έχων εν τη χειρί αυτού όπλον κατασυντριμμού· και εν τω μέσω αυτών εις άνθρωπος ενδεδυμένος λινά, με γραμματέως καλαμάριον εν τη οσφύι αυτού· και εισελθόντες εστάθησαν πλησίον του χαλκίνου θυσιαστηρίου.»—Ιεζ. 9:2.

Αυτοί οι άνδρες που ήσαν συνολικά επτά, αποτελούσαν μια πλήρη ομάδα για δράσι. Ήλθαν από την κατεύθυνσι που επρόκειτο να έλθη η Βαβυλώνα εναντίον της Ιερουσαλήμ, αλλά οι «εξ άνδρες» που είχαν τα όπλα κατασυντριμμού δεν αναφέρεται ότι ήσαν Βαβυλώνιοι στρατιώται. Εκπροσωπούσαν, εν τούτοις, μια ουράνια στρατιά, η οποία, στην πραγματικότητα, θα χρησιμοποιούσε τις Βαβυλωνιακές στρατιές ως επίγεια όργανα.

Ο έβδομος «ανήρ» ήταν και αυτός στρατιώτης; Όχι, ήταν γραμματεύς, με μια ειρηνική αποστολή. Ο Ιεζεκιήλ μάς λέγει εν συνεχεία:

«Και η δόξα του Θεού του Ισραήλ ανέβη επάνοθεν των χερουβείμ, επάνωθεν των οποίων ήτο, εις το κατώφλιον του οίκου· και εφώνησε προς τον άνδρα τον ενδεδυμένον τα λινά, τον έχοντα εν τη οσφύι αυτού το καλαμάριον του γραμματέως· και είπε ο Ιεχωβά προς αυτόν, Δίελθε δια της πόλεως, δια της Ιερουσαλήμ, και κάμε σημείον επί των μετώπων των ανδρών, των στεναζόντων και βοώντων δια πάντα τα βδελύγματα τα γινόμενα εν μέσω αυτής.»—Ιεζ. 9:3, 4, ΜΝΚ.

Ώστε ο ‘άνθρωπος με τα λινά’ απεστέλλετο καταφανώς σε μια ειρηνική αποστολή για τη διάσωσι της ζωής. Προτού αναθέση στον γραμματέα την αποστολή του, η Θεία Παρουσία κινήθηκε από το ουράνιο άρμα, που είχε περιγραφή προηγουμένως στην όρασι, προς το ‘κατώφλιον του οίκου’ που σημαίνει προφανώς το κατώφλι που ήταν εμπρός στα Άγια των Αγίων στο εσωτερικό του ναού. Από εδώ ο Ιεχωβά έδωσε τη διαταγή του στον ‘άνδρα με τα λινά,’ ο οποίος ήταν εφωδιασμένος με πέννα και καλαμάριον για να κάμη το έργο της επιθέσεως του σημείου.

Ποιοι επρόκειτο να λάβουν το σημείο που θα τους διέκρινε από τους υπολοίπους κατοίκους της Ιερουσαλήμ; Εκείνοι οι οποίοι δεν συμφωνούσαν με την ειδωλολατρία, την ανηθικότητα καθώς και άλλα βδελυκτά πράγματα τα οποία προσβάλλουν τον Θεό και προκαλούν την οργή του. Ήσαν εκείνοι οι οποίοι ‘εστέναζαν και βοούσαν’ από την ασέβεια και την προσβολή της δικαιοσύνης και του ονόματος του Θεού.

Ο συμβολικός ‘άνδρας με τα λινά’ έπρεπε να μεταβή από οικία σε οικία, σε κάθε σπίτι στην πόλι της Ιερουσαλήμ, και να βρη όλους εκείνους που ήσαν άξιοι να λάβουν το σημείο. Έπρεπε να λάβουν το σημείο που εσήμαινε ότι ήσαν αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΒΟΥΝ

Ποια αξία είχε το σημείο; Ο Ιεχωβά δίνει την απάντησι στην επομένη εντολή του προς τους «εξ άνδρας» τους ωπλισμένους με όπλα κατασυντριμμού:

«Διέλθετε κατόπιν αυτού δια της πόλεως και πατάξατε· ας μη φεισθή ο οφθαλμός σας και μη ελεήσητε· γέροντας, νέους και παρθένους και νήπια και γυναίκας, φονεύσατε μέχρις εξαλείψεως εις πάντα όμως άνθρωπον εφ’ ου είναι το σημείον, μη πλησιάσητε· και αρχίσατε από του αγιαστηρίου μου.»—Ιεζ. 9:5, 6.

