“Θέλουσι σε Πολεμήσει”
1. Πώς θ’ αντιδρούσαμε πιθανώς στην απιστία ενός γαμηλίου συντρόφου;
ΠΩΣ θα αισθανόσαστε σεις αν ο νόμιμος γαμήλιος σύντροφός σας απιστούσε σ’ εσάς και με σκανδαλώδη τρόπο διέπραττε μοιχεία; Ας πούμε ότι μια σύζυγος, παντρεμένη από τη νεότητά της μ’ εσάς, παρεβίαζε την υπόσχεσί της, σας εγκατέλειπε και πήγαινε και παρεδίδετο σε άνδρες χαλαρής ηθικής διαγωγής. Αν είσαστε ένας πιστός σύζυγος, δεν θα αισθανόσαστε βαθειά προσβολή; Αν δεν υπήρχε ελπίδα για συμφιλίωσι, θα εξαποστέλατε τη σύζυγο μ’ ένα έγγραφο διαζυγίου. Στη δυσχερή σας κατάστασι, ποτέ δεν θα θέλατε να επιστρέψη!
2. Ποια περίπτωσις απιστίας σ’ εθνική κλίμακα εκτίθεται στα εδάφια Ιερεμίας 3:1, 2;
2 Πριν από είκοσι έξι αιώνες, στις ημέρες του προφήτου Ιερεμία, παρουσιάσθηκε μια περίπτωσις σαν αυτή, αλλά σε μια εθνική κλίμακα. Η περίπτωσις αυτή έχει ένα σύγχρονο παράλληλο και γι’ αυτό μας ενδιαφέρει σήμερα. Αξίζει να την εξετάσωμε, για να διακρίνωμε πώς είναι δυνατόν να περιλαμβανώμεθα κι εμείς. Στην αφήγησι της περιπτώσεως που εκτίθεται από τον Ιερεμία, διαβάζομε τα εξής: «Λέγουσιν, Εάν τις αποβάλη την γυναίκα αυτού και αναχωρήση από αυτόν και γείνη άλλου ανδρός, θέλει επιστρέψει πάλιν εκείνος προς αυτήν; . . . συ επόρνευσας μεν μετά πολλών εραστών· επίστρεψον δε πάλιν προς εμέ, λέγει Ιεχωβά. Σήκωσον τους οφθαλμούς σου προς τους υψηλούς τόπους, και ιδέ πού δεν ησέλγησας. Εν ταις οδοίς εκάθησας δι’ αυτούς, ως ο Άραψ εν τη ερήμω, και εμίανας την γην με τας πορνείας σου και με την κακίαν σου.»—Ιερεμ. 3:1, 2, ΜΝΚ.
3. Τι λέγει ο Ιεχωβά να κάμη ο αποστάτης στον οποίο ομιλεί εδώ, και γιατί;
3 Το έθνος Ισραήλ είναι εκείνο στο οποίο απευθύνονται αυτά τα λόγια. Σχετικά μ’ αυτό διαβάζομε τα εξής: «Επίστρεψον, Ισραήλ αποστάτις, λέγει Ιεχωβά, και δεν θέλω κάμει να πέση η οργή μου εφ’ υμάς· διότι ελεήμων είμαι, λέγει Ιεχωβά· δεν θέλω φυλάττει την οργήν διαπαντός. Μόνον γνώρισον την ανομίαν σου, ότι ημάρτησας εις Ιεχωβά τον Θεόν σου.» «Επιστρέψατε, υιοί αποστάται, λέγει Ιεχωβά, αν και εγώ σας απεστράφην [διότι εγώ έχω γίνει ο συζυγικός σας κτήτωρ, ΜΝΚ]· και θέλω σας λάβει . . . και θέλω σας εισάξει εις την Σιών.»—Ιερεμ. 3:12-14, ΜΝΚ.
