Κάτω το Παλαιό—Επάνω το Νέο!

«Ιδέ, σε κατέστησα σήμερον επί τα έθνη, και επί τας βασιλείας, δια να εκριζόνης, και να κατασκάπτης, και να καταστρέφης, και να κατεδαφίζης, να ανοικοδομής, και να καταφυτεύης.»—Ιερ. 1:10.

 1. Ποιοι ήσαν εκείνοι που προελέχθη ότι θα εμισούντο από όλα τα έθνη για το όνομα του Ιησού;

«ΤΟΤΕ θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου. . . . Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:9-14) Εκείνος που ελάλησε τους λόγους αυτούς και για το όνομα του οποίου κάποιοι θα εμισούντο από όλα τα έθνη, ήταν ο Ιησούς Χριστός. Εκείνοι που θα εμισούντο από όλα τα έθνη ήσαν οι μαθηταί του, οι ακόλουθοί του που ήσαν συνδεδεμένοι με το όνομά του και που θα εκήρυτταν εν ονόματί του. Αυτοί ήσαν Χριστιανοί, του πραγματικού είδους, που δεν θα εφοβούντο να υπομείνουν μίσος για το όνομά του. Πότε θα ξεσπούσε αυτό το μίσος εναντίον των;

 2. Πότε επρόκειτο να ξεσπάση εναντίον των αυτό το μίσος;

² Το χρονικό επίρρημα τότε προσδιορίζει τον χρόνον που θα εξεπληρώνετο η προφητεία του Ιησού: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν· και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.» Αυτή η αρχή των ωδίνων, που θα ηκολουθείτο από περισσότερες και δριμύτερες ωδίνες, επρόκειτο να σημάνη την αρχή της συντελείας του αιώνος ή συστήματος πραγμάτων.—Ματθ. 24:7, 8, 3.

 3. Πότε άρχισαν οι διεθνείς ωδίνες, και ποια κίνησις πραγμάτων άρχισε να λαμβάνη χώραν;

³ Η πολύ γνωστή σύγχρονη ιστορία μας μάς παρέχει την απόδειξι ότι η αρχή αύτη των ωδίνων, η αρχή αυτή της συντελείας του αιώνος, εσημειώθη πριν από σαράντα τέσσερα χρόνια, στο έτος 1914. Στις 28 Ιουλίου του έτους εκείνου, το βασίλειο της Αυστρίας εκήρυξε πόλεμο εναντίον του βασιλείου της Σερβίας. Ακολούθησε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, συνοδευόμενος από πολλά άλλα πράγματα που προείπε ο Ιησούς. Στον βαρυσήμαντο αυτόν καιρό, κάτι άρχισε να κατέρχεται, και κάτι άλλο άρχισε να ανέρχεται.

 4. Τι έχουν να κάμουν με τα έθνη οι ακόλουθοι του Ιησού;

⁴ Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού που παρετέθησαν προ ολίγου, οι πραγματικοί και αληθινοί του ακόλουθοι πρέπει να έχουν κάποια σχέσι με τα έθνη. Φυσικά, δεν μπορούν να έχουν καμμιά σχέσι με την εθνική πολιτική· εν τούτοις βρίσκουν τον εαυτό τους να ζη μεταξύ όλων των εθνών της γης, για να υποφέρουν εκεί το μίσος των εθνών και να κηρύττουν εκεί τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας παντού για μαρτυρία σε όλα τα έθνη, πράγμα που σημαίνει επίσης τα έθνη της Ευρώπης και της Βορείου, Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής.

 5. Ποια είναι η αιτία για την οποία μισούνται από όλα τα έθνη οι ακόλουθοι του Ιησού—απλώς το ότι φέρουν το όνομά του, ή τι;

⁵ Γιατί πρέπει να μισούνται από όλα τα έθνη; Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνη απλώς για το όνομα του Χριστού. Στην Ευρώπη και στις Αμερικές καθώς και στον υπόλοιπο «Χριστιανικό κόσμο» υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμυρίων άνθρωποι που ονομάζονται Χριστιανοί, και καθόλου δεν μισούνται. Μάλλον, αγαπώνται από τα έθνη του κόσμου τούτου. Ακόμη, οποιοσδήποτε μπορεί να λάβη ένα όνομα. Επομένως, εκτός από το απλό όνομα, πρέπει να υπάρχη και μια άλλη αιτία που προκαλεί αυτό το μίσος από ένα ή όλα τα έθνη. Αυτό το άλλο πράγμα πρέπει να είναι εκείνο που οι αληθινά ονομαζόμενοι ακόλουθοι του Χριστού πράττουν σε εκπλήρωσι της προφητείας του. Πρέπει να είναι το ότι κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» για μαρτυρία. Ποιας βασιλείας; Ποια, λοιπόν, βασιλεία ή ποια πολιτική κυβέρνησις επάνω στη γη σήμερα είναι πηγή αγαθών νέων; Καμμία! Ο Ιησούς δεν αναφέρθηκε προφητικά σε καμμιά απ’ αυτές. Υπήρχε μια μόνο βασιλεία για την οποία αυτός μιλούσε πάντοτε—μια μόνο, έτσι ώστε δεν μπορεί να γίνη λάθος. Αυτή ήταν η βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η μόνη πηγή αγαθών νέων σήμερα. Οι ακόλουθοι του Ιησού σήμερα προσδιορίζουν τους εαυτούς των ως γνησίους Χριστιανούς με το να κηρύττουν ακριβώς αυτή τη βασιλεία και με το να είναι πρόθυμοι να μισηθούν από όλα τα έθνη επειδή κηρύττουν αυτή τη βασιλεία.

 6. Σύμφωνα με την προφητεία του Ιησού γι’ αυτούς, με ποιον θα ήσαν πάρα πολύ όμοιοι οι ακόλουθοί του, και γιατί;

⁶ Τίποτε, επομένως, δεν είναι σαφέστερο από τούτο, ότι ο Ιησούς Χριστός προείπε ότι οι ακόλουθοί του, που θα έδιναν μαρτυρία σε όλα τα έθνη, θα είχαν εκπληκτικά πράγματα να πουν ή να κηρύξουν για το τέλος του παλαιού και την αρχή του νέου. Γι’ αυτό το λόγο το κήρυγμά τους θα ήγειρε θύελλα διεθνούς διαμαρτυρίας και θα υπέφεραν μίσος από όλα τα παλαιά έθνη. Από αυτή την άποψι είναι πάρα πολύ όμοιοι με τον αρχαίο προφήτη Ιερεμία, ο οποίος έζησε και εκήρυξε πάνω από εξακόσια χρόνια πριν από τον Ιησού Χριστό. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, πολλοί Ιουδαίοι τον εξέλαβαν εσφαλμένα για τον προφήτη Ιερεμία. (Ματθ. 16:13, 14) Ο Ιησούς παρέθεσε περικοπές από την προφητεία του Ιερεμία. Παράλληλα, ο Ιερεμίας είχε προείπει πράγματα σχετικά με τον Ιησού Χριστό. Ο Ιερεμίας, επίσης, προείπε σπουδαία πράγματα όσον άφορα τους ακολούθους του Ιησού. Πράγματι, ο Ιερεμίας προφητικά προεικόνιζε το υπόλοιπο ή εκείνους που απομένουν από τους αφιερωμένους, κεχρισμένους ακολούθους του Ιησού επάνω στη γη σ’ αυτόν τον καιρό της εξόδου του παλαιού και της εισόδου του νέου.

 7. Όταν άρχισε να κηρύττη ο Ιερεμίας, τι επρόκειτο να συμβή στη θρησκευτική επικράτεια, και επομένως γιατί είναι τώρα ανάγκη να προσέξουν οι άνθρωποι το υπόλοιπο που προεικονίζετο από τον Ιερεμία;

⁷ Ο καιρός που ζούσε ο Ιερεμίας προσδιώριζε πολύ αυτή την προεικόνισι και την εκπλήρωσί της σήμερα. Άρχισε να προφητεύη σ’ έναν καιρό που ένα πολύ σπαραξικάρδιο γεγονός επρόκειτο να συμβή, ένα γεγονός σχεδόν απίστευτο. Αυτό ήταν η καταστροφή της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ και η λαφυραγώγησις και πυρπόλησις του ναού της, που ήταν αφιερωμένος στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Μετά σαράντα ακριβώς χρόνια, αφότου ο Ιερεμίας άρχισε να προφητεύη ως μάρτυς του Ιεχωβά, έλαβε χώραν ο τρομερός αυτός θρησκευτικός συγκλονισμός· τα σαράντα αυτά χρόνια διήρκεσαν από το 647 π.Χ., που ήταν το δέκατο τρίτο έτος της βασιλείας του καλού βασιλέως της Ιερουσαλήμ Ιωσία, έως το 607 π.Χ., το έτος που τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα υπό τον κατακτητήν Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ κατέστρεψαν τον ναό που είχε οικοδομήσει ο σοφός Σολομών. Σήμερα εκδηλώνεται ολοένα περισσότερος φόβος για την ωργανωμένη θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου». Τι θα επέλθη σ’ αυτήν; Ως απάντησι, οι άνθρωποι πρέπει να προσέξουν το σαφές κήρυγμα του υπολοίπου που προεικονίζετο από τον Ιερεμία, διότι αυτό κηρύττει στους ανθρώπους τη σημερινή εκπλήρωσι των προφητειών του Ιερεμία.

 8, 9. (α) Πώς και από ποιον κατεστάθη ο Ιερεμίας προφήτης; (β) Πότε ήταν επίκαιρο για τον Ιερεμία ν’ αναλάβη το έργον του Θεού, και γιατί δεν εφοβήθη από προσώπου των πρεσβυτέρων;

⁸ Ποιος κατέστησε τα μέλη του υπολοίπου προφήτας για να μιλούν με την εξουσία που αξιούν; Ερωτούμε, ποιος κατέστησε τον Ιερεμία προφήτην; Ο Ιερεμίας ήταν γυιός ενός Ιουδαίου ιερέως στην πόλι Αναθώθ προς βορράν της Ιερουσαλήμ. Το γεγονός αυτό δεν τον έκαμε αυτομάτως προφήτην. Δεν κατέστησε ο ίδιος τον εαυτό του προφήτην. Δεν θα μπορούσε να το έχη κάμει αυτό, ειδικώς επειδή είχε αποχωρισθή για να είναι προφήτης προτού γεννηθή. Μπορούσε ωστόσο από δική του προαίρεσι να συμφωνήση και να υποταχθή στο να υπηρετή ως προφήτης όταν του εδηλώθη η αποστολή, για την οποίαν είχε προσδιορισθή. Ο Ιερεμίας μάς λέγει πώς και από ποιον κατεστάθη προφήτης: «Και λόγος Ιεχωβά έγεινε προς εμέ, λέγων, Πριν σε μορφώσω εν τη κοιλία σε εγνώρισα· και πριν εξέλθης εκ της μήτρας σε ηγίασα· προφήτην εις τα έθνη σε κατέστησα. Και εγώ είπα, Ω! Κύριε Ιεχωβά! ιδού, δεν εξεύρω να λαλήσω διότι είμαι παιδίον. Ο δε Ιεχωβά είπε προς εμέ, Μη λέγε, Είμαι παιδίον· διότι θέλεις υπάγει προς πάντας, προς τους οποίους θέλω σε εξαποστείλει· και πάντα όσα σε προστάξω, θέλεις ειπεί. Μη φοβηθής από προσώπου αυτών· διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε ελευθερώνω, λέγει ο Ιεχωβά.» (Ιερεμ. 1:4-8, ΜΝΚ) Είναι προφανές ότι ο Ιερεμίας εγεννήθη για ένα έργον. Το ερώτημα ήταν, Θα προσηρμόζετο στο έργον; Θα ήταν πρόθυμος να το αναλάβη; Το ότι ησθάνετο ανεπαρκή τον εαυτό του για το καθήκον που του ανετίθετο δεν απεφάσιζε το ζήτημα.

⁹ Ο Ιερεμίας δεν αντέστη ούτε εστασίασε επειδή είχε καθορισθή έργο γι’ αυτόν. Δείχνοντας περαιτέρω ακόμη πώς ο Θεός τον έκαμε προφήτην, μας λέγει: «Και εξέτεινεν ο Ιεχωβά την χείρα αυτού, και ήγγισε το στόμα μου· και είπεν ο Ιεχωβά προς εμέ, Ιδού, έθεσα τους λόγους μου εν τω στόματί σου. Ιδέ, σε κατέστησα σήμερον επί τα έθνη, και επί τας βασιλείας, δια να εκριζώνης, και να κατασκάπτης, και να καταστρέφης, και να κατεδαφίζης, να ανοικοδομής, και να καταφυτεύης.» (Ιερεμ. 1:9, 10, ΜΝΚ) Το ότι ο Ιερεμίας ήταν παιδί, είτε στα χρόνια είτε στην προσωπική του εκτίμησι, δεν ήταν πραγματικό εμπόδιο. Όταν κανείς είναι νέος, τότε ακριβώς πρέπει να καταστήση σκοπό του το να αναλάβη το έργον του Θεού. Εκτός αυτού, στην περίπτωσι του Ιερεμία δεν επρόκειτο να είναι μια βραχυπρόθεσμη εργασία. Στην περίπτωσί του επρόκειτο να είναι ένα υπεύθυνο έργο σαράντα ετών διαρκείας, και έπειτα μερικών ακόμη. Για να το εκτελέση στην πληρότητά του, ήταν επίκαιρο γι’ αυτόν ν’ αρχίση όταν ήταν νέος, στην παιδική ηλικία, όταν είχε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ακόμη μπροστά του. Ο Ιεχωβά, λοιπόν, απεμάκρυνε τον φόβο του Ιερεμία ότι ήταν πολύ νέος, και είπε: «Μη λέγε, Είμαι παιδίον.» Επειδή ήταν κανών για τους νέους να δείχνουν σεβασμό στους ηλικιωμένους, θα ήταν κάτι το ασυνήθιστο το ν’ απαιτηθή από ένα παιδί να μιλή αυστηρά σε πρεσβυτέρους του ανθρώπους. Αλλ’ ο Ιεχωβά ήταν πρεσβύτερος από οποιονδήποτε από τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ. Είπε, λοιπόν, στο «παιδίον» Ιερεμία: «Μη φοβηθής από προσώπου αυτών· διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε ελευθερώνω, λέγει ο Ιεχωβά.» Το όλο ζήτημα, λοιπόν, ήταν τούτο: Ήταν πρόθυμος ο Ιερεμίας;

10, 11. (α) Η συντέλεια του αιώνος ήταν καιρός για ποιο έργον; (β) Στο 1919 ποιο ήταν το υψίστης σπουδαιότητος ζήτημα που αντιμετώπιζαν όλοι όσοι ωνομάζοντο Χριστιανοί;

¹⁰ Στο έτος 1914 η προφητεία του Ιησού άρχισε να εκπληρώνεται. Η «συντέλεια του αιώνος» άρχισε γι’ αυτόν τον κόσμο. Υπήρχαν εκατοντάδες εκατομμυρίων που ισχυρίζοντο ότι είναι μαθηταί του Ιησού, η μεγάλη δε πλειονότης απ’ αυτούς ευρίσκοντο στον «Χριστιανικό κόσμο.» Η συντέλεια του αιώνος ή συστήματος πραγμάτων ήταν ο καιρός για να εκτελεσθή ένα μεγάλο έργο, το οποίο θα προχωρούσε από την αρχή αυτής της περιόδου της συντελείας ως το πλήρες της τέλος. Ήταν ένα έργο για όλη την οικουμένη, για όλα τα έθνη, ένα έργο μαρτυρίας σε όλα αυτά τα έθνη όσον αφορά το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού. Επί τέσσερα έτη και πλέον ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος απορροφούσε τον καιρό και την προσοχή πλέον των τριάντα εθνών, ως το τέλος σχεδόν του 1918· τα δε θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» είχαν ριφθή στον πόλεμο παρά το πλευρόν των οικείων εθνών των. Βέβαια δεν είχαν καιρό για να κηρύττουν το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού τότε. Όσον αφορά τους μάρτυρας του Ιεχωβά, τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» διήγειραν τις πολιτικές, στρατιωτικές και δικαστικές αρχές για να περικόψουν ή σχεδόν να σταματήσουν το δημόσιο κήρυγμα που οι μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούσαν να κάμουν σχετικά με τη σημασία των συνθηκών του κόσμου και των καιρών και των γεγονότων. Ήλθε το έτος 1919, και το έργο της μαρτυρίας στα έθνη προς εκπλήρωσιν των λόγων του Ιησού, έμελλε ακόμη να εκτελεσθή. Το αντιμετώπιζαν όλοι οι άνθρωποι που ισχυρίζοντο ότι ακολουθούν και υπακούουν στον Ιησούν. Σ’ αυτό το πρώτο έτος μεταπολεμικών αποφάσεων και έργου, το υψίστης σπουδαιότητος ερώτημα στον «Χριστιανικό κόσμο» και σε όλους όσοι ωνομάζοντο Χριστιανοί ήταν, όχι, Πρέπει όλα τα έθνη να συνδεθούν σε μια κοινωνία ειρήνης; αλλά, Ποιος θα είναι ο προφήτης του Ιεχωβά στα έθνη, για να ειπή σ’ αυτά κάθε τι που Αυτός θα διέτασσε; Ποιος θα είναι ο σύγχρονος Ιερεμίας;

¹¹ Ο Ιερεμίας επροφήτευσε σαράντα χρόνια στον καιρό του τέλους της βασιλείας του Ιούδα. Ποιος, λοιπόν, θα προφητεύση με το άγγελμα σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους των εθνών του κόσμου τούτου;

12. (α) Πώς μπορούμε να βρούμε την απάντησι στο ερώτημα; (β) Ποια πρέπει να είναι η συνενωμένη απάντησις από μέρους όλων των πηγών που συμβουλευθήκαμε;

¹² Τότε, πριν από σαράντα περίπου χρόνια, αυτό ήταν το ερώτημα. Σήμερα μπορούμε να ρωτήσωμε, Τι απάντησι έλαβε αυτό το ερώτημα; Υπάρχουν γεγονότα που το δείχνουν αυτό. Δεν πρέπει να επικαλεσθούμε τη θρησκευτική υπερηφάνεια ή καυχησιολογία ή τις θρησκευτικές αυτοδημιούργητες αξιώσεις. Πρέπει να επικαλεσθούμε τα γεγονότα. Ας μιλήσουν μόνα τους τα γεγονότα. Συμβουλευθήτε το πραγματικό υπόμνημα των θρησκευτικών συστημάτων του «Χριστιανικού κόσμου», του Καθολικού και του Προτεσταντικού, για να μη μιλήσωμε για τον Ιουδαϊσμό. Επί πλέον, εξετάστε, επίσης, τι κάνουν σήμερα τα θρησκευτικά αυτά συστήματα. Κατόπιν συμβουλευθήτε την ιστορία της μόνης θρησκευτικής οργανώσεως, στην οποίαν εναντιώθηκαν εντατικά όλες οι θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» και του Ιουδαϊσμού κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και εξακολουθούν από τότε να εναντιώνωνται. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτή η οργάνωσις Χριστιανών που υφίσταται εναντίωσι είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Συμβουλευθήτε τα δημοσιεύματα των εφημερίδων ή τα άρθρα των περιοδικών, τα αρχεία της αστυνομίας και των δικαστηρίων, ναι, συμβουλευθήτε τις κατοικίες εκατομμυρίων ανθρώπων που τους επεσκέφθησαν αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά, εκτός από τις δικές των ετήσιες εκθέσεις και τα Βιβλία του Έτους των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ερωτήστε όλες αυτές τις πηγές τι έκαναν οι μάρτυρες από το 1919 ως αυτήν ακριβώς την ώρα. Η γενική απάντησις θα είναι ότι εκήρυτταν με όλα τα μέσα και τους τρόπους της δημοσιότητος. Εξειδικεύθησαν στο να κηρύττουν ένα μόνο πράγμα, και αυτό είναι το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού. Αυτό το εκήρυξαν, καθώς διέταξε ο Ιησούς, «προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη», περιλαμβανομένων και των εθνών που είναι πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα.

13, 14. (α) Ποιο γεγονός καθορίζει την απάντησι στο ερώτημα; (β) Όσον αφορά την απάντησι, γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ευγνώμονες σήμερα, και γιατί έγιναν μακάριοι;

¹³ Το γεγονός που καθορίζει την απάντησι στο ερώτημα δεν είναι: Συμφωνεί μήπως όλος ο κλήρος του Ρωμαιοκαθολικισμού και του Προτεσταντισμού ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπήρξαν και είναι ο προφήτης του Θεού στα έθνη; αλλά είναι: Ποιοι διέκριναν το θείο θέλημα για τους Χριστιανούς σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους του κόσμου και προσεφέρθησαν να το πράξουν; Ποιοι ανέλαβαν το προκαθωρισμένο έργο του Θεού γι’ αυτή την ημέρα της κρίσεως των εθνών; Ποιοι απήντησαν στην κλήσι για το έργον και το εξετέλεσαν ως αυτό το έτος 1958; Ποιους εχρησιμοποίησε πραγματικά ο Θεός ως προφήτην του;

¹⁴ Από τα ιστορικά γεγονότα της περιπτώσεως αυτής ο «Χριστιανικός κόσμος» κτυπάται και οπισθοχωρεί νικημένος. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι βαθιά ευγνώμονες σήμερα διότι τα σαφή γεγονότα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά ευηρεστήθη να τους χρησιμοποιήση. Όλο το κήρυγμα και όλο το Βιβλικό εκπαιδευτικό έργο που έκαμαν έως τώρα σε 175 χώρες και νήσους της θαλάσσης, ομολογούν ότι έγινε, όχι με τη βοήθεια στρατιωτικού βραχίονος, ούτε με ανθρώπινη δύναμι, αλλά με το πνεύμα του Θεού, την αόρατη ενεργό του δύναμι. (Ζαχ. 4:6) Έγινε επειδή ο Ιεχωβά άπλωσε το χέρι της δυνάμεώς του και ήγγισε τα χείλη των και έθεσε τα λόγια του στο στόμα των. Έγινε προφανώς επειδή τους ‘κατέστησε επί τα έθνη και επί τας βασιλείας’. Μακάριοι είναι όλοι εκείνοι που είδαν ποιο είναι το έργο του Ιεχωβά Θεού για σήμερα και οι οποίοι επροθυμοποιήθησαν να το εκτελέσουν.

ΔΥΟ ΕΙΔΗ ΘΕΙΟΥ ΕΡΓΟΥ

15. (α) Τι προκαθωρίσθη; (β) Πώς, λοιπόν, οι Χριστιανοί πρέπει να ζήσουν σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των, και ποιοι «Χριστιανοί» το έκαμαν αυτό;

¹⁵ Δεν προκαθωρίσθησαν άτομα για το θείον έργον όπως στην περίπτωσι του Ιερεμία. Το έργο είναι εκείνο που προκαθωρίσθη. Ο «Χριστιανικός κόσμος» μπορεί να απέτυχε να εκτελέση το προκαθωρισμένο έργο, αλλ’ αυτό θα εκτελεσθή οπωσδήποτε. Πρέπει να εναρμονισθούμε με το έργο, όχι ν’ αποφασίσωμε μόνοι μας ποιο πρέπει να είναι το έργο του Θεού σ’ αυτόν τον καιρό και έπειτα να ζητήσωμε τη θεία του ευλογία σ’ εκείνο που αποφασίζομε. Αυτή η τελευταία πορεία είναι πορεία ανομίας ενώπιον του Θεού, αδιάφορο πόσο μεγαλόφωνα και επίμονα ισχυρίζεται κανείς ότι είναι Χριστιανός. Ο Θεός παρέχει το προκαθωρισμένο έργο στους Χριστιανούς, καθώς αυτοί ισχυρίζονται ότι εδόθησαν σ’ αυτόν μέσω του Χριστού για να πράξουν το θείο θέλημα. Έτσι ο Θεός αφήνει τους Χριστιανούς να ζήσουν σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των, αν το θέλουν, με το να δεχθούν το έργο που αυτός προκαθώρισε για τους Χριστιανούς σ’ αυτή την ημέρα. Άσχετα με τα ονόματα των ατόμων, ένα υπόλοιπο αφιερωμένων, κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά εχάρη ν’ απελευθερωθή από την αιχμαλωσία του στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και να εκτελέση την αφιέρωσί του στον Θεό με το ν’ αναλάβη το προκαθωρισμένο έργο. Εκατοντάδες χιλιάδων είδαν έκτοτε τις ευκαιρίες του έργου και με χαρά ενώθηκαν με την κεχρισμένη τάξι Ιερεμία για να εκτελέσουν το έργο.

16. Παρ’ ότι είναι ολίγοι, γιατί το έργον των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι παγκοσμίου σπουδαιότητος, και τι είναι εντεταλμένοι να κάμουν, όπως εξεικονίσθη από τον Ιερεμία;

¹⁶ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορεί να είναι σχετικώς ολιγάριθμοι. Δεν έχουν πολιτικούς δεσμούς ή επιρροή. Εν τούτοις, το έργον των είναι παγκοσμίου σπουδαιότητος, επειδή προκαθωρίσθη από τον Θεό. Προεσκιάσθη και περιεγράφη από το έργο του Ιερεμία, το οποίον ήταν παγκοσμίου σπουδαιότητος. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι απολύτως ουδέτεροι προς τις πολιτικές, ιδεολογικές και στρατιωτικές διαμάχες του κόσμου τούτου, και όμως τελούν υπό θείαν εντολή να διακηρύξουν το άγγελμα του Ιεχωβά όσον αφορά τα έθνη και τις βασιλείες του κόσμου τούτου. Όπως εξεικονίσθη από τον Ιερεμία, είναι εντεταλμένοι ‘να εκριζώνουν και να κατασκάπτουν και να καταστρέφουν και να κατεδαφίζουν, να ανοικοδομούν και να καταφυτεύουν’.

17. Με ό,τι έκαμαν στη διάρκεια των περασμένων σαράντα ετών, πώς εξεπλήρωσαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά την εντολή Του προς αυτούς;

¹⁷ Αυτό είναι το έργο που εκτελούσαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη διάρκεια αυτών των περασμένων σαράντα ετών. Σε όλο αυτό το έργο δεν ανεμίχθησαν στην πολιτική, δεν ανέτρεψαν κυβερνήσεις ούτε ύψωσαν βίαια χέρι εναντίον οποιουδήποτε από τα ιδρύματα ή τις πολιτικές οργανώσεις οποιουδήποτε έθνους του κόσμου. Πώς, λοιπόν, εξεπλήρωσαν την εντολή του Ιεχωβά προς αυτούς; Ο οδηγός μας στην ορθή απάντησι βρίσκεται στην απάντησι στο ερώτημα, Πώς το υπόδειγμά μας, ο Ιερεμίας, εξεπλήρωσε την αποστολή του να εκτελέση αυτά τα πράγματα; Το έκαμε αυτό διακηρύττοντας τις κρίσεις, τις δικαστικές αποφάσεις και τους σκοπούς του Ιεχωβά Θεού, τα οποία, όταν απαγγέλλωνται στο όνομα του Ιεχωβά, είναι εξίσου ισχυρά σαν να είναι εκπληρωμένα. Έτσι αυτός ‘καλεί τα μη όντα ως όντα’. (Ρωμ. 4:17) Καμμιά από τις κρίσεις του και κανένας από τους σκοπούς του δεν έμεινε χωρίς να εκπληρωθή.

18. Παραβάλλοντας τον εαυτό του με ποιον, δείχνει ο Ιεχωβά ότι δεν είναι δυνατόν να προκληθή, και επομένως ποιες αποφάσεις μπορεί να λάβη ή ν’ αντιστρέψη όσον αφορά τα έθνη;

¹⁸ Ο Ιεχωβά Θεός διεμόρφωσε τον άνθρωπο από το χώμα της γης. Εντελώς ορθά, λοιπόν, ο Ιεχωβά παραβάλλει τον εαυτό του μ’ έναν μεγάλο Κεραμέα ή Διαμορφωτή σκευών, που έχει τον υπέρτατο έλεγχο των προϊόντων των χειρών του. Ως τέτοιος Διαμορφωτής, δεν είναι δυνατόν να προκληθή. Δεν προξενεί κανένα καλό το να τον προκαλέσωμε σε ό,τι κάνει ή στο πώς εκφράζει το θέλημά του. Αυτός είπε: «Ιδού, ως ο πηλός εν τη χειρί του κεραμέως, ούτω σεις, οίκος Ισραήλ, είσθε εν τη χειρί μου. Εν τη στιγμή καθ’ ην ήθελον λαλήσει κατά έθνους, ή κατά βασιλείας, δια να εκριζώσω, και να κατασκάψω, και να καταστρέψω, εάν το έθνος εκείνο, κατά του οποίου ελάλησα, επιστρέψη από της κακίας αυτού, θέλω μετανοήσει περί του κακού το οποίον εβουλεύθην να κάμω εις αυτό. Και εν τη στιγμή καθ’ ην ήθελον λαλήσει περί έθνους, ή περί βασιλείας, να οικοδομήσω, και να φυτεύσω, εάν κάμη κακόν ενώπιόν μου, ώστε να μη υπακούη της φωνής μου, τότε θέλω μετανοήσει περί του καλού, με το οποίον είπα ότι θέλω αγαθοποιήσει αυτό.»—Ιερεμ. 18:5-10.

19. Πώς και με ποια έθνη έδωσε ο Ιεχωβά στους αρχαίους χρόνους εξεικονίσεις της δυνάμεώς του ως παγκοσμίου Κεραμέως, και επομένως, γιατί πρέπει τα έθνη σήμερα να μην καταφρονούν τον λόγον του Ιεχωβά, και αν ακόμη έρχεται μέσω των συγχρόνων μαρτύρων του;

¹⁹ Πριν από πολύν καιρό ο Ιεχωβά Θεός έδωσε εξεικονίσεις της δυνάμεώς του, ως παγκοσμίου Κεραμέως, να δημιουργή και να συντρίβη έθνη. Τα ερείπια των αρχαίων παγκοσμίων δυνάμεων και βασιλειών, του Ισραήλ και του Ιούδα, της Βαβυλώνος, του Εδώμ, του Μωάβ, του Αμμών και άλλων αρχαίων πολιτικών δυνάμεων, στέκουν ως προειδοποιητικά παραδείγματα του πώς αυτός εκριζώνει, κατασκάπτει, καταστρέφει και κατεδαφίζει ισχυρές κυβερνήσεις, μεγάλες πόλεις και πληθυσμούς που ασκούν εξουσία, και τα ιδρύματά των. Σε κάθε περίπτωσι εξέχεε τις κρίσεις του επάνω στο έθνος ή την παγκόσμια δύναμι που παρανομούσε και πολεμούσε εναντίον του. Πάντοτε είχε τον εκλεκτό του εκτελεστήν για να εκτελή τον θείον λόγον και να τον κάνη να είναι «λόγος ζων» για τους ενόχους κι εκείνους που πολεμούσαν εναντίον Του. «Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; λέγει ο Ιεχωβά· και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;» (Ιερεμ. 23:29, ΜΝΚ) Ας μην καταφρονήσουν τα σημερινά έθνη τον λόγον του Ιεχωβά Θεού, μολονότι μπορεί να έρχεται μέσω του διεθνώς μισουμένου σώματος Χριστιανών που είναι γνωστοί ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Εκείνο που αυτοί λέγουν και κηρύττουν στα έθνη δεν είναι δικός των λόγος· έχει ληφθή από τον γραπτόν λόγον του Θεού. «Όθεν», λέγει ο Παύλος, «ο αθετών ταύτα, δεν αθετεί άνθρωπον, αλλά τον Θεόν, όστις και έδωκε το πνεύμα αυτού το άγιον εις ημάς.»—1 Θεσ. 4:8.

20, 21. (α) Ποια σημασία προσέδιδαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στο 1914 (μ. Χ.) και από πότε; (β) Ποιο ήταν αυτό το «κάτι νέο» και το «κάτι παλαιό», και τι διακηρύττουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά για τα Ηνωμένα Έθνη;

²⁰ Ήδη από το 1877 οι μάρτυρες του Ιεχωβά, που είναι συνταυτισμένοι με τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας, διετύπωσαν εντύπως το συμπέρασμά των ότι το 1914 ήταν η χρονολογία που εσημειώνετο στη Βίβλο του Θεού ως χρονολογία λήξεως των προσδιωρισμένων «καιρών των εθνών». Αυτό εσήμαινε ότι κάτι νέο έπρεπε ν’ αρχίση κατά το 1914 και κάτι παλαιό επρόκειτο να τελειώση ή να μπη στον καιρό του τέλους του.

²¹ Αυτό το κάτι νέο ήταν η βασιλεία των ουρανών του Θεού, για την εγκαθίδρυσι της οποίας εγίνετο προσευχή επί χίλια εννιακόσια σχεδόν χρόνια. Το κάτι παλαιό ήταν αυτός ο κόσμος· όχι αυτή η γη, την οποίαν εξήντα έθνη εμελέτησαν επιστημονικά στη διάρκεια του Διεθνούς Γεωφυσικού των Έτους, αλλά το διαβολικό ανθρωποποίητο σύστημα πραγμάτων επάνω στην επιφάνεια της γης αυτής. Από το 1914, το έτος που οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπέδειξαν από πολύ πρωτύτερα, ο παλαιός αυτός κόσμος ποτέ δεν υπήρξε ο ίδιος. Η στενοχωρία και η αμηχανία εξακολούθησαν και αυξήθηκαν επάνω σ’ αυτόν. Στο 1919 τα νικηφόρα έθνη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ίδρυσαν μια διεθνή κοινωνία για να συνδέσουν τον κόσμο και να προαγάγουν και διατηρήσουν διεθνή ειρήνη. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά την προσδιώρισαν ως κάτι βδελυκτό στα όμματα του Θεού και είπαν ότι ο λόγος του Θεού κατεδίκαζε την Κοινωνία των Εθνών να καταρρεύση. Κατέρρευσε στο 1939, όχι διότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά την κατεκρήμνισαν—αυτό το έπραξε ο Εθνικοσοσιαλιστής ηγέτης Χίτλερ και οι Δυνάμεις του Άξονος που ήσαν πίσω απ’ αυτόν—αλλά διότι το είπε αυτό ο αλάθητος λόγος του Ιεχωβά. Ο λόγος Του μέσω των μαρτύρων του επάνω στη γη δεν απέτυχε. Όσον αφορά τον διάδοχον της Κοινωνίας, τα Ηνωμένα Έθνη, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διακηρύττουν τολμηρά τον λόγον Του σχετικά με αυτή τη διεθνή οργάνωσι ειρήνης, όπως ακριβώς αυτός διέταξε. Ο λόγος του Ιεχωβά λέγει, Κάτω αυτή! Επομένως, είναι καταδικασμένη να έχη την ίδια τύχη με την Κοινωνία των Εθνών.

22. Σαν τι είναι όμοιο για τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών το να πρέπει ν’ ακούσουν εκείνο που διακηρύττουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά ποια είναι η διαταγή Του προς τους μάρτυράς του όσον αφορά αυτό;

²² Τα ογδόντα ένα μέλη των Ηνωμένων Εθνών δεν θα δοκιμάσουν ευχαρίστησι σ’ αυτή τη δήλωσι του λόγου του Ιεχωβά Θεού. Το να την ακούσουν, ειδικά από το στόμα και μέσω των δημοσιεύσεων των μαρτύρων του Ιεχωβά, μπορεί να φαίνεται σ’ αυτούς σαν να πρέπει να πιούν ναρκωτικόν οίνον. Όμως, η σημερινή τάξις Ιερεμία διατάσσεται να κάμη τα έθνη ν’ ακούσουν αυτό το προειδοποιητικό άγγελμα από τον εμπνευσμένον λόγον του Ιεχωβά. ‘Να εκριζώνης, να κατασκάπτης, να καταστρέφης και να κατεδαφίζης’, είπε ο Ιεχωβά στον Ιερεμία. Κι έτσι εμείς σήμερα, εφ’ όσον παραμένει αυτός ο παλαιός κόσμος, πρέπει να εξακολουθούμε να κηρύττωμε αυτό το πικρό άγγελμα και να κάνωμε τα έθνη να πίνουν αυτή την προειδοποίησι ώσπου ο Θεός ο ίδιος να τα κάμη να πιουν την πραγματική πόσι. Αυτός λέγει: «Θέλεις ειπεί προς αυτούς, Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Πίετε, και μεθύσατε, και εμέσατε, και πέσετε, και μη σηκωθήτε, εξ αιτίας της μαχαίρας, την οποίαν εγώ θέλω αποστείλει εν μέσω υμών. Και εάν δεν θελήσωσι να λάβωσι το ποτήριον εκ της χειρός σου δια να πίωσι, τότε θέλεις ειπεί προς αυτούς, Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Εξάπαντος θέλετε πίει. Διότι, ιδού, ενώ εγώ επί την πόλιν, επί της οποίας εκλήθη το όνομά μου, αρχίζω να φέρω κακόν, σεις θέλετε μείνει λοιπόν ατιμώρητοι; δεν θέλετε μείνει ατιμώρητοι διότι εγώ θέλω καλέσει μάχαιραν επί πάντας τους κατοίκους της γης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Ιερεμ. 25:27-29, ΜΝΚ.

23. Για ποιον ισχυρισμό θα κρατήση ο Ιεχωβά υπόλογον τον «Χριστιανικόν κόσμο», και γιατί το Κομμουνιστικό συγκρότημα και τα έξω έθνη δεν θα διαφύγουν την τιμωρία από την εκτελεστική μάχαιρα του Ιεχωβά;

²³ Μιμούμενος το άπιστο έθνος του Ισραήλ των ημερών του Ιερεμία, ο αντιχριστιανικός «Χριστιανικός κόσμος» του εικοστού αυτού αιώνος, ισχυρίζεται ότι καλείται με το όνομα του Θεού και τον αντιπροσωπεύει. Ο Ιεχωβά Θεός θα κρατήση υπόλογον τον «Χριστιανικό κόσμο» επειδή δεν ζη σύμφωνα με το θείον όνομα. Στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, ο οποίος πλησιάζει, ο Ιεχωβά θα ειπή στον Εκτελεστικόν Αξιωματούχον του Ιησούν Χριστόν να καταφέρη τη μάχαιρα της καταστροφής επάνω στην υποκριτική θρησκευτική οργάνωσι. Ας μη χαιρεκακή το Κομμουνιστικό Ανατολικό συγκρότημα εθνών, ούτε τα απ’ έξω μη Χριστιανικά έθνη, λόγω της επικειμένης καταστροφής του λεγομένου Χριστιανικού Δυτικού συγκροτήματος, ή πιο συγκεκριμένα, του «Χριστιανικού κόσμου». Αν ο Ιεχωβά θεωρή αξιοτιμώρητον τον «Χριστιανικό κόσμο», ο οποίος ισχυρίζεται ότι φέρει το όνομά του και αντιπροσωπεύει τον Θεό στον κόσμο, νομίζει μήπως η Κομμουνιστική Ρωσία και οι δορυφόροι της και τα μη Χριστιανικά έθνη του κόσμου ότι δεν θα τιμωρηθούν; Αγάπησαν τον Ιεχωβά Θεό περισσότερο από όσο τον αγάπησε ο «Χριστιανικός κόσμος»; Απέσχον από το να εναντιωθούν και πολεμήσουν κατά του Ιεχωβά Θεού και των μαρτύρων του; Υπήρξαν αθώοι διαπράξεως ακαθάρτων πράξεων και αμαρτίας ενώπιόν Του; Όχι· και ο Ιεχωβά λέγει ότι δεν θ’ απαλλαγούν από τιμωρία, αλλ’ ότι η εκτελεστική του μάχαιρα θα επέλθη σε όλους τους κατοίκους της γης. Συνεπώς δεν έμειναν απροειδοποίητοι από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

24. Ποιο ήταν το άγγελμα του Ιεχωβά μέσω του Ιερεμία όσον αφορά τη συμφορά και τα αποτελέσματά της, και τίνος ήταν εξεικόνισις το κατακτητικό σάρωμα της Μέσης Ανατολής και ως την Αίγυπτο από τον Ναβουχοδονόσορ;

²⁴ Ακούστε τούτο: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Ιδού, κακόν θέλει εξέλθει από έθνους εις έθνος, και ανεμοστρόβιλος μέγας θέλει εγερθή εκ των άκρων της γης. Και εν εκείνη τη ημέρα, θέλουσι κοίτεσθαι τεθανατωμένοι παρά του Ιεχωβά απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης· δεν θέλουσι θρηνολογηθή, ουδέ συναχθή, ουδέ ταφή· θέλουσιν είσθαι δια κοπρίαν επί της επιφανείας της γης.» Κατόπιν, απευθυνόμενος στους πολιτικούς άρχοντας, που υποστηρίζονται από τους θρησκευτικούς ηγέτας και τους εμπορικούς, βιομηχανικούς και οικονομολογικούς ηγεμόνας, ο Ιεχωβά λέγει: «Ολολύξατε, ποιμένες, και αναβοήσατε· και κυλίσθητε εις το χώμα, οι έγκριτοι του ποιμνίου· διότι επληρώθησαν αι ημέραι σας δια την σφαγήν, και δια τον σκορπισμόν σας· και θέλετε πέσει ως σκεύος εκλεκτόν. Και θέλει λείψει η φυγή από των ποιμένων, και η σωτηρία από των εγκρίτων του ποιμνίου. Φωνή κραυγής των ποιμένων, και ολολυγμός των εγκρίτων του ποιμνίου· διότι ο Ιεχωβά ηφάνισε την βοσκήν αυτών.» (Ιερεμ. 25:32-36, ΜΝΚ) Εκείνο που συνέβη πριν από πολύν καιρό, όταν ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλεύς της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου δυνάμεως, εσάρωσε εντελώς τη Μέση Ανατολή και ως κάτω στην Αίγυπτο, είναι μια μικρή, σε ανθρώπινη κλίμακα εξεικόνισις του τι θα κάμη ο ισχυρότερος Εκτελεστικός Δούλος του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός, όταν θα σαρώση γύρω ολόκληρη την υδρόγειο από έθνος σε έθνος και θα καταστρέψη το παλαιό κοσμικό σύστημα πραγμάτων.—Ιερεμ. 25:8-11, ΜΝΚ.