«Κατά τούτον τον τρόπον ελαλήσατε, οίκος Ισραήλ· διότι τα διαβούλια του πνεύματός σας, εγώ εξεύρω αυτά. Επληθύνατε τους πεφονευμένους σας εν τη πόλει ταύτη, και εγεμίσατε τας οδούς αυτής από πεφονευμένων. Όθεν ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Οι πεφονευμένοι σας, τους οποίους εθέσατε εν μέσω αυτής, ούτοι, είναι το κρέας, και αύτη η πόλις ο λέβης· σας όμως θέλω εκβάλει εκ μέσου αυτής.»—Ιεζ. 11:5-7, ΜΝΚ.

Αυτοί οι άνδρες είχαν φθάσει ως το σημείο ακόμη και να φονεύουν εκείνους εντός της πόλεως οι οποίοι ευνοούσαν τη συνέχισι της υποταγής στη Βαβυλώνα. Αλλ’ ο Θεός έδειξε ότι, αντί να παραμένουν αυτοί οι άρχοντες μέσα στην Ιερουσαλήμ, όπως ενόμιζαν, εκείνοι τους οποίους εφόνευσαν θα έμεναν εκεί. Αυτοί οι άρχοντες που είχαν υπερβολική εμπιστοσύνη θα εσύροντο έξω από τα σπίτια τους από τους Βαβυλωνίους. Θα έβλεπαν να πυρπολούνται τα σπίτια τους προτού πέσουν από τη μάχαιρα του βασιλέως της Βαβυλώνος. Ο Ιεζεκιήλ είπε σ’ εκείνους τους άρχοντας:

«Την μάχαιραν εφοβήθητε· και μάχαιραν θέλω φέρει εφ’ υμάς, λέγει Ιεχωβά ο Θεός. Και θέλω σας εκβάλει εκ μέσου αυτής, και θέλω σας παραδώσει εις χείρας αλλοφύλων· και θέλω εκτελέσει εφ’ υμάς κρίσεις. Υπό ρομφαίας θέλετε πέσει·. . . εν τοις ορίοις του Ισραήλ θέλω σας κρίνει· και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά· διότι δεν περιεπατήσατε εν τοις διατάγμασί μου, ουδέ εξετελέσατε τας κρίσεις μου, αλλ’ επράξατε κατά τας κρίσεις των εθνών των κύκλω υμών.»—Ιεζ. 11:8-12, ΜΝΚ.

Βεβαίως αυτά τα λόγια δείχνουν ότι ο Ιεχωβά ήταν εκείνος ο οποίος πραγματικά επρόκειτο να εκτελέση κρίσι εναντίον αυτών των αμέριμνων ραδιούργων. Αλλά για να το κάμη αυτό θα χρησιμοποιούσε την «ρομφαίαν» στα χέρια «ξένων,» των Βαβυλωνίων, για να κάμουν την πραγματική θανάτωσι. Εκείνοι που θα επιζούσαν από την «ρομφαίαν» δεν θα ήσαν ασφαλείς μέσα στα τείχη εκείνου του συμβολικού «λέβητος,» της Ιερουσαλήμ. Θα εσύροντο έξω για να κριθούν «εν τοις ορίοις του Ισραήλ.» Και έτσι συνέβη: Στο βορειότατο άκρο εκείνης της περιοχής που είχε κατακτήσει ο Βασιλεύς Δαβίδ, δηλαδή, την Ριβλά προς την Αιμάθ, συνέβησαν τα εξής:

«Και έλαβεν ο αρχισωματοφύλαξ Σεραΐαν τον πρώτον ιερέα, και Σοφονίαν τον δεύτερον ιερέα, και τους τρεις θυρωρούς· και εκ της πόλεως έλαβεν ένα ευνούχον, όστις ήτο επιστάτης επί των ανδρών των πολεμιστών και επτά άνδρας εκ των παρισταμένων έμπροσθεν του βασιλέως, τους ευρεθέντας εν τη πόλει· και τον γραμματέα τον άρχοντα των στρατευμάτων, όστις έκαμνε την στρατολογίαν του λαού της γης· και εξήκοντα άνδρας εκ του λαού της γης τους ευρεθέντας εν μέσω της πόλεως. Και λαβών αυτούς Νεβουζαραδάν ο αρχισωματοφύλαξ, έφεραν αυτούς προς τον βασιλέα της Βαβυλώνος εις Ριβλά. Και επάταξεν αυτούς ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, και εθανάτωσεν αυτούς εν Ριβλά, εν τη γη Αιμάθ. Ούτω μετωκίσθη ο Ιούδας από της γης αυτού.»—Ιερ. 52:24-27.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΡΙΜΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΒΑΤΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Ο Ιεχωβά απέδειξε έτσι ότι είναι ο αλάνθαστος Τηρητής Διαθήκης. Δεν είναι αμέριμνος στις συμφωνίες που συνάπτει. Ζη σύμφωνα μ’ αυτές κατά γράμμα, και δεν θ’ αγνοήση εκείνους οι οποίοι δεν είναι πιστοί απέναντι στις συμφωνίες των και οι οποίοι δείχνουν ανυπακοή στους νόμους του Θεού και αμέριμνα νομίζουν ότι αυτό δεν έχει σημασία, και ότι είναι εν ασφαλεία. Είπε με ειλικρίνεια σ’ εκείνους τους αμέριμνους της Ιερουσαλήμ: «Θέλω σας κρίνει.» Γιατί; «Διότι δεν περιεπατήσατε εν τοις διατάγμασί μου, ουδέ εξετελέσατε τας κρίσεις μου, αλλ’ επράξατε κατά τας κρίσεις των εθνών των κύκλω υμών.»—Ιεζ. 11:11, 12.

Δεν ωμολόγησε ο σύγχρονος Χριστιανικός κόσμος, όπως ο αρχαίος Ισραήλ, ότι είναι σε σχέσι διαθήκης με τον Θεό; Ναι. Διέθεσε εκατομμύρια αντιτύπων της Βίβλου σε περισσότερες από χίλιες γλώσσες. Αυτές οι Γραφές αποδεικνύουν ότι το θείον όνομά του είναι Ιεχωβά ή Γιαχβέ. Ισχυρίζεται ότι ο μεσίτης του μεταξύ αυτού του Θεού και των ανθρώπων είναι ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού, και ότι αυτός βρίσκεται στη «νέα διαθήκη» με τον Θεό. (Ιερ. 31:31-34· Λουκ. 22:20· 1 Τιμ. 2:5, 6) Εν τούτοις, έχει παραβή τους νόμους του, έχει παραβιάσει τη διαθήκη του με τον Θεό. Εκτός από την ενοχή του αίματος, ανέχεται την ανηθικότητα μεταξύ των μελών της εκκλησίας του, και λέγει ότι ο Θεός είναι νεκρός, ότι δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους και δεν έχει μέρος στην ιστορία που γράφεται. Οι κληρικοί του λέγουν, στην πραγματικότητα, ότι έχει λησμονήσει τη νέα διαθήκη του. Όταν παρουσιάζεται σ’ αυτούς η προειδοποίησις την αγνοούν, ακόμη και την χλευάζουν. (2 Πέτρ. 3:3, 4) Όπως οι σύμβουλοι του Βασιλέως Σεδεκία του Ιούδα, προφητεύουν καλά πράγματα για τα θρησκευτικά, πολιτικά και εμπορικά ιδρύματα του Χριστιανικού κόσμου, και λέγουν στους ανθρώπους να εμπιστεύωνται στον ‘σάρκινο βραχίονα,’ κάνοντας έτσι τα μέλη των εκκλησιών των καθώς και άλλους να επαναπαύωνται με αμεριμνησία.—Ιερεμ. 6:14.

