‘Θέλουσι Γνωρίσει ότι Εστάθη Προφήτης εν Μέσω Αυτών’

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ ενδιαφέρεται να έχη ανθρώπους που τον γνωρίζουν. Μολονότι είναι αόρατος στα ανθρώπινα μάτια, προμηθεύει διαφόρους τρόπους με τους οποίους μπορούν να γνωρίσουν την προσωπικότητά του. Μπορούν να γνωρίζουν τι να περιμένουν απ’ αυτόν και τι αυτός περιμένει απ’ εκείνους.

Μπορεί κανείς να κατανοήση ότι ο Ιεχωβά είναι ένας Θεός ανυπέρβλητης σοφίας με το να παρατηρή τη δημιουργία. Αυτό αποκαλύπτει επίσης τη στοργική φροντίδα με την οποία έχει προμηθεύσει πράγματα για την ευημερία και αναψυχή του ανθρώπου. Ένας δεύτερος τρόπος για ν’ αναγνωρίση κανείς τον Θεό είναι μέσω του Λόγου του της αληθείας, της Γραφής. Εκεί βρίσκει κανείς την πλήρη έκφρασι του σκοπού του Ιεχωβά για το ανθρώπινο γένος—γιατί ο άνθρωπος βρίσκεται εδώ στη γη καθώς και τις ευλογίες που επιφυλάσσει ο Θεός.

Ένας τρίτος τρόπος να φθάση κανείς να γνωρίζη τον Ιεχωβά Θεό είναι μέσω των εκπροσώπων του. Στους αρχαίους χρόνους έστελνε προφήτες ως ειδικούς αγγελιαφόρους του. Ενώ αυτοί οι άνθρωποι προέλεγαν πράγματα που επρόκειτο να συμβούν, υπηρετούσαν επίσης τους ανθρώπους με το να τους λέγουν ποιο ήταν το θέλημα του Θεού γι’ αυτούς την εποχή εκείνη, προειδοποιώντας τους επίσης συχνά για τους κινδύνους και τις καταστροφές. Οι άνθρωποι σήμερα μπορούν να βλέπουν τα έργα της δημιουργίας. Έχουν στα χέρια τους τη Γραφή, αλλά λίγο τη διαβάζουν ή την κατανοούν. Αλλά, έχει ο Ιεχωβά έναν προφήτη να τους βοηθήση, να τους προειδοποιήση για τους κινδύνους και να εξαγγείλη σ’ αυτούς τα πράγματα που πρόκειται να συμβούν;

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ «ΠΡΟΦΗΤΟΥ»

Αυτά τα ερωτήματα μπορούν να λάβουν απάντησι με καταφατικό τρόπο. Ποιος είναι αυτός ο προφήτης; Οι κληρικοί των λεγομένων «Χριστιανικών» εθνών παρουσιάζονται μπροστά στο λαό ως εκείνοι που έχουν αποσταλή για να μιλήσουν για τον Θεό. Αλλά, όπως έχει τονισθή στο προηγούμενο τεύχος αυτού του περιοδικού, αυτοί εγκατέλειψαν τον Θεό και απέτυχαν ως διαγγελείς της βασιλείας του με το να επιδοκιμάσουν μια ανθρωποποίητη πολιτική οργάνωσι, την Κοινωνία των Εθνών (τώρα Ηνωμένα Έθνη), ως «την πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Θεού στη γη.»

Εν τούτοις, ο Ιεχωβά δεν έχει αφήσει τους λαούς του Χριστιανικού κόσμου, που οδηγούνται από τους κληρικούς, να παραμείνουν χωρίς προειδοποίησι ότι η Κοινωνία των Εθνών ήταν ένα παραποιημένο υποκατάστατο της πραγματικής βασιλείας του Θεού. Είχε ένα «προφήτη» για να τους προειδοποιήση. Αυτός ο «προφήτης» δεν ήταν ένας άνθρωπος, αλλά ένα σώμα ανδρών και γυναικών. Ήταν ο μικρός όμιλος των ακολούθων του Χριστού, γνωστοί την εποχή εκείνη ως Διεθνείς Σπουδασταί της Γραφής. Σήμερα είναι γνωστοί ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Συνεχίζουν να εξαγγέλλουν μια προειδοποίησι, και έχουν ενωθή μαζί τους για να τους βοηθήσουν στο έργο που τους έχει ανατεθή εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι έχουν ακούσει το άγγελμά τους με πίστι.

