Μία γη Ερημωμένη επί Χίλια Χρόνια;

«ΕΛΘΕΤΕ τώρα, και ας διαδικασθώμεν.» «Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε.» (Ησαΐας 1:18· 1 Θεσσαλονικείς 5:21) Ερευνώντας για την αλήθεια οι Χριστιανοί θα κάμουν καλά να προσέξουν πάντα τις Γραφικές αυτές συμβουλές.—Πράξεις 17:11.

Σύμφωνα με την πίστι μερικών, όπως είναι οι Αντβεντισταί της Εβδόμης Ημέρας, «η παρούσα ζωή χορηγείται στον άνθρωπο ως δοκιμασία που τελειώνει στον θάνατο.» Μια «ερευνητική κρίσις» που αποφασίζει την τύχη κάθε άτομου λαμβάνει χώραν πριν από την επάνοδο του Χριστού. Όταν Αυτός επανέλθη, οι δίκαιοι θα ανταμειφθούν με ουρανία μακαριότητα, οι πονηροί θα τιμωρηθούν με καταστροφή και ολόκληρη η γη θα ερημωθή από ένα μεγάλο σεισμό.

Υποστηρίζουν ακόμη ότι η ερημωμένη αυτή γη θα είναι η «άβυσσος» μέσα στην οποία θα ριφθή ο Σατανάς και οι δαίμονες του, κι έτσι θα είναι δεμένοι από μια «άλυσι περιστάσεων». Στο τέλος των χιλίων ετών οι άγιοι θα επιστρέψουν στη γη και οι πονηροί θ’ αναστηθούν από τους νεκρούς. Τότε οι πονηροί, κάτω από τη διεύθυνσι του Σατανά και των δαιμόνων του, θα συναχθούν εναντίον των αγίων, και «όταν το επιτιθέμενο στράτευμα θα είναι έτοιμο να καταφέρη το τελικό κτύπημα, ιδού, κατέρχεται από τον ουρανό πυρ εκ του Θεού και κατατρώγει αυτούς». Αυτά διδάσκουν οι Αντβεντισταί.

ΤΟ ΡΙΨΙΜΟ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ ΚΑΙ ΔΕΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Μια ερημωμένη γη θα είναι άρα γε η άβυσσος όπου θα ριφθή ο Σατανάς και οι δαίμονές του; Εκείνοι που διδάσκουν αυτό χρησιμοποιούν ως απόδειξι το γεγονός ότι η λέξις «άβυσσος» απαντάται και εις Γένεσιν 1:2, ως εξής: «Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος [ήτο] επί του προσώπου της αβύσσου.» Αλλά εδώ πρόκειται περί μεταφράσεως μιας Εβραϊκής λέξεως που συνηθέστερα μεταφράζεται «βάθος»· το απλούν δε γεγονός ότι η Εβραϊκή εκείνη λέξις της Γενέσεως 1:2 μπορεί επίσης να μεταφρασθή «άβυσσος», δεν είναι απόδειξις ότι η άβυσσος που αναφέρεται εις Αποκάλυψιν 20:1-3 και στην οποίαν ρίπτεται ο Σατανάς είναι η γη. Γιατί; Διότι δεν υπάρχει καμμιά απόδειξις ότι η γη και το «βάθος» εις Γένεσιν 1:2 αναφέρονται σ’ ένα και το αυτό πράγμα.

Σήμερα και ο ωκεανός αναφέρεται ως «άβυσσος»· μάλιστα δε οι αρχαίοι τον ωνόμαζαν έτσι επειδή εθεωρείτο ότι έχει αμέτρητο βάθος, ήτο δηλαδή απύθμενος όσον αφορά αυτούς. Το «βάθος» ή «άβυσσος» που αναφέρεται στη Γένεσι 1:2 εννοεί χωρίς αμφιβολία τη μεγάλη έκτασι του νερού που αιωρείτο και περιέβαλλε τη γη σαν θόλος και εχωρίζετο από τα νερά που ήσαν επάνω στη γη για να σχηματισθή η ατμόσφαιρα ή «ουράνιος θόλος». (Ιδέ Γένεσιν 1:6, 7, 20.) Σημειώστε επίσης ότι όταν ο Χριστός ήταν στη γη, μερικά δαιμόνια τον παρεκάλουν να μη τα στείλη τότε εις την «άβυσσον». Εφόσον αυτά βρίσκονταν στη γη, ασφαλώς δεν εννοούσαν ότι αυτή ήταν η άβυσσος.—Λουκάς 8:31.