Σημειώστε από που επρόκειτο ν’ αρχίση η συντριβή των κεφαλών: από το αγιαστήριον του Ιεχωβά! Οι ειδωλολάτραι Ισραηλίται πιθανόν να νόμιζαν ότι ήσαν ασφαλείς μέσα στο ναό, διότι σκέφθηκαν ότι φονευμένα νεκρά σώματα θα εμόλυναν το αγιαστήριο, αλλ’ ότι η ψευδής λατρεία των προς τα είδωλα δεν εμόλυνε αυτόν τον άγιο τόπο. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά είχε απομακρυνθή πολύ από το κατ’ όνομα αγιαστήριό του, και ως απόδειξι τούτου επιθυμούσε να μολυνθή αυτό με τα φονευμένα σώματα εκείνων που εμόλυναν το αγιαστήριο με τις ειδωλολατρίες των. Επομένως, «ήρχισαν από των ανδρών των πρεσβυτέρων των έμπροσθεν του οίκου. Και είπε [ο Ιεχωβά] προς αυτούς, Μιάνατε τον οίκον και γεμίσατε τας αυλάς από τραυματιών· εξέλθετε. Και εξήλθον, και επάταξαν εν τη πόλει.»—Ιεζ. 9:6, 7.

Επομένως, το να βρίσκεται ένα άτομο μέσα στο κτίριο μιας εκκλησίας ή ενός ναού, ή σε μια Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά, δεν θα το προστατεύση από την οργή του Ιεχωβά, αν δεν ζη σε αρμονία με τους δικαίους νόμους του Θεού. Ακόμη και τέκνα που οι γονείς των δεν τα ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά,» στην καθαρή λατρεία, δεν θα προστατευθούν. Η ηλικία ή το φύλον δεν ήταν αιτία για να γλυτώση ένας παραβάτης τότε στην Ιερουσαλήμ από την οργή του Θείου Κυριάρχου που είχε εκσπάσει εναντίον της πόλεως. Γονείς οι οποίοι δεν φέρουν το σημείο θα είναι υπεύθυνοι για τον θάνατο των μικρών παιδιών τους.—Εφεσ. 6:4· Έξοδ. 20:5.

Η θέα εκείνων των ειδωλολατρών που είχαν φονευθή ακριβώς μέσα στο αγιαστήριο του Θεού πιθανόν να είχε εγείρει στη διάνοια του Ιεζεκιήλ ένα ερώτημα: Αν κανένας μέσα σ’ έναν τέτοιο ιερό τόπο, όπως ο ναός, δεν διαφυλάχθηκε ζωντανός, πώς οποιοσδήποτε έξω από την πόλι της Ιερουσαλήμ θα είχε ευκαιρία να διασωθή; Ο Ιεζεκιήλ είχε συγκινηθή τόσο απ’ αυτά που είδε ώστε ρώτησε: «Ενώ δε ούτοι επάτασσον αυτούς, εναπολειφθείς εγώ έπεσον επί πρόσωπόν μου και ανεβόησα και είπα, Οίμοι! Ιεχωβά Θεέ! συ εξαλείφεις άπαν το υπόλοιπον του Ισραήλ, εκχέων την οργήν σου επί την Ιερουσαλήμ;»—Ιεζ. 9:8, ΜΝΚ.

Ο Ιεχωβά απήντησε στο ερώτημα του Ιεζεκιήλ: «Η ανομία του οίκου Ισραήλ και Ιούδα υπερεμεγαλύνθη σφόδρα, και η γη είναι πλήρης αιμάτων, και η πόλις πλήρης διαφθοράς· διότι λέγουσιν, ο Ιεχωβά εγκατέλιπε την γην, και, ο Ιεχωβά δεν βλέπει. Και εγώ λοιπόν, δεν θέλει φεισθή ο οφθαλμός μου, και δεν θέλω ελεήσει· κατά της κεφαλής αυτών θέλω ανταποδώσει τας οδούς αυτών.»—Ιεζ. 9:9, 10, ΜΝΚ.