4. Ποιος ομοιάζει σήμερα με τον άπιστο Ισραήλ, και τι ερώτημα εγείρεται ως προς τον συζυγικό κτήτορα;
4 Εκείνος που μοιάζει σήμερα με τον αποστάτη Ισραήλ είναι ο Χριστιανικός κόσμος. Υπάρχουν πάνω από 900.000.000 άτομα που είναι ακόμη συνταυτισμένα με τον Χριστιανικό κόσμο, διότι είναι εγγεγραμμένα μέλη εκκλησιών μέσα στα πολλά δόγματα και στις αποχρώσεις του. Ήταν ο Ιεχωβά ποτέ ‘συζυγικός κτήτωρ’ του Χριστιανικού κόσμου; Σήμερα ο Χριστιανικός κόσμος καταφρονεί το όνομα του Ιεχωβά και προτάσσει το όνομα του Υιού του Ιεχωβά του Ιησού, σχεδόν αποκλειστικά. Πάνω από 18 αιώνες πριν από την ύπαρξι του Χριστιανικού κόσμου, ο Ιεχωβά έγινε ‘συζυγικός κτήτωρ.’ Τίνος; Του έθνους Ισραήλ. Έγινε κτήτωρ του Ισραήλ, ιδιαίτερα με το να τους ελευθερώση από δουλεία στην αρχαία Αίγυπτο και κατόπιν να συνάψη μια νόμιμη διαθήκη μαζί τους στο Όρος Σινά, με τον προφήτη Μωυσή ως μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων. (Εξοδ. 19:1 έως 24:8) Και τι θα λεχθή τώρα για τον Χριστιανικό κόσμο;
5. (α) Πού είχε τις ρίζες του ο Χριστιανικός κόσμος; (β) Στο έτος 33 μ.Χ., με ποιους εισήλθε ο Ιεχωβά σε συζυγική σχέσι και πώς;
5 Ιδού κάτι που πρέπει να τονίση η κεχρισμένη τάξις του Ιερεμία σήμερα στον Χριστιανικό κόσμο, και πράγματι αυτός ο σύγχρονος Ιερεμίας το πράττει αυτό. Ο Χριστιανικός κόσμος είχε τις ρίζες του στη Χριστιανοσύνη του πρώτου αιώνος μ.Χ. Η αληθινή Χριστιανική εκκλησία ήλθε σε ύπαρξι την εορτή της Πεντηκοστής του έτους 33 του αιώνος εκείνου. Έγινε τότε «γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν» ο Ιεχωβά Θεός. (1 Πέτρ. 2:9) Αυτό εσήμαινε ότι η συζυγική του σχέσις με τον φυσικό περιτετμημένο Ισραήλ ακυρώθηκε, καταργήθηκε. Επήλθε διάζευξις! Ο Ιεχωβά τώρα έγινε ‘συζυγικός κτήτωρ’ του νεογέννητου ‘αγίου έθνους,’ του πνευματικού Ισραήλ. Εξαγόρασε αυτό το «έθνος άγιον» με το πολύτιμο αίμα του Υιού του Ιησού Χριστού, του Μεγαλυτέρου Μωυσέως. Αυτός έφερε αυτό το «έθνος» σε μια «διαθήκην νέαν» που είχε προλεχθή από τον Ιερεμία. (Ιερεμ. 31:31-34) Ο Ιησούς ήταν ο Μεσίτης αυτής της νέας διαθήκης. Το φθινόπωρο του έτους 36 μ.Χ. οι μη Ιουδαίοι που επίστευσαν έγιναν δεκτοί για βάπτισμα και απετέλεσαν μέρος του πνευματικού Ισραήλ.