Ποια λοιπόν είναι η άβυσσος στην οποίαν ρίχνονται ο Σατανάς και οι δαίμονές του; Είναι η κατάστασις του θανάτου, όπως, όταν ο Ιησούς ήταν νεκρός, αναφέρεται ότι είχε πάγει στην άβυσσο. (Ρωμαίους 10:7) Ασφαλώς δεν θα ήταν ανάγκη να κατέβη ένας άγγελος απ’ τον ουρανό με μια αλυσίδα για να ρίξη τον Σατανά στην άβυσσο και να τον δέση αν αυτό μπορούσε να γίνη με μια αλυσίδα γεγονότων. (Αποκάλυψις 20:1) Πάντως φαίνεται καθαρά ότι εκείνος που θα εκλείψη θα είναι ο Διάβολος, όχι οι άνθρωποι.

Η ΓΗ ΕΡΗΜΩΜΕΝΗ ΕΠΙ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ;

Υπάρχει Γραφική απόδειξις ότι η γη θα είναι ερημωμένη επί χίλια χρόνια; Είναι αλήθεια ότι η Αποκάλυψις 16:18, 19 μιλεί για ένα μεγάλο σεισμό, αλλά πρέπει μήπως να συμπεράνωμε ότι πρόκειται κατ’ ανάγκην για κατά γράμμα σεισμό, εφόσον έχομε τόσες πολλές συμβολικές προφανώς εκφράσεις σε άλλα μέρη της προφητείας αυτής; Σημειώστε επίσης ότι ύστερα από τον σεισμό έπεσε μεγάλη χάλαζα (όχι κατά γράμμα) και οι άνθρωποι εβλασφήμησαν τον Θεό εξ αιτίας της χαλάζης, πράγμα που δείχνει ότι ο σεισμός δεν είχε καταστρέψει όλα τα ασεβή ανθρώπινα πλάσματα.

Προσπαθώντας να βρουν και άλλη υποστήριξι οι συνήγοροι της διδασκαλίας περί ερημωμένης γης, αναφέρουν τις προφητείες του Ησαΐα 24:1-6 και Ιερεμία 4:23-28 που δείχνουν ότι ο Ιεχωβά ερημώνει και κενώνει τη γη, και διασκορπίζει τους κατοίκους αυτής. Εν τούτοις, μια προσεκτική μελέτη των προφητειών αυτών δείχνει ότι αυτές είχαν μια κατά γράμμα εκπλήρωσι κατά την ερήμωσι της γης του Ιούδα από το 607 π.Χ. μέχρι του 537 π.Χ., η οποία ερήμωσις αποτελεί το θέμα ολοκλήρου του βιβλίου του Ιερεμία. Το παρακάτω εδάφιο αναφέρει για την αποκατάστασι του λαού στη γη εκείνη. «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Πάλιν θέλει ακουσθή εν τω τόπω τούτω, . . . εν ταις οδοίς της Ιερουσαλήμ, αίτινες είναι έρημοι, χωρίς ανθρώπου και χωρίς κατοίκου, και χωρίς κτήνους, η φωνή της χαράς, και η φωνή της ευφροσύνης.»—Ιερεμίας 33:10-14, ΑΣ.