Φυσικά, είναι εύκολο να πη κανείς ότι αυτός ο όμιλος ενεργεί ως ένας «προφήτης» του Θεού. Αλλά είναι άλλο πράγμα να το αποδείξη. Ο μόνος τρόπος για να το κάμη κανείς αυτό είναι ν’ ανασκοπήση την ιστορία τους. Τι δείχνει αυτή;

Στη διάρκεια της περιόδου του Αʹ Παγκοσμίου Πολέμου αυτός ο όμιλος, οι Διεθνείς Σπουδασταί της Γραφής, ήταν πολύ δραστήριος στο κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού, όπως είχε θέσει μπροστά τους το έργο που έπρεπε να γίνη ο Αρχηγός των Ιησούς Χριστός στην προφητεία του στο εδάφιο Ματθαίος 24:14. Πίστευαν απολύτως στα λόγια του Ιησού προς τον Ρωμαίο Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» (Ιωάν. 18:36) Έβαλαν επίσης στην καρδιά τους τα λόγια του Ιησού στους ακολούθους του: «Δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου.» Περίμεναν ότι θα υποφέρουν επειδή ζούσαν σύμφωνα μ’ αυτόν τον κανόνα, όπως ο Ιησούς συνεχίζοντας είπε: «Δια τούτο σας μισεί ο κόσμος.» (Ιωάν. 15:19) Το μίσος εναντίον τους μετετράπη σε βία στη διάρκεια του Αʹ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Σπουδασταί της Γραφής είχαν από πολύν καιρό ενθουσιασθή για τον Ιεζεκιήλ και την προφητεία του. Το 1917 εξέδωσαν ένα βιβλίο με τον τίτλο «Το Τετελεσμένον Μυστήριον,» που εξηγούσε το βιβλίο του Ιεζεκιήλ καθώς επίσης και το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Αυτό το βιβλίο κατέκρινε τον κλήρο ως ψευδή στον Λόγο του Ιεχωβά. Σε εννέα μήνες είχε απαγορευθή η κυκλοφορία του στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά. Τότε οκτώ μέλη της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, περιλαμβανομένου του προέδρου και του γραμματέως-ταμίου της είχαν καταδικασθή σε φυλάκισι στις Ομοσπονδιακές Φυλακές της Ατλάντα της Τζώρτζια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Μολονότι το έργο αυτών των Χριστιανών είχε ακρωτηριασθή για λίγο, ύστερ’ από εννέα μόνο μήνες οι οκτώ άνδρες αφέθησαν ελεύθεροι από τη φυλακή, τον Μάρτιο του 1919. Το εδέχθησαν αυτό ως μια απάντησι του Θεού στις προσευχές των. Το έργο του αναζωογονήθηκε προς κατάπληξιν των κληρικών, οι οποίοι ήσαν πίσω από την απαγόρευσι.

Έτσι, το περιοδικό τους Η Σκοπιά και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού στα τεύχη της 1ης και 15ης Αυγούστου 1919 ενεθάρρυνε σθεναρή επανάληψι του έργου του κηρύγματος του ευαγγελίου μακρυά από κάθε φόβο ανθρώπου. Κάτω από το θέμα «Μακάριοι οι Άφοβοι,» υπήρχε η κατωτέρω δήλωσις:

«Υπάρχει φόβος που είναι πολύ κατάλληλος, και τον οποίο πρέπει να έχη καθένας που ευαρεστεί τον Θεό, και αυτός είναι γνωστός ως ‘ευσεβής φόβος’. Σημαίνει άγιο σεβασμό για τον Ιεχωβά και φόβο μήπως τον δυσαρεστήση και χάση τις ευλογίες που μας έχει υποσχεθή. . . . Στις Γραφές υπάρχει άφθονη μαρτυρία ότι εκείνοι τους οποίους επιδοκιμάζει ο Θεός δεν φοβούνται άνθρωπο ούτε οποιοδήποτε άλλο πλάσμα, αλλά έχουν ένα άγιο, ευλαβή φόβο για τον Ιεχωβά. Στους αρχαίους χρόνους ο Ιεχωβά έδωσε το δικαίωμα σε μερικούς άνδρες να γίνουν φίλοι του και το υπόμνημα αυτής της σχέσεως μαζί τους έχει γραφή προς όφελος της εκκλησίας.»

Ο Ιεζεκιήλ ήταν ένας απ’ αυτούς τους άνδρες που χρησιμοποιήθηκαν έτσι από τον Θεό, και όχι μόνο οι προφητείες του, αλλ’ επίσης και αυτός ο ίδιος ο Ιεζεκιήλ και οι πράξεις του εξεικόνιζαν πράγματα που πρόκειται να συμβούν.

Ο «ΠΡΟΦΗΤΗΣ» ΟΜΙΛΕΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

Μια γενική συνέλευσις είχε λάβει χώρα από τους Διεθνείς Σπουδαστάς της Γραφής στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο στις 1-8 Σεπτεμβρίου 1919. Χιλιάδες δούλοι του Ιεχωβά είχαν προσέλθει από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Εκεί ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά ετόνισε την άφοβη επανάληψι του έργου, και μάλιστα με τη χρήσι του θαρραλέου περιοδικού που έφερε τον τίτλο «Ο Χρυσούς Αιών.» Στη δημοσία ομιλία που είχε εκφωνηθή με το θέμα, «Ελπίδα για το Ανθρώπινο Γένος,» ο ομιλητής εδήλωσε ότι η δυσαρέσκεια του Κυρίου ήταν βέβαιο ότι θα επέλθη επάνω στην Κοινωνία των Εθνών,

«διότι ο κλήρος, Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι—ενώ ισχυρίζονται, ότι είναι αντιπρόσωποι του Θεού, εγκατέλειψαν το σχέδιό του και υιοθέτησαν την Κοινωνία των Εθνών, χαιρετώντας την ως την πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Χριστού στη γη.»a

Η Κοινωνία των Εθνών ήλθε σε ύπαρξι το 1919 και άρχισε πράγματι να λειτουργή όταν επεκυρώθηκε από τις δυνάμεις που υπέγραψαν στις 10 Ιανουαρίου 1920 στο Παρίσι. Αλλά οι δούλοι του Ιεχωβά συνέχισαν να εξαγγέλλουν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Όταν καταργήθηκε η απαγόρευσις του βιβλίου το Τετελεσμένο Μυστήριο, επανέλαβαν την κυκλοφορία του και, με τη βοήθεια αυτού του βιβλίου, συνέχισαν τη μελέτη του βιβλίου του Ιεζεκιήλ. Καθώς περνούσε ο καιρός και διάφορες εξελίξεις εξεπλήρωναν την προφητεία του Ιεζεκιήλ, μια σειρά τριών βιβλίων με τον τίτλο «Διεκδίκησις» έδωσε μια σύγχρονη κατανόησι δείχνοντας με πληρέστερο τρόπο εφαρμογή της προφητείας.

Έτσι αυτός ο όμιλος των κεχρισμένων ακολούθων του Χριστού, που έκανε μέσα στον Χριστιανικό κόσμο ένα έργο παράλληλο με το έργο που έκαμε ο Ιεζεκιήλ μεταξύ των Ιουδαίων, ήταν με έκδηλο τρόπο ο σύγχρονος Ιεζεκιήλ, ο «προφήτης» που είχε διορισθή από τον Ιεχωβά να εξαγγείλη το ευαγγέλιο της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού και να προειδοποιήση τον Χριστιανικό κόσμο. Είναι αξιοσημείωτο ότι το 1931, ύστερ’ από δώδεκα χρόνια πιστής υπηρεσίας παρά την εναντίωσι του κλήρου του Χριστιανικού κόσμου, αυτοί οι ακόλουθοι του Χριστού έλαβαν το όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά» στην ίδια συνέλευσι στην οποία είχε τεθή σε κυκλοφορία και το βιβλίο Διεκδίκησις.—Ησ. 43:10-12, Αμερικανική Στερεότυπος Μετάφρασις.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΛΕΙΣ ΣΕ «ΕΘΝΗ ΑΠΟΣΤΑΤΙΚΑ»

