Το Σύγχρονο Κάψιμο της Βίβλου δεν Επιτυγχάνει τον Σκοπό του
«Εκείνος έκοπτεν αυτό δια του μαχαιριδίου του γραμματέως και έρριπτεν εις το πυρ το επί της εστίας, εωσού κατηναλώθη άπας ο τόμος εν τω πυρί τω επί της εστίας.»—Ιερ. 36:23
1. Γιατί δεν είναι κάτι καινούργιο το κάψιμο της Αγίας Γραφής, συνολικά ή κατά μέρος;
ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ της Αγίας Γραφής, στο σύνολο, ή σε τμήματα, δεν είναι κάτι καινούργιο. Η πρώτη αναγεγραμμένη περίπτωσις τέτοιου πράγματος έλαβε χώρα πριν από 2.600 χρόνια και πλέον. Αυτό έγινε στις μέρες του Ιωακείμ, ενός από τους τελευταίους βασιλείς του έθνους στο οποίο αρχικά είχε δοθή η Βίβλος.
2. Τι ήταν εκείνο που έκανε τη γραπτή προφητεία του Ιερεμία να γίνη καύσιμο υλικό για τις φλόγες;
2 Ήταν τότε χειμώνας στην Ιερουσαλήμ και ο Βασιλεύς Ιωακείμ καθόταν κοντά σε μια εστία όπου έκαιγε φωτιά για να θερμάνη το δωμάτιο του θρόνου. Το πώς ακριβώς ένα ζωτικό μέρος της Βίβλου έγινε καύσιμο υλικό για τις φλόγες αυτής της εστίας μάς το λέει η αφήγησις των γεγονότων. Απ’ αυτήν παραθέτομε τα εξής:
Και εν τω τετάρτω έτει του Ιωακείμ, υιού του Ιωσίου βασιλέως του Ιούδα, έγεινεν ο λόγος ούτος προς τον Ιερεμίαν παρά Κυρίου, λέγων, Λάβε εις σεαυτόν τόμον βιβλίου και γράψον εν αυτώ πάντας τους λόγους, τους οποίους ελάλησα προς σε κατά του Ισραήλ και κατά του Ιούδα και κατά πάντων των εθνών, αφ’ ης ημέρας ελάλησα προς σε, από των ημερών του Ιωσίου έως της ημέρας ταύτης· ίσως ακούση ο οίκος Ιούδα πάντα τα κακά, τα οποία εγώ βουλεύομαι να κάμω εις αυτούς, ώστε να επιστρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτού της πονηράς και να συγχωρήσω την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών. (Ιερ. 36:1-3)
Αν διαβάσωμε τα προηγούμενα 35 κεφάλαια του βιβλίου του Ιερεμία, μπορούμε να καταλάβωμε πόσο αντιδημοτικό ήταν το γραπτό του άγγελμα.