Ό, τι είπε εδώ ο Ιεχωβά επαληθεύθηκε πράγματι όταν οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ ύστερ’ από πέντε χρόνια.

ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Πρέπει να εξετάσωμε αυτά τα πράγματα υπό το φως της ορθότητος και της δικαιοσύνης, και να μην αφήσωμε να επηρεασθή η κρίσις μας από αισθηματισμό. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά κατέστρεψε εκείνους οι οποίοι εμίαιναν τη γη και έκαναν τις συνθήκες βίαιες και ανυπόφορες γι’ αυτούς οι οποίοι επιθυμούσαν να κάνουν το ορθό. (Ψαλμ. 89:14· 2 Πέτρ. 2:9) Επίσης, οι εκτελεσταί του θανάτωσαν εκείνους οι οποίοι δεν ενδιαφέροντο, και οι οποίοι συμβάδιζαν σιωπηρά με τα βδελυκτά πράγματα που ελάμβαναν χώρα. Διεσώθησαν μόνον εκείνοι οι οποίοι αισθάνονταν θλίψι, όχι απλώς διότι τα «δικαιώματά» των ή τα συμφέροντά των καταπατούνταν, αλλά κυρίως για την αδικία η οποία γινόταν εκεί και τη μομφή που αυτό έφερνε στο όνομα του Θεού.

Έτσι, κανένα άτομο δεν πρέπει να νομίζη ότι θα διαφυλαχθή λόγω της δικαιοσύνης ενός γονέως, αν βρίσκεται σε υπεύθυνη ηλικία. Ούτε το ν’ ανήκη σε μια εκκλησία, ή να συναθροίζεται μαζί με άλλους οι οποίοι λατρεύουν τον Θεό, ή έχουν κάποια γνώσι της Γραφής θα τους σώση. Ο Θεός δεν εμπαίζεται. (Γαλ. 6:7) Οι άγγελοί του θα διαφυλάξουν μόνον εκείνους οι οποίοι έχουν το ‘σημείον’ ως λάτρεις του Θεού «εν πνεύματι και αληθεία,» με έργον καθώς και με λόγον.—Ιωάν. 4:24.

Την εποχή εκείνη στην Ιερουσαλήμ κανένας κατά γράμμα άνθρωπος δεν πήγε σ’ όλα τα σπίτια για να κάμη ένα κατά γράμμα σημείο στα μέτωπα. Ήταν ένα συμβολικό έργο επιθέσεως του σημείου. Αλλά σύμφωνα με τη θεία υπόσχεσι και προστασία μερικοί διέφυγαν την εκτέλεσι, όπως ο Βαρούχ, ο γραμματεύς του Ιερεμία, και ο Αβδέ-μέλεχ, οι Ρηχαβίται και, χωρίς αμφιβολία, μερικοί άλλοι. Ο Ιεχωβά είχε θέσει σ’ αυτούς συμβολικά το σημείο τόσο σαφώς όσο μπορούσε να είναι και ένα κατά γράμμα σημείο στα μέτωπα, ώστε οι «εξ άνδρες,» οι αγγελικές δυνάμεις του, να μπορούν να διακρίνουν το «σημείον» και να μη τους πλησιάσουν.

Σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα, στον Χριστιανικό κόσμο, ο οποίος, όπως η Ιερουσαλήμ, ισχυρίζεται ότι είναι η επικράτεια της Χριστιανοσύνης, η βία έχει γεμίσει τη γη. Λόγια μομφής εναντίον του Θεού και του νόμου του αυξάνουν κάθε μέρα. Πού μπορεί να βρεθή προστασία; Διεξάγεται κάποιο έργο σήμερα που αντιστοιχεί με το έργο επιθέσεως του ‘σημείου’ της εποχής εκείνης; Αν ναι, ποιος κάνει αυτό το έργο; Ποιο είναι το «σημείον,» και ποιοι είναι άξιοι να το λάβουν σήμερα; Αυτά τα ερωτήματα δίνουν τη βάσι για συζήτησι στο επόμενο άρθρο.

Είσθε ένας Υποστηρικτής της Θείας Κυριαρχίας;

ΣΤΑ διάφορα έθνη του κόσμου συναντούμε πολλούς διισταμένους, ανθρώπους δυσαρεστημένους με την μορφή της κυβερνήσεως κάτω από την οποία βρίσκονται ή που έχουν αντίρρησι για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνησις αυτή διαχειρίζεται τα πράγματα. Πολλοί είναι δραστήριοι, στο να συνηγορούν για κάποια αλλαγή, αλλά προσφέρουν μόνον ιδέες ανθρώπων ως λύσι. Δεν προβάλλουν αξίωσι για πίστι στη θεία κυριαρχία.

Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι λέγουν ότι αντιλαμβάνονται ότι καμμιά ανθρωποποίητη ιδεολογία ή μορφή διακυβερνήσεως δεν θα επιτύχη να λύση τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου. Αλλά έχουν καμμιά πραγματική ελπίδα; Μερικοί απ’ αυτούς αισθάνονται με αόριστο τρόπο ότι ο Θεός πιθανόν να κάμει κάτι κάποτε. Πιστεύουν ότι αν διάγουν μια καλή ζωή, αν δεν ψεύδωνται, δεν κλέβουν, δεν διαπράττουν μοιχεία ή όμοια αμαρτήματα, θα ‘σωθούν.’

Μπορεί, λοιπόν, να λεχθή πραγματικά ότι αυτά τα άτομα αναγνωρίζονται ως υποστηρικταί της Θείας Κυριαρχίας; Πιστεύουν πραγματικά στις υποσχέσεις του Θεού σχετικά με τη Μεσσιανική κυβέρνησι της Βασιλείας του και της μελλοντικής κυριαρχίας της σ’ ολόκληρη τη γη;

Ο απόστολος Παύλος είπε: «Με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.» Αυτή η ομολογία απαιτεί ενεργό και δημοσία εμφάνισι ενός ανθρώπου ως υποστηρικτού της θείας κυριαρχίας.—Ρωμ. 10:10.

Πιστεύετε με την καρδιά σας στην κυριαρχία του Θεού και ότι θα την ασκήση με δίκαια διακυβέρνησι επάνω σ’ όλη τη γη; Πιστεύετε ότι πραγματικά θα κάνη αυτή τη γη ένα παράδεισο για πάντα; Επιθυμείτε να υποταχθήτε στην κυριαρχία του και να συνηγορήτε γι’ αυτήν;

Τι περιλαμβάνει το να είναι κανείς υποστηρικτής της Θείας Κυριαρχίας, και πώς μπορεί να αναγνωρίζεται ότι την υποστηρίζει;

Η όλη εικών που τονίζει πώς ένα άτομο γίνεται υποστηρικτής της Θείας κυριαρχίας, τι αυτό περιλαμβάνει, τι σημαίνει το να αναγνωρίζεται ως υποστηρικτής της και ποια η αξία του να ενεργή έτσι, μας δίδεται στο Γραφικό βιβλίο του Ιεζεκιήλ.

ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΛΑΒΕΤΕ ΤΟ ‘ΣΗΜΕΙΟΝ’ ΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ;

Όπως ανεφέρθη στο προηγούμενο άρθρο αυτού του περιοδικού, η θέσις ‘σημείου επί των μετώπων’ ήταν με συμβολικό τρόπο στην αρχαία Ιερουσαλήμ. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ, είδε σε δράσι, «εξ άνδρας» με όπλα κατασυντριμμού και ένα άνδρα «ενδεδυμένον λινά, με γραμματέως καλαμάριον εν τη οσφύι αυτού.» Αυτός ο τελευταίος άνδρας έπρεπε να ερευνήση σε όλη την Ιερουσαλήμ για να βρη εκείνους που ‘εστέναζαν και βοούσαν’ λόγω των δυσφημιστικών για τον Θεό πραγμάτων που συνέβαιναν εκεί. Αυτοί ‘εσημειώνοντο’ στα μέτωπά τους για να διαφυλαχθούν ζώντες όταν οι «εξ άνδρες» θα διήρχοντο την πόλι συντρίβοντας τις κεφαλές εκείνων οι οποίοι δεν είχαν το σημείο.—Ιεζ. 9:1-7.

Στην πραγματικότητα κανένας δεν διήλθε την Ιερουσαλήμ για να βάλη σημείο στους ανθρώπους. Αυτό είχε γίνει μόνο στην όρασι που δόθηκε στον Ιεζεκιήλ. Και αυτό έδειχνε ότι η μεγαλύτερη εκπλήρωσις της προφητικής οράσεως επρόκειτο να γίνη στη διάρκεια του καιρού του τέλους, προτού η σύγχρονη «Ιερουσαλήμ,» δηλαδή, ο Χριστιανικός κόσμος, καταστραφή. Ποιοι, στη σύγχρονη εποχή, θέτουν αυτό το ‘σημείο’;—Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11.