Όταν ο Ιεχωβά μίλησε στον Ιουδαίο ιερέα Ιεζεκιήλ, διορίζοντάς τον ως προφήτη του, είπε: «Υιέ ανθρώπου, εγώ σε εξαποστέλλω προς τους υιούς Ισραήλ, προς έθνη αποστατικά, τα οποία απεστάτησαν απ’ εμού.» (Ιεζ. 2:3) Ποιοι είναι αυτοί που αποτελούν τους «υιούς Ισραήλ» και τα ‘αποστατικά έθνη’ που απεστάτησαν από τον Ιεχωβά, σ’ αυτόν τον «έσχατο καιρό»; Στην εποχή του Ιεζεκιήλ ο Ισραηλιτικός λαός, στον οποίο είχε αποσταλή ο Ιεζεκιήλ, μπορούσαν να λέγωνται «έθνη αποστατικά» διότι το 997 π.Χ. δέκα από τις φυλές του Ισραήλ είχαν στασιάσει εναντίον της διακυβερνήσεως της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ, που εκάθητο στον «θρόνον του Ιεχωβά.» (1 Χρον. 29:23, ΜΝΚ) Έτσι έφθασαν να υπάρχουν δύο βασίλεια ή «έθνη.» Το βασίλειο του Ισραήλ είχε εγκαταστήσει χρυσούς μόσχους για λατρεία και το βασίλειο του Ιούδα αργότερα εστασίασε επίσης εναντίον του Ιεχωβά με το να παραβή τους νόμους του και να επιδοθή σε ειδωλολατρία.

Σε σύγχρονη εκπλήρωσι, ποια είναι τα ‘αποστατικά έθνη’ που έχουν αποστατήσει από τον Ιεχωβά; Το αντίστοιχόν τους είναι ο Χριστιανικός κόσμος. Η Γραφή παρέχει αυτή την απόδειξι. Διότι ο Χριστιανικός κόσμος έχει εφαρμόσει στον εαυτό του τους λόγους του αποστόλου Παύλου στα εδάφια Γαλάτας 6:15, 16: «Διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά νέα κτίσις. Και όσοι περιπατήσωσιν κατά τον κανόνα τούτον, ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος και επί τον Ισραήλ του Θεού.» Παραδείγματος χάριν στο βιβλίο του «Σχόλια και Κριτικές Σημειώσεις» (έκδοσις 1956), ο Ουέσλεαν Μεθοδιστής λειτουργός Δρ Άνταμ Κλαρκ κάνει το εξής σχόλιο στην έκφρασι «Ο Ισραήλ του Θεού»: «Οι αληθινοί Χριστιανοί, ονομάζονται εδώ Ισραήλ του Θεού, για να διακρίνωνται από τον κατά σάρκα Ισραήλ.»

Το εδάφιο Ρωμαίους 2:29 επιβεβαιώνει την ανωτέρω κατανόησι. Ο απόστολος λέγει: «Αλλ’ Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας, κατά το πνεύμα, ουχί κατά γράμμα, του οποίου ο έπαινος είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ’ εκ του Θεού.»

Η ιστορία του Χριστιανικού κόσμου δείχνει ο ότι δεν υπήρξε συνεπής προς τον ισχυρισμό του ότι είναι «ο Ισραήλ του Θεού.» Από τον τέταρτο αιώνα και έπειτα έδειξε ότι είναι αποστάτης, στασιαστικός εναντίον του Ιεχωβά και του Λόγου του της αληθείας. Σε αντιστοιχία με την ιστορία του Ισραήλ, υπήρχε ρήξις μεταξύ των Ελληνικών εκκλησιών και των Λατινικών εκκλησιών το 1054 μ.Χ., όταν οι Λεγάτοι του Ρωμαίου πάπα αφόρησαν τον Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Κηρουλάριο.

Αργότερα, το 1529 μ.Χ., έγινε η Προτεσταντική Κίνησις από τους ακολούθους του πρώην ιερέως Μαρτίνου Λουθήρου, και το 1534 ο βασιλεύς της Αγγλίας Ερρίκος ο VIII, ανεκηρύχθη η υπερτάτη Κεφαλή της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ύστερ’ απ’ αυτό ανεπήδησαν πολυάριθμες μη Ρωμαιοκαθολικές αιρέσεις, κι’ έτσι πολλές λεγόμενες «Χριστιανικές» χώρες έχουν τις δικές των εθνικές κρατικές θρησκείες. Επομένως οι χώρες που αποτελούν τον Χριστιανικό κόσμο μπορούν να ονομάζωνται «έθνη,» και η στάσις τους απέναντι στον Λόγο του Θεού τη Γραφή και απέναντι στη Μεσσιανική βασιλεία του είναι μια στάσις στασιασμού απέναντι στον Ιεχωβά. Εξακολουθούν να προτιμούν την πολιτική ανθρώπινη διακυβέρνησι.

Ο «ΠΡΟΦΗΤΗΣ» ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ

Το όνομα του Ιεζεκιήλ σημαίνει «ο Θεός Ενισχύει,» και για να μπορέση να εκτελέση την αποστολή του ώς το τέλος είχε ανάγκη της βοηθείας του Θεού, διότι εκείνοι που ωμολογούσαν ότι ήσαν λαός του Θεού και στους οποίους είχε αποσταλή ήσαν «σκληροπρόσωποι και σκληροκάρδιοι.» Την εποχή εκείνη, θα μπορούσαν να μη τον βλέπουν ή να τον εκτιμούν ως προφήτη του Ιεχωβά. Εν τούτοις, είτε θα τον επρόσεχαν είτε όχι, επρόκειτο να έλθη ο καιρός που αυτοί οι στασιαστικοί άνθρωποι θα ‘εγνώριζαν ότι εστάθη προφήτης εν μέσω αυτών.’ Ο Ιεχωβά θα επιβεβαίωνε τότε ότι αυτός ήταν προφήτης του με το να κάμη να εκπληρωθούν εκείνα που προφήτευσε ο Ιεζεκιήλ. (Ιεζ. 2:3-5) Στον Ιεζεκιήλ ελέχθη περαιτέρω:

«Και συ, υιέ ανθρώπου, μη φοβηθείς απ’ αυτών, και από των λόγων αυτών μη δειλιάσης, διότι είναι άκανθαι και σκόλοπες μετά σου, και κατοικείς μεταξύ σκορπιών· μη φοβηθής από των λόγων αυτών, και από προσώπου αυτών μη τρομάξης, διότι είναι οίκος αποστάτης. Και θέλεις λαλήσει τους λόγους μου προς αυτούς, εάν τε ακούσωσιν, εάν τε απειθήσωσι· διότι είναι αποστάται.»—Ιεζ. 2:6, 7.

Από το έτος 1919 μ.Χ. οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διαπιστώσει ότι οι συνθήκες είναι όμοιες με αυτές ενώ έκαναν την πιο ευρεία δυνατή διακήρυξι του ευαγγελίου της βασιλείας σε 207 χώρες της γης.

Στον Ιεζεκιήλ, στην όρασί του, και, συμβολικά στον σύγχρονο «προφήτη,» τούς από το πνεύμα αποκυημένους και κεχρισμένους οι οποίοι αποτελούν τον πυρήνα των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα, ο Θεός έδωσε κάτι να φάγουν. Ο Ιεζεκιήλ λέγει:

«Και είδον, και ιδού χειρ εξηπλωμένη προς εμέ, και ιδού εν αυτή τόμος βιβλίου. Και εξετύλιξεν αυτόν ενώπιόν μου· και ήτο γεγραμμένος έσωθεν και έξωθεν και εν αυτώ γεγραμμένοι κλαθμοί, και θρηνωδίαι, και ουαί.»—Ιεζ. 2:8-10.

Επειδή κανένας χώρος του βιβλίου δεν είχε σπαταληθή, εφόσον ήταν γραμμένος και από τις δυο πλευρές, σημαίνει ότι ήταν ένα πλήρες άγγελμα, που περιείχε πολλά θλιβερά αγγέλματα συμφοράς για τον Ιουδαϊσμό την εποχή εκείνη και για τον Χριστιανικό κόσμο σήμερα. Γιατί αυτό; Διότι, και στις δυο περιπτώσεις εκείνοι που ωμολογούσαν ότι είναι λαός του Ιεχωβά ήσαν τόσο στασιαστικοί ακολουθώντας τη δική τους ασεβή πορεία ώστε ο Ιεχωβά ώφειλε ν’ απαγγείλη κρίσι εναντίον τους.

Το βιβλίο χωρίς αμφιβολία είχε παραδοθή στον Ιεζεκιήλ από το χέρι ενός από τα χερούβ της οράσεως. Αυτό δείχνει ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα κάνουν τη διακήρυξι του ευαγγελίου της βασιλείας κάτω από αγγελική κατεύθυνσι και υποστήριξι. (Αποκάλ. 14:6, 7· Ματθ. 25:31, 32) Και εφόσον κανένας λόγος ή έργο του Ιεχωβά δεν μπορεί ν’ αποτύχη, διότι αυτός είναι ο Θεός ο Παντοκράτωρ, τα έθνη θα δουν την εκπλήρωσι των όσων λέγουν αυτοί οι μάρτυρες καθώς κατευθύνονται από τον ουρανό.

Ναι, σύντομα πρέπει να έλθη ο καιρός που τα έθνη θα γνωρίσουν ότι πραγματικά ένας «προφήτης» του Ιεχωβά υπήρξε ανάμεσά τους. Στην πραγματικότητα, τώρα ενάμισυ εκατομμύριο και πλέον άτομα βοηθούν τον ομαδικό ή σύνθετο «προφήτη» στο έργο του κηρύγματος καθώς και άλλοι περισσότεροι απ’ αυτόν τον αριθμό μελετούν τη Γραφή μαζί με τον όμιλο του «προφήτου» και των συντρόφων του.

Έτσι ο Ιεχωβά έχει κάμει κάθε προμήθεια για να τον γνωρίσουν οι άνθρωποι και να λάβουν το έλεός του και ζωή. Έτσι δεν υπάρχει δικαιολογία να μη γνωρίζουν οι λαοί του Χριστιανικού κόσμου τον Ιεχωβά. Και ακόμη περισσότερο, ο Ιεχωβά δεν ενδιαφέρεται μόνο για τη διεκδίκησι του ονόματός του αλλά και για τη διεκδίκησι του «προφήτου» του. Μέσω ενός άλλου αρχαίου προφήτου του, του Ησαΐα, είπε στον Ιουδαϊσμό όπως ακριβώς λέγει στον Χριστιανικό κόσμο σήμερα. «Ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν αλλαλάζει εν ευθυμία [λόγω καλής καταστάσεως καρδιάς, ΜΝΚ] σεις δε θέλετε βοά εν πόνω καρδίας και ολολύζει υπό καταθλίψεως πνεύματος.»—Ησ. 65:14.

Ακόμη και σήμερα ακούμε παράπονα από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου για τον ελαττούμενο αριθμό των εκκλησιαζομένων και παρατηρούμε πολλούς νέους ανθρώπους να εγκαταλείπουν το ιερατείο και το διακονικό επάγγελμα. Ταυτοχρόνως όμως βλέπομε μια πνευματική ευημερία και ικανοποίησι μεταξύ εκείνων που εξαγγέλλουν τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά. Μπορούμε ν’ αποβλέπωμε σε μια ακόμη πιο αξιοσημείωτη εκπλήρωσι των λόγων του Ιεχωβά στο προσεχές μέλλον.

[Υποσημειώσεις]