Ότι οι προφητείες αυτές δεν διδάσκουν πλήρη ερήμωσι ολόκληρης της γης από ανθρώπινα πλάσματα είναι φανερό από τα συμφραζόμενα. Σημειώστε το Ησαΐας 24:6 (ΑΣ) «Δια τούτο η αρά κατέφαγε την γη . . . και ολίγοι άνθρωποι έμειναν.» Και το Ησαΐας 24:12-14 (ΑΣ) λέγει ότι στην πόλι που θα κείται ερημωμένη θα υπάρξη «σταφυλολόγημα» και ότι «αυτοί θέλουσιν υψώσει την φωνήν αυτών, θέλουσι ψάλλει δια την μεγαλειότητα του Ιεχωβά». Και στον Ιερεμία 4:27, ΑΣ, διαβάζομε: «Πάσα η γη [του Ιούδα] θέλει είσθαι έρημος· συντέλειαν όμως δεν θέλω κάμει.» Και το εδάφιον 29 του ιδίου κεφαλαίου δείχνει ότι οι άνθρωποι θέλουσιν ελθεί εις τα δάση, και αναβή επί τους βράχους. Ολόκληρη η γη δεν είχε ερημωθή στη μικρογραφική εκπλήρωσι από το 607 π.Χ. έως το 537 π.Χ., ούτε και θα γίνη αυτό όταν τα Γραφικά αυτά εδάφια θα έχουν την μεγαλύτερη εκπλήρωσι στον Αρμαγεδδώνα.

Γιατί να ερημωθή η γη επί χίλια χρόνια; Ποιο σκοπό θα εξυπηρετούσε αυτό; Αφού η γη δεν πλάσθηκε ματαίως, δεν θα εσήμαινε μια τέτοια ερήμωσις ότι ματαιούται ο σκοπός της δημιουργίας της, τουλάχιστον για τα χίλια αυτά χρόνια; (Ησαΐας 45:18) Το να αξιούμε ότι οι άγιοι θα κρίνουν τους πονηρούς ανθρώπους και αγγέλους για να αποφασίσουν τον βαθμό της ενοχής των και της τιμωρίας των, και να υποστηρίζωμε ότι η πράξις αυτή θα διαρκέση χίλια χρόνια, αυτό φανερώνει μόνο πόσον ανίσχυρο είναι το επιχείρημά μας. Όλοι οι πονηροί θα έχουν κριθή ένοχοι σε βαθμό που αξίζει την καταστροφή των· αυτή η κρίσις θα έχη εκφερθή και εκτελεσθή πριν οι άγιοι αρχίσουν τη χιλιετή βασιλεία με τον Χριστόν. Εφόσον οι Αντβεντισταί συμφωνούν ότι ο θάνατος, και όχι το καθαρτήριον ή τα αιώνια βάσανα, είναι η αμοιβή των ασεβών, πώς μπορεί η επιβολή του να γίνη σύμφωνα με αναλογίες; Ο θάνατος είναι θάνατος. Ο βαθμός της ενοχής εκείνων που θα καταστραφούν θα ήταν χωρίς καμμιά συνέπεια.

Ο Θεός προσδιώρισε την ημέρα που ο Χριστός Ιησούς θα κρίνη τον κόσμο, και οι άγιοι θα είναι κριταί μετ’ Αυτού. Η ημέρα αυτή της κρίσεως θα είναι διαρκείας χιλίων ετών, και θα γίνη σύμφωνα με τον κανόνα, «όταν αι κρίσεις σου [του Ιεχωβά] ήναι εν τη γη, οι κάτοικοι του κόσμου θέλουσι μάθει δικαιοσύνην.» (Ησαΐας 26:9· Πράξεις 17:31· 1 Κορινθίους 6:1-4· 2 Πέτρου 3:8) Αν η γη ερημωθή, ποιος τότε θα μάθη δικαιοσύνη;

Επίσης η Γραφή δείχνει ότι όλες οι φυλές της γης θα ευλογηθούν με το σπέρμα του Αβραάμ το οποίον σπέρμα αποτελείται από τον Χριστόν και τα μέλη του σώματός του, τους αγίους. Αν αυτό το σπέρμα ληφθή στον ουρανό και επιστρέψη ύστερα από χίλια έτη για ν’ απολαύση τις ευλογίες της γης, ποιες είναι τότε όλες οι φυλές της γης που θα ευλογηθούν από το σπέρμα;—Γενεσις 22:17, 18· Γαλάτας 3:16, 29.

