Υπηρετήστε τον «Βασιλέα των Εθνών» κι’ Επιζήσατε

 1. Σύμφωνα με το πρότυπο που έθεσε ο Βασιλεύς Ιωακείμ και ο διάδοχός του, ο αδελφός του Σεδεκίας, θα αλλάξουν σήμερα την πορεία τους οι άρχοντες του κόσμου εξ αιτίας των όσων λέγει η τάξις του Ιερεμία;

ΤΙ θα γινόταν αν οι κοσμικοί άρχοντες, ιδιαίτερα εκείνοι του Χριστιανικού κόσμου, ανεγνώριζαν ότι υπάρχει μια σύγχρονη τάξις Ιερεμία; Τι θα γινόταν αν απευθύνονταν σ’ αυτή την τάξι για ν’ ανακαλύψουν ποιος ήταν ο προφητικός λόγος του Ιεχωβά σχετικά με την τύχη τους; Μήπως αυτό θα σήμαινε ότι επρόκειτο ν’ αλλάξουν την πορεία τους και ν’ αναλάβουν την πορεία που οδηγεί στην επιβίωσί τους από την προειπωμένη «μεγάλη θλίψι» που θα επέλθη σ’ αυτό τον κόσμο; ΟΧΙ! Όχι, αν πάρωμε ως παράδειγμα τον τελευταίο Ιουδαίο βασιλέα της Ιερουσαλήμ, δηλαδή, τον αδελφό του Βασιλέως Ιωακείμ τον Σεδεκία. Ο βασιλεύς Ιωακείμ ανάγκασε τον Ιερεμία και τον γραμματέα του Βαρούχ να μείνουν κρυμμένοι—για πόσο καιρό δεν αναγράφεται. Αλλά ο αδελφός του Βασιλέως Ιωακείμ, ο Σεδεκίας, έκανε χειρότερα πράγματα στον πιστό μάρτυρα του Ιεχωβά, τον Ιερεμία. Το ίδιο, επίσης, και οι σημερινοί κοσμικοί άρχοντες δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν την πορεία τους. Πολλά πράγματα περιλαμβάνονται στα πολιτικά συμφέροντα. Αυτό δεν προμηνύει καλό για τους λαούς τούς οποίους κυβερνούν.—Ιερ. 37:2.

 2. Κάτω από ποιες περιστάσεις ζήτησε ο Σεδεκίας από τον Ιερεμία να προσευχηθή για τους Ισραηλίτες, αλλά τι του τόνισε ο Ιερεμίας;

² Χρονικώς, ήταν το ένατο έτος της βασιλείας του Σεδεκία. Η τρίτη και τελική πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους συνεχιζόταν! Στρατιωτικές δυνάμεις έρχονταν από την Αίγυπτο για να βοηθήσουν την πολιορκούμενη πόλι. Για ν’ αντιμετωπίσουν αυτή την απειλή, οι Βαβυλώνιοι πολιορκητές αποσύρθηκαν. Φαινόταν σαν να ήταν καιρός να προσευχηθούν στον Ιεχωβά και να του ζητήσουν να ευλογήση τις Αιγυπτιακές φάλαγγες βοηθείας. Ο Βασιλεύς Σεδεκίας, λοιπόν, ζήτησε από τον Ιερεμία να προσευχηθή «υπέρ ημών προς Κύριον τον Θεόν ημών.» Αλλά ο Ιεχωβά είχε δώσει οδηγίες στον Ιερεμία να μη προσευχηθή γι’ αυτό. Ο Ιεχωβά δεν θα εισήκουε αυτή την προσευχή. (Ιερ. 37:3· 11:14· 14:11, 12) Ο Ιερεμίας, λοιπόν, είπε ότι οι Βαβυλώνιοι θα νικούσαν τις Αιγυπτιακές δυνάμεις βοηθείας, λέγοντας στον Βασιλέα Σεδεκία ότι οι Βαβυλώνιοι θα επανήρχοντο και θα κατέκαιγαν μάλιστα την Ιερουσαλήμ.—Ιερ. 37:4-10.

 3. Γιατί οι άρχοντες της πόλεως Ιερουσαλήμ έρριψαν τον Ιερεμία στο «δεσμωτήριον»;

³ Στη διάρκεια της απομακρύνσεως των Βαβυλωνίων, ο Ιερεμίας ήταν ελεύθερος ν’ αναχωρήση από την Ιερουσαλήμ και να πάη στην πόλι των ιερέων, την Αναθώθ, στην περιοχή της φυλής του Βενιαμίν. Όταν συνελήφθη στην βόρεια πύλη της Ιερουσαλήμ, την Πύλη Βενιαμίν, αρνήθηκε ότι έφευγε πηγαίνοντας στους εχθρούς, τους Βαβυλώνιους. Οι άρχοντες της πόλεως του φέρθηκαν σαν να ήταν ανατρεπτικό στοιχείο, προδότης, και τον φυλάκισαν στο «δεσμωτήριον,» όπου κρατήθηκε «πολλάς ημέρας.» (Ιερ. 37:11-16) Πόσο μοιάζει αυτό με τον τρόπο που φέρονται προς την τάξι του Ιερεμία σήμερα!

 4. Πώς ο Ιερεμίας συμβούλευσε τον Βασιλέα Σεδεκία να μη δυσκολέψη τα πράγματα για τον εαυτό του και γιατί ο Ιερεμίας μεταφέρθηκε στην Αυλή της Φυλακής;

⁴ Μήπως ο Ιερεμίας, όταν αντιμετώπισε κατά πρόσωπο τον ίδιο τον Βασιλέα Σεδεκία, υποχώρησε ως προς το σκληρό του μήνυμα; Όταν ο Βασιλεύς Σεδεκίας είπε να τον μεταφέρουν από το δεσμωτήριο σ’ ένα κρυφό τόπο για ιδιωτική ανάκρισι, ο Ιερεμίας θαρραλέα είπε στον βασιλέα ότι θα γινόταν αιχμάλωτος των Βαβυλωνίων, τους οποίους ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε ως όργανά του. Είτε ο βασιλεύς εθελουσίως παραδίδετο σ’ αυτούς είτε συνελαμβάνετο και εγίνετο αιχμάλωτος παρά τη θέλησί του, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Ο Ιερεμίας ήταν της γνώμης να μη δυσκολέψη ο βασιλεύς τα πράγματα για τον εαυτό του. Ο Ιερεμίας δεν έδωσε στον βασιλέα ψευδείς διαβεβαιώσεις. Ειλικρινώς, ο Ιερεμίας δεν έκανε κακό στο λαό του και στο βασιλέα τους και, επομένως, γιατί έπρεπε να κρατήται σ’ ένα τόπο φυλακίσεως που θα σήμαινε τον πρόωρο θάνατό του; Κατόπιν αιτήσεως του Ιερεμία, ο Βασιλεύς Σεδεκίας είπε να μεταφερθή στην Αυλή της Φυλακής, που ήταν ένα είδος στρατιωτικής φυλακής για τον Ιερεμία. Το διαιτολόγιό του αποτελείτο μόνο από ψωμί και νερό.—Ιερ. 37:17-21.

Η ΣΥΝΕΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ

 5. Ποιο ήταν το ορθό και κατάλληλο πράγμα να πράξη ο Βασιλεύς Σεδεκίας σχετικά με τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία, και γιατί αφέθη στον λαό ν’ αναλάβη μεμονωμένη δράσι σχετικά με την Ιερουσαλήμ;

⁵ Ο Σεδεκίας είχε διορισθή βασιλεύς της Ιερουσαλήμ από τον Αυτοκράτορα Ναβουχοδονόσορ. Εν τούτοις, αφού υπήρξε φόρου υποτελής βασιλεύς στον Ναβουχοδονόσορ επί οκτώ χρόνια, ο Σεδεκίας στασίασε εναντίον του. Η ορθή και κατάλληλη πορεία ήταν να παύση το στασιασμό του και ειρηνικά να υποταχθή στην Αυτοκρατορία που ο Ιεχωβά είχε επιτρέψει να γίνη η Τρίτη Παγκόσμια Δύναμις της Βιβλικής ιστορίας. Αν αυτός, ως βασιλεύς, δεν εδέχετο να το κάνη αυτό, τότε ο ίδιος ο λαός θα ήταν προς το συμφέρον του να το κάνη. Δηλαδή, να κάνη αυτό που ο Ιερεμίας είχε πει στο λαό της Ιερουσαλήμ:

«Ούτω λέγει Κύριος· Όστις κάθηται εν τη πόλει ταύτη, θέλει αποθάνει υπό μαχαίρας, υπό πείνης και υπό λοιμού· αλλ’ όστις εξέλθη προς τους Χαλδαίους, θέλει ζήσει· και η ζωή αυτού θέλει είσθαι ως λάφυρον εις αυτόν, και θέλει ζήσει· ούτω λέγει Κύριος· Η πόλις αύτη θέλει εξάπαντος παραδοθή εις την χείρα του στρατεύματος του βασιλέως της Βαβυλώνας και θέλει κυριεύσει αυτήν.» (Ιερ. 38:2, 3)

Ο Βασιλεύς Σεδεκίας έπρεπε ν’ αναλάβη την ηγεσία ακολουθώντας τη θεόπνευστη αυτή συμβουλή. Αλλά, αφού αυτός δεν το έκανε αυτό, έπρεπε οι υπήκοοί του ατομικά ν’ αναλάβουν δράσι, με πίστι στις κατευθύνσεις του Ιεχωβά.