Ο Χριστιανικός κόσμος δεν έχει γύρω του ένα πέτρινο τείχος όπως είχε η αρχαία Ιερουσαλήμ. Εν τούτοις, οι κληρικοί και οι ηγέται του μπορούν να αισθάνωνται όπως αισθάνονταν οι άρχοντες της Ιερουσαλήμ, ότι βρίσκονται εν ασφαλεία, όπως ακριβώς το κρέας μέσα στο εσωτερικό ενός σιδερένιου σκεύους. Το «τείχος» του είναι εκείνο στο οποίο θέτει την εμπιστοσύνη του, η στρατιωτική δύναμις των εθνών. Συνηγορεί υπέρ της ανθρώπινης κυριαρχίας, ιδιαίτερα μέσω μιας παγκοσμίου οργανώσεως όπως τα Ηνωμένα Έθνη. Πράγματι, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική είχε ονομάσει τον προκάτοχό τους την Κοινωνία των Εθνών ως «την πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Θεού στη γη.»

Θα κάμη τίποτε ο Ιεχωβά για τις ενέργειες του Χριστιανικού κόσμου οι οποίες έχουν δυσφημίσει το όνομά του; Θα κλονίση τους ψευδείς θρησκευτικούς ηγέτας καθώς επίσης και τους πολιτικούς εκείνους οι οποίοι, ισχυρίζονται ότι τα έθνη τα οποία κυβερνούν είναι Χριστιανικά έθνη; Θα δονηθούν από την αμέριμνη στάσι τους; Σημειώστε τι συνέβη στην περίπτωσι του Ιεζεκιήλ:

«Ενώ δε εγώ προεφήτευον, απέθανεν ο Φελατίας ο υιός του Βεναΐα. Τότε έπεσον επί πρόσωπον μου, και ανεβόησα μετά φωνής μεγάλης και είπα, Οίμοι! Ιεχωβά Θεέ! συντέλειαν θέλεις να κάμης συ του υπολοίπου του Ισραήλ;»—Ιεζ. 11:13, ΜΝΚ.

Στην όρασι, τι ήταν εκείνο που έκαμε να πέση νεκρός ο άρχων Φελατίας όταν ο Ιεζεκιήλ είχε προφητεύσει και δώσει προειδοποίησι στους είκοσι πέντε «άρχοντας του λαού»; Σύμφωνα με τον τρόπο που έκραξε από φόβο, ο προφήτης Ιεζεκιήλ το εξέλαβε αυτό ως μια άμεση εκτέλεσι κρίσεως από τον Ιεχωβά. Το θεώρησε ως σημείο όχι μόνον επικειμένου θανάτου και των άλλων είκοσι τεσσάρων αρχόντων, αλλά, αλλοίμονο! ως μια επερχόμενη εξολόθρευσι «όλου του υπολοίπου του Ισραήλ.» Δεν αμφισβήτησε, ωστόσο το δικαίωμα του Θεού να τους εξαλείψη όλους.

Παρατηρώντας πώς ο Θεός έβλεπε εκείνους τους άνδρας της Ιερουσαλήμ οι οποίοι παρέβησαν τη διαθήκη του και αμέριμνα θεωρούσαν ότι ήσαν σε ασφάλεια με τις υλιστικές ελπίδες των σε κοσμικές δυνάμεις, πώς μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός βλέπει τον Χριστιανικό κόσμο και τους ηγέτας του; Θα επιτρέψη να συνεχίσουν να λέγουν «ο Θεός είναι νεκρός,» ν’ αγνοούν τους νόμους του της νέας διαθήκης στην οποία ισχυρίζονται ότι έχουν ενωθή, και να χλευάζουν την προειδοποίησι του Λόγου των Γραφών που εξαγγέλλεται τώρα δημοσία;

Αν κάποιος έχη τάσι να είναι αμέριμνος, να μη υπηρετή πραγματικά τον Θεό και να μη προσέχη το Λόγο του ή την προειδοποίησι για την εγγύτητα της ‘μεγάλης θλίψεως,’ θα κάμη καλά να προσέξη! Πρέπει ν’ αφυπνισθή από κάθε υπναλέα και ληθαργική κατάστασι, να σηκωθή και να δώση άμεση προσοχή στα όσα έχει να πη ο Θεός. Αν όχι, ο Θεός θα ενεργήση απολύτως σε αρμονία με τη δικαιοσύνη και την ισότητα καταστρέφοντας τον στην κρίσι που επέρχεται πάνω σ’ αυτό τον κόσμο.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙ

Όπως ακριβώς ο Ιεζεκιήλ φοβήθηκε την καταστροφή όλου του λαού της διαθήκης του Ιεχωβά στη διάρκεια της επαπειλούμενης, καταστροφής της Ιερουσαλήμ, ένας όμοιος φόβος μπορεί να διεγείρεται στις καρδιές των ανθρώπων που έχουν θρησκευτικό πνεύμα και που δεν εκτιμούν τη διάκρισι μεταξύ Χριστιανικού κόσμου και αληθινής Χριστιανοσύνης, Μήπως η στάσις του Χριστιανικού κόσμου απέναντι στον Θεό και η αποτυχία του σημαίνουν ότι η Χριστιανοσύνη έχει αποτύχει;

Όταν σκεφθή αυτά τα πράγματα ένα άτομο θα μπορούσε να κινηθή από φόβο να ρωτήση, ‘Αν στην επερχόμενη «μεγάλη θλίψι» επάνω σ’ ολόκληρο το σύστημα πραγμάτων ο Ιεχωβά εξολοθρεύση όλον τον Χριστιανικό κόσμο και τους κοσμικούς συμμάχους του, μήπως αυτό θα σημάνη καταστροφή και της αληθινής Χριστιανοσύνης ως συνόλου;’

Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι θα επιθυμούσαν να συμβή αυτό. Τα Κομμουνιστικά και άλλα ριζοσπαστικά στοιχεία που μισούν τη Χριστιανοσύνη της Γραφής θα επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στο σάρωμα, όχι μόνον της υποκριτικής Χριστιανοσύνης του Χριστιανικού κόσμου, αλλά και της «καθαράς θρησκείας» της αληθινής Χριστιανικής λατρείας του Κυριάρχου Ιεχωβά.—Ιακ. 1:27.

Θα έχουν αυτοί οι άθρησκοι ριζοσπάσται την ικανοποίησι να δουν την Χριστιανοσύνη να εκλείπη από τη γη; Ή θα υπάρξη οριστική γραμμή διαχωρισμού μεταξύ της υποκριτικής ψευδούς θρησκείας και της αληθινής Χριστιανοσύνης, ώστε η Χριστιανοσύνη να επιζήση; Να θυμάστε ότι, μολονότι οι κοσμικές δυνάμεις θα χρησιμοποιηθούν για την καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου, εν τούτοις αυτό θα είναι κρίσις του Θεού, και αποβλέπομε σ’ αυτά που ο προφήτης Ιεζεκιήλ άκουσε εν συνεχεία από τον Θεό. Αυτό θα συζητηθή στο επόμενο τεύχος αυτού του περιοδικού. Εν τω μεταξύ, ειλικρινή άτομα δεν θα είναι αμέριμνα, αλλά θα ερευνούν για να γνωρίσουν τι θέλει ο Θεός απ’ αυτά, για να καθορίσουν ποιον τρόπο, αν υπάρχη κάποιος τρόπος, έχει προμηθεύσει ο Θεός για επιβίωσι.

Τα Παιδιά Χρειάζονται Αγάπη

◆ Οι Αυστραλιανές αρχές ανησυχούν για τη ζημία που υφίστανται τα παιδιά που εγκαταλείπονται, σε παιδικούς σταθμούς ενόσω οι μητέρες τους εργάζονται. Ο Δρ. Χ. Ν. Μέρινγκτον, πρόεδρος του Βασιλικού Αυστραλιανού Κολλεγίου Γενικών Ιατρών, προειδοποίησε πως αν δεν γίνη κάτι, οι ιατροί θα νοσηλεύουν νεαρούς έφηβους που θα έχουν υποστή ανεπανόρθωτη διανοητική και συναισθηματική ζημία λόγω ελλείψεως μητρικής στοργής. Είπε: «Τα παιδιά πρέπει να έχουν στενή σχέσι με τις μητέρες τους στα έτη της διαπλάσεώς των. Από την ηλικία των τριών έως πέντε ετών η γενική στάσις του παιδιού απέναντι στους άλλους ανθρώπους καθορίζεται από τη σχέσι που το συνδέει με τη μητέρα του. Τα μικρά παιδιά πρέπει να δοκιμάζουν τη ζεστασιά και την αγάπη της μητέρας τους, . . . Τα παιδιά που την στερούνται., μεγαλώνουν μ’ ένα αίσθημα ανασφαλείας στις προσωπικές τους σχέσεις και δεν είναι ικανά να συναναστρέφωνται εύκολα τους ανθρώπους.»

Ανεγνώρισαν την Αλήθεια

ΠΡΙΝ από 1.900 περίπου χρόνια πολλοί Ιουδαίοι ιερείς με έντιμη καρδιά είχαν δεχθή την αλήθεια που διεκήρυτταν οι ακόλουθοι του Χριστού. Η Γραφή μάς λέγει: «Και ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα· και πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν.» (Πράξ. 6:7) Σήμερα επίσης πολλοί κληρικοί ανταποκρίνονται ευνοϊκά στη δράσι των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά.

Σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, ένας άνθρωπος που είχε έλθει σε μια μικρή πόλι για ψώνια πήρε ένα έντυπο από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Και αυτός και η οικογένειά του είχαν κάποια δυσκολία να το κατανοήσουν. Γι’ αυτό εζήτησαν την εξήγησι από τον Πεντηκοστιανό κληρικό τους, αλλά και αυτός δεν μπόρεσε να τους βοηθήση. Γι’ αυτό παρεκάλεσαν να έλθη να τους βοηθήση ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Ο Μάρτυς ο οποίος ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησί τους έγινε θερμά δεκτός από ένα όμιλο είκοσι δύο ατόμων, περιλαμβανομένου και του κληρικού, που ήσαν συγκεντρωμένοι στην εκκλησία. Ήθελαν να μάθουν για την έλευσι του Χριστού. Ύστερ’ από μια Γραφική συζήτησι μιας ώρας και δέκα λεπτών πάνω σ’ αυτό το θέμα, ωμολόγησαν ότι συμφωνούν, και ανεγνώρισαν ότι όλα ήσαν σαφή.

Την επομένη εβδομάδα ο Μάρτυς έδωσε τη διάλεξι «Ποιοι Είναι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;» Εκείνοι που άκουσαν αυτή την ομιλία κατενόησαν ότι οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να είναι φορείς του ονόματος του «Ιεχωβά.» Έγιναν διευθετήσεις για να μελετηθή η Βίβλος με τη βοήθεια του βιβλίου «Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή.» Λίγο αργότερα ο κληρικός είπε ότι επιθυμούσε να βαπτισθή διότι είχε διαπιστώσει ότι το προηγούμενο βάπτισμά του ήταν χωρίς αξία. Βαπτίσθηκε τον Φεβρουάριο του 1971 και οκτώ πρώην μέλη της εκκλησίας συμμετέχουν μαζί του στο να διακηρύττουν σε άλλους τα πράγματα που έχουν μάθει από τη Γραφή.

Παρουσίασις του Αρχηγού της Θείας Κυριαρχίας

«Τούτον ο Θεός ύψωσε δια της δεξιάς αυτού αρχηγόν και σωτήρα, δια να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών.»—Πράξ. 5:31.

 1. Γιατί δεν θα συντελέση στη σωτηρία μας το ν’ αγνοήσωμε τον Αρχηγό της Θείας Κυριαρχίας;

ΕΚΕΙΝΟΝ τον οποίον ο Θείος Κυρίαρχος του σύμπαντος εξυψώνει για να γίνη αρχηγός του και Σωτήρ δεν μπορούμε να τον αγνοήσουμε. Αν αγνοήσωμε αυτόν τον Αρχηγό και προσπαθήσουμε να προσέλθωμε στον Θείο Άρχοντα για λατρεία, αυτό δεν θα συντελούσε στη σωτηρία μας. Μόνον μέσω του Αρχηγού του ο Θείος Κυρίαρχος μας δίδει το μέσον ν’ αποκτήσωμε σωτηρία για αιώνια ζωή μ’ ευτυχία στην ευλογημένη νέα τάξι που ο Θείος Άρχων έχει υποσχεθή. Παντού οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να μάθουν αυτό το ζωτικό γεγονός.