Και η Αποκάλυψις 20:5, 6 δείχνει ότι οι άγιοι θα είναι βασιλείς και ιερείς επί χίλια έτη. Επί ποίων θα βασιλεύσουν οι βασιλείς στα χίλια έτη, αν η γη πρόκειται να είναι ερημωμένη κατά τα έτη εκείνα; Και ποιους μπορούν να υπηρετούν ως ιερείς, αν δεν πρόκειται να υπάρχουν επάνω στη γη κατά τα έτη εκείνα άνθρωποι που να ζητούν τις υπηρεσίες ιερέων;

Σημειώστε επίσης ότι η Γραφή δεν αναφέρει ότι εκείνοι που ενώνονται με τον Διάβολο κατά την τελική του προσπάθεια λύνονται ή εγείρονται από τους νεκρούς μαζί του. Μάλλον δείχνει καθαρά ότι όταν αυτός λυθή θα εξέλθη για να πλανήση τους κατοικούντας την γην, πράγμα που δείχνει ότι θα υπάρχουν άνθρωποι στη γη πριν αυτός λυθή και οι οποίοι δεν θα πλανηθούν.—Αποκάλυψις 20:7-10.

Η ΡΙΖΑ ΤΗΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ

Καθώς φαίνεται, η δυσκολία βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν έχει κατανοηθή ότι κατά την επάνοδο του Χριστού, εκτός των Χριστιανών εκείνων που θα λάβουν ουράνια αμοιβή, και των ασεβών που θα καταστραφούν, θα υπάρχη και μια άλλη τάξις πλασμάτων επάνω στη γη. Η Γραφή είναι γεμάτη από αποδείξεις ότι δύο χωριστές και διακεκριμένες τάξεις θα αποκτήσουν σωτηρία, η μια σε ουράνια και η άλλη σ’ επίγεια ζωή. Ο Ιησούς πράγματι υποσχέθηκε ουράνια αμοιβή σε μερικούς ακολούθους του: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ευδόκησε να σας δώση την βασιλείαν.» (Λουκάς 12:32) Ιδέ επίσης Ιωάννης 14:1-3· 1 Κορινθίους 15:35-54· 2 Πέτρου 1:4. Εν τούτοις, μίλησε και για «άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης», και είπε καθαρά ότι μερικοί από τούς προβατοειδείς ανθρώπους δεν θα ελάμβαναν την ουράνια αμοιβή. «Μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών δεν ηγέρθη μεγαλήτερος Ιωάννου του Βαπτιστού· πλην ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών, είναι μεγαλήτερος αυτού.» Ασφαλώς ο Θεός δεν θα άφηνε χωρίς αμοιβή ένα τόσο πιστόν δούλον όπως ήταν ο Βαπτιστής Ιωάννης. Πώς θα τον ανταμείψη; Ανασταίνοντας τον σε ζωή επάνω στη γη.—Ψαλμός 115:16· Ματθαίος 11:11· Ιωάννης 10:16.

Ο Ιησούς παρωμοίασε το τέλος αυτού του κόσμου με τον καιρό του κατακλυσμού. (Ματθαίος 24:37-39) Ο κατακλυσμός εκαθάρισε τη γη όπως θα κάμη και ο Αρμαγεδδών στο προσεχές μέλλον. Ένας σχετικά μικρός αριθμός δικαίων σώθηκαν τότε. Έτσι και τώρα, ένας συγκριτικά μικρός αριθμός δικαίων θα σωθούν, εκείνοι που ζητούν πραότητα και δικαιοσύνη. Σ’ εκείνους που επέζησαν απ’ τον κατακλυσμό ο Θεός έδωκε την εντολή που είχε δώσει αρχικά στον Αδάμ και την Εύα, να αυξηθούν και να πληθυνθούν, την ίδια δε εντολή θα επαναλάβη σ’ εκείνους που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα. Αλλά ενώ ο Σατανάς είχε γρήγορα διαφθείρει και πάλιν το ανθρώπινο γένος μετά τον Κατακλυσμό, θα δεθή μετά τον Αρμαγεδδώνα ώστε να μην μπορή να κάμη πάλιν το ίδιο.—Γένεσις 1:28· 9:1· 10:8· 11:1-9· Σοφονίας 2:1-3.