3. Γιατί ο Ιερεμίας δεν προσπαθούσε απλώς να γίνη ενοχλητικός, και πόσος χρόνος απέμενε ακόμη στη διάρκεια του οποίου μπορούσε ο λαός να κάνη κάτι για την κατάστασι;
3 Σήμερα το άγγελμα που αντιστοιχεί με ό,τι είχε λεχθή στον Ιερεμία να γράψη στον «τόμον βιβλίου» αποδεικνύεται εξ ίσου αντιδημοτικό. Εν τούτοις, το νόημα του αγγέλματος δεν έχει σκοπό απλώς να ερεθίση τους ανθρώπους, να τους εκνευρίση, να τους πλήξη μ’ έναν ολολυγμό συμφοράς. Οι Χριστιανοί, που αντιστοιχούν σήμερα με τον προφήτη Ιερεμία, δεν προσπαθούν απλώς να γίνουν ενοχλητικοί. Όχι, αλλά προσφέρουν δημόσια υπηρεσία με το να προειδοποιούν όλους τους ανθρώπους για την επικείμενη διεθνή καταστροφή. Αυτό θα μπορούσε να κάνη μερικούς ανθρώπους να μετανοήσουν και ν’ αλλάξουν πορεία ενόσω ο Ιεχωβά διάκειται ακόμη ευμενώς. Γι’ αυτή την πορεία τους, θα μπορούσαν να διασωθούν στη διάρκεια της παγκόσμιας συμφοράς που πρόκειται σύντομα να έλθη. Στις μέρες του Ιερεμία, το έθνος του Ιούδα απείχε μόνο 18 χρόνια από την καταστροφή της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους. Σήμερα, μετά από 60 χρόνια δράσεως της σύγχρονης τάξεως του Ιερεμία, πόσο καιρό έχει ακόμη το αντίστοιχο της Ιερουσαλήμ, ο Χριστιανικός κόσμος, προτού ξεσπάση η μεγάλη καταστροφή της «μεγάλης θλίψεως» για όλο τον κόσμο;—Ματθ. 24:21, 22.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ
4. Αφού ο Ιερεμίας συμπλήρωσε τη σύνθεσι των προφητειών του από την αρχή, πώς παρουσιάσθηκε το άγγελμα στην Ιερουσαλήμ, και γιατί;
4 Με υπακοή στον Ιεχωβά ο Ιερεμίας, υπαγόρευσε το άγγελμα στον γραμματέα του, τον Βαρούχ, γιο του Νηρίου. Το χειρόγραφο του αγγέλματος περιείχε όλα τα λόγια του Ιεχωβά προς τον Ιερεμία από το 13ο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Ιωσία και μετά, το έτος που ο Ιεχωβά ήγειρε το νεαρό ιερέα Ιερεμία ως προφήτη. Όταν συμπληρώθηκε το χειρόγραφο, ο Ιερεμίας αισθάνθηκε ότι δεν θα είχε τη δύναμι να πάη στην Ιερουσαλήμ, που ήταν περίπου πέντε χιλιόμετρα (3 μίλια) μακριά από τη Λευϊτική του πατρίδα την Αναθώθ, για να διαβάση μεγαλοφώνως το χειρόγραφο στην αυλή του ναού. Γι’ αυτό, έστειλε τον γραμματέα του Βαρούχ να το κάνη αυτό, προσθέτοντας τα εξής: «Ίσως η δέησις αυτών φθάση ενώπιον του Κυρίου και επιστρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτού της πονηράς· διότι μέγας είναι ο θυμός και η οργή, την οποίαν ο Κύριος ελάλησε κατά του λαού τούτου.»—Ιερ. 36:4-7.
5. Ποιος καιρός θα φαινόταν κατάλληλος για να διαβασθή το χειρόγραφο των προφητειών του Ιερεμία στο ναό της Ιερουσαλήμ;
5 Θα ήθελε κανείς από μάς να κάνη μια τέτοια μεγαλόφωνη ανάγνωσι σ’ ένα δημόσιο χώρο που ήταν γεμάτος ανθρώπους; Απαιτήθηκε ασφαλώς θάρρος από μέρους του Βαρούχ. Ωστόσο, με τη δύναμι του Θεού του, ο Βαρούχ το έκανε αυτό! Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνούμε ότι πέρασε καιρός ώσπου να καταγράψη ο Βαρούχ όλα όσα είχε υπαγορεύσει ο Ιερεμίας. (Ιερ. 36:17, 18) Εφόσον το χειρόγραφο περιείχε αυστηρά αγγέλματα του Ιεχωβά εναντίον όλων των εθνών, στα οποία περιλαμβάνονταν και τα έθνη του Ισραήλ και του Ιούδα, ένα δημόσιο γεγονός θα παρείχε τον κατάλληλο καιρό για να διαβασθή μεγαλοφώνως ένα τέτοιο χειρόγραφο. Και μάλιστα μια μέρα εθνικής νηστείας! Οι νηστεύοντες θα συνωστίζονταν στον ναό της Ιερουσαλήμ. Για μια τέτοια περίπτωσι, εχρειάζετο αναμονή!