 2. Λόγω ποιας προσφάτου ενεργείας του Σάνχεδριν της Ιερουσαλήμ έπρεπε αυτό το δικαστικό σώμα να γνωρίση αυτό το γεγονός;

² Πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια οι ανώτατοι, θρησκευτικοί αξιωματούχοι στην Ιερουσαλήμ ήταν ανάγκη να γνωρίσουν αυτό το γεγονός. Εκείνοι οι άνδρες αποτελούσαν το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, το Σάνχεδριν. Σε μια απόφασι που είχαν εκδώσει πριν από μερικές εβδομάδες, είχαν καταδικάσει σε θάνατο αυτό το άτομο για το οποίο είχε γίνει πολλή συζήτησις, τον Ιησού Χριστό. Τώρα είχαν μπροστά τους τούς δώδεκα εξέχοντας ακολούθους αυτού του αντιλεγομένου ατόμου. Στη θέσι των μαρτύρων ο Σίμων Πέτρος και οι άλλοι ένδεκα ακόλουθοι είπαν στο Δικαστήριο ότι ο άνθρωπος τον οποίον είχαν καταδικάσει σε θάνατο έγινε από τον Θεό «Αρχηγός και Σωτήρ.» Απαντώντας σε μια διαταγή του δικαστηρίου είπαν:

 3. Απαντώντας στη διαταγή του Σάνχεδριν, τι είπαν εκείνοι οι δώδεκα ακόλουθοι του καταδικασθέντος ανθρώπου σχετικά με την υπακοή και τον Αρχηγό;

³ «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους. Ο Θεός των πατέρων ημών ανέστησε τον Ιησούν, τον οποίον σεις εθανατώσατε κρεμάσαντες επί ξύλου. Τούτον ο Θεός ύψωσε δια της δεξιάς αυτού αρχηγόν και σωτήρα, δια να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών. Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το πνεύμα δε το άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν.»—Πράξ. 5:29-32.

 4. Τι επρόκειτο να δώση στον Ισραήλ αυτός ο οποίος εξυψώθηκε για να είναι Αρχηγός και Σωτήρ, και σύμφωνα με ποια διαθήκη του Θεού;

⁴ Είτε αυτό άρεσε στο ανώτατο δικαστήριο της Ιερουσαλήμ είτε όχι, εκείνος ο Ιησούς τον οποίον είχαν κρεμάσει είχε αναστηθή εκ νεκρών και ήταν τώρα ακριβώς στα δεξιά του Θεού, κι’ έτσι μπορούσε να ενεργή ως Αρχηγός και Σωτήρ εκ μέρους του Θείου Άρχοντος, υπέρ του έθνους του Ισραήλ. «Αρχηγός και Σωτήρ,» για να κάμη τι; «Για να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών.» Αυτή η «άφεσις αμαρτιών» επρόκειτο να γίνη σύμφωνα με τη «νέα διαθήκη» που ο Θείος Κυρίαρχος είχε υποσχεθή να κάμη με τον εκλεκτό λαό του.—Ιερεμ. 31:31-34· Λουκ. 22:20.

 5. (α) Πριν από τον θάνατο του Ιησού, από ποιους είχε κηρυχθή μετάνοια στον Ισραήλ; (β) Ποια ερωτήματα ήσαν τώρα κατάλληλα όσον αφορά τη μετάνοια και τη συγχώρησι των αμαρτιών και τη σχέσι των μελών του Σάνχεδριν με τον Θεό;

⁵ Εκείνο το Δικαστήριο της Ιερουσαλήμ