Εγκαρτέρησις με Πιστότητα
«Ιεχωβά, δεν επιβλέπουσιν οι οφθαλμοί σου επί την αλήθειαν (επί την πίστιν, Μετάφρασις Ο΄);»—Ιερεμ. 5:3.
1. Πώς η πορεία της Ιερουσαλήμ έρχεται σε αντίθεσι με την πορεία του Ιερεμία;
Ο ΙΕΧΩΒΑ υπέβαλε το εξής ερώτημα σχετικά με την αρχαία Ιερουσαλήμ: «Δια τι ο λαός ούτος . . . εστράφη παντοτεινήν στροφήν;» ακολούθησε μια πείσμονα πορεία, «εστράφη εις την οδόν αυτού, ως ίππος εφορμών εις την μάχην.» Ο δε σαρκικός τρόπος με τον οποίον έβλεπαν τα πράγματα επέφερε συμφορά, διότι δεν ‘εγνώριζαν την κρίσιν του Ιεχωβά.’ (Ιερεμ. 8:5-7, ΜΝΚ) Σ’ έντονη αντίθεσι μ’ αυτή την πορεία, ο Ιερεμίας εγκαρτέρησε με πιστότητα. Επί 40 χρόνια, έως την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, και μετά ακόμη, εξακολουθούσε να εκπληρώνη την αποστολή του κηρύττοντας τις κρίσεις του Ιεχωβά.
2. Ως προς την επικείμενη θλίψι, πώς η κατάστασις του Ιερεμία αντιστοιχεί μ’ εκείνην του λαού του Θεού σήμερα; (Ιερεμ. 4:5, 6· 6:1)
2 Φαίνεται ότι ο Ιερεμίας δεν εγνώριζε από πριν την ημέρα ή την ώρα που θα επήρχετο η καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Εγνώριζε όμως ότι «ήχος θορύβου έρχεται και συγκίνησις μεγάλη εκ της γης του βορρά»—της Βαβυλώνος. Εγνώριζε ότι οι εκτελεστικές δυνάμεις επλησίαζαν και ότι οι κρίσεις του Θεού ήσαν βέβαιες. Ομοίως, ο λαός του Ιεχωβά σήμερα βλέπει καθαρά το «σημείον» της προσεγγίσεως της ‘θλίψεως οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής της κτίσεως.’—Ιερεμ. 10:22 Μάρκ. 13:4, 19.
3. (α) Τι διακηρύττουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη σύγχρονη εποχή και επί πόσον καιρό; (β) Τι προσέθεσαν αυτοί στην πίστι τους;
3 Επί 60 χρόνια σχεδόν έως τώρα, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά διακηρύττουν στα έθνη που είναι έξω και μέσα στον Χριστιανικό κόσμο ότι αυτό το σύστημα διανύει τον ‘έσχατον καιρό’ του από το έτος 1914 και ότι όλο αυτό το σύστημα πρέπει σε λίγο ν’ αφανισθή σ’ έναν καιρό θλίψεως, «οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού.» (Δαν. 12:1, 4) Δαιμονικές δυνάμεις συγκεντρώνουν τα έθνη στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:13-16) Καθόσον η σημερινή τάξις του Ιερεμία διακηρύττει αυτά τα αγγέλματα, εγκαρτερεί με πιστότητα. Στην πίστιν των προστίθεται υπομονή.—2 Πέτρ. 1:5, 6.