6. Στη διάρκεια του έτους που έγραψε ο Ιερεμίας το χειρόγραφό του, πώς έγινε φανερό ποιος θα ήταν εκείνος που θα εχρησιμοποιείτο για την εκπλήρωσι της προφητείας του Ιερεμία σχετικά με την ανατροπή της Ιερουσαλήμ;
6 Η δημόσια ανάγνωσις, λοιπόν, του συμπληρωμένου χειρογράφου από τον Βαρούχ δεν έγινε στο τέταρτο έτος του Βασιλέως Ιωακείμ, στη διάρκεια του οποίου ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας νίκησε τις στρατιωτικές δυνάμεις του Φαραώ Νεχαώ της Αιγύπτου και έγινε ο νέος κυρίαρχος άρχων του κόσμου. Αυτός ο Ναβουχοδονόσορ ήταν ο Εθνικός άρχων για τον οποίο είχε προείπει ο Ιερεμίας ότι επρόκειτο ν’ ανατρέψη τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ, και ότι μετά απ’ αυτό θα ακολουθούσε η ερήμωσις της γης, χωρίς ανθρώπους και κατοικίδια ζώα, επί 70 χρόνια.—Ιερ. 36:6· 25:1-11.
7. Σε ποιο έτος και σε ποια περίπτωσι διάβασε ο Βαρούχ το χειρόγραφο του Ιερεμία στον λαό της Ιερουσαλήμ;
7 Ήλθε, λοιπόν, το πέμπτο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Ιωακείμ του Ιούδα. Αυτό συνέπεσε με το δεύτερο έτος του Ναβουχοδονόσορ ως παγκοσμίου άρχοντος. Η αφήγησις των εδαφίων Ιερεμίας 36:9, 10 το βεβαιώνει αυτό. Λέει:
Και εν τω πέμπτω έτει [624-623 π.Χ.] του Ιωακείμ, υιού του Ιωσίου βασιλέως του Ιούδα, εν τω εννάτω μηνί, [Χισλεύ, ή Νοέμβριος-Δεκέμβριος], εκήρυξαν νηστείαν ενώπιον του Κυρίου πας ο λαός εν Ιερουσαλήμ και πας ο λαός ο ερχόμενος εκ των πόλεων Ιούδα εις Ιερουσαλήμ. Και ανέγνωσεν ο Βαρούχ εν τω βιβλίω τους λόγους του Ιερεμίου εν τω οίκω του Κυρίου, εν τω δωματίω του Γεμαρίου, υιού του Σαφάν, του γραμματέως, εν τη αυλή τη άνω, εν τη εισόδω της νέας πύλης του οίκου του Κυρίου, εις τα ώτα παντός του λαού.
8. Σε ποια εποχή του έτους προέβη ο Βαρούχ στην εκτέλεσι των εντολών του Ιερεμία, προς αυτόν;
8 Οι βασιλείες των βασιλέων του Ιούδα εμετρούντο από το μήνα Αβίβ ή Νισάν, της ανοίξεως. Ο ένατος μήνας του σεληνιακού έτους, ο οποίος ελέγετο Χισλεύ, ανήκε στη χειμερινή περίοδο. Περιελάμβανε μέρος του μηνός που εμείς ονομάζομε Δεκέμβριο (το Λατινικό αυτό όνομα σημαίνει 10ος μήνας). Στους καιρούς των Μακκαβαίων, η γιορτή «των εγκαινίων» του ναού της Ιερουσαλήμ γινόταν στις 25 Χισλεύ, που λέγεται ότι ήταν «χειμών.» (Ιωάν. 10:22) Παρά τον χειμερινό καιρό του μηνός Χισλεύ, ο Βαρούχ, γραμματέας του Ιερεμία, προέβη στην εκτέλεσι των εντολών που έλαβε από τον Ιερεμία.
9. Τι φρονούσαν οι άρχοντες του Ιούδα για το χειρόγραφο που τους διαβάσθηκε, και τι είπαν στον Βαρούχ να κάνη μαζί με τον Ιερεμία;
9 Τα λόγια του Ιερεμία που διάβασε ο Βαρούχ μεγαλοφώνως ενώπιον του λαού στο ναό, ενδιέφεραν όλο το έθνος. Γι’ αυτό, οι άρχοντες του Ιούδα ζήτησαν από τον Βαρούχ να διαβάση το προφητικό άγγελμα σ’ αυτούς. (Ιερ. 36:11-15) Αν επαναφέρωμε στη μνήμη μας αυτά που έλεγαν τα προηγούμενα κεφάλαια της προφητείας του Ιερεμία για το καταδικασμένο βασίλειο του Ιούδα, μπορούμε να κατανοήσωμε γιατί οι άρχοντες φοβήθηκαν όταν άκουσαν όσα τους διάβασε ο Βαρούχ. Από εθνικιστική άποψι, ησθάνοντο υποχρεωμένοι να μιλήσουν γι’ αυτό στον Βασιλέα Ιωακείμ. Πήραν το χειρόγραφο βιβλίο από τον Βαρούχ, αλλά, έχοντας καλή διάθεσι προς τον συγγραφέα και τον αντιγραφέα του βιβλίου, είπαν στον Βαρούχ να πάη να κρυφθή μαζί με τον Ιερεμία. Αυτό είχε καλά αποτελέσματα.—Ιερ. 36:16-20.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΝΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
10. Τι έκανε ο Βασιλεύς Ιωακείμ καθώς ο Ιουδεί του διάβαζε το βιβλίο, και ποια ήταν η επίδρασις αυτής της ενέργειας;
10 Οι άρχοντες μπήκαν στο χειμερινό ανάκτορο του Βασιλέως Ιωακείμ για να του δώσουν την αναφορά τους. Αυτός ζήτησε τον τόμο της προφητείας του Ιερεμία. Έστειλε, λοιπόν, τον αυλικό που λεγόταν Ιουδεί να του φέρη τον τόμο του βιβλίου από το ναό, όπου τον είχαν αφήσει. Τι έγινε μετά, όταν ο Ιουδεί άρχισε να ξετυλίγη το ρόλο και να διαβάζη μεγαλοφώνως τη μια στήλη μετά την άλλη; «Και καθώς ο Ιουδεί ανεγίνωσκε τρεις και τέσσαρες σελίδας [στήλες], εκείνος [ο Βασιλεύς Ιωακείμ] έκοπτεν αυτό δια του μαχαιριδίου του γραμματέως και έρριπτεν εις το πυρ το επί της εστίας, εωσού κατηναλώθη άπας ο τόμος εν τω πυρί τω επί της εστίας. Και δεν ετρόμαξαν ουδέ διέσχισαν τα ιμάτια αυτών ο βασιλεύς και πάντες οι δούλοι αυτού οι ακούσαντες πάντας τους λόγους τούτους.»—Ιερ. 36:21-24.
11. Πώς η διαγωγή του Ιωακείμ διέφερε από κείνη του πατέρα του Ιωσία όταν άκουε το Δευτερονόμιο που διαβαζόταν, και υπήκουσε ο Ιωακείμ στα εδάφια Δευτερονόμιο 17:18-20;
11 Τι ασέβεια προς τον εμπνευσμένο γραπτό λόγο του Θεού! Πόσο διαφορετική ήταν αυτή η πράξις του Βασιλέως Ιωακείμ από εκείνη του πατέρα του, του Ιωσία! Όταν, στη διάρκεια του καθαρισμού του βεβηλωθέντος ναού, είχε βρεθή ο τόμος του βιβλίου του Δευτερονομίου, όπως ήταν γραμμένος από τον Μωυσή, ο Ιωσίας ανέθεσε σ’ έναν από το ιερατείο, στο οποίο ανήκε και ο Ιερεμίας, να του το διαβάση. Ο Ιωσίας έβαλε τα λόγια που άκουσε στην καρδιά του κι έσχισε τα ιμάτιά του. Κατόπιν, ωδήγησε τον λαό του σε μια ειδική διαθήκη με τον Ιεχωβά, και ο λαός δέχθηκε να υπακούη στον Θεό και να εκτελή την αγνή του λατρεία. (2 Χρον. 34:14-33) Επίσης, αυτός ακριβώς ο νομικός κώδικας διέτασσε κάθε μελλοντικό βασιλέα του Ισραήλ να γράφη ένα ακριβές αντίγραφο του νόμου και να το διαβάζη τακτικά και να το φυλάττη. (Δευτ. 17:18-20) Τι ενδείξεις υπάρχουν ότι ο Βασιλεύς Ιωακείμ έκανε ένα τέτοιο θεοσεβές πράγμα; Καμμιά! Το παράδειγμά του ήταν κακό!
12. Ποια δύο γεγονότα αναφέρονται εδώ που δείχνουν αν υπάρχουν σήμερα άτομα όπως ο Βασιλεύς Ιωακείμ;
12 Μήπως υπάρχουν και σύγχρονοι Ιωακείμ; Ναι, όσον αφορά το κάψιμο αντιτύπων της Βίβλου. Και μάλιστα μέσα στο ίδιο το βασίλειο του Χριστιανικού κόσμου! Θυμηθήτε πώς, στο έτος 1961, στην Εγιούτλα, της Οαχάκα του Μεξικού, ένας Ρωμαιοκαθολικός ιερεύς υπεκίνησε ένα πλήθος να εισβάλη και να λεηλατήση ένα οίκημα όπου εγίνοντο τακτικά μορφωτικές συναθροίσεις, πήραν όλες τις Γραφές που βρίσκονταν εκεί και τις έκαψαν στη δημοσία πλατεία. Η τοπική εφημερίδα έγραψε ότι το έκαναν αυτό σαν να διέπρατταν «μια πράξι πίστεως.» Επίσης, τον Φεβρουάριο του 1962 εξεδόθη μια ανακοίνωσις στην Πορτογαλία που απαγόρευε την κυκλοφορία εντύπων των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έρχονταν με το ταχυδρομείο. Μολονότι δεν έγινε επίσημη ανακοίνωσις δημοσιευμένη από την Πορτογαλική κυβέρνησι για την απαγόρευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά, μεγάλες ποσότητες των θρησκευτικών εντύπων τους, καθώς και Άγιες Γραφές, κατασχέθηκαν και κάηκαν.
13, 14. (α) Σχετικά μ’ αυτό, τι συνέβη πριν από δύο χρόνια στην Αργεντινή; (β) Ποιο ερώτημα εγείρει αυτή η υπόθεσις, και ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο οι κληρικοί προσπαθούν να εμποδίσουν τη Χριστιανική δράσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά;
13 Το 1978, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τέθηκαν υπό απαγόρευσι στην Αργεντινή, και ακριβώς πριν από δύο χρόνια στα κεντρικά τους γραφεία στο Μπουένος Άιρες μεγάλες ποσότητες των εντύπων τους κατασχέθηκαν, περιλαμβανομένων και 250 αντιτύπων της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών στην Ισπανική γλώσσα. Όλα αυτά πωλήθηκαν σε χαρτοβιομηχάνους, τεμαχίσθηκαν και βράσθηκαν για να γίνουν πολτός για κυτταρίνη. Επίσης, όταν έμαθαν ότι Μάρτυρες του Ιεχωβά διέβαιναν από την Ουρουγουάη στην Αργεντινή, τους πήραν τις Γραφές τους, και τις έκαψαν. Και άλλες περιπτώσεις, κατά τις οποίες Γραφές κάηκαν, θα μπορούσαν να παρατεθούν ενώπιον των αναγνωστών μας, αλλά όλα αυτά εγείρουν ένα ερώτημα.
14 Τι είναι εκείνο που κάνει τη Βίβλο να φαίνεται σαν ένα επικίνδυνο μέσον στα χέρια των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τόσο ώστε ακόμη και σε χώρες που λέγονται Χριστιανικές, να κατάσχεται τόσο άδικα και να καταστρέφεται; Μήπως επειδή οι εθνικιστές θεωρούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά όπως ο Βασιλεύς Ιωακείμ θεωρούσε τον Ιερεμία και τον Βαρούχ—ως επικίνδυνους πολιτικούς ανατροπείς του Κράτους, άτομα που εμποδίζουν τα αμυντικά μέτρα του έθνους; Αυτό είναι εκείνο που θα ήθελαν οι θρησκευτικοί ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου και άλλα στοιχεία να κάνουν το κράτος να πιστεύη! Αλλά ο πραγματικός λόγος για τον οποίο οι κρατικοί λειτουργοί και οι θρησκευτικοί κληρικοί θέλουν να θέσουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά εκτός Χριστιανικής δράσεως, είναι αυτός: Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπηρετούν τον ίδιο Θεό που υπηρετούσαν ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ, και παίρνουν από τις Εβραϊκές Γραφές το θείο άγγελμα που είναι όμοιο μ’ εκείνο του προφήτου Ιερεμία. Έπειτα, όπως ο Ιερεμίας, υπακούουν στην εντολή του Ιεχωβά, όπως εκτίθεται σ’ αυτές τις θεόπνευστες Γραφές, και διακηρύττουν το άγγελμά Του κατά του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων, στο οποίο περιλαμβάνεται και ο Χριστιανικός κόσμος και όλα τα κοσμικά στοιχεία με τα οποία ο Χριστιανικός κόσμος διατηρεί στενή σχέσι, για να επιτύχη την ενεργό υποστήριξί τους. Γι’ αυτό, καταφέρονται εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά, που εκθέτουν τον Χριστιανικό κόσμο!
15, 16. (α) Ποια παραδείγματα του εβδόμου αιώνα π.Χ. έχομε που δείχνουν αν όλοι οι κατώτεροι λειτουργοί μετέχουν στην παρεμπόδισι των Μαρτύρων του Ιεχωβά; (β) Τι έκανε ο Ιεχωβά για τους δούλους του;
15 Υπήρξαν και υπάρχουν ακόμη λίγοι, κατώτεροι κρατικοί λειτουργοί που δεν συμφωνούν με τους ανωτέρους τους σ’ αυτό τον ρυπαρό διωγμό κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί διαμαρτύρονται, υποκινούμενοι από ένα αίσθημα δικαιοσύνης και από σεβασμό προς τον Θεό, του οποίου μάρτυρες είναι αυτοί οι βασανιζόμενοι Χριστιανοί—αλλά ματαίως! Αυτό μοιάζει με την εξέχουσα περίπτωσι που συνέβη τον έβδομο αιώνα π.Χ. «Και ενώ μάλιστα ο Ελναθάν και ο Δελαΐας και ο Γεμαρίας εμεσίτευον προς τον βασιλέα, να μη καύση τον τόμον, δεν ήκουσεν αυτούς. Και προσέταξεν ο βασιλεύς τον Ιεραμεήλ τον υιόν Αμμέλεχ [Ιεραμεήλ, τον υιόν του βασιλέως, ΜΝΚ] και τον Σεραΐαν τον υιόν του Αβδιήλ και τον Σελεμίαν τον υιόν του Αβδιήλ, να πιάσωσι τον Βαρούχ τον γραμματέα και τον Ιερεμίαν τον προφήτην· πλην ο Κύριος έκρυψεν αυτούς.»—Ιερ. 36:25, 26.
16 Ο Βασιλεύς Ιωακείμ δεν έστειλε τον βασιλικό κληρονόμο του Ιωαχείν, αλλά τον «υιόν» του Ιεραμεήλ μαζί με άλλους δύο αξιωματούχους για να συλλάβουν τον Ιερεμία και τον γραμματέα του. Ήταν φανερό πως ο σκοπός του βασιλέως ήταν κακός. Αλλά όπου κι αν πήγαν αυτοί και κρύφθηκαν, στην Ιερουσαλήμ ή στην κοντινή Αναθώθ ή αλλού, δεν επέτρεψε ο Ιεχωβά να βρεθούν. Στην αρχή ακόμη της προφητικής του σταδιοδρομίας, ο Ιερεμίας έλαβε την εξής διαβεβαίωσι από τον Ιεχωβά: «Θέλουσι σε πολεμήσει αλλά δεν θέλουσιν υπερισχύσει εναντίον σου· διότι εγώ είμαι μετά σού δια να σε ελευθερόνω, λέγει Κύριος.»—Ιερ. 1:19.
17, 18. (α) Σύμφωνα με την προγενέστερη προφητεία του εδαφίου Ησαΐας 40:8, επρόκειτο να επιτύχη ο σκοπός για τον οποίον ο Ιωακείμ έκαψε τη Βίβλο; (β) Τι διατάχθηκε ο Ιερεμίας να γράψη σ’ έναν άλλο τόμο εναντίον του Ιωακείμ;
17 Έναν αιώνα πριν από τον Ιερεμία, ο προφήτης Ησαΐας έγραψε: «Ο λόγος όμως του Θεού ημών μένει εις τον αιώνα.» (Ησ. 40:8· 1 Πέτρ. 1:25) Έτσι, το κάψιμο του χειρογράφου τόμου ή ρόλου του Ιερεμία από μέρους τον Βασιλέως Ιωακείμ προωρίζετο ν’ αποτύχη, διότι ο Θεός φρόντισε γι’ αυτό. Ήθελε να έχωμε εμείς σήμερα την πλήρη προφητεία του Ιερεμία, ύστερα από διόμισυ χιλιετηρίδες και πλέον. Πώς έγινε αυτό; Ο Ιερεμίας μάς λέει γι’ αυτό, ενόσω αυτός και ο Βαρούχ ήσαν κρυμμένοι από τον Ιεχωβά.
18 «Και έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Ιερεμίαν, αφού ο βασιλεύς κατέκαυσε τον τόμον και τους λόγους, τους οποίους έγραψεν ο Βαρούχ εκ στόματος του Ιερεμίου, λέγων, Λάβε πάλιν εις σεαυτόν άλλον τόμον και γράψον επ’ αυτώ πάντας τους προτέρους λόγους, οίτινες ήσαν εν τω πρώτω τόμω, τον οποίον κατέκαυσεν Ιωακείμ ο βασιλεύς του Ιούδα· και προς τον Ιωακείμ, τον βασιλέα του Ιούδα, θέλεις ειπεί, Ούτω λέγει Κύριος· Συ κατέκαυσας τον τόμον τούτον, λέγων, Δια τι έγραψας εν αυτώ, λέγων, Ο βασιλεύς της Βαβυλώνος θέλει ελθεί εξάπαντος και θέλει εξολοθρεύσει την γην ταύτην και κάμει να εκλείψη απ’ αυτής άνθρωπος και κτήνος; Δια τούτο ούτω λέγει Κύριος περί του Ιωακείμ βασιλέως του Ιούδα· Δεν θέλει έχει καθήμενον επί του θρόνου του Δαβίδ· και το πτώμα αυτού θέλει, εκριφθή την ημέραν εις το καύμα και την νύχτα εις τον παγετόν· και θέλω παιδεύσει αυτόν και το σπέρμα αυτού και τους δούλους αυτού δια την ανομίαν αυτών και θέλω φέρει επ’ αυτούς και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ και επί τους ανθρώπους του Ιούδα πάντα τα κακά, τα οποία ελάλησα προς αυτούς και δεν ήκουσαν.»—Ιερ. 36:27-31
19. Η υπακοή στην εντολή του Θεού, τι είδους εργασία σήμαινε για τον Ιερεμία και τον Βαρούχ, και πόσο εκτενές ήταν το χειρόγραφο που αντικατέστησε το πρώτο;
19 Η υπακοή στην εντολή του Θεού σήμαινε κρυφή εργασία για τον προφήτη και τον γραμματέα του· αλλά, υπήκουσε ο Ιερεμίας; «Και έλαβεν ο Ιερεμίας άλλον τόμον και έδωκεν αυτόν εις τον Βαρούχ, τον υιόν του Νηρίου, τον γραμματέα, και έγραψεν εν αυτώ εκ στόματος του Ιερεμίου πάντας τους λόγους του βιβλίου, το οποίον κατέκαυσεν εν πυρί Ιωακείμ ο βασιλεύς του Ιούδα· και έτι προσετέθησαν εις αυτούς πολλοί λόγοι παρόμοιοι.»—Ιερ. 36:32.
20. Τι είδους ενταφιασμό είχε ο Ιωακείμ στο θάνατό του, και μήπως κανένας γιος του Ιωαχείν ανήλθε στο θρόνο της Ιερουσαλήμ;
20 Όπως δείχνουν τα γεγονότα, ο Ιωακείμ υπέστη έναν επαίσχυντο θάνατο και δεν τάφηκε στους τάφους των βασιλέων της Ιερουσαλήμ, αλλά είχε «ταφήν όνου.» (Ιερ. 22:18, 19) Ο γιος του, ο Ιωαχείν (ή, Χονίας), βασίλευσε μόνο τρεις μήνες και 10 μέρες στην Ιερουσαλήμ και κατόπιν παραδόθηκε στους Βαβυλώνιους και εξωρίσθηκε στη Βαβυλώνα, από την οποία δεν επανήλθε. (Ιερ. 22:24-30· 37:1) Ως την καταστροφή της ανοικοδομημένης πόλεως Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το έτος 70 μ.Χ., κανείς απόγονος του Ιωαχείν, γιου του Ιωακείμ, βασιλέως του Ιούδα, δεν ανέβηκε στο βασιλικό θρόνο της Ιερουσαλήμ. Τα προφητικά λόγια του Ιερεμία, που γράφθηκαν στον τόπο όπου κρυβόταν, επαλήθευσαν!
21. Τι έκαναν οι σημερινοί Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν ωδηγήθηκαν στην αφάνεια, και πόσο αποτελεσματικό αποδείχτηκε το σημερινό κάψιμο των Αγίων Γραφών;
21 Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν οδηγηθή κάτω από την επιφάνεια σε πολλές χώρες. Όταν οι Άγιες Γραφές, που έχουν και χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες κατάσχωνται και καίονται, τι κάνουν αυτοί; Απλώς τυπώνουν κι άλλες Γραφές ή προμηθεύονται μεταφράσεις άλλων Γραφών και τις χρησιμοποιούν. Και κάτω από την επιφάνεια ακόμη, αν είναι ανάγκη, συνεχίζουν τη διακήρυξι του αγγέλματος καταδίκης κατά του κόσμου που περιφρονεί τον Θεό όπως ακριβώς το διεκήρυττε και ο Ιερεμίας. Το κάψιμο της Βίβλου, που έχει σκοπό την κατασιώπησι των Μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα, δεν πέτυχε τον σκοπό του. Ούτε φόβισε αυτό τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, κάνοντάς τους να σταματήσουν να διαθέτουν έντυπα της Αγίας Γραφής, ούτε και θα εμποδίση ο κόσμος τον Λόγο του Ιεχωβά να επαληθεύση με πλήρη δύναμι στους επικείμενους πύρινους καιρούς! Οι εναντιούμενοι απλώς αποδεικνύονται άξιοι αιώνιας καταστροφής τότε!
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Ο Ιωακείμ καίει τον λόγο του Θεού—ένα πρότυπο που ακολούθησαν και άλλοι στους σύγχρονους καιρούς