6. Σε τι ωδήγησε η θρησκευτική αποστασία μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών τον τέταρτο αιώνα μ.Χ.;
6 Κατόπιν τι συνέβη; Μετά τον θάνατο των εκλεκτών αποστόλων του Χριστού μέχρι το τέλος του πρώτου αιώνος, άρχισε να ριζώνη μια θρησκευτική ανταρσία μέσα στην εκκλησία του πνευματικού Ισραήλ εναντίον του ‘συζυγικού του κτήτορος,’ του Ιεχωβά Θεού. (Ματθ. 13:24-28, 36-39) Αυτή η αποστασία μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών αυξήθηκε, έως ότου, στις αρχές του τετάρτου αιώνος, ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επηρεάσθηκε να επωφεληθή από την κατάστασι. Μολονότι δεν ήταν βαπτισμένος και ήταν ακόμη ο Ύπατος Ποντίφιξ της Ρωμαϊκής ειδωλολατρικής θρησκείας, ανεκήρυξε την κατ’ όνομα Χριστιανοσύνη των ημερών του ως Κρατική θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Απ’ αυτό προέκυψε μια γαμήλιος ένωσις της αποστάτιδος Χριστιανοσύνης με το πολιτικό Κράτος.
7. Σύμφωνα με τα εδάφια Ιερεμίας 2:20, 21, ποια ‘παραφθορά’ πρέπει να θέσουν υπ’ όψι του Χριστιανικού κόσμου οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά;
7 Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν καθήκον να μιλήσουν στο σημερινό Χριστιανικό κόσμο όπως ακριβώς μίλησε και ο Ιερεμίας στον αποστάτη Ισραήλ του εβδόμου αιώνος π.Χ. Και τι είπε ο Ιεχωβά Θεός; Αυτά: «Επί πάντα υψηλόν λόφον και υποκάτω παντός δένδρου πρασίνου περιεπλανήθης εκπορνεύων. Εγώ δε σε εφύτευσα άμπελον εκλεκτήν, σπέρμα όλως αληθινόν· πώς λοιπόν μετεβλήθης εις παρεφθαρμένον κλήμα αμπέλου ξένης εις εμέ;»—Ιερεμ. 2:20, 21.
8. Πώς τα εδάφια Ιερεμίας 2:2, 3 δείχνουν πτώσι του Ισραήλ από μια έντιμη πνευματική κατάστασι;
8 Ο Ιεχωβά περιέγραψε περαιτέρω την πνευματική κατάστασι από την οποία εξέπεσε ο λαός της διαθήκης του, ο Ισραήλ, και, στη σύγχρονη εποχή, η κατ’ όνομα Χριστιανοσύνη, όταν είπε επίσης μέσω του προφήτου Ιερεμία: «Ενθυμούμαι περί σου την προς σε ευμένειάν μου εν τη νεότητί σου, την αγάπην της νυμφεύσεώς σου, ότε με ηκολούθεις εν τη ερήμω εν γη ασπάρτω· ο Ισραήλ ήτο άγιος εις τον Ιεχωβά, απαρχή των γεννημάτων αυτού.» (Ιερεμ. 2:2, 3, ΜΝΚ) Ο φυσικός Ισραήλ, εκτός από ένα πιστό υπόλοιπο περιλαμβανομένου και του Ιερεμία, κατεφρόνησε την ιερότητα αυτής της σχέσεως διαθήκης με τον Ιεχωβά ως Θεόν. Μια παρόμοια έλλειψι εκτιμήσεως της ορθότητος αποκλειστικής αφοσιώσεως στον Ιεχωβά Θεό επέδειξε και ο Χριστιανικός κόσμος. Δεν έζησε σύμφωνα με τη νέα διαθήκη.
9, 10. Γιατί ο Χριστιανικός κόσμος θέτει ερωτήματα για την αρμοδιότητα των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά να ενεργούν όπως ο Ιερεμίας;
9 Ποιοι, όμως, είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα που πρέπει να ενεργήσουν όπως ο Ιερεμίας και να καταγγείλουν ότι Χριστιανικός κόσμος δεν εκπληροί τις απαιτήσεις του Θεού για τους πνευματικούς Ισραηλίτας της νέας διαθήκης; Ποιοι είναι αυτοί ώστε να κατηγορούν τον Χριστιανικό κόσμο ότι είναι ένοχος πνευματικής μοιχείας απέναντι του Θεού της νέας διαθήκης; (Ιακ. 4:4) Έτσι, θεωρεί ο Χριστιανικός κόσμος το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο Χριστιανικός κόσμος, αν μετρήσωμε από τον καιρό του Μεγάλου Κωνσταντίνου, έχει ηλικία πάνω από 1.600 χρόνια και έχει εκατομμύρια εκκλησίες!