4. Ποια είναι η πηγή ενθαρρύνσεώς μας και πώς καταδεικνύεται αυτό στα εδάφια Ιερεμίας 17:5-8;
4 Η τάξις του Ιερεμία, μαζί με όλους τους νεοφερμένους που συνάγονται στις τάξεις των διαγγελέων της Βασιλείας, έχει ανάγκη συνεχούς ενθαρρύνσεως για να προχωρήση προς τη νίκη. Ο Ιεχωβά παρέχει αυτή την ενθάρρυνσι. Σ’ αντίθεσι μ’ εκείνον που «ελπίζει επί άνθρωπον και κάμνει σάρκα βραχίονα αυτού,» εκείνοι τους οποίους εξεικονίζει ο Ιερεμίας εναποθέτουν την εμπιστοσύνη των στον Ιεχωβά και έχουν πεποίθησι σ’ αυτόν. Αυτοί είναι «ως δένδρον πεφυτευμένον πλησίον των υδάτων,» και έτσι εξαπλώνουν τις ρίζες τους για να πιουν απ’ όλες τις ζωοπάροχες προμήθειες του Ιεχωβά. Ούτε το «καύμα» του διωγμού, ούτε η «ανομβρία» που προέρχεται από απαγορεύσεις και περιορισμούς δεν μπορούν να τους κάνουν να ‘παύσουν από του να κάμνουν καρπόν.’ Αυτοί, ως καρποφόρα δένδρα, είναι ‘θαλεροί’ καθώς φέρνουν αίνο στον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, είναι ‘ευλογημένοι.’—Ιερεμ. 17:5-8.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΟΚΙΜΗ ΤΗΣ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΕΩΣ
5. Ποιο παράδειγμα εγκαρτερήσεως του Ιερεμία πρέπει να μας υποκινή σε δράσι;
5 Μήπως μερικοί σήμερα έχουν προσηλώσει το βλέμμα τους σε υλικούς στόχους, και όχι στον ανεκτίμητο θησαυρό της υπηρεσίας της Βασιλείας; Μήπως το βρήκαν δύσκολο να εγκαρτερήσουν; Μη ξεχνάτε ότι κατά καιρούς και ο Ιερεμίας δυσκολεύθηκε να εγκαρτερήση. Σκέφθηκε μάλιστα και να εγκαταλείψη τον αγώνα. Αλλά τότε διεπίστωσε ότι ο λόγος του Ιεχωβά ήταν μέσα στην καρδιά του ως «καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις» του. Αυτός ο λόγος τον ώθησε να συνεχίση τον αγώνα ώσπου να θριαμβεύση κατά των εχθρών του. (Ιερεμ. 20:9) Όταν εξετάσωμε μερικά από τα προβλήματα τα οποία αντιμετώπισε και υπερνίκησε ο Ιερεμίας, αυτό ασφαλώς θα ενσταλλάξη στην καρδιά μας την επιθυμία να εγκαρτερήσωμε έως τη νίκη!
6. (α) Πού βρήκε ο Ιερεμίας δύναμι για να εγκαρτερήση; (β) Σύμφωνα με το παράδειγμα του Ιερεμία, ποια συναναστροφή πρέπει ν’ αποφεύγωμε;
6 Στον Ιερεμία εναντιώθηκαν με δριμύτητα οι ίδιοι οι συμπολίτες του στην Αναθώθ, οι οποίοι του είπαν: «Μη προφητεύσης εν το ονόματι του Ιεχωβά, δια να μη αποθάνης υπό τας χείρας ημών.» Οι ίδιοι οι αδελφοί του και ο οίκος του πατρός του τού φέρθηκαν προδοτικά. Εφαίνετο ότι είχε εχθρούς παντού, οι οποίοι ζητούσαν να του κάνουν κακό. (Ιερεμ. 11:21· 12:6· 15:10) Αλλά ο Ιερεμίας ενισχύθηκε να εγκαρτερήση. Πώς; Με προσευχή στον Ιεχωβά και με κατανόησι του προνομίου που είχε να φέρη επάνω του το όνομα και τον λόγο του Ιεχωβά:
«Καθώς ευρέθησαν οι λόγοι σου, κατέφαγον αυτούς· και ο λόγος σου ήτο εν εμοί χαρά και αγαλλίασις της καρδίας μου· διότι το όνομά σου εκλήθη επ’ εμέ, Ιεχωβά Θεέ των δυνάμεων. Δεν εκάθησα εν συνεδρίω χλευαστών και συνευφράνθην.» (Ιερεμ. 15:16, 17)
Ο Ιερεμίας εύρισκε χαρά στους λόγους του Ιεχωβά και στο ότι έφερε το όνομά του. Δεν εύρισκε ευχαρίστησι στους κενούς αστεϊσμούς των ασεβών ανθρώπων και με σύνεσι απέφευγε τη συντροφιά τους. Δεν πρέπει να κάνωμε κι εμείς το ίδιο;
7. (α) Τι έκαμε τον Ιερεμία να μπορέση να δεχθή χωρίς γογγυσμό την άγαμη κατάστασί του; (β) Ποια ήταν η αντίδρασις του Ιερεμία στη σκληρή μεταχείρισι από μέρους του Πασχώρ;
7 Ως ένδειξι ότι το άγγελμά του ήταν αληθινό, ο Ιεχωβά προσέταξε τον Ιερεμία να μη νυμφευθή. Έτσι δεν θ’ αποκτούσε παιδιά για καταστροφή. Ο Ιερεμίας δεν παραπονέθηκε που θα έμενε άγαμος, αλλά απορροφήθηκε από το έργο που του είχε ανατεθή. Με τον καιρό, ο Πασχώρ, ένας προϊστάμενος του οίκου του Ιεχωβά, προσεβλήθη από τα λόγια του Ιερεμία, τον επάταξε και τον έθεσε σε ξύλινα δεσμά μια ολόκληρη νύχτα. Όταν αφέθη ελεύθερος, ο Ιερεμίας άρχισε πάλι άφοβα να λέγη στον Πασχώρ ότι όλος ο Ιούδας θα παρεδίδετο στα χέρια του βασιλέως της Βαβυλώνος.—Ιερεμ. 16:1-4· 20:1-6.
8. Πώς ο Ιερεμίας επέδειξε αφοβία στη διάρκεια της βασιλείας του Ιωακείμ;
8 Όταν ο ασεβής Βασιλεύς Ιωακείμ ανήλθε στον θρόνο το έτος 628 π.Χ., ο Ιεχωβά έδωσε στον Ιερεμία μια έντονη προφητεία ν’ απαγγείλη και του είπε και πάλι : «Μη αφαιρέσης λόγον.» Ο Ιερεμίας, λοιπόν, στάθηκε στην αυλή του ναού του Ιεχωβά και απήγγειλε όλους τους λόγους που είχε προστάξει ο Ιεχωβά, που ήσαν πραγματικά ένα άγγελμα στροφής για τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ. Και ποια ήταν η έκβασις; Η αφήγησις απαντά:
«Αφού ο Ιερεμίας έπαυσε λαλών πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Ιεχωβά να λαλήση προς πάντα τον λαόν, οι ιερείς και οι προφήται και πας ο λαός συνέλαβον αυτόν λέγοντες, θέλεις εξάπαντος θανατωθή· δια τι προεφήτευσας εν ονόματι Ιεχωβά λέγων, Ο οίκος ούτος θέλει είσθαι ως η Σηλώ και η πόλις αύτη θέλει ερημωθή, ώστε να μη ήναι ο κατοικών; Και πας ο λαός συνήχθη κατά του Ιερεμίου εν τω οίκω του Ιεχωβά.» (Ιερεμ. 26:1-9, ΜΝΚ)
Οι άρχοντες του Ιούδα εμφανίσθηκαν επί σκηνής, και οι ιερείς και οι προφήτες ζητούσαν θανατική καταδίκη για τον Ιερεμία. Αλλ’ ο Ιερεμίας, σε μια συγκινητική ομιλία, τους εξήγησε ότι ο Ιεχωβά τον απέστειλε για να προφητεύη, ότι είχε υπακούσει στη φωνή του Ιεχωβά και ότι αυτοί θα έχυναν αθώο αίμα αν τον εθανάτωναν.—Ιερεμ. 26:10-15.