Ο ‘ανήρ ο ενδεδυμένος λινά’ είναι οι διωρισμένοι εκπρόσωποι του ενδοξασμένου Βασιλέως Ιησού Χριστού. Γιατί; Διότι τώρα «αι βασιλείαι του κόσμου» έγιναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού.» (Αποκάλ. 11:15) Ο Χριστός κατευθύνει τώρα όλα τα πράγματα που έχουν σχέσι με τη θεία κυριαρχία του Ιεχωβά στη γη. Όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς χρησιμοποίησε ένα άλλο όρο για να περιγράψη τον ίδιο συμβολικό ‘άνδρα με τα λινά’ και τον ωνόμασε, ‘πιστόν και φρόνιμον δούλον, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού.’ (Ματθ. 24:45-47) Αυτός ο «δούλος» οποίος αναγνωρίζει τον Χριστό ως Κύριο δεν είναι ένα μοναδικό άτομο, αλλά είναι ένα σώμα ανθρώπων, είναι οι πνευματικοί αδελφοί του Χριστού στη γη. Έχουν χρισθή με το πνεύμα του Θεού για να διακηρύττουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας. Το πνεύμα του Θεού ενεργεί επάνω τους και τους ωθεί, και έχουν ήδη σφραγισθή στα μέτωπά των από τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Έχουν αυτή τη σφραγίδα, το πνεύμα του Θεού, που τους επιβεβαιώνει για την κλήσι τους στο να είναι συγκληρονόμοι με τον Χριστό. Είναι ‘ο αρραβών’ της ουρανίας κληρονομιάς των. Εφόσον αυτοί αποτελούν τον συμβολικό ‘άνδρα τον ενδεδυμένον λινά’ είναι διωρισμένοι και αποστέλλονται με την εξουσία του Ιεχωβά από τον Χριστό.—Αποκάλ. 7:3, 4· Εφεσ. 1:13, 14· Ρωμ. 8:16, 17.

Αυτό το σύνθετο σώμα που αποτελεί τον συμβολικό γραμματέα προφανώς δεν θέτει μόνο του επάνω του το σημείο. Η «σφραγίς» στο μέτωπό του δείχνει ότι είναι δούλος του Θεού. Ποιος, λοιπόν, λαμβάνει τη θεία αποστολή;

ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΗΤΕ ΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΑΙ

Εκείνοι οι οποίοι σημειώνονται είναι διασκορπισμένοι σ’ όλη τη γη στην επικράτεια της «Βαβυλώνος της Μεγάλης,» της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, ιδιαίτερα εκείνοι που βρίσκονται στην επικράτεια του κυριάρχου τμήματος αυτής της θρησκευτικής αυτοκρατορίας, δηλαδή, στον Χριστιανικό κόσμο. (Αποκάλ. 17:5) Βλέπουν με θλίψι και αηδία τις ανήθικες, άδικες, άσπλαχνες και ασεβείς πράξεις που γίνονται, ιδιαίτερα τα πράγματα τα οποία κακώς γίνονται κάτω από τον μανδύα της Χριστιανοσύνης εν ονόματι του Θεού. Βλέπουν ότι οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου κάνουν και συγχωρούν αυτά τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν έντιμη καρδιά δεν λυπούνται με τον ίδιο τρόπο που λυπούνται άλλοι οι οποίοι κράζουν, διαμαρτύρονται και στασιάζουν απλώς διότι δεν αποκτούν κάτι που ιδιοτελώς επιθυμούν. Όχι, λυπούνται διότι αυτά που γίνονται είναι κακά.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 7:10, 11.