 6. Γιατί οι άρχοντες έρριψαν τον Ιερεμία στο βορβορώδη λάκκο της αυλής του υιού του βασιλέως;

⁶ Οι άρχοντες της Ιερουσαλήμ κραύγαζαν ζητώντας τη θανάτωσι του Ιερεμία, διότι ισχυρίζονταν ότι αυτός εξασθενούσε τα χέρια των ένοπλων δυνάμεων που υπεράσπιζαν την πόλι· ότι υπονόμευε τη θέλησι του λαού να πολεμήση. Χωρίς, λοιπόν, τη συγκατάθεσι του βασιλέως, έρριξαν τον Ιερεμία μέσα σ’ ένα βορβορώδη λάκκο στην Αυλή της Φυλακής, όπου ήταν η κατοικία του Μαλχία, «υιού» του Σεδεκία. Στον πυθμένα του λάκκου, ο Ιερεμίας βυθίσθηκε στον βόρβορο. Τώρα, δεν μπορούσε ούτε ο ίδιος ν’ ακολουθήση τη συμβουλή που έδινε στους άλλους.

 7. Ποιος έσπευσε σε διάσωσι του Ιερεμία, και επί ποιας βάσεως;

⁷ Όταν τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα για τον Ιερεμία, κατέβασαν σχοινιά μέσα στο λάκκο, με ράκη που θα χρησίμευαν σαν υποστηρίγματα για τις μασχάλες του, για να τον ανασύρουν από τον βόρβορο. Ένας Αιθίοπας ευνούχος ονομαζόμενος Αβδέ-μέλεχ, που ήταν στην υπηρεσία του βασιλέως, έμαθε την κατάστασι του προφήτη. Επειδή φοβήθηκε μήπως ο Ιερεμίας πεθάνη εκεί κάτω στο βορβορώδη λάκκο, έλαβε το θάρρος να μιλήση στο βασιλέα. Ο βασιλεύς τον διέταξε να πάρη μαζί του 30 άνδρες και να βγάλη από κει τον Ιερεμία.—Ιερ. 38:10-12.

8, 9. (α) Πώς ο Βασιλεύς Σεδεκίας, σε μυστική συνάντησι, ελευθέρωσε τον Ιερεμία από κάθε πίεσι να φερθή σ’ αυτόν σαν ένας ψευδοπροφήτης; (β) Ποια αναλλοίωτη συμβουλή έδωσε ο Ιερεμίας στον Σεδεκία, και ποιες εναλλακτικές λύσεις έθεσε ενώπιον του;

⁸ Ο Βασιλεύς Σεδεκίας, με διαταγή του οποίου διασώθηκε ο Ιερεμίας, ζήτησε άλλη μια μυστική συνέντευξι μαζί του σε μια είσοδο του ναού. Ο Σεδεκίας ωρκίσθηκε στον ζωοδότη Ιεχωβά να μην αφήση τον προφήτη να θανατωθή επειδή του έλεγε την αλήθεια του Θεού, αλλά δεν υποσχέθηκε να ενεργήση σύμφωνα μ’ αυτή την αλήθεια. Ο Ιερεμίας, απαλλαγμένος από την απειλή του θανάτου που θα μπορούσε να τον είχε μετατρέψει σε ψευδοπροφήτη, στάθηκε πιστός στο ίδιο μήνυμα που τον είχε θέσει προηγουμένως στον κίνδυνο του θανάτου:

⁹ «Βασιλιά Σεδεκία, συ ο ίδιος ως βασιλιάς παράδοσε την Ιερουσαλήμ στους Χαλδαίους, ειδεμή ο Ιεχωβά θα φροντίση να παραδοθή η πόλις στους Χαλδαίους και να κατακαή. Μη φοβάσαι, δεν πρόκειται να σε εμπαίξουν οι Ιουδαίοι που έχουν ήδη ακολουθήσει τη συμβουλή μου κι έχουν καταφύγει προς τους πολιορκητές. Αν δεν παραδοθής, τότε τι θα γίνη; Τότε οι γυναίκες που θα επιζήσουν θα προχωρούν ψάλλοντας πώς εκείνοι που είχαν ειρηνικές σχέσεις μαζί σου σε δελέασαν και σε απάτησαν και προδοτικά σε άφησαν να βυθισθής στο βόρβορο, ενώ αυτοί οι ίδιοι ετράπησαν σε φυγή. Επίσης, οι γυναίκες και τα παιδιά σου θα απαχθούν αιχμάλωτοι. Κι’ εσύ ο ίδιος δεν θα διαφύγης από τα χέρια του βασιλιά της Βαβυλώνας. Αλλοίμονο, θα γίνης υπεύθυνος για την πυρπόλησι της πόλεως!»—Ιερ. 38:17-23.

10. Πώς ο Ιερεμίας διευκόλυνε τον Βασιλέα Σεδεκία με όσα είπε στους άρχοντες που του υπέβαλαν ερωτήματα, και ως ποιο γεγονός ήταν περιορισμένος ο Ιερεμίας στο νέο τόπο διαμονής του;

¹⁰ Οι άρχοντες της Ιερουσαλήμ ήσαν εκείνοι που φέρθηκαν ως «άνδρες ειρηνικοί» στον Βασιλέα Σεδεκία. Φοβισμένος απ’ αυτούς, ο Σεδεκίας είπε στον Ιερεμία, επί ποινή θανάτου, να μην τους πη τα γεγονότα, αν τον ρωτήσουν. Έπρεπε απλώς να παρακάμψη τα ερωτήματά τους, λέγοντας ότι του δόθηκε ακρόασις με τον βασιλέα, κατά την οποία ζήτησε από τον βασιλέα να μην επανέλθη στη φυλάκισι μέσα στον οίκο του Ιωνάθαν, του γραμματέως, για να πεθάνη εκεί. Αν δεν έλεγε στους άρχοντες, που θα τον ρωτούσαν, την όλη ιστορία για τη μυστική συνέντευξι, θα διευκόλυνε τα πράγματα για τον βασιλέα. Σύμφωνα με ό,τι είπε στους καχύποπτους άρχοντες, ο Ιερεμίας έμεινε φυλακισμένος σε άλλο τόπο, στην Αυλή της Φυλακής. Εκεί έζησε στην απομόνωσι ως την ένατη μέρα του τέταρτου μηνός (Θαμμούζ) του έτους 607 π.Χ., οπότε οι Βαβυλώνιοι εισέβαλαν στην Ιερουσαλήμ, την κυρίευσαν, και έτρεψαν σε φυγή τον Βασιλέα Σεδεκία με τα στρατεύματά του.—2 Βασ. 25:2-5.

11. Την ημέρα της πτώσεως της Ιερουσαλήμ, πώς εμποδίστηκε η διαφυγή από τη Μεσαία Πύλη στους έγκλειστους Ιουδαίους;

¹¹ Όπως είχε προειδοποιήσει, λοιπόν, ο Ιερεμίας, ο Ιεχωβά, στου οποίου τον επίγειο θρόνο της Ιερουσαλήμ καθόταν ο Βασιλεύς Σεδεκίας, υποχρεώθηκε να παραδώση την πόλι στους πολιορκητές της. Συνεπώς, εκείνη τη θερινή μέρα της 9ης Θαμμούζ, του έτους 607 π.Χ., αντί να καθήσουν οι Ιουδαίοι κριτές στη Μεσαία Πύλη της Ιερουσαλήμ για να χειρισθούν νομικές υποθέσεις, πέντε Βαβυλώνιοι άρχοντες, των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα, κάθησαν σ’ εκείνη την είσοδο της πόλεως. Έτσι, απέκλεισαν τη διαφυγή για τους εγκλείστους Ιουδαίους απ’ εκείνη την έξοδο. (Ιερ. 39:1-3· 1 Χρον. 29:23) Αλλοίμονο!

12. Πώς ο Βασιλεύς Σεδεκίας απέτυχε να ματαιώση την προφητεία του Ιερεμία γι’ αυτόν, και σε ποιο θέαμα υποχρεώθηκε να παραστή μάρτυς ενώπιον του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ;

¹² Καθώς ο Βασιλεύς Σεδεκίας και τα στρατεύματά του έφευγαν από την κυριευμένη πόλι κάτω από το προστατευτικό σκοτάδι της νύχτας, μπορεί ο Σεδεκίας να συνεχάρη τον εαυτό του που ματαίωσε τη φρικτή προφητεία που του είχε πει ο Ιερεμίας γι’ αυτόν. Αλλά δεν πρόλαβε να φθάση στον Φαραώ—Ουαφρή της Αιγύπτου, τον σύμμαχο του. (Ιερ. 44:30) Οι Βαβυλώνιοι διώκτες τον πρόφθασαν στην ερημική πεδιάδα της Ιεριχώ, στην Αραβά ή Κοιλάδα της Σχισμής, λίγα μίλια βορειοανατολικά της Ιερουσαλήμ. Με χάλκινες χειροπέδες μεταφέρθηκε βόρεια στην πόλι Ριβλά στη γη Αιμάθ, για ν’ αντιμετωπίση τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ. Προτού ο Σεδεκίας τυφλωθή κατά διαταγή του Ναβουχοδονόσορ, αναγκάσθηκε να παραστή μάρτυς του τρομερού θεάματος της θανατώσεως των γιων του. Πολλοί άνδρες της αυλής του και στρατιωτικοί αξιωματούχοι θανατώθηκαν, επίσης. Ο Αρχιερεύς Σεραΐας και ο βοηθός του Σοφονίας, που δεν είχαν υποστηρίξει τον συνιερέα τους Ιερεμία, θανατώθηκαν, μαζί με τρεις θυρωρούς του ναού.—2 Βασ. 25:6, 7, 18-21.

13. (α) Πώς όλη αυτή η αρχαία ιστορία συνδέεται με το έτος 1914 μ.Χ.; (β) Γιατί είναι λογικό να ρωτήσωμε αν ο Αβδέ-μέλεχ προεικόνιζε μια σημερινή τάξι, και ποια είναι η απάντησις;

¹³ Μήπως όλη αυτή η αρχαία ιστορία έχει καμμιά σχέσι με τον 20ό μας αιώνα; Ναι! Περίπου δύο σεληνιακούς μήνες μετά τη συμφορά που υπέστη ο Βασιλεύς Σεδεκίας, το βασίλειό του, η γη του Ιούδα, ερημώθηκε τελείως. Τότε άρχισαν οι «επτά καιροί» των εθνών, «οι καιροί των εθνών,» που διήρκεσαν 2.520 χρόνια, κι έληξαν το έτος 1914 μ.Χ. (Δαν. 4· Λουκ. 21:24) Σήμερα, εκείνο που είχε προσκιασθή από την Ιερουσαλήμ των ημερών του Βασιλέως Σεδεκία πλησιάζει στην καταστροφή του, σύμφωνα με τη δικαστική απόφασι του Ιεχωβά, του «Βασιλέως των εθνών.» (Ιερ. 10:7) Πόσο κατάλληλο είναι λοιπόν, να υπάρχη στη γη σ’ αυτό τον κρίσιμο καιρό μια τάξις λάτρεων του Ιεχωβά Θεού, που προεικονίσθηκαν από τον προφήτη και ιερέα Ιερεμία! Στο φως αυτού, ρωτούμε κατάλληλα, Μήπως υπάρχει, επίσης, εδώ στη γη μια τάξις που είχε προσκιασθή από τον Αιθίοπα ευνούχο που έγινε φίλος του Ιερεμία, δηλαδή, τον Αβδέ-μέλεχ , τον υπηρέτη του Βασιλέως Σεδεκία; Τα σύγχρονα γεγονότα δείχνουν ότι υπάρχει.

14. (α) Ως προς το χρώμα του δέρματος, τι ήταν ο Αβδέ-μέλεχ; (β) Γιατί δεν προσπάθησε να διαφύγη από την Ιερουσαλήμ με τον βασιλικό του κύριο;

¹⁴ Ο Αβδέ-μέλεχ δεν προσπάθησε να διαφύγη από την Ιερουσαλήμ μαζί με το βασιλικό του κύριο, τον Σεδεκία. Ήταν Αιθίοπας, του είδους των ανθρώπων για το οποίο ο Ιερεμίας έθεσε το ερώτημα, «Δύναται ο Αιθίοψ να αλλάξη το δέρμα αυτού ή η πάρδαλις τα ποικίλματα αυτής;» (Ιερ. 13:23) Ο Αβδέ-μέλεχ ήταν Μαύρος,a και στη Βιβλική μετάφρασι του Μπάινγκτον καλείται «Αβδέ-μέλεχ ο Νέγρος.» (Ιερ. 38:7, 12· 39:15) Αυτός δεν ήταν ανάγκη να φύγη από την Ιερουσαλήμ προσπαθώντας να βρη τόπο ασφαλείας. Του είχε δοθή υπόσχεσις από τον Θεό του Ιερεμία για τη διαφύλαξί του. Γι’ αυτό, αφού μάς γίνεται λόγος για όσα έγιναν από τον Ναβουχοδονόσορ σχετικά με λίγους φτωχούς Ιουδαίους και σχετικά με τον Ιερεμία, η αφήγησίς του συνδέεται με το εδάφιο Ιερεμίας 38:28. Πραγματικά, η Νέα Μετάφρασις της Βίβλου υπό Μόφφαττ αναφέρει την περικοπή Ιερεμίας 39:15-18 αμέσως μετά το εδάφιο Ιερεμίας 38:28, για να διαβάζεται σαν μια αδιάκοπη ιστορία.

15. (α) Πότε έγινε στον Ιερεμία λόγος από τον Ιεχωβά σχετικά με τον Αβδέ-μέλεχ; (β) Τι έλεγε αυτός ο λόγος σχετικά με τον Αιθίοπα;

¹⁵ Τα εδάφια, λοιπόν, που παρατίθενται παραπάνω πρέπει να εξετάζωνται ως εφαρμοζόμενα πριν από την πτώσι της Ιερουσαλήμ στους πολιορκητές Βαβυλώνιους στις 9 του μηνός Θαμμούζ του έτους 607 π.Χ., στο 11ο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Σεδεκία:

«Και έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Ιερεμίαν, ενώ ήτο κεκλεισμένος εν τη αυλή της φυλακής, λέγων, Ύπαγε και λάλησον προς Αβδέ-μέλεχ τον Αιθίοπα, λέγων, Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Ιδού, εγώ θέλω φέρει τους λόγους μου επί την πόλιν ταύτην δια κακόν και ουχί δια καλόν και θέλουσιν εκτελεσθή ενώπιόν σου την ημέραν εκείνην. Θέλω όμως σε σώσει εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος, και δεν θέλεις παραδοθή εις την χείρα των ανθρώπων, των οποίων συ φοβείσαι το πρόσωπον, διότι εξάπαντος θέλω σε σώσει και δεν θέλεις πέσει δια μαχαίρας, αλλ’ η ζωή σου θέλει είσθαι ως λάφυρον εις σε, επειδή πέποιθας επ’ εμέ, λέγει Κύριος.»—Ιερ. 39:15-18.

16. Γιατί έπρεπε ο Αβδέ-μέλεχ να χαίρη όπως εκείνοι που χαίρουν με τη λήψι λαφύρων, και τι παραμένει ακόμη, μολονότι δεν έχομε περαιτέρω ιστορία του;

¹⁶ Με την πτώσι, λοιπόν, της Ιερουσαλήμ, αυτός ο φίλος του προφήτη του Ιεχωβά αφέθηκε στη διάθεσι του Θεού του Ιερεμία. Η Αγία Γραφή δεν λέει αν αυτός εξωρίσθηκε στη Βαβυλώνα και πέθανε εκεί με φυσικό θάνατο ή αν αφέθηκε στη γη του Ιούδα σαν ένας από τους φτωχούς της γης εκείνης υπό τον Κυβερνήτη Γεδαλία. Εν πάσει περιπτώσει, η ψυχή του ή η ζωή του δεν έπεσε θύμα των Βαβυλωνίων στρατιωτών, αλλά του επετράπη να διακρατήση την ανθρώπινη ψυχή του σαν ένας που απολαμβάνει κάποιο λάφυρο. Έτσι, μπορούσε να επιζήση και να λατρεύη τον Θεό στον οποίο είχε εμπιστευθή, τον Θεό του οποίου τον προφήτη είχε σώσει από θάνατο μέσα στο βορβορώδη λάκκο της πολιορκημένης Ιερουσαλήμ. Κάνοντάς το αυτό ασφαλώς θα προκάλεσε το μίσος των αρχόντων που είχαν κρατήσει τον Ιερεμία στη φυλακή για να πεθάνη. Αλλά ο Αβδέ-μέλεχ δεν επρόκειτο να παραδοθή στα χέρια τους για να τον εκδικηθούν. Αυτός, κάτω από την υποσχεμένη προστασία του Ιεχωβά, δεν είχε λόγο να φοβάται εκείνα που θα ήθελαν να του κάνουν οι άρχοντες σε ανταπόδοσι. Σ’ αυτό το σημείο, χάνεται από τη Βιβλική ιστορία, αλλά δεν συμβαίνει αυτό και στο όνομά του ούτε στην υπόσχεσι του Θεού προς αυτόν.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΑΒΔΕ-ΜΕΛΕΧ

17. Τι σημαίνει το όνομα του Αιθίοπα Αβδέ-μέλεχ, και με ποια έννοια ταίριαξε μ’ αυτόν το όνομά του;

¹⁷ Υπάρχει πραγματικά σήμερα ένα αντίστοιχο του Αβδέ-μέλεχ σε συνταύτισι με τη σύγχρονη τάξι του Ιερεμία; Ναι! Ποιοι, λοιπόν, αποτελούν το σύγχρονο αντίστοιχο του Αβδέ-μέλεχ; Δεν γνωρίζομε πώς ακριβώς εμφανίσθηκε μ’ αυτό το όνομα. Ως όνομα, Αβδέ-μέλεχ σημαίνει «Υπηρέτης Βασιλέως,» ή, «Βασιλικός Υπηρέτης.» Ως ευνούχος, μπορεί να είχε ευνουχηθήb και στερηθή της ικανότητος ν’ αποκτήση δική του οικογένεια. Αλλ’ αυτός, πιστός στο όνομά του, ήταν στην υπηρεσία της αυλής του βασιλέως του Ιούδα. Επίσης, λόγω της εμπιστοσύνης του στον Ιεχωβά, απέδειξε ότι είναι στην υπηρεσία ενός μεγαλύτερου από ένα επίγειο βασιλέα. Ο Σεδεκίας είχε καθήσει στο βασιλικό θρόνο της Ιερουσαλήμ που εκαλείτο «θρόνος του Ιεχωβά.» (1 Χρον. 29:23, ΜΝΚ) Λογικά, λοιπόν, ο Αβδέ-μέλεχ φάνηκε ότι είναι πραγματικά στην υπηρεσία του «Βασιλέως των εθνών,» του Ιεχωβά. Επειδή ήταν στην υπηρεσία της τυπικής βασιλείας του Ιεχωβά στη γη του Ιούδα, ανταμείφθηκε πλήρως με το να διαφυλαχθή όταν καταστράφηκε η άπιστη Ιερουσαλήμ.

18. Σύμφωνα με την περιγραφή των εδαφίων Αποκάλυψις 7:14, 15, από ποιο άτομο των ημερών του Ιερεμία προεικονίσθηκε ο «πολύς όχλος»;

¹⁸ Σχετικά με τη διαφύλαξι από τη «μεγάλη θλίψι» που επέρχεται στον Χριστιανικό κόσμο τα εδάφια Αποκάλυψις 7:14, 15 λέγουν τα εξής σχετικά με τον «πολύν όχλον» που περιγράφεται εκεί: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.» Ως τάξις, αυτοί που αποτελούν τον «πολύν όχλον» των επιζώντων από τη θλίψι προεικονίσθηκαν από τον Αβδέ-μέλεχ έναν εξέχοντα επιζήσαντα από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

19. Η υπέρτατη επιθυμία της τάξεως του Αβδέ-μέλεχ είναι να παραμείνη σε τίνος την υπηρεσία, και τι είναι πρόθυμη να κάνη αυτή η τάξις υπέρ της τάξεως του Ιερεμία;

¹⁹ Αυτή η τάξις πραγματικά μαθαίνει να φοβάται τον Ιεχωβά και να εμπιστεύεται σ’ αυτόν. Η υπέρτατη επιθυμία τους είναι να βρίσκωνται στην υπηρεσία του Παγκόσμιου Κυριάρχου, του «Βασιλέως των εθνών,» αντί να υπηρετούν τους πολιτικούς άρχοντες και βασιλείς των ανθρωποποίητων κυβερνήσεων. Διακρίνουν πώς οι άπληστοι για εξουσία άρχοντες, όπως ο Αδόλφος Χίτλερ που ανέλαβε την εξουσία της Γερμανίας το έτος 1933 μ.Χ., προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμη να εξοντώσουν το κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά, που προεικονίσθηκε από τον προφήτη του Ιεχωβά Ιερεμία. Η τάξις, λοιπόν, του Αβδέ-μέλεχ εγείρει διαμαρτυρία και κάνει έκκλησι, προσπαθώντας θαρραλέα να βοηθήση την τάξι του Ιερεμία, μολονότι αυτό σημαίνει την έγερσι μίσους και διωγμού από μέρους των θρησκευτικών και πολιτικών εχθρών της τάξεως του Ιερεμία.

20, 21. (α) Η τάξις του Αβδέ-μέλεχ από ποιο έτος ιδιαίτερα εμφανίσθηκε; (β) Πώς αυτή η τάξις προσπαθεί να μιμήται τον Αβδέ-μέλεχ των ημερών του Ιερεμία, και τι ενέργεια κάνει για να ενθαρρύνη όλους τους ανθρώπους σχετικά με την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας;

²⁰ Αυτοί οι υποστηρικτές του κεχρισμένου υπολοίπου των μαρτύρων του Ιεχωβά ήλθαν στην επιφάνεια ιδιαίτερα στο έτος 1935, οπότε αποκαλύφθηκε ο «πολύς όχλος» εκείνων που θα επιζήσουν από τη «θλίψι.»

²¹ Άσχετα με το αν η τάξις του Αβδέ-μέλεχ έχει καμμιά επιρροή στις κυβερνήσεις του Χριστιανικού κόσμου ή όχι, ποτέ δεν ευνόησαν τη θρησκευτικοπολιτική προσπάθεια για τη θανάτωσι της τάξεως του Ιερεμία ή για την εξουδετέρωσι της τάξεως του Ιερεμία στη δημοσία υπηρεσία του Ιεχωβά, σαν να τους καταβίβαζαν στο βορβορώδη λάκκο μιας φυλακής. Παρ’ όλο ότι αντιμετωπίζουν την εκφοβιστική αποδοκιμασία των πολιτικό-θρησκευτικών αρχών, κάνουν ό,τι μπορούν για ν’ αναβιβάσουν την τάξι του Ιερεμία από τον βορβορώδη «λάκκο» της αδράνειας. Μέχρι σήμερα, ενεργούν με θάρρος σ’ όλο τον κόσμο στο πλευρό της τάξεως του Ιερεμία, διακηρύττοντας την καταδίκη του Χριστιανικού κόσμου και της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Ενθαρρύνουν ανθρώπους κάθε είδους να εγκαταλείψουν αυτό το καταδικασμένο σύστημα πραγμάτων και να λάβουν μια σταθερή στάσι με το μέρος των εκτελεστικών δυνάμεων του Ιεχωβά, υπό την αρχηγία ενός ηγέτη μεγαλύτερου από τον Ναβουχοδονόσορ, δηλαδή του Ιησού Χριστού. Έτσι, αποδεικνύουν ότι έχουν εναποθέσει την πλήρη εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά, τον «Βασιλέα των εθνών.»

22. Από ποια συμβολική «μάχαιρα» δεν θα πέση αυτή η τάξις;

²² Ένεκα της ακλόνητης αυτής αφοσιώσεώς τους σ’ αυτόν και στη σύγχρονη τάξι του Ιερεμία, ο Ιεχωβά αγαπά αυτόν τον σύνθετο Αβδέ-μέλεχ. Υπόσχεται ότι αυτή η τάξις δεν θα πέση από τη «μάχαιρα» του πλησιάζοντος «πολέμου της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκ. 16:13-16,

23. Τι θα είναι το λάφυρο που θ’ αποκτήσουν, και πώς ενήργησαν αυτοί όπως τα πρόβατα της παραβολής του Ιησού στο κατά Ματθαίον 25:31-34;

²³ Σαν αμοιβή από τον Ιεχωβά, θα έχουν την επίγεια ζωή τους την ψυχή τους διαφυλαγμένη γι’ αυτούς σαν ένα λάφυρο πολέμου και, επάξια, θα λάβουν μια διαφυλαγμένη ζωή. Σαν τους προβατοειδείς ανθρώπους της παραβολής του Ιησού για τα πρόβατα και τα ερίφια, έχουν κάνει καλό στο υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού. Όταν αυτοί ήσαν «εν φυλακή,» σ’ ένα βορβορώδη «λάκκο» ή οίκο θανάτου, τους επεσκέπτοντο κάτω από την επιφάνεια ή φανερά και συνέβαλαν στην απελευθέρωσί τους για περαιτέρω δράσι στο μεγαλειώδες τέλος του έργου μαρτυρίας του Ιεχωβά μέσα σ’ ένα καταδικασμένο κοσμικό σύστημα πραγμάτων.—Ματθ. 25:31-36, 46.

24. Για τις υπηρεσίες ποιας τάξεως αποδίδει ευχαριστίες στον Θεό η σημερινή τάξις του Ιερεμία και ποια ενωμένη δράσι θα συνεχίσουν μετά την επιβίωσί τους από τη «μεγάλη θλίψι»;

²⁴ Ας είναι γνωστό παντού ότι η τάξις του Ιερεμία ευχαριστεί τον Ιεχωβά που ήγειρε τον «πολύν όχλον» των άλλων προβάτων, που προσκιάσθηκαν από τον Αιθίοπα ευνούχο Αβδέ-μέλεχ των εσχάτων ημερών της άπιστης Ιερουσαλήμ, της πρωτεύουσας του βασιλείου του Ιούδα. Ανεκλάλητη θα είναι η χαρά της τάξεως του Ιερεμία για την επιβίωσί της από τη «μεγάλη θλίψι» με την τάξι του Αβδέ-μέλεχ στο πλευρό της. Ώμος προς ώμον, θ’ αρχίσουν να συνεργάζωνται στη Νέα Τάξι, στην οποία θα εισαχθούν κάτω από τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Μια τέτοια εισαγωγή στη λαμπρή Νέα Τάξι θα είναι η αμοιβή τους για το ότι υπηρετούν τώρα τον Κυρίαρχο του σύμπαντος, τον Ιεχωβά, τον «Βασιλέα των εθνών.»

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Ο Αβδέ-μέλεχ, συνοδευόμενος από 30 άνδρες σώζει τον Ιερεμία