9. (α) Ποιος μίλησε υπέρ του Ιερεμία; (β) Ποιο πρόσφατο γεγονός μας υπενθυμίζει αυτό;
9 Τότε οι άρχοντες και όλος ο λαός μίλησαν υπέρ του Ιερεμία, λέγοντας: «Εν τω ονόματι Ιεχωβά του Θεού ημών ελάλησε προς ημάς.» Μερικοί πρεσβύτεροι επίσης υπεστήριξαν τον Ιερεμία, και ένας απ’ αυτούς ήταν ο Αχικάμ, ο πατέρας του Γεδαλία. (Ιερεμ. 26:16-24, ΜΝΚ) Έτσι, ο Ιερεμίας συνέχισε άφοβα να προφητεύη. Το γεγονός ότι προσωρινά έπαυσαν οι Ιουδαίοι να καταδιώκουν τον Ιερεμία μάς υπενθυμίζει κάποια ανακούφισι που ήλθε στην περίπτωσι των αδελφών μας στη Μαλάουι. Μερικές πρόσφατες ειδήσεις ανέφεραν ότι πολλοί απ’ εκείνους τους αδελφούς αποφυλακίσθηκαν και τους επετράπη να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να καλλιεργήσουν τους αγρούς των. Μερικοί νέοι που ήσαν άλλοτε διώκτες τους λέγεται ότι άρχισαν να κάνουν μαζί τους και Γραφικές μελέτες. Εν τούτοις, σε άλλα μέρη της χώρας εκείνης, τοπικοί κρατικοί λειτουργοί και συγγενείς έφεραν δυσκολίες στον λαό του Ιεχωβά και δεν του επέτρεψαν να διάγη μια ομαλή ζωή. Αλλά, όπως και ο Ιερεμίας, εκείνοι εξακολουθούν να εγκαρτερούν στην ακεραιότητά των.
Η ΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ
10, 11. (α) Ποιο προφητικό παράδειγμα παρουσίασε ο Ιερεμίας και ο Ανανίας (β) Πώς ο Ιερεμίας αποδείχθηκε αληθινός προφήτης;
10 Επίσης, στη διάρκεια της βασιλείας του Σεδεκία ο Ιερεμίας παρουσίασε μια προφητική εξεικόνισι. Με την κατεύθυνσι του Ιεχωβά, έθεσε δεσμά ξύλινα και ζυγούς στον τράχηλόν του για να δείξη ότι ο Ιούδας και τα γύρω έθνη θα περιείρχοντο στον ζυγό του βασιλέως της Βαβυλώνος, δηλαδή θα υφίσταντο αυστηρή τιμωρία. Αλλά ο προφήτης Ανανίας αφήρεσε τον ζυγόν από τον τράχηλον του Ιερεμία και τον συνέτριψε, δηλώνοντας ότι ο Ιεχωβά εύκολα θα διασπούσε τον ζυγό της Βαβυλώνος από τα έθνη μέσα σε δύο χρόνια.—Ιερεμ. 27:2-15· 28:1-11.
11 Ποιος θα κέρδιζε απ’ αυτή τη διαμφισβήτησι μεταξύ των προφητών; Ο Ιερεμίας ή ο Ανανίας ήταν ο αληθινός προφήτης του Ιεχωβά; Ο Ιεχωβά δεν άφησε αμφιβολία ως προς αυτό όταν προσέταξε τον Ιερεμία να προφητεύση ότι ο ξύλινος ζυγός θ’ αντικαθίστατο από σιδερένιο ζυγό, και ότι ο Ανανίας θα πέθαινε μέσα σ’ ένα έτος. Όχι μόνο ο Ανανίας πέθανε τον έβδομο μήνα εκείνου του έτους, αλλά και ο ζυγός της Βαβυλώνος τελικά αποδείχθηκε ότι πράγματι ήταν ένας σιδερένιος ζυγός.—Ιερεμ. 28:12-17.
12, 13. (α) Ποια σύγχρονη ομάδα ενεργεί όπως Ανανίας; και πώς διακρίνονται; (β) Τι υποστηρίζει τους αληθινούς μάρτυρες του Θεού;
12 Πόσο ομοιάζουν με τον Ανανία αυτοί οι σύγχρονοι ψευδοπροφήτες που προσπαθούν να ‘συντρίψουν’ το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά με κακές προθέσεις! Μερικοί απ’ αυτούς μπορεί μάλιστα και να συνεβάδιζαν με τον λαό του Θεού επί ένα χρονικό διάστημα, αλλά δυσαρεστήθηκαν που δεν είδαν τις ιδιοτελείς φιλοδοξίες τους να εκπληρώνωνται κι επέστρεψαν στις ίδιες ακριβώς δοξασίες που προηγουμένως είχαν εξεμέσει. Αυτοί κηρύττουν «δια φθόνον και έριδα,» ασφαλώς όχι «από καλής θελήσεως,» διότι δεν έχουν να πουν τίποτα εποικοδομητικό. (2 Πέτρ. 2:22· Φιλιππ. 1:15) Έχουν προσδοκίες αντίθετες με τις προσδοκίες της τάξεως του Ιερεμία ως προς την έλευσι της ‘μεγάλης θλίψεως.’
13 Εν τούτοις, όσο βέβαιο είναι ότι ο Ιεχωβά αντικατέστησε τον σπασμένο ξύλινο ζυγό μ’ ένα σιδερένιο ζυγό, έτσι και η μεγάλη θλίψις είναι βέβαιο ότι θα επέλθη στον ωρισμένο καιρό του Θεού. Και ακριβώς όπως ο Ανανίας πέθανε από την κρίσι του Ιεχωβά το ίδιο εκείνο έτος, έτσι κι αυτές οι εναντιούμενες προφητικές ομάδες πρέπει να εκτελεσθούν στον ωρισμένο καιρό. Αυτοί στερούνται χαράς και δεν έχουν το πνεύμα του Ιεχωβά ούτε τον Λόγον του για να τους υποστηρίζη.—Ιερεμ. 23:16-19· 31:1, 12.
ΔΙΑΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΑΣ!
14. (α) Όπως και ο Ιερεμίας, ποια εμπιστοσύνη πρέπει να επιδεικνύωμε; (β) Γιατί πρέπει πάντοτε ν’ αγρυπνούμε;
14 Όπως ο Ιερεμίας, έτσι κι εμείς πρέπει να έχωμε ακλόνητη εμπιστοσύνη στον προφητικό ‘λόγο’ του Ιεχωβά. Ο Ιερεμίας, σ’ ένδειξι αυτής της εμπιστοσύνης, υπήκουσε στον ‘λόγο του Ιεχωβά,’ αγοράζοντας ένα κληρονομικό αγρό στην Αναθώθ, και μάλιστα ένα μόλις έτος προτού οι Βαβυλωνιακές στρατιές προβούν στην ερήμωσι της γης! (Ιερεμ. 32:8-25, ΜΝΚ) Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες, πρέπει κι εμείς ομοίως να τρέφωμε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά ότι θα εκπληρώση κάθε λόγο της υποσχέσεώς του να προστατεύση και να εδραιώση τον λαό του. (Ιερεμ. 32:38-41) Πλησιάζει επικίνδυνα ο καιρός που θα επέμβουν οι ουράνιες επιθετικές δυνάμεις υπό τον Χριστό Ιησού! Επείγει λοιπόν να είμεθα πάντοτε άγρυπνοι, διακηρύττοντας τον ‘λόγο’ του Θεού.—Μάρκ. 13:10, 32-37.
15, 16. (α) Τι ήταν εκείνο που στήριξε τον Ιερεμία (β) Ποιο πρόβλημα αντιμετώπισε ο Βαρούχ; (γ) Η προειδοποίησις του Ιεχωβά στον Βαρούχ τι ενθάρρυνσι δίνει σ’ εμάς σήμερα; (Αποκάλ. 2:3)
15 Η πορεία που ακολουθούσε ο Ιερεμίας ήταν δύσκολη. Αλλά η εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά και η πιστότης στην αποστολή του τον έκαμαν να επιτύχη. Μπορούσε επίσης να ενθαρρύνη τον πιστό του σύντροφο, τον γραμματέα Βαρούχ, όταν αποθαρρυνόταν. Μετά από 20 ή 30 χρόνια προφητικής δράσεως του Ιερεμία, ο Βαρούχ εδήλωσε:
«Ουαί εις εμέ τώρα! διότι ο Ιεχωβά επρόσθεσε πόνον επί την θλίψιν μου· απέκαμον εν τω στεναγμώ μου και ανάπαυσιν δεν ευρίσκω.»
Αλλά ο Ιεχωβά μετεβίβασε σ’ αυτόν μέσω του Ιερεμία τα εξής λόγια:
«Ιδού, εκείνο το οποίον ωκοδόμησα, εγώ θέλω κατεδαφίσει· και εκείνο το οποίον εφύτευσα, εγώ θέλω εκριζώσει, και σύμπασαν την γην ταύτην. Και συ ζητείς εις σεαυτόν μεγάλα; μη ζητής· διότι, ιδού, εγώ θέλω φέρει κακά επί πάσαν σάρκα, λέγει Ιεχωβά, αλλά την ζωήν σου θέλω δώσει εις σε ως λάφυρον, εν πάσι τοις τόποις όπου υπάγης.» (Ιερεμ. 45:1-5, ΜΝΚ)
Αυτός ο πιστός δούλος απέκαμε με το πέρασμα του χρόνου. Αλλά ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε τον Βαρούχ ότι επλησίασε ο ωρισμένος καιρός Του για την ‘κατεδάφισι και την εκρίζωσι,’ ο καιρός οπότε Εκείνος θα επέφερε θλίψι στην άπιστη Ιερουσαλήμ και στον Ιούδα. Μολονότι μπορεί φαινομενικά να καθυστερούσε, ήταν βέβαιο πως εκείνη η συμφορά θα ερχόταν!
16 Ο Ιεχωβά προειδοποίησε τον Βαρούχ να μην επιστρέψη στην κοσμική, υλιστική πορεία των Ιουδαίων, επιζητώντας τη δική του προσωπική πρόοδο. Η θέσις του ήταν να συνεχίση την πιστή υπηρεσία του κοντά στον προφήτη του Ιεχωβά. Ομοίως, σ’ αυτές τους ‘έσχατες ημέρες’ του εικοστού αιώνος, δεν είναι καιρός για κανέναν από τον λαό του Ιεχωβά να επιστρέψη σ’ αυτόν τον καταδικασμένο υλιστικό κόσμο. Η κατάλληλη θέσις τους είναι να υπηρετούν μ’ εγκαρτέρησι ώσπου τελικά ‘λάβουν την ψυχήν των ως λάφυρον’ στη βασιλεία του Θεού δια του Χριστού Ιησού, πέρα από την λαίλαπα του Αρμαγεδδώνος.
ΠΙΣΤΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
17. Ποιοι ήσαν οι Ρηχαβίτες και τι προκάλεσε την αμοιβή τους από τον Ιεχωβά;
17 Ο Ιερεμίας είχε κι άλλους φίλους. Αυτοί εμφανίσθηκαν μόνο ύστερα από πολλά χρόνια πιστής υπηρεσίας και με την καθοδηγία του Ιεχωβά. Ενώ ο ασεβής Ιωακείμ εβασίλευε ακόμη, ο Ιεχωβά είπε στον Ιερεμία να φέρη στον ναό τους Ρηχαβίτες, τους απογόνους του Ιωναδάβ, ο οποίος είχε ταχθή με το μέρος του Ιεχωβά στις ημέρες του Βασιλέως Ιηού, πριν από 250 περίπου χρόνια. (2 Βασ. 10:15-17) Ο Ιωναδάβ είχε δώσει στους απογόνους του εντολή να μη πιουν οίνο «εις τον αιώνα.» Και τώρα, στην πρώτη προσέγγισι των Βαβυλωνίων, οι Ρηχαβίτες κατέφυγαν στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιερεμίας έβαλε οίνο μπροστά τους. Αλλά αυτοί αρνήθηκαν να πιουν, υπακούοντας πιστά στον προπάτορά τους, τον Ιωναδάβ. Ο Ιεχωβά τότε αντιπαρέβαλε την ανυπακοή του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ με την καρτερική πιστότητα των Ρηχαβιτών και δήλωσε:
«Δεν θέλει λείψει άνθρωπος από του Ιωναδάβ υιού του Ρηχάβ παριστάμενος ενώπιόν μου εις τον αιώνα.»
Έτσι, οι απόγονοι του Ιωναδάβ έλαβαν μια μεγαλειώδη αμοιβή, απελευθέρωσι στη διάρκεια της θλίψεως της Ιερουσαλήμ.—35:1-19.
18. Ποιοι είναι οι σύγχρονοι ‘υιοί του Ιωναδάβ’ και που βρίσκουν αυτοί προστασία;
18 Αυτοί οι Ρηχαβίτες έχουν σήμερα το αντίστοιχό τους—ανθρώπους με ειλικρινή καρδιά και ορθές αρχές, που μπορεί να προσπάθησαν μάλιστα να βρουν καταφύγιο απ’ αυτούς τους ‘κακούς καιρούς’ μέσα στα θρησκευτικά όρια του συγχρόνου «Χριστιανικού κόσμου.» (2 Τιμ. 3:1) Αλλά το πραγματικό καταφύγιό τους είναι η προμήθεια του Ιεχωβά μέσω του Χριστού. Αυτός τους στέλνει τη σύγχρονη τάξι του Ιερεμία, μ’ ένα άγγελμα που σημαίνει τη σωτηρία τους. Η ασφάλεια αυτών των «Ιωναδαβιτών» δεν βρίσκεται στον καταρρέοντα Χριστιανικό κόσμο, αλλά είναι ολοφάνερο ότι βρίσκεται στο πλευρό του συγχρόνου «προφήτου» του Ιεχωβά.
19. Πώς πρέπει να μας ενθαρρύνη η στάσις του Ιερεμία ενώπιον του Σεδεκία;
19 Ο τελευταίος βασιλεύς του Ιούδα, ο Σεδεκίας (617-607 π.Χ.) παρακάλεσε τον Ιερεμία να προσευχηθή στον Ιεχωβά υπέρ του Ιούδα. Αλλά ο Ιερεμίας εξακολούθησε να διακηρύττη την επικείμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Αργότερα, αφού κακοποιήθηκε σκληρά και φυλακίσθηκε πολλές μέρες, τον έφεραν ενώπιον του βασιλέως ο οποίος τον ερώτησε κατ’ ιδίαν: «Είναι λόγος παρά Ιεχωβά;» Και ήλθε η σαφής απάντησις του Ιερεμία: « Είναι· . . . Εις την χείραν του βασιλέως της Βαβυλώνος θέλεις παραδοθή.» (Ιερεμ. 37:3-17) Ομοίως, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα τονίζουν με σαφήνεια τη θεία κρίσι. Δεν ενδιαφέρονται για τις προσπάθειες ενώσεως των θρησκειών ούτε στο να απαλύνουν το άγγελμα που διακηρύττουν εναντίον του Χριστιανικού κόσμου.
20. (α) Τι ωδήγησε τον Αβδέ-μέλεχ να διασώση τον Ιερεμία, και πώς ανταμείφθηκε αυτός ο Αιθίοψ; (β) Ποιοι στους συγχρόνους καιρούς ενήργησαν όπως ο Αβδέ-μέλεχ, και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα γι’ αυτούς; (Ματθ. 25:34, 40)
20 Επειδή ο Ιερεμίας επέμενε να διακηρύττη τις προρρήσεις του Ιεχωβά εναντίον της πόλεως, τον έρριξαν σ’ ένα λάκκο, όπου βυθίσθηκε μέσα σε βόρβορο. Εφαίνετο σαν να ήταν καταδικασμένος σ’ έναν θλιβερό θάνατο. Αλλά ένας Αιθίοψ ευνούχος, ο Αβδέ-μέλεχ, πήγε στον βασιλέα και έκαμε αίτημα υπέρ του Ιερεμία. Κατ’ εντολήν του βασιλέως, ο Αβδέ-μέλεχ πήρε 30 άνδρες, και με τη χρήσι εφθαρμένων κουρελιών και αποφορίων, ανέσυραν τον Ιερεμία απ’ αυτό τον λάκκο και τον έβαλαν σ’ ένα μέρος της Αυλής της Φρουράς. Εκεί παρέμεινε ώσπου καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ κι έτσι ελευθερώθηκε. Αλλά τι έγινε ο Αβδέ-μέλεχ; Ενώ ο Ιερεμίας ήταν ακόμη στην αυλή, ήλθε σ’ αυτόν ο λόγος του Ιεχωβά, που έλεγε:
«Ύπαγε και λάλησον προς Αβδέ-μέλεχ τον Αιθίοπα, λέγων, Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Ιδού, εγώ θέλω φέρει τους λόγους μου επί την πόλιν ταύτην δια κακόν και ουχί δια καλόν· και θέλουσιν εκτελεσθή ενώπιόν σου την ημέραν εκείνην. Θέλω όμως σε σώσει εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Ιεχωβά, και δεν θέλεις παραδοθή εις την χείρα των ανθρώπων, των οποίων συ φοβείσαι το πρόσωπον, διότι εξάπαντος θέλω σε σώσει και δεν θέλεις πέσει δια μαχαίρας, αλλ’ η ζωή σου θέλει είσαι ως λάφυρον εις σε, επειδή πέποιθας επ’ εμέ, λέγει Ιεχωβά.»
Όταν, λοιπόν, οι στρατιές της Βαβυλώνος επήλθαν συντριπτικά από τον βορρά, ο Αβδέ-μέλεχ διέφυγε και διέσωσε τη ζωή του. Στους συγχρόνους καιρούς, επίσης, υπήρξαν πολλοί, και κρατικοί λειτουργοί και δεσμοφύλακες ακόμη, που έδειξαν καλωσύνη στους διωκομένους μάρτυρες του Ιεχωβά. Αργότερα, μερικοί απ’ αυτούς έγιναν Μάρτυρες και ελπίζουν να λάβουν σωτηρία όταν οι εκτελεστικές ουράνιες δυνάμεις του Ιησού Χριστού αναλάβουν δράσι στον Αρμαγεδδώνα.—Ιερεμ. 38:6-13· 39:15-18· Αποκάλ. 7:14-17· 16:16.
21. (α) Πώς οι σύγχρονοι δούλοι του Ιεχωβά αντιπαραβάλλονται μ’ εκείνους της εποχής του Ιερεμία; (β) Με ποιους τρόπους δείχνουν αυτοί εγκαρτέρησι; (Αποκάλ. 14:12)
21 Είναι χαρά να παρατηρούμε ότι υπάρχουν ακόμη στη γη σήμερα άτομα όμοια με τον Ιερεμία, τον Βαρούχ, τους Ρηχαβίτες και τον Αβδέ-μέλεχ. Η έκθεσις της παγκοσμίου δράσεως των Μαρτύρων του Ιεχωβά για το υπηρεσιακό έτος 1977 το αποδεικνύει αυτό. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να υπήρξαν μερικοί οι οποίοι απέκαμαν, όπως και ο Βαρούχ, και επεδίωξαν ιδιοτελή συμφέροντα επί ένα χρονικό διάστημα, αλλ’ αυτοί πρέπει να ενθυμούνται ότι ο Βαρούχ, μολονότι δοκιμάσθηκε, παρέμεινε εκεί μαζί με τον προφήτη του Θεού. Πράγματι, αξίζει να εγκαρτερούμε με την προοπτική της αιωνίου ζωής υπ’ όψιν μετά τη ‘μεγάλη θλίψι.’ Και είθε εκείνοι που αγαπούν τη δικαιοσύνη και έχουν τη διάθεσι των υιών του Ιωναδάβ και του Αβδέ-μέλεχ να εξακολουθούν να υπάρχουν. Μεγάλη θα είναι η αμοιβή όλων όσοι πρόθυμα πιστεύουν στις υποσχέσεις του Ιεχωβά και υπομένουν ως το τέλος!
[Εικόνα στη σελίδα 21]
Όταν ο Ιερεμίας ερρίφθη σ’ ένα άδειο λάκκο, ο Αβδέ-μέλεχ, ένας Αιθίοψ, πήρε την άδεια του βασιλέως να τον σώση· ο Θεός αντήμειψε αυτή τη στοργική ενέργεια