Για να βρεθούν αυτοί οι διασκορπισμένοι πρέπει να γίνη μια από οικία σε οικία έρευνα. Το ‘να τεθή το σημείο’—είναι μήπως το να λάβουν γνώσι μέσα στην κεφαλή τους; Αυτό είναι και περισσότερο ακόμη. Η εγκεφαλική γνώσις δεν ωθεί πάντοτε ένα άνθρωπο ώστε όλοι να βλέπουν την αλλαγή στη ζωή του. Αυτό το «σημείον» που τίθεται στα μέτωπα των ανθρώπων σημαίνει ότι πρέπει να φαίνεται από όλους, όπως οι αρχαίοι κύριοι δούλων συχνά σημείωναν τους δούλους των στο μέτωπό τους, αν όχι επίσης και στο χέρι, έτσι ώστε να αναγνωρίζεται σαφώς η κυριότης των επάνω σ’ αυτούς. Έτσι, για ν’ αναγνωρισθούν εκείνοι οι οποίοι με συμβολικό τρόπο ‘σημαδεύονται,’ πολύ περισσότερο από γνώσι πρέπει να δοθή σ’ αυτούς. Διότι στο Χριστιανικό κόσμο πολλοί άνθρωποι έχουν διαβάσει και ξαναδιαβάσει τη Γραφή. Μερικοί έχουν πολλή γνώσι. Αλλά δεν ζουν ούτε ενεργούν ως Χριστιανοί. Δεν υποστηρίζουν τη Θεία Κυριαρχία. Μπορεί να έχουν εξωτερικώς «μορφήν ευσεβείας,» αλλ’ ούτε εσωτερικώς ούτε εξωτερικώς πιστεύουν στη δύναμί της. Δεν έχουν αληθινή πίστι που να συνοδεύεται από έργα που την αποδεικνύουν.—2 Τιμ. 3:5· Ιακ. 2:18-26.

Επομένως, αν επιθυμήτε να έχετε το «σημείον,» πρέπει η γνώσις να εγγίση την καρδιά σας για να μπορήτε να ‘πιστεύετε προς δικαιοσύνην.’ Ολόκληρη η ζωή σας πρέπει να κυβερνάται από Χριστιανικές αρχές που όλοι να τις βλέπουν και να τις αναγνωρίζουν.—Ρωμ. 10:10.

Έχετε αυτό το «σημείον»; Αν όχι, επιθυμείτε να το έχετε; Αν ναι, πρέπει ν’ ακούσετε το ευαγγέλιο της Βασιλείας που κηρύσσεται τώρα. Κατόπιν, όταν λάβετε τη Βιβλική αλήθεια μέσα στην καρδιά σας θ’ ακολουθήσετε την κατεύθυνσι του αποστόλου «να ανανεώνησθε εις το πνεύμα του νοός σας και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»—Εφεσ. 4:23, 24.

Ώστε δεν σημαίνει αυτό ότι πρέπει μόνο να γίνη κήρυγμα από οικία σε οικία και να διατεθούν Γραφές και Γραφικές εκδόσεις στα χέρια εκείνων που επιθυμούν να γνωρίσουν τον Θεό. Επί πλέον, εκείνοι που κάνουν το έργο ‘επιθέσεως του σημείου,’ πρέπει να διαθέτουν πολύ χρόνο στη μελέτη της Γραφής μαζί μ’ εκείνους τους οποίους βοηθούν να λάβουν το «σημείον.» Οφείλουν να οικοδομήσουν ανθεκτικές στο πυρ Χριστιανικές ιδιότητες σ’ αυτούς τους ακροατάς με έντιμη καρδιά.—1 Κορ. 3:10-15.

Αν επιθυμήτε το «σημείον» σεις, και θέλετε να είσθε όπως ένας που έχει ήδη το «σημείον,» θα επιθυμήτε να συναναστρέφεστε τακτικά εκείνους οι οποίοι φέρνουν το ευαγγέλιο της κυριαρχίας του Θεού μέσω της Μεσσιανικής βασιλείας του. Θα είσθε επίσης ανυπόμονος να λέτε σε άλλους τα πράγματα που έχετε μάθει. Θα εκπλαγούν προφανώς από την παρρησία σας, την ειλικρίνεια και τον ενθουσιασμό σας καθώς επίσης από την αλλαγή της στάσεώς σας και από τις ενέργειές σας που έχει φέρει σε σας η Βιβλική γνώσις.

Θα φθάσετε στο σημείο να εκτιμάτε την ανάγκη ν’ ακολουθήσετε τη δίκαιη πορεία ν’ αφιερωθήτε τελείως στον Θεό και να βαπτισθήτε για συμβολισμό αυτής της αφιερώσεως. Καθώς πραγματοποιείτε την αφιέρωσί σας με αφοσιωμένη υπηρεσία στον Θεό, οι άνθρωποι θα μπορούν να βλέπουν σαφώς το «σημείον,» την απόδειξι της Χριστιανικής προσωπικότητας που προσδιορίζει την ταυτότητα σας ως δούλου του Θεού και του Χριστού.

Αν είσθε ένας που λαμβάνετε το «σημείον» στο μέτωπό σας, ποια ωφέλεια σας φέρνει αυτό; Πρωτίστως σας προσδιορίζει ως ένα άτομο που βρίσκεται στην υπηρεσία του Κυριάρχου Θεού, ένα υποστηρικτή της θείας Κυριαρχίας του. Έχετε την εύνοια και την προστασία του. «Γνωρίζει ο Ιεχωβά τους όντας αυτού,» και θα τους ελευθερώση. (2 Τιμ. 2:19, ΜΝΚ· Ψαλμ. 145:20) Έχετε την προσδοκία να επιζήσετε μέσα από την καταστροφή αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων στη νέα τάξι του Θεού, για να ζήτε για πάντα κάτω από τη Θεία Κυριαρχία. Το «σημείον» πραγματικά προφυλάττει από την καταστροφή εκείνους που το έχουν, ώστε να μη συντριβούν από τους αγγελικούς εκτελεστάς του στη διάρκεια της «μεγάλης θλίψεως.» (Ματθ. 24:21) Αυτό είχε εξεικονισθή από την όρασι του Ιεζεκιήλ με τη διαφύλαξι εκείνων στην Ιερουσαλήμ οι οποίοι είχαν λάβει το ‘σημείον.’

Οφείλετε λοιπόν να διατηρήσετε αυτό το συμβολικό σημείο στο μέτωπο σας καθώς συμμετέχετε στο έργο της επιθέσεως «σημείου» κάτω από την κατεύθυνσι των κεχρισμένων του Θεού. Το έργο που πρέπει να γίνη είναι τόσο μεγάλο ώστε οι λίγοι κεχρισμένοι που έχουν παραμείνει στη γη δεν μπορούν προσωπικώς να κάμουν όλο το έργο της επιθέσεως του σημείου. Το ν’ αρνηθή κανείς να συνεργασθή σ’ αυτό το έργο της επιθέσεως του σημείου θα εσήμαινε ότι δεν υποστηρίζει τη Θεία Κυριαρχία. Εκατοντάδες χιλιάδες επωφελούνται της ευκαιρίας να διδαχθούν, να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού, να λάβουν οι ίδιοι το σημείον, και με τη σειρά τους να βοηθήσουν άλλους να λάβουν το σημείο για προστασία μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψι’ η οποία θα σαρώση αυτό το σύστημα πραγμάτων.—Ματθ. 28:19, 20.

ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΤΟ ‘ΣΗΜΕΙΟΝ’

Πότε άρχισε το σύγχρονο έργο του να σημειώνονται τα μέτωπα όπως προσκιάσθηκε από το έργο του ‘ανδρός του ενδεδυμένου λινά’; Το ενωρίτερο, μπορούμε να πούμε ότι άρχισε με το τεύχος της 15 Αυγούστου 1934 του περιοδικού η Σκοπιά που δημοσίευσε το άρθρο με τον τίτλο «Η Αγαθότης Του.» Πριν απ’ αυτό, το 1931, μέσω του Γραφικού βιβλίου Διεκδίκησις, που είχε εκδοθή από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, είχε υποδειχθή στους αφιερωμένους κεχρισμένους ακολούθους του Χριστού ότι είχαν να κάνουν ένα έργο επιθέσεως του ‘σημείου.’ Το ίδιο εκείνο έτος είχαν δεχθή το Γραφικό όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά,» που υποδεικνύεται στη Γραφή στα εδάφια Ησαΐας 43:10-12. Ήταν σαν να τους διέτασσε ο Ιεχωβά: «Δίελθε δια της πόλεως, δια της Ιερουσαλήμ [που προσκιάζει τον Χριστιανικό κόσμο], και κάμε σημείον επί των μετώπων των ανδρών, των στεναζόντων και βοώντων δια πάντα τα βδελύγματα τα γινόμενα εν μέσω αυτής.»—Ιεζ. 9:4.

Το 1934, στο ανωτέρω άρθρο «Η Αγαθότης Του,» εξετάσθηκαν τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 10:16: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης