απεμακρύνθησαν από όπισθεν Ιεχωβά του Θεού των πατέρων αυτών.»—2 Χρον. 34:21-33, ΜΝΚ.

13. Ποιες διεθνείς εξελίξεις έλαβαν χώραν, που ωδήγησαν σε άσοφη ενέργεια εκ μέρους του Ιωσία;

¹³ Αφού εβασίλευσε επί τριάντα ένα χρόνια, ο Ιωσίας, παρά τη συμβουλή που του εδόθη, ανέλαβε δράσι που κατέληξε στον θάνατό του, το 628 π.Χ. Τούτο συνέβη ως εξής: Η άλλοτε Πρώτη Παγκόσμιος Δύναμις, η Αίγυπτος, είχε ανατραπή από τον Εσαραδδών, βασιλέα της Ασσυρίας, και, ύστερ’ από μια επανάστασι, είχε ανακτηθή από τον υιό του Ασσουρμπανιπάλ. Αλλ’ η Νινευή αργότερα κατεστράφη, η δε νότιος Ασσυρία ως επίσης και το δικαίωμα κυριαρχίας επί της Αιγύπτου, Παλαιστίνης και Συρίας είχαν περιπέσει στη Βαβυλωνία υπό τον Βασιλέα Ναβοπολάσσαρον. Τώρα ο Νεχαώ, ο Φαραώ (βασιλεύς) της Αιγύπτου, επρόβαλε τον εαυτό του εναντίον της κυριαρχίας της Βαβυλώνος, που διεδέχθη την Ασσυρία ως η νέα παγκόσμιος δύναμις, Ωδήγησε τα στρατεύματα του βορείως, προς την Χαρκεμίς, που έκειτο επί του Ευφράτου Ποταμού, σε απόστασι πενήντα μιλίων δυτικώς της Χαράν.

14. Σε ποιά περίπτωσι απέτυχε ο Ιωσίας να δώση προσοχή στην προφητεία, και με ποιες συνέπειες;

¹⁴ Ο Βασιλεύς Ιωσίας ωδήγησε έξω τα στρατεύματά του, προφανώς για ν’ αποκλείση τη διάβασι των στρατευμάτων του Νεχαώ. Ο Φαραώ Νεχαώ προσεπάθησε να μεταπείση τον Ιωσία, λέγοντας: «Άπεχε από του Θεού, όστις είναι μετ’ εμού, και να μη σε εξολοθρεύση.» Εν τούτοις, «ο Ιωσίας δεν απέστρεψε το πρόσωπον αυτού απ’ αυτού· αλλά «μετεσχηματίσθη», δια να πολεμήση εναντίον αυτού, και δεν εισήκουσεν εις τους λόγους του Νεχαώ, τους εκ στόματος του Θεού, και ήλθε να πολεμήση εν τη κοιλάδι της Μεγιδδώ.» Η κίνησις του Ιωσία, εκτός του ότι αγνόησε την προειδοποίησι του Θεού, ήταν κακή κατά το ότι ευνοούσε τη Βαβυλώνα, ανέκαθεν εχθράν της Ιερουσαλήμ. Η μεταμφίεσις του Ιωσία, δεν τον προήσπισε, διότι ένα Αιγυπτιακό βέλος τον βρήκε και αυτός απέθανε.—2 Χρον. 35:20-25.

15. Ποιοι δύο βασιλείς διεδέχθησαν τον Ιωσία στον θρόνο του Ιούδα, και πώς εκυβέρνησαν;

¹⁵ Τότε, ο νεώτερος υιός του Ιωσία, ο Ιωάχαζ, εβασίλευσε κακώς τρεις μήνες και συνελήφθη αιχμάλωτος από τον Φαραώ Νεχαώ, ο οποίος έκαμε τον μεγαλύτερον αδελφόν του Ιωάχαζ, τον Ελιακείμ, βασιλέα του Ιούδα, μεταβάλλοντας το όνομά του σε Ιωακείμ. Η γεμάτη αδικίες βασιλεία του Ιωακείμ διήρκεσε ένδεκα έτη.—2 Χρον. 36:1-5· 2 Βασ. 23:30-37.

Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΔΙΟΤΙ ΑΓΝΟΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

16. (α) Ποια προφητεία εξέφρασε ο Ιερεμίας σχετικά με τον ναό του Ιεχωβά; (β) Πώς αντέδρασε ο λαός, και ενώπιον τίνος και με ποιά αποτελέσματα έκαμε ο Ιερεμίας την απολογία του;

¹⁶ Στην αρχή της διακυβερνήσεως του Βασιλέως Ιωακείμ ο Θεός απέστειλε μήνυμα στον προφήτη Του Ιερεμία, ότι θα έκανε τον ναόν Του όπως τη σκηνή που είχε τεθή στην πόλι Σηλώ, δηλαδή, να στερήται πάντοτε της ιεράς κιβωτού της διαθήκης του Θεού. Ο Ιούδας είχε απομακρυνθή από τη λατρεία του Ιεχωβά σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι ιερείς, οι προφήται και ο λαός εθεώρησαν ως προδοτικόν αυτόν τον αληθινό προφήτη και συνέλαβαν τον Ιερεμία, λέγοντας: «Θέλεις εξάπαντος θανατωθή.» Αλλ’ όταν ο Ιερεμίας απελογήθη ενώπιον των αρχόντων του Ιούδα, δεν βρήκαν βάσι θανατώσεώς του και τον άφησαν προς το παρόν ελεύθερον.—Ιερεμ. 26:1-24· 7:1-34.

17. (α) Ποιο γεγονός παγκοσμίου σπουδαιότητος έλαβε χώραν στο 625 π.Χ.; (β) Ποια προφητεία στην οποία περιλαμβάνεται ο Ναβουχοδονόσορ εξέφρασε ο Ιερεμίας το έτος εκείνο;

¹⁷ Το 625 π.Χ. ο Ναβουχοδονόσορ έγινε βασιλεύς της Βαβυλώνος, της Τρίτης Παγκοσμίου Δυνάμεως. Στο έτος αυτό ενίκησε τον Φαραώ Νεχαώ, τον βασιλέα της Αιγύπτου, στη μάχη της Χαρκεμίς, πλησίον του Ευφράτου Ποταμού. (Ιερεμ. 46:1, 2) Στο έτος αυτό ο Ιερεμίας προείπε, κατόπιν εμπνεύσεως, μια εβδομηκονταετή ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και της χώρας του Ιούδα επειδή κατεφρόνησαν τον λόγον του Ιεχωβά και τους προφήτας του. Ο Ιερεμίας προειδοποίησε: «Δια τούτο ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων. Επειδή δεν ηκούσατε τους λόγους μου, Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει και λάβει πάσας τας οικογενείας του βορρά, . . . και τον Ναβουχοδονόσορ βασιλέα της Βαβυλώνος, τον δούλον μου, και θέλω φέρει αυτούς επί την γην ταύτην, και επί τους κατοίκους αυτής, και επί πάντα ταύτα τα έθνη κύκλω . . . Και πάσα αυτή η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν, και θάμβος· και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη.» (Ιερεμ. 25:1-11, ΜΝΚ) Η μακροχρόνιος έχθρα μεταξύ των δύο τούτων πόλεων επλησίαζε σε αναπόφευκτη στρατιωτική σύγκρουσι, η οποία θα εξετασθή στο επόμενο άρθρο της σειράς αυτής.

18. Με τι παρωμοιάζετο ο Ναβουχοδονόσορ στην προφητεία του Ιερεμία;

¹⁸ Στην προφητεία ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ παρωμοιάζετο με ποτήριον πόσεως του θυμού του Ιεχωβά. Ο Ιερεμίας είπε: «Ούτω λέγει προς εμέ Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ, Λάβε το ποτήριον τούτο του οίνου του θυμού μου εκ της χειρός μου, και πότισον εξ αυτού πάντα τα έθνη, προς τα οποία εγώ σε αποστέλλω· και θέλουσι πίει, και θέλουσι ταραχθή και παραφρονήσει, εξ αιτίας της μαχαίρας [του Ναβουχοδονόσορ] την οποίαν εγώ θέλω αποστείλει εν μέσω αυτών.»—Ιερεμ. 25:15, 16, ΜΝΚ.

ΤΑ ΕΘΝΗ ΘΑ ΠΙΟΥΝ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

19. Με ποιόν τρόπο ο Ιερεμίας ‘έκαμε τα έθνη να πίουν’ και σε ποιά έθνη θα προσεφέρετο το ποτήριον;

¹⁹ Μ’ ένα συμβολικό τρόπο ο Ιερεμίας, προφητεύοντας, διεβίβασε το ποτήριον στα έθνη, κάνοντάς τα να πιουν το προφητικό άγγελμα προτού να πιουν την εκπλήρωσί του: «Τότε έλαβον το ποτήριον εκ της χειρός του Ιεχωβά, και επότισα πάντα τα έθνη, προς τα οποία ο Ιεχωβά με απέστειλε· την Ιερουσαλήμ, και τας πόλεις του Ιούδα, και τους βασιλείς αυτού, και τους μεγιστάνας αυτού, δια να καταστήσω αυτούς ερήμωσιν, θάμβος, συριγμόν, και κατάραν, καθώς την ημέραν ταύτην.» Αφού έθεσε την Ιερουσαλήμ πρώτη στη σειρά για να της προσφερθή το ποτήριον του οίνου της θείας οργής, ο Ιερεμίας αναφέρει επιτροχάδην τις χώρες Αίγυπτο, Ουζ, Φιλισταία, Εδώμ, Μωάβ, Αμμών, Τύρον, Σιδώνα, Δαιδάν, Θαιμά, Βουζ, Αραβία, Ζιμβρί, Ελάμ, Μηδία. Ναι, «πάντα τα βασίλεια της οικουμένης, τα επί προσώπου της γης.»—Ιερεμ. 25:17-26, ΜΝΚ.

20. (α) Ποιοι τρεις λόγοι δίδονται για να εννοηθή ότι ο Ιερεμίας αναφερόμενος στη Σησάχ εννοούσε πραγματικά τη Βαβυλώνα; (β) Τι εσήμαιναν οι λόγοι του Ιερεμία 25:26 για τη Βαβυλώνα;

²⁰ Τελικά ο Ιερεμίας αποκορυφώνει την προσφορά του ποτηριού από το χέρι του Ιεχωβά, προσθέτοντας: «Και ο βασιλεύς της Σησάχ θέλει πίει μετ’ αυτούς.» (Ιερεμ. 25:26) Η Ιουδαϊκή παράδοσις θεωρεί ότι το όνομα αυτό Σησάχ είναι ένα κρυπτογραφικό όνομα για το Εβραϊκό όνομα Βαβέλ (ή Βαβυλών), σύμφωνα μ’ ένα σύστημα στο οποίον το τελευταίο γράμμα του Εβραϊκού αλφαβήτου (Ταύ) υποκαθιστά το πρώτο γράμμα του αλφαβήτου (άλεφ), το προτελευταίο (Σχιν) υποκαθιστά το δεύτερο γράμμα του αλφαβήτου (Βεθ), το τρίτο (από το τέλος) (ρες) υποκαθιστά το τρίτο γράμμα (γίμμελ), και ούτω καθεξής.c Επί πλέον, το όνομα Σησάχ περιλαμβάνει τη σκέψι της ταπεινώσεως, στην οποία έπρεπε να υποβληθή η Βαβυλών. Ένας άλλος υπαινιγμός είναι ότι το «Σησάχ» σημαίνει «με χάλκινες πύλες», περιγραφή που ήταν αληθινή σχετικά με τη Βαβυλώνα. Η προφητεία αυτή θα εσήμαινε, λοιπόν, ότι ο βασιλεύς της Βαβυλώνος θα έπαυε να είναι το συμβολικό ποτήριον στο χέρι του Ιεχωβά, και θα είχε τεθή, με τη σειρά του, στα δικά του χείλη το συμβολικό ποτήριον του οίνου, υπό την μορφήν ενός άλλου βασιλέως. Στην περίπτωσι αυτή θα εγίνετο η αναφώνησις: «Πώς ηλώθη η Σησάχ! και εθηρεύθη το καύχημα πάσης της γης! πώς έγεινεν η Βαβυλών θάμβος εν τοις έθνεσιν!»—Ιερεμ. 51:41.

21. Πώς ο Ιερεμίας έδειξε τελικά ότι ο Ιεχωβά θα εξέχεε, επίσης, την οργή του εναντίον της Βαβυλώνος, και πότε αυτό θα ελάμβανε χώραν;

²¹ Έτσι ο Θεός θα μετεχειρίζετο τη Βαβυλώνα ως ένα κατάλληλο εκτελεστικόν όργανο, αν και περί Βαβυλώνος, της παντοτινής πικρής του εχθράς, η οποία μισούσε την Ιερουσαλήμ, την πόλι που εκπροσωπούσε το όνομά του, ο Ιεχωβά επροφήτευσε πλήρη ερήμωσι: «Και όταν συμπληρωθώσι τα εβδομήκοντα έτη [πάνω στην Ιερουσαλήμ και τη γη του Ιούδα], θέλω ανταποδώσει επί τον βασιλέα της Βαβυλώνος, και επί το έθνος εκείνο . . . την ανομίαν αυτών, και επί την γην των Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον. Και θέλω φέρει επί την γην εκείνην πάντας τους λόγους μου, τους οποίους ελάλησα κατ’ αυτής, άπαν το γεγραμμένον εν τω βιβλίω τούτω, το οποίον ο Ιερεμίας προεφήτευσε κατά πάντων των εθνών. Διότι έθνη πολλά και βασιλείς μεγάλοι έχουσι καταδουλώσει και αυτούς [τον λαόν του Ιεχωβά]· και θέλω ανταποδώσει εις αυτούς κατά τας πράξεις αυτών, και κατά τα έργα των χειρών αυτών.»—Ιερεμ. 25:12-14, ΜΝΚ.

22. (α) Κατά ποιον τρόπο ακόμη και τα γεγονότα που εξετάζονται εδώ είναι τα ίδια προφητικά; (β) Πώς μπορεί κανείς να προσέξη την προφητεία, έχοντας υπ’ όψι ποιο τέλος;

²² Σύμφωνα με τον Χριστιανό απόστολο Παύλο, ακόμη και τα γεγονότα, που μόλις ανεσκοπήσαμε, είναι αυτά τα ίδια προφητικά και υποτυπούν κάτι μεγαλύτερο. Εδώ υπήρχε ένας λαός, που έφερε επάνω του το όνομα του Θεού και ο οποίος ξεπέρασε τα ειδωλολατρικά έθνη στο να φέρη όνειδος στ’ όνομά του. Ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει λάβει το όνομα του Θεού και του υιού του Ιησού Χριστού, όμως επέφερε μεγαλύτερον ονειδισμό στο όνομα του Θεού και του Χριστού από τα ειδωλολατρικά έθνη. Επίσης, στη Βαβυλώνα, την αρχαία εχθρά του Θεού και του λαού του, υπάρχει εξεικονιστική σημασία ως προς την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, πάντοτε πικρής εχθράς του Θεού. Η προφητεία του Ιεχωβά απεδείχθη αληθινή πάνω στην Ιερουσαλήμ και αργότερα πάνω στη Βαβυλώνα. Οι λόγοι του δεν μπορούν σήμερα ν’ αποτύχουν, ότι θα φέρη καταστροφή πάνω σ’ εκείνους που καταφρονούν τον Λόγον του. Εκείνοι, που προσέχουν στην προφητεία με το να την μελετούν μ’ επιμέλεια και ταχέως να ενεργούν όπως αυτή κατευθύνει, θα έχουν την εύνοιά Του. Ο Ιεχωβά είναι εκείνος ‘όστις απ’ αρχής αναγγέλλει το τέλος.’ Αυτός δίνει την εντολή: «Ακούσατε, και η ψυχή σας θέλει ζήσει.» Συνεπώς, αν επιθυμήτε να ζήτε, προσέχετε στην προφητεία!—Ησ. 46:10· 55:3.

[Υποσημειώσεις]