«Εξέλθετε εξ Αυτής ο Λαός Μου»
«Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»—Αποκ. 18:4.
1. Πότε διασαλπίστηκε η κλήσις για έξοδο από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και γιατί αυτή η κλήσις ήταν τότε κατάλληλη;
«ΕΞΕΛΘΕΤΕ εξ αυτής ο λαός μου.» Αυτή η κλήσις διασαλπίσθηκε από το έτος 1919, το έτος κατά το οποίο, τα έθνη που πολεμούσαν στον παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918, υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης. Η ωργανωμένη θρησκεία του κόσμου είχε υποστηρίξει την παγκόσμια εκείνη μάχη. Τι θα λεχθή για εκείνους τους οποίους ο Θεός της Βίβλου αποκαλεί «ο λαός μου»; Αυτοί οι ειρηνικοί Χριστιανοί είχαν περιπέσει σε δουλεία, ακόμη και σε φυλακίσεις, στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και στους πολιτικούς εραστάς της που είχαν εμπλακή στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
2. Ποια όμοια κλήσις δόθηκε παλαιότερα μέσω του Ιερεμία;
2 Η κλήσις να ‘εξέλθουν εξ αυτής,’ είχε καταγραφή στην Αποκάλυψι 18:4. Υπήρχε και μια όμοια κλήσις που γράφτηκε παλαιότερα στο βιβλίο του Ιερεμία 51:45: «Λαέ μου, εξέλθετε εκ μέσου αυτής και σώσατε έκαστος την ψυχήν αυτού από της οργής του θυμού του Ιεχωβά.»
3, 4. (α) Σύμφωνα με τα εδάφια Ιερεμίας 50:8-10, από πού θα εγίνετο η ‘έξοδός’ τους; (β) Στον καιρό της εκπληρώσεως της τελευταίας αυτής προφητείας, είχε η Βαβυλώνα την ίδια σχέσι με τον Ιεχωβά όπως στη διάρκεια της κυριαρχίας τον Ναβουχοδονόσορ; Γιατί;
3 «Σώσατε» από πού; Τα εδάφια Ιερεμίας 50:8-10 (ΜΝΚ) απαντούν καθαρά: «Φύγετε εκ μέσου της Βαβυλώνος και εξέλθετε εκ της γης των Χαλδαίων και γείνετε ως κριοί έμπροσθεν ποιμνίων. Διότι ιδού, εγώ θέλω εγείρει και αναβιβάσει επί Βαβυλώνα συναγωγήν εθνών μεγάλων εκ γης βορρά, και θέλουσι παραταχθή εναντίον αυτής· εκείθεν θέλει αλωθή. . . . Και η Χαλδαία θέλει είσθαι λάφυρον· πάντες οι λεηλατούντες αυτήν θέλουσι χορτασθή, λέγει ο Ιεχωβά.»
4 Τον καιρό που επρόκειτο να πραγματοποιηθούν αυτά τα προφητικά λόγια, ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος θα ήταν νεκρός. Στη Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία θα κυβερνούσε το 539 π.Χ. ένας από τους βασιλικούς του διαδόχους, δηλαδή ο Βαλτάσαρ, γιος του Ναβονίδη. Αυτό τον καιρό, λοιπόν, εκείνο που εσυμβόλιζε προφητικά η Βαβυλών από την αρχή της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ το 625 π.Χ., είχε αλλάξει. Ο Ιεχωβά είχε αποκαλέσει τον Ναβουχοδονόσορ ‘ο δούλος μου.’ (Ιερ. 27:6) Επίσης, στη διάρκεια της εξορίας του Ιουδαίου προφήτου Δανιήλ στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά είχε προβή σε ωρισμένες ενέργειες σχετικά με τον Αυτοκράτορα Ναβουχοδονόσορ σε συσχέτισι με δύο σημαντικά προφητικά ενύπνια. (Δαν. κεφ. 2 και 4) Ακόμη και ως το έτος 592 π.Χ., τα κατορθώματα του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ είχαν προλεχθή στην προφητεία. (Ιεζ. 29:17-20) Στη διάρκεια, λοιπόν, εκείνων των ετών, τουλάχιστον η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία υπό τον Ναβουχοδονόσορ εχρησιμοποιείτο ως όργανο του Ιεχωβά για την εκδήλωσι της εκδικήσεώς Του στο άπιστο βασίλειο του Ιούδα και στα γειτονικά έθνη. Το έργο του Ναβουχοδονόσορ σύμφωνα με το θέλημα του Ιεχωβά, εξεικόνιζε το έργο του Ιησού Χριστού στη διάρκεια αυτού του ‘εσχάτου καιρού,’ στον οποίο είμεθα τώρα.
5. Σύμφωνα με τα εδάφια Ησαΐας 44:28 έως 45:7, στον καιρό της πτώσεως της Βαβυλώνος, το έργον του Ιησού Χριστού προσκιάσθηκε από τίνος το έργο, και πώς η ερμηνεία της επιγραφής στον τοίχο από τον Δανιήλ εναρμονίζεται με αυτά που προείπε ο Ησαΐας;
5 Σύμφωνα με τα εδάφια Ησαΐας 44:28 έως 45:7, στη διάρκεια του χρόνου που θα εγίνετο η πτώσις της Βαβυλώνος, το έργο που προεσκίασε ό,τι θα έκανε ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός στη διάρκεια του ‘εσχάτου καιρού,’ είχε αναληφθή από τον Κύρο τον Μέγα, τον άρχοντα της Μηδο-Περσικής Αυτοκρατορίας. Την ίδια νύχτα που έπεσε η Βαβυλών, το 539 π.Χ., ο προφήτης Δανιήλ ερμήνευσε τη χειρόγραφη επιγραφή του τοίχου που είχε εμφανισθή στον Βασιλέα Βαλτάσαρ: «ΦΕΡΕΣ, [ο ενικός αριθμός της τρίτης λέξεως της μυστηριώδους γραφής], διηρέθη η βασιλεία σου και εδόθη εις τους Μήδους και Πέρσας.» Ο αυτόπτης μάρτυς Δανιήλ συνεχίζει την αφήγησί του και λέγει: «Την αυτήν νύκτα εφονεύθη ο Βαλτάσαρ ο Βασιλεύς των Χαλδαίων. Και Δαρείος ο Μήδος (ως συνάρχων του Κύρου) έλαβε την βασιλείαν.»—Δαν. 5:28-31· 9:1, 2.
6. (α) Αυτό που εξεικόνιζε η Βαβυλών στις ημέρες του Βαλτάσαρ, σε ποιο βιβλίο της Γραφής εκτίθεται και τι είναι σήμερα; (β) Ποιος ίδρυσε εκείνη τη συμβολική Βαβυλώνα, και ποιες θρησκείες περιλαμβάνει αυτή;
6 Εκείνο που εξεικόνιζε η αρχαία Βαβυλών στις τελευταίες της ημέρες ως κυρία του κόσμου, εκτίθεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως όπως γράφθηκε από τον θεόπνευστο απόστολο Ιωάννη περίπου το 96 μ.Χ., οπότε τα υπολείμματα της αρχαίας Βαβυλώνος υπήρχαν ακόμη. Απ’ αυτά που έγραψε ο Ιωάννης στην Αποκάλυψι 16:12 έως 19:3, διασαφηνίζεται ότι η καταδικασμένη Βαβυλών των ημερών του Βαλτάσαρ, εξεικόνιζε την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας που υπάρχει ακόμη. Αυτή η αυτοκρατορία, που περιλαμβάνει τώρα όλες τις θρησκείες του καταδικασμένου κόσμου, ξεκίνησε από ένα ‘ισχυρό κυνηγό σε αντίθεσι προς τον Ιεχωβά, ΜΝΚ.’ Αυτός ήταν ο Νεβρώδ, δισέγγονος του Νώε, και ίδρυσε την πόλι της Βαβέλ στον Ποταμό Ευφράτη. (Αποκ. 16:12· Γέν. 10:8-10) Η αυτοκρατορία που τώρα αποκαλείται Βαβυλών η Μεγάλη, εμπερικλείει όλες τις θρησκείες ‘σε αντίθεσι προς τον Ιεχωβά’ και είναι τώρα στον ‘έσχατο καιρό’ της.—Δαν. 12:4.
7. (α) Πότε οι διαφεύγοντες βγήκαν από την αρχαία Βαβυλώνα; (β) Πότε οι διαφεύγοντες βγαίνουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και γιατί τότε;
7 Απ’ αυτή την παγκόσμια θρησκευτική αυτοκρατορία, ο λαός του Ιεχωβά καλείται να ‘εξέλθη,’ μάλιστα χωρίς καθυστέρησι. Αυτή η αυτοκρατορία ήταν εκείνη που εξεικονίσθηκε από τη Βαβυλώνα για την οποία μίλησε ο Ιερεμίας στα κεφάλαια 50 και 51. Στην περίπτωσι της αρχαίας Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, οι εξόριστοι Ιουδαίοι και οι σύντροφοί τους δεν μπορούσαν να ‘εξέλθουν’ παρά μόνο όταν αυτή έπεσε στα χέρια των Μήδων και Περσών, το 539 π.Χ. (Ησ. 14:12-17) Εν τούτοις, τι θα λεχθη γι’ αυτό τον εικοστό αιώνα; Τι θα λεχθή για κείνους τους οποίους ο Ιεχωβά αποκαλεί σήμερα «λαός μου»; Αυτοί λαμβάνουν εντολή να ‘εξέλθουν’ από τη σύγχρονη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, προτού καταστραφή στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι’ που προελέχθη από τον Ιησού Χριστό. (Ματθ. 24:21, 22· Αποκ. 1:1· 7:14, 15) Ο λόγος γι’ αυτό είναι για ν’ αποφύγουν αυτοί οι φυγάδες τις πληγές και την καταστροφή μαζί με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την υπάρχουσα ακόμη παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας.—Αποκ. 18:4.
8. Η έξοδος αυτών που καλούνται να εξέλθουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη από το 1919 τι πιστοποιεί, και ποιος ήταν το μέσον σχετικά μ’ αυτό;
8 Δεν θα υπάρξη διαφυγή από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη ύστερα από την στροφή των άλλοτε πολιτικών εραστών της εναντίον της και τον αφανισμό της. (Αποκ. 17:15-18) Ο αφιερωμένος λαός του Ιεχωβά έχει εξέλθει απ’ αυτή από το μεταπολεμικό έτος 1919 μ.Χ. Αυτό απέδειξε ότι, με κάποια έννοια, η Βαβυλών η Μεγάλη είχε ήδη πέσει. Πώς; Μ’ ένα συμβολικό τρόπο. Το 1919, η δουλωτική της εξουσία πάνω στο λαό του Ιεχωβά διακόπηκε. Από τότε ο λαός του Ιεχωβά ποτέ δεν επανήλθε σε θρησκευτική δουλεία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, όπως είχε γίνει στη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου του 1914-1918. Η απελευθέρωσίς τους αποδίδεται σ’ Εκείνον που ενέπνευσε τον Ιερεμία να το προείπη ως μέρος του σκοπού Του. Αυτός είναι ο Ιεχωβά. Προς τον σκοπό αυτό, εχρησιμοποίησε τον μεγαλύτερο Κύρον του, τον δοξασμένο Κύριο Ιησού Χριστό. Αυτός ο αντιτυπικός Κύρος άρχισε να βασιλεύη στην ουράνια βασιλεία το 1914, μετά το τέλος των ‘επτά καιρών,’ όπως προελέχθη στο ενύπνιο του Ναβουχοδονόσορ. (Δαν. 4:1-37) Από το 1919, ο ανάσσων Μεγαλύτερος Κύρος έχει ελευθερώσει από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη εκατομμύρια εκζητητών της θρησκευτικής ελευθερίας. Αυτοί, παραμένοντας πιστοί στη βασιλεία του, θα διατηρηθούν ασφαλείς, καλά προστατευμένοι απ’ αυτόν. Δεν τους εξουσιάζουν ούτε ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου ούτε οι ηγέτες των μη Χριστιανικών θρησκειών.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΕΧΘΕΙΣΑ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΟΡΕΙΝΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ
9, 10. Ήταν τυχαία η απελευθέρωσις του υπολοίπου από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη το 1919, και τι τονίζουν τα εδάφια Ιερεμίας 50:4, 5, 28 ότι ήταν ο σκοπός τούτου;
9 Τώρα, μετά από 60 και πλέον χρόνια, κανείς ας μη φαντασθή ότι η θρησκευτική απελευθέρωσις ενός μικρού, καταφρονημένου υπολοίπου του λαού του Ιεχωβά ήταν κάτι συμπτωματικό. Επήλθε σε εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών του Ιεχωβά. Στην προφητεία του, που δόθηκε μέσω του Ιερεμία το 625 π.Χ., για την πτώσι της Βαβυλώνος το 539 π.Χ., διαβάζομε τα εξής:
10 «Εν ταις ημέραις εκείναις και εν τω καιρώ εκείνω, λέγει Κύριος θέλουσιν ελθεί οι υιοί Ισραήλ, αυτοί και οι υιοί Ιούδα ομού, βαδίζοντες και κλαίοντες· θέλουσιν υπάγει και ζητήσει Κύριον τον Θεόν αυτών. Θέλουσιν ερωτήσει περί της οδού της Σιών (της πρωτεύουσας στην κορυφή του όρους) με τα πρόσωπα αυτών προς εκεί, λέγοντες, Έλθετε και ας ενωθώμεν μετά του Κυρίου εν διαθήκη αιωνίω, ήτις δεν θέλει λησμονηθή. [Για ποιο σκοπό;] Φωνή φευγόντων και διασωζομένων από της γης Βαβυλώνος, δια να αναγγείλη εν Σιών την εκδίκησιν Ιεχωβά του Θεού ημών, την εκδίκησιν του ναού αυτού.»—Ιερ. 50:4, 5, 28.
11. Μήπως η προφητεία του Ιερεμία αναφέρεται στην Ιουδαϊκή Σιωνιστική Κίνησι, και τι δείχνουν σήμερα τα πράγματα;
11 Αυτό δεν έχει καμμιά σχέσι με τη Σιωνιστική Κίνησι που ωργανώθηκε από τον Αυστριακό Ιουδαίο Θέοντορ Χέρτσλ το 1893. Την Ιερουσαλήμ που κατέχουν σήμερα οι Ιουδαίοι, την εκυρίευσαν με τη δύναμι των όπλων στον πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967, το δε όρος του ναού σκεπάζεται από το Ισλαμικό «Δώμα του Βράχου» που δεν εφιστά την προσοχή μας στο όνομα του Ιεχωβά. Σε ποια «Σιών» επέστρεψε ειρηνικά το υπόλοιπο από το 1919;
12. Σε ποια Σιών επέστρεψε ειρηνικά το υπόλοιπο από το 1919;
12 Το Όρος Σιών είναι εκείνο που είδε ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης σε όρασι 26 χρόνια μετά την πλήρη καταστροφή της Ιουδαϊκής Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες, το 70 μ.Χ. Σχετικά μ’ αυτό ο Ιωάννης γράφει: «Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών. . . . Και ήκουσα φωνήν κιθαρωδών οίτινες εκιθάριζον με τας κιθάρας αυτών. Και έψαλλον ως ωδήν νέαν ενώπιον του θρόνου [του Θεού] και ενώπιον των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων· και ουδείς ηδύνατο να μάθη την ωδήν, ειμή αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης. . . . Ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη. Ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.»—Αποκ. 14:1-4.
13. (α) Λίγα εδάφια παρακάτω, τι αναφέρει ο απόστολος Ιωάννης σχετικά με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη; (β) Ένεκα τίνος γεγονότος το 1919 υπέστη συγκλονισμό η Βαβυλών;
13 Ενδιαφέρει να σημειωθή ότι, λίγα μόλις εδάφια μετά την περιγραφή αυτή, ο απόστολος Ιωάννης γράφει: «Και άλλος άγγελος ηκολούθησε, λέγων· Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η πόλις η μεγάλη, διότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής επότισε πάντα τα έθνη.» (Αποκ. 14:8) Η Βαβυλών η Μεγάλη, παρά τη διάπραξι θρησκευτικής πορνείας με όλους τους πολιτικούς των εθνών, υπέστη συγκλονιστική πτώσι το 1919, ως προς την επιρροή και την εξουσία της. Συγκλονίσθηκε όταν ο Μεγαλύτερος Κύρος, το Αρνίον Ιησούς Χριστός, εξασφάλισε την απελευθέρωσι του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών και τους έθεσε να εργασθούν σε πνευματική ανοικοδόμησι.
14. (α) Ενήργησε το απελευθερωμένο υπόλοιπο σε αρμονία με το ρητό ότι «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού,» και τι είχε υποστηριχθή για την προτεινόμενη Κοινωνία των Εθνών; (β) Σε ποια ορεινή πρωτεύουσα κατευθύνθηκε το υπόλοιπο;
14 Οι επαναστάτες που είχαν κερδίσει το 1919 την πολιτική υπεροχή στην Ανατολική Ευρώπη, ενήργησαν σύμφωνα με το ρητό τους, «Η θρησκεία είναι το όπιον του λαού.» Αλλά ο τρόπος που ενήργησαν δεν ήταν για το υπόλοιπο του Ιεχωβά, που είχε ελευθερωθή τότε να φύγη από τη θρησκευτική Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Επίσης, στη Διάσκεψι Ειρήνης του 1919 είχε προταθή για εξέτασι και υιοθέτησι η Κοινωνία των Εθνών, το δε Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική, την υπεστήριξε αποκαλώντας την «πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Θεού στη γη.» Μήπως το υπόλοιπο του Ιεχωβά το θεώρησε αυτό σαν κάτι στο οποίο συμφωνούσε; Όχι! Όταν διεξήγαν τη γενική τους συνέλευσι στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο των Η.Π.Α. μεταξύ 1-8 Σεπτεμβρίου 1919, εξέθεσαν την Κοινωνία των Εθνών σαν μια πλαστή βασιλεία του Θεού και δημοσία διεκήρυξαν ότι θα αποτύγχανε. Απορρίπτοντας όλα τα προτεινόμενα ανθρώπινα υποκατάστατα, κατευθύνθηκαν προς το ουράνιο Όρος Σιών, διότι εκεί είδαν δια πίστεως τον Αμνόν του Θεού, τον Ιησού Χριστό να στέκεται ως ο ανάσσων Βασιλεύς.—Αποκ. 14:1-3· Εβρ. 12:22.
15. Γιατί το υπόλοιπο εξεζήτησε ‘κλαίοντας’ την πνευματική Σιών, και από ποια ανανεωμένη άποψι εμελέτησε την Αγία Γραφή;
15 Το ελευθερωμένο υπόλοιπο, ‘κλαίοντας’ από χαρά, απομακρύνθηκε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και εζήτησε το πνευματικό Όρος Σιών, όπου ο ουράνιος Βασιλεύς του ίστατο βασιλεύων από το τέλος των Καιρών των Εθνών, το 1914. Σύμφωνα με τον θεοκρατικό τους σκοπό, μελέτησαν τη Βίβλο από μια ανανεωμένη, καινούργια άποψι, διότι τώρα μπορούσαν να διακρίνουν την εκπλήρωσι όλο και περισσοτέρων Βιβλικών προφητειών που είχαν σχέσι με τη βασιλεία του Θεού δια του Χριστού.
16. Πώς η εκδίκησις που διεκήρυξε το υπόλοιπο μπορεί να λεχθή ότι ήταν εκδίκησις «του ναού αυτού,» και τι ‘έργα δικαιοσύνης’ μπορούσε να αφηγηθή με ένα μελλοντικό τρόπο;
16 Το αποκαταστημένο υπόλοιπο άρχισε να κηρύττη άφοβα «την εκδίκησιν Ιεχωβά του Θεού ημών, την εκδίκησιν δια το ναό αυτού.» (Ιερ. 50:28, ΜΝΚ) Αυτοί οι ίδιοι αποτελούσαν μέρος ενός πνευματικού ναού του Ιεχωβά, ενός συμβολικού ναού που αποτελείτο από τον Ιησού Χριστό τον Ακρογωνιαίο Λίθο και τα 144.000 μέλη της τάξεως του ναού κάτω από αυτόν. (1 Κορ. 3:16, 17· Εφεσ. 2:19-22) Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το υπόλοιπο της τάξεως του ναού υπέστη κακομεταχείριση, και η ασεβής αυτή προσπάθεια να τους καταστρέψουν, προμήθευσε ένα σοβαρό λόγο στον Ιεχωβά για να εκδηλώση στον κατάλληλο καιρό την εκδίκησί του εναντίον της Βαβυλώνας της Μεγάλης και των εραστών της. Τότε ο Ιεχωβά θα εκπληρώση πλήρως τη μακρά προφητεία του Ιερεμία εναντίον της Βαβυλώνος. Με δυναμική πίστι ότι και τα άλλα σημεία της προφητείας του Ιερεμία θα εκπληρωθούν, και είναι σαν να έχουν εκπληρωθή, το αποκαταστημένο υπόλοιπο συμφωνεί με τα λόγια του Ιερεμία 51:10, ΜΝΚ, και λέγει: «Ο Ιεχωβά εφανέρωσε έργα δικαιοσύνης δι’ ημάς· έλθετε και ας διηγηθώμεν εν Σιών το έργον Ιεχωβά του Θεού ημών.»
17. Για ποιο έργο ανταποδόσεως έχει ο Ιεχωβά σε ετοιμότητα το δικό του επίκαιρο όργανο;
17 Ο Ιεχωβά, ως Εκδικητής, έχει σε ετοιμότητα τα δικά του μέσα και αναγγέλλει το σκοπό του να τα χρησιμοποιήση με τα ακόλουθα λόγια του εδαφίου Ιερεμίας 51:24: «Και θέλω ανταποδώσει επί την Βαβυλώνα και επί πάντας τους κατοίκους της Χαλδαίας πάσαν την κακίαν αυτών, την οποίαν έπραξαν εν Σιών ενώπιόν σας, λέγει ο Ιεχωβά.»
18. Εξαιτίας όλης της μομφής κατά του θείου ονόματος, από τίνος την άποψι μπορεί το υπόλοιπο να εκφράση μια ορθή επιθυμία σχετικά με την βιαιότητα και την αιματοχυσία της Βαβυλώνος της Μεγάλης;
18 Ας επαναφέρωμε στη μνήμη μας όλη τη μομφή που επέφερε το Βαβυλωνιακό παγκόσμιο θρησκευτικό σύστημα εναντίον του ονόματος του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού, ιδιαίτερα με την καταδίωξι αφιερωμένων ατόμων που τιμούν και φέρουν το όνομά του. Τότε μπορούμε να κατανοήσωμε γιατί είναι σκοπός του Ιεχωβά να εξαλείψη δίκαια αυτό το επίγειο όργανο που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από τον πρώτιστο εχθρό του, τον Σατανά τον Διάβολο. Εκείνοι λοιπόν που είναι στη γη και εκπροσωπούν την ουράνια Σιών, απλώς υιοθετούν την άποψι του Ιεχωβά στα ζητήματα αυτά και συμφωνούν με τον εκπεφρασμένο σκοπό του όταν λέγουν: «Η εις εμέ και εις την σάρκα μου αδικία ας έλθη επί την Βαβυλώνα, θέλει ειπεί η κατοικούσα την Σιών· και το αίμα μου επί τους κατοίκους της Χαλδαίας, θέλει ειπεί η Ιερουσαλήμ.»—Ιερ. 51:35.
19. Πώς η σκληρότης αυτών των προσευχών, όπως μπορεί να ισχυρισθή κάποιος που έχει αντιρρήσεις, παραβάλλεται με ό,τι λέγει ο Ιεχωβά που μιλεί για τον εαυτό του στα εδάφια Ιερεμίας 51:36, 37;
19 Κανένας που αντιλέγει και θεωρεί σκληρές αυτές τις προσευχές της Σιών και της Ιερουσαλήμ, ας μη φαντασθή ότι ο Ιεχωβά Θεός θα ήταν άδικος απαντώντας σ’ αυτές εναντίον της Βαβυλώνος της Μεγάλης σήμερα. Αυτός δεν παραβλέπει το ιστορικό γεγονός ότι η Βαβυλών κατέφυγε σε βία εναντίον των λάτρεων του Ιεχωβά, ακόμη και με έκχυσι του αθώου αίματός τους. Ας μιλήση κι’ αυτός ο ίδιος με τα λόγια του Ιερεμία 51:36, 37: «Δια τούτο ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Ιδού, εγώ θέλω διαδικάσει την δίκην σου και θέλω εκδικήσει την εκδίκησίν σου και θέλω καταστήσει την θάλασσαν αυτής (το εμπόριόν της) ξηράν και θέλω ξηράνει την πηγήν αυτής. Και η Βαβυλών θέλει είσθαι εις σωρούς, κατοικητήριον θώων, θάμβος και συριγμός, άνευ κατοίκου.»
20. Τι πιστοποιεί η παρούσα κατάστασις στον τόπο της αρχαίας Βαβυλώνος, ως προς τα έργα του Ιεχωβά;
20 Μια τέτοια προφητεία, όπως διακηρύχθηκε το 614 π.Χ., δηλαδή 75 χρόνια πριν από την κατάληψι της Βαβυλώνος, εφαίνετο τότε αδύνατον να πραγματοποιηθή. Το 614 π.Χ. η Βαβυλών υψώνετο στο ζενίθ της δυνάμεως και της δόξας της. Αλλά σήμερα, ο τόπος όπου υψώνετο αλαζονικά η αρχαία Βαβυλών στον ποταμό Ευφράτη, πιστοποιεί το γεγονός ότι ο Ιεχωβά δεν έσφαλε στην προφητεία. Λίγοι μόνο από τους αρχικούς λίθους της Βαβυλώνος απομένουν εκεί. Η διαβεβαίωσις του Ιεχωβά στον κακοποιημένο λαό του αποδείχθηκε αληθινή. Αυτός προσεκόμισε την «δίκην» τους στο παγκόσμιο δικαστήριο· εξετέλεσε υπέρ αυτών θεία εκδίκησι. Ορθώς εφρόντισε να εξισορροπηθούν οι λογαριασμοί.
21, 22. Σύμφωνα με τα εδάφια Ψαλμός 137:8, 9, τι ευτυχία θα έχη ο Μεγαλύτερος Κύρος στο εγγύς μέλλον;
21 Στο εγγύς μέλλον, ευτυχής θα είναι η επίσημη οργάνωσις του αντιτυπικού Κύρου, του δοξασμένου Ιησού Χριστού, να φροντίση ώστε να τακτοποιηθούν οι λογαριασμοί με τη σύγχρονη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Οι λάτρεις του Ιεχωβά που έχουν υποφέρει στα χέρια της, αναλαμβάνουν τη θεία άποψι δικαιοσύνης και έτσι μπορούν να ενωθούν με τον θεόπνευστο ψαλμωδό λέγοντας:
22 «Θυγάτηρ Βαβυλώνος, η μέλλουσα να ερημωθής, μακάριος όστις σοι ανταποδώση την ανταμοιβήν των όσα έπραξας εις ημάς! Μακάριος όστις πιάση και ρίψη τα νήπιά σου επί την πέτραν!»—Ψαλμ. 137:8, 9.
23. Θα χρησιμοποιηθούν επίγεια όργανα στην ανατροπή της Βαβυλώνος της Μεγάλης, και ωστόσο ποιος θα αναλάβη την ευθύνη γι’ αυτό;
23 Στον ωρισμένο καιρό τα επίγεια ανθρωπινά όργανα θα αποχαλινωθούν για να ερημώσουν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. (Αποκ. 17:15-18) Αλλά ο Ιησούς Χριστός θα είναι ευτυχής ν’ αναλάβη την ευθύνη του αφανισμού αυτής της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Η Βιβλική προφητεία αποδίδει σ’ αυτόν ως τον Μεγαλύτερον Κύρον την πρέπουσα ανατροπή της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Αυτός, όταν ήταν στη γη ως άνθρωπος, καθώς και όσοι ακολουθούν τα ίχνη του, έχουν υποφέρει βιαιότητες από τα χέρια της.—Αποκ. 18:24.
24. (α) Πώς η Βαβυλών η Μεγάλη δείχνεται επηρμένη σχετικά με την κυριαρχία της; (β) Τίνος «θυγάτηρ» είναι αυτή, και ποιες συμφορές θα επέλθουν επάνω της σε λίγο και πώς;
24 Η Βαβυλών η Μεγάλη υπήρξε η προσωποποίησις της Επάρσεως. (Ιερ. 50:31, 32) Τώρα θεωρεί αντίπαλό της όχι την επίγεια Ιερουσαλήμ ή Σιών όπου βρίσκεται το Ισλαμικό «Δώμα του Βράχου,» αλλά το ουράνιο Όρος Σιών, διότι εκεί βασιλεύει ως Βασιλεύς ο Μεγαλύτερος Κύρος. Για να δείξη ότι είναι αντίπαλος λέγει: «Κάθημαι βασίλισσα.» (Αποκ. 18:7) Αν πρόκειται να λέγεται «θυγάτηρ» όπως εκαλείτο η αρχαία Βαβυλών, είναι πραγματικά θυγατέρα του Σατανά ή Διαβόλου. (Ιωάν. 8:44· Ιερ. 50:42· 51:33) Σ’ αυτή τη θρησκευτική πορνεύτρια δύο συμφορές προελέχθησαν ότι θα επέλθουν γοργά: «Ατέκνωσις και χηρεία.» (Ησ. 47:9· Αποκ. 18:7, 8· Ιερ. 50:9) Ή τα μέλη της θρησκευτικής οργανώσεώς της θα θανατωθούν στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ ή θα γίνουν νεκρά γι’ αυτήν με το να την αρνηθούν, αποκηρύσσοντας κάθε θρησκεία. Αυτό θα την κάνη να πενθή!
25. Αν μερικοί από μας δεν θέλουν να καταταχθούν μεταξύ εκείνων των Βαβυλωνιακών ‘τέκνων’ που θα καταστραφούν «επί την πέτραν,» τι πρέπει να κάνωμε χωρίς καθυστέρησι;
25 Μήπως κανείς από μας θέλει να συγκαταριθμηθή μεταξύ των θρησκευτικών ‘τέκνων’ τής Βαβυλώνας της Μεγάλης, όταν έλθη ο ωρισμένος καιρός του Θεού να καταστραφούν τα νήπιά της «επί την πέτραν»; Αν δεν το θέλωμε αυτό, ιδιαίτερα αν ισχυριζώμεθα ότι είμεθα μεταξύ εκείνων τους οποίους ο Θεός καλεί «ο λαός μου,» τότε τι πρέπει να κάνωμε; Τίποτε λιγώτερο από το να επωφεληθούμε από τον υπολοιπόμενο χρόνο και να υπακούσουμε στη σπλαγχνική προσταγή του Θεού μέσω του Λόγου του: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»—Αποκ. 18:4· Ιερ. 50:8.