Μια άλλη δυσκολία σχετικά με τη διδασκαλία περί ερημωμένης γης είναι ότι δεν κατανοείται η μεγάλη διαφορά μεταξύ πνευματικών πλασμάτων και ανθρωπίνων. Οι Γραφές μάς βεβαιώνουν ότι το ουράνιο πλάσμα είναι πολύ ανώτερο από το ανθρώπινο πλάσμα και είναι αόρατο. Πραγματικά ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβη πώς είναι το πνευματικό πλάσμα. (Πράξεις 26:13, 14· Έξοδος 33:20· 1 Κορινθίους 15:40-54) Ο Χριστός απεκδύθηκε την ουράνια δόξα και έγινε ανθρώπινο πλάσμα. Προσευχήθηκε να τον δοξάση και πάλιν ο Θεός με τη δόξα που είχε κοντά στον Πατέρα του πριν γίνη ο κόσμος. Ο Παύλος μάς βεβαιώνει ότι ο Θεός τον εξύψωσε πολύ, σε ανώτερη ακόμη θέσι από εκείνην που κατείχε πριν. Μπορούμε να φαντασθούμε τώρα τον Χριστό με ανθρώπινο σχήμα; Και αν οι ακόλουθοί του πρόκειται να γίνουν όμοιοι με αυτόν, δεν θα είναι τότε και αυτοί ένδοξα πνευματικά πλάσματα; Και αν έτσι έχη το πράγμα, μπορούμε να φαντασθούμε ότι ύστερα από μια χιλιετή ζωή που θα απολαύσουν ως ένδοξα πνευματικά πλάσματα στο ουράνιο βασίλειο, θα υποβιβασθούν σε ανθρώπινα σώματα και συνθήκες και θα είναι ευτυχείς να περάσουν έτσι την αιωνιότητα;—Ρωμαίους 2:7· Ιωάννης 17:5· Φιλιππησίους 2:5-11· Εβραίους 1 και 2.

Αλλά θα ρωτήσουν μερικοί, Αν τα 1.000 χρόνια θα χρησιμοποιηθούν για την κρίσι των ζώντων και των νεκρών, γιατί η Αποκάλυψις 20:5 αναφέρει ότι «οι λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν [έζησαν πάλιν] εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη»; Εν πρώτοις σημειώστε ότι η Κριτική Έκδοσις του Κειμένου λέγει «ουκ έζησαν», την ακολουθούν δε όλες οι νεώτερες μεταφράσεις παραλείποντας τη λέξι «πάλιν». Ιδέ μεταφράσεις Μόφφατ, Γκούντσπηντ, Αμερικανική Στερεότυπη, Γουέιμάουθ, Νέου Κόσμου, κλπ. Σημειώστε επίσης ότι δεν αναφέρει ότι οι λοιποί των νεκρών δεν ανεστήθησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη, σαν να μεσολαβούσε μια περίοδος χιλίων ετών μεταξύ της πρώτης αναστάσεως και της γενικής αναστάσεως του ανθρωπίνου γένους. Λέγει απλώς ότι δεν «έζησαν» εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη.

Ο σκοπός της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού είναι να δώση ζωή στο ανθρώπινο γένος. Εν τούτοις, μολονότι θα έχουν αναστηθή από τους νεκρούς, δεν θα είναι πραγματικά ζώντες, από θεία άποψι, τέλειοι με την πλήρη εφαρμογή του αντιλύτρου επάνω τους και κατέχοντες δικαίωμα για ζωή, μέχρις ότου αποδείξουν ότι είναι άξιοι αιωνίου ζωής με το να σταθούν στην τελική δοκιμασία της ακεραιότητος που θα έλθη όταν λυθή ο Διάβολος και οι δαίμονές του. Οι Γραφές πολλές φορές μιλούν για τους αμαρτωλούς ως νεκρούς, χωρίς να είναι πραγματικά νεκροί. «Άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς.» «Και εσάς όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν.»—Ματθαίος 8:22· Εφεσίους 2:1.

Η ΕΛΠΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

Αν, όπως υποστηρίζουν οι Αντβεντισταί και άλλοι, «η παρούσα ζωή χορηγείται στον άνθρωπο ως δοκιμασία που τελειώνει στο θάνατο», ποια θα είναι η τύχη όλων των ειδωλολατρών που δεν έζησαν ποτέ μια περίοδο κρίσεως και δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία ν’ ακούσουν για τον Θεόν, τον Χριστόν και τις Δέκα Εντολές; Αν υποστηριχθή ότι όλοι αυτοί θα σωθούν λόγω αγνοίας, γιατί να μη τηρηθή όλο το ανθρώπινο γένος στην άγνοια κι έτσι να σωθούν όλοι; Όλες, όμως, αυτές οι δυσκολίες εξαφανίζονται όταν κατανοηθή η προμήθεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού για εκείνους που δεν έζησαν σε περασμένους καιρούς μια ειδική περίοδο θείας κρίσεως.

Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να πούμε ότι: Σύμφωνα με τις Γραφές ο Χριστός Ιησούς θα καταστρέψη όλους τους ασεβείς ορατούς και αοράτους, στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, που σύμφωνα με τις προφητείες της Βίβλου δεν απέχει πολύ, οπότε ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα δεθούν στην άβυσσο του θανάτου ή της ελλείψεως κάθε συναισθήσεως επί χίλια έτη. Σ’ εκείνους που θα επιζήσουν από τη μάχη αυτή θα δοθή το προνόμιο να αυξηθούν, να πληθυνθούν, να γεμίσουν τη γη και να την κατακυριεύσουν. Στη διάρκεια του καιρού αυτού οι άγιοι θα κυβερνούν με τον Χριστόν σε ουράνια δόξα, συμμετέχοντας στην κρίσι του κόσμου με δικαιοσύνη και στην ευλογία όλων των φυλών της γης. Κατά την περίοδο εκείνη οι άδικοι, που ζουν στην ενθύμησι του Θεού, και βρίσκονται στους τάφους (όχι όμως οι εκούσιοι ασεβείς, των οποίων τα ονόματα σήπονται), θα αναστηθούν. Επειδή αυτοί δεν έχουν επισύρει προηγουμένως τη δυσμενή κρίσι του Ιεχωβά, θα λάβουν την ευκαιρία να μάθουν δικαιοσύνη.—Ιωάννης 5:28, 29· Παροιμίαι 10:7.

Με το τέλος των χιλίων ετών όλοι όσοι βρίσκονται στους τάφους θα έχουν εγερθή και η γη θα έχη τελείως κατακυριευθή, θα έχη δε αποκατασταθή σε παραδεισιακή κατάστασι και θα είναι γεμάτη από δίκαια πλάσματα. (1 Κορινθίους 15:24-28) Τότε ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα λυθούν για λίγον καιρό για να δοκιμασθούν όλοι οι κάτοικοι της γης. Εκείνοι που θ’ αποτύχουν στη δοκιμασία αυτή, θα καταστραφούν μαζί με τον Διάβολο και τους δαίμονάς του. Τότε, όλοι όσοι θα επιζήσουν, θα έχουν τελειοποιηθή με την πλήρη έννοια της λέξεως και θα έχουν το δικαίωμα της ζωής. Δεν θα υπάρχη τότε θάνατος λόγω της αμαρτίας που κληρονομήθηκε από τον Αδάμ, ούτε λύπη, ούτε κραυγή ούτε πόνος, γιατί όλα τα προηγούμενα αυτά θα έχουν περάσει. (Αποκάλυψις 21:4) Έτσι, αντί η γη να ερημωθή για χίλια έτη, θα είναι υπερπλήρης από ευκαιρίες για ζωή, δράσι και ευλογίες.