10 Αντιθέτως, οι σημερινοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ηλικία ενός αιώνος, αν υπολογίσωμε από τον καιρό της ιδρύσεως της εκκλησίας της Αλλεγκένης ( Πενσυλβανίας) από αδογμάτιστους σπουδαστάς των Γραφών. Ο Χριστιανικός κόσμος τους θεωρεί σαν μια νεοσύστατη εκκλησία χωρίς Βιβλικούς λογίους για τους οποίους αυτός καυχάται. Τι θα λεχθή, όμως για την ηλικία του Ιερεμία όταν ο Ιεχωβά του έδωσε εντολή να είναι προφήτης;
11. Σύμφωνα με τα εδάφια Ιερεμίας 1:4-6 μήπως η νεότης του Ιερεμία είχε σημασία για τον Ιεχωβά;
11 Η νεότης του Ιερεμία δεν είχε σημασία για τον Ιεχωβά. Η ευσέβεια και η προθυμία να υπηρετήση κάτω από δυσάρεστες περιστάσεις ήσαν οι ιδιότητες που υπελογίζοντο από τον Ιεχωβά. Αυτό καταδεικνύει η Βιβλική αφήγησις: «Και λόγος Ιεχωβά έγεινε προς εμέ λέγων, Πριν σε μορφώσω εν τη κοιλία, σε εγνώρισα· Και πριν εξέλθης εκ της μήτρας, σε ηγίασα· προφήτην εις τα έθνη σε κατέστησα. Και εγώ είπα, Ω, Ιεχωβά Θεέ, ιδού, δεν εξεύρω να λαλήσω διότι είμαι παιδίον.»—Ιερεμ. 1:4-6, ΜΝΚ.
«ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙΟΝ»
12. Γιατί ο Ιερεμίας δεν ήταν πολύ νεαρός στο έτος 647 π.Χ. για να τον εκλέξη ο Ιεχωβά να είναι προφήτης εις τα έθνη;
12 Εν τούτοις, μήπως αυτός ο γιος του Χελκία του ιερέως ήταν πολύ νεαρός στο έτος 647 π.Χ. για να τον επιλέξη ο Ιεχωβά ως «προφήτην εις τα έθνη»; Όχι, διότι και πριν ακόμη συλληφθή ο Ιερεμίας στην κοιλιά της μητρός του, και επομένως πολύ πριν από τη γέννησί του, ο Ιεχωβά διέκρινε ότι ο υιός του Χελκία θα ήταν κατάλληλος γι’ αυτή την υπεύθυνη υπηρεσία—ακριβώς στον κατάλληλο καιρό. Επίσης, αν ο Ιεχωβά μπορούσε ν’ αγιάση ένα τέτοιο γιο προτού τον αποκτήση ο Χελκίας, ασφαλώς αυτός ο Παντοδύναμος Θεός θα μπορούσε να εισαγάγη αυτό τον γιο στην ιερή υπηρεσία, περίπου 20 χρόνια μετά τη γέννησί του ας πούμε, ή καλύτερα, 25 χρόνια μετά τη γέννησί του, οπότε θα ήταν κατάλληλος να εισέλθη στην πρώτη φάσι της ιερατικής υπηρεσίας στον ναό της Ιερουσαλήμ. Η γέννησις, λοιπόν, του Ιερεμία ήταν καλά χρονολογημένη, διότι ο Ιεχωβά ήθελε να είναι ο ποθούμενος προφήτης-ιερεύς νεανίας στην αρχή της σταδιοδρομίας του.
13. Στη διάρκεια της βασιλείας τίνος ήλθε ο λόγος του Ιεχωβά στον Ιερεμία, και γιατί αυτός έκρινε τον εαυτό του πολύ νεαρό για να μιλήση ως προφήτης;
13 Ο Ιεχωβά προώρισε τον Ιερεμία να υπηρετή ως προφήτης για ένα μακρύ χρονικό διάστημα, πάνω από 40 χρόνια, δηλαδή μέχρι βαθέος γήρατος. Δεν ήταν, λοιπόν, τυχαίο το ότι ο προφητικός λόγος του Ιεχωβά άρχισε να έρχεται προς τον Ιερεμία το δέκατο τρίτο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Ιωσία της Ιερουσαλήμ (Ιερεμ. 1:1, 2) Αλλ’ ο ίδιος ο Ιερεμίας αισθανόταν πολύ νέος για ν’ αναλάβη προφητικό έργο που απαιτούσε να ομιλή, και μάλιστα δημοσίως. Επίσης, εφόσον αυτό θα περιελάμβανε και το να ομιλή στους πρεσβυτέρους του έθνους, που ήσαν άνθρωποι προχωρημένης ηλικίας, ο Ιερεμίας αισθανόταν σαν «παιδίον.»
14. Πώς η στάσις του Ιεχωβά απέναντι της νεότητος του Ιερεμία αντιπαραβάλλεται με τη στάσι των επιφανών ατόμων της χώρας;
14 Οι βασιλείς, οι άρχοντες, οι ιερείς και ο λαός της χώρας καταφρονούσαν τη νεότητα του Ιερεμία, και αυτό μάς υπενθυμίζει πως ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είπε στον ιεραποστολικό του σύντροφο Τιμόθεο να μη επιτρέπη σε κανένα να καταφρονή τη νεότητά του όταν εκτελούσε τις εντολές που του έδινε ο Παύλος. (1 Τιμ. 4:12) Ο Ιεχωβά δεν κατεφρόνησε όμως τη νεότητα του Ιερεμία. Δεν του μίλησε μ’ έναν παιδικό τρόπο και δεν ενέπνευσε τον Ιερεμία ν’ αναφέρη την πρώτη του προφητεία μ’ ένα παιδικό τρόπο ομιλίας. Αυτή η προφητεία απευθύνετο σε ενηλίκους και στην αξιοπρεπή τους γλώσσα.
15. Πώς ο Χριστιανικός κόσμος θεωρούσε πάντοτε την τάξι του Ιερεμία, και πώς το θάρρος αυτής της τάξεως ήταν όμοιο με το θάρρος του Δαβίδ;
15 Πάντοτε, τα πολύ παλαιότερα θρησκευτικά συστήματα, του Χριστιανικού κόσμου θεωρούσαν τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά ως ‘παιδιά’ σε σύγκρισι με τους εαυτούς των. Είναι αλήθεια ότι ο Κ. Τ. Ρώσσελ ήταν μόλις 27 ετών όταν ίδρυσε και άρχισε να εκδίδη τη Σκοπιά της Σιών, αλλά συνέχισε την έκδοσί της επί 37 χρόνια, ως τότε που πέθανε σε ηλικία 64 ετών. Υπηρέτησε ως πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά επί 32 σχεδόν χρόνια (1884-1916). Αφού αυτή η Εταιρία επισημοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1884, το συνυφασμένο μ’ αυτήν έργο που εξακολούθησαν να κάνουν εκείνοι που είναι τώρα ωργανωμένοι ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά γίνεται επί 100 χρόνια περίπου. Ήσαν νεαρά αυτά τα άτομα όταν εισήλθαν στον στίβο της συγχρόνου θρησκευτικής διαμάχης, αλλά βγήκαν στο πεδίον της μάχης με θάρρος. Ήσαν όπως ο νεαρός ποιμενόπαις Δαβίδ, όταν προκάλεσε τον πάνοπλο Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ. (1 Σαμ. 17:23-54) Εγνώριζαν, όπως ο Δαβίδ, ότι προχωρούσαν εν ονόματι του Ιεχωβά και ότι «του Ιεχωβά είναι η μάχη.»—1 Σαμ. 17:47, ΜΝΚ.
16. Παρά την αντίρρησι του Ιερεμία σχετικά με το ότι ήταν «παιδίον,» τι έκαμε τότε ο Ιεχωβά.
16 Άσχετα με την ηλικία τους, ο Ιεχωβά είναι σε θέσι να καθιστά ικανούς εκείνους που εκλέγει για την υπηρεσία του. Η πείρα του Ιερεμία ως μάρτυρος του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής αποδεικνύει ότι αυτό αληθεύει και αυτό μας δίνει ενθάρρυνσι σήμερα. Η βιογραφία του Ιερεμία λέγει: «Ο δε Ιεχωβά είπε προς εμέ, Μη λέγε, Είμαι παιδίον· διότι θέλεις υπάγει προς πάντας, προς τους οποίους θέλω σε εξαποστείλει και πάντα όσα σε προστάξω, θέλεις ειπεί. Μη φοβηθής από προσώπου αυτών διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε ελευθερόνω, λέγει Ιεχωβά. Και εξέτεινεν Ιεχωβά την χείραν αυτού και ήγγισε το στόμα μου· και είπε Ιεχωβά προς εμέ, Ιδού, έθεσα τους λόγους μου εν τω στόματί σου. Ιδέ, σε κατέστησα σήμερον επί τα έθνη και επί τας βασιλείας, δια να εκριζόνης και να κατασκάπτης και να καταστρέφης και να κατεδαφίζης, να ανοικοδομής και να καταφυτεύης.»—Ιερεμ. 1:7-10, ΜΝΚ.
17. Τι δεν εξουσιοδοτεί ο Ιεχωβά τα μέλη της τάξεως του Ιερεμία να κάμουν;
17 Εκείνοι που αποτελούν τη σημερινή τάξι του Ιερεμία κατανοούν την αποστολή τους από τον Ιεχωβά. Γνωρίζουν ότι αυτή η αποστολή δεν τους εξουσιοδοτεί να επιδίδωνται σε κοσμική πολιτική, να προάγουν ή να μετέχουν ενεργώς σε πολιτικές εξεγέρσεις ή να ενασχολούνται σε μηδενιστικά, αναρχικά κινήματα. Δεν είναι αυτός ο τρόπος του Θεού για να ‘εκριζώνουν και να κατασκάπτουν και να καταστρέφουν και να κατεδαφίζουν.’ Το ότι ο Θεός τους έχει καταστήσει «επί τα έθνη και επί τας βασιλείας» δεν σημαίνει ότι μπορούν να διατάσσουν τα έθνη και τις βασιλείες ή ν’ αναλαμβάνουν τον πλήρη έλεγχο αυτών. Στις ημέρες του ο Ιερεμίας δεν εκτελούσε την αποστολή του από τον Ύψιστο Θεό μ’ αυτό τον τρόπο. Ούτε εκείνοι που ανήκουν στη σημερινή τάξι του Ιερεμία κάνουν τίποτε τέτοιο. Αυτοί είναι ειρηνικοί, εύτακτοι, νομιμόφρονες πολίτες της χώρας στην οποία διαμένουν.
18. Με ποια έννοια η τάξις του Ιερεμία είναι επί τα έθνη και επί τις βασιλείες, και με ποια έννοια η τάξις αυτή ενεργεί ως εντεταλμένη προς αυτά τα έθνη και τις βασιλείες;
18 Με ποια έννοια, λοιπόν, είναι «επί τα έθνη και επί τας βασιλείας»; Πώς εκτελούν αυτοί την υπερεθνική αποστολή των από τον Ιεχωβά, εν ονόματι του οποίου απεστάλησαν; Τους δίδεται μια θέσις ή υπηρεσία που προέρχεται από μια πηγή ανώτερη από τα κοσμικά έθνη και τις βασιλείες. Γι’ αυτό τον λόγο, είναι κατάλληλα εξουσιοδοτημένοι να κάνουν διακηρύξεις δημόσια σε όλο τον κόσμο, τις οποίες αυτά τα έθνη και οι βασιλείς δεν θα εξουσιοδοτούσαν την τάξι του Ιερεμία να κάνη χωρίς κοσμική διπλωματία. Με εξουσιοδότησι από τον Ύψιστο Θεό και με τη γλώσσα της Αγίας Γραφής του, δηλώνουν απλώς ότι αυτά τα έθνη και οι βασιλείες θα εκριζωθούν από τα ωχυρωμένα μέρη τους, θα κατασκαφθούν, θα κατεδαφισθούν και θα καταστραφούν στον ωρισμένο καιρό του Θεού και με τα μέσα που αυτός εξέλεξε. (Παράβαλε με Ιεζεκιήλ 43:3· Γένεσις 41:11-13.) Είναι σαν να εκριζώνη, να κατασκάπτη, να κατεδαφίζη και να καταστρέφη η ίδια η τάξις του Ιερεμία, διότι αυτά που λέγει ο Λόγος του Θεού σ’ αυτή την τάξι να διακηρύξη, θα τα εκπληρώση ο ίδιος ο Θεός.—Ιερεμ. 18:7-10.
19. Τι αποδεικνύεται έτσι ο Ιεχωβά ότι είναι προς τα έθνη από απόψεως σχέσεως;
19 Μ’ αυτό τον τρόπο, ο Θεός δείχνει ότι είναι ‘Βασιλεύς των εθνών,’ ότι είναι ανώτερος απ’ όλα τα έθνη. Κανείς από τους Βασιλείς και τους άρχοντες των εθνών δεν είναι ίσος μ’ αυτόν.—Ιερεμ. 10:7· Αποκάλ. 15:3 [βασιλεύς των αιώνων, Κείμενον].
20. Ένεκα ποιων διεθνών αντιδράσεων απαιτείται θάρρος για να εκτελέση η τάξις του Ιερεμία την αποστολή της από τον Θεό;
20 Απαιτείται θάρρος εκ μέρους εκείνων που ανήκουν στην τάξι του Ιερεμία για να εκπληρώσουν αυτή την αποστολή, διότι το άγγελμά τους είναι αντιδημοτικό σ’ όλο τον κόσμο. Αυτοί, όπως ο αρχαίος Ιερεμίας, πρέπει να διακηρύξουν την καταστροφή όλων των κοσμικών εθνών. (Ιερεμ. 25:15-30) Δεν μπορούν, λοιπόν, να μετέχουν στον φανατικό πατριωτισμό των καταδικασμένων αυτών εθνών. Δεν μπορούν ν’ αφομοιώσουν το εθνικιστικό πνεύμα των νεωτέρων χρόνων. Οι σημερινοί βασιλείς και άρχοντες θεωρούν το άγγελμα της τάξεως του Ιερεμία ως στασιαστικό, παράνομο, βλαβερό για το ηθικό των υπηκόων τους και εξασθενητικό για τις αμυντικές δυνάμεις των χωρών τους. Γι’ αυτό, απειλούν αυτούς τους κήρυκες του προφητικού μηνύματος του Ιεχωβά στον σύγχρονο κόσμο. Σε πολλές περιπτώσεις υποστηρίζουν τις απειλές των με καταπίεσι της τάξεως του Ιερεμία και με διάφορες μορφές ποινικών διώξεων, προσπαθώντας να εμποδίσουν αυτή την τάξι. Είναι λοιπόν ανάγκη να μιμούμεθα τον Ιερεμία και να υπακούωμε στον Ιεχωβά ως τον ‘Βασιλέα των εθνών’ και όχι σε ανθρώπους. Αυτό έκαναν και οι απόστολοι του Χριστού τον πρώτο αιώνα. Πράξ. 4:19, 20· 5:29.
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Η νεαρή τάξις του Ιερεμία (όπως εικονίζεται σ’ ένα από τα πρώτα ημερολόγια της Εταιρίας Σκοπιά) έχει καταστή «επί τα έθνη» με το ότι της έχει αναθέσει ο Θεός μια θέσι και